Spowiedź dziecięcia wieku. La Confession d'un enfant du siecle

Alfred de Musset

"Alfred de Musset. Spowiedź dziecięcia wieku. La Confession dun enfant du sicle. Książka w dwóch wersjach językowych: polskiej i francuskiej. Version bilingue: polonaise et française. Spowiedź dziecięcia wieku (Confession dun enfant du sicle, 1836) francuska powieść romantyczna autorstwa Alfreda de Musseta, będąca swoistą kontynuacją preromantycznych powieści autobiograficznych w rodzaju Adolfa czy Obermanna. Główny bohater powieści Musseta, Oktaw, to człowiek nieprzystosowany, dręczony wewnętrznym niepokojem, który niszczy szczęście swoje i swojej ukochanej ciągłymi podejrzeniami i niezadowoleniem.Opowieść głównego bohatera Spowiedzi dziecięcia wieku przypomina dzieje miłości Musseta i George Sand, którzy nie byli dobraną parą. (https://pl.wikipedia.org/wiki/Spowiedź_dziecięcia_wieku) La Confession d'un enfant du sicle, publié en 1836, est l'unique roman dans l'uvre de l'écrivain français Alfred de Musset. Il est avéré que le roman, écrit en prose, s'adresse l'écrivain George Sand, avec qui Musset eut une liaison de 1833 1835. (https://fr.wikipedia.org/wiki/La_Confession_d%27un_enfant_du_sicle_(roman)"

Wielki Testament. Le Grant Testament

Francois Villon

"François Villon: Wielki Testament. Le Grant Testament (1461). Książka w dwóch wersjach językowych: polskiej i francuskiej. Version bilingue: polonaise et française. Wielki testament utwór Franciszka Villona. Ukazuje uczucia człowieka żyjącego u schyłku średniowiecza. Powstał po wyjściu poety z więzienia paryskiego. Jest to pożegnanie ze światem i swoisty rachunek sumienia. Pojawia się literacki bohater, którego nie było do tej pory w literaturze. Średniowiecze nie znało bohatera przeciętnego, niczym się niewyróżniającego. W utworze odnaleźć można topos ubi sunt w powtarzającym się refrenie Ach, gdzież są niegdysieysze śniegi (fr. O sont les neiges d'antan?). Jest to sentencja, maksyma Villona. Wyraża tęsknotę za minionym czasem. W balladzie O paniach minionego czasu, która jest częścią Wielkiego testamentu, zawarta jest idea przemijania oraz niemożności powrotu - memento mori (""pamiętaj o śmierci""). Są także nawiązania do danse macabre, czyli tańca śmierci[potrzebne źródło]. Śmierć jest wszechwładna, wszechobecna, niespodziewana, okrutna. Przeważa naturalistyczne przedstawienie człowieka i śmierci. Pojawia się również motyw skatologiczny. (https://pl.wikipedia.org/wiki/Wielki_testament) Le Testament est une uvre poétique majoritairement en vers octosyllabiques (quelques vers décasyllabiques sont présents comme dans la XIIme ballade dite ""des langues enuieuses"", ou ""envieuses"" ou ""venimeuses"" selon les éditions) composée en 1461 par François Villon, riche de plus d'une vingtaine de pomes relativement autonomes. C'est un fleuron de la littérature médiévale. Un extrait de ce pome a été mis en musique par Alain Souchon sur son album cause d'elle en 2011. Il s'agit du titre Je plain le temps de ma jeunesse. Un autre extrait a été mis en musique par Georges Brassens dans son album Le Vent (1953), la premire ballade du triptyque des ballades au centre de luvre, Ballade des dames du temps jadis. Le premier vers de luvre ""En l'an de mon trenstieme aage"" est communément reconnu comme une référence implicite au Roman de la rose dont le premier vers, aprs l'introduction est ""En l'an vingtieme de mon aage"". Le XVme huitain de luvre, par exemple, ajoutant une référence explicite ""Et, comme le noble Romant De la Rose..."" (https://fr.wikipedia.org/wiki/Le_Testament)"

