Czarna owieczka

Jan Grabowski

Pełne humoru i ciepła przygody niezwykłej owieczki Metki. Osierocone zwierzę wychowywało się wraz ze szczeniakiem i przejęło od niego wiele zachowań. Sypia w budzie, szczeka na gości, a nawet paraduje po podwórku z kością w zębach! Metka coraz bardziej upodabnia się do swojego przyjaciela, ale czy uda jej się zostać prawdziwym psem? Urocza opowieść dla dzieci w stylu utworów Marii Kownackiej.

Czarna Piękność

Anna Sewell

Poruszająca historia konia Karego to doskonały wybór dla wszystkich, którym los zwierząt nie jest obojętny. Anna Sewell, wielka miłośniczka koni napisała w życiu tylko jedną książkę, a ta zapewniła jej miejsce w klasyce literatury światowej. To właśnie opowieść o pięknym koniu Karym poruszyła serca czytelników. Zwierzę poznajemy jako małego źrebaka, który przez kolejne lata trafia w ręce coraz to nowych właścicieli. Czasem trafia na osoby pełne troski i czułości, innym razem nie ma tyle szczęścia... Historia Karego pokazuje, że każde zwierzę zasługuje na dobre traktowanie. To lekcja empatii, którą w XXI wieku powinien odrobić każdy z nas. Powieść w 2020 roku została przeniesiona na ekrany. W disneyowskim filmie pod tytułem "Czarna piękność" główną rolę zagrała Mackenzie Foy, a głosu tytułowemu zwierzęciu w oryginalne użyczyła Kate Winslet.

Czarna ręka, zsiadłe mleko

Katarzyna Szaulińska

Jak będzie wyglądało życie chłopca, który urodził się z czarną ręką w białej, polskiej rodzinie? A jak dorastanie księżyca, którego powiła samotna Polka? Czy można ocalić ciało rozrywane przez dwie zaborcze istoty matkę u kresu życia i córkę, która wyrywa się na świat? I czy traumę po porodzie da się wyleczyć w nielegalnym klubie, gdzie niczym bohaterowie Podziemnego kręgu Davida Finchera, młode matki walczą ze sobą na pięści? Z jednej strony hybrydy przedmieść, szemrane bazary i przybytki jak pamiętamy: ulubione miejsca surrealistów z drugiej sterylne gabinety psychiatrów i psychoterapeutów z ich pretensjami do normy. Świat Szaulińskiej, na pozór intymny i kameralny, imponuje rozległością. Autorka łączy sfery, które zwykle się nie spotykają, i stawia tezę, że większość granic, z tożsamościowymi na czele, to uzurpacja albo iluzja. A wszystko w scenerii kilku europejskich stolic, w tym najważniejszej dla autorki Warszawy. Szaulińska odsłania czasem mroczne, czasem groteskowe i fantastyczne oblicze miasta i trudno się oprzeć wrażeniu, że ten rys naprawdę wzbogaca jego portret znany z rodzimej literatury. Znakomity debiut prozatorski cenionej poetki. Wielka pochwała swobody twórczej i wyobraźni, a zarazem manifest kobiecej siły i niezależności.

Czarna róża

Marta A. Winiarska

Alzara Vezcoz z hrabianki staje się hrabią. W kilkanaście miesięcy musi sobie poradzić zarówno z własną, pełną pretensji siostrą, jak też spiskowcami w królewskiej radzie. Niezłomnie walczy z sektą Dominatów aby przywrócić ład w swoim zamku i ojczyźnie.   Tę powieść polecam osobom lubiącym średniowieczny nastrój, bo całość utrzymana jest w konwencji low fantasy. Są zbroje, miecze, konie, przemoc, okraszone szczyptą zmysłowości. Idealna lektura na nudny wykład, długą jazdę pociągiem lub nocną zmianę w pracy. Marta A. Winiarska Urodziłam się w styczniu 1984 roku w Tychach, gdzie nadal mieszkam. Okres nauki to duża różnorodność, od liceum ekonomicznego, poprzez studium detektywistyczne, po studia religioznawstwa na Uniwersytecie Jagiellońskim i zarządzania bezpieczeństwem publicznym na Uniwersytecie Ekonomicznym w Katowicach.   W młodości wiele marzyłam, teraz spełniam te marzenia. Wydanie „Czarnej Róży” jest kolejnym z nich, a zarazem zwieńczeniem długoletniego hobby, jakim jest pisanie powieści. Następne marzenia czekają w kolejce do realizacji i nie zamierzam z nich rezygnować.

