Ach, ta przecudna, cicha łąka

Maria Konopnicka

Ach, ta prze­cud­na, ci­cha łą­ka... Ach, ta prze­cud­na, ci­cha łą­ka,  Gdzie myśl się mo­ja we snach błą­ka,  Gdzie ma­rzeń pły­nie zdrój...  -- Anio­ły po niej cho­dzą ra­no  Ście­ży­ną w per­ły usy­pa­ną,  Ca­ły ich cho­dzi rój.    Do stóp anio­łom wie­ją sza­ty,  W tu­li­pa­no­we zwi­te kwia­ty,  W iry­sów dłu­gi pąk...  Z bar­ków im skrzy­deł wie­ją tę­cze,  Pió­re­czek pa­wich pół­ob­rę­cze,  A li­lie kwit­ną z rąk.    Ani się mo­dlą, ani kło­nią,  Sa­me są świa­tłem, cu­dem, wo­nią,  Sa­me są hym­nem łask...  Przed­po­ran­ko­wą, bło­gą ci­szą,  Wszech­u­ko­je­niem świa­ta dy­szą,  Ju­trzen­ny ro­niąc blask.    Pier­si im pa­sze stu­ła zło­ta,  Cho­dzą anio­ły ja­sne Giot­ta  Na tłach szma­rag­dów, róż...  Spo­koj­ne cho­dzą i bez­piecz­ne,  Nim wsiąk­ną w ja­kieś dro­gi mlecz­ne,  Nim buch­nie hej­nał zórz.    * Ach, ta prze­cud­na, ci­cha łą­ka,  Gdzie myśl się mo­ja we snach błą­ka,  Jak lek­ki tu­man mgły...  -- Sza­tan tam po niej cho­dzi no­cą,  Gdy się sto­kro­cie gwiazd roz­zło­cą,  I ro­ni gorz­kie łzy.    Z zwie­szo­ną gło­wą cho­dzi bla­dy,  A gdzie aniel­skie uj­rzy śla­dy,  Zgu­bio­nych li­lii pęk,  Przy­pa­da usty go­rą­ce­mi  Do tej ście­ży­ny, do tej zie­mi,  Wy­bu­cha w gło­śny jęk.    I w płacz ude­rza, w gło­śne łka­nie,  I śnia­de czo­ło kło­ni na nie,  Ca­łu­je śla­dy stóp. [...]Maria KonopnickaUr. 23 maja 1842 r. w Suwałkach Zm. 8 października 1910 r. we Lwowie Najważniejsze dzieła: O Janku Wędrowniczku, O krasnoludkach i sierotce Marysi, Nasza szkapa, Miłosierdzie gminy, Rota, Dym, Mendel Gdański Poetka, publicystka, nowelistka, tłumaczka. Zajmowała się krytyką literacką. Pisała liryki stylizowane na ludowe i realistyczne obrazki (W piwnicznej izbie). Wydawała cykle nowel (Moi znajomi, Nowele, Na drodze). W otoczeniu ośmiorga swoich dzieci tworzyła bajki (Na jagody). Jako poetka, inspiracji szukała w naturze (Zimowy poranek). Swoje wiersze publikowała głównie w prasie. Wiersz patriotyczny Rota konkurował z Mazurkiem Dąbrowskiego o miano hymnu Polski. Wiele jej utworów powstało podczas podróży po Europie (Italia). Ostatnie lata życia poświęciła poematowi Pan Balcer w Brazylii. autor: Bartłomiej Chwil Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.

Ach, te Czeszki!

