Wezwanie Żmija. Dziedzictwo stróża Nawii, tom 1

Agnieszka Kulbat

Przesycona słowiańską magią, pradawnymi wierzeniami i mrocznymi urokami pierwsza część cyklu Dziedzictwo stróża Nawii   Wojmir, syn Żmija, widzi duchy i potrafi rozmawiać z demonami. Na co dzień odprowadza zbłąkane dusze nad brzeg Rzeki Zapomnienia spływającej pod same bramy Nawii.   Jest też częstym bywalcem zamtuzów, cmentarzy i karczm, między którymi wędruje w poszukiwaniu świętego spokoju i łatwych pieniędzy. Mając słabość do pięknych kobiet, znajduje się pod silnym wpływem uroku Żywii strzygi z aspiracjami na szlachciankę oraz wdzięku Stefy lokalnej szeptuchy z urazem do czapników. To właśnie w ich towarzystwie musi pokonać trawiące średniowieczny Poznań plagi tajemniczych samobójstw i opętań, które niebezpiecznie często mają coś wspólnego z nim samym   Wezwanie Żmija to niezwykła podróż do czasów, w których chrześcijaństwo i wierzenia słowiańskie funkcjonują obok siebie jedno nie wyparło drugiego i muszą one ze sobą konkurować.

Wezwijcie moje dzieci

Marta Krajewska

Od kilkunastu lat Wilcza Dolina przygotowuje się na powrót wilkarów. Opiekunka jest zmęczona oczekiwaniem, odpowiedzialnością, strachem i niepewnością. DaWern wiedzie podwójne życie i wciąż nie jest pewne, po czyjej stronie stanie, gdy przyjdzie czas. Dziecko krwi Elleniale dorosło i jest gotowe poznać Pana Lasu.   Alasa coraz bardziej interesuje się zdziwaczałym Irkem. Dawno temu wywieszczyła, że kiedyś pomoże mężczyźnie odnaleźć spokój, a potem wrócą wilkarzy. W miarę jak wieszczka i bartnik zbliżają się do siebie, czas przepowiedni nieuchronnie zaczyna się wypełniać.   Nowa opowieść z Wilczej Doliny urzeka, tak jak poprzednie, baśniową niesamowitością i urokliwą słowiańską atmosferą, nienagannym stylem, porywającą fabułą i galerią niezwykle barwnych postaci, niektórych dobrze nam znanych, ale także nowych, wcale nie mniej ciekawych. Przede wszystkim jednak oczarowuje, wręcz oszołamia bogactwo autorskiej inwencji i bujność formy, jaką Marta Krajewska kreuje, wręcz maluje w naszej wyobraźni przekonującą wizję własnego świata. Wspaniała, fascynująca lektura! Witold Jabłoński, autor “Darów bogów”, “Popiela” i „Wandy”   Długo wyczekiwany finał trylogii z Wilczej Doliny urzeknie was liryzmem i magią. Marta Krajewska z właściwą sobie subtelnością zaplata wszystkie nici tego wyjątkowego słowiańskiego fantasy, tkając niezwykle satysfakcjonujące zakończenie. Maria Zdybska, autorka serii „Krucze serce”    Nikt prócz Marty Krajewskiej nie potrafi tak wspaniale opowiadać słowiańskiego fantasy. Tylko ona zdoła zanurzyć czytelnika w historii, opleść go słowami i zatrzymać aż do ostatniej strony, by zostawić niepocieszonego, że opowieść się zakończyła. Małgorzata Lisińska, autorka serii „Tropiciel”

Wezwijcie moje dzieci

Marta Krajewska

Czy miłość wystarczy, aby powstrzymać mroczną przepowiednię? Od kilkunastu lat Wilcza Dolina przygotowuje się na powrót wilkarów. Venda, zmęczona ciężarem odpowiedzialności i nieustannym strachem, czuje, jak siły powoli ją opuszczają. Jej ukochany DaWern wiedzie podwójne życie, a ona wciąż nie wie, po czyjej stronie stanie, gdy nadejdzie decydujący moment. Dziecko krwi Elleniale dorosło i jest gotowe poznać Pana Lasu. Alasa coraz bardziej interesuje się zamkniętym w sobie i tajemniczym Irkem. Dawno temu przepowiedziała, że kiedyś pomoże mężczyźnie odnaleźć spokój, a potem wrócą wilkarzy. Z każdym dniem, kiedy ich uczucie rozkwita, przeznaczenie Wilczej Doliny zaczyna się wypełniać. Czas oczekiwania dobiega końca, nadchodzi moment, który zmieni wszystko!