Czarna skóra, białe maski

Frantz Fanon

Pierwsze polskie wydanie legendarnego eseju, jednego ze zrębów ruchu antykolonialnego, który stał się później ważnym punktem odniesienia dla studiów postkolonialnych na całym świecie. Głównym tematem książki jest analiza dziedzictwa kolonializmu z perspektywy psychologicznej. Fanon skupia się w niej na języku oraz na relacji między czarnym i białym. Odwołując się do świadectw historycznych, literackich, do myśli filozoficznej i do własnego doświadczenia, stawia tezę, że piętno kolonializmu nosi wszelkie znamiona zbiorowej neurozy i że trzeba się zastanowić nad tym, jak uleczyć ten stan. Pokazuje, jak stworzony przez kolonialną represję mechanizm poczucia wyższości i niższości reprodukuje się w świadomych i nieświadomych zachowaniach, postawach i lękach. Zastanawia się też nad tym, jak wyjść z bezustannie nakręcającej się spirali stereotypów i uprzedzeń. Opublikowany w 1952 roku esej nie stracił swej profetycznej mocy i wciąż pozostaje jednym z najważniejszych tekstów poświęconych rasizmowi.

Czarna skrzynka

Amos Oz

Poruszająca historia dramatu małżeńskiego opowiedziana w listach. Po siedmiu latach od rozwodu Ilana przerywa gorzkie milczenie i pisze list do byłego męża, światowej sławy wykładowcy, eksperta od fanatyzmu Aleksandra Gideona. Prosi o pomoc w sprawie ich dorastającego syna Boaza, który sprawia kłopoty. Tak rozpoczyna się między nimi intensywna korespondencja, w którą włączają się też obecny mąż Ilany, bardzo religijny, zaangażowany politycznie i pragnący odbudować Kraj, jej mieszkająca w kibucu siostra, makiaweliczny prawnik Aleksa i sam Boaz. W serii listów emocjonalnych, ironicznych, poruszających i dowcipnych byli małżonkowie próbują rozszyfrować czarną skrzynkę swego małżeństwa, które okazało się katastrofą. I wszystko wskazuje na to, że nadal będzie wywierać przemożny wpływ na ich życie. Dzięki galerii różnorodnych, barwnych postaci Amos Oz z ogromną wrażliwością pokazuje meandry ludzkiej psychiki, zadawnione ból i cierpienie, z którymi każdy usiłuje radzić sobie na własny, ułomny sposób. Kreśli także żywy obraz współczesnego izraelskiego społeczeństwa.

Czarna skrzynka Darwina. Biochemiczne wyzwanie dla ewolucjonizmu

Michael J. Behe

Autorem książki Czarna skrzynka Darwina. Biochemiczne wyzwanie dla ewolucjonizmu jest Michael J. Behe, amerykański biochemik. Pierwsze, anglojęzyczne wydanie ukazało się w 1996 roku nakładem wydawnictwa Free Press. Już we wstępie autor podkreśla, że literatura naukowa zawiera wiele opisów tego, jak coś funkcjonuje (np. Układ Słoneczny). Amerykańskiego uczonego interesuje jednak pochodzenia tego, co już istnieje. Behe kieruje swoją uwagę na świat przyrody ożywionej w mikroskali i zastanawia się, czy życie na poziomie molekularnym, czyli - jak pisze - "fundament życia", może zostać wyjaśnione na podstawie losowych mutacji i doboru naturalnego. Autor prezentowanej publikacji argumentuje, że niektóre układy biologiczne - zwane przez niego mechanizmami molekularnymi - posiadają pewną cechę, która nie może zostać wyjaśniona naturalistycznie. Behe ma na myśli nieredukowalną złożoność. Zgodnie z tym ujęciem, układ nieredukowalnie złożony składa się z wielu wzajemnie dopasowanych części, które pełnią określoną funkcję. Usunięcie chociażby jednego elementu powoduje, że układ przestaje być funkcjonalny. Uczony twierdzi, że układy tego typu nie mogły powstać na gruncie darwinowskiej ewolucji kumulatywnej postępującej małymi krokami, ale są świadectwem inteligentnego projektu. Amerykański biochemik omawia w tym kontekście między innymi przykład wici bakteryjnej, która składa się z około 50 różnych typów białek i służy bakteriom jako swego rodzaju silnik obrotowy. Nie mogła ona, jak argumentuje Behe, powstać drogą stopniowych przekształceń, ponieważ na wcześniejszych etapach nie pełniłaby swojej funkcji. Aby zobrazować swój pogląd, uczony posłużył się przykładem struktury nieredukowalnie złożonej stosowanej w życiu codziennym. Mianowicie standardowa pułapka na myszy musi od razu posiadać wszystkie elementy w odpowiednim ułożeniu, ponieważ w innym przypadku nie pełniłaby określonej funkcji polegającej na łapaniu myszy. Warto zaznaczyć, że Behe jest ewolucjonistą, ale niedarwinowskim. Akceptuje on pogląd o wspólnocie pochodzenia, lecz odrzuca twierdzenie o przypadkowych mutacjach mogących doprowadzić do powstania złożonych struktur biologicznych. Książka Czarna skrzynka Darwina zawiera pozytywną argumentację na rzecz teorii inteligentnego projektu.

