Konstrukcje betonowe i żelbetowe

Leonard Runkiewicz, Jan Sieczkowski

Przed­mio­tem o­pra­co­wa­nia są o­gól­ne wa­run­ki te­chni­czne wy­ko­na­nia i odbio­ru ro­bót zwią­za­nych z re­a­li­za­cją o­bie­k­tów bu­dow­la­nych o kon­struk­cji be­to­no­wej lub żel­be­to­wej. W przy­pad­ku wy­ko­ny­wa­nia bu­dow­li na­le­ży u­wzglę­dniać ró­w­nież do­dat­ko­we wyma­ga­nia, nieu­ję­te w ni­niej­szych wa­run­kach i po­dawać je w spe­cy­fi­ka­cjach pro­jek­to­wych. Do­dat­ko­we wy­ma­ga­nia po­win­ny być tak­że po­da­wa­ne w spe­cy­fi­ka­cjach pro­jek­to­wych, gdy sto­su­je się betony: architektoniczne (betony licowe), samozagęszczalne, lek­kie kru­szy­wo­we, przeznaczone do specjalnych zastosowań oraz niskoemisyjne, a także in­ne ma­te­ria­ły (np. włók­na) lub skła­dni­ki be­to­nów oraz te­chno­lo­gie spe­cjal­ne lub pro­jek­ty in­no­wa­cyj­ne. Ni­niej­sze wa­run­ki nie o­be­jmu­ją wy­ma­gań do­ty­czą­cych: spe­cy­fi­ka­cji, pro­duk­cji i kon­tro­li jakości be­to­nów, pro­duk­cji e­le­men­tów pre­fab­ry­ko­wa­nych, kon­struk­cji re­a­li­zo­wa­nych ja­ko pre­fab­ry­ko­wa­ne, kon­struk­cji z be­to­nu sprę­żo­ne­go oraz kwa­li­fi­ka­cji per­so­ne­lu za­trud­nio­ne­go na bu­do­wach. Roboty betonowe powinny być wykonywane zgodnie z rozporządzeniem w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy podczas wykonywania robót budowlanych oraz standardami bezpieczeństwa (systemowymi rozwiązaniami z dziedziny BHP) opracowanymi przez stowarzyszenia wykonawców.

Konstrukcje drewniane

Anna Policińska-Serwa

Przed­mio­tem opracowania są ogólne wa­run­ki te­chni­czne wy­ko­na­nia i od­bio­ru ro­bót bu­dow­la­nych, związanych z realizacją kon­struk­cji dre­wnia­nych bu­dyn­ków mie­szkal­nych i u­ży­te­czno­ści pub­li­cznej (kon­struk­cji da­cho­wych, ścien­nych i stro­po­wych), niena­ra­żo­nych na a­gre­sy­wne od­dzia­ły­wa­nia śro­dowis­ka. Opracowanie jest zbiorem wy­ma­gań w za­kre­sie wy­ko­ny­wa­nia i/lub wbu­do­wywa­nia kon­struk­cji dre­wnia­nych powstałym w ce­lu za­pe­wnie­nia zgo­d­no­ści wy­ko­nania ro­bót z pro­jek­tem bu­dow­la­nym. Niniejsze warunki techniczne nie obejmują: wytwarzania elementów w zakładach przemysłowych, konstrukcji mostowych i hydrotechnicznych, ru­szto­wań i form do wy­ko­ny­wa­nia e­le­men­tów z be­to­nu oraz za­bez­pie­czeń wy­ko­pów. Omawiane roboty budowlane powinny być wykonywane przez pro­fe­sjo­nal­ne, przeszkolone brygady robocze, przy za­sto­so­wa­niu od­po­wie­d­nie­go sprzę­tu i środ­ków do wy­ko­na­nia ro­bót. Za­kła­da się, że wy­ko­naw­ca będzie prze­strze­gał za­sad za­pe­wnie­nia ja­ko­ści o­raz bez­pie­czeń­stwa i hi­gie­ny pracy. W przedstawianym zeszycie WTWiORB o­kreś­lono wy­ma­ga­nia dotyczące wyko­nywania kon­strukcji dre­wnia­nych pro­jek­to­wa­nych według PN-EN 1995-1-1 i norm związanych, w szczególności PN-EN 1990, PN-EN 1991-1-1, PN-EN 1991-1-3 oraz PN-EN 1991-1-4, w zakresie zasad projektowania i wymiarowania elementów konstrukcyjnych z drewna przy przygotowaniu projektu architektoniczno-budowlanego, technicznego oraz w przypadku adaptacji projektów powtarzalnych.

