Wyspy Elpis

Karol Bąk, Katarzyna Gołąbek

Trzeci, zamykający cykl - album Karola Bąka i Katarzyny Gołąbek stanowi dopełnienie dwóch poprzednich. Miłośnicy malarstwa Karola Bąka, przenoszą się na Wyspy Elpis wyspy Księżniczki metafory i nadziei. Rozkoszując się metaforami, chodząc po galerii, staramy się żyć żarem metafor autorów. Widzimy jak Piękne Kobiety rozświetlają się blaskiem metafor, jak rozbłyskają powabem ciała i duszy w słowach Katarzyny Jej imię Elpis. Na koniec pozostaje nam zamarzyć, również o Galerii łączącej Obraz, słowo, metaforę, muzykę i przeżywanie interpretacji tego połączenia. Tak, jak to można zobaczyć na stronie www.katarzynagolabek.pl. Wyrażamy również pragnienie, że Bogini Nadziei i Król Metafory nie rozstaną się w swoim twórczym ujednieniu, racząc nas światem swojego zaczarowanego piękna w kolejnych albumach. Karol Bąk Karol Bąk (rocznik 1961) malarz, rysownik, grafik. W latach 1984 1989 studiował w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych (obecnie ASP) w Poznaniu na Wydziale Grafiki. Studia zakończył dwoma dyplomami z wyróżnieniem, w pracowni grafiki u prof. Tadeusza Jackowskiego i w pracowni rysunku u prof. Jarosława Kozłowskiego. Otrzymane nagrody: - nagroda za grafikę, Dyplom 89, Toruń 1989, - I nagroda i medal, XXI Pokonkursowa wystawa na najlepszą grafikę i rysunek roku o medal im. Jana Wronieckiego. Po studiach przez trzy lata parał się miedziorytem i rysunkiem. Przez następnych kilka lat zajmował się projektowaniem i odbył kilka podróży artystycznych. W drugiej połowie lat 90. zaczął uprawiać malarstwo olejne, którym zawodowo zajmuje się od 2000 roku. Prace artysty tworzą takie m.in. cykle tematyczne jak: Żaglowiec, Dialogi Kokony, Aureole, Cztery żywioły, Judyta i Salome. Malarz miał kilkanaście wystaw indywidualnych i wziął udział w parunastu ekspozycjach zbiorowych, głównie w Polsce, Niemczech i Holandii. Obecnie zajmuje się malarstwem sztalugowym, grafiką i rysunkiem. Jego prace można obejrzeć w salonach wystawienniczych: Galeria Klucznik -Gdańsk, Galeria SD, Galeria WZ Warszawa, Beskidzka Galeria Sztuki - Szczyrk oraz Go Gallery- Amsterdam, Holland; Rainbird Fine Art Gallery - Londyn, U.K; Polart Krefeld, Hüts, Niemcy, Galerie Spolnik Francja, The Icon Gallery Virginia, USA. Mieszka i pracuje w Poznaniu. Katarzyna Gołąbek Jej mottem słowa Peipera: "Sam sobie musisz nadać imię". Dlatego podróżuje i poszukuje, tęskni i kocha. Mieszka i pracuje obecnie w Anglii, sercem jednak jest w Polsce, w Beskidach i ukochanym Bielsku. Swoją duszą maluje poetyckie obrazy. To jest jej dom, pełen kolorów, namiętności i pragnienia Miłości. W świecie bez Miłości. Pragnienia szczerości i spotkania prawdziwych ludzi - gorących żarem szczerych uczuć.

