Korzyści z zastosowania pranobeksu inozyny

Michał Skrzypek

Wzrost zainteresowania potencjałem terapeutycznym pranobeksu inozyny (IP) jest pochodną zapotrzebowania na nowe leki przeciwwirusowe, wywołanego przez pandemię COVID-19. Dowiedziono, że IP hamuje replikację wielu wirusów oraz wywiera działanie immunomodulujące na organizm gospodarza. IP wpływa na humoralne i komórkowe aspekty reakcji immunologicznej. Duże znaczenie w praktyce ogólnej/lekarza rodzinnego ma potencjał IP w profilaktyce i leczeniu ostrych zakażeń górnych dróg oddechowych, gdzie rekomenduje się etiologiczne ukierunkowanie postępowania terapeutycznego. Badania wskazują także na korzyści kliniczne z zastosowania IP w leczeniu zakażeń wirusami opryszczki zwykłej, w tym obniżenie przez IP częstości nawrotów zakażenia. Obecne ustalenia dotyczące ewentualnego wpływu IP na przebieg zakażenia COVID-19 nie są konkluzywne i wymagają dalszych badań klinicznych. Należy podkreślić, że wartościowy efekt zastosowania IP w leczeniu zakażeń wirusowych może polegać na wczesnej interwencji immunomodulującej, korygującej immunosupresję i limfopenię związaną z zakażeniem wirusowym, co może wpływać na jego przebieg.

Korzyści z zastosowania telmisartanu

Ewa Galewicz , Jacek Lewandowski

Nadciśnienie tętnicze jest schorzeniem cywilizacyjnym szeroko rozpowszechnionym na całym świecie. Prowadzi do groźnych powikłań narządowych, a samo nadciśnienie i jego powikłania stanowią najczęstszą przyczynę hospitalizacji oraz zgonów. Zgodnie z zaleceniami Europejskiego Towarzystwa Nadciśnienia Tętniczego antagoniści receptora angiotensyny II należą do głównych grup leków wykorzystywanych w terapii nadciśnienia tętniczego. Telmisartan jest skutecznym i dobrze tolerowanym lekiem hipotensyjnym, wykazującym szereg korzyści klinicznych. Cechuje się wyjątkowym profilem farmakokinetycznym w porównaniu z innymi sartanami. Ponadto jako jedyny lek z tej grupy ma rejestrację do stosowania w profilaktyce incydentów naczyniowo-sercowych u pacjentów z grup podwyższonego ryzyka sercowo-naczyniowego. Telmisartan stanowi ważną alternatywę dla inhibitorów konwertazy angiotensyny, z udowodnioną, podobną skutecznością przy niższym odsetku działań niepożądanych.

Krótka historia medycyny

Meyer Friedman, Gerald W. Friedland

Ta niezwykle absorbująca książka dwóch wybitnych amerykańskich lekarzy opisuje przełomowe odkrycia w historii medycyny europejskiej, przypomina pionierów, którzy za nimi stali, a także przekazuje emocje, jakie wiązały się z tymi dokonaniami. Proponuje oryginalne spojrzenie na genezę tych dokonań oraz dba o właściwe rozdzielenie zasług przez pokazanie zarówno głównych odkrywców, jak i całego sztabu ludzi stojących za ich sukcesem i kontynuujących ich badania. Dlatego na przykład w rozdziale o bakteriach zaprezentowano postać i dokonania Antoniego van Leeuwenhoeka -ojca mikrobiologii – ale wiele miejsca poświęcono wspaniałej pracy Roberta Kocha, Louisa Pasteura i innych. Bez opisanych tu odkryć medycyna, taka, jaką dziś znamy, nie byłaby możliwa.  

Kwas acetylosalicylowy - dobór postaci leku

Magdalena Rudnicka

Kwas acetylosalicylowy jest związkiem szeroko stosowanym w terapii przeciwpłytkowej. Wielu pacjentów dotyka jednak problem oporności lub wykazują słabą tolerancję preparatu. W takiej sytuacji stosuje się wyższe dawki kwasu acetylosalicylowego lub przyjmuje się inhibitor pompy protonowej. Dobrym rozwiązaniem może być również dobór postaci leku o natychmiastowym uwalnianiu z dodatkiem glicyny. Takie podejście może się okazać szczególnie korzystne w wybranych populacjach pacjentów, m.in. u osób starszych, kobiet w ciąży, osób otyłych czy chorych na cukrzycę.

