Czarne kwiaty

Cyprian Kamil Norwid

“Czarne kwiaty” to utwór Cypriana Kamila Norwida, polskiego poety, prozaika i dramatopisarza. Często jest on uznawany za ostatniego z czterech najważniejszych polskich poetów romantycznych.   “Czarne kwiaty” to część cyklu prozy którego drugim fragmentem są “Białe kwiaty”. W obydwu autor nie starał się narzucać sobie jakiegokolwiek stylu literackiego – zależało mu na wierności faktom. Uważane są one często, za arcydzieło polskiej prozy. “Czarne kwiaty” opisują spotkania i rozmowy z poetą Stefanem Witwickim, Chopinem, Słowackim, Mickiewiczem i malarzem Delaroche'em.  

Czarne Miasto

Marta Knopik

Losy śląskiej rodziny splecione niczym warkocz z tego, co realne, i z tego, co magiczne, prowadzą do odkrycia tajemnicy sięgającej wiele lat wstecz… Wanda mieszka samotnie w Czarnym Mieście w ogromnym mieszkaniu pełnym mebli i wspomnień. Jej mąż Zdzisiek zginął w kopalni w Roku Zaćmienia, kiedy to zapadały się kolejne podziemne chodniki, a ludzie szukali schronienia w budowanych naprędce tunelach. W umierającym mieście, wśród duchów przeszłości, zaczyna się toczyć codzienne życie. Wanda nadal nie otrząsnęła się z żałoby, a jej córki, zwane siostrami Bebe, wyemigrowały do Białego Miasta. Jednak wspomnienia i sny nie pozwalają im uwolnić się od tragicznych wydarzeń… Czarne Miasto jest niczym jeden z bohaterów powieści, którego losy, od narodzin do śmierci, utkane są z legend, fragmentów starych kronik i chaosu sprzętów pozostawionych przez kolejne pokolenia. „Czarne Miasto wciąga i ugniata bohaterów, pożera ich metaforycznie... To może być debiut literacki sezonu!” Wojciech Dutka, pisarz. Marta Knopik jest absolwentką filologii polskiej, autorką scenariuszy dla Teatroteki Szkolnej prowadzonej przez Instytut Teatralny w Warszawie. Pasjonatka wypraw wysokogórskich, wycieczek rowerowych i nurkowania „Czarne Miasto” jest jej debiutem powieściowym, a zarazem początkiem cyklu opowieści z Czarnego Miasta.

Czarnolas

Jaga Słowińska

Miejscem wydarzeń tej baśni dla dorosłych jest zwykła, nienazwana polska wieś. Życie tam przypomina drzemkę przeplataną codziennością. Jest leniwe, spokojne, ziewające. W życie to wkrada się chichot śmierci, który zabiera głównemu bohaterowi, małemu chłopcu, rodziców, ukochanego psa, a na samym końcu Wuja. Wszystkie te straty skłaniają chłopa do podjęcia decyzji, by spróbować przywrócić to, co odeszło, odwrócić nieodwracalne. Postanawia więc ukryć się w trumnie swojego Wuja i razem z nim zamieszać gdzieś na styku światów. I nauczyć się "sztuki tracenia", mimo że ona tak bardzo boli. *** Jaga Słowińska - absolwentka ASP we Wrocławiu, ilustruje książki.   *** OPINIE O KSIĄŻCE   Autorka i zarazem znakomita graficzka za pomocą prostych fraz potrafi nadać przedstawionemu światu poetycki i metafizyczny wymiar. Umie opowiadać o kwestiach fundamentalnych i nieuchwytnych zarazem tak jakby pojęła jakąś tajemnicę istnienia i to nie tylko dla siebie samej. A ja jej wierzę. Czarnolas to też historia o miłości i śmiechu, zapomnieniu i pamięci i potrzebie współbycia tak silnej, że ograniczenia nie stanowi fizyczny czas i przestrzeń. Słowińska ze spokojem wprowadza nas w świat niewyjaśnionych tragedii, pełny niespodziewanych chichotów losu. A my patrzymy na te malarskie obrazy literackie jak zaczarowani i oniemiali skalą talentu narracyjnego, hipnotyzującą powolnością akcji i pięknem lapidarnego, autorskiego języka. Tymoteusz Milas   *** Liryczna opowieść pełna magii, księżyca i lasu. Łukasz Łuczaj   *** Momentami miałam wrażenie, że śnię. Kamila Kapłoniak, Czytająca Mewa   *** Czarnolas zabiera na pogranicze życia i śmierci. Zmusza do wyjścia ze strefy komfortu i daje przestrzeń na własną interpretację doświadczenia straty, bo czy istnieje coś bardziej nieodwracalnego i nieoczywistego w swej oczywistości niż śmierć? Klaudia Michalik, Potęga Książki   *** Motyw cierpienia po stracie stał się dla Jagi Słowińskiej podstawą do stworzenia niezapomnianej baśniowej przygody. To inteligentna i poruszająca wyprawa, która zachwyca swoją niewymuszoną formą. "Czarnolas" można nazwać baśnią dla dorosłych, choć ja myślę, że może być też baśnią łączącą różne pokolenia czytelników. Mateusz Miedziński, Mój Kajecik