Gdzie diabeł nie może

Dorota Ostrowska

„Gdzie diabeł nie może” to opowieść o przeprawie w zaświatach duszyczki pewnej młodej, temperamentnej i sprytnej dziewczyny. Wykorzystując w swojej książce wszelkie absurdy PRL, autorka maluje niezwykle barwne tło. Wplecenie magii mieszkańców zaświatów, wszelkiego typu aniołów diabłów i ich pomocników, wyraziste osobowości i cała gama intryg, sprawiają, że te relacje bez reszty wciągają czytelnika. Barwny, dowcipny język powoduje łatwość przemieszczania się wraz z Duszyczką po przedziwnych miejscach do których trafia, gnana emocjami. Każda kobieta czytająca to opowiadanie chętnie identyfikuje się z przesympatyczną, choć „charakterną” bohaterką. Na tle magicznych miejsc i wśród plejady najróżniejszych typów rodzi się głębokie uczucie pokonujące wszystkie siły w niebie, piekle i czyśćcu razem wziętych. Przenikanie przygód na różnych poziomach przestrzeni zaświatów jest przeprowadzone po mistrzowsku. Powieść „Gdzie diabeł nie może” można porównywać z „Hary Potterem” i pod względem ilości przygód w nierealnej przestrzeni, fantazji i pomysłów scen, wartkości akcji i jednoznaczności wszystkich  występujących bohaterów. Gdybym miała wyjeżdżać na wakacje, pierwszą książkę którą obowiązkowo wzięłabym ze sobą to „Gdzie diabeł nie może” Doroty Ostrowskiej. Można mieć pewność, że w mniej słoneczny dzień, gdy otworzy się książkę to pogoda, humor i relaks są zapewnione. Joanna Rodowicz PIEKIELNIE dobra zabawa! Iście SZATAŃSKA fabuła. Niepowtarzalna okazja poznania najpilniej strzeżonych tajemnic NIEBA I PIEKŁA! To wszystko czeka czytelnika w książce “Gdzie diabeł nie może”. Ja przeczytałam trzykrotnie i to pewnie jeszcze nie koniec, bo urzekły mnie zaświaty stworzone przez Autorkę. Serdecznie polecam! Anna Biedrzycka Jeżeli ktoś kiedykolwiek powiedział, że nie ma nic nudniejszego niż życie księgowej, to z pewnością nigdy nie poznał bohaterki powieści “Gdzie diabeł nie może”. Samo jej imię – Duszyczka – może sugerować czytelnikowi, że oto w jego ręce trafiła lekka książeczka o zabarwieniu miłosnym. Nic bardziej mylnego. W jego ręce trafił kawał porządnej książki, gdzie zabarwienie miłosne bardzo często ustępuje miejsca przygodzie, a wspomniana już Duszyczka nijak się ma do filigranowej sylfidy usychającej z miłości. W szpitalnej koszuli dziewczyna ląduje w ponurej poczekalni stacji kolejowej Nieba, która  ani trochę nie przywodzi na myśl przytulnego bujania na niebiańskim obłoku. I tu zaczyna się szereg perypetii. Nie będzie przesadą jeżeli napiszę, że Duszyczka stawia na nogi całe piekło, bo tam właśnie postanawia się udać w tylko sobie znanym celu. Problem pojawia się, kiedy Duszyczka staje się obiektem westchnień szaleńczo zakochanego diabła, który ku jej niezadowoleniu zrobi wszystko, żeby ją zdobyć. Jak to się stało, że jednej, zabłąkanej niewieście udało się w samym piekle urządzić diabłom niezłe… piekło? Czy uda jej się uniknąć gorącego łoża Azazela, a może jednak ulegnie czarowi przystojnego jak diabli uwodziciela? Jedynym wyjściem jest przeniesienie się do miejsca gdzie diabeł mówi: czuj się jak u siebie,  oraz towarzyszenie Duszyczce. Autorka książki “Gdzie diabeł nie może” doskonale wprowadza nas w coraz to ciekawsze światy. Razem z Duszyczką przemierzamy Piekło, Czyściec i Niebo. Napotykamy szereg postaci, które są istotami tak rzeczywistymi, że niemal wydają się być naszymi dobrymi znajomymi. Nie można przejść obojętnie obok żadnej z osób pojawiających się w książce. Są tak wyraziste i charakterystyczne, że każda z nich zapadnie czytelnikowi w pamięć. W efekcie, podczas czytania „ Gdzie diabeł nie może” nie trzeba się skupiać na wyobrażaniu sobie każdego detalu. Właśnie o to zadbała już autorka pozwalając czytelnikowi wejść w świat Duszyczki i skupić się na odczuwaniu tego samego co główna bohaterka. Książka posiada jeden istotny minus. Niestety kiedyś się kończy. Agnieszka Wilczyńska