Mariusz Surosz

Główną bohaterką każdego z ośmiu reportaży składających się na tę książkę jest kobieta, ale jej indywidualny los stanowi w gruncie rzeczy punkt wyjścia do opowiedzenia o Czechosłowacji w XX wieku od międzywojnia przez czasy wojenne po Praską Wiosnę i aksamitną rewolucję. Opisując życie tych niezwykłych kobiet, okrutnie skonfrontowanych z bezwzględną historią, Mariusz Surosz udowadnia, że wciąż za mało wiemy o naszych południowych sąsiadach. Jednocześnie, konsekwentnie burząc stereotypy na temat Czechów, opowiada uniwersalną historię o ludziach żyjących w cieniu totalitaryzmów. Do słynnego zdania Woodyego Allena o tym, że rozśmieszamy Boga naszymi planami, powinno się dodać przypis, że szczególnie dotyczy to mieszkańców środka Europy. To tutaj łobuzy od historii, szalbierze od polityki, realizując swoje chore wizje, jakże często tragicznie wpływali na życie milionów ludzi. Nadzieję, że będzie to życie szczęśliwe i spokojne, co rusz z dnia na dzień zabijano. Ale z życiem trzeba sobie jakoś radzić. Bohaterki mojej książki, moje Czeszki, choć etnicznie nie zawsze są nimi, pokazują, jak sobie z życiem radziły. Spotkanie z nimi sprawiło mi ogromną przyjemność podszytą podziwem, ale i smutkiem, że los z nimi tak bezwzględnie igrał. Mariusz Surosz

(Ach, umieram, umieram...)

Krzysztof Kamil Baczyński

(Ach, umie­ram, umie­ram...) I Ach, umie­ram, umie­ram. Je­sień  cień uno­si na cie­płe ogro­dy.  Jabł­ka tak już, śli­wy, ciem­ne wo­dy  na­marsz­cza­ją się w znu­że­nia pieśń.    O! Nie trze­ba mi tu by­ło wię­cej  po­nad drze­wa, po­nad ser­ca czu­łość.  O! Nie trze­ba by­ło lat, mie­się­cy,  ty­lu skarg nada­rem­nych i słów. [...]Krzysztof Kamil BaczyńskiUr. 22 stycznia 1921 r. w Warszawie Zm. 4 sierpnia 1944 r. w Warszawie Najważniejsze dzieła: Pokolenie, Historia, Bez imienia, Dwie miłości, Z głową na karabinie Poeta, rysownik. Twórczość poetycką rozpoczął już jako uczeń gimnazjum im. Stefana Batorego w Warszawie, gdzie w 1939 r. zdał maturę. Związany ze środowiskiem młodzieży lewicowej, m.in. z organizacją Spartakus działającą półlegalnie w szkołach średnich. W czasie okupacji niemieckiej zbliżył się do ugrupowań socjalistycznych, wydających podziemne pisma ?Płomienie? i ?Droga?. Od 1943 r. uczestniczył w tajnych kompletach polonistycznych, w tymże roku wstąpił do Harcerskich Grup Szturmowych, które stały się zalążkiem batalionu AK ?Zośka? oraz ukończył konspiracyjną szkołę podchorążych rezerwy. Uczestnik powstania warszawskiego; poległ w walce przy Placu Teatralnym (Pałac Blanka); w parę tygodni później zginęła w powstaniu żona poety Barbara, którą poślubił w 1942 r. Nie licząc dwóch zbiorków odbitych na hektografie w 7 egzemplarzach w 1940 r. i kilku wierszy w antologiach Pieśń niepodległa i Słowo prawdziwe, zdążył ogłosić, pod pseudonimem Jan Bugaj, dwa konspiracyjne zbiory: Wiersze wybrane (1942) i Arkusz poetycki (1944) wydane nakładem ?Drogi?. Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.

Achieving Digital Transformation Using Hybrid Cloud. Design standardized next-generation applications for any infrastructure

Vikas Grover, Ishu Verma, Praveen Rajagopalan

Hybrid cloud technology can be leveraged by organizations aiming to build next-gen applications while safeguarding prior technological investments. This book will help you explore different hybrid cloud architectural patterns, whether designing new projects or migrating legacy applications to the cloud.You'll learn about the key building blocks of hybrid cloud enabling you to deploy, manage, and secure applications and data while porting the workloads between environments without rebuilding. Further, you’ll explore Kubernetes, GitOps, and Layer 3/7 services to reduce operational complexity. You'll also learn about nuances of security and compliance in hybrid cloud followed by the economics of hybrid cloud. You’ll gain a deep understanding of the concepts with use cases from telecom 5G and industrial manufacturing, giving you a glimpse into real industry problems resolved by hybrid cloud, and unlocking millions of dollars of opportunities for enterprises.By the end of this book, you'll be well-equipped to design and develop efficient hybrid cloud strategies, lead conversations with senior IT and business executives, and succeed in hybrid cloud implementation or transformation opportunities.

