Nieszczęścia w szczęściu

Andrzej Piechocki

Kiedy myślisz, że jesteś na właściwej drodze, tymczasem w jednej chwili tracisz grunt pod nogami Czy da się przewidzieć nadchodzącą katastrofę? Bohaterowie 14 opowiadań nie spodziewają się, że to, co na pierwszy rzut oka wydaje się błogosławieństwem, nieuchronnie prowadzi ku upadkowi. Choć różni ich status społeczny, wiek czy doświadczenia, łączy jedno każdy z nich staje w obliczu zderzenia z nieoczekiwanym nieszczęściem, które zrodziło się z ich własnych decyzji. Historie opisane w oparciu o przeżycia autora, losy jego przyjaciół i opowieści zasłyszane stanowią współczesny moralitet, który nie ocenia, lecz skłania do zastanowienia się nad codziennymi wyborami.Nieszczęścia w szczęściuto książka o tym, że najgroźniejsze pułapki życia to te, które sami na siebie zastawiamy. Prawdziwa radość staje się niezauważalna, gdy człowiek wciąż pragnie czegoś więcej. Andrzej Piechocki ur. 1938 roku, profesor nauk biologicznych, zoolog i hydrobiolog. Po przejściu na emeryturę poświęcił się pracy literackiej, publikując sześć powieści, których akcja toczy się w jego rodzinnym mieście Bydgoszczy, w tymOpowieści znad Brdy(2004). Członek Stowarzyszenia Pisarzy Polskich, porusza tematy zarówno przyrodnicze, jak i społeczne, łącząc pasję do nauki z wnikliwym spojrzeniem na rzeczywistość.

Nieszczęście

Charles Baudelaire

Nieszczęście By tak ciężki unieść głaz  Syzyfowe trza mieć siły;  Choć mi trudów pot jest miły —  Sztuka długa — krótki czas.    W dal od sławnych mogił, w dal  Idzie — w pusty szlak cmentarny  Serce me jak bęben gwarny —  Grzmiąc ponurych marszów żal.    Skarb niejeden pogrzebany  Śpi w ciemności zapomnianej  W głębi — z dala od łopaty!    Z żalem rozlewają kwiaty  Swą — jak tajnia — słodką woń  Na samotnych głębi toń!    [...]Charles BaudelaireUr. 9 kwietnia 1821 r. w Paryżu Zm. 31 sierpnia 1867 r. w Paryżu Najważniejsze dzieła: (zbiory wierszy) Kwiaty zła (1857), Sztuczne raje (1860), Paryski spleen (1864); (zbiory pism estetycznych) Salon 1845, Salon 1846, Malarz życia nowoczesnego (1863), Sztuka romantyczna (1868); Moje obnażone serce (1897) Francuski poeta i krytyk sztuki, jedna z najbardziej wpływowych postaci literatury XIX w. Zaliczany do grona tzw. ,,poetów przeklętych". Ostatni romantyk (wyprowadził własne wnioski z wielowątkowego dorobku tej epoki), był jednocześnie zwolennikiem metody realistycznej w literaturze. Bliskie sobie tematy i idee odnajdowali w jego twórczości parnasiści (?sztuka dla sztuki?, ?piękno nie jest użyteczne?), wyznawcy dekadentyzmu (ból istnienia), symboliści, surrealiści czy przedstawiciele modernizmu katolickiego; w jego dorobku za równie istotne jak utwory własne uważa się przekłady wierszy Edgara Allana Poego. W 1841odbył podróż morską odwiedzając wyspy Mauritius i Reunion oraz (być może) Indie, co jako doświadczenie egzotyki wpłynęło na jego wyobraźnię poetycką. Od 1842 r. przez dwadzieścia lat był związany z pół-Francuską, pół-Afrykanką urodzoną na Haiti Jeanne Duval, aktorką i tancerką, której poświęcił wiele ze swoich najsłynniejszych wierszy (m.in. Padlina, Do Kreolki, Sed non satiata, Zapach egzotyczny, Tańcząca żmija). Jej portret w półleżącej pozie stworzył w 1862 r. Manet. Pierwsze publikacje Baudelaire'a dotyczyły malarstwa (zbiory Salon 1845 i Salon 1846) i również później zajmował się on krytyką sztuk plastycznych (w 1855r. wydał kolejny tom szkiców), a jego artykuły poświęcone Delacroix, Ingresowi czy Manetowi (Malarz życia współczesnego) należą do kanonicznych tekstów teoretycznych o sztuce. Choć nie zajmował się muzyką, był pierwszym, który docenił dzieło Wagnera. W 1848 r. Baudelaire włączył się aktywnie w rewolucję Wiosny Ludów ? o epizodzie tym zadecydowały nie tyle poglądy polityczne, ile poryw ducha i osobista niechęć do ojczyma, Jacques'a Aupicka, generała armii francuskiej. Nie najlepiej czuł się w rzeczywistości ustanowionego po upadku rewolty burżuazyjno-konserwatywnego ładu II Cesarstwa; niemal jako osobistą tragedię przeżył zarządzoną przez Napoleona III przebudowę Paryża, w wyniku której wyburzono wiele ze starej, średniowiecznej zabudowy miasta. Z powodu wydanego w 1857 r. tomu poezji Kwiaty zła autor został oskarżony o obrazę moralności, skazany na grzywnę i zmuszony do usunięcia niektórych utworów (pełne wydanie ukazało się dopiero w 1913 r.). Baudelaire obracał się w kręgu najwybitniejszych twórców epoki, takich jak Balzac, Nerval, Flaubert czy Gautier. Zostawił też wiele artykułów (pisanych często na zamówienie do gazet) o współczesnych mu twórcach literatury oraz żywych portretów kolegów po piórze w pamiętnikach Moje serce obnażone czy wydanych pośmiertnie Dziennikach poufnych. Przy tej okazji formułował swój własny system filozoficzno-estetyczny. Pierwsze, powierzchowne wrażenie każe uznać, że Baudelaire epatuje obrazami wszystkiego, co budzi obrzydzenie oraz śmiałą erotyką. Jednak nie zajmował się on obrazoburstwem dla niego samego, ale uznając, że ?świat jest słownikiem hieroglifów?, uważał, że należy dostrzec i zinterpretować wszelkie przejawy rzeczywistości, co pozwoli dosięgnąć piękna będącego absolutem istniejącego poza światem; jego teoria estetyczna naznaczona była mistycyzmem w duchu Swedenborga i platońskim idealizmem. Pierwszy tom jego wierszy charakteryzuje klasyczna forma, w którą wlana została nie poruszana dotąd tematyka, natomiast Paryski spleen jako zbiór poematów prozą stanowi krok w kierunku poezji nowoczesnej. Powszechnie uważa się, że Baudelaire zmarł na syfilis, podobnie jak jego wieloletnia kochanka, był też uzależniony od laudanum i przypuszczalnie od opium, nadużywał alkoholu, przez lata pędził życie kloszarda. W 1866 r. podczas pobytu w Belgii doznał wylewu krwi do mózgu i został częściowo sparaliżowany. Rok później zmarł w klinice w Paryżu i został pochowany na cmentarzu Montparnasse. Wydaniem pozostałych po nim pism zajęła się owdowiała powtórnie matka. Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.