Nowotwór można pokonać

Agnieszka Węgrzyn

Książka "Nowotwór Można Pokonać - zapobieganie, leczenie, samoistne regresje (przykładem czerniak złośliwy)" przedstawia budowę i funkcje organizmu ludzkiego, a także przyczyny i skutki nieprawidłowości, jakimi są choroby nowotworowe. Kolejne rozdziały ukazują coraz głębsze obszary różnego rodzaju procesów chemicznych i fizycznych rządzących ludzkim organizmem. Czytelnik wkracza w nieznane i nadal do końca nie wyjaśnione tereny własnego ciała. Poznaje mechanizm, który pod wpływem wielu czynników może ulec awarii - mutacjom komórek (nowotworom). Książka ukazuje człowieka ze strony pozbawionej duchowości, romantyzmu, wyimaginowanych fantazji, ale jako ciało z krwi i kości, jako "przetwórnię materiałów pokarmowych", które produkują budulec. Procesy zachodzące w organizmie są tu pokazane w ich prawdziwej postaci, dynamiczne, bezwzględne, ale i twórcze oraz zaskakujące swą nieobliczalną zdolnością do nagłych zmian. Można zrozumieć, czym jest biologiczna ewolucja i pokonać strach, jaki wywołuje w człowieku wiadomość o jego chorobie nowotworowej. Sama tego rodzaju choroba jest ukazana jako rodzaj zmian zachodzących w odpowiedzi na czynniki płynące ze środowiska, które podlega także zmianom (chemicznym, fizycznym, termicznym itp.). Ostatnie rozdziały to przykład jednej z chorób - czerniaka złośliwego, który uległ samoistnej regresji w fazie najbardziej zezłośliwionej formy. Autorce książki udało się wywołać samoistny zanik komórek nowotworowych i uruchomić układ odpornościowy wobec tej choroby. Fakt ten może dawać szanse innym osobom, którym onkolodzy nie dają już szans na przeżycie. Książka zawiera także dokumentację medyczną autorki i aktualne zdjęcie jej osoby. Stanowi to ogromne wsparcie dla wielu ludzi, którzy uważają, że ich stan zdrowia jest już tragiczny a choroba nieuleczalna. Autorka przeciwstawia się wykorzystywaniu naiwności osób chorych przez różnego rodzaju "cudotwórców" i uzdrawiaczy, którzy stosują metody zagrażające zdrowiu i życiu. Treść książki jest oparta na materiałach obecnie uznanych i stosowanych w medycynie i biochemii oraz biofizyce. Spis treści: PRZEDMOWA .7ROZDZIAŁ 1. CZYM JESTEŚMY I CO NAMI RZĄDZI .81.1. Ewolucja wszechświata .91.2. Elementy biofizyki i biochemii . 13ROZDZIAŁ 2. BUDOWA I FUNKCJE KOMÓREK .572.1. Początki życia . 582.2. Współczesne główne grupy żywych organizmów . 602.3. Skład chemiczny komórek . 622.4. Budowa komórek . 712.5. Funkcje komórek . 74ROZDZIAŁ 3. BUDOWA I FUNKCJE TKANEK, NARZĄDÓW, UKŁADÓWORGANIZMU LUDZKIEGO . 903.1. Ogólny zarys budowy i funkcji organizmu . 913.3. Budowa i funkcje układu ruchu . 983.4. Budowa i funkcje układu oddechowego . 1103.5. Budowa i funkcje układu krążenia. 1163.6. Budowa i funkcje układu limfatycznego (chłonnego) . 1273.7. Budowa i funkcje układu pokarmowego (trawienia) . 1303.8. Budowa i funkcje układu moczowego . 1523.9. Budowa i funkcje układu hormonalnego . 1553.10. Budowa i funkcje układu płciowego . 1683.11. Budowa i funkcje układu nerwowego. Narządy zmysłów . 1743.11.1. Ogólna charakterystyka układu nerwowego . 