Czarna skrzynka. Sprawa, która stała się symbolem japońskiego #MeToo

Shiori Ito

W 2017 roku dziennikarka Shiori Itō publicznie wyznała, że dwa lata wcześniej została zgwałcona przez uznanego dziennikarza, Noriyukiego Yamaguchiego. Czarna skrzynka to szczery zapis zmagań z systemem - trudnym, upokarzającym dochodzeniem oraz z góry skazanym na porażkę procesem karnym. A także opowieść o traumie i braku zrozumienia, którego doświadczyła ze strony społeczeństwa i bliskich osób. Książka Itō wzburzyła opinią publiczną i stała się katalizatorem ruchu #MeToo w Japonii. Oprócz głosów poparcia autorkę zalała też fala krytyki. Sprawa miała swój finał dopiero w 2019 roku - gdy Itō wygrała proces cywilny przeciwko Yamaguchiemu. Czarna skrzynka to lektura trudna, ale inspirująca - dowód na to, że bez względu na wszystko, warto walczyć o to, żeby prawda wyszła na jaw. Trudno mówić o współczesnym japońskim feminizmie bez książki Shiori Itō. Wydanie opatrzone posłowiem Karoliny Bednarz.

Czarna sukienka

Konstanty Gaszyński

Czarna sukienka Schowaj, matko, suknie moje,  Perły, wieńce z róż,  Jasne szaty, świetne stroje,  Nie dla mnie to już.    Kiedyś jam kwiaty, stroje lubiła,    Gdy nam nadziei wytryskał zdrój;    Lecz gdy do grobu Polska zstąpiła    Jeden mi tylko pozostał strój:    Czarna sukienka.    Narodowe nucąc śpiewki,  Widząc szczęścia świt,  Kiedym szyła chorągiewki  Dla ułańskich dzid,    Wtenczas mnie kryła szata godowa,    Lecz gdy wśród boju zginął brat mój,    Kulą przeszyty na polach Grochowa,    Jeden mi tylko przystoi strój:    Czarna sukienka,    Gdy kochanek w sprawie bratniej  Mściwą niosąc broń,  Przy rozstaniu raz ostatni  Moją ścisnął dłoń,    Wtenczas, choć smutna, lubiłam stroje,    Lecz gdy się krwawy zakończył bój,    A on gdzieś poszedł w strony nieswoje,    Jeden mi tylko przystoi strój:    Czarna sukienka. [...]Konstanty GaszyńskiUr. 10 marca 1809 w Jeziornej k. Grójca na Mazowszu Zm. 8 października 1866 w Aix-en-Provence w płd. Francji Najważniejsze dzieła: Wiersz na zgon Stanisława Staszica (1826), Pieśni sielskie (1830), Liryki powstańcze (1831), Kilka pieśni dla kraju (1864) Urodzony w zubożałej rodzinie szlacheckiej, skończył Liceum Warszawskie. Brał udział w powstaniu listopadowym, a po jego upadku wyjechał do Francji. Najbardziej znanym utworem Gaszyńskiego jest napisana w pierwszym okresie emigracji Czarna sukienka. Pisywał poezje, utwory satyryczne, powieści historyczne i publicystykę, był współpracownikiem francuskich czasopism oraz redaktorem naczelnym jednego z nich. Tłumaczył na francuski utwory Zygmunta Krasińskiego. Swoją przyjaźń z nim opisał w monografii Zygmunt Krasiński i moje z nim stosunki.Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.

Czarna ścieżka strachu

Cornell Woolrich

Eve Roman miała dość cierpień w małżeństwie z sadystycznym gangsterem Eddiem. Zapowiedzią lepszego życia u boku kochanka Billego Scotta miał być do niej wyjazd do Havany. Niestety idylla niewiernej żony i jej nowego partnera nie trwała długo. W zatłoczonym kubańskim barze doszło do brutalnego zabójstwa: Eve zginęła raniona ciosem ostrego noża... Kto był właścicielem noża znalezionego przy martwej kobiecie? Czy Scott udowodnił swoją niewinność i wyszedł z opresji dzięki wsparciu tajemniczej kobiety? ,,Czarna ścieżka strachu" z 1944 r. to pełna zwrotów akcji opowieść o mężczyźnie, który za wszelką cenę pragnie uwolnić się od ciążących na nim podejrzeń i uniknąć śmierci z rąk szefa. Na motywach tej książki w 1946 r. powstał film pt. ,,The Chase" w reżyserii Arthura Ripleya. Ta powieść to lektura idealna dla miłośników mistrzowskiego suspensu i kina gangsterskiego z lat 40-tych XX wieku.

