Tajny agent. The Secret Agent

Joseph Conrad

Tajny agent (The Secret Agent) autorstwa Josepha Conrada to fascynująca powieść szpiegowska, której akcja toczy się w Londynie pod koniec XIX wieku. Wydana w 1907 roku i dostępna w edycji dwujęzycznej polsko-angielskiej, książka przedstawia mroczny świat anarchizmu, terroryzmu i manipulacji. Głównym bohaterem jest Adolf Verloc, szpieg działający na zlecenie nieokreślonego państwa, prawdopodobnie Rosji. W swojej codzienności prowadzi podwójne życie: z jednej strony jest niepozornym właścicielem sklepu, z drugiej - uwikłanym w sieć politycznych intryg. Powieść ukazuje nie tylko jego skomplikowane relacje z tajemniczymi mocodawcami, ale również dramatyczną więź z rodziną, w szczególności z niepełnosprawnym intelektualnie szwagrem Steviem, którego losy splatają się z niebezpiecznymi wydarzeniami. Tajny agent to nie tylko trzymająca w napięciu historia szpiegowska, ale także głęboka analiza moralnych dylematów i społecznych niepokojów epoki. Conrad, odchodząc od morskich opowieści, zagłębia się tutaj w psychologię swoich bohaterów, kreśląc przy tym ponury obraz Londynu, który przywołuje na myśl "Bleak House" Charlesa Dickensa. Dzięki swojej uniwersalnej tematyce, powieść zyskała status literackiego klasyka, wielokrotnie adaptowanego na potrzeby teatru, filmu, radia i telewizji. Temat terroryzmu sprawił, że po atakach z 11 września 2001 roku, Tajny agent stał się jedną z najczęściej cytowanych książek w amerykańskich mediach. To dzieło, które nie tylko wciąga, ale i zmusza do refleksji nad naturą władzy, lojalności i ludzkiej kondycji.

Tajski epizod z dreszczykiem

Marek Lenarcik

Tajlandia — tropikalny raj z pięknymi plażami i krystalicznie czystą wodą, mekka nisko budżetowych turystów podróżujących z plecakami, kraina niewygórowanych cen i... wszelkiego rodzaju uciech cielesnych, a także rozmaitych uniesień duchowych. Kolorowe tło dla przygód rodem z filmów. Miejsce, w którym każdy nas chciałby zamieszkać albo przynajmniej tak mu się wydaje. Wam również? Jeśli tak, "Tajski epizod z dreszczykiem" rozwieje wszelkie wątpliwości i ułatwi podjęcie decyzji, która może zmienić Wasze życie. To wartka relacja z przygód pewnego Polaka, który postanowił porzucić pracę w korporacji, wyemigrować do Tajlandii i zakosztować egzotycznych rozkoszy, z których słynie ten kraj. A jednocześnie rzetelny opis realiów napisany przez człowieka, który "był, widział i swoje przeżył". Lektura obowiązkowa dla wszystkich pragnących wyjechać z szarej Europy albo... przynajmniej na chwilę oderwać od jej nudnej rzeczywistości. Ostrożnie, ta książka wciąga! Zobacz również: stronę poświęconą książce: www.tajskiepizod.pl blog Marka Lenarcika: www.zyciewtropikach.wordpress.com wywiad z Markiem Lenarcikiem - www.monoloco.pl Patroni medialni:

Tajwan na końcu języka. Współczesne opowiadania tajwańskie

praca zbiorowa

Przygotowując niniejszy tom, postanowiliśmy zaproponować Czytelnikom przyjrzenie się żywemu organizmowi redefiniowanej tożsamości Tajwanu przez pryzmat... smaków Tajwanu oraz przestrzeni życiowej. Wiele kultur wyraża się poprzez kuchnię, która jest nie tylko niezbędna do przetrwania, lecz stanowi także egzemplifikację tego, kim jesteśmy. Podstawowym uniwersalnym gestem ugoszczenia jest zaproponowanie posiłku. W obyczajowości polskiej zwyczaj łamania się chlebem od dawna wiąże się z interakcją społeczną, na Tajwanie ryż w przydrożnych rodzinnych restauracjach nakładamy sobie sami z podgrzewanego pojemnika w dowolnej ilości, poza zamawianymi posiłkami. Jedzenie wywołuje reakcję emocjonalną i fizyczną, a także kieruje nasze zmysły na otoczenie. I choć jest doświadczeniem uniwersalnym, pożywienie i smaki nie są statyczne; raczej zmieniają się w czasie, odzwierciedlając dynamikę zmian społecznych. Drugim kryterium wyboru opowiadań do niniejszego tomu była przestrzeń - adaptacja ludzi do zmiany otoczenia i adaptacja przestrzeni do zmiennych wyznaczonych przez ewolucję społeczeństwa. Współczesna literatura tajwańska oferuje zniuansowane i wieloaspektowe portrety tożsamości w erze nowożytnej, celnie identyfikując wyzwania, sprzeczności i bogactwo tajwańskiego doświadczenia. Maciej Gaca

tak

Szczepan Kopyt

Szczepan Kopyt sale sale sale tak 1 dzisiaj rano to zrozumiałem że niektórzy ludzie mówimy o nich prości albo bystrzy ale myślimy że jeszcze do czegoś ważnego nie doszli więc że ci ludzie po prostu wiedzą o co im chodzi a my nie 2 sprawa wydaje się błaha no bo przecież myślimy nie może być to prawdą prawdę trzeba sproblematyzować o... Szczepan Kopyt ur. 1983 Najważniejsze dzieła:Yass 2005, Sale sale sale 2009, Buch 2011, Kir 2013 Poeta i muzyk, absolwent filozofii. Laureat Ogólnopolskiego Konkursu Poetyckiego im. Jacka Bierezina (2004). Nominowany do Paszportu Polityki (2011) oraz dwukrotnie do Nagrody Literackiej Gdynia (w 2010 i 2014). Jeden z głównych autorów nurtu poezji zaangażowanej. Nagrał dwa albumy z zespołem Yazzbot Mazzut, kolejne dwa w duecie z perkusistą Piotrem Kowalskim. Najbardziej znana piosenka tego duetu to wykonanie wiersza Kto zabił Jolantę Brzeską. Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.