1743.11.2. Przetwarzanie informacji - procesy odczuwania bodźców . 1903.11.3. Przetwarzanie informacji - sieci neuronowe . 1923.11.5. Układ limbiczny - tzw. mózg emocjonalny . 2163.11.6. Pamięć i uczenie się . 2353.11.7. Mechanizm mowy . 2393.11.8. Mowa a czytanie i pisanie (rysowanie) . 2413.11.9. Moralność i "moduł religijny" w mózgu . 2423.11.10. Zegar biologiczny . 2463.11.11. Narządy zmysłów wzroku i słuchu . 2483.11.12. Badania neurologiczne . 2513.12. Budowa i funkcje układu odpornościowego . 2553.12.1. Podstawowe pojęcia i tematy . 2553.12.2. Układ odpornościowy a mózg . 2713.12.3. Samoobrona patogenów . 2743.12.4. Pierwiastki i związki toksyczne . 275ROZDZIAŁ 4. PRZYCZYNY I SKUTKI NOWOTWORÓW . 2814.1. Proces powstawania komórki nowotworowej, budowa i funkcje . 2824.2. Obecnie stosowane sposoby leczenia . 2934.3. Ziołolecznictwo, warzywa,owoce . 2964.4. Niebezpieczeństwa ze strony medycyny niekonwencjonalnej . 308ROZDZIAŁ 5. PRZYPADEK CHOROBY NOWOTWOROWEJ CZERNIAK ZŁOŚLIWY . 3135.1. Przyczyny, rozwój, skutki . 3145.2. Załączniki - dokumentacja . 3305.3. Nowości w onkologii . 359Bibliografia . 362 Fragment: Drogi czytelniku, właściwie już niczego niesamowitego i nowego nie dodam, jedyniemogę przedstawić własny przypadek choroby nowotworowej, która okazała się możliwa do opanowania. Nie jestem pierwszą taką osobą i nie ostatnią, ale jedną z milionów na całej naszej planecie, które zwycięsko wychodzą z walki o przetrwanie. Czerniak to bardzo powszechna choroba i jedna z kilku najzłośliwszych. Jednocześnie jedna z kilku rodzajów,które w każdej fazie rozwoju mogą ulegać samoistnej regresji. Ale nie tylko czerniak ulega samoistnym regresjom, także wszystkie inne mają tę zdolność. Czerniak i kilka innych zostały już wiele lat temu pod tym względem bardziej dokładnie zbadane. Do dziś nadal niewiadomo, co tak dokładnie wyzwala tego typu proces.Istnieją różne przypuszczenia. Przyczyny - w moim przypadku spełnione zostały wszelkie konieczne czynniki wyzwalające powstawanie komórek nowotworowych, a czerniak jest tu tylko rodzajem odziedziczonym genetycznie, po moim nieżyjącym ojcu, zmarłym na tę chorobę w wieku 59 lat. Czynniki tradycyjnie miały swój początek wiele lat temu, gdy wyległam z koleżankami naspacer po ulicach, z okazji obchodów świąt 1 Maja,  zaraz po wybuchu elektrowni na terenie Ukrainy. Oczywiście przez kilkadziesiąt lat musiały zaistnieć kolejne czynniki: niezdrowystyl życia (błędy w odżywianiu - popełniane świadomie), stosowanie szkodliwych środków do higieny i kosmetyków, chaos w zegarze biologicznym (błędne i zbyt krótkie pory snu), znaczny brak czynności fizycznych (siedzący tryb pracy), wieloletni silny stres, ciąża w wieku nieodpowiednim (druga ciąża) lat 37. Istotne były tu także genetycznie dziedziczone skłonności do innych schorzeń (problemy funkcjonowania tarczycy - dziedziczone po linii żeńskiej, ze strony mojego ojca, problemy z układem oddechowym - skłonność do stanów zapalnych płuc, jasna karnacja - dziedziczona po linii męskiej ze strony ojca). Wszystkie  te nieprawidłowości