Nieśmiertelne głupstwo

Bogusław Adamowicz

Zapiski z pamiętnika młodego chłopaka wydają się zwyczajne. Jego świat kręci się wokół przyjaciół: Jany, Eryka i Estelki. Wspólnie spędzają czas na rozmowach i zabawach. Szczególną sympatią główny bohater obdarza Janę. Obserwujemy początki rodzącego się uczucia. Jednak prawdziwe przygody przyjaciół rozpocznie wycieczka do Miasta Umarłych. Jakie tajemnice kryją w sobie starożytne ruiny?

Nieśmiertelni. Krypta Zasłużonych na Skałce

red. Franciszek Ziejka

  W ciągu stu trzydziestu lat od powstania Krypty Zasłużonych na Skałce złożono w niej doczesne szczątki trzynastu Wielkich Polaków: Jana Długosza, Wincentego Pola, Lucjana Siemieńskiego, Józefa Ignacego Kraszewskiego, Teofila Lenartowicza, Adama Asnyka, Henryka Siemiradzkiego, Stanisława Wyspiańskiego, Jacka Malczewskiego, Karola Szymanowskiego, Ludwika Solskiego, Tadeusza Banachiewicza i Czesława Miłosza. W 1989 roku, nawiązując do tradycji Opactwa Westminsterskiego, w Krypcie Zasłużonych umieszczono tablicę upamiętniającą Aleksandra Brücknera, wielkiego filologa i badacza kultury polskiej, zaś w 2004 roku – tablicę poświęconą Karolinie Lanckorońskiej, znakomitej uczonej, a zarazem mecenasowi polskiej kultury. Książka  składa się z dwóch części. W pierwszej znalazły się rozprawy o historii Skałki, o życiu i działalności na Skałce OO. Paulinów, wreszcie o okolicznościach powstania Krypty Zasłużonych. Druga, zasadnicza część książki, zawiera piętnaście sylwetek tych „nieśmiertelnych”, których uczczono w „skałecznym” sanktuarium narodowym poprzez złożenie w Krypcie ich prochów lub też – przez umieszczenie tam poświęconych im tablic. 

Nieśmiertelnik 03 1043

Faruk Sehić

W swoim debiutanckim utworze prozatorskim, zbiorze opowiadań „Nieśmiertelnik 03 1043”, Faruk Šehić nieustająco poszukuje odpowiedzi na to pytanie, eksperymentując z językiem, formą i sposobami prowadzenia narracji. Tworzy przejmującą kronikę wojny na Bałkanach, ale również uniwersalną opowieść o okrutnej i pozbawionej sensu rzeczywistości. Bośniacki pisarz rozlicza się z doświadczeniem zdobytym na pierwszej linii frontu, gdzie dotychczasowe ideały zostały utopione w błocie wymieszanym z krwią jego rówieśników. Šehić jest nie tylko żołnierzem, ale też poetą: groteskowa i absurdalna frontowa codzienność opisana jest językiem pełnym alegorii, porównań, metafor. Towarzyszą mu w tej podróży inni wielcy twórcy, między innymi dwudziestowieczni polscy poeci. Ich losy są zaskakująco zbieżne z tymi, które pół wieku później stały się udziałem Bośniaków. Porażające naturalizmem makabryczne obrazy kontrastują tu z niedającym się zatrzeć pięknem okaleczonego świata. Wisielczy humor potęguje atmosferę strachu, a obrazy przedwojennej idylli jeszcze dobitniej podkreślają koszmar wojennego, ale także powojennego życia – kto raz trafił w sidła tej piekielnej maszynerii, nie wyswobodzi się z niej tak łatwo. „Nieśmiertelnik 03 1043” to „Na Zachodzie bez zmian“ kolejnego straconego pokolenia.

