Eneida / Aeneis

Publius Vergilius Maro

Książka w dwóch wersjach językowych: polskiej i łacińskiej. Eneida to łaciński poemat epicki, napisany przez Wirgiliusza między 29 a 19 r. p.n.e., który opowiada legendarną historię Eneasza, Trojańczyka, który udał się do Italii, gdzie stał się przodkiem Rzymian. Pierwsze sześć z dwunastu ksiąg poematu opowiada historię wędrówek Eneasza z Troi do Italii, a druga połowa utworu opowiada o ostatecznie zwycięskiej wojnie Trojan nad Latynami. Eneasz był już znany grecko-rzymskiej legendzie i mitowi, jako postać występująca w Iliadzie. Wirgiliusz przyjął luźne opowieści o wędrówkach Eneasza i jego mglisty związek z założeniem Rzymu i ukształtował Eneidę w fascynujący mit założycielski lub epos narodowy, który wiązał Rzym z legendą o Troi, wyjaśniał wojny punickie, gloryfikował tradycyjne cnoty rzymskie i legitymizował dynastię julijsko-klaudyjską jako potomków założycieli, bohaterów i bogów Rzymu i Troi. Eneida jest powszechnie uważany za arcydzieło Wergiliusza i jedno z największych dzieł literatury łacińskiej.

O łasce i przeznaczeniu

Jan Domaszewicz

O ile jest potrzebna łaska człowiekowi, i jaka jest w tym względzie nauka Kościoła? Należy uważać człowieka w stanie natury nieskalanej, i w stanie natury upadłej i zepsutej. Czy potrzebował człowiek łaski przed swym upadkiem i czy mu była ona potrzebna tak samo jak dzisiaj? Doktor Anielski daje odpowiedź następującą: ˝Człowiek po grzechu potrzebuje więcej łaski, jak przed grzechem, ale nie potrzebuje jej bardziej, albowiem, człowiek i przed grzechem potrzebował łaski dla otrzymania życia wiecznego, do którego był stworzony. Lecz, człowiek po grzechu potrzebuje nadto jeszcze łaski do odpuszczenia grzechów i do podtrzymania swej słabości˝.

Błękitno-purpurowy Matuzalem

Karol May

Zapraszamy do podróży przez wyjątkowy świat opisany w książce "Błękitno-purpurowy Matuzalem" autorstwa Karola Maya. Ta niezwykle sympatyczna powieść to prawdziwy klejnot w dorobku tego utalentowanego pisarza. Akcja powieści rozgrywa się w egzotycznych Chinach. Choć dokładne ramy czasowe opisanych wydarzeń pozostają nieokreślone, autor w malowniczy sposób przenosi czytelnika w drugą połowę XIX wieku, ukazując nie tylko niezwykłe przygody głównego bohatera, ale również barwny krajobraz epoki. "Błękitno-purpurowy Matuzalem" to przyjemna lektura, która zapewni niezapomniane chwile rozrywki. Oryginalna fabuła, interesujące postacie oraz humorystyczne opisy bohaterów sprawią, że nieustannie towarzyszyć im będzie uśmiech czytelnika. Co istotne, książka jest pozbawiona elementów przemocy czy erotyki, co sprawia, że może być doskonałą lekturą do czytania dzieciom przed snem. Dla poszukujących lekkiej, barwnej historii, pozbawionej filozoficznych przemyśleń i nadmiernych opisów przyrody czy architektury, "Błękitno-purpurowy Matuzalem" stanowi godną polecenia propozycję. Przekonaj się sam o niezwykłym świecie stworzonym przez Karola Maya!

Nowele, Obrazki i Fantazye

Józef Ignacy Kraszewski

"Nowele, Obrazki i Fantazye" Józefa Ignacego Kraszewskiego to zbiór mistrzowskich opowiadań, w których autor z niezwykłą precyzją kreśli krótkie, acz niezwykle wyraziste obrazy życia i ludzi. Jego talent polega na tworzeniu postaci i sytuacji, które czytelnik musi samodzielnie połączyć w całość, co angażuje wyobraźnię i pozwala na głębsze zanurzenie się w świat przedstawiony. Kraszewski, obdarzony niezwykłą fantazją i obserwacją, maluje sceny z życia codziennego - od pełnych charakteru postaci wiejskich, miejskich, przez malownicze krajobrazy, aż po subtelnie nakreślone relacje międzyludzkie. Jego realistyczne przedstawienia sprawiają, że czytelnik odnajduje w nich prawdziwe życie, a doskonale uchwycone detale czynią każdą opowieść niezwykle żywą i barwną.