stanowią w moim przypadku podwaliny czerniaka.Początkiem było zwyrodnienie na terenie pleców, lewej łopatki, usunięte w 2004r. i jak się okazało w IIIo wg Clarka. Pojawienie się guzka miało miejsce zaraz po zajściu w ciążę,  w 2003r. Było więc także odpowiedzią na zachwianie układu hormonalnego, co w moim wieku okazało się zabójcze. Będąc w ciąży nie poddałam się usunięciu guzka, ponieważ obawiałam się szybkiej wznowy i nacieków, a to naraziłoby płód dziecka. Decyzja była bardzo trudną do podjęcia. Wiedziałam, że po porodzie nowotwór zaatakuje organizm ze zdwojoną siłą, ponieważ będę znacznie osłabiona. I tak też się stało. Po usunięciu guzka pojawiły się w  ciągu miesiąca następne. Wiedząc, że czerniak rozwija się szybko, zaczęłam zastanawiać się  nad najlepszym rozwiązaniem problemu. Na moje nieszczęście nawiązałam kontakt z kilkoma "pseudonaukowcami", którzy zaproponowali nowe leki, jeszcze nie uznane do użytku, ale w trakcie badań i ponoć doskonałe. Kosztowały krocie, a faktury zakupu nie wypisywano. Zachowując obiecaną ciszę i tajemnicę, nawet najbliższym mi osobom nic o tym nie mówiłam, wierząc w prawdziwość tego, co mi obiecano i sprzedawano. Natomiast ja sprzedawałam mój dom, mieszkanie, aż do wyczerpania zasobów finansowych, w celu ratowania życia. Mój organizm miał już komórki nowotworowe wszędzie i pojawiały się guzy, w wielu miejscach. Z rozpaczy popadłam w silną depresję, czekałam na swój zgon. W tym czasie opiekowałam się także moją umierającą powolnie matką, która cierpiała na chorobę Alzheimera. Miałam, więc pod opieką maleńkie dziecko, syna nastolatka i bezwładną już matkę. Byłam sama i niestety nie mogłam liczyć na pomoc ze strony innych osób. Matka zmarła, a ja bardzo szybko zaczęłam także popadać w stan zbliżającej się agonii. Traciłam przytomność, trafiałam do szpitala z potężnym bólem głowy, a neurolog sądził, że to zwykła silna migrena. Ja już nie byłam w stanie myśleć prawidłowo, ponieważ w moim mózgu, na terenie lewej półkuli był potężny guz. Zdawałam sobie sprawę, że umieram.W marcu 2006r. dzieliło mnie kilka godzin od zgonu, jak to później powiedział mi jeden z neurochirurgów. Wszystko, co tu teraz napiszę pochodzi z relacji świadków tego zdarzenia, ponieważ ja niestety prawie nic nie pamiętam, tylko kilka urywków. Ponoć zanim mnie zaczęto operować, mój przyjaciel wezwał księdza na wykonanie tzw. ostatniego namaszczenia. Gdy zakończył nagle odzyskałam świadomość i powiedziałam krótki tekst - po moim zgonie ty zaopiekujesz się moimi dziećmi, a zwłoki zostaną przekazane do wykorzystania w całości, dla studentów medycyny lub innych potrzeb - gdy skończyłam mówić, ponownie leżałam bez świadomości. Wszyscy byli zdziwieni. Jak widać nasz mózg jest niesamowitym urządzeniem.Operacja usuwania guza miała trwać ok. 5 godzin, ale zakończono dużo szybciej, z powodzeniem. Okazało się, że nadal żyję. Niestety cała byłam jednym wielkim nowotworem i dawano mi kilka tygodni życia. Wówczas wycięto mi jeszcze kilka guzów z innych terenów organizmu, a resztę pozostawiono. Były to operacje paliatywne.    