Weź to serce

Iwona Żytkowiak

Przypadkowi ludzie. Przypadkowe spotkania. Przypadkowe historie. Historia dwóch małżeństw, których losy krzyżują się, gdy jeden z mężczyzn zapada na ciężką niewydolność serca i jedynym ratunkiem dla niego jest przeszczep, a drugi, wychodząc z pracy, ulega wypadkowi. Matka, która nie może wybaczyć córce przeszłości. Lekarka, dla której choroba pacjenta staje się źródłem obsesji oraz ślepy na wszystko biznesmen, bez pamięci oddany pracy. Emocjonalna opowieść o próbach radzenia sobie z nieuniknionym i o umiejętności godzenia się z najbardziej niewygodnymi faktami. Ktoś musi umrzeć, by ktoś mógł żyć - ta prosta konstatacja brzmi bezwzględnie, ale czasami okazuje się być jedyną drogą, by uratować ludzkie życie.

Weźcie kilof

Julian Kornhauser

Julian Kornhauser Zjadacze kartofli Weźcie kilof ADRIAN HENRI Weźcie kilof i kujcie, z każdym dniem coraz szybciej, cegły odfruną za komin fabryki, płot, za którym śpiewa przedszkole, rozstąpi się przed wami, weźcie drabinę i wchodźcie, zapach siana odurzy córkę ogr... Julian Kornhauser ur. 20 września 1946 Najważniejsze dzieła: Nastanie święto i dla leniuchów (1972), W fabrykach udajemy smutnych rewolucjonistów (1973), Zabójstwo (1973), Świat nie przedstawiony (wraz z Adamem Zagajewskim, 1974), Stan wyjątkowy (1978), Zjadacze Kartofli (1978) Poeta, prozaik, krytyk literacki, znawca i tłumacz literatury serbo-chorwackiej, profesor Instytutu Filologii Słowiańskiej Uniwersytetu Jagiellońskiego. W PRL-u działacz opozycji. Jeden z czołowych reprezentantów poetyckiej Nowej Fali lat 70, wraz z Adamem Zagajewskim współautor kluczowej dla tego nurtu książki krytycznej Świat nie przedstawiony. Od innych przedstawicieli nurtu odróżnia go kontrolowana skłonność do surrealistycznego obrazowania, elementy symbolizmu i zwrot ku tematyce prywatnej. Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.

Węch. Co nos mówi umysłowi

Ann-Sophie Barwich

Żyjemy w świecie pełnym zapachów. Niektóre nas przyciągają, inne odpychają; zapachy sprawiają, że się relaksujemy lub stresujemy. Węch wpływa więc na nasze nastroje, upodobania, a nawet na to, jak postrzegamy codzienność. Jak to możliwe, że tak ważny zmysł był tak długo lekceważony przez badaczy? Ann-Sophie Barwich stawia sobie za cel przywrócenie węchowi należnego mu miejsca w świecie zmysłów. Za pomocą licznych przykładów i przystępnych opisów wyjaśnia mechanizmy działania nosa, jego budowę i powiązania z mózgiem. Przeprowadza wywiady z ekspertami w dziedzinach neurobiologii, psychologii, chemii, medycyny. Zgłębia tajniki produkcji wina i perfumiarstwa. Zastanawia się, ile zapachów potrafimy rozróżnić i jak opisalibyśmy świat, gdybyśmy bardziej zaufali swoim nosom. Węch jest bezkompromisowym wyznaniem miłości do świata zapachów i zaproszeniem do dalszych badań tego niezwykłego, wciąż kryjącego przed nami wiele tajemnic zmysłu.

