Panicz

Helena Mniszkówna

Panicz to jedna z pierwszych powieści Heleny Mniszkówny, która zawiera liczne wątki autobiograficzne. Tytułowym paniczem jest młody polski dziedzic Ryszard Denhoff. W 1905 roku, po powrocie ze szkół, Denhoff obejmuje folwark Wodzewo. Czyni nadzieje na ożenek kilku okolicznym pannom. Nie daje się jednak poznać jako dobry gospodarz. Żyje ponad stan. W dwa lata traci majątek i popadł w długi. Zmuszony jest uciekać przed wierzycielami do Kijowa...

Panicz romans tragiczny

Helena Mniszkówna

"Panicz: Był oto świeżym właścicielem Wodzewa, on jeszcze niepełnoletni, bo musiał czekać parę miesięcy dla podpisania aktu kupna. On, marzyciel, idealista, trochę łobuz i hulaka jest ziemianinem, i to piękne, urocze Wodzewo należy do niego. Zdobył je, bez trudu wprawdzie, bo od tego były kapitały, ale zakochawszy się w nim przedtem, jak w pięknej kobiecie. Odczuwał zadowolenie bez granic i taki gwałtowny krzyk rozkoszy w piersi, że zdawał się wołać, Hosanna! do niebios, do samego Boga. Widział przed sobą bezmiar wspaniałych horyzontów; szał wdzięczności dla całego świata za otrzymanie tego kawałka ziemi rozsadzał mu serce, które biło mocnym pulsem i rosło w olbrzyma. Przycisnąłby wszystkich i wszystko do swej wątłej piersi i całowałby i tulił całą ziemię. Ale wyjazd z rodziną jego poprzednika, zgiełk, wrzawa, głośne pożegnania przygnębiły młodzieńca. Nie lubił wszelkich wyjazdów, czułych scen pożegnalnych bał się instynktownie, bo zbyt słabe miał nerwy i przeczuloną wrażliwość. Tu zaś sceny podobne właśnie się odgrywały. Służba dworska i chłopi żegnali dawnego dziedzica płacząc i wyrzekając na przemiany. Mijając ganek, ludzie ci patrzyli z pewnym lękiem na nowego pana, który jakości po zagranicznemu wygląda i z niemiecka się nazywa. Ale pomimo tych nieufnych spojrzeń pokornie całowano go w ręce, zginając karki przed jego smukłą postacią i wielkim brylantem na palcu. Denhoff przyjmował hołdy z przyjemnością, bolały go natomiast mniej przychylne spojrzenia, ale udawał, że ich nie widzi. Znakomicie napisany romans. Romans tragiczny..."

Powojenni

Helena Mniszkówna

Powieść o przedstawicielach polskiego ziemiaństwa, którzy po I wojnie światowej oraz rewolucji bolszewickiej utracili swoje majątki i próbują ułożyć sobie życie na nowo w powojennej rzeczywistości. Głównym bohaterem jest Edward Zebrzydowski, młody arystokrata, który postanawia się bogato wżenić w celu ratowania swojego statusu społecznego.

Powojenni

Helena Mniszkówna

Powieść o przedstawicielach polskiego ziemiaństwa, którzy po I wojnie światowej oraz rewolucji bolszewickiej utracili swoje majątki i próbują ułożyć sobie życie na nowo w powojennej rzeczywistości. Głównym bohaterem jest Edward Zebrzydowski, młody arystokrata, który postanawia się bogato wżenić w celu ratowania swojego statusu społecznego.

Pustelnik

Helena Mniszkówna

Tytułowy bohater to profesor Medard Hruda, który po podróżowaniu po całym świecie osiadł w puszczy wołyńskiej. Tam leczy okoliczną prostą ludność i jednocześnie obraca się w środowisku osób wysoko postawionych. Wśród nich jest księżna Bożenna, którą profesor namawia do przeznaczenia części majątku na cele charytatywne. Pomysł ten nie podoba się jej mężowi, który uważa społeczne zaangażowanie żony za fanaberię. Jednak w obliczu wojny postawa księżnej ostatecznie wygrywa.

