Głową o mur Kremla

Krystyna Kurczab-Redlich

,,Głową o mur Kremla" to efekt przemyśleń korespondentki, która w latach 1990-2004 mieszkała w Rosji. Utwór można nazwać reporterskim esejem, pełną argumentów mową oskarżycielską. Kreml i rządzący nim W. Putin są tu pokazani jako odpowiedzialni za łamanie praw człowieka, zbrodniczą wojnę w Czeczenii i rozszerzający się autorytaryzm. Autorka, choć jest zawodową reporterką, pokazując niejednoznaczną rzeczywistość Rosji, nie ograniczyła się do przedstawienia faktów z historii tego kraju. Jej książka to opowieść o życiu obywateli, uwikłanych w pokomunistyczną rzeczywistość, straszną biedę, politykę unurzaną w rosyjską propagandę. Utwór przypadnie do gustu temu, kto ma odwagę mówić o Kremlu i jego włodarzach bez półcieni, uporczywie stawiając pytanie: ,,Jakiego trzęsienia ziemi trzeba, by Rosja, oczyściwszy się z tych narośli, stała się normalnym, przyjaznym zwykłemu człowiekowi państwem?"

Głową o stolik. Kronika wypadków medialnych

Jerzy Gruza

Zbiór ironicznych i żartobliwych obserwacji codziennego życia, przeplatanych wspomnieniami i anegdotami. Wiele w nich odniesień do literatury, sztuki i filmu, a także, do konkretnych osób – i to zawsze po nazwisku! Opowieści Gruzy są różnej wagi i różnej długości. Od krótkich, jednozdaniowych bon-motów i złotych myśli, do liczących wiele stron esejów. Od spraw najwyższej wagi, do ... afer łóżkowych. Lektura bardzo zabawna, a także skłaniająca do refleksji. Uwaga! W tej książce jest wiele twierdzeń bardzo niepoprawnych politycznie. Być może dlatego książka ta jest unikatem, białym krukiem – jej papierowej wersji nie kupisz nigdzie! Jerzy Gruza – znany reżyser i scenarzysta, twórca wielu programów i widowisk telewizyjnych, człowiek, zdaniem przyjaciół, o cynicznym podejściu do życia, ale też o wielkim złotym sercu – intryguje niedopowiedzeniami, prowokuje śmiałymi sądami, kontrowersyjnymi środkami wyrazu by na koniec zaskoczyć ciętą ripostą. Hasła umieszczone przez autora na okładce: zapiski rozproszone i na powrót złożone, monolog zewnętrzny, zjadanie wspomnień, Ulisses warszawski.   RECENZJA, KTÓRĄ NAPISAŁ ZDZISŁAW PIETRASIK („POLITYKA”): Właśnie wychodzi z kawiarni Czytelnik, w której przy słynnym stoliku przez lata spotykali się artyści, i rozpoczyna sentymentalną podróż po Warszawie. Czuje się trochę jak bohater „Ulissesa” Joyce’a przechadzający się po Dublinie. Gmach politechniki, teatr Syrena, szpital dziecięcy, mnóstwo wspomnień związanych z każdym z tych miejsc. Szybko jednak rezygnuje z czasu przeszłego: „odechciało mi się żreć wspomnienia, bo jest tego góra, i nie chce mi się więcej wspominać”. Woli być kronikarzem współczesnej Warszawy. „Głową o stolik” ma kilka podtytułów, z których najtrafniejszy brzmi „Monolog zewnętrzny”. Jerzy Gruza jest kulturalnym wszystkożercą w ścisłym znaczeniu słowa. Chodzi na premiery teatralne, które recenzuje celnie jednym zdaniem, często złośliwie. Ale potrafi zachwycić się „Personą” Lupy i obiecuje sobie, że zobaczy spektakl jeszcze raz. Ogląda filmy, jest zapraszany na gale i inne imprezy okołokulturalne. Nie opuści Nocy Muzeów ani targów książki. Czyta współczesnych pisarzy (np. Houellbecqa), ale z upodobaniem cytuje klasyków, Tomasza Manna, Oscara Wilde’a, Gustawa Flauberta czy Karola Irzykowskiego. Jednym słowem, inteligent w starym dobrym stylu, przy tym obdarzony wybitnym poczuciem humoru (w co chyba miłośnicy serialu „Czterdziestolatek” nigdy nie wątpili). Interesuje się polityką, odnotowuje przykładowo w swej książce: „Dziś zjazd PO w Gdańsku. Świetne przemówienie Tuska. Mistrzostwo świata w ucieczce od poważnych tematów ruchem konika szachowego. Wiwaty i entuzjazm delegatów”. Wyczulony jest na krajowe paradoksy: „W jednej miejscowości w Polsce wydali dużo pieniędzy na zegar słoneczny – wmurowali go w miejscu, gdzie słońce nie dochodzi”. Szydzi ze snobizmów naszego szoł-biznesu: „Herbuś szaleje w Hollywood”. Chwilami ton się zmienia. Jest bowiem książka Gruzy także kroniką zmarłych. Umarła Irena Kwiatkowska. Dziś rano umarł Kuba Morgenstern. Umarł Andrzej Łapicki. Umarła Karin Stanek. Umierają coraz młodsi. I wreszcie zdanie, który obwieszcza koniec pewnej epoki: „Umarł Bereza. I nie ma stolika”.