Ciepłe śniadania

Małgorzata Haisig

Ciepłe śniadania to znakomity pomysł dla tych, którzy chcą energetycznie rozpoczynać każdy dzień. Przez cały rok! To również znakomity początek drogi zwanej zdrowym stylem życia. W książeczce tej znajdziesz 29 śniadaniowych przepisów, które dadzą ci siłę i energię na pierwsze, poranne wyzwania. Jest ona przeznaczona nie tylko dla nowicjuszy rozpoczynających przygodę ze zdrowym odżywianiem, ale również tych, którzy już od dawna gotują na śniadanie kaszę jaglaną i owsiankę. Wiele przepisów takich jak: złote mleko, złota pasta, masło ghee, congee z jajkiem i sosem sojowym może cię naprawdę zaskoczyć! Małgorzata Haisig Absolwentka kursów zdrowego stylu życia i technik jogowskich. Praktykuje jogę oddechu. Od ponad 15 lat pasjonuje się Medycyną Chińską i kulturą Wschodu. Certyfikowana terapeutka ajurwedyjskiego zabiegu MARMA.

Kawa z praszczurami

Bożena Westphal

Potykam się o skurczone podwórko, ciasny korytarz, obcy zapach i ciszę wypełnioną jakimś dziwnym tworem. I właśnie ta dzwoniąca w uszach cisza, tak irracjonalna dla tego tętniącego kiedyś życiem domu, uzmysławia mi, że ani dzisiaj, ani jutro, ani w jakiejkolwiek przyszłości nie odnajdę już metafizyki tego miejsca.   Myślę, że raczej byłaby poirytowana nadmiarem dobra, do którego przecież nie była przyzwyczajona. Wychowała się wśród rzeczy zwyczajnych, a jej wyobraźnię i poczucie estetyki ukształtował zapach szarego mydła, komórka z klapą na skobelek oraz zupa w sam raz dla biedaków zwana po prostu wodzianką.   Wysiedlenie nastąpiło 3 czerwca 1942 roku, o czym świadczy pieczątka w książce meldunkowej domu. Ciotka Feliksa dokładnie zabezpieczyła  platery ,,Norblin i Spółka’’, Natalia zamknęła okienko w opuszczonym chlewiku, i pobłogosławiwszy dom znakiem krzyża, ruszyli w drogę kierując się w stronę śródmieścia, gdzie w kamienicy Szymona Frydmana przy Modrzejowskiej 89 czekał na nich przydzielony lokal.   Lokal numer 3 zajmuje czterdziestoletni robotnik Herszlik Śliwiński z żoną Małką, pięcioletnią Cywią i jedenastoletnim Szają. W zimowy poranek Małka bierze wiadro i idzie do komórki po węgiel. Potem przesypuje go do węglarki i rozpala ogień. Po chwili w całej izbie słychać odgłos trzaskającej blachy. Piec jest duży, solidny z piekarnikiem i czterema fajerkami. Gdy w mieszkaniu robi się ciepło, Małka przygotowuje skromne śniadanie, potem zarzuca chustę na ramiona i idzie po dziesięć deka wołowiny na szabatową kolację.   Czy kawa z praszczurami jest możliwa? Zapraszam. Bożena Westphal zawodowo związana z genealogią. W założonej przez siebie firmie PRO-AVUS, zajmuje się poszukiwaniem przodków. Książka Kawa z praszczurami powstała w wyniku wieloletniej pracy oraz z potrzeby serca.