Wędkarstwo i ryby

Adam Tański

Wędkarstwo to wspaniały sposób na obcowanie ze światem przyrody i poznawanie sekretnego życia roślin oraz zwierząt nad rzekami, jeziorami i morzem. To także ważna gałąź gospodarki związana z rozwojem turystyki wędkarskiej. Książka jest kompendium wiedzy na temat wędkarstwa i ryb. Autor, dr hab. inż. Adam Tański, prof. ZUT, podpowiada, jak zostać wędkarzem, szczegółowo opisuje 72 gatunki ryb, minogów, raków i krabów, a także sprzęt potrzebny do ich połowu oraz najskuteczniejsze metody. W książce zawarto również informacje o zbiornikach wodnych, biologii ryb i wartych uwagi łowiskach.

Wędliny domowe

Marta Szydłowska

Książka "Wędliny domowe" podpowie, jak krok po kroku przyrządzić soczysty baleron, peklowaną golonkę, aromatyczną kiełbasę oraz kaszankę. Staropolska tradycja w połączeniu z odrobiną zapału i wiedzy pozwolą każdemu rozkoszować się samodzielnie przyrządzanymi mięsnymi przysmakami.

Wędliny domowe. Solenie, wędzenie i marynowanie mięsiwa

Elżbieta Kiewnarska

Poradnik kulinarny Wędliny domowe autorstwa Elżbiety Kiewnarskiej (publikującej w międzywojennej Polsce pod pseudonimem Pani Elżbieta) to jedna z wielu niezwykle wartościowych książek kucharskich. Poradnik ten zawiera 40 przepisów na smaczne i łatwe do wykonania potrawy z mięsa. Są to: 1. Informacje ogólne. 2. Mięso peklowane (pekeflejsz). 3. Wędzenie peklowanego mięsa. 4. Baranina wędzona. 5. Wędliny litewskie. 6. Szynki do jedzenia na surowo. 7. Szynki do gotowania. 8. Polędwice. 9. Polędwica wołowa. 10. Balerony i szynki w pęcherzu. 11. Kiełbasy wędzone. 12. Słonina i boczki wędzone. 13. Słonina solona. 14. Głowizna. 15. Salami (na Kresach salcesonem zwane). 16. Salcesony (salami) litewskie. 17. Blutwursty. 18. Leberwursty (wątrobianki na Pomorzu leberkami zwane). 19. Zylc (salceson). 20. Rolada wieprzowa. 21. Rolada z prosięcia. 22. Szynka z cielęciny. 23. Kiełbasy do smażenia. 24. Półgęski litewskie. 25. Półgęski zwijane. 26. Kaczki wędzone. 27. Udka gęsie wędzone. 28. Kiełbasa gęsia. 29. Kiełbasa strassburska. 30. Kiszki kaszane. 31. Kiszki czarne francuskie (Boudins noirs). 32. Kiszki z kaszki krakowskiej. 33. Kiszki ryżowe. 34. Serdelki. 35. Parówki. 36. Kiełbasa krakowska gotowana. 37. Kiełbasa krakowska wędzona. 38. Węgierska słonina. 39. Sadło wieprzowe. 40. Szmalec wieprzowy.

Wędliny. Domowy wyrób

Marta Szydłowska

Wędliny na polskim stole obecne są na co dzień i od święta. Swoim zapachem i smakiem są w stanie podnieść walory każdego niemal dania. Do łask wraca wspaniała sztuka domowego wyrobu tych mięsnych specjałów. Książka Wędliny. Domowy wyrób podpowie, jak krok po kroku przyrządzić soczysty baleron, peklowaną golonkę, aromatyczną kiełbasę oraz kaszankę. Staropolska tradycja w połączeniu z odrobiną zapału i wiedzy pozwolą każdemu rozkoszować się samodzielnie przyrządzanymi mięsnymi przysmakami.