Czarny Gerard

Karol May

Zapraszamy do lektury kolejnego IX tomu w cyklu powieściowym "Ród Rodriganda" autorstwa Karola Maya, zatytułowanego "Czarny Gerard". W tej emocjonującej kontynuacji przygód, czytelnicy zostaną przeniesieni w serce wielkiego starcia francusko-meksykańskiego o fort Gwadelupe. Po zaciętej bitwie, której kulminacyjny moment opisano w poprzednim tomie "Rapir i tomahawk", Francuzi muszą pogodzić się z porażką. Jednakże, zwycięstwo meksykańskie nie przychodzi bez kosztów, a ranny Czarny Gerard staje się symbolem tych tragicznych strat. Wkrótce po bitwie, napięcie nie maleje, a bohaterowie wraz z prezydentem Juarezem kierują się do hacjendy del Erina. Tam, w otoczeniu pięknych krajobrazów, czeka na nich nie tylko zasłużony odpoczynek, ale również nowe niebezpieczeństwo w postaci bandy opryszków. Czy bohaterowie zdołają przetrwać kolejne próby i pokonać swoich wrogów? Odkryj niezwykłą fabułę "Czarnego Gerarda" i pozwól się ponieść przygodzie w towarzystwie Rodrigandów.

Czarny karzeł

Walter Scott

Zanurz się w barwnej scenerii szkockich krajobrazów, gdzie historia splata się z legendami, a tajemnica ukrywa się za każdym zakrętem. "Czarny karzeł" Waltera Scotta przeniesie Cię w czasy tuż po Unii Szkocji z Anglią w 1707 roku, do pagórków Liddesdale, które autor doskonale znał, zbierając ludowe ballady dla swojego dzieła "Minstrelsy of the Scottish Border". Głównym bohaterem jest Sir Edward Mauley, nazywany Czarnym Karłem - pustelnikiem, który zdaniem mieszkańców miał niewątpliwe związki z Diabłem. Staje się on głównym uczestnikiem zawiłej opowieści o miłości, zemście, zdradzie, spiskach jakobickich i przymusowym małżeństwie. Postać ta jest wzorowana na Davidzie Ritchie, którego Scott spotkał na jesieni 1797 roku. "Czarny karzeł" przeniesie Cię, miły Czytelniku, w świat pełen emocji, zaskakujących zwrotów akcji i niezapomnianych bohaterów. Jednak nawet mistrzowie literatury mogą czasem poddać się wewnętrznym burzom. Scott przyznaje, że choć początki powieści były obiecujące, zmęczył się powtarzaniem tych samych motywów. Ale jednak, mimo wszystko, pozostawił nam dzieło, które wciąż zachwyca swoją intrygą i swoim urokiem.