Proroctwo królowej Saby czyli Przepowiednie Michaldy

Michalda

Królowa Saby, nosząca czasem miano trzynastej Sybilli, wspomniana jest w trzech starożytnych źródłach pisanych: Biblii, Koranie i Kebra Nagast czyli Chwale Królów Abisynii. W europejskiej tradycji przyjęło się nazywać ową królową Saby imieniem Michalda, Arabowie z kolei mówią o niej Bilkis, podczas gdy jej autentyczne abisyńskie imię brzmi Makeda. Proroctwo Michaldy opowiada między innymi o nadchodzących dniach ostatecznych, znakach końca świata i podje wskazówki jak je rozpoznać. Proroctwo jest poprzedzone obszernym wstępem wyjaśniającym co to są proroctwa, kim są prorocy.

Liliowa dolina

Tomasz a Kempis

„Liliowa dolina” jest niezbyt obszernym traktatem duchowym, który wyszedł spod pióra Tomasza a Kempis, najbardziej chyba znanego jak autor wybitnego dzieła traktującego o duchowości O naśladowaniu Chrystusa, jednej z najbardziej rozpowszechnionych (po Piśmie Świętym) ksiąg chrześcijańskich, zwięzłej w formie a głębokiej w treści. Mniej znana „Liliowa dolina” również może zostać uznana za jedną z najpiękniejszych pereł zachodniochrześcijańskiej literatury ascetycznej. Prezentowana książka to zawiera tekst nieokrojony, nieocenzurowany przez współczesnych duchownych modernistycznych. Jest to więc nienaruszona i kompletna edycja, przy której nie grzebali współcześni „specjaliści” od poprawiania tego, co Kościół podawał do wierzenia przez blisko 2 tysiące lat. Wydanie to posiada Imprimatur z 1855 roku.

Pierścień z krwawnikiem

Antoni Ferdynand Ossendowski

Tajemnicze Himalaje i jeszcze bardziej tajemniczy Tybet, a tam młody Polak przeżywający niesamowite przygody! Jest też i wątek miłosny pierwsza miłość, gorąca i bezgraniczna jest wątek sensacyjny porwanie indyjskiej księżniczki i dramatyczny pościg za dziewczyną jest wreszcie i wątek po części nadprzyrodzony, po części kryminalny, którego bohaterem jest tajemniczy lama posiadający nadludzkie moce, ale także będący zręcznym trucicielem, któremu sumienie nie wyrzuca popełnianych zbrodni. Książka wciąga i czyta się ja jednym tchem!

Skarb w Srebrnym Jeziorze. Powieść z Dzikiego Zachodu

Karol May

"Skarb w Srebrnym Jeziorze" to jedna z najsłynniejszych powieści przygodowych niemieckiego pisarza Karla Maya. W tej opowieści Karol May powraca na Dziki Zachód, zapraszając czytelników do fascynującej podróży w serce przygody i tajemnicy. Książka przenosi nas na bezkresne prerie, gdzie głównym bohaterem jest nieustraszony Old Shatterhand oraz legendarny Wódz Apaczów, Winnetou. Książka zasłynęła przede wszystkim dzięki adaptacji filmowej z 1962 roku. Główny wątek powieści składa się z wysiłków złoczyńcy Cornela Brinkleya i jego bandy włóczęgów w celu zdobycia skarbu, przechowywanego pod ziemią na sztucznej wyspie pośrodku Srebrnego Jeziora gdzieś w stanie Utah. Old Shatterhand ze swoim bratem krwi Winnetou i innymi przyjaciółmi próbują mu to uniemożliwić, w tym Old Firehand, Hobble Frank i jego kuzyn Droll (znany jako Ciotka Droll) oraz drwale Long Davy i Fat Jemmy. A co było dalej? Tego będzie można się dowiedzieć po przeczytaniu książki. Książka "Skarb w Srebrnym Jeziorze" to dynamiczna opowieść pełna akcji, emocji i niezwykłych zwrotów akcji. Karol May zaprasza nas do świata pełnego niebezpieczeństw i zagadek, gdzie przyjaźń i odwaga kształtują losy bohaterów. Czytelnik odkryje tajemnice Dzikiego Zachodu, gdzie na szali stoi nie tylko skarb, ale także przyszłość i przywiązanie do wartości, które naprawdę się liczą. Przygotuj się na niezapomnianą podróż przez krajobrazy Dzikiego Zachodu, gdzie każda strona skrywa nową przygodę i niespodziankę.

