Tymon Ateńczyk

William Shakespeare

”Tymon Ateńczyk” to tragedia autorstwa Williama Shakespeare’a. Za materiały źródłowe, które posłużyły do jej napisania, uznaje się Życie Alcybiadesa Plutarcha i Tymona mizantropa Lukiana. Utwór ten jest przedmiotem wielu dyskusji, ze względu na to, że jest uważany za niedokończony. Istnieje także podejrzenie, iż jest to praca zbiorowa, być może nawet eksperymentalna.

Tymon Ateńczyk

William Shakespeare

Tytułowy bohater tragedii Tymon Ateńczyk jest majętny, więc nic nie stoi na przeszkodzie, aby wydać huczne przyjęcie i obdarować gości hojnymi prezentami. Jednak taka postawa nie jedna mu prawdziwych przyjaciół, za to skupia wokół niego osoby interesowne. Majątek Tymona pierzcha, a przyjaźnie zostają wystawione na próbę. Dochodzi do brzemiennych w konsekwencje zbrodni. Tymon obmyśla dotkliwą zemstę na fałszywych przyjaciołach.

Tytus Andronikus

William Shakespeare

‘Tytus Andronikus’ (tyt. oryginału angielskiego: ‘Titus Andronicus’ lub ‘The Most Lamentable Romaine Tragedy of Titus Andronicus’ – jedna z pierwszych tragedii Williama Shakespeare’a w pięciu aktach powstała w latach 90. XVI wieku. Sztuka zaczyna się powrotem zwycięskiego wodza Titusa z wyprawy przeciw Barbarzyńcom. (za Wikipedią). Na język polski przełożył Leon Ulrich.

Tytus Andronikus

William Shakespeare

Tytułowy Tytus Andronikus to zwycięski wódz, który dopiero co powrócił do Rzymu z zakończonej sukcesem wyprawy przeciw barbarzyńcom. W senacie trwa właśnie dyskusja na temat sukcesji po zmarłym cesarzu. Tytus staje się jednym z pretendentów do tronu, jednak odmawia przyjęcia stanowiska. Nowy cesarz bierze za żonę córkę Tytusa Lawinię. Jednak później sytuacja mocno się komplikuje...

Tytus Andronikus

William Shakespeare

”Tytus Andronikus” to jedna z pierwszych tragedii Williama Shakespeare’a w pięciu aktach powstała w latach 90. XVI wieku. Akcja tragedii rozpoczyna się w senacie, w którym toczy się dyskusja na temat sukcesji tronu po zmarłym Cesarzu. Aspirują do niego Saturninus, syn cesarza, i jego młodszy brat Basjanus. Po chwili dyskusji zgadzają się, że najlepszym rozwiązaniem będzie oddanie tronu powracającemu do Rzymu triumfującemu wodzowi Tytusowi Andronikusowi. Ten jednak odmawia przejęcia tego zaszczytu ze względu na swój zaawansowany wiek i sugeruje przejęcie tronu przez Saturninusa. Nowy cesarz wybiera sobie na żonę córkę Tytusa, Lawinię. Andronikus przystaje na to z radością. Do ślubu jednak nie dochodzi, gdyż Lawinia zostaje porwana przez swojego poprzedniego narzeczonego i brata cesarza, Basjanusa.

Venus and Adonis

William Shakespeare

By the time of the authors death, at least ten editions of the poem had been published. Adonis is preparing for a hunt; Venus is trying in every way to seduce him. Passion flares up between them, but Adonis believes that he is too young for romance novels and he is more interested in hunting. Soon Adonis dies due to an accident during a hunt.

Wesołe kumoszki z Windsoru

William Shakespeare

Wesołe kumoszki z Windsoru to jedyne dzieło dramatyczne Szekspira osadzone we współczesności autora w Anglii przełomu XVI i XVII wieku, stanowiące przy tym znakomity obraz obyczajowości epoki. Dwie zamężne mieszczki padają ofiarami zalotów pewnego szlachcica. Jako że szybko odkrywają jego niecne zamiary, postanawiają zabawić się jego kosztem i zrobić sobie z niego niewybredne żarty.

Wesołe kumoszki z Windsoru

William Shakespeare

”Wesołe kumoszki z Windsoru” to komedia autorstwa Williama Shakespeare’a. Jest to jedyne dzieło dramatyczne Shakespeare’a osadzone dokładnie w czasie i miejscu, w których sam żył.  Pomijając jego siłę komiczną, uważa się je za mistrzowski portret obyczajowości epoki. Sztuka rozgrywa się wśród mieszczan z Windsoru w ciągu zaledwie kilku dni. Najważniejszy wątek dotyczy sir Johna Falstaffa, rubasznego szlachcica, który postanawia uwieść równocześnie dwie zamężne mieszczki – panią Page i panią Ford. Nie wie jednak, że obie są najlepszymi przyjaciółkami i szybko dowiadują się o jego planie.