Rok 1809

Wacław Gąsiorowski

Rok 1809 Wacława Gąsiorowskiego to opowieść o wojnie polsko-austriackiej w obronie Księstwa Warszawskiego. Jest to kontynuacja powieści Huragan. Jednak większość bohaterów Huraganu pojawia się w niej jedynie epizodycznie. Główną postacią jest Tadeusz Zabielski, burmistrz małego miasteczka Ostrowiec na Lubelszczyźnie, będącej wówczas pod zaborem austriackim. Tadeusz pędzi spokojne życie u boku ukochanej żony Janki. Pewnego dnia przypadkowo dowiaduje się o przygotowaniach korpusu austriackiego do inwazji na ziemie Księstwa Warszawskiego. Atak ten ma być częścią większej kampanii, jaką Cesarstwo Habsburgów zamierza prowadzić przeciwko cesarzowi Napoleonowi. Wiedziony patriotycznymi pobudkami, Tadeusz postanawia potajemnie udać się na terytorium Księstwa w celu ostrzeżenia miejscowych władz o groźbie ataku. Jednak szyki krzyżuje mu austriacki agent Dyzma Rudzki (Szczygielski). Na domiar złego Tadeusz, zostaje nieufnie potraktowany przez polskie władze, które widzą w nim szpiega. Ostatecznie z matni ratuje go sam generał Jan Henryk Dąbrowski, który jako jedyny daje mu wiarę. Kiedy wybucha wojna z Austrią, Tadeusz zaciąga się do polskiej armii i bierze udział w bitwie pod Raszynem, a potem w dalszych walkach z wrogiem. Kiedy chce powrócić do swojej żony wpada w ręce Austriaków. Przed śmiercią ratuje go znajomy austriacki generał. Ceną życia jest jednak służba w austriackiej armii... Opis za: https://pl.wikipedia.org/wiki/Rok_1809. Książka i dla dorosłych i dla młodzieży.

Kuzyn Michał

Eugène Sue

"Kuzyn Michał" Eugene'a Sue to fascynująca powieść osadzona w realiach XIX-wiecznej Francji, gdzie losy Michała i Florencji splatają się w wyjątkowej historii o poświęceniu i ambicji. Para decyduje się na radykalne wyrzeczenia, odkładając miłość na bok, by zrealizować wspólny cel - zgromadzenie majątku, który zapewni im dostatnie życie. Przez cztery lata nawet nie rozmawiają ze sobą, a jedynie wymieniają listy, oddając się pracy z żelazną dyscypliną. Jednak ich decyzja o rezygnacji z uczuć niesie ze sobą nieoczekiwane konsekwencje. Michał i Florencja zmagają się z emocjonalnymi dylematami. Sue zręcznie buduje napięcie, ukazując bohaterów rozdartych między pragnieniem sukcesu a potrzebą bliskości. To opowieść o wyborach, które mogą zmienić całe życie, i o tym, jak daleko można się posunąć, by osiągnąć upragniony cel. "Kuzyn Michał" to pełna emocji, intrygująca powieść, która zadaje pytania o sens poświęcenia i prawdziwą wartość miłości oraz sukcesu.

Wojna chocimska

Wacław Potocki

Wojna chocimska należy do tych utworów, które przywracają przychylniejszą ocenę wieku XVII u nas, przynajmniej pod względem poetyckim. Kiedy Józef Borkowski, dostawszy jej rękopis, jeszcze na łożu śmierci marzył o jej wydaniu i zaklinał przyjaciela swego, Stanisława Przyłęckiego, by spełnił to jego najgorętsze życzenie, tak wartość poematu tego w słowach pełnych zapału określał: Przeczytałem go z wielką uwagą i mogę cię zapewnić, że jest to utwór przynoszący zaszczyt naszemu piśmiennictwu, szczerze narodowy, pełen najpiękniejszych obrazów poetycznych, a przy tym stanowiący całość zaokrągloną, po mistrzowsku wykonaną. Wojna Chocimska jest w całym znaczeniu tego wyrazu poematem bohaterskim, jakiego nam dotąd nie stawało. Nie jest że to nieodżałowaną szkodą, że przez półtora wieku zostawał w ukryciu? Jakkolwiek dzisiaj, gdy olśnienie pierwszego wrażenia minęło, niepodobna nam sądu tego w całości podpisać, w każdym jednak razie Wojnę Chocimską poczytujemy za najświetniejszy poemat opisowo-dziejowy, jaki nam literatura nasza po koniec wieku XVIII przekazała.