Pustelnik

Helena Mniszkówna

Tytułowy bohater to profesor Medard Hruda, który po podróżowaniu po całym świecie osiadł w puszczy wołyńskiej. Tam leczy okoliczną prostą ludność i jednocześnie obraca się w środowisku osób wysoko postawionych. Wśród nich jest księżna Bożenna, którą profesor namawia do przeznaczenia części majątku na cele charytatywne. Pomysł ten nie podoba się jej mężowi, który uważa społeczne zaangażowanie żony za fanaberię. Jednak w obliczu wojny postawa księżnej ostatecznie wygrywa.

Sfinks

Helena Mniszkówna

Powieść ta powstała w pierwszych latach po odzyskaniu przez Polskę niepodległości. Choć nie jest to typowy dla twórczości Heleny Mniszkówny romans z wyższych sfer, wątek miłosny jest tu także obecny. Związani uczuciem bohaterowie różnymi drogami zmierzają ku odrodzonej Polsce, doświadczając zderzenia wielkich ideałów z prozą życia. Jest to gorzki obraz pierwszych lat wolności.

Sfinks

Helena Mniszkówna

Powieść ta powstała w pierwszych latach po odzyskaniu przez Polskę niepodległości. Choć nie jest to typowy dla twórczości Heleny Mniszkówny romans z wyższych sfer, wątek miłosny jest tu także obecny. Związani uczuciem bohaterowie różnymi drogami zmierzają ku odrodzonej Polsce, doświadczając zderzenia wielkich ideałów z prozą życia. Jest to gorzki obraz pierwszych lat wolności.

Sfinks

Helena Mniszkówna

Sfinks to powieść, która powstała w pierwszych latach po odzyskaniu przez Polskę niepodległości. Zawiera gorzką krytykę pierwszych lat wolności. Głównymi bohaterami powieści są związani uczuciem Halina Strzemska i Aleksy Mgławicz oraz stary Sybirak Jacek. Różnymi drogami zmierzają ku odrodzonej Polsce. Tu jednak następuje zderzenie wielkich ideałów z prozą życia.

Słońce

Helena Mniszkówna

Ostatnia książka Heleny Mniszkówny. Historia w niej opisana to dramat młodej hrabianki Zuzanny, która zmuszana do zaaranżowanego małżeństwa ucieka i ukrywa się pod zmienionym nazwiskiem. Z wybawieniem przybywa tajemniczy mężczyzna.

Smak miłości

Helena Mniszkówna

Ostatnia powieść Mniszkówny utrzymana, jak niemal wszystkie jej utwory, w świecie wyższych sfer. Bohaterką jest młoda szlachcianka Kamila, która już na starcie dorosłego życia musi stawić czoła wyzwaniom jakie stawia przed nią los. Intrygi tu przedstawione dorównują najlepszym powieściom sensacyjnym jest wielka miłośc i zdrada, a nawet zbrodnia.

Trędowata

Helena Mniszkówna

Najsłynniejszy polski melodramat. Fabuła powieści, której akcja rozgrywa się na przełomie XIX i XX wieku, opisuje tragiczne dzieje miłości, której spełnieniu stają na przeszkodzie przesądy społeczne i nietolerancja członków rodów arystokratycznych z ich hermetyzmem. Tytułową postacią jest skromna, nieutytułowana szlachcianka Stefania (Stefcia) Rudecka. Po doznanym zawodzie miłosnym przyjmuje posadę guwernantki u baronowej Elzonowskiej, ciotki młodego ordynata Waldemara Michorowskiego. Początkowo Stefania unika ordynata, u którego ją razi jego podejście do rzeczywistości; z wolna jednak pojawia się wzajemne zrozumienie i uczucie. Przypadkowo okazuje się z przeszłości, że dziadek Waldemara i babka Stefanii byli zakochani i zaręczeni, choć do małżeństwa nie doszło wskutek sprzeciwu rodziny ordynata. Obawiając się powtórzenia sytuacji, Rudecka zamierza opuścić rezydencję Michorowskich, ale zdecydowany na ślub Waldemar przezwycięża przeszkody i doprowadza do zaręczyn ze Stefanią. (Wikipedia)