Konstrukcje murowe

Roman Gajownik, Jan Sieczkowski

Niniejsze warunki techniczne dotyczą wykonywania i odbioru konstrukcji murowych, wznoszonych z różnych elementów murowych i różnych zapraw murarskich. Opracowanie zawiera wymagania dotyczące dokumentacji budowy, określania czynników środowiskowych wpływających na trwałość konstrukcji oraz jakości zastosowanych materiałów i wyrobów. Mury będące przedmiotem opracowania mogą być wykonywane z elementów murowych łączonych zaprawą murarską lub za pomocą kleju murarskiego (poliuretanowego). W załącznikach zamieszczono, za PN-EN 1996-2, zasady: klasyfikacji warunków środowiskowych stosowania konstrukcji murowej oraz doboru elementów murowych, zapraw i wyrobów dodatkowych do murów. Konstrukcje murowe budynków wznoszonych na terenach podlegających wpływom górniczym oraz przewidzianych do eksploatacji w specyficznych warunkach należy wykonywać z uwzględnieniem wymagań dodatkowych, wynikających z takiej lokalizacji, oraz procesów technologicznych w nich realizowanych. Niniejsze warunki techniczne nie dotyczą konstrukcji murowych: w których elementy murowe łączone są za pomocą zapraw o specjalnym przeznaczeniu, wykonywanych z wielkowymiarowych prefabrykatów murowych, wykonywanych z elementów murowych układanych na sucho, bez użycia zaprawy murarskiej, sprężonych, sklepień (przekryć krzywiznowych) oraz wodno-kanalizacyjnych, zbiorników wodnych, pieców i kominów przemysłowych.

Kreatywność w arteterapii

Ewa Janicka-Olejnik, Wojciech Strzelecki (red.)

Zainteresowanie zagadnieniami terapii przez sztukę skłania do refleksji nad potrzebą dzielenia się istotnymi informacjami, przemyśleniami, studiami literaturowymi oraz wynikami badań na ten temat. Było to bezpośrednią przyczyną do podjęcia się redakcji niniejszej monografii. Zastosowanie arteterapii w nawiązywaniu i podtrzymywaniu relacji, uwalnianiu ekspresji emocjonalnej oraz wyrównywaniu deficytów i wzmacnianiu potencjałów rozwojowych są znaczące, a środki, którymi się posługuje, pozwalają nierzadko przyczynić się do poprawy jakości życia człowieka tam, gdzie metody werbalne mogą okazać się nieskuteczne. Stosuje się ją m.in. w psychiatrii, w terapii uzależnień, w resocjalizacji oraz w trudnościach społecznych i emocjonalnych. Najczęściej stosowana jest w pracy z dziećmi, jednak również i w przypadku osób dorosłych jej możliwości są znaczące, natomiast mniej rozpowszechnione.

Kształtowanie bezpiecznych zachowań pracowników. Teoria i praktyka Behawior Based Safety

Marta Znajmiecka, Katarzyna Boczkowska

Monografia składa się z dwóch części. Część pierwsza, poświęcona wybranym aspektom funkcjonowania jednostki w sytuacji zagrożenia, obejmuje cztery rozdziały, w których zaprezentowane zostały zagadnienia związane z problematyką wypadkowości, psychologiczne aspekty związane z bezpieczeństwem, omówione zostały istotne czynniki wpływające na zachowanie jednostki w sytuacji ryzyka oraz stosowane w organizacjach metody prewencji i profilaktyki wypadkowej. Część druga prezentuje zagadnienia związane z metodyką prowadzenia procesu BBS w organizacji. Składa się również z czterech rozdziałów, w których zaprezentowana została idea BBS, procedura wdrożenia oraz metody weryfikacji skuteczności wzmiankowanego procesu. W rozdziale ósmym zaprezentowano przegląd badań dotyczących efektywności stosowanych programów profilaktycznych ze szczególnym naciskiem na prezentacje badań pokazujących skuteczność procesu BBS. W opracowaniu zaprezentowano złożoność problematyki kształtowania właściwych zachowań pracowników w miejscu pracy. Analiza statystyk i doniesień z badań pokazuje jednoznacznie, iż nadal czynnik ludzki jest najczęstszą przyczyną wypadków przy pracy. Oznacza to konieczność podejmowania działań związanych z oddziaływaniem na percepcję, zachowania i postawy pracowników, jak i kadry kierującej oraz właścicieli.