Las

Maria Weryho

Zbiór opowiastek. Książka przeznaczona dla dzieci od lat sześciu do dziesięciu. Ze wstępu: Był sobie duży i stary las. Widocznie istniał już od dawna, gdyż najbardziej wiekowi ludzie nie pamiętają, kiedy drzewka w nim były młode. Jedne pnie były tak grube, iż kilka osób razem nie zdołało ich objąć, inne znowu tak wysokie, że ledwie oko wierzchołka dosięgało. Wiele las ten w ciągu długiego życia swego widział, dużo słyszał i dużo przecierpiał. Nie z jedną nawałnicą deszczową, nie z jedną zamiecią śnieżną walkę staczał. To też może dla tego był dziś tak spokojnym i litościwym dla każdego. Hojnie w koło cień swój rozrzucał i w lecie chłodem darzył. Pozwalał zwierzętom kopać w ziemi legowisko i doły; w dziuplach drzew swoich chował wiewiórki i ich zapasy; gałązkami podtrzymywał gniazda ptasie, na listkach i igłach chował robaczki i od deszczu je przykrywał Czy zresztą można było wyliczyć wszystkie dobrodziejstwa, które las różnym istotom do koła wyświadczał? Nigdy też nie stał spokojny. Prawie zawsze wierzchołki jego drzew pochylały się ku sobie, ruszały listkami i igłami, a tak szumiały, jakby opowiadały sobie dawne dzieje. O! Dużo miały sobie do opowiadania! A kto ciekaw, o czym opowiadały, niech przeczyta opowiadania, a pozna dziejach lasu i jego mieszkańców.

Rozmyślania o Najświętszej Maryi Pannie na każdy dzień maja

Zygmunt Golian

Kazania Ks. Zygmunta Goliana, Dra św. Teologii, Proboszcza kościoła parafialnego w Wieliczce, Prałata dom. J. Świątobliwości itd. w niniejszym pośmiertnym wydaniu drogocenna pamiątka jego niestrudzonej działalności kaznodziejskiej są nacechowane gorącością ducha Bożego, zadziwiającą znajomością Pisma św. i Ojców Kościoła, Pisma św. tłumaczów, głęboką nauką, talentem inteligencji i wymowy niezrównanym, znajomością serc ludzkich, zwłaszcza Szkice Kazań, które będąc świetnym owocem medytacji świątobliwego kapłana przedstawiają treściwy homiletyczny wykład ś. Ewangelii, pełen żarliwej i bystrej wiary a gorącej miłości Boga i Kościoła, a jako takie mogą posłużyć kapłanom za materiał bogaty do kazań będących na czasie i za przedmiot wielce pouczających prywatnych medytacji. Z tych przyczyn zasługują one na jak najobszerniejsze rozpowszechnienie.

Forteca monarchów i całego Królestwa Polskiego duchowna

Piotr Hyacinth Pruszcz

Piotr Hyacinth Pruszcz: Forteca monarchów i całego Królestwa Polskiego duchowna... Reprint księgi wydanej w Krakowie w roku 1737. Jest to niezwykle interesujące dzieło ilustrowane bogato licznymi drzeworytami władców Polski, poczynając od legendarnych, a kończąc na Auguście II Sasie. Prawdziwa kopalnia wiadomości dotyczących dziejów Polski, a także znanych (a niektórych często dziś już zapomnianych) osób, które miały wpływ na kształtowanie się naszej historii, kultury i życia religijnego.

Klęska Szatana

Karol May

"Klęska Szatana" to czwarty tom pasjonującego cyklu powieściowego "Szatan i Judasz" autorstwa Karola Maya, geniusza literatury przygodowej, znanego głównie dzięki serii o Winnetou. W tej pełnej napięcia odsłonie, indiański wódz jest postacią, która wraz z innymi bohaterami wprowadza nas w świat pełen niebezpieczeństw i emocji. W tej książce światy kolidują ze sobą, a walka dobra ze złem nabiera nowego wymiaru. Indiański wódz, znany czytelnikom z poprzednich tomów cyklu, staje do niezwykle trudnej misji. Wspólnie z innymi bohaterami, których polubiliśmy w poprzednich częściach, podejmuje się niebezpiecznej podróży, w trakcie której czekają go ekscytujące przygody i nieprzewidywalne wyzwania. "Klęska Szatana" to opowieść pełna akcji i nieustannego napięcia. Karol May, mistrz opowiadania przygód, wciąga czytelników w wir emocji, ukazując ich ulubionych bohaterów w zupełnie nowym świetle. Czy uda się pokonać siły zła? Odpowiedź kryje się w fascynującym świecie tej książki, który z pewnością zafascynuje wszystkich miłośników literatury przygodowej.