Nieśmiertelny

Bożena Keff

Nieśmiertelny to pierwsza beletrystyczna książka Bożeny Keff autorki znanej z poezji i esejów. W tych opowiadaniach centralną postacią, pojawiającą się w większości utworów, jest Marzanna, która niczym w powieści zmienia się i starzeje, a wraz z nią ewoluują historyczne okoliczności. Jesteśmy świadkami wciąż żywej pamięci po Zagładzie, obserwujemy rok 1968, ale też karnawał Solidarności, wreszcie tworzenie się nowego, liberalnego porządku. Każdy z tych kontekstów jest dla bohaterki Keff na swój sposób nie do zniesienia. Marzanna jest Żydówką i ma męża Polaka, którego rodzina do antysemityzmu się nie przyznaje, jednak wyssała go z mlekiem matki: przeniknął do jej spontanicznych reakcji i językowych odruchów. Nasza bohaterka czuje się nieszczęśliwa, jakby uwięziono ją w zamku Sinobrodego ceni twarde osadzenie w rzeczywistości swojego małżonka, ale cierpi, gdyż nie dzieli z nim świata myśli i emocji. Jednym słowem: Roman grzebie ją żywcem. O ile fabularne spoiwo tego zbioru stanowi Marzanna, o tyle ideowym jest temat śmierci. Śmiertelnicy i śmiertelniczki zaludniający Nieśmiertelnego wchodzą z nią w różne konszachty. Całkiem spora ich część woli być martwa za życia. Czym bowiem jest wiara w życie wieczne, jak nie samospaleniem się tu i teraz? Keff z literacką gracją kreśli światopoglądowe spory współczesności. Pokazuje Polskę rozdartą między katolickim pesymizmem a oświeceniową wiarą w lepszą przyszłość. W sposób niezwykle przenikliwy odnotowuje wrośnięte w naszą kulturę uprzedzenia, kładące się cieniem na duchowej kondycji społeczeństwa niezdolnego do bliskości, trawionego podejrzliwą nieżyczliwością, uciekającego się chętnie do przemocy, choćby to była przemoc miłosierdzia. Nieśmiertelny to znakomity obraz polskiej zbiorowości, a zarazem czuły portret kobiety, która chce dla siebie całego życia. I wie, że czasu na to życie zostało jej niewiele.

Nieśmiertelny z Oxa

Mirosław Piotr Jabłoński

W tej misji nie ma miejsca na sentymenty. Wróg może być lepszym kompanem niż przyjaciel. Rod i Kraft niegdyś byli nierozłączni. Dziś oboje są pilotami kosmicznymi i pałają do siebie szczerą niechęcią. Paradoksalnie właśnie napięcie pomiędzy bohaterami sprawia, że doskonale sprawdzają się w akcjach jako partnerzy. Mężczyźni zostają skierowani na misję zbadania tajemniczego obiektu Oxa. W podobnej ekspedycji zaginął niegdyś ojciec Roda. Młody pilot, mimo skomplikowanej sytuacji na pokładzie, postanawia zboczyć z kursu, by zaspokoić swoją prywatną ciekawość. Konstrukcja bohaterów i ich wzajemne relacje przywołują skojarzenia z filmem "Top Gun". Doskonała propozycja dla miłośników krajowej fantastyki, zwłaszcza fanów Dariusza Domagalskiego czy Marcina Ciszewskiego.

Nieświadoma

Patrycja Jaglińska

Marta, samotna matka, oddana przyjaciółka i dobra pracownica w domu opieki dla osób starszych w Wielkiej Brytanii - innymi słowy, zwykła kobieta borykająca się ze zwykłymi problemami - dostaje niezwykłą szansę na zmianę całego swojego dotychczasowego życia. Czy skorzysta? A kto by nie chciał skorzystać? Ale czy będzie wtedy szczęśliwa? Czy odnajdzie się w zupełnie innym świecie, wyznającym inne wartości i kierującym się innymi zasadami? Książka "A kto by nie chciał?" uświadamia nam, że mimo przeciwności losu warto zawalczyć o własne szczęście i choć to zabrzmi jak frazes - dobro jednak zwycięża. "A kto by nie chciał?" to znakomity debiut literacki Anny Magosz, historia napisana niezwykle ciepło i kobieco, a zarazem wciągająca lektura, idealna do kubka gorącej herbaty, którą lubi pić również bohaterka tej powieści. Przyjemna, odprężająca opowieść, którą warto przeczytać.