Tak

Julia Fiedorczuk

Julia Fiedorczuk Tlen część trzecia: Miejsca Tak miasto w deszczu ślesz uśmiech pomiędzy kroplami ty ja ty ja między nami co między ciemnościami pomost więc chodź chodź do mnie nie utoniesz zamknę oczy pustko moja ... Julia Fiedorczuk ur. 23 lutego 1975 Najważniejsze dzieła: Listopad nad Narwią (2000), Bio (2004), Planeta rzeczy zagubionych (2006), Tlen (2009), tuż-tuż (2012) , Biała Ofelia (2013), Nieważkość (2015), Psalmy (2018) Poetka, wykładowczyni akademicka, badaczka literatury amerykańskiej. Prozaiczka, autorka opowiadań oraz powieści Biała Ofelia (2013) i Nieważkość (2015, nominowana do Nagrody Literackiej Nike). Jako tłumaczka przełożyła m.in. zbiór esejów Johna Ashberyego Inne tradycje oraz teksty amerykańskiej poetki, muzyczki i performerki Laurie Anderson. Główna propagatorka i reprezentantka ekopoezji na gruncie polskim. Autorka esejów o ekopoetyce, które ukazały się w zbiorze Cyborg w ogrodzie (2015). Wraz z Gerardo Beltránem, zamieszkałym w Polsce meksykańskim poetą i tłumaczem, wydała też programową książkę zatytułowaną Ekopoetyka. W poetyckiej praktyce Julii Fiedorczuk ekopoetyka oznacza przede wszystkim odmowę stawiania człowieka na pierwszym miejscu, zwrot w stronę przyrody znajduje zaś niekiedy swoje dopełnienie w odwołaniach do języka nauki. W 2018 roku została laureatką Nagrody Poetyckiej im. Wisławy Szymborskiej za tom poetycki Psalmy. Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.

Tak!

Mariusz Grzebalski

Mariusz Grzebalski Drugie dotknięcie Tak! Istotnie, najwyższa pora, aby nadzieja zagościła i w tym sercu. Pan nie przypuszcza, jaka radość teraz buchnie. Płomień pożre lokomotywę razem z maszynistą. Rodzina w odświętnych paltach wybiegnie z krzykiem n... Mariusz Grzebalski ur. 1969 Najważniejsze dzieła: Negatyw (1994), Ulica Gnostycka (1997), Drugie dotknięcie (2001), Człowiek, który biegnie przez las (2006), W innych okolicznościach (2013) Poeta i prozaik, autor ośmiu tomów poetyckich. Pracuje jako redaktor w Wydawnictwie WBPiCAK, zajmując się wydawaną tam serią poetycką. Wcześniej był redaktorem naczelnym Ogólnopolskiego Dwutygodnika Literackiego Nowy Nurt oraz redaktorem artzina Już Jest Jutro". W 2001 roku ukazał się wybór jego wierszy w przekładzie na język niemiecki w tomie pt. Graffiti. Za sprawą debiutu w 1994 roku zaliczany jest do pokolenia bruLionu, z którym dzieli niechęć do patosu, opieranie swojej twórczości na obserwacji zjawisk życia codziennego oraz zwrot ku detalowi. Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.

Tak bardzo mnie przypominasz

Sandra Nosal

Kogo dziś przypomina ta chora na emocje dziewczyna? Czy będzie dziś radosna, pełna wiary w lepsze jutro? Czy przeciwnie - znowu będzie musiała walczyć z lękiem, poczuciem osamotnienia, depresją? Te pytania bohaterka wierszy Sandry Nosal zadawała sobie niemal codziennie. "Tak bardzo mnie przypominasz" to zbiór utworów będących świadectwem wieloletniego zmagania się z nawracającą chorobą nerwową. Kreślą one swego rodzaju sinusoidę - raz pisane są z perspektywy pacjentki oddziału zamkniętego, tworzącej w stanie polekowego otępienia, walczącej z nocnymi koszmarami, kiedy indziej ich autorką jest osoba silna, bez problemu pokonująca niesione przez życie trudności. Wiersze Sandry Nosal stawiają Czytelnika przed trudnymi emocjami i pozostawiają z ważnymi pytaniami. Notatka o Autorce: Sandra Nosal urodziła się w 1995 roku w Koszalinie. Ukończyła studia licencjackie z zakresu kosmetologii oraz studium masażu. Interesuje się anatomią i psychologią. Lubi długie spacery w pogodne dni, czytanie książek o tematyce kryminalnej oraz poezję, a w szczególności utwory Agnieszki Osieckiej. Tomik "Tak bardzo mnie przypominasz" jest jej debiutem literackim.