Casus exceptus Problemy prawne kanonizacji bł. Wincentego Kadłubka

Artur Lis

Casus exceptus. Problemy prawne kanonizacji bł. Wincente­go Kadłubka stanowi opracowanie, którego lektura pozwala na szersze spojrzenie na wiele istotnych problemów prawnych, dotyczących kanonizacji bł. Wincentego Kadłubka. W pracy przeprowadzono pełną kwerendę źródłową. Zawiera ona także obszerny drogowskaz bibliograficzny, stanowiący istotną pomoc dla badaczy, chcących samodzielnie analizować źródła. Uporządkowany wykaz podstawowych informacji, które stały się podstawą do scharak­teryzowania dokumentów oraz procedury postępowania do ewentualnej kanonizacji bł. Wincentego, pozwoli czytelniko­wi na kontrolowanie wywodów i przedstawionych wniosków.

Proboszcz z Tours. Le curé de Tours

Honoré de Balzac

Ksiądz Franciszek Birotteau, jest jednym z księży katedry Świętego Gracjana w Tours. Po śmierci swojego przyjaciela, księdza Chapelouda, wynajmuje jego piękny pokój u starej panny Zofii Gamard. W chwili, gdy rozpoczyna się opowieść oczekuje nominacji na kanonika katedralnego. Nie wie, że mieszkający u pani Gamard kanonik Troubert, zazdrości mu wszystkiego: mieszkania, wpływowych przyjaciół, bywania w towarzystwie. Nie wie też, że swoim mimowolnym postępowaniem dotknął do żywego pannę Gamard. Troubert zawiera pakt z panną Gamard i wspólnie organizuje szeroką intrygę przeciw prostolinijnemu, niepodejrzewającemu niczego Birotteau. Stara panna dopuszcza się wobec niego szeregu dotkliwych złośliwości, po czym doprowadza Birotteau do zrzeczenia się przez niego wynajmowanego u niej mieszkania, a także podstępem przejmuje odziedziczony po księdzu Chapeloud dobytek. (za Wikipedią). Ale to bynajmniej nie koniec opowieści, dalsze losy księdza pozna się przeczytawszy oferowana książkę Książka w dwóch wersjach językowych: polskiej i francuskiej Version bilingue: polonaise et française.

Męczennica na tronie. Opowiadanie historyczne

Józef Ignacy Kraszewski

Powieść o życiu króla Francji, Ludwika XV, oraz jego żony Marii Sobieskiej, jak również i pozostałych członków królewskiej rodziny. Królewna Maria Leszczyńska, poślubiając piętnastoletniego króla Ludwika XV, była aż o siedem lat starsza od niego. Niemniej król zauroczył się skromną i pobożną żoną i spędzając z nią niejedna noc, został ojcem aż dziesięciorga dzieci. A były to: Maria Ludwika Elżbieta, żona Filipa I, księcia Parmy, Anna Henrietta, Maria Ludwika, Ludwik Ferdynand, delfin Francji, ojciec Ludwika XVI, Filip, książę Andegawenii, Maria Adelajda, Wiktoria Ludwika, Zofia Filipa, Teresa Felicja, Ludwika Maria. Początkowo było to bardzo zgodne stadło, ale z czasem, z winy króla, który miał liczne kochanki, praktycznie się rozpadło. Każde z małżonków żyło własnym życiem. Życie królowej nie było lekkie, a nawet bardzo ciężkie, co znalazło odbicie w tytule powieści Kraszewskiego.

Zwierzyna. Sposoby przyrządzania

Elżbieta Kiewnarska

Poradnik kulinarny Zwierzyna. Sposoby przyrządzania autorstwa Elżbiety Kiewnarskiej (publikującej w międzywojennej Polsce pod pseudonimem Pani Elżbieta) to jedna z wielu niezwykle wartościowych książek kucharskich. Poradnik ten zawiera 66 przepisów na smaczne i łatwe do wykonania potrawy z mięsa. Są to przepisy na potrawy z takich zwierząt jak: łoś, niedźwiedź, dzik, zając, sarna, jeleń, głuszec, bażant, cietrzew, dzika kaczka, kuropatwa, jarząbek, pardwa, kurka wodna, słomka, bekas, kwiczoł, jemiołuszka, wróbel i przepiórka.