Czarna świeca

Catherine Cookson

Jak zawalczyć o własne szczęście w miłości i nie przysporzyć cierpień kolejnym pokoleniom swojego rodu? Bridget Mordaunt, dziedziczka rodzinnej firmy czerniącej świece, tłumi uczucia do prostego robotnika Joe Skinnera i mądrze zarządza fabryką ojca. Tymczasem Joe żeni się z dziewczyną, która jest w ciąży z innym mężczyzną - to Lionel Filmore, narzeczony kuzynki Bridget. Zawiłe relacje panny Mordaunt z młodym Skinnerem i dwoma braćmi arystokratami utrudnią realizację jej życiowych planów, co więcej doprowadzą do tragicznych zdarzeń, które wpłyną na losy trzech pokoleń. Ta emocjonująca rodzinna saga z przełomu XIX i XX wieku doczekała się znanej, (emitowanej także w Polsce), ekranizacji z 1991 r. w reżyserii Roya Battersbyego. Jeśli lubicie pełne emocji opowieści o silnych kobietach, które pomagają innym za cenę rezygnacji z własnych marzeń, to historia rodu Skinnerów i Filmoreów wywrze na was duże wrażenie.

Czarna walizka. Dalej niż daleko

Kiedy przemija świat, w którym każdy dzień był jak kadr awanturniczego filmu, pozostaje jedynie tęsknota. Mikołaj z Eweliną Radliczówną rozpoczynają nowe życie w Krakowie, dokąd zabierają także Marię. Umieszczona w luksusowym zakładzie dla obłąkanych, po kilku latach umiera w niewyjaśnionych okolicznościach. Nic nie będzie już takie samo, choć Mikołaj nareszcie może poślubić kobietę swojego życia. Mija rok po roku Nad Europą gromadzą się czarne chmury, nadciąga wojna. Chaja, opiekuńczy duch rodziny Brodskich, wysyła Konstantego i Zinaidę do Rumunii, a sama, już jako Hannah Goldberg, wyrusza do Nowego Jorku. Ewelina z Mikołajem i pasierbicą mają wkrótce do niej dołączyć. Niestety, los postanawia inaczej Katarzyna Ryrych, rocznik 1959, autorka m.in. "Tercetu prowincjonalnego", "Wdowiego Wzgórza", "Życia motyli" i powieści o zagadkowym tytule "Zginęła mi sosna". Ma również na swoim koncie kilkanaście książek dla młodszego i nastoletniego czytelnika, za które zdobyła wiele prestiżowych nagród. Szuka tematów niekonwencjonalnych, niezgranych fabuł, zaskakujących narracji - jak życie. Wielu bohaterów jej książek to ludzie, których napotkała na swojej drodze.

Czarna walizka. Drugi raz do tej samej rzeki

Katarzyna Ryrych

Czy można wejść po raz drugi do tej samej rzeki? Czy da się przywrócić dawny czas, łudząc się, że wszystko pozostało po staremu? Ewelina zabiera Adama w podróż sentymentalną do Europy. Ich wyprawa okazuje się traumatyczną wędrówką w poszukiwaniu związanych z rodziną Brodskich miejsc, które nie są już takie, jakie były kiedyś. Bo gdzie naprawdę jest dom córki Mikołaja i Marii? W Odessie, znanej tylko z opowiadań dziadków? We Lwowie, gdzie dorastała, czy w Krakowie, który musiała opuścić? Co się stało z odeską rezydencją Brodskich? Czy pałacyk na Wysokim Zamku przetrwał? Willą w Krakowie opiekuje się teraz ekscentryczna pani Gertruda, która, co donosi w liście ktoś życzliwy, prowadzi się niemoralnie i przyjmuje pod swoim dachem mężczyznę. Na domiar złego daje o sobie znać klątwa Gabriela, jak nazywa chorobę psychiczną matki Ewelina. Tym razem to nie Gabriel, lecz Wielki Duch przemawia do jej córki podczas podróży na północ, do rezerwatu, gdzie mieszkają rodzice męża Lynn, Actona. Czy warto było otwierać czarną walizkę, która skrywa w sobie jeszcze niejedną tajemnicę? Trzeci tom cyklu "Czarna walizka" Katarzyny Ryrych, poprzednie tomy to: "Wszystko dla ciebie" i "Dalej niż daleko". Katarzyna Ryrych, rocznik 1959, autorka m.in. "Tercetu prowincjonalnego", "Wdowiego Wzgórza", "Życia motyli" i powieści o zagadkowym tytule "Zginęła mi sosna". Ma również na swoim koncie kilkanaście książek dla młodszego i nastoletniego czytelnika, za które zdobyła wiele prestiżowych nagród. Szuka tematów niekonwencjonalnych, niezgranych fabuł, zaskakujących narracji - jak życie. Wielu bohaterów jej książek to ludzie, których napotkała na swojej drodze.