Tak, jak być powinno gejowskie opowiadanie erotyczne

Sonja Belmont

"To był genialny wieczór. Spędzili w klubie kilka długich godzin, tańcząc, śmiejąc się i pijąc whisky. Leo czuł, jak muzyka przechodzi przyjemnymi wibracjami przez całe jego ciało, a alkohol cudownie uderza mu do głowy. Miał absurdalne wrażenie, że poza procentami upaja go sama bliskość Caleba, jego fantastyczny zapach, rozpięta koszula z podwiniętymi rękawami, odsłaniająca bardzo atrakcyjną linię obojczyków i smukłe, silne przedramiona, rozbrajający uśmiech i barwy, jakie przybierały jego włosy w kolorowych światłach klubowych lamp. To, jak często ocierali się o siebie w tańcu. A przede wszystkim błyszczące, szaroniebieskie oczy rzucające coraz dłuższe spojrzenia w jego stronę". Opowiadanie erotyczne inspirowane bohaterami książek o Harrym Potterze. Po rozwodzie Leo Walker układa swoje życie na nowo, przeprowadzając się do innej części miasta. Kiedy zdaje sobie sprawę, że najlepszym przyjacielem jego syna w nowej szkole zostaje dziecko jego dawnego szkolnego rywala Caleba Blaira, ani trochę nie spodziewa się finału tej historii. Do tej pory nie pozwalał sobie na myślenie o własnych potrzebach i emocjach, skupiony przede wszystkim na dzieciach i życiu bez ich matki. Jednak wszystko już wkrótce zmieni się za sprawą pewnego bardzo atrakcyjnego blondyna o szaro-niebieskich oczach...

Tak jak myśli człowiek

James Allen

W tej książce Allen bada siłę pozytywnego myślenia, ważność samorefleksji i rolę osobistej odpowiedzialności w osiąganiu naszych celów. Twierdzi, że jesteśmy mistrzami własnego losu, a nasz sukces lub porażka ostatecznie zależy od myśli, które wybieramy.

Tak jestem smętny

Tadeusz Miciński

Tak jestem smętny... Tak jestem smętny, jak kurhan na stepie —  a tak samotny, jak wicher na morzu —  a tak zbłąkany, jak liść na bezdrożu —  a tak zwinięty, jak połoz w czerepie.    Straszą mnie widma i tajemne zbrodnie,  śpiewają rajów skrzydlate Ahury —  gdybym rozedrzeć mógł na sercu chmury,  rzucałbym gwiazdy sercom bezpodobnie! [...]Tadeusz MicińskiUr. 9 listopada 1873 w Łodzi Zm. w lutym 1918 pod Czertykowem na Białorusi Najważniejsze dzieła: W mroku gwiazd, Kniaź Patiomkin, W mrokach złotego pałacu czyli Bazylissa Teofanu, Nietota. Księga tajemna Tatr, Xiądz Faust Prozaik, poeta, dramaturg, publicysta; zafascynowany gnozą, mistycyzmem, towianizmem, głosił idee panslawistyczne i mesjanistyczne. Urodził się w rodzinie inteligenckiej w Łodzi, ukończył szkołę średnią w Warszawie, następnie studiował w Krakowie (UJ, literatura polska, historia) oraz w Berlinie i Lipsku (filozofia i psychologia). Był członkiem radykalnych ugrupowań studenckich; pracował jako nauczyciel domowy. W 1896 r. debiutował poematem ,,Łazarze" i otrzymał drugą nagrodę krakowskiego ,,Czasu" za opowiadanie Nauczycielka (1896). Podczas studiów zagranicznych zaprzyjaźnił się ze Stanisławem Przybyszewskim i Wincentym Lutosławskim, filozofem i mesjanistą, propagatorem abstynencji, wówczas wykładającym w Hiszpanii; tam też ożenił się (1897) z Marią Dobrowolską, pochodzącą z zamożnego ziemiaństwa, co zabezpieczyło jego byt materialny i pozwoliło poświęcić się pracy intelektualnej i twórczej. Po powrocie do kraju osiadł w Krakowie, często przebywał też w Zakopanem, gdzie przyjaźnił się ze Stanisławem Witkiewiczem (ojcem), współpracował z krakowskim ,,Życiem". W 1902 r. wydał swój jedyny tom poezji W mroku gwiazd, później pisał jedynie poematy, często wplecione w większe całości. W 1906 r. opublikował tom artykułów Do źródeł duszy polskiej oraz dramat Kniaź Patiomkin, a w 1909 r. ukazał się kolejny dramat historyczny, tym razem z dziejów Cesarstwa Bizantyńskiego, W mrokach złotego pałacu (...). Następnie związał się z Warszawą. Wydał dwie ważne powieści Nietotę (1910) i Xiędza Fausta (1913), do których krytyka odniosła się z pełnym zastrzeżeń dystansem. Publikował m.in. w ,,Tygodniku Ilustrowanym", a w 1914 r., podczas wybuchu konfliktu bałkańskiego wyjechał do Sofii jako korespondent tygodnika "Świat". W latach 1915--1918 przebywał w Rosji, w Moskwie współpracował z czasopismami ("Gazeta Polska", "Russkoje słowo", "Russkije wiedomosti") oraz kołem literacko-artystycznym przy Domu Polskim, był oficerem oświatowym w korpusie polskim Józefa Dowbora-Muśnickiego. W drodze powrotnej korpusu do kraju, Miciński zginął w przypadkowym starciu czy napadzie, zabity przez chłopów lub żołnierzy Gwardii Czerwonej; dokładna data śmierci nie jest znana. Z pozostałych rękopisów wydano pośmiertnie m.in. dramat Termopile, powieści Wita, Mene-Mene-Thekel-Upharisim oraz poemat Niedokonany. Będąc twórcą Młodej Polski, Miciński kształtuje odrębny styl, oparty na odrębnym również światopoglądzie. Przedstawiał wizję świata jako pola walki dobra ze złem (manicheizm), opowiadając się zarazem za moralnym obowiązkiem doskonalenia siebie, własnego narodu i świata (realizacja idei wolności). Jego symbolizm przechyla się niekiedy w kierunku surrealizmu, jego twórczość dramatyczna, określana jako ekspresjonistyczna, wykracza w kierunku misteriów filozoficznych; operując poetyką snu, strumienia świadomości, Miciński nie wahał się przeplatać te wysokie tony mistyczne analizą społeczną i groteską. Zafascynowany nim Witkacy czerpał wiele inspiracji artystycznych z twórczości Micińskiego, ponadto zadedykował mu Nienasycenie oraz sportretował w jednej z postaci z młodzieńczej powieści 622 upadki Bunga. Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.