Głową w dół

Michał Gacek

Akcja powieści Michała Gacka "Głową w dół" rozgrywa się w Krakowie lat 30. Czterech przyjaciół zainteresowanych tematyką seansów spirytystycznych postanawia przeprowadzić eksperymenty z udziałem medium. W tym celu mężczyźni zapraszają do miasta Oksanę Spielstein - młodą Żydówkę z Niemiec, rzekomo posiadającą zdolności nawiązywania kontaktu ze zmarłymi. Przyjazd dziewczyny zbiega się z okrutnym morderstwem, którego zagadkę bohaterowie zamierzają rozwiązać z pomocą spirytystki. Obraz Krakowa zawarty w powieści oparty jest na materiałach źródłowych z epoki. Jednym z wydarzeń historycznych, które wiąże się z akcją książki, są prace archeologiczne prowadzone przy kopcu Krakusa w 1934 roku pod kierunkiem dr. Żurowskiego. Opisy lokacji dokonane zostały na podstawie zdjęć i tekstów z okresu, w którym rozgrywa się akcja. Bohaterowie czytają i omawiają autentyczne artykuły prasowe, a w związku z tym, że nie stronią od alkoholu i dobrego jedzenia, książka zawiera także wiele odniesień dotyczących napojów i potraw popularnych w międzywojennej Polsce. Tło powieści stanowią problemy społeczno-polityczne istotne dla tego okresu historycznego.

Głownia piekielna

Eugène Sue

Eugene Sue - "Głownia piekielna". Poznaj fascynującą opowieść, która przenosi nas w czasy XIX wieku, kiedy honor, pasja i tajemnice kształtowały losy ludzi. Eugene Sue, mistrz intrygi, w swojej powieści "Głownia piekielna" tworzy dynamiczny świat pełen napięcia i niespodziewanych zwrotów akcji, który pochłania od pierwszych stron. Iwon Cloarek, główny bohater, wciąga nas w dramatyczny pojedynek, który nie tylko wystawia na próbę jego odwagę, ale także odkrywa przed nami mroczne zakamarki jego nieokiełznanej duszy. To postać, której burzliwa natura i pragnienie wolności napędzają fabułę, sprawiając, że każda scena jest pełna emocji i intensywności. Sue doskonale oddaje realia epoki, budując napięcie i relacje między bohaterami, które są tak skomplikowane, jak i intrygujące. Wątki miłosne, takie jak historia Sabiny i Onezyma, czy humorystyczne momenty z Segoffinem, dodają opowieści niepowtarzalnego charakteru, równoważąc dramatyczne wydarzenia. "Głownia piekielna" to nie tylko historia o walce i namiętnościach, ale także o głębokich emocjach, które kształtują ludzkie losy. To idealna lektura dla każdego, kto szuka książki pełnej emocji, barwnych postaci i wciągającej fabuły, której nie sposób odłożyć przed przeczytaniem ostatniej strony.

Głownictwo, moglitwa i praktykarze

Michał Choromański

Jedna z ostatnich książek autora „Zazdrości i medycyny”. Dzieło artystycznie dojrzałe. Groteska rodem z Witkacego, Gombrowicza, Gogola, Kafki, Dostojewskiego. Wątki sensacyjno – szpiegowskie.