Achilleis

Stanisław Wyspiański

„Achilleis” to oparty na motywach Iliady dramat Stanisława Wyspiańskiego, powstały w 1903 roku. Fabuła koncentruje się wokół oblężenia i upadku Troi, konstrukcja jest luźna, oparta na szybkiej zmianie planów i ostro kontrastujących pod względem nastroju scen. Utwór stanowi wyraz kontynuacji młodzieńczych zainteresowań Wyspiańskiego starożytnością.

Achilleis

Stanisław Wyspiański

Stanisław Wyspiański Achilleis Sceny dramatyczne ISBN 978-83-288-2943-5 [I] NA BOISKU PRZED NAMIOTAMI ACHILLES Rycerze miecza i mężowie czynu, wy, których ludów rzesza mnoga słucha, którzy chadzacie w gałęziach wawrzynu, chcę w was obudzić myśl i potrząść ducha. Lud nasz, nad którym wództwo jest nam dane, zarazą mrze, pokotem u nóg wam się wali; rażą go Apollina groty weń ciskane; umyśliłem, że lud ten ofiara ocali. Przed Bogiem się oczyścim skruchą w naszej win... Stanisław Wyspiański Ur. 15 stycznia 1869 w Krakowie Zm. 28 listopada 1907 w Krakowie Najważniejsze dzieła: Wesele (1901); Legenda (1897), Warszawianka (1898), Lelewel (1899), Klątwa (1899), Wyzwolenie(1903), Noc Listopadowa (1903), Akropolis (1903), Powrót Odysa (1907), Sędziowie (1907) Polski dramaturg, poeta okresu Młodej Polski, malarz, grafik. Studiował w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych oraz historię sztuki, literaturę i historię na UJ. W latach 1890-1894 podróżował po Europie (Włochy, Szwajcaria, Francja, Niemcy, Praga czeska). Ożeniony z chłopką. Charakterystyczne są jego pastele impresjonistyczne pejzaże oraz portrety w duchu estetyki secesji, na których postacie obrysowane wyrazistym konturem uchwycone są w naturalnych pozach. Jest twórcą polichromii i witraży w kościele Franciszkanów w Krakowie. W nawiązujących do tradycji dramatu antycznego i szekspirowskiego dramatach symbolicznych Wyspiańskiego refleksji nad historią oraz problematyką narodową i społeczną dotyczącą Polski towarzyszy ideowa dyskusja z romantyzmem. autor: Katarzyna Jastrząb Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.

Achilleis. Sceny dramatyczne

Stanisław Wyspiański

Dramat Stanisława Wyspiańskiego, oparty na motywach Iliady, wydany w roku 1903. Skupia się na wydarzeniach, które rozegrały się podczas oblężenia Troi. Składa się z luźno powiązanych ze sobą scen i stanowi wyraz młodzieńczych zainteresowań autora dotyczących starożytności. Utwór charakteryzuje podkreślenie konfliktu w obu obozach greckim (spór Achillesa z Agamemnonem) oraz trojańskim (konflikt Hektora i Parysa).

Achilleis. Sceny dramatyczne

Stanisław Wyspiański

Achilleis. Sceny dramatyczne – oparty na motywach Iliady dramat Stanisława Wyspiańskiego, powstały w 1903 roku, po raz pierwszy wystawiony na scenie w roku 1925. Fabuła koncentruje się wokół oblężenia i upadku Troi, konstrukcja jest luźna, oparta na szybkiej zmianie planów i ostro kontrastujących pod względem nastroju scen. Utwór stanowi wyraz kontynuacji młodzieńczych zainteresowań Wyspiańskiego starożytnością, a zarazem przemiany poglądów na starożytność. (za Wikipedią).