Tak mi, Boże, dopomóż

Juliusz Słowacki

Tak mi, Boże, dopomóż Idea wiary nowej rozwinięta,    W błyśnieniu jednym zmartwychwstała we mnie  Cała, gotowa do czynu i święta;    Więc niedaremnie, o! nienadaremnie  Snu śmiertelnego porzuciłem łoże.  Tak mi dopomóż, Chryste Panie Boże!    Mały ja, biedny, ale serce moje    Może pomieścić ludzi milijony.  Ci wszyscy ze mnie będą mieli zbroje —    I ze mnie piorun mieć będą czerwony,  I z mego szczęścia do szczęścia podnoże.  Tak mi dopomóż, Chryste Panie Boże!    Za to spokojność już mam i mieć będę,    I będę wieczny — jak te, które wskrzeszę —  I będę mocny — jak to, co zdobędę —    I będę szczęsny — jak to, co pocieszę —  I będę stworzon — jak rzecz, którą stworzę. [...]Juliusz SłowackiUr. 4 września 1809 r. w Krzemieńcu Zm. 3 kwietnia 1849 r. w Paryżu Najważniejsze dzieła: Kordian (1834), Anhelli (1838), Balladyna (1839), Lilla Weneda (1840), Beniowski (1840-46), Sen srebrny Salomei (1844), Król-Duch (1845-49); wiersze: Grób Agamemnona (1839), Hymn o zachodzie słońca (1839), Odpowiedź na ?Psalmy przyszłości? (1848) Polski poeta okresu romantyzmu, epistolograf, dramaturg. W swoich utworach (zgodnie z duchem epoki i ówczesną sytuacją Polaków) podejmował problemy związane z walką narodowowyzwoleńczą, przeszłością narodu i przyczynami niewoli. Jego twórczość cechuje kunsztowność języka poetyckiego. W późniejszym, mistycznym okresie stworzył własną odmianę romant. mesjanizmu i kosmogonii (system genezyjski). Studiował prawo w Wilnie, krótko pracował w Warszawie w Komisji Rządowej Przychodów i Skarbu oraz w Biurze Dyplomatycznym Rządu powstańczego 1831 r. Podróżował po Szwajcarii, Włoszech, Grecji, Egipcie i Palestynie. Osiadł w Paryżu, gdzie zmarł na gruźlicę i został pochowany na cmentarzu Montmartre. W 1927 r. jego prochy złożono w katedrze na Wawelu. autor: Katarzyna Starzycka Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.

Tak samo inni. Dlaczego rasizm jest bez sensu

Adam Rutherford

Kiedy na całym świecie wzmaga się nacjonalizm, a na forum publicznym coraz częściej pojawiają się dyskusje na temat ras, każdy z nas potrzebuje broni, by walczyć ze stereotypami i mitami, które nie mają nic wspólnego z rzeczywistością. Można je spotkać nie tylko w wypowiedziach jawnych rasistów, ale także ludzi o dobrych intencjach, kierowanych przez doświadczenia i kulturę ku poglądom, które nie mają żadnego oparcia we współczesnych badaniach nad genetyką człowieka. Całkiem mylnie przypisują sprawność fizyczną pochodzeniu, a nie treningowi, twierdzą, iż uczniowie z Dalekiego Wschodu są z natury lepsi w matematyce, że ciemnoskórzy mają naturalne wyczucie rytmu, a Żydzi dobrze sobie radzą z finansami. Wszyscy znamy kogoś, kto rozumuje w ten sposób. W tej książce znajdziecie naukowy opis rzeczywistych podobieństw i różnic między ludźmi, długą listę faktów, które obalają rasistowskie tezy. Ta książka to oręż. Wyposaży cię w naukowe narzędzia, niezbędne do radzenia sobie z pytaniami dotyczącymi rasy, genów i pochodzenia. Stanowi ona podręcznik pomocny przy oddzielaniu faktów od rasistowskiej mitologii. Adam Rutherford brytyjski genetyk. Kształcił się w University College London. Autor książek popularyzujących genetykę, m.in. "Krótkiej historii wszystkich ludzi, którzy kiedykolwiek żyli" oraz "Księgi ludzi". Publikuje artykuły w "Nature" i "Guardianie".