Głód

Edward Słoński

Głód W chłop­skiej cha­cie głód usiadł przy sto­le,  Żół­te zę­by wy­szcze­rzył i zgrzy­ta...  Wszyst­kie ziar­na wy­grze­bał w sto­do­le --  Nie masz w spi­chrzu psze­ni­cy i ży­ta!  A w go­spo­dzie głód sie­dzi przy sto­le.    Sie­dzi, głu­chy na ludz­ką nie­do­lę,  W oczy pa­trzy, i pa­trzy, i py­ta --  Cze­mu by­dła nie wy­gna­no w po­le,  Wszak na dwo­rze już bia­ły dzień świ­ta,  Już dzień bia­ły pa­trzy na nie­do­lę...    Izba pu­sta... Na so­sno­wym sto­le  Stoi trum­na z bia­łych de­sek zbi­ta --  W trum­nie chłop­skie spo­czy­wa pa­cho­lę. [...]Edward SłońskiUr. 1872, folwark Zapasiszki Zm.24 lipca 1926, Warszawa Najważniejsze dzieła: Dla mojej Pani. Kilka pieśni (1898), W więzieniu (1911), Idzie żołnierz borem lasem (1916), Ta, co nie zginęła (wybór poezji, 1917), Przebudzenie (1907), Bajka o Białym Orle (1918) Polski pisarz i poeta legionowy, z zawodu dentysta. Popularność zyskał podczas I wojny światowej, dzięki łatwo wpadającym w ucho, melodyjnym wierszom i pieśniom o tematyce patriotycznej. Poza nimi pisał m.in. nastrojowe liryki oraz utwory dla dzieci (Jak to na wojence). W jego twórczości widoczne są wpływy romantyczne. Członek Polskiej Partii Socjalistycznej, dwukrotnie aresztowany, więziony i zsyłany (w 1894 i 1900) za udział w manifestacjach i działalność konspiracyjną. Po powrocie ze zsyłki w 1906 r. zaangażował się w kawiarniane życie literackie Warszawy. W 1915 r. wstąpił do Legionów Polskich. Po odejściu z wojska w 1921 r. oddał się dalszej twórczości literackiej, jednak już bez spektakularnych sukcesów. Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.

Głód

Martin Caparros

Reportaż totalny. Kronika naszych czasów. Jedna z ważniejszych książek non-fiction ostatnich lat. NOWE WYDANIE Z TEKSTEM ZAKTUALIZOWANYM PRZEZ AUTORA. Ponad 795 milionów ludzi na świecie wciąż cierpi głód. Co dziewiąty mieszkaniec Ziemi nie ma co jeść. Niemal połowa dzieci, które kończą życie przed piątymi urodzinami, umiera z powodu niedożywienia 3 miliony każdego roku. Większość głodujących to ubodzy mieszkańcy krajów rozwijających się. Wciąż jest na świecie 1,4 miliarda ubogich []. Miliard czterysta milionów ubogich, czyli ludzi, którzy nie mają niczego z rzeczy uznawanych przez nas za tak codzienne, tak oczywiste domu, jedzenia, ubrania, światła, wody, perspektyw, nadziei, przyszłości nie mają teraźniejszości. Argentyński dziennikarz i pisarz Martín Caparrós zjeździł świat, próbując zrozumieć, dlaczego nawet dzisiaj dla dużej liczby z nas największym wyzwaniem pozostaje znalezienie odrobiny jedzenia. Przemierza Niger, Sudan Południowy, Madagaskar, Bangladesz, Indie, Stany Zjednoczone, Argentynę. Pisze o Chinach i Barcelonie, w której, w momencie kiedy pisarz kończy pracę nad książką, przybywa ludzi szukających resztek jedzenia w śmietnikach. Caparrós w porywający sposób przedstawia historię zmagań człowieka z głodem na przestrzeni wieków i udowadnia, że to właśnie głód był jednym z, a może nawet najważniejszym czynnikiem, kształtującym naszą cywilizację. Filozofia, sztuka, ekonomia, rolnictwo, gospodarka u ich źródeł zawsze znajdziemy jedno słowo. Głód. Dlaczego zatem współczesny świat nie potrafi rozwiązać problemu głodu? Caparrós, jak na rasowego dziennikarza przystało, unika prostych odpowiedzi. Odwiedza wielkie biurowce, siedziby światowych firm i przeludnione slumsy. Na kilkuset stronach bezlitośnie obnaża mechanizmy pogłębiające problem niedożywienia. Eksplozja demograficzna, nierówności społeczne, spekulacje cenami żywności, masowy wykup gruntów, korupcja, fundusze walutowe, wielkie korporacje to wszystko tworzy złożony system, w starciu z którym jednostka nie ma żadnych szans. Ogromna część książki to rozmowy: z politykami, działaczami organizacji pozarządowych, pracownikami korporacji, lekarzami i przede wszystkimi tymi, którzy każdego dnia całą swoją energię poświęcają na znalezienie czegoś do zjedzenia. Głód Caparrósa wytrąca z równowagi, zmusza do myślenia, a często nawet do zrewidowania swoich poglądów. To imponujący rozmachem reportaż oddający głos tym, którzy na ogół milczą. Martín Caparrós to prawdziwy fenomen. Zaliczyć go można do grona największych pisarzy reporterów: to nasz Capote, nasz Kapuściński. La Nación Caparrós wie, o czym pisze, a do tego obdarzony jest niepowtarzalnym stylem. Der Spiegel