Nieświadoma. Koniec pewnej ery. Tom III

Patrycja Jaglińska

Ile energii potrzeba, aby pokonać potężnego boga zniszczenia, wie tylko Kiara i jej świta. Przed nami finałowa rozgrywka między dobrem a złem, w której stawką jest przyszłość Atlantydy i jej mieszkańców. Bohaterka wyrusza na poszukiwania swojej praprzodkini, Pii, stanowiącej ważne ogniwo w konflikcie z Sakhitem - najokrutniejszym i najpotężniejszym z bogów. W tej trudnej podróży towarzyszą jej tak uroczy, jak niepokorni bliźniacy Nick i Nate oraz tandem złożony z tropicielki Lidii i ojca Kiary, Thadeusa. Skrywane namiętności, wewnętrzne konflikty i dawne urazy szarpią jednością tej niedopasowanej grupy, która ma tylko jeden cel - pokonać zło wcielone w postaci atlantydzkiego boga. Jednak uwagę Kiary skutecznie odwraca nieziemsko przystojny tropiciel, na którego widok miękną kolana, a serce szaleje. Dziewczyna nie ma chwili wytchnienia w misji ratowania świata, a my wraz z nią. Zapraszamy na finał "Nieświadomej"! Notatka o Autorce: Patrycja Jaglińska - urodziła się w Ostrowcu Świętokrzyskim. Jest szczęśliwą mężatką i matką trójki dzieci. Od najmłodszych lat interesowała się sportem. Jeszcze w szkole trenowała liczne dyscypliny sportowe, takie jak siatkówka czy biegi. Jej ogromną pasją jest ogrodnictwo. W swoim ogrodzie kolekcjonuje rzadkie okazy roślin z całego świata. Marzy, by zwiedzić najbardziej intrygujące i tajemnicze zakątki Ziemi. Jest nieuleczalną optymistką. Uwielbia pisać i czytać. Na półkach jej biblioteczki znajdują się setki przeczytanych przez nią książek. "Nieświadoma - koniec pewnej ery" to trzecia, a zarazem ostatnia część cyklu "Nieświadoma". Obecnie pisarka pracuje nad spin-offem trylogii, który pomoże Czytelnikom lepiej zrozumieć niektórych bohaterów i wątki zawarte w jej książkach.

Nieświadoma. Walka o wolność

Patrycja Jaglińska

Kiara to zwyczajna dziewczyna z niezwykłymi mocami, której życie zostało przewrócone do góry nogami, gdy jej prawdziwa tożsamość wyszła na jaw. Od tego czasu szuka jej najokrutniejszy i najpotężniejszy z bogów, Sakhit. Nadszedł czas, aby przestać się chować i stanąć twarzą w twarz ze swoim największym strachem. Kiara przekracza wrota portalu świata boskiego i zostaje wciągnięta w intrygującą grę, w której nic nie jest takie, jak miało być. W tej niebezpiecznej przygodzie towarzyszą jej ukochany Nathaniel oraz nowa przyjaciółka, Liv. Kiara staje naprzeciw okrutnika, który okazuje się mieć ludzką twarz. Czy przekona dziewczynę do oddania dobrowolnie mocy? Jaka tajemnica skrywa się za pochodzeniem Nathaniela? Nieświadoma. Walka o wolność Patrycji Jaglińskiej jest drugą częścią losów Kiary i Nathaniela, w której znajdziemy jeszcze więcej magii, namiętności i tajemnic. Przedstawieni bogowie nie są jowialnymi brodaczami z kielichem ambrozji w ręku, a historii miłosnej daleko do typowej love story, choć może jej bohaterowie będą żyć długo i szczęśliwie?

Nieświadome na scenie. Witkacy i psychoanaliza

Paweł Dybel

Paweł Dybel w mistrzowski sposób wydobywa w książce różne aspekty splotu biografii i twórczości Witkacego, zrywając ze sposobem, w jaki ujmowano go w dotychczasowej tradycji interpretacyjnej. Wskazuje na kluczowe znaczenie, jakie dla uformowania się osobowości artystycznej pisarza miała jego terapia u Karola de Beauraina, który wprowadził go w tajniki psychoanalizy Freuda. Stąd wzięło się zainteresowanie Witkacego marzeniami sennymi oraz kreowanie przez niego bohaterów o powikłanej konstrukcji psychicznej, określonej przez różnego rodzaju „węzłowiska” (kompleksy). Jednym z takich „węzłowisk” jest motyw sobowtóra, sygnalizujący rozszczepienie tożsamości pisarza. Pojawia się on już w listach do Heleny Czerwijowskiej, na słynnej petersburskiej fotografii, później powraca w dramatach i powieściach. Mimo że o kluczowym wpływie zakopiańskiej terapii u de Beauraina na swoją twórczość Witkacy pisał w Niemytych duszach, w bogatej literaturze jej poświęconej ignorowano zazwyczaj to wyznanie. Nawiązując do tych autobiograficznych wypowiedzi autora Nienasycenia i śledząc psychoanalityczne wątki w jego pisarskim dorobku, Paweł Dybel proponuje w książce nowe spojrzenie naosobowość pisarza i jego pisarski dorobek. prof. Ilona Błocian, Uniwersytet Wrocławski