Czarna walizka. Porwie nas wiatr

Katarzyna Ryrych

Finałowy tom sagi Czarna walizka. Dobry autor dba, aby doprowadzić do końca wszystkie wątki. "Każde pytanie musi dostać odpowiedź" - mówi Finnegan Flaherty na łożu śmierci. Kto jeszcze pojawi się w tej opowieści - i w jakim celu? Czy warto było zaglądać do pamiętnika Chai? Czy warto szukać ludzi, którzy już odeszli? A przede wszystkim - jaki jest sens cofać się w przeszłość? Co przyniesie podróż do miejsc należących do innego czasu? Czas przeplata ludzkie ścieżki, przecinają się ślady i życiorysy. A wszystko po to, aby się przekonać, że tak naprawdę to nie wiemy o sobie nic. Katarzyna Ryrych, rocznik 1959, autorka m.in. "Tercetu prowincjonalnego", "Wdowiego Wzgórza", "Życia motyli" i powieści o zagadkowym tytule "Zginęła mi sosna". Ma również na swoim koncie kilkanaście książek dla młodszego i nastoletniego czytelnika, za które zdobyła wiele prestiżowych nagród. Szuka tematów niekonwencjonalnych, niezgranych fabuł, zaskakujących narracji - jak życie. Wielu bohaterów jej książek to ludzie, których napotkała na swojej drodze

Czarna walizka. Wszystko dla ciebie

Katarzyna Ryrych

Saga rodzinna o kilku pokoleniach pewnej znanej odeskiej rodziny, wielkich wojnach tego świata, burzliwych uczuciach, niekonwencjonalnych związkach. Historie ludzi, którzy żyjąc blisko siebie, nie mieli o sobie pojęcia. Lwów, koniec XIX wieku. W niewielkim sierocińcu prowadzonym przez siostry zakonne pojawia się noworodek, śliczny chłopczyk, o którym wiadomo tyle tylko, iż matka nadała mu imię Izaak. Opiekę nad dzieckiem przejmuje osiemdziesięcioletnia siostra Agłaja. Rodzicami chrzestnymi małego Mikołaja zostaje przypadkowo przechodząca obok klasztoru para - piękna aktorka z teatrzyku objazdowego i czarujący złodziej, umiejący otworzyć każdy sejf. Mikołaj, obdarowany przez chrzestnych tajemniczą pamiątką, którą otrzymać ma w dniu swego ślubu, i sporą sumą pieniędzy, opuszcza wkrótce sierociniec ze swoim nowym ojcem - bogaty kupcem Konstantym Brodskim, bezdzietnym filantropem. W podróż do Odessy wyrusza wraz z nimi młoda mamka, Chaja, która przed kilkoma dniami straciła synka. Jak potoczy się życie tych, których zetknął ze sobą nieprzewidywalny los? Pierwsza część sagi rozgrywa się w latach 1900 -1916, wielkie wydarzenia historyczne stanowią tło dla opowieści o dwóch parach małżeńskich, dwójce dzieci i prostej, niepiśmiennej dziewczynie, która z cichej niańki zmienia się w fascynującą kobietę. Napisana z rozmachem, dowcipem i wyobraźnią powieść przenosi nas w niepowtarzalne klimaty Odessy początków XX wieku. Są tu dramatyczne sytuacje, barwne, krwiste postacie, jest tajemnica i seks, realizm magiczny przeplata się z subtelną kpiną, a wszystko to sprawia, że czyta się tę książkę jednym tchem, smakując znaczenia poszczególnych scen. Katarzyna Ryrych, rocznik 1959, autorka m.in. "Tercetu prowincjonalnego", "Wdowiego Wzgórza", "Życia motyli" i powieści o zagadkowym tytule "Zginęła mi sosna". Nadto ma na swoim koncie kilkanaście książek dla młodszego i nastoletniego Czytelnika, za które zdobyła wiele prestiżowych nagród. Szuka tematów niekonwencjonalnych, niezgranych fabuł, narracji intuicyjnych - jak życie. Wielu bohaterów jej książek to ludzie, których napotkała na swojej drodze.