Tak szeptał tuman czarny

Eliza Orzeszkowa

Eliza Orzeszkowa Z myśli wieczornych Tak szeptał tuman czarny Niegdyś, niegdyś przyszła była do mnie mara posępna i, na bezsennem posłaniu mojem ległszy, tumanem czarnym całego mię pokryła. Całego mię okryła, od stóp aż po włosy, tumanem czarnym, z którego były jej ciało i suknia, a szept jej syczący głowę mą oblewał i, kędy życie sercem tętni, spływał. Smutkiem nazwała siebie mara czarna i rzekła: że za bratem swym, Bólem, śladem w ślad po świecie chodzi; że gd... Eliza Orzeszkowa Ur. 6 czerwca 1841 r. w Miłkowszczyźnie Zm. 18 maja 1910 r. w Grodnie Najważniejsze dzieła: Nad Niemnem (1888), Cham (1888), Meir Ezofowicz (1878), Gloria victis (1910), Dobra pani (1873), A...B...C... (1873), Niziny (1885), Dziurdziowie (1885) Polska pisarka nurtu pozytywizmu znana pod nazwiskiem męża, Piotra Orzeszko, nazwisko rodowe: Korwin-Pawłowska. Publikowała pod pseudonimami: E.O., Bąk, Wa-Lit-No, Li...ka, Gabriela, Litwinka. Pierwszymi jej tekstami były powieści tendencyjne (Marta 1873); cele swojej wczesnej twórczości przedstawiła w rozprawach: Kilka uwag nad powieścią (1866) i Listy o literaturze (1873). Drugim etapem pisarskim Orzeszkowej był realizm (Nad Niemnem), oscylujący niekiedy w kierunku naturalizmu (Dziurdziowie). Teoretycznoliterackie opracowanie założeń powieści realistycznej znalazło się w rozprawie O powieściach T.T. Jeża z rzutem oka na powieść w ogóle (1879). Późne utwory noszą cechy prozy modernistycznej (tom Gloria victis). Najsłynniejsza powieść Orzeszkowej, Nad Niemnem, dotyczy tematu tożsamości narodowej, będąc jednocześnie uczczeniem powstania styczniowego, w którym autorka czynnie brała udział. Samo powstanie było bardzo ważną częścią jej życia - w swoim domu ukrywała ostatniego dyktatora tego zrywu narodowego, Romualda Traugutta, osobiście też organizowała zaopatrzenie i pomoc lekarską dla powstańców. Pisarka utrzymywała ścisłe kontakty ze środowiskiem literackim: M. Konopnicka była jej bliską przyjaciółką jeszcze z pensji; ożywiona korespondencja łączyła Orzeszkową z L. Méyetem i Z. Miłkowskim; była związana z tygodnikiem Bluszcz. Nominowana do Nagrody Nobla w 1905 r., przegrała jednak z H. Sienkiewiczem. Twierdziła, że literatura powinna odpowiadać za los społeczeństwa. autor: Bartłomiej Sandomierski Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.

Tak toczy się światek

Voltaire (Wolter)

Tak to­czy się świa­tekWi­dze­nie Ba­bu­ka(1746) I Po­mię­dzy du­cha­mi, któ­rzy opie­ku­ją się władz­twa­mi świa­ta, Itu­riel zaj­mu­je jed­no z pierw­szych miejsc i po­sia­da de­par­ta­ment Wy­so­kiej Azji. Pew­ne­go ran­ka zstą­pił do miesz­ka­nia Scy­ty Ba­bu­ka, na wy­brze­żach rze­ki Oksus i rzekł: -- Ba­bu­ku, sza­leń­stwa i nad­uży­cia Per­sów ścią­gnę­ły nasz gniew: wczo­raj od­by­ło się ze­bra­nie du­chów Wy­so­kiej Azji dla roz­strzy­gnię­cia, czy na­le­ży uka­rać Per­se­po­lis czy też je znisz­czyć. Udaj się do te­go mia­sta, zba­daj wszyst­ko; wró­cisz zdać mi ści­słą spra­wę; za­sto­su­ję się do twe­go ra­por­tu. -- Ależ, pa­nie -- rzekł po­kor­nie Ba­buk -- ja ni­g­dy nie by­łem w Per­sji; nie znam tam ni­ko­go. -- Tym le­piej -- rzekł anioł -- nie bę­dziesz stron­ni­czy. Otrzy­ma­łeś od nie­ba zdro­wy roz­są­dek, do­da­ję ci doń dar bu­dze­nia uf­no­ści; idź, patrz, słu­chaj, zwa­żaj i nie lę­kaj się ni­cze­go: wszę­dzie spo­tkasz się z do­brym przy­ję­ciem. Ba­buk siadł na wiel­błą­da i ru­szył wraz z or­sza­kiem sług. Po upły­wie kil­ku dni spo­tkał na rów­ni­nach Sen­na­ar ar­mię per­ską, cią­gną­cą wła­śnie do bo­ju na­prze­ciw ar­mii in­dyj­skiej. Zwró­cił się naj­pierw do żoł­nie­rza, któ­re­go zdy­bał na ubo­czu. Wdał się z nim w roz­mo­wę i za­py­tał o po­wód woj­ny. -- Na wszyst­kich bo­gów -- rzekł żoł­nierz -- nie mam wy­obra­że­nia; to nie mo­ja rzecz. Mo­im rze­mio­słem jest za­bi­jać i na­ra­żać się na śmierć, aby za­ro­bić na ży­cie; mniej­sza mi, ko­mu słu­żę. Mógł­bym wręcz od ju­tra przejść do obo­zu Hin­du­sów; sły­sza­łem bo­wiem, że da­ją o pół drach­my wię­cej niż my do­sta­je­my w tej prze­klę­tej per­skiej służ­bie. [...]Voltaire (Wolter)Ur. 21 listopada 1694 Zm. 30 maja 1778 Najważniejsze dzieła: Listy o Anglikach albo listy filozoficzne (1734), Kandyd czyli Optymizm (1759), Traktat o tolerancji (1763) Właśc. François-Marie Arouet. Pisarz fr., jeden z czołowych popularyzatorów myśli Oświecenia. Parał się wszelkimi gatunkami literackimi, od epopei (Henriada 1728, La Pucelle D'Orleans 1762), przez tragedie sceniczne (Edyp 1718, Mahomet 1741, Meropa 1743) po naukowe prace historyczne (Wiek Ludwika IV 1751, L'essai sur les meurs 1756). Największą jednak poczytność zyskały jego drobne utwory, szczególnie dowcipne, zawierające bezkompromisowe, trzeźwe sądy o świecie powiastki filozoficzne (Zadig albo Przeznaczenie 1747, Mikromegas 1752, Kandyd, Prostaczek 1767) oraz utwory publicystyczne. Interesował się najważniejszymi problemami swojej epoki: filozofią Locke'a i fizyką Newtona. Korespondował z carycą Katarzyną, polemizował z Leibnizem, służył na dworze króla Francji i króla Prus. Ostatecznie osiadł w dobrach położonych częściowo we Francji (majątek Delice), częściowo w Szwajcarii (Ferney), zapewniając sobie niezależność jeśli chodzi o twórczość artystyczną i publikacje oraz wcielając ideały oświeceniowe w życie w organizacji i administracji swoich majątków ziemskich. Do ostatnich chwil życia nie porzucił pióra. Stał się wzorcową postacią europejskiego intelektualisty. Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.