Wieczór trzech króli

William Shakespeare

Jedna z najzabawniejszych komedii omyłek mistrza Williama Szekspira! Morska katastrofa rozdziela dwójkę bliźniąt - Violę i Sebastiana. By odszukać brata, dziewczyna postanawia przebrać się za mężczyznę i przedostać się na dwór księcia Orsina. Tam rozpoczyna się seria miłosnych perypetii i niekończących się nieporozumień. Choć sztuka została napisana przed wiekami, to jej lektura także dziś wzbudza salwy śmiechu. Potwierdzają to wypełnione po brzegi sale teatralne w różnych zakątkach świata. "Wieczór Trzech Króli" jest jedną z najchętniej wystawianych komedii Szekspira. Brawurowo przedstawia odmienne reakcje ludzi na sytuacje podbramkowe. Jeśli do tej pory dramaty szekspirowskie kojarzyły Ci się tylko ze szkolnymi lekturami, koniecznie sięgnij po "Wieczór Trzech Króli", a na pewno się nie zawiedziesz!

Wiele hałasu o nic

William Shakespeare

Wiele hałasu o nic to historia dwójki młodych zakochanych, którzy przeżywają swoją pierwszą miłość. Tytuł odnosi się do zachowania młodych kochanków, którzy w euforii potrafią śmiać się, płakać, krzyczeć i jęczeć na zmianę, ponieważ uczucie to jest dla nich tak ważne. Dla dojrzałej i doświadczonej osoby zachowanie kochanków może być właśnie wielkim hałasem o nic. Ten utwór Szekspira jest uważany za jedną z najśmieszniejszych, a zarazem najbardziej błyskotliwą z komedii.

Wiele hałasu o nic

William Shakespeare

”Wiele hałasu o nic” to komedia autorstwa Williama Shakespeare'a z 1599. Należy do najczęściej inscenizowanych przedstawień tego autora. Pięć aktów opowiada losy dwójki kochanków i mimo że jest to główny temat utworu, to śledzimy także losy Benedicka i Beatrice, których niecodzienne stosunki mają duży wpływ na całość przedstawienia.

World Classics. Romeo i Julia

William Shakespeare

"Czymże jest imię? To co zwiemy różą. Słodko pachniałoby pod każdym innym imieniem". Akcja jednego z najpopularniejszych dramatów w historii rozgrywa się w Veronie. To włoskie miasto jest znane z rywalizacji dwóch zwaśnionych rodów: Montecchi i Capuletich. Gdy dwójka młodych ludzi, pochodzących właśnie z obu tych skłóconych rodzin spotyka się, zakochują się od pierwszego wejrzenia. Żadne z nich nie ma jednak pojęcia o pochodzeniu drugiego. Romeo i Julia pokazują tym samym, że miłość, którą siebie darzą, zwycięża nienawiść między ich krewnymi. W swoich dramatach Szekspir, między wierszami, zadaje zasadnicze pytania: Czym tak naprawdę jest człowiek? Co sprawia, że człowiek jest człowiekiem? Odpowiedź na jedno z nich znajdziemy właśnie w Romeo i Julii. Ben Johnson, dramaturg, żyjących w czasach Szekspira już w 1623 powiedział o nim: "On nie należał tylko do swoich czasów, jego przesłanie jest ponadczasowe".

World Classics. Sen nocy letniej

William Shakespeare

Śluby i randki to doskonały temat na scenariusze. Wie o tym Hollywood, wiedział o tym również Szekspir, autor Snu Nocy Letniej. Akcja utworu rozgrywa się w Atenach, gdzie książe Tezeusz planuje swój ślub z Hipolitą, królową Amazonek. Jakby tego było mało na scenie pojawia sie także Egeusz, ze sprawą swojej córki, którą chce zeswatać z arystokratą Demetriuszem. Ale Hermia jak na złość, kocha Lizandera. Tezeusz daje jej wybór: wyjdzie za Demetriusza, a jeżeli się nie zgodzi, zostanie skazania na karę śmierci, lub pójdzie do klasztoru. W rezultacie Hermia ucieka z Lizanderem do lasu, gdzie nie obowiązuje ateńskie prawo. Jednak leśne zacisze nie gwarantuje udanego związku. Tutaj psotny elf Puk opowiada o problemach w relacjach elfickiego króla Oberona i królowej Tytanii. Oberon jest zazdrosny, i kłóci się z królową. Wpada na szalony pomysł - przygotowuje magiczny napój, który niestety dostaje się w niepowołane ręce. To wydarzenie wywołuje lawinę zawiłych następstw, zarówno dla ludzi, jak i elfów. Jakby tego było mało, poddani, przygotowujący sztukę na przyjęcie weselne księcia Tezeusza, fundują czytelnikom nie lada zabawę. Ta wielowątkowa komedia na dobre zagościła w kanonie lektur obowiązkowych. Jest ciągle popularna wśród czytelników, gdyż nie tylko w żartobliwy sposób opowiada o kłopotach miłosnych, ale balansuje też na krawędzi fantazji i świata rzeczywistego. Dzieło doczekało się również wielu adaptacji filmowych. Swoje filmy, na podstawie Snu Nocy letniej nakręcili między innymi Max Reinhardt (1935), William Dieterle i Peter Hall (1968) oraz Woody Allen (1982).