Czarna woda

Nowy porywający thriller psychologiczny autora bestsellerowej powieści Bliźnięta z lodu. Hotel Stanhope mieści się na malowniczej i odludnej wyspie Dawzy otoczonej ujściem rzeki Blackwater. Rzeki, w której kryje się zabójcza pułapka. Podczas hucznej imprezy z okazji otwarcia hotelu dochodzi do tragedii. Beztroska kąpiel kończy się śmiercią pięciorga gości porwanych przez zdradliwy prąd Czarną Wodę. Hannah, która pracuje w hotelu, była świadkiem tego wypadku, przez co nabawiła się panicznego strachu przed wodą i nie może opuścić wyspy. Uwięziona na Dawzy próbuje dociec, co naprawdę wydarzyło się tamtej nocy, i odkrywa mroczną tajemnicę. Okazuje się, że sama również nie jest bezpieczna Historia, która wywołuje gęsią skórkę. Znakomicie przedstawia walkę młodej kobiety z paraliżującym strachem. Daily Mail   Klimatyczna sceneria, świetnie nakreślone postacie i trzymająca w napięciu akcja niczego tu nie brakuje. Ta historia działa na wyobraźnię. Alex Lake

Czarna zasłona

Karol Dickens

“Czarna zasłona” to opowiadanie Karola Dickensa, angielskiego pisarza uważanego przez wielu za największego pisarza epoki wiktoriańskiej.   “— Czy życzy sobie Pani zasięgnąć mojej rady jako lekarza? — zwrócił się do niej z pewnem wahaniem, otwierając drzwi naścieżaj. Otwierały się do wnętrza, więc czynność ta nie zmieniła jej pozycji: stała sztywna i nieporuszona, wciąż na tem samem miejscu. Pochyliła zlekka głowę na znak, że to prawda.  — Pani będzie łaskawa do gabinetu.  Nieznajoma postąpiła krok naprzód; następnie, zwracając głowę w stronę chłopca — ku jego niezmierniemu przerażeniu — zawahała się jakgdyby na chwilę.  — Wyjdź z pokoju, Tomek — rzekł lekarz do pomocnika, którego wielkie, okrągłe oczy rozszerzyły się podczas tej krótkiej rozmowy do nieprawdopodobnych rozmiarów. — Zasuń firankę i zamknij drzwi.  Chłopiec zasunął szklaną część drzwi zieloną firanką, wycofał się do poczekalni, zamknął za sobą drzwi i niezwłocznie zbliżył do dziurki od klucza jedno ze swych przerażonych, wielkich oczu.”   Fragment.  

Czarne alibi

Cornell Woolrich

W południowoamerykańskim, słabo oświetlonym miasteczku Ciudad Real dochodzi do makabrycznych morderstw. Zdaniem policji i mieszkańców odpowiedzialnym za te zbrodnie jest zbiegły jaguar, który miał pomóc w kabaretowej karierze piosenkarki Kiki Walker. Ale agent Kiki Jerry Manning upiera się, że to nie dziki kot rozszarpuje młode kobiety z okolicy... Czy inspektor Robles uwierzy w teorie agenta i odnajdzie mordercę nim ostre pazury odbiorą życie kolejnej niewinnej dziewczynie? Powieść ,,Czarne alibi" z 1942 r. to pełna gorączkowego napięcia podróż do samego jądra ciemności, czytając ją zmierzysz się ze swymi lękami, poznasz nieznane dotąd zakamarki mrocznej ludzkiej duszy. Na motywach tej książki powstał film pt. ,,The Leopard Man" z 1943 r. w reżyserii Jacquesa Tourneura. Powieść przypadnie do gustu miłośnikom kryminałów z wątkiem seryjnych, trudnych do wyjaśnienia, zbrodni.

Czarne dziury

Stephen Hawking

Mówi się, że fakty bywają dziwniejsze od fikcji, a w żadnej dziedzinie nie jest to bardziej trafne niż w odniesieniu do czarnych dziur. Czarne dziury są dziwniejsze niż cokolwiek wymyślonego przez pisarzy science fiction Stephen Hawking Legendarny fizyk bada jedną z największych tajemnic naukowych wszechczasów. Stephen Hawking od dziesięcioleci fascynuje się zagadką czarnych dziur. Uważa, że jeśli uda się nam zrozumieć wyzwania, jakie stanowią one dla samej natury przestrzeni i czasu, będziemy gotowi odszyfrować najgłębsze sekrety wszechświata. W swojej najnowszej książce Hawking z podziwu godną naukową żarliwością dokonuje podsumowania dotychczasowej wiedzy na temat czarnych dziur, zadaje pytania, które czekają na empiryczne odpowiedzi i snuje hipotetyczne rozważania na temat funkcjonowania tego kosmicznego fenomenu. Hawking posiada naturalny dar nauczania, a dzięki jego dobrodusznemu humorowi i zdolności do zilustrowania złożonych problemów fizyki za pomocą analogii z codziennego życia fenomen czarnych dziur staje się zrozumiały dla każdego. THE NEW NEW YORK TIMES Arcykapłan fizyki, jeden z nielicznych teoretyków, którzy zbliżają się do poznania choć w zarysie zamysłu Boga". LOS ANGELES TIMES