Tak trzymać!. Tak trzymać tom 1: Wiatr od lądu

Stanisława Fleszarowa-Muskat

Pierwsza część trylogii o dziejach Gdyni i jej mieszkańcach. Tak trzymać! komenda, która ma na celu utrzymanie obranego kursu jest moralnym kompasem dla bohaterów rzuconych w wir historii pierwszej połowy XX wieku. Łącznie na prawie dwóch tysiącach stron autorka opowiada historię rodzącego się portu i rozwoju osady w miasto. Niezwykle poruszająca opowieść o ludzkich dramatach i konsekwencjach trudnych decyzji. Literacka fabuła miesza się z faktami, a postacie fikcyjne z realnymi bohaterami historycznych wydarzeń. Fleszarowa-Muskat stworzyła wciągającą opowieść o przestrzeni, nie zapominając przy tym o jednostkach, od których zależał los przyszłych pokoleń.

Tak trzymać!. Tak trzymać tom 2: Brzeg

Stanisława Fleszarowa-Muskat

Druga część trylogii o dziejach Gdyni i jej mieszkańcach. Tak trzymać! komenda, która ma na celu utrzymanie obranego kursu jest moralnym kompasem dla bohaterów rzuconych w wir historii pierwszej połowy XX wieku. Łącznie na prawie dwóch tysiącach stron autorka opowiada historię rodzącego się portu i rozwoju osady w miasto. Niezwykle poruszająca opowieść o ludzkich dramatach i konsekwencjach trudnych decyzji. Literacka fabuła miesza się z faktami, a postacie fikcyjne z realnymi bohaterami historycznych wydarzeń. Fleszarowa-Muskat stworzyła wciągającą opowieść o przestrzeni, nie zapominając przy tym o jednostkach, od których zależał los przyszłych pokoleń.

Tak trzymać!. Tak trzymać tom 3: Niepokonani, niepokorni

Stanisława Fleszarowa-Muskat

Ostatnia część trylogii o dziejach Gdyni i jej mieszkańcach. Tak trzymać! komenda, która ma na celu utrzymanie obranego kursu jest moralnym kompasem dla bohaterów rzuconych w wir historii pierwszej połowy XX wieku. Łącznie na prawie dwóch tysiącach stron autorka opowiada historię rodzącego się portu i rozwoju osady w miasto. Niezwykle poruszająca opowieść o ludzkich dramatach i konsekwencjach trudnych decyzji. Literacka fabuła miesza się z faktami, a postacie fikcyjne z realnymi bohaterami historycznych wydarzeń. Fleszarowa-Muskat stworzyła wciągającą opowieść o przestrzeni, nie zapominając przy tym o jednostkach, od których zależał los przyszłych pokoleń.