Głód

Knut Hamsun

Wstrząsające studium o głodzie i samotności Główny bohater - literat, którego imienia czytelnik nie poznaje - przemierza ulice, parki, cmentarze i rozmaite zaułki dziewiętnastowiecznej Christianii. Nie może znaleźć stałej pracy, zalega z czynszem. Nie je od kilku dni, ledwo trzyma się na nogach. Jego cierpienia dodatkowo potęgują wrodzona duma i wstyd. Uwaga Hamsuna koncentruje się przede wszystkim na odczuciu głodu, braku nadziei i wynikających z nich konsekwencji zarówno fizycznych, jak i psychicznych. Fascynujący monolog wewnętrzny z opisami marzeń, urojeń i obsesji doskonale obrazuje odmienny stan świadomości człowieka, którego każdy dzień sprowadza się do wegetacji na granicy życia i śmierci. Głód jest jedną z najwybitniejszych powieści w dorobku laureata Nagrody Nobla Knuta Hamsuna. Ten prekursor modernistycznej powieści psychologicznej zawarł w niej wątki autobiograficzne, nawiązując do swoich niełatwych dziennikarskich początków w stolicy Norwegii. Głód jest zapowiedzią literatury nadchodzącego XX wieku.

Głód matki

Kelly McDaniel

Jak dorosłe córki mogą zrozumieć i wyleczyć się z braku opieki, ochrony i przewodnictwa Niekończące się, bolesne pragnienie kochania i bycia kochanym. Okresy objadania się lub głodzenia. Mozaika niestabilnych nastrojów i bolesnych relacji. Czy to brzmi znajomo? Psychoterapeutka i autorka Kelly McDaniel wielokrotnie widziała to u swoich klientek, które czuły się uwięzione w cyklach toksycznych zachowań - i nie potrafiły z nich wyjść. Wiele spośród nas utknęło w niezdrowych nawykach tylko dlatego, że nie widzimy lepszego rozwiązania. W tej książce McDaniel pomaga kobietom przerwać cykl destrukcyjnych zachowań poprzez świeże spojrzenie na urazy przywiązania z dzieciństwa i ich trwały wpływ na dalsze życie. Destygmatyzuje wstyd związany z niedostateczną opieką i błędną diagnozą oraz oferuje ścieżkę uzdrawiania za pomocą skutecznych sposobów, które obejmują interwencje terapeutyczne i zmianę stylu życia. W trakcie tego procesu: POZNASZ I ZROZUMIESZ TRZY PODSTAWOWE ELEMENTY MATCZYNEJ MIŁOŚCI, ODZYSKASZ UTRACONĄ OPIEKĘ I OCHRONĘ ZA POMOCĄ ĆWICZEŃ ODDECHOWYCH, WIZUALIZACJI, REIKI I INNYCH METOD UZDRAWIANIA, PRZYJRZYSZ SIĘ SWOJEMU PODEJŚCIU DO JEDZENIA I SEKSU, WRESZCIE PRZERWIESZ MIĘDZYPOKOLENIOWY CYKL GŁODU MATKI. Ciągłe poszukiwanie miłości matki może być ciężarem emocjonalnym na całe życie, ale uzdrowienie zaczyna się od poznania i nazwania tego, czego nam brakuje. Książka Głód matki to kompas, którego każda kobieta potrzebuje, aby zakończyć walkę z obolałą, samotną pustką i wrócić do domu.