Wędrowcy

Kazimierz Przerwa-Tetmajer

Wędrowcy Przez ogród idą pełen cudnych kwiatów,  Na piersi twarze zadumane kłonią,  Nie upajają się czarowną wonią,  Ani wieńcami stroją się szkarłatów.    Pojmują rozkosz barw i aromatów,  Nęci ich ona, lecz nie sięgną po nią;  Chwytają ciernie pokrwawioną dłonią  I liczą ślady bolesnych stygmatów. [...]Kazimierz Przerwa-Tetmajer Ur. 12 lutego 1865 w Ludźmierzu Zm. 18 stycznia 1940 w Warszawie Najważniejsze dzieła: Na Skalnym Podhalu (1910), Legenda Tatr (1912); wiersze: Eviva l'arte; Hymn do Nirwany; Koniec wieku XIX; Prometeusz; Lubię, kiedy kobieta; Widok ze Świnicy do Doliny Wierchcichej; Pieśń o Jaśku zbójniku; List Hanusi. Poeta, jeden z czołowych przedstawicieli polskiego modernizmu (Młodej Polski); spośród jego obfitej twórczości poetyckiej najistotniejsze dla historii literatury pozostają wiersze z drugiej (1894), trzeciej (1898) i czwartej (1900) serii Poezji, oddające ducha dziewiętnastowiecznego dekadentyzmu, pesymizmu egzystencjalnego, a także fascynacji myślą Schopenhauera i Nietzschego oraz mitologią i filozofią indyjską, które właściwe było pokoleniu Tetmajera, szczególnie młodopolskiej bohemie. Tetmajer zasłynął ponadto jako autor śmiałych erotyków, a także piewca górskiej przyrody Tatr i popularyzator folkloru podhalańskiego; pisał również dramaty (Zawisza Czarny, Rewolucja, Judasz), nowele i powieści (Ksiądz Piotr; Na Skalnym Podhalu; Legenda Tatr; Z wielkiego domu; Panna Mery). Był przyrodnim bratem Włodzimierza Tetmajera, stanowił prototyp postaci Poety z Wesela Wyspiańskiego. Jego ojciec, Adolf Tetmajer, brał udział w powstaniu listopadowym i styczniowym; matka, Julia Grabowska, należała do tzw. koła entuzjastek, literatek skupionych wokół Narcyzy Żmichowskiej. Podczas studiów na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Jagiellońskiego (1884-1886) zaprzyjaźnił się z Lucjanem Rydlem, Stanisławem Estreicherem i Ferdynandem Hoesickiem. Zajmował się twórczością poetycką i pracą dziennikarską w "Kurierze Polskim" (współredaktor 1989--93), "Tygodniku Ilustrowanym", "Kurierze Warszawskim" i krakowskim "Czasie". Przez wiele lat pełnił funkcję sekretarza Adama Krasińskiego (wnuka Zygmunta, zajmującego się wydawaniem spuścizny autora Nie-Boskiej komedii) i w tej roli przebywał w Heidelbergu (1895). W czasie I wojny światowej był związany z legionami Piłsudskiego (redagował pismo "Praca Narodowa"); po wojnie wdał się w spór polsko-czechosłowacki o linię graniczną w Tatrach, był organizatorem Komitetu Obrony Spisza, Orawy i Podhala oraz prezesem Komitetu Obrony Kresów Południowych. W 1921 został prezesem Towarzystwa Literatów i Dziennikarzy Polskich, a w 1934 członkiem honorowym Polskiej Akademii Literatury. Drugą połowę życia poety naznaczyła choroba. Powikłania wywołane kiłą doprowadziły najpierw do zaburzeń psychicznych (które ujawniły się już podczas obchodów 25-lecia jego twórczości w 1912 r.), a w późniejszym czasie do utraty wzroku. Pod koniec życia Tetmajer egzystował dzięki ofiarności społecznej, umożliwiono mu mieszkanie w Hotelu Europejskim w Warszawie, skąd został eksmitowany w styczniu 1940 r. przez okupacyjne władze niemieckie. Zmarł w Szpitalu Dzieciątka Jezus z powodu nowotworu przysadki mózgowej oraz niewydolności krążenia. Jest pochowany na Cmentarzu Zasłużonych w Zakopanem; na warszawskich Powązkach znajduje się jego symboliczny grób. Przeczytaj artykuł o autorze w Wikipedii Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.