Nietoperze

Anna Kłodzińska

Gang płatnych morderców i szpiegów kontra Milicja Obywatelska i kontrwywiad. Akcja rozgrywa się w Polsce, RFN i Turcji. Połowa lat 80-tych XX stulecia. Zaczyna się od trupa znalezionego w samochodzie w jednym z podwarszawskich lasów. Dlaczego ktoś miałby zabijać tego mężczyznę? Nawet go nie okradziono – choć byłoby co kraść, denat był prawdopodobnie mieszkańcem RFN-u. Wśród rzeczy zamordowanego Wernera Kirshwalda milicjanci natrafiają na osobliwe znalezisko – blaszaną ramkę z karteczką i tajemniczym angielskim tekstem – opisem nietoperza. Nie jest to szyfr – a zatem co? Śledczy długo błądzą po omacku, ale wreszcie natrafiają na ślad pewnej grupy przestępczej. [misiak297, biblionetka.pl] Taka Anna Kłodzińska podoba mi się najbardziej – solidna intryga, posępny nastrój, mało łopatologiczne postacie, niewiele milicyjnej propagandy. Czyta się to wszystko nawet dość dobrze i płynnie, czas akcji jest pokazany dość umiejętnie – w TV leci „Posterunek przy Hill Street” i „Niewolnica Isaura”. Jest trochę ironii, ale jest też delikatny smutek, gdy Szczęsny z pułkownikiem Daniłowiczem wspominają zmarłego kolegę, a i sam Daniłowicz coraz bardziej choruje i szykuje się na emeryturę. Jest też parę smaczków – Dorota, niczym Piłat, pyta Łanieckiego co to jest prawda, a on odpowiada cytatem Tomasza z Akwinu. Z kolei Szczęsny pyta Daniłowicza czy nie ma chodów u Wedla, bo chciałby pewnej kobiecie ofiarować pudełko czekoladek. Kłodzińska nie jest już tak nachalnie propagandowa jak była jeszcze dwa lata wcześniej w książce „W pogardzie prawa”; co prawda siedziba wszelkiego zła jest tradycyjnie w Monachium, a milicjanci wciąż są wszechstronni i wszędobylscy, ale widać już delikatny powiew zmian – za rok autorka dostrzeże kolejki przed sklepami, a za kolejne dwa lata Szczęsny powie prokuratorowi kilka przekonywających zdań o przebudowie. W ogóle etatowy główny bohater Kłodzińskiej pokazany jest tu dość oszczędnie – jest po prostu sobą, nie udaje angielskiego narkomana albo szefa gangu handlarzy obrazów. Osobiście uważam „Nietoperze” za jedną z lepszych książek Anny Kłodzińskiej. [Mariusz Młyński, KlubMOrd.com] Pierwsze, papierowe wydanie tej książki ukazało się nakładem Wydawnictwa Ministerstwa Obrony Narodowej (Warszawa 1985) w serii „Labirynt” w nakładzie 200280 egzemplarzy. Książka wznowiona w formie elektronicznej przez Wydawnictwo Estymator w ramach serii: Kryminał z myszką – Tom 82. Nota: przytoczone powyżej opinie są cytowane we fragmentach i zostały poddane redakcji.

Nietota. Księga tajemna Tatr

Tadeusz Miciński

Morze u stóp Tatr? Polskie góry jako miejsce, skąd przyjdzie wyzwolenie? Czy legenda o Królu Wężów i rycerzach śpiących we wnętrzu Giewontu mogą być prawdziwe? Tadeusz Miciński wpisuje swe koncepcje historiozoficzne w tak niezwykłą scenerię i przywołuje niemalże wszystkie, znane wówczas – a przez niego wnikliwie studiowane – mity, legendy i opowieści, że świat Nietoty rozciąga się poza czasem i przestrzenią realną. W tej scenerii rozgrywa się niezwykła w wielości kontekstów kulturowych i odwołań do historii, tradycji, mitologii, ale i teraźniejszości autora opowieść z kluczem. Jest to ciąg dalszy rozważań romantyków: Mickiewicza, Słowackiego, Krasińskiego, dopełnienie młodopolskich wizji Wyspiańskiego oraz opowieści Żeromskiego o „swoich czasach”. Tajemna księga Tatr jest też historią Ariamana, który pokonując siebie, dokonując określonych wyborów i podejmując walkę w imię swoich ideałów przemienia się wewnętrznie, by stać się Magiem. Jest opowieść o człowieku, który wybiera między miłością fatalną a obowiązkiem, szczęściem zmysłowym a służbą wyższym ideałom, jest to historia o dojrzewaniu do zadań swojego przeznaczenia i o pokonywaniu własnych słabości i przeszkód niesionych przez życie. Światu, który tak bardzo jak nasz, poszukuje ponownego zakorzenienia w micie, który ciągle i na nowo odkrywa zapomniane już mity własnych przodków, nie tylko Tolkien i Sapkowski mogą przynieść opowieści mityczne. Tadeusz Miciński jest jednym z twórców polskiej mitologii – bardzo silnie przenikniętej historią i przenoszącej w wymiar pozahistoryczny wiele ważnych, specyficznie polskich problemów.

Nietota. Księga tajemna Tatr

Tadeusz Miciński

Nietota. Księga tajemna Tatr to książka niezwykła, magiczna wręcz. Mistyczna, pełna symboli i nieoczywistych sensów. Uosabia Tatry z kolebką polskości, a przez nie wiedzie wędrowca, będącego alter ego autora. Jednak nic nie jest tu oczywiste: o podnóże Tatr uderzają morskie fale, a gdzieś pod Krywaniem ciągną się fiordy, pośród których pewien książę podróżuje łodzią podwodną. Sam autor o książce wypowiedział znamienne słowa: Najdziwniejsza książka, którą mógłbym napisać, jest o tym, czego nie wiem. Słowo nietota stanowi ludową nazwę rośliny wrońca widlastego, symbolizującej kobietę, a być może także Polskę.