Tak wiele jest strachów

Seweryna Szmaglewska

Po raz pierwszy zebrane w jednym tomie wszystkie opowiadania autorki 'Dymów nad Birkenau". Słyszałam płacz. Wszędzie go było słychać. Później dowiedziałam się, że słyszano go nawet w obozie męskim. Później też powiedziały mi kobiety, że jedna z pielęgniarek regularnie podawała maleństwom zdobyte gdzieś mleko na pół z wodą. Gdy zabrakło mleka, dawała im wodę, po kilka łyżeczek najbardziej płaczącym. Trzeciej nocy wywieziono maleństwa. Obóz odetchnął z ulgą. Tak, było to westchnienie ulgi pełne okrucieństwa. Wojna uczy podobnych westchnień. Ale nie można ich później zapomnieć. Ta wojna nie skończyła się w roku 1945. Kapitulacja Niemiec, ucichły wystrzały - to nie zmieniło wiele, kiedy w pamięci bohaterów wciąż tli się niepokój. Chociaż dookoła nastaje pozorny porządek, to trudno jest żyć w uporządkowanym świecie, gdy wciąż jest tak wiele strachów. Autorka "Dymów nad Birkenau" jak nikt inny oddała to, co czuli ludzie, którym udało się przetrwać wojnę i obozy: grozę minionych wydarzeń, zagubienie w nowej rzeczywistości, lęk przed tym, co ma dopiero nadejść, ale i resztki nadziei, że miłość ocala. Wszystko to, co w pisarstwie Seweryny Szmaglewskiej najlepsze. Wydanie zostało wzbogacone o recenzje prasowe pierwszych wydań książek, które złożyły się na ten tom. Szmaglewska zmusza do emocjonalnego buntu, prowokuje do intelektualnego protestu. W tym tkwi pełnia humanistycznej negacji zbrodni jej opowiadań. Dlatego, chociaż mówią one o przeszłości, są ciągle przez swój protest aktualne, są zaangażowane w naszą współczesność. "Nowa Kultura" Seweryna Szmaglewska (19161992) pisarka, jedyna Polka zaproszona do złożenia zeznań w procesie norymberskim. Przyszła na świat w Przygłowie, niedaleko Piotrkowa Trybunalskiego. Studiowała na Uniwersytecie Jagiellońskim i Uniwersytecie Łódzkim. Po wybuchu wojny wróciła do Piotrkowa, gdzie pracowała jako ratowniczka w szpitalu i uczyła na tajnych kompletach. Osiemnastego lipca 1942 roku została aresztowana przez gestapo i przewieziona do obozu Auschwitz-Birkenau. Osiemnastego stycznia 1945 roku udało jej się uciec z marszu śmierci. Debiutowała w 1945 roku książką "Dymy nad Birkenau", w której opisała swoje obozowe przeżycia. W lutym 1946 książka została włączona jako materiał dowodowy przed Międzynarodowym Trybunałem Wojskowym w Norymberdze. Seweryna Szmaglewska przez lata była wiceprezeską Rady Naczelnej ZBoWiD. Opublikowała między innymi: "Zapowiada się piękny dzień" (1960), "Czarne stopy" (1960), "Niewinni w Norymberdze" (1972), "Dwoje smutnych ludzi" (1986). Odznaczona została Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski i Nagrodą Ministra Kultury i Sztuki I stopnia.

Tak zapamiętałem

Marek Nowakowski

Tak Zapamiętałem zbiór niepublikowanych wspomnień jednego z najwybitniejszych prozaików polskich XX i XXI wieku, autora takich książek jak Benek Kwiaciarz, Książę nocy, Homo Polonicus. Ludzie sportretowani w tej książce swoim życiem obejmują zwykle trzy epoki. Nowakowski opisuje rodowody bohaterów wywodzących się sprzed II wojny światowej, był przenikliwym świadkiem i krytykiem epoki PRL-u, a także znakomicie utrwalał procesy transformacji ustrojowej po 1989. Potrafił genialnie portretować człowieka, jego wierność i odejścia od siebie. Cieszyć się nim. Najczęściej zatapia go w tajemnicy, będąc świadom, że nasze postrzeganie drugiego jest ułomne. Nowakowski jest zafascynowany urodą człowieka, nie idealizuje go ani nie patrzy na niego przez jego ułomności. Patrzy z uśmiechem, dystansem. W Tak zapamiętałem  znajdziemy kilka portretów osób z Kultury Paryskiej, jak Jerzy Giedroyic, Zygmunt i Zofia Hertzowie, Gustaw Herling-Grudziński, Jerzy Stempowski, Jan Lebenstein, ale i takich, którzy budowali polską kulturę, a których nazwiska niewiele dziś mówią. Nowakowski miał niesamowitą wrażliwość na ludzi, pięknych, ciekawych, z zagadką.  

Tak zostaliśmy stworzeni. Jak przygotować dzieci do zmierzenia się ze współczesnymi wyzwaniami moralnymi

Leila Miller, Trent Horn

Tak zostaliśmy stworzeni. Jak przygotować dzieci do zmierzenia się ze współczesnymi wyzwaniami moralnymi Leila Miller, Trent Horn Jeszcze kilkanaście lat temu chrześcijańscy rodzice nie musieli się martwić o to, w jaki sposób wyjaśnić transpłciowość swoim kilkuletnim dzieciom lub jak pomóc nastolatkom, którzy narażają się na kpiny, bo wierzą w małżeństwo. Niestety obecnie, gdy nasza kultura coraz bardziej popada w relatywizm moralny, nie mamy innego wyboru, jak tylko przygotować nasze dzieci do zaakceptowania i obrony prawdy dotyczącej tych kontrowersyjnych pod względem moralnym kwestii. W książce Tak zostaliśmy stworzeni. Jak przygotować dzieci do zmierzenia się ze współczesnymi wyzwaniami moralnymi Leila Miller i Trent Horn pokazują, jak rozmawiać z dziećmi w różnym wieku i z różną dojrzałością oraz w jaki sposób zapewnić im odpowiedni fundament moralny, by mogły sprostać wyzwaniom obecnego świata. W swojej argumentacji odwołują się do prawdy o tym, jakimi istotami zostaliśmy stworzeni przez Boga. Boży zamysł dotyczący naszej ludzkiej natury jest podstawą moralnego życia, a dzieci mają większą szansę go zrozumieć i realizować, jeżeli będą miały możliwość porozmawiania ze swoimi rodzicami i opiekunami o kontrowersyjnych opiniach na temat seksu, homoseksualizmu, aborcji, rozwodów i podobnych kwestiach moralnych. Milczenie nie jest właściwym rozwiązaniem. Jeśli my nie nauczymy naszych dzieci, jak rozumieć trudne kwestie moralne, zrobi to świat.