Głód. Pamiętnik (mojego) ciała

Roxane Gay

To nie jest książka o odchudzaniu. Ani poradnik o zdrowym stylu życia. Ani też pocieszająca proza o „odnalezieniu siebie”. To bezwzględnie szczera historia zmagań z otyłością i napiętnowaniem. Pamiętnik o traumie. O prześladowaniu i bolesnym odzyskiwaniu własnego ciała. I o wielkim tryumfie. Olśniewająca […], zdyscyplinowana intelektualnie i głęboko poruszająca. „The New York Times Book Review” Surowa, mocna proza Gay wyznacza kierunki. Autorka mierzy się z całymi dekadami wstydu i nienawiści w stosunku do siebie, odzyskując własne ciało, którego nigdy nie powinna była utracić. „Entertainment Weekly” Roxane Gay, niezniszczalna, niesforna, nieskrępowana, żyj swoim życiem. Wszyscy jesteśmy lepsi, gdy robisz to w ten sam zaciekle uczciwy sposób, w jaki napisałaś tę książkę. „The Los Angeles Times”

Głód potępionych. Opowieść o Morriam tom 1

Patrycja Prusak

Co się zdarzyło pewnej jesiennej nocy w ciemnej więziennej celi? Kim tak naprawdę jest Morriam prosta służąca na zamku, której król nienawidzi i chce się pozbyć za wszelką cenę? Przed tobą epicka powieść o jedynej żyjącej nekromantce, która pod czujnym okiem czarnoksiężnika Rutiela poznaje swoje nadprzyrodzone zdolności i przygotowuje się do magicznego rytuału Święta Zmarłych. Jeśli lubisz okryte całunem grozy historie o duchach, samotnej walce z przeciwnościami losu i oswajaniu się z własną tożsamością, debiutancka powieść Patrycji Prusak na długo zostanie w twej pamięci. Cykl powieści o Morriam to lektura idealna dla fanów Kronik Drugiego Kręgu" Ewy Białołęckiej i Sagi o zbóju Twardokęsku" Anny Brzezińskiej.

Główne zasady etyki Kanta a etyka chrześcijańska

Ks. dr Maciej Sieniatycki

Kant wywiera po dziś dzień przemożny wpływ na nowoczesne kierunki filozoficzne, nie tyle szczegółami swego systemu, ile przewodnimi jego ideami. Od szczegółów odstąpiono, ale myśli przewodnie systemu Kanta stanowią i dziś punkt wyjścia dla filozofii. Niewielu pewnie dziś zechce przysięgać na kategorie Kanta, ale większość filozofów wychodzi z kantowskiego założenia, że umysł ludzki nie jest zdolny poznać metafizycznej strony rzeczy – das Ding an sich – czyli co na jedno wyjdzie, że metafizyki nie można na serio uznawać za prawdziwą umiejętność. Zwłaszcza gdy idzie o Boga, o duszę nieśmiertelną, to bezowocny trud zabierać się do tych kwestyj, gdyż one leżą całkowicie poza sferą ludzkiego poznania. Nie inaczej jak z metafizyką Kanta ma się rzecz i z jego etyką.

Główny Szlak Beskidzki. MountainBook. Wydanie 1

Krzysztof Bzowski

500 kilometrów, sześć pasm górskich i trzy tygodnie marszu - przejście Głównego Szlaku Beskidzkiego, czyli najdłuższego górskiego szlaku w Polsce, to zarówno niezapomniana przygoda, jak i wspaniały sposób na poznanie polskich Karpat - ich walorów krajobrazowych, przyrodniczych oraz dziedzictwa kulturowego. Możliwość zmierzenia się ze sobą, podjęcia rywalizacji czy spełnienia marzenia. Po drodze na wędrowców czekają źródła Wisły, rozległe, widokowe polany Gorców, szczyt Babiej Góry zwanej Królową Beskidów, urokliwe zdroje, słynne bieszczadzkie połoniny oraz pustkowia Beskidu Niskiego. Przewodnik będzie doskonałym towarzyszem podróży, stanowi również niezbędne źródło wiedzy podczas jej planowania. Główny Szlak Beskidzki podzielono w nim na dwadzieścia trzy etapy, a dla tych, którzy nie planują pokonania całej trasy za jednym zamachem, przygotowano propozycje jednodniowych wycieczek. Podejmij wyzwanie i ruszaj z nami na szlak! 23 etapy wędrówki szczegółowe mapy profile wysokości beskidzkie ciekawostki wycieczki jednodniowe miejsce na pieczątki