Nietypowy mundurowy. Psy do zadań specjalnych

Katarzyna Olkowicz

Nie tylko ludzie pracują w służbach mundurowych. Niektórzy funkcjonariusze mają... futro, cztery łapy i znakomity węch. Cisi bohaterowie. Szukają zaginionych, tropią przestępców, uniemożliwiają przemyt, znajdują narkotyki i broń. Pilnują porządku, bronią opiekunów. Robią to za przysłowiową miskę zupy, choć w tym przypadku trafniej będzie powiedzieć: za możliwość pobawienia się piłeczką i dobre słowo przewodnika. Pracują, chociaż nawet nie zdają sobie z tego sprawy. Są. Warto je zauważyć. Psy towarzyszą ludziom we wszystkich służbach mundurowych: od Policji, przez Straż Graniczną, Straż Pożarną, po wojsko. Razem z opiekunem tworzą niezastąpiony, skuteczny duet. W tej książce można znaleźć mnóstwo ciekawostek związanych z psią pracą w różnych służbach, a przede wszystkim prawdziwe, niesamowite historie przewodników i ich czworonożnych partnerów. Czytelnik dowie się z niej m.in., kto może zostać przewodnikiem psa służbowego, czy w konkretnej służbie sprawdzają się określone rasy oraz jak szkoli się psy i przewodników.

Nietzsche: hańbą jest być szczęśliwym!

Jacek Podsiadło

Jacek Podsiadło Wychwyt Grahama Nietzsche: hańbą jest być szczęśliwym! Doglądam umocnień. Tracę kontakt z nierzeczywistością, mówię: nie wiem, nie znam, nie oglądam, nie słucham. Jeszcze gazety. Nigdy nic nie zrobiłem dla torturowanych. Jakże zazdroszczę tym, co nie wierzą w Oświęcim. W piętnaście lat po Hitlerze świat podbił... Jacek Podsiadło ur.7 lutego 1964 Najważniejsze dzieła:Nieszczęście doskonałe (1987), Niczyje, boskie (1998), Wychwyt Grahama (1999), Kra (2005), Przez sen (2014), Włos Bregueta (2016) Poeta, prozaik, tłumacz, dziennikarz, felietonista. Publikował w wielu czasopismach literackich, a jego twórczość przetłumaczono na angielski, niemiecki, słowacki, słoweński i ukraiński. Czołowy obok Marcina Świetlickiego poeta pokolenia bruLionu. Głosił poglądy anarchistyczne i pacyfistyczne. W latach 1993-2008 prowadził audycję Studnia w Radiu Opole, a od 2009 roku prowadzi internetowe Domowe Radio Studnia. Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.

Nieuchwytni. Jak rozwiązywałem sprawy z Archiwum X

Paul Holes

Jak to jest dopaść jednego z najgroźniejszych, najbardziej nieuchwytnych seryjnych morderców i gwałcicieli? Rąbka tajemnicy uchyla w swojej książce amerykański śledczy Paul Holes, który zasłynął dzięki schwytaniu po śledztwie trwającym 20 lat! przestępcy znanego jako Golden State Killer. Rozwiązywanie zagadek kryminalnych to dla Holesa coś więcej niż satysfakcjonująca praca, więcej niż misja to niemal obsesja, która zrodziła się z głębokiej niezgody na cierpienie niewinnych ludzi. Dlatego poświęcał niemal każdą wolną chwilę na odkurzanie akt niewyjaśnionych spraw, a dzięki swojej wiedzy i determinacji dokonał tego, co nie udało się nikomu przed nim: wytropił przestępców, którzy żyli już w przekonaniu, że popełnili zbrodnię doskonałą. W tej książce dzieli się własnymi doświadczeniami nie tylko po to, by przybliżyć kulisy pracy śledczego, ale też aby pokazać, w jaki sposób tego rodzaju praca i wszystko, co z nią związane, odciska trwały ślad na psychice, życiu osobistym i rodzinnym. Kiedy na co dzień walczy się ze złem, przenika ono do wnętrza, dręczy i zmusza do zadawania sobie wielu pytań. Jedno z nich brzmi: Czy to wszystko jest warte swojej ceny?. Dla Holesa odpowiedź jest jedna.

Nieuchwytny

Barbara Gordon

Kryminał jednej z najpoczytniejszych autorek czasów PRL. Ciemna jesienna noc, epidemia grypy i znaleziony trup... Jest zimna październikowa noc, a w całym mieście szaleje grypa. Pielęgniarka, Eulalia Pstryk, pośpiesznie idzie opustoszałą drogą, by zaszczepić kolejnych mieszkańców. To, co znajduje, jest straszniejsze niż jakakolwiek epidemia - rozbity słoik i martwe oczy kobiety. Kobiety, którą bardzo dobrze zna... To nie tylko kryminał milicyjny, to także psychologiczno-społeczna analiza PRL-u. Tutaj milicjanci są nie tylko stróżami prawa, ale i obiektami społecznej fascynacji. Idealna dla fanów Joanny Chmielewskiej i Marka Krajewskiego!