Trędowata

Helena Mniszkówna

Historia miłości trudnej, a jednocześnie doskonałej, zmysłowej i duchowo idealnej, a zakończonej tak, jak kończyły się największe romanse wszechczasów: "Romeo i Julia" czy "Tristan i Izolda". W chwili gdy już wydaje się, że kochankowie zwalczyli wszelkie przeciwności i szczęście jest na wyciągnięcie ręki, dopada ich ta, przed którą nie ma ucieczki. Śmierć. I jest to zakończenie idealne. Los Stefci Rudeckiej i ordynata Michorowskiego to los tragicznych kochanków, którzy jednak mówią do nas z odległej epoki: nie bójcie się i idźcie zawsze za odgłosem serca. Zasługą Heleny Mniszkówny było to, że klasyczną formułę romansu ubrała w kostium narodowy i przeniosła w realia ostrych na przełomie XIX i XX wieku sporów o podziały i nierówności społeczne. Mezalians był jednym z najważniejszych tematów literatury polskiej dziewiętnastego wieku, wątek ten znajdziemy również w „Lalce” czy „Nad Niemnem”. Natomiast fakt, że fabułę książki umieszczono w świecie polskich dworów szlacheckich i pałaców magnackich spowodował, że po II wojnie światowej powieść stała się wręcz legendarna i zakazana, przez wiele lat krążyła tylko w odpisach.  

Trędowata

Helena Mniszkówna

Historia miłości trudnej, a jednocześnie doskonałej, zmysłowej i duchowo idealnej, a zakończonej tak, jak kończyły się największe romanse wszechczasów: Romeo i Julia czy Tristan i Izolda. W chwili, gdy już wydaje się, że kochankowie zwalczyli wszelkie przeciwności i szczęście jest na wyciągnięcie ręki, dopada ich ta, przed którą nie ma ucieczki. Śmierć. I jest to zakończenie idealne. Los Stefci Rudeckiej i ordynata Michorowskiego to los tragicznych kochanków, którzy jednak mówią do nas z odległej epoki: nie bójcie się i idźcie zawsze za odgłosem serca. Zasługą Heleny Mniszkówny było to, że klasyczną formułę romansu ubrała w kostium narodowy i przeniosła w realia ostrych na przełomie XIX i XX wieku sporów o podziały i nierówności społeczne. Mezalians był jednym z najważniejszych tematów literatury polskiej dziewiętnastego wieku, wątek ten znajdziemy również w „Lalce” czy „Nad Niemnem”. Natomiast fakt, że fabułę książki umieszczono w świecie polskich dworów szlacheckich i pałaców magnackich spowodował, że po II wojnie światowej powieść stała się wręcz legendarna i zakazana, przez wiele lat krążyła tylko w odpisach.

Trędowata

Helena Mniszkówna

Akcja powieści rozgrywająca się na przełomie XIX i XX wieku, przedstawia tragiczne dzieje miłości, której spełnieniu stają na przeszkodzie uprzedzenia członków arystokratycznych rodów. Historia opisanego tu romansu to najsłynniejszy melodramat polskiej literatury zrealizowany w konwencji księcia i kopciuszka". Trędowata" po dziś dzień wzrusza, stanowiąc jednocześnie znakomity szkic polskiej obyczajowości w tamtych czasach.

Trędowata

Helena Mniszkówna

Najsłynniejszy polski melodramat, którego akcja rozgrywająca się na przełomie XIX i XX wieku. Tragiczne dzieje miłości, której spełnieniu stają na przeszkodzie przesądy społeczne i fanatyzm członków arystokratycznych rodów. Stefania Rudecka tytułowa trędowata jest niezamożną szlachcianką. Pracuje jako guwernantka w domu hrabiny Elzonowskiej, ciotki ordynata Waldemara Michorowskiego. Młody magnat zakochuje się w pięknej Stefci. Wkrótce mimo licznych przeszkód zaręcza się z dziewczyną. Wyznaczona zostaje data ślubu. Miłość tych dwojga napotyka kolosalny opór środowiska arystokratycznego. Uznają ich związek za niemożliwy do zaakceptowania mezalians. Stefcia poddawana jest niezasłużonym szykanom... Dalsze losy Waldemara opisała Helena Mniszkówna w powieści Ordynat Michorowski.