Główny Szlak Sudecki. MountainBook. Wydanie 1

Mariola Borecka

Najdłuższy szlak Sudetów to trasa kultowa dla miłośników gór. Panoramy z widokowej grani Karkonoszy, fantazyjne skalne miasta Gór Stołowych, historyczne pamiątki Gór Sowich, rozległe torfowiska Gór Izerskich i bezdroża Gór Kamiennych. Malownicze ścieżki przez górskie lasy i łąki, tajemnicze kopalnie złota, klimatyczne uzdrowiska. Aż 440 km niezapomnianej przygody i różnorodnych atrakcji - zarówno tych przyrodniczych, jak i kulturowych. Przejście Głównego Szlaku Sudeckiego to niezwykle ciekawe wyzwanie oraz sposób na bliższe poznanie tego pasma górskiego. Przewodnik będzie doskonałym towarzyszem podróży, stanowi również niezbędne źródło wiedzy podczas jej planowania. Można w nim znaleźć osiemnaście gotowych etapów, zadbano także o informacje dla tych, którzy nie planują pokonania całej trasy za jednym zamachem. Podejmij wyzwanie i ruszaj z nami na szlak! 18 etapów wędrówki szczegółowe mapy profile wysokości sudeckie ciekawostki wycieczki jednodniowe miejsce na pieczątki

Głucha przestrzeń

Stefan Grabiński

Stefan Grabiński Demon ruchu Głucha przestrzeń (Ballada kolejowa) Pomiędzy Orszawą a Byliczem zregulowano przestrzeń. Stało się to możliwym dzięki zasypaniu mokradeł nad Wierszą i przeprowadzeniu niwelacji pod tzw. Upłazikiem. Wskutek tego linia uległa znacznemu skróceniu, gdyż pociąg zamiast omijać bagnisty teren w wielkim, silnie na północ wygiętym łuku, szedł teraz po jego cięciwie, zmierzając do celu prosto jak strzała. Skrót okazał się ze wszech miar pożądanym.... Stefan Grabiński Ur. 26 lutego 1887 w Kamionce Strumiłowej Zm. 12 listopada 1936 we Lwowie Najważniejsze dzieła: Demon ruchu (1919), Księga ognia (1922) Jeden z czołowych przedstawicieli przedwojennej polskiej fantastyki, nazywany "polskim Edgarem Allanem Poe". Absolwent Uniwersytetu Lwowskiego (filologia klasyczna i literatura polska). Za życia zyskał krótkotrwałą popularność dzięki opowiadaniom, które i dziś są uznawane za trzon jego twórczości, zdecydowanie ważniejszy niż powieści. Doceniony został jednak przez Karola Irzykowskiego, a po wojnie przez Artura Hutnikiewicza. Grabiński interesował się okultyzmem, stąd jego twórczość pełna jest duchów i zjawisk nadprzyrodzonych. Charakterystyczny jest jednak fakt, że zjawiska te dzieją się zwykle we współczesnej, realistycznie oddanej scenerii. W Demonie ruchu obszarem, w jakim się pojawiają, jest symbol nowoczesności - kolej. Również język Grabińskiego oscyluje między realizmem a poetycznością (sam autor był wielbicielem twórczości Bolesława Leśmiana). Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.

Głupcy, oszuści i podżegacze. Myśliciele nowej lewicy

Roger Scruton

Krytyka współczesnej myśli lewicowej W Głupcach, oszustach i podżegaczach Roger Scruton, jeden z najważniejszych krytyków środowisk lewicowych zachodniej cywilizacji, przygląda się sylwetkom najbardziej wpływowych myślicieli nowej lewicy. Scruton rozpoczyna od bezlitosnej analizy filozofii nowolewicowej, a kończy krytyką najważniejszych jej filarów. Dokonuje ponownej oceny największych lewicowych myślicieli, takich jak E.P. Thompson, Ronald Dworkin, R.D. Laing, Jürgen Habermas, György Lukács, Jean-Paul Sartre, Jacques Derrida, Slavoj Žižek, Ralph Miliband oraz Eric Hobsbawm. Scruton stawia pytanie, jak wygląda dzisiaj nowa lewica i jak zmieniła się od 1989 roku. Pokazuje również, w jaki sposób pretensje klasy robotniczej przeniesiono do debaty na temat praw kobiet, gejów oraz problem imigrantów. Zastanawia się, czym można by zastąpić radykalny egalitaryzm, oraz próbuje dociec, dlaczego w środowisku intelektualnym wciąż dominują poglądy antynomiczne. Czy możliwe jest zatrzymanie nurtu lewicowego bez uciekania się do wiary religijnej? Scruton rozważa te niezwykle istotne kwestie w sposób umiejętny, zrozumiały i przejrzysty. Rezultatem jest miażdżąca krytyka współczesnej filozofii lewicowej.