Czarny Mustang

Karol May

"Czarny Mustang" to pasjonująca powieść przygodowa autorstwa Karola Maya, która przenosi nas do świata Dzikiego Zachodu. Akcja tej barwnej opowieści rozgrywa się w osadzie robotników kolejowych, gdzie spokój zostaje zachwiany przez czające się niebezpieczeństwo. Podstępny wódz Komanczów snuje plany napadu na pracujących tam ludzi, a jedyną nadzieją na ich ocalenie zostają się Winnetou i Old Shatterhand. Kiedy nasi bohaterowie przypadkowo stają na ścieżce spisku, zegar zaczyna tykać coraz szybciej. Czasu jest niewiele, a niebezpieczeństwo wzrasta. Winnetou, wódz Apaczów o niezłomnej odwadze, oraz nieustraszony Old Shatterhand decydują się stawić czoła wyzwaniom i zbrojnej grupie Komanczów. Wspólnie z przyjaciółmi podejmują walkę, by powstrzymać atak na osadę. Każda decyzja, każdy ruch jest kluczowy, gdy śmiertelne zagrożenie zbliża się nieubłaganie. Przepięknie opisane tło Dzikiego Zachodu stwarza realistyczną atmosferę tamtych czasów, a czytelnik przenosi się w wir emocji, zmagając się razem z bohaterami. "Czarny Mustang" to nie tylko opowieść o walce o przetrwanie, ale także historia odwagi, przyjaźni i wierności wartościom. Karol May wciąga nas w niesamowitą podróż pełną niebezpieczeństw i niezapomnianych momentów. Czy duch walki i przyjaźni wystarczy, by uratować osadę? Odpowiedź kryje się na kartach tej pasjonującej książki.

Czarny obelisk

Erich Maria Remarque

Rok 1923, czasy galopującej inflacji w Niemczech. Kurs marki spada z godziny na godzinę, pobrana rano wypłata staje się po południu niewiele warta. Kwitnie czarnorynkowy handel i malwersacje na ogromną skalę, w społeczeństwie wzbiera gorycz i frustracja. Mimo to trzeba jakoś żyć dalej. Ludwik Bodmer, pracownik małomiasteczkowej firmy sprzedającej nagrobki, może polegać tylko na własnym sprycie, dowcipie, godności, przyjaźni z kolegami z frontu I wojny światowej. Płata figle uciążliwym sąsiadom, szuka ucieczki od rzeczywistości w romansach i nocnych eskapadach po knajpach, marzy o miłości idealnej i spełnieniu artystycznym. A tymczasem sytuacja w Niemczech wcale się nie polepsza, gospodarka leży w gruzach, wzrasta bezrobocie, coraz większy poklask zdobywają nacjonaliści i niejaki Adolf Hitler... Remarque zawarł w Czarnym obelisku satyryczny obraz społeczeństwa republiki weimarskiej, pełen znakomicie nakreślonych, barwnych postaci, rubasznego humoru, lirycznej zadumy i przede wszystkim głębokiego humanizmu. Erich Maria Remarque (18981970) należał do pokolenia, które straciło młodość w okopach I wojny światowej. Nim zyskał sławę dzięki pacyfistycznej powieści Na Zachodzie bez zmian, parał się dziennikarstwem, był też księgowym, nauczycielem i organistą. Po dojściu Hitlera do władzy książki Remarquea trafiły na stos, a ich autor został pozbawiony niemieckiego obywatelstwa. Lata II wojny światowej spędził w USA, gdzie powstała jedna z jego najlepszych powieści Czas życia i czas śmierci. Remarque nie był eksperymentatorem. Uznanie czytelników i krytyki zdobył za jędrny styl, publicystyczną aktualność tematyki, mistrzowskie budowanie scenerii i sylwetek bohaterów. Dom Wydawniczy REBIS spośród jego utworów opublikował . Trzech towarzyszy, Nim nadejdzie lato, Hymn na cześć koktajlu i Cienie w raju, a także w nowych przekładach Ryszarda Wojnakowskiego Łuk triumfalny, Na Zachodzie bez zmian i Drogę powrotną.

Czarny orzeł

Aleksander Puszkin

„Czarny orzeł” to utwór autorstwa Aleksandra Puszkina, wybitnego rosyjskiego pisarza i przedstawiciela romantyzmu.