Nieuczciwość akademicka studentów. Psychologiczne wyznaczniki, przewidywanie oraz przeciwdziałanie

Lidia Baran

Nieuczciwość akademicka jest zjawiskiem, którego wysoką częstość wśród studentów potwierdzają badania prowadzone w Polsce, Europie i poza jej granicami. Stanowi ona problem z uwagi na prowadzenie do obniżenia prezentowanej przez studentów wiedzy oraz przenoszenie nagradzających doświadczeń związanych z oszustwami na kolejne obszary życia. Celem niniejszej publikacji jest zaprezentowanie obecnej wiedzy na temat psychologicznych wyznaczników, przewidywania oraz przeciwdziałania nieuczciwości akademickiej wśród studentów, przybliżenie wyników przeprowadzonych w powyższych obszarach badań oraz sformułowanie na ich podstawie wniosków o możliwościach aplikacyjnych w środowisku akademickim. Lidia Baran, doktor nauk społecznych w dyscyplinie psychologia, adiunkt w Instytucie Psychologii Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach. Doświadczenie naukowe zdobywała w trakcie wyjazdów szkoleniowych na National University of Ireland, University of Jyväskylä oraz Universiteit Gent. Absolwentka podyplomowych studiów dotyczących uważności i współczucia oraz laureatka konkursu NCN Miniatura 2. Jej zainteresowanie badawcze dotyczą psychologicznych podstaw nieuczciwości oraz kontekstualnej nauki o zachowaniu. [02.10.2020]

Nieuczona twa postać

Adam Mickiewicz

Adam Mickiewicz Sonety odeskie Nieuczona twa postać Nieuczona twa postać, niewymyślne słowa, Ani lice, ni oko nad inne nie błyska, A każdy rad cię ujrzeć, rad posłyszeć z bliska; Choć w ubraniu pasterki, widno żeś królowa. Wczora brzmiały i pieśni, i głośna rozmowa, Pytano się o twoich rówiennic nazwiska; Ten im pochwały sypie, inny żarty ciska: Ty weszłaś, każdy święte milczenie za... Adam Mickiewicz Ur. 24 grudnia 1798 r. w Zaosiu koło Nowogródka Zm. 26 listopada 1855 r. w Konstantynopolu (dziś: Stambuł) Najważniejsze dzieła: Ballady i romanse (1822), Grażyna (1823), Sonety krymskie (1826), Konrad Wallenrod (1828), Dziady (cz.II i IV 1823, cz.III 1832), Księgi narodu polskiego i pielgrzymstwa polskiego (1833), Pan Tadeusz (1834); wiersze: Oda do młodości (1820), Do Matki Polki (1830), Śmierć pułkownika (1831), Reduta Ordona (1831) Polski poeta i publicysta okresu romantyzmu (czołowy z trójcy wieszczów). Syn adwokata, Mikołaja (zm. 1812) herbu Poraj oraz Barbary z Majewskich. Ukończył studia na Wydziale Literatury Uniwersytetu Wileńskiego; stypendium odpracowywał potem jako nauczyciel w Kownie. Był współzałożycielem tajnego samokształceniowego Towarzystwa Filomatów (1817), za co został w 1823 r. aresztowany i skazany na osiedlenie w głębi Rosji. W latach 1824-1829 przebywał w Petersburgu, Moskwie i na Krymie; następnie na emigracji w Paryżu. Wykładał literaturę łacińską na Akademii w Lozannie (1839), a od 1840 r. literaturę słowiańską w College de France w Paryżu. W 1841 r. związał się z ruchem religijnym A. Towiańskiego. W okresie Wiosny Ludów był redaktorem naczelnym fr. dziennika Trybuna Ludów i organizatorem ochotniczego Zastępu Polskiego, dla którego napisał demokratyczny Skład zasad. autor: Cezary Ryska Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.

Nieudacznicy, rozpustnicy, szaleńcy. Przemilczane fakty o wielkich Polakach

Andrzej Zieliński

Wszyscy nasi narodowi bohaterowie, a już szczególnie ci, którzy trafiają na karty podręczników historii, muszą być zawsze idealni, a ich czyny i intencje kryształowo czyste. Nikt nie powinien doszukać się najmniejszej skazy na ich wizerunkach! Wady i niedoskonałości należy przemilczeć albo umiejętnie wyretuszować. Bohater ma przecież zawsze świecić przykładem, być wzorem do naśladowania. Nie ma prawa być skażony ludzką słabością. Jak dobrze znamy to podejście - zarówno z lat Peerelu, jak i naszej współczesności! Książka Andrzeja Zielińskiego to próba zerwania kilku zasłon ukrywających niewygodne prawdy o historycznych postaciach, którym stawia się pomniki i nazywa ich imionami ulice i place, i pokazania, jak w imię politycznych interesów tworzy się czarno-biały obraz historii, w której występują tylko ludzie źli do szpiku kości albo święci z obrazka. Autor konfrontuje historyczne mity z faktami i cierpliwie usuwa pomnikową pozłotę z wizerunków wielkich Polaków, ukazując, że byli podobnymi do nas wszystkich, zwyczajnymi ludźmi. Andrzej Zieliński - dziennikarz i historyk, autor licznych książek poświęconych zagadkowym i kontrowersyjnym epizodom historii Polski, w tym bestsellerów: "Skandaliści w koronach", "Sarmaci, katolicy, zwycięzcy" oraz "Żony, kochanki, damy, intrygantki".