Czarne Indie

Juliusz Verne

“Czarne Indie” to powieść Juliusza Verne’a,  uznanego za jednego z pionierów gatunku science fiction.   "Czarnymi Indiami" w XIX wieku nazywano tereny w Szkocji, na których wydobywano węgiel kamienny. Kopalnie te świetnie prosperowały, przynosząc ogromne zyski. Pewnego dnia zasoby węgla jednak się wyczerpują, z czym nie może pogodzić się stary nadsztygar - Simon Ford, który mieszka z rodziną pod ziemią w kopalnianej grocie. Przez kilka lat, wraz z synem Harrym przemierza opuszczone korytarze kopalni i opukuje każdą skałę wierząc, że w końcu odnajdzie nowe złoża węgla.  

Czarne kwiaty

Cyprian Kamil Norwid

Czar­ne kwia­ty ...Moż­na by cie­ka­we w tym wzglę­dzie rze­czy tu za­pi­sać, ale za­raz wstręt co­fa pió­ro i przy­cho­dzi na myśl za­py­ta­nie: ,,czy war­to!..." Przy po­ję­ciach al­bo­wiem współ­cze­snych o czy­tel­nic­twie i o twór­czo­ści pi­śmien­nej za­tra­co­ne jest pra­wie uczu­cie, kie­dy pi­sarz sta­ra się unik­nąć sty­lu przez usza­no­wa­nie dla rze­czy opi­sy­wa­nej a z sie­bie sa­mej zu­peł­nej i zaj­mu­ją­cej, kie­dy zaś, prze­ciw­nie, nie do­pra­co­waw­szy for­my, styl za­nie­dbu­je... Kie­dy cho­dzi po zie­mi, oka­zu­jąc, jak ni­sko zstą­pić po­tra­fił? -- kie­dy zaś rów­nież ni­sko stą­pa, prze­to iż wznieść się wy­żej nie mógł? [...]Cyprian Kamil NorwidUr. 24 września 1821 w Laskowie-Głuchach Zm. 23 maja 1883 w Paryżu Najważniejsze dzieła: Vade-mecum (1858-1866), Promethidion. Rzecz w dwóch dialogach z epilogiem (1851), Bema pamięci żałobny rapsod (1851), Coś ty Atenom zrobił, Sokratesie (styczeń 1856), Do obywatela Johna Brown (1859), Wanda (1851), Krakus. Książę nieznany (1851), Czarne kwiaty (1856), Białe kwiaty (1856), Quidam. Przypowieść (1855-1857), Cywilizacja. Legenda (1861), Archeologia (1866), Rzecz o wolności słowa (1869), Pierścień Wielkiej Damy, czyli Ex-machina Durejko (1872), Ad leones! (1883) Polski poeta, prozaik, dramatopisarz, eseista, tworzył także prace plastyczne. Jego edukacja miała charakter niesystematyczny, można więc powiedzieć, że we wszystkich uprawianych dziedzinach sztuki był samoukiem. Będąc żarliwym miłośnikiem piękna, służył mu nie tylko jako poeta, ale także jako rysownik, akwarelista, medalier i rzeźbiarz. Zaliczany jest do grona największych polskich romantycznych poetów emigracyjnych: utrzymywał nie tylko osobiste kontakty, ale również literacką wymianę zdań z najwybitniejszymi postaciami z tego kręgu - Z. Krasińskim, A. Mickiewiczem, J. Słowackim, F. Chopinem. Jednakże charakter twórczości Norwida każe historykom literatury łączyć go z nurtem klasycyzmu i parnasizmu. W swojej twórczości stworzył i ukształtował na nowo takie środki stylistycznie jak: przemilczenie, przybliżenie, zamierzona wieloznaczność, swoiste wykorzystanie aluzji, alegorii i symbolu. Teksty Norwida nasycone są refleksją filozoficzną. Jeśli chodzi o postawę ideową, Norwid był tradycjonalistą, ale zarazem wrogiem wszystkiego, co nazywano nieoświeconym konserwatyzmem. Początkowo związany z warszawskim środowiskiem literackim (m. in. z Cyganerią Warszawską), większość swego życia spędził poza krajem. Przebywał w wielu miastach europejskich: Dreźnie, Wenecji, Florencji, Rzymie (podczas Wiosny Ludów), Berlinie, Paryżu, a w 1853 r. udał się do Stanów Zjednoczonych. Zza oceanu wrócił jednak na wieść o wojnie krymskiej (później jeszcze wielkie ożywienie poety wywołał wybuch powstania 1863r.), by zamieszkać w Londynie, a następnie ponownie w Paryżu. Tu też zmarł w nędzy, w przytułku, w Domu św. Kazimierza i został pochowany na cmentarzu w Montmorency. Żył nader skromnie, cierpiał z powodu nasilającej się stopniowo głuchoty i ślepoty, chorował na gruźlicę. Za życia zdołał niewiele ze swych utworów wydać, był twórcą niezrozumianym i niedocenianym, stał się wielkim odkryciem dopiero w okresie Młodej Polski za sprawą obszernej publikacji pism poety przygotowanej przez Z. Przesmyckiego (pseud. Miriam), redaktora Chimery w latach 1901-1907. Wielkie zasługi dla przywrócenia Norwida literaturze polskiej uczynił autor wydania krytycznego Pism wszystkich (1971-1976) J. W. Gomulicki. autor: Marta KwiatekKupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.