Wędrowiec

Jerzy Bandrowski

Zima, wczesny zmrok, z nieba spadają płatki śniegu. Wędrowiec zmierza w stronę malutkiej wioski, gdzie ma zamiar znaleźć nocleg. Towarzyszy mu wiatr ze swoimi przyśpiewkami, które wprawiają powietrze w ruch i uginają rośliny. Wiatr przypomina sobie, że widywał Wędrowca w różnych miejscach i dopytuje o przyczyny tułaczki. Mężczyzna znajduje jedną odpowiedź: ma chore serce, które każe mu nieustannie być w drodze.

Wędrowiec i jego cień

Friedrich Nietzsche

Friedrich Nietzsche Wędrowiec i jego cień tłum. Konrad Drzewiecki ISBN 978-83-288-5589-2 Przedmowa 1. Należy mówić tam tylko, gdzie się milczeć nie powinno; i tylko o tym, co się *przezwyciężyło* reszta jest gadaniną, literaturą, brakiem karności. Moje pisma mówią tylko o moich przezwyciężeniach; ja jestem w nich, ze wszystkim, co mi wrogim było, ego ipsissimus, i bodaj, jeśli wolno użyć dumniejszego wyrażenia, ego ipsissimum. Odgadujecie tedy: wiele już został... Friedrich Nietzsche Ur. 15 października 1844 w Röcken Zm. 25 sierpnia 1900 w Weimarze Najważniejsze dzieła: Narodziny tragedii czyli hellenizm i pesymizm, Tako rzecze Zaratustra, Ludzkie, arcyludzkie, Poza dobrem i złem, Zmierzch bożyszcz, Antychryst, Ecce Homo, Wola mocy. Filozof, filolog klasyczny, pisarz. W latach szkolnych z zamiłowaniem oddawał się poznawaniu niemieckiej muzyki klasycznej od Bacha i Mozarta po Beethovena oraz poezji romantycznej (szczególnie wielkie wrażenie zrobiły na nim utwory nowo odkrytego Hölderlina). Studiował filologię klasyczną, teologię, historię Kościoła i historię na uniwersytecie w Bonn (1864-1865) i w Lipsku (od 1865). Jako filolog klasyczny zyskał wielkie uznanie, wśród jego pierwszych publikacji znalazły się m. in. komentarze do Arystotelesa; w 1869 roku został profesorem nadzwyczajnym w katedrze filologii klasycznej uniwersytetu w Bazylei. Początkowa popularność w środowisku uczelni przygasła po krytycznym przyjęciu koncepcji dionizyjskości i apollińskości wyłożonej w Narodzinach tragedii (1872). Jeszcze przed podjęciem pracy akademickiej Nietzsche odbył obowiązkową służbę wojskową. Wkrótce potem wymówił obywatelstwo pruskie i od 1869 roku pozostawał bezpaństwowcem. Bardzo istotny wpływ na myśl Nietzschego miało zetknięcie się z filozofią Artura Schopenhauera oraz muzyką Ryszarda Wagnera, z którym blisko przyjaźnił się na początku lat 70 XIX wieku (później doszło do rozluźnienia stosunków ze względów światopoglądowych; komentarzem do istoty tego rozdźwięku jest napisana przez filozofa w 1888 r. rozprawa Nietzsche kontra Wagner). Charakterystyczne w stylu pisarskim Nietzschego jest pisanie aforyzmami (począwszy do dzieła Ludzkie, arcyludzkie z 1878 r.). Po części wynikało to z choroby, na którą cierpiał od lat młodzieńczych, a która objawiała się niezwykle silnymi, wielodniowymi atakami migreny, po części jednak był to świadomy wybór formy literackiej: Kto krwią i w przypowieściach pisze, nie chce, by go czytano, żąda, by się go na pamięć uczono - pisał w najbardziej znanym ze swych tekstów, Tako rzecze Zaratustra (1883-1885). Choroba zmusiła go do zrezygnowania z pracy uniwersyteckiej w 1879 roku. Od tego czasu wiele podróżował, po Włoszech, Niemczech i Szwajcarii, gdzie przebywał najchętniej. Na przełomie 1888 i 1889 roku nasilenie choroby doprowadziło do obłędu; Nietzsche trafił na rok do kliniki psychiatrycznej, najpierw w Bazylei, a następnie w Jenie. W 1890 matka zabrała go w rodzinne strony, do Naumburga; ostatnie trzy lata życia spędził samotnie w Weimarze. Został pochowany w Röcken, obok swego ojca, pastora luterańskiego. Ostatnim dziełem Nietzschego jest autobiograficzna książka Ecce Homo (1888); pośmiertnie została wydana jeszcze z notatek Wola mocy. Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.