Balladyna. Tragedia w pięciu aktach

Juliusz Słowacki

Balladyna – dramat romantyczny w pięciu aktach, napisany przez Juliusza Słowackiego w Genewie w 1834 roku, a wydany w Paryżu w roku 1839. Balladyna i Alina to siostry, mieszkające wraz z matką w ubogiej chacie w lesie. Nimfa, królowa jeziora Gopła, Goplana, zakochana w kochanku Balladyny, Grabcu, przez swą zazdrość miesza się w ludzkie sprawy i gmatwa ich losy. Do chaty sióstr przyjeżdża bogaty hrabia Kirkor, wiedziony tam przez sługę Goplany, Skierkę. Goplana ma nadzieję, że Kirkor zakocha się w Balladynie, a wtedy Grabiec zostanie tylko dla niej. Jednak jej sługa, Skierka, sprawia, że hrabia zakochuje się w obu siostrach. Żeby zdobyć męża, dziewczęta współzawodniczą w zbieraniu malin. Ta z sióstr, która pierwsza zbierze pełny dzbanek, ma wziąć Kirkora za męża. Gdy okazuje się, że Alina wygrywa, Balladyna zabija ją nożem. Jedynym świadkiem tej zbrodni jest Grabiec przemieniony przez Goplanę w płaczącą wierzbę. W domu Balladyna tłumaczy nieobecność swej siostry tym, iż Alina uciekła z kochankiem. O zbrodni przypomina Balladynie krwawa plama na czole, niedająca się zmyć, oraz dręczące ją koszmary i wyrzuty sumienia. Ciało Aliny odnajduje pasterz Filon i zakochuje się w martwej dziewczynie. (za Wikipedią). A co było dalej, bo to zaledwie początek opowieści, dowie się Czytelnik po przeczytaniu całego utworu. Polecamy!

Z głuszy

Maria Rodziewiczówna

Zbiór pięknych opowiastek, przepełnionych opisami poetyckimi mitologicznymi, ludowymi opowieściami i bajaniami. Ten niezwykły klimat najlepiej chyba oddaje zakończenie zbioru: „Pod wieczór ucichły ptaki i mleczne mgły poczęły wstawać z oparzelisk, snuć się po nich, wałęsać. Księżyc wszedł z za cmentarza i przez te mgły się wkradał; nocne ptaki i żaby rozpoczęły koncert. Stary widział wyraźnie, jak z krzaku kaliny wychodził Filip i z kępy na kępę skakał, goniąc czajki, ciskając na nie garście błota, potem od księżyca zbliżały się do chłopca dwie postacie. Matka otulała się płachtą, drżąc z febry, Krystyna otulała ręką przed wiatrem ogarek gromnicy i świeciła od tego świętego ognia złotawo – jak święta. Schodzili się we troje i tamci grzali ręce u płomienia, garnęli się do niej. Potem rzędem idąc, podchodzili bliżej i kiwali na starego, wołając bez słów. Stary się ich nie lękał. Patrzał, rozwierając oczy, aby być pewnym, że nie śpi. A jednakże śnił zapewne, bo nad oparami były tylko mgły, księżyc i gdzieniegdzie blade, torfowe ogniki.”