Filozof chrześcijański z II wieku, święty Justyn męczennik

Jan Badeni

Justyn Męczennik to pierwszy ˝filozof chrześcijański˝, którego postać i życie dokładniej są nam znane. Młode lata spędził na szukaniu prawdy; poznawszy ją, walczył za nią nieustraszenie, z gardzącym nią pogaństwem, przekręcającymi ją herezjami; pod koniec życia stanął twarz w twarz z ˝filozofem pogańskim˝, usiłującym stoickimi formułkami przywołać do życia obumarłe pogaństwo. Filozof pogański, Marek Aureli, miał w ręku siłę i skazał filozofa chrześcijańskiego na śmierć; ale Justyn miał za sobą prawdę i ostatecznie ˝prawda zwyciężyła˝. Zapoznajmy się teraz bliżej z tą pierwszą, lepiej nam znaną, skrystalizowaną w osobie Justyna, walką na całej linii filozofii chrześcijańskiej z wiedzą pogańską, żydowską czy sekciarską; przypatrzywszy się jasno, już w drugim wieku zarysowującemu się, a znów streszczającemu się w Justynie, do dziś dnia niezmienionemu stosunkowi umiejętności ludzkiej do prawdy objawionej.

Śmierć Judasza

Karol May

W powieści "Śmierć Judasza: Cykl Szatan i Judasz" autorstwa Karola Maya, śledzimy ostatnie przygody znanych bohaterów, które zamykają wielotomowy cykl. Ci nieustraszeni podróżnicy zawsze pojawiają się tam, gdzie potrzebna jest pomoc, by stawić czoła największym wyzwaniom. Ich heroiczne czyny przekreślają wszelkie niegodziwe plany i zapewniają zwycięstwo sprawiedliwości. W tej emocjonującej, końcowej części cyklu, czytelnicy zostaną porwani w wir ekscytujących przygód, w których stawką jest ostateczne zwycięstwo dobra nad złem. "Śmierć Judasza" to nie tylko zakończenie serii, ale także hołd dla wszystkich fanów, którzy wiernie towarzyszą bohaterom Karola Maya w ich niezwykłych przygodach. To lektura, która dostarcza nie tylko rozrywki, ale także inspiracji do odwagi i działania w imię sprawiedliwości. Niezależnie od tego, czy jesteś wiernym czytelnikiem serii, czy też dopiero zaczynasz swoją przygodę z twórczością Karola Maya, "Śmierć Judasza" z pewnością zapadnie ci głęboko w pamięć.

Mroczne cele mrocznych sił. Szatański plan zniszczenia Kościoła

As

Odkryj kulisy niewidzialnej wojny toczonej o duszę człowieka i przyszłość ludzkości. Ta kontrowersyjna publikacja to głęboka analiza zakulisowych mechanizmów zła, które - według autora - systematycznie podważają fundamenty duchowe, moralne i społeczne współczesnego świata. Książka ukazuje szerokie spektrum destrukcyjnych działań, które przenikają codzienność - od manipulacji emocjami, przez psychiczne zniewolenie, aż po fizyczne osłabianie jednostek i całych społeczeństw. Autor snuje prowokującą opowieść o zorganizowanej, wielowymiarowej, także przez zniszczenie, albo przynajmniej osłabienie Kościoła, strategii wymierzonej przeciwko człowiekowi, której celem jest jego całkowite podporządkowanie i duchowa destrukcja. Przedstawia zjawiska takie jak uzależnienia, przemoc, kontrola umysłu, czy mentalna dezorientacja jako narzędzia większego, ukrytego planu - mającego odciągnąć ludzi od duchowej prawdy, wolności i dobra. Jednak to nie tylko mroczna diagnoza. Autor przypomina również o wewnętrznych siłach oporu - o niezbywalnej wolności człowieka, sile wiary, modlitwy i świadomości. W duchu wielu tradycji duchowych i mistycznych, ukazuje, że mimo skali zagrożenia, każdy z nas posiada dostęp do światła, które może przezwyciężyć ciemność. "Mroczne cele mrocznych sił" to książka dla czytelników poszukujących głębszego zrozumienia duchowych i psychologicznych zagrożeń współczesności, a także dla tych, którzy chcą świadomie stawić im czoła.

Anarchia umysłowa i moralna. Koniec wieku XIX pod względem umysłowym. Charakterystyka znamion szczególnych

Władysław Michał Dębicki

Książka opowiada między innymi o tym, że do znamion szczególnych, którymi koniec XIX stulecia zapisał się w historii, należy przede wszystkim bezprzykładnie wielkie zamieszanie w sferze umysłowej i moralnej. Historyk może wprawdzie przytoczyć z przeszłości niejeden moment analogiczny może wymienić np. pierwsze stulecia naszej ery, czas rewolucji religijnych w wieku XVI, albo XVIII śmiało można jednak twierdzić, że takich rozmiarów i tak radykalnego charakteru, jak w wieku XIX, anarchia intelektualno-etyczna nie przybierała nigdy. Zdawać by się mogło, że treść niniejszej książki już się zdezaktualizowała nic bardziej błędnego! Bez zrozumienia tamtych czasów nie będziemy umieli zrozumieć czasów, w których dziś żyjemy. Książka absolutnie godna polecenia!