Wędrowne duchy. Zbiór opowiadań

Francis Marion Crawford

Zbrodnia doskonała nie istnieje, nawet jeśli udało się pozbyć ciała. Topielec próbujący odegrać się z zaświatów na zdradzieckim bracie. Staruszek, który wziął ze sobą do grobu tajemnicę dotyczącą relacji miłosnej swojego syna. Czaszka zamordowanej żony mszcząca się na mężu i przyjacielu, który zainspirował go do zbrodni. Opowieści grozy chwalone przez samego M.R. Jamesa i H.P. Lovecrafta podejmują ulubione tematy wszystkich miłośników ghost stories. Tym, co wyróżnia je od innych, jest jednak niesłychany dar Crawforda do budowania nastroju lęku i osaczenia. Z każdym zdaniem przerażenie wzrasta i wciąż ma się ochotę na więcej. Jeden z utworów ze zbioru, "Wrzeszcząca czaszka", został zekranizowany w 1958 r. jako horror "The Screaming Skull". Lektura zachwyci miłośników pisarstwa M.R. Jamesa i H.P. Lovecrafta.

Wędrowny sztukmistrz

Cyprian Kamil Norwid

“Wędrowny sztukmistrz” to poemat Cypriana Kamila Norwida, polskiego poety, prozaika i dramatopisarza. Często jest on uznawany za ostatniego z czterech najważniejszych polskich poetów romantycznych. “Wędrowny sztukmistrz szedł sobie po świecie I witał kwiatki, co przy drogach rosną, I witał pracą zatrudnione kmiecie, Dzieci, co idą w las cieszyć się wiosną, Strażniki w bramach miejskie — ludzie różne Tu, tam, siedzące w oknach i podróżne. A skoro wyszedł za rodzinną bramę, Młody i całym sobą wyprzedzony, Napotkał naprzód dwie niewiasty same, Uplatające dwie z chabru korony, Jakoby wieńce z błękitnych płomieni Gwiazd, co wytrysły nad sferę zieleni, Ale nie weszły w złotą lub czerwoną, I lazurowe są, jak niebios łono.” Fragment

Wędrowny zakład fotograficzny

Agnieszka Pajączkowska

Dzień dobry, prowadzę Wędrowny Zakład Fotograficzny. Jeżdżę od wsi do wsi, robię zdjęcia portretowe i drukuję je na miejscu. Zdjęcia są za darmo albo za coś do jedzenia. Lub za opowieść. Bo pani pewnie stąd? Klisza nie pęknie, proszę się nie martwić zdjęcia są cyfrowe, ale drukowane na papierze. Że stara i ludzi będzie straszyć? Bez obaw, portret będzie tylko dla pani, nie dam go do gazety, a pani będzie miała pamiątkę. Bo kiedy pani ostatni raz zdjęcie u fotografa robiła? Trzydzieści lat temu? A widzi pani. Młodzi mają w komputerach, ale to nie to samo, prawda? Ja? Tak, mieszkam w samochodzie, jeżdżę latem wzdłuż granicy. Pamięta pani, że byli dawniej fotografowie, portrety robili? Naprawdę płacić nie trzeba. Jajka wezmę, chętnie. Nie ma pośpiechu, pani się przyszykuje, ja zrobię zdjęcie i posłucham. Bo proszę powiedzieć jak tu jest?