Złoty garnek. Der Goldene Topf

E. T. A. Hoffmann

"E. T. A. Hoffmann: Złoty garnek. Der Goldene Topf. Tekst text: polski/deutsch: Złoty garnek nowela z okresu romantyzmu autorstwa E.T.A. Hoffmanna, opublikowana początkowo w 1814 roku i przerobiona przez autora w 1819. Uważana jest za arcydzieło literatury romantycznej. Akcja utworu rozpoczyna się w dniu Wniebowstąpienia w Dreźnie. Młody student Anzelmus przewraca kosz z jabłkami pewnej sprzedawczyni przy Czarnej Bramie. Aby pokryć straty kobiety, oddaje jej swoją sakiewkę z pieniędzmi, które chciał przeznaczyć na udział w uroczystościach i oddala się w pośpiechu. Kobieta wykrzykuje w jego kierunku: Tak, pędźże! pędźże dalej, czarci synu! Zginiesz w krysztale, już ci bliżej niż dalej, tak! w krysztale! Anzelmus przyśpiesza jeszcze kroku i zatrzymuje się dopiero na końcu alei pod krzakiem czarnego bzu. Tam słyszy wydobywające się przyjemne odgłosy, przypominające dźwięk dzwoneczków z kryształu. Patrzy w górę i spogląda w niebieskie oczy węża, w którym z miejsca się zakochuje. (http://pl.wikipedia.org/wiki/Zloty_garnek) A co było dalej, dowiesz się, drogi Czytelniku, przeczytawszy całe opowiadanie. Der goldne Topf ist eine romantische Novelle von E. T. A. Hoffmann, die 1814 erstmals erschien und 1819 vom Autor überarbeitet wurde. Die Novelle gilt als das erfolgreichste Werk Hoffmanns. Der Autor hat dem Werk die Gattungsbezeichnung Märchen aus der neuen Zeit gegeben, daher wird es auch als Kunstmärchen bezeichnet. Es ist in zwölf Vigilien eingeteilt. Die Handlung der Novelle beginnt an einem Himmelfahrtstag in Dresden. Ein junger Student namens Anselmus stößt am Schwarzen Tor den Korb einer alten Apfelhändlerin um. Um den Schaden der alten Frau zu mildern, gibt er ihr seinen ganzen Geldbeutel, den er eigentlich für die feierlichen Aktivitäten verwenden wollte, hin, rennt dann aber schnell weg. Die Frau beschimpft ihn mit den Worten: Ja renne, renne nur zu, Satanskind ins Kristall bald dein Fall ins Kristall. Er hält erst am Ende einer Allee unter einem Holunderbusch. Aus diesem hört er liebliche Stimmen und Geräusche wie von Kristallglocken. Er blickt auf und sieht in die blauen Augen einer Schlange, in die er sich auf der Stelle verliebt. Als sie kurz darauf verschwindet, ist er außer sich und verwirrt. (http://de.wikipedia.org/wiki/Der_goldne_Topf) etc., etc."

Hippiasz Mniejszy

Platon

Ten dialog Platona ma za temat odczyt popisowy Hippiasza, który stanowiła pochwała bohaterów homeryckich; temat przystępny dla publiczności, bo na Iliadzie i Odysei uczył się ówczesny Grek w szkole czytać i oceniać ludzi i stosunki. Temat modny i narodowy. Każdego z trzech wybitnych bohaterów epopei ojczystych pochwalił prelegent innym przydomkiem a przeciwstawił prostoduszny i szczery typ Achillesa fałszywemu i chytremu typowi Odyseusza. Pierwszeństwo przyznał Achillesowi. Dla Sokratesa sprawa się nie kończy na pochwale lub naganie jednostkowej. Spróbuje sięgnąć w głąb, dojść na jakiej zasadzie oparta była pochwała i przyjrzeć się, co z tej zasady wyniknie. Na dnie ocen Hippiasza leżał kult mocy, sprawności życiowej, kult nieobcy Sokratesowi i Platonowi. Konsekwencją jednak tego kultu są oceny sprzeczne z jakimś zakorzenionym poczuciem, którego się ani Sokrates wyzbywać nie myślał, ani Hippiasz nie miał odwagi zapierać się go otwarcie. Chcąc pozostać przy starych ocenach w poszczególnych wypadkach, Platon rozszerzył pojęcie sprawności życiowej, wliczając do życia i życie zagrobowe, biorąc w rachubę, oprócz praw, kar i nagród ludzkich, prawa, kary i nagrody pozaziemskie. Rozwija ten tok myśli w dialogu pod tytułem Gorgjasz; w Hippjaszu Mniejszym ogranicza się do tego, żeby w kłopot wprowadzić przeciwnika, który oceny swoje opiera na czysto ziemskim, doczesnym, ludzkim pojmowaniu sprawności życiowej. Zobacz, powiada Platon niejako, do czego dochodzimy i co nas czeka, jeżeli lepszym nazwiemy mądrzejszego w znaczeniu doczesnym, sprytniejszego, lepiej przystosowanego życiowo do danych warunków. Chwalić będziemy musieli wówczas wszelkie sprytne łotrostwo wbrew poczuciom, które jeden z nas ma, a drugi je udaje dla przyzwoitości. Tłumaczył Władysław Witwicki.