Nieudana próba wyjaśnienia autorowi "Balu manekinów" zasady działania telewizora

Darek Foks

Darek Foks Wiersze o fryzjerach Nieudana próba wyjaśnienia autorowi Balu manekinów zasady działania telewizora Nie chciałbym być chorwackim wariatem, w Chorwacji rzucają bombami w domy wariatów. Pozbawiają je wody, elektryczności i okien, co czyni beztroskie życie wariata życiem pełnym niebezpieczeństw. Niełatwo też być trąbką. Teraz, gdy ten, który umiał grać na trąbce umarł, trąbki opuszczają... Darek Foks ur. 1966 Najważniejsze dzieła: Wiersze o fryzjerach (1994), Co robi łączniczka (wspólnie ze Zbigniewem Liberą, 2005), Sigmund Freud Museum (2010), Liceum (2012), Kebab Meister (2012), Rozmowy z głuchym psem (2013), Historia kina polskiego (2015), Wołyń Bourne'a (2016) Poeta, prozaik, scenarzysta. Podpisuje się zdrobniałą formą swojego imienia. Studiował wiedzę o teatrze na Akademii Teatralnej w Warszawie, jest absolwentem scenariopisarstwa w PWSFTviT w Łodzi. Redaktor działu prozy miesięcznika Twórczość. Współautor (wraz ze Zbigniewem Liberą) książki Co robi łączniczka. Dwukrotnie nominowany do Paszportu Polityki, laureat Wrocławskiej Nagrody Poetyckiej Silesius (2014). Cechami charakterystycznymi jego twórczości są wykorzystanie języka potocznego, nawiązania do popkultury, lekkość formy, liczne nawiązania literackie, stylizacja na niedojrzałość i wszechobecna ironia. Autor najkrótszej definicji wiersza (Z lewej równo, z prawej poszarpane). Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.

Nieudolni

Sebastian Markiewicz

Powieść kryminalno-sensacyjna, w której główną postacią jest Ernest Czarnowski, emerytowany oficer wywiadu, który po mniejszych lub większych osiągnięciach w pracy operacyjnej osiada w Lublinie, by wieść życie spokojnego, choć młodego jeszcze emeryta. Nie jest mu to jednak dane – wracają postacie z przeszłości, a on zostaje wciągnięty w wir śledztwa, dotyczącego mordowania młodych kobiet, których pozornie nic nie łączy oprócz jednego – pochodzą zza wschodniej granicy. Tytuł jest świadomym nawiązaniem do tetralogii szpiegowskiej Vincenta Severskiego: „Nielegalni”, „Nieśmiertelni”, „Niewierni”, „Niepokorni”, w której oficerowie polskich służb przedstawiani są jako półbogowie. W „Nieudolnych” autor pokazuje funkcjonariuszy naszego państwa – mundurowych i cywilnych, tajnych i jawnych w innym, prawdziwszym świetle. Akcja powieści rozgrywa się współcześnie w Lublinie, jednak reminiscencje sięgają początku bieżącego stulecia i dzieją się w Warszawie, Kijowie, Tyraspolu i kilku innych miejscach. Znakiem firmowym tego niebanalnego kryminału jest ironia i czarny humor – można się więc przy jego lekturze solidnie pośmiać. Można się też z niego sporo dowiedzieć w kwestiach dotyczących zagadnień Europy wschodniej.  „Nieudolni” są wreszcie satyrą na działanie polskich urzędów państwowych na każdym szczeblu. Autor, który pracował w kilkunastu takich instytucjach, a z wieloma innymi, cywilnymi i mundurowymi, jawnymi bądź mniej, współpracował jako tłumacz – ma w tej materii dużo do powiedzenia. ZDZISŁAW A. RACZYŃSKI (autor powieści sensacyjno-szpiegowskich „Harib” i „Janczarzy Kremla”): Powieść Sebastiana Markiewicza „Nieudolni” ukazuje w prawdziwym świetle funkcjonowanie polskiej administracji publicznej, w tym służb niejawnych, odzierając ją z pokutującego w polskiej literaturze kryminalno-politycznej mitu o jej wszechwładności, i o jej mądrych, obytych i nieprzekupnych funkcjonariuszach. Ukazuje ignorancję i nieobycie jej pracowników. To jednocześnie spora dawka dobrego humoru, wiedzy z zakresu historii najnowszej dotyczącej Polski i krajów ościennych, wyraziste, zapadające w pamięć postaci i celne opisy warszawskiej i lubelskiej rzeczywistości. Nie zdradzając fabuły i zakończenia, mam nadzieję, że główny bohater – Ernest Czarnowski – objawi się nam w kolejnych tomach. Projekt okładki: Dmitrij Miłowanow. Znajduje się na niej fotografia dworca autobusowego w Lublinie – w tle Zamek Lubelski – którą wykonał w 2011 roku artysta fotografik Grzegorz Pawlak.

Nieuniknione emocje życia

Damian Warda

Zawarte w tomie utwory są wyrazem głębokiej wrażliwości autora, który zaczął pisać wiersze i opowiadania w ramach terapii depresji, związanej z gwałtownymi zmianami w jego życiu. Przez kilka lat nie nawiązywał relacji z kolegami i koleżankami, miał własny świat i wyobraźnię. Dzięki mamie trafił do psychologa, który poradził mu przelewać na papier stany emocjonalne, rozterki i marzenia. Damian Warda (ur. 1998) pochodzi ze wsi Uśnice w gminie Sztum. Z wykształcenia fryzjer, uczeń i współpracownik mistrzów fryzjerskich. Obecnie mieszka niedaleko Bordeaux we Francji, gdzie opracowuje plany własnej akademii fryzjerskiej i udziela porad online przyszłym adeptom zawodu. Podróżnik, marzyciel i melancholik o spokojnym charakterze, który nie boi się wyzwań na każdej płaszczyźnie życia.