Natural Combat - Poradnik rozwoju poprzez trening sztuki walki i autosugestii

Bogusław Sztorc, Robert Świrad

Czym poradnik jest:1. Zwróceniem uwagi, że trening sztuki walki może być doskonałą i uniwersalną formą gimnastyczną.2.Przewodnikiem jak wydobyć naturalne i intuicyjne odruchy sztuki walki, tkwiące w każdym człowieku. 3.Drogowskazem podstawowych zasad sztuki walki.4.Spojrzeniem na tradycję wielu pokoleń uprawiających sztuki walki z wykorzystaniem ich do naturalnego rozwoju fizycznego i psychicznego.5.Analizą skutecznych metod walki opartą na wielu istniejących systemach.6.Elementem poznawczym prostych technik synchronizacji ciała i umysłu.7.Pochwałą różnorodności technik sztuki walki i autosugestii, z których każdy może wybrać coś dla siebie, w zależności od swoich potrzeb i predyspozycji psycho-fizycznych.Czym poradnik nie jest:1.Nie jest panaceum zostania mistrzem sztuk walki.2.Nie stanowi opozycji do stylowych sztuk walki.3.Nie jest odrębnym stylem narzucającym nowe zasady, taktykę walki, techniki itd.Sama nazwa Natural Combat nie jest nazwą nowego systemu walki, jest jedynie określeniem naturalności w sztuce walki i określeniem pewnych zasad, bez podziału na style. Jest pewną przestrzenią, w której można się poruszać, bez względu na uprawianie konkretnych i tradycyjnych stylów walki. Wynika z zainteresowania autorów autentycznymi systemami walki, istniejącymi nie tylko na Dalekim Wschodzie ale również na całym świecie. Autorzy nie tworzą nowej organizacji z określonymi wymaganiami a jedynie pomoc w rozszerzeniu możliwości własnego stylu lub intuicyjnego zastosowania technik walki.Bogusław SztorcUrodzony w 1962r., z wykształcenia inżynier, absolwent Politechniki Śląskiej w Katowicach.Posiada zamiłowanie do poszukiwania innowacyjnych rozwiązań technicznych. Przez wiele lat był zawodnikiem karate sportowego, biorąc udział w zawodach sportowych, instruktor karate, posiada 1 Dan karate Shotokan, szukający inspiracji w wielu systemach sztuk walki całego świata.Zainteresowany różnymi nurtami filozoficznymi i kulturowymi także systemami leczniczymi w tym Ajurwedą i Tradycyjną Medycyną Chińską.Praktykuje Qi - Gong chińską sztukę zachowania zdrowia i sprawności fizycznej.Lubi również jazdę na rowerze.Robert ŚwiradUrodzony w 1962r., z wykształcenia inżynier, absolwent Politechniki Śląskiej w Katowicach.Weteran sztuk walki z 35-letnim stażem, ekspert w kilku dyscyplinach, zarówno w stylach walki jak i systemach zdrowotnych. Rozpoczął trening jako 16-latek, uprawiając początkowo japońskie style takie jak Karate Kyokushin, Jujutsu a następnie Karate Shotokan zdobywając stopień 1 Dan oraz kwalifikacje instruktora karate. Przez wiele lat był czynnym zawodnikiem karate sportowego biorąc udział w turniejach krajowych i międzynarodowych. W latach 80-tych pracował zawodowo jako instruktor sztuk walki w dużym klubie sportowym prowadząc treningi zarówno dla początkujących jak i zawodników. Równolegle z działalnością sportowa uprawiał również hinduska Hatha Jogę oraz ćwiczenia medytacyjne. W roku 1992 wyemigrował do Australii gdzie kontynuował trening karate Shotokan a takze Shito-ryu uzyskujac stopien 3 Dan. Dążenie do poznania źródeł tych systemów zrodziło po latach zainteresowanie okinawskimi stylami walki, którymi zajmował się przez kilka kolejnych lat uzyskując stopień 4 Dan. Od roku 2000 uprawia chińskie style Kung Fu z południowej prowincji Fujian oryginalne korzenie systemów okinawskich. Od 5-ciu lat intensywnie uprawia również brazylijska sztukę walki Capoeira oraz prowadzi własne zajęcia w systemie Combat i Street Self Defence. W treningu indywidualnym koncentruje się na Qi - Gong chińskiej sztuce zachowania zdrowia i sprawności fizycznej a także elementach Tai Chi. Jest również entuzjasta nowoczesnego fitnessu, w którym posiada kwalifikacje instruktora. Jako uzupełnienie treningu sprawnościowego regularnie ćwiczy z obciążeniami a w szczególności z odważnikami kulowymi - ketttlebells. Wysoka sprawność fizyczna i dobre zdrowie zawdzięcza nie tylko odpowiednio dobranemu treningowi fizycznemu ale również ćwiczeniom medytacji oraz stosowaniu Tradycyjnej Medycyny Chińskiej.

Opowieści niezwykłe

Jerzy Salamon

„Opowieści niezwykłe” to zbiór osiemnastu opowiadań, z czego jedno stanowi tłumaczenie dzieła E.T.A. Hoffmanna. Zróżnicowaną tematykę utworów łączy – z paroma wyjątkami – motyw paranormalny, tudzież fantastyczny. Niejednokrotnie podejmowane są również problemy mrocznej strony ludzkiej psychiki, związane z poczuciem wyobcowania, niespełnienia, niemożności realizacji swoich celów i ambicji. Lektura ogólnie w klimatach cmentarnych, groza miesza się z humorem, rzeczywistość z fikcją. Dla czytelników od lat 16.

Czternaście nut

Krzysztof Łanda, Jan Bielecki

Kościół jest od wieków nierozerwalnie związany z polityką, choć się do tego nie przyznaje. Informacja jest najdroższym towarem w XXI wieku, siłą, którą można operować w celu kreacji lub zniszczenia. To w murach Watykanu opracowywane są strategie i możliwości przemiany świata. Jedna z nich, zapisana na pendrivie ma tę właśnie moc. Giuseppe, od wielu lat zaufany pracownik arcybiskupa Lucki otrzymuje z pozoru banalne zadanie dostarczenia informacji do Klasztoru. Informacji cenniejszej niż życie jednego człowieka, a Giuseppe ma w stosunku do arcybiskupa dług wdzięczności. Zagrożeniem dla Kościoła okazuje się być sam Kościół. Wróg czai się wewnątrz, dlatego potrzebne są nadzwyczajne środki ostrożności. Nagłe zwroty akcji jak w najlepszym filmie sensacyjnym. Strzelaniny, pościgi, morderstwa... Zręcznie napisany, trzymający w napięciu kryminał rozgrywający się w najwyższych kręgach kościelnych. Ile w nim fikcji, a ile autentycznych wydarzeń, jakie miały miejsce w ostatnich latach? Autorzy sprawnie poruszają się w strukturach i zwyczajach Watykanu. Kościół potrzebuje reformy. Za jaką cenę?

