A jeśli nie trzeba się uczyć

Tadeusz Sławek

Seria: Nowa Edukacja (1), ISSN 2720-1112   To esej kulturowy o podróży, jaką jest kształcenie (się) i o tym, jak bardzo o tym zapomnieliśmy.   Ta erudycyjna, meandryczna opowieść o kształceniu (się) będącym od-uczaniem (się), choćby nawyku szkolenia zarówno czyichś, jak i własnych przeświadczeń o świecie, powierza ów proces losowi i indywidualnej ciekawości poznawczej, pielęgnuje afirmację lektury i wielorakich relacji z życiem, skłania do twórczych zwątpień i ćwiczenia się w niezawisłości wobec rządów instytucji. Tadeusz Sławek pisze przy tym tak, że nienarzucająca się maestria jego stylu myślenia, nicująca fałszywy konstrukt mistrza, by odzyskać ideę mistrzostwa, staje się również polem od-uczania się siebie samego.   dr hab. Anita Jarzyna, prof. UŁ

ADHD prawie normalne życie

Wanda Baranowska

Nasilającym się problemem zarówno w rodzinach, jak i placówkach przedszkolnych i szkolnych [...] jest obecnie nadpobudliwość, impulsywność oraz zespół nadpobudliwości psychoruchowej określanych skrótem ADHD. Problem ten zaczyna być nie tylko zauważany, ale podejmuje się coraz szersze działania zmierzające do wczesnego objęcia opieką dzieci z tym zespołem, jak również stworzenia im odpowiednich warunków, aby mogły w sposób jak najpełniejszy stać się współuczestnikami życia społecznego. Książka ta może spełnić to zadanie poza informacyjnym, teoretycznym został podjęty przez współautorów trud zaprezentowania indywidualnie przedstawionych prób rozwiązań trudności występujących w pracy z dzieckiem z zespołem nadpobudliwości psychoruchowej, Praktyczna część stanowi istotny wkład w niesienie pomocy nauczycielom, terapeutom i rodzicom w pokonywaniu trudności i wyznaczaniu celów działań wspomagających. Jestem pewien, iż książka będzie istotnym wkładem z jednej strony w przedstawienie w oparciu o rzetelne opracowania najnowszych i bardzo konkretnych czynników mogących mieć wpływ na występowanie zespołu nadpobudliwości psychoruchowej, z drugiej strony ukazaniem możliwości i perspektywy praktycznie ukierunkowanej modelowej pracy z dzieckiem i jego rodziną.

Agresja elektroniczna i cyberbullying jako nowe ryzykowne zachowania młodzieży

Pyżalski Jacek

Książka jest merytorycznie znakomita, nowatorska, a przedstawione w niej wyniki własnych badań potwierdzają wdrażanie przez autora najwyższych standardów metodologii badań empirycznych. Przez najbliższe lata kolejne pokolenia badaczy będą się do nich odwoływać, gdyż nie da się pominąć tej książki w dalszych studiach nad przemocą wśród młodzieży i z udziałem nowych narzędzi komunikacyjnych. Niewątpliwie wpłynie ona także na potrzebę konstruowania nowych teorii socjalizacji i wychowania, a jeśli tak się stanie, to będzie najwyższej rangi wkładem Jacka Pyżalskiego w pedagogikę ponowczesnej doby. Tę publikację nie tylko warto, można, ale należy jak najszybciej przeczytać, jeśli chce się dostrzec to, co naprawdę młodzież wyczynia w wirtualnej przestrzeni, usiłując zarazem wpłynąć na tę rzeczywistą. Książka stanowi pogłębioną naukową monografię problemu agresji realizowanej przez młodzież za pomocą nowych mediów (internetu i telefonów komórkowych). Zawiera wprowadzenie teoretyczne dotyczące nowych mediów, funkcjonowania młodych ludzi w ich świecie oraz aspektów związanych z tzw. komunikacją zapośredniczoną i wpływu nowych mediów na dzieci i młodzież. Czytelnik dowie się z książki nie tylko o rozpowszechnieniu zjawiska, ale także o jego uwarunkowaniach i konsekwencjach. Autor monografii przedstawił szerokie omówienie problematyki bullyingu, cyberbullyingu wraz z charakterystyką roli sprawcy i ofiary, typologii zjawisk i ich współwystępowania. Część badawcza opiera się o trzy duże projekty badawcze reprezentatywne badania polskich gimnazjalistów, badania nauczycieli oraz studentów, w których zostały wykorzystane metody badawcze zarówno o charakterze jakościowym (wywiady, wywiady online, grupy fokusowe), jak i ilościowym (badania kwestionariuszowe). Książkę kończą wnioski dotyczące wychowania młodych ludzi w świecie nowych mediów, w szczególności w obszarze profilaktyki i interwencji związanej z agresją elektroniczną.