Barry. Opowiadania o psach

Andrzej Sarwa

Pies przyjaciel człowieka. Oklepany frazes. Pies, towarzyszący człowiekowi od tysięcy lat i oddany człowiekowi całym sobą. Pies, kochający swojego właściciela bezwarunkową miłością, nieoczekujący niczego w zamian. Wierny i niezawodny Lecz stosunek człowieka do psa nie jest już tak jednoznaczny Dla niektórych jest on kimś bardzo kochanym, nieomal członkiem rodziny, lecz takie osoby znajdują się w mniejszości. Dla innych, dla większości, to tylko przedmiot I o tyle tylko ważny, o ile doraźnie przydatny To przedmiot, w którym nie dostrzega się uczuć, nie widzi się, że się boi, że cierpi, że tęskni za dobrym słowem, że płacze... Często dręczony, bo taką rozrywkę preferuje jego właściciel, głodzony, bity, dla którego jest tylko byle jaka buda, krótki łańcuch i żałosne resztki z obiadu Te trzy krótkie opowiadania napisane znakomitym językiem pokazują historie trzech psów po to, by w ludziach, być może, obudzić wrażliwość, a jednocześnie mają stanowić rodzaj w jakimś sensie wynagrodzenia tym naszym kudłatym przyjaciołom za zło, jakiego w życiu doznają Opowiadania powinny zainteresować osoby dorosłe, ale również dotrzeć do jak największej liczby młodych ludzi, kilkunastolatków, którzy jeszcze budują swoją wrażliwość

Ajax

Sofokles

Z wprowadzenie tłumacza: Tragedia ta czasem powstania bliską jest niewątpliwie Antygonie (441), należy więc do najwcześniejszych wśród sztuk Sofoklesa, które nam się zachowały. Przedstawia ona szał i samobójstwo tego przedniego bohatera spod Troi. Oręż zabitego Achillesa przyznano nie Ajaxowi, lecz uczczono nim Odyseusza. Ajax popada wskutek tego w rozpacz, a wybuchy jego dumy obraziły kilkakrotnie boginię Atenę, która za karę zsyła nań obłęd. Sofokles nie tylko w tej tragedii, lecz również we Filoktecie i Trachinkach przedstawił nam i cierpienia fizyczne i szały umysłowe swych bohaterów. Patologiczne objawy wyraźnie go zajmowały, a w nowszych czasach starano się dowieść, że w opisie szału wykazał poeta zmysł spostrzegawczy wybitny i niepoślednie znajomości lekarskie.

Tajemnica grobowca

Xavier-Henry Aymon de Montépin

Xavier Henri Aymon Perrin, hrabia Montépin (1823-1902) był popularnym francuskim powieściopisarzem. Autor powieści w odcinkach i popularnych sztuk teatralnych, najbardziej znany jest z XIX-wiecznego bestsellera La Porteuse de pain (Handlarz chlebem), który został po raz pierwszy opublikowany w Le Petit Journal w latach 1884-1889. Dzieło Les Filles de plâtre (Córki tynkarza), ukazujące się w 1855 roku, zostało potępione jako obsceniczne, a Perrin został osądzony i skazany na trzy miesiące więzienia i grzywnę w wysokości 500 franków. Tutaj polecamy lekturę równie świetnej powieści, której początek poniżej prezentujemy: „Na cmentarzu. Dwudziestego grudnia 1877 roku o godzinie ósmej z rana termometr inżyniera Cheralies wskazywał dziesięć stopni poniżej zera. Wiatr dosyć silny, dął od strony północno-wschodniej. Pogoda była chmurna, ponura. Cienka warstwa śniegu, spadłego nocą, pokrywała dachy i skrzypiała pod stopami przechodniów. Stan nieba i drobne płatki, unoszące się w powietrzu, zapowiadały widocznie, że warstwa ta wkrótce zgrubieje. Całun nieskazitelnej białości powlekał siedzibę śmierci. Drzewa ogołocone z liści, wyciągały ponad grobami gałęzie obciążone szronem. Na cmentarzu panowała cisza uroczysta. O godzinie tak wczesnej nikt po alejach nie chodził, żadna istota ludzka nie klęczała, nie modliła się przy mogile. Mylimy się... Była jedna, ale tylko jedna...”