Taka cisza w ogrodzie

Bolesław Leśmian

Taka cisza w ogrodzie... Taka cisza w ogrodzie, że się jej nie oprze  Żaden szelest, co chętnie taje w niej i ginie.  Czerwieniata wiewiórka skacze po sośninie,  Żółty motyl się chwieje na złotawym koprze.    Z własnej woli, ze śpiewnym u celu łoskotem  Z jabłoni na murawę spada jabłko białe,  Łamiąc w drodze kolejno gałęzie spróchniałe,  Co w ślad za nim — spóźnione — opadają potem. [...]Bolesław LeśmianUr. 22 stycznia 1878 r. w Warszawie Zm. 7 listopada 1937 r. w Warszawie Najważniejsze dzieła: zbiory wierszy: Sad rozstajny (1912), Łąka (1920), Napój cienisty (1936), Dziejba leśna (1938); zbiory baśni prozą: Klechdy sezamowe (1913), Przygody Sindbada Żeglarza (1913) i Klechdy polskie Wybitny polski poeta, eseista, prozaik i tłumacz tworzący w Młodej Polsce i dwudziestoleciu międzywojennym. Pochodził ze spolszczonej inteligenckiej rodziny Lesmanów. Spokrewniony z A. Langem i J. Brzechwą. Ukończył studia prawnicze w Kijowie. Współtworzył ?Chimerę? i Teatr Artystyczny w Warszawie. Jego poezję cechował symbolizm, sensualizm, mistycyzm, spirytyzm, zainteresowanie paranormalnością, postulowanie powrotu do natury (poeta jako ?człowiek pierwotny?), poszukiwanie miejsca Boga w świecie, ale i egzystencjalne spory ze stwórcą. Nawiązywał do ludowości (tworząc neologizmy oraz własne mity i postaci), stylistycznie do baroku i romantyzmu, ideowo do filozofii Nietzschego i Bergsona. Mistrz wiersza sylabotonicznego. W 1933 r. został członkiem Polskiej Akademii Literatury. autor: Alicja Szulkowska Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.

Taka jak ona

Katarzyna Mak

Nieoczekiwane, pełne niedomówień rozstanie. Decyzja, która na zawsze zmienia życie. Zranione uczucia, dwa rozdarte na pół serca i wybór, który całkowicie odmieni przyszłość… Matt zupełnie nie radzi sobie z nagłym odejściem Liv. Jest załamany i rozgoryczony kolejną nieprzemyślaną decyzją ukochanej, która nagle go opuszcza, pozostawiając po sobie jedynie krótki list. Przy życiu utrzymuje go jedynie fakt, że jest odpowiedzialny za drugiego człowieka – własne dziecko. Liv odchodzi w tajemniczych okolicznościach. Musi wybierać pomiędzy własnym szczęściem a życiem ukochanej osoby. Wplątana w kolejną intrygę, musi podjąć niezwykle trudną decyzję. Los drwi z niej okrutnie, wpychając ją ponownie w bezwzględny gangsterski świat, z którego być może nie ma powrotu… Sytuacje pełne zwrotów akcji. Momenty mrożące krew w żyłach. Wzruszające chwile, które nie pozostawiają obojętnym. Dramatyczne zdarzenia, które wywołują rozpacz. I nieszczęśliwe zbiegi okoliczności, które niczym cichy zabójca odbierają to, co najcenniejsze w życiu każdego człowieka – miłość…

Taka jak ty

Gabriela Gargaś

Gabriela Gargaś Taka jak ty To historia o zwyczajnych kobietach, ich codziennych zmaganiach, zwątpieniu i rozterkach. Powieść, która niesie nadzieję, podtrzymuje na duchu i obiecuje lepsze jutro. Karolina i Mariona przyjaźnią się od dziecka i wiedzą o sobie wszystko. Mariona pierwsza wychodzi za mąż i zostaje matką. Całkowicie oddaje się rodzinie i pracy. Bywają jednak chwile, gdy w jej życiu brakuje spontaniczności. Wtedy za sprawą koleżanki syna poznaje jej ojca Bartka. Między dwojgiem dorosłych zaczyna rodzić się uczucie. Karolina zwleka z założeniem rodziny. Zdeklarowana singielka, chłonie życie i korzysta z jego uroków. W końcu spotyka Michała, mężczyznę swoich marzeń. Jednak nie wszystko układa się tak, jak oboje by chcieli. W wyniku błędu popełnionego przez lekarzy Karolina rodzi chorego synka. Jej świat się rozpada. Czy wsparcie przyjaciółki to dość, by poradzić sobie z traumą, jaką jest ciężka choroba syna

Taka ładna

Monika Mostowik

A gdyby tak przejrzeć ludzką grę pozorów? Niespełna 30-letnia bohaterka nie czuje specjalnej pasji do życia. Szuka podniety, zaskoczenia, czegoś, co wyrwie ją z rutyny powtarzalnych gestów i wydarzeń. Niestety, wszystko, co ją spotyka, jest boleśnie przewidywalne. A może to jej zgorzknienie rzuca cień na całą rzeczywistość? Autorka była w 2004 r. stypendystką Funduszu Scenariuszowego Stowarzyszenia Filmowców Polskich i TVP S.A. im. Andrzeja Munka za projekt "Urodziny". Świetna lektura dla miłośników prozy Manueli Gretkowskiej.