Aksjologia życia publicznego

Łukasz Zaorski-Sikora, Edyta Pietrzak, Renata Szczepanik

Współcześnie nauka postaw obywatelskich utożsamiana jest głównie z zaangażowaniem w działalność społeczną oraz kształtowaniem społecznej tożsamości. [...] jako konieczne jawi się dzisiaj budowanie określonego etosu - zbioru normatywnych i poznawczych cech oraz dyspozycji jednostek przy jednoczesnym podkreśleniu aktywnego aspektu bycia obywatelem. Autorzy podjęli się próby wykazania, że mimo zmieniającej się rzeczywistości zasadnicze wartości stanowiące o funkcjonowaniu społecznym człowieka są trwałe. Zagadnienie to ma szczególne znaczenie, kiedy analizie poddawane jest życie obywatelskie. [...] Cele wychowania obywatelskiego koncentrują się na wyposażaniu ucznia w wiadomości, wyrabianiu umiejętności i kształtowaniu postaw, natomiast sfera wartości jest w nich bagatelizowana. W konsekwencji tak przygotowany młody obywatel posiada wiedzę dotyczącą formalno prawnych aspektów życia w społeczeństwie demokratycznym, natomiast nie czuje potrzeby zaangażowania w nie. Jednakże nawet rozległa wiedza zdobyta w procesie kształcenia szkolnego nie przekłada się wprost na wysoki stopień aktywności obywatelskiej uczniów.

Aktywność asystentów rodziny. Analiza narracji w ujęciu transwersalnym

Izabela Kamińska-Jatczak

Monografia zawiera rozważania dotyczące aktywności asystentów rodzinnych. Autorka podejmuje próbę połączenia teorii naukowej - transwersalnej analizy aktywności Jeana-Marie Barbiera - z rozważaniami asystentów z pola praktyki. Jest to jednocześnie przykład wykorzystania koncepcji metateoretycznej do podejmowania refleksji nad praktyką. Publikacja może zaciekawić zarówno teoretyków, jak i refleksyjnych praktyków zajmujących się pracą socjalną z rodziną. Pierwsi mogą odnaleźć propozycję holistycznego i transwersalnego podejścia do analizowania aktywności, w którym uwzględniono różne jej przestrzenie, a drudzy - przykłady słownictwa, za pomocą którego będą mogli opisywać to, co robią w praktyce, nadając swoim wypowiedziom intencję naukową. Książka jest adresowana do osób poszukujących pogłębionego, naukowego namysłu nad praktyką pracy socjalnej.

Andragogiczny wymiar wydarzeń osobistych i globalnych w badaniach biograficznych

Olga Czerniawska

Przeżycie przygody badań biograficznych to spotkania z nieznajomymi, znajomymi, to powroty do przeszłości innych osób, narodów... To spotkania ludzi poszukujących tożsamości w autobiografii w poszczególnych fazach życia, w pamięci emocjonalnej, w pamięci serca, w p????amiętnikach rodzinnych, opowieściach i wspomnieniach. Poszukiwanie odpowiedzi na pytanie o wydarzenia osobiste i globalne to także pytanie o to, kim jest człowiek jako osoba i jaką rolę w jego tożsamości odgrywają wydarzenia osobiste i globalne wynikające z czasu historycznego, ale także jego stosunek do czasu historycznego, wartości środowiska, w jakim wzrasta i jakie tworzy.

Arteterapia. Od rozważań nad teorią do zastosowań praktycznych

Barbara Kaczorowska, Wiesław Karolak

Prace i dorobek zespołu współpracującego z prof. Karolakiem są dobrze znane w Polsce i poza granicami kraju. Kolejne konferencje i spotkania oraz inicjatywy wspierające ruch związany z arteterapią pozwalają mieć nadzieję, że uzyskiwać ona będzie coraz większe znaczenie w Polsce. Świadczy o tym oryginalność formułowanych projektów badawczych oraz intensywność i zaangażowanie, z jaką są one realizowane. (z recenzji prof. W. Limont)

Autokreacja małżonków bezdzietnych do wielowymiarowego rodzicielstwa adopcyjnego. Perspektywa pedagogiczno-antropologiczna

Arkadiusz Wąsiński

Autor publikacji podjął tematykę rodzicielstwa adopcyjnego małżeństw doświadczających niepowodzenia prokreacyjnego i związanej z tym niezamierzonej bezdzietności. Zaprezentował własną koncepcję autokreacji małżonków do wielowymiarowego rodzicielstwa. Proces autokreacji ujmowany całościowo obejmuje świadomą pracę nad sobą małżonków, transformatywne uczenie się biograficzne, autoformacyjne kierowanie własnym rozwojem osobowym oraz samokształtowanie ja rodzica adopcyjnego w horyzoncie agatologicznym i aksjologicznym. Złożony, wielowymiarowy charakter autokreacji został ujęty na gruncie integralnej koncepcji człowieka, a problematykę usytuowano także w kontekście antropologicznym, aksjologicznym i egzystencjalnym.