Czarne kwiaty

Cyprian Kamil Norwid

“Czarne kwiaty” to utwór Cypriana Kamila Norwida, polskiego poety, prozaika i dramatopisarza. Często jest on uznawany za ostatniego z czterech najważniejszych polskich poetów romantycznych.   “Czarne kwiaty” to część cyklu prozy którego drugim fragmentem są “Białe kwiaty”. W obydwu autor nie starał się narzucać sobie jakiegokolwiek stylu literackiego – zależało mu na wierności faktom. Uważane są one często, za arcydzieło polskiej prozy. “Czarne kwiaty” opisują spotkania i rozmowy z poetą Stefanem Witwickim, Chopinem, Słowackim, Mickiewiczem i malarzem Delaroche'em.  

Czarne kwiaty dla wszystkich

Paweł Kozioł

Paweł Kozioł Czarne kwiaty dla wszystkich ISBN 978-83-288-5792-6 Drzwi ja niby wiem żem drzwiami w których stanął gandalf języka i że trzeba go prosić dyktuj na oko na rękę na koniec nawet dukt pisma nawet podpis i ja niby wiem że spór i że wziąć stronę dla siebie choćby czasem otwartą że kiedy wiersz to mnie nie ma tylko wyniesienie głosu na koniec wersu inne żadne pozwólcie jednak żegnać niczym arią arian mylne drogi i progi jak emigrant zbigniew morsztyn najb... Paweł Kozioł Ur. 18 grudnia 1979 r. w Jarosławiu Zm. Najważniejsze dzieła: Czarne kwiaty dla wszystkich (2003), Wpław (2005), Uwaga nie ma takiej fali (2008), Metale ciężkie (2010), Pogańskie morze (2018), Przerwane procesy. Szkice o poezji najnowszej (2011) Poeta, krytyk literacki, badacz literatury średniowiecznej, szachista, grafik i programista. Przez wiele lat związany ze Staromiejskim Domem Kultury w Warszawie; w 2008 uzyskał tytuł doktora nauk humanistycznych na Wydziale Polonistyki Uniwersytetu Warszawskiego na podstawie dysertacji pt. Dwaj kronikarze. Alegoria i typologia w kompozycji dzieł Galla Anonima i Mistrza Wincentego. Jest autorem nie tylko klasycznych tomików poezji, lecz również projektów eksplorujących współczesne granice literackości i interakcji autora z czytelnikiem, czego przykładem są Byliny (https://pkoziol.cal24.pl/byliny/index.htm) zbiór tekstów poetyckich posiadających właściwości roślinne, rozwijających się na oczach użytkownika. Tworzy programy i aplikacje szachowe (program Rodent), a także dzięki swoim unikalnym kompetencjom: głębokiej wiedzy na temat tradycji oraz rozwoju języka połączonej ze świadomością potrzeb nowoczesnego edytorstwa i umiejętnościami z zakresu informatyki programu ułatwiającego automatyzację procesu korekty i uwspółcześniania tekstu (Idyota z kodem udostępnionym na wolnych licencjach GNU GPL 3.0). Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.

Czarne lato. Australia płonie

Szymon Drobniak

Trzydzieści trzy ofiary śmiertelne, ponad dwa i pół tysiąca spalonych domów, ponad miliard martwych i trzy miliardy poszkodowanych zwierząt. Ponad osiemnaście milionów hektarów buszu i obszarów rolniczych strawionych przez ogień. Straty oszacowano na co najmniej sto miliardów dolarów. Liczby budzą przerażenie, a przecież to, co nadejdzie a nadejdzie na pewno będzie jeszcze bardziej dramatyczne. Tak wygląda katastrofa klimatyczna. Szymon Drobniak na własne oczy obserwował tragiczne skutki czarnego lata w Australii. Jako naukowiec widzi to, czego laicy jeszcze nie dostrzegają. Jako poeta z wielką wrażliwością opowiada o tym, jak ginie świat, który znamy. I ostrzega, że gwałtowne przemiany po tragicznym sezonie pożarów, które dotknęły ludzi i wyjątkowy świat australijskiej fauny i flory, wkrótce będą codziennością w wielu miejscach na świecie.