Kształtowanie i ocena wydolności fizycznej kolarzy górskich za pomocą treningów o różnej intensywności

Rafał Hebisz

Celem pracy jest ocena wpływu treningów glikolitycznych realizowanych w ciągu jednego roku na parametry wydolności tlenowej i beztlenowej mierzone za pomocą klasycznych testów wysiłkowych, a także analiza parametrów fizjologicznych, biochemicznych i fizycznych sprinterskiego treningu interwałowego u trenujących kolarzy górskich.

Kultura emocjonalna szkoły - czasoprzestrzenie doświadczania emocji

Irena Przybylska

W monografii „Kultura emocjonalna szkoły – czasoprzestrzenie doświadczania emocji” autorzy podejmują wątki w ramie pojęciowej wyznaczanej kategorią kultury emocjonalnej. Mówią różnymi głosami, ale każdy z nich sprzeciwia się ignorowaniu emocji w edukacji (uczeniu, relacjach wychowawczych, rozwoju), każdy z nich odczytuje znaczenie kultury emocjonalnej jako kontekstu wychowania i wskazuje na obszary działań pedagogicznych, w których emocje są warunkiem sine qua non zaistnienia sytuacji i relacji o znaczeniu edukacyjnym. Zachowania i zdarzenia emocjonalne, aprobowane i tłumione formy ekspresji, pozornie mało ważne z punktu widzenia „misji” szkoły i nauczyciela, są soczewką jej kultury emocjonalnej, a codzienność jest jej źródłem i przejawem. Kultura emocjonalna deklarowana w oficjalnej narracji szkoły „wybrzmiewa” jednak w jej codzienności, w rytuałach, regułach i znaczeniach nadawanych sytuacjom edukacyjnym, a nawet zadaniom stawianym przed uczniem i nauczycielem w formalnych i nieformalnych oczekiwaniach. To, do jakich emocji odwołuje się nauczyciel (pedagog, wychowawca), kierując pracą w grupie, a także to, jak pracuje z emocjami własnymi i klasy, determinuje klimat emocjonalny – umowną powierzchnię (warstwę wyczuwaną) kultury emocjonalnej szkoły. W zbiorze tekstów pojawią się głosy, które dysponują „dowodami”, że edukacja otwarta na emocje nie jest tylko dobrym doświadczeniem, ale ma głęboki sens – emancypuje, a nie ogranicza, rozwija, a nie klasyfikuje, ponieważ pozwala przeżywać, a nie tylko zapamiętywać.

Kultura wizualna szkoły. Szkice o wizerunku nauczyciela i ucznia oraz o potrzebie estetyki przestrzeni nauczania-uczenia się

Katarzyna Krasoń, Iwona Tomas

Treść książki ukazuje specyfikę semiotyczną współczesnej szkoły, z uwypukleniem warstwy wizualnej (w tym form autoprezentacji wzrokocentrycznej uczniów i nauczycieli, będącej formą ekspresji swej niezależności lub - czasem - ukrycia siebie i ikonosfery, także proksemicznej). Dzięki przedstawionym w monografii eksploracjom możemy przekazać czytelnikom (środowisku akademickiemu i studentom, ale też dyrektorom szkół, nauczycielom, uczniom oraz osobom związanym z szeroko rozumianą edukacją) wskazania dla większej troski o estetyczny wymiar lokalizacji miejsc i otoczenia rzeczowego, w którym przebiega proces edukacji (ze zwróceniem uwagi na niebezpieczeństwo tolerowania kiczu czy przemocy symbolicznej), w tym także zwracamy uwagę na istotność uwzględniania sposobów komunikowania siebie przez podmioty edukacji przez dress code. Informacje te przyniosą niezbędne wytyczne, dane, wskazówki dla osób odpowiedzialnych za wizualny kształt otoczenia szkoły czy projektowanie przestrzeni przyjaznej uczeniu się. Pomogą też w eliminowaniu zakłóceń pojawiających się w komunikowaniu się pomiędzy uczestnikami interakcji szkolnej.