Kwas acetylosalicylowy - standard leczenia nie tylko w chorobie niedokrwiennej serca

Bartosz J. Sapilak

W pracy przedstawiono współczesne możliwości wykorzystania kwasu acetylosalicylowego. Powszechnie pamięta się głównie o jego zaletach w prewencji pierwotnej i wtórnej incydentów sercowo-naczyniowych i rekomenduje u pacjentów z chorobą niedokrwienną serca, po zawale serca i po udarze niedokrwiennym mózgu. Perspektywy wykorzystania kwasu acetylosalicylowego w medycynie są jednak znacznie szersze. Artykuł przybliża współczesne możliwości terapeutyczne.

Kwetiapina. Zbiór podręcznych informacji dla lekarza praktyka

Marcin Siwek

Kwetiapina jest lekiem przeciwpsychotycznym o udowodnionej skuteczności w leczeniu schizofrenii i choroby afektywnej dwubiegunowej oraz nawracającej depresji i zespołu lęku uogólnionego. Dostępne są ponadto dowody na skuteczność kwetiapiny w innych zaburzeniach z dominacją objawów afektywnych i/lub lękowych, w których leczeniu nie ma ona rejestracji w Polsce. W pracy przedstawiono informacje przydatne w praktyce lekarskiej i zaprezentowano opisy przypadków zastosowania.

LDN Kompendium wiedzy

red. Linda Elsegood

Naltrekson w niskich dawkach (LDN) działa poprzez częściowe blokowanie receptorów opiodowych, co z kolei pomaga w równoważeniu układu odpornościowego poprzez skłanianie organizmu do produkcji większej ilości endorfin. Choć LDN nie jest dla każdego, ma wyjątkowo przystępną cenę i wywołuje niewiele skutków ubocznych. Przepisuje się go na całym świecie, aby pomóc osobom cierpiącym na szereg dolegliwości, takich jak: STWARDNIENIE ROZSIANE TOCZEŃ ZAPALENIE TARCZYCY ZAPALENIE JELIT CHOROBY ZE SPEKTRUM AUTYZMU NOWOTWORY DEPRESJA CHRONICZNE ZMĘCZENIE Książka stanowi obszerne źródło wiedzy dla lekarzy, farmaceutów, pacjentów, oparte na najnowszych badaniach skuteczności LDN. Linda Elsegood jest założycielką Trustu Badawczego LDN. Poprzez swoją organizację skontaktowała tysiące pacjentów, lekarzy i farmaceutów z całego świata dostarczając im informacji na temat LDN.

Leczenie bólu w ratownictwie medycznym

Jan Dobrogowski, Jerzy Robert Ładny, Jerzy Wordliczek, Jarosław Woroń

Autorami książki są wybitni przedstawiciele polskiej anestezjologii, medycyny ratunkowej, ratownictwa medycznego, farmakologii i prawa medycznego, co zagwarantowało jej wysoki poziom merytoryczny. Monografia została napisana przystępnym językiem, dzięki czemu jest prosta w przekazie. Zawiera aktualną wiedzę z zakresu leczenia bólu ostego - od mechanizmów powstawania bólu przez podział charakteru bólu, ocenę jego natężenia po leczenie. Opisano leki przeciwbólowe, które zgodnie z obowiązujacym prawem ratownik medyczny może podawać samodzielnie. Omówiono ich charakterystykę, drogi podania, dawkowanie w przypadku dorosłych i dzieci, z uwzględnieniem szczególnych pacjentów, interakcje z innymi lekami i najczęstsze błędy popełniane w leczeniu bólu ostrego. Monografia ma szansę stać się bazą wiedzy do wykorzystania w codziennej pracy nie tylko dla wszystkich ratowników medycznych, lecz także pielęgniarek i lekarzy pracujących w systemie PMR