Elementarz mistyczny

Przemysław Sumelka

Elementarz mistyczny, czyli rozmowy z Mistrzem Baltazarem to swoisty dialog prowadzony między współczesnym filozofem a starożytnym mędrcem. Baltazar to trzeci spośród biblijnych mędrców ze Wschodu, którzy ofiarowali Dzieciątku dary. Dziś utożsamiany z boskim aspektem zrozumienia i mądrości. Dzierżawca uniwersalnej, odwiecznej wiedzy, która istnieje w naturze ludzkiej, będąc poza ograniczeniami wynikającymi z przynależności do danych religii bądź systemów duchowych. SPIS DIALOGÓW ZAMIAST WSTĘPU 6SENS ŻYCIA 8NIEBO 11BÓG 14ŚWIĄTYNIA 16MIŁOŚĆ 18GRZECH 22MODLITWA 26DWIE PRAWDY 29KUSICIEL 31UKRZYŻOWANIE 35TRÓJCA ŚWIĘTA 37EKSTAZA 39PRAKTYKA 43BÓG JEST MIŁOŚCIĄ 48PUSTELNIA 50SUMIENIE 52MISTRZ 54WIARA CZYNI CUDA 57  

Ekundayo albo Droga

Anna Szpakowska-Kujawska

Ekundayo w języku Joruba to imię, a znaczy "Po smutku przychodzi radość". Tak Anna Szpakowska- Kujawska nazwała także jeden z pierwszych kalabaszy. Słowo „Ekundayo” pojawia się nie tylko w książce. Zostało również użyte jako tytuł obrazu olejnego z 1979 r., przedstawiającego uśmiechniętego, radośnie rozbrykanego stworka na jaskrawoszmaragdowym tle. Ekundayo jest udziałem każdego człowieka. Twórczości autorki niezmiennie towarzyszy droga do wewnątrz – penetracja własnych doznań. Jak sama mówi, siedem lat zajęło jej dojrzewanie do pisania o Afryce. Dało wspaniałą wewnętrzną przestrzeń, pełną myśli, kolorów, wspomnień, wzmacniających twórcze siły i nadających życiu blask. W artystycznym świecie Anny Szpakowskiej-Kujawskiej nie ma chaosu. Jest za to wspaniała różnorodność form, kolorów, technik i olśniewających asocjacji, które nadają jej twórczości poetycką aurę.     Kiedyś w Polsce nadawano serial telewizyjny o słonicy, która wciąż wpadała w tarapaty, bo za dużo chciała. Garnęła się też do rzeczy i spraw nieodpowiednich dla siebie. Była właśnie słoniem w składzie porcelany, wchodząc ze swą ciekawską trąbą tam, gdzie nie trzeba; śmieszna, galopująca wszędzie, gdzie coś się działo, z niczego nie chciała zrezygnować, łapczywa na wszystko, co było życiem. Przy tym była tak bardzo płcią piękną, a więc i tonęła we łzach, gdy było jej smutno, kochała koraliki i wszelkie ozdóbki. Chichotałam, oglądając; tak, to jasne, taka była i ta, i tamta... Mój Boże, taka byłam i ja... Gorzej, ja lubiłam siebie w tej słonicy. Bywałam nią, gdy mi pozwalano na to, gdy byłam (byłam?) sobą. Sobą prawdziwą. A gdy nie mogłam być szczera? Pewnie bywałam okropna; nudna i znudzona. Sobą i innymi. To przez chłód ludzkich oczu, którym byłam obca. Stranger? Ja. Mną. Nic beze mnie. Chcę, chciałabym, tak mocno chcę. Po prostu chcę. Tak było zawsze. Nie mieli racji ci, którzy myśleli o mnie źle tylko dlatego, że chciałam. Z tym chceniem zapala się światełko we mnie, a gdy gaśnie, gasnę ja. Gdy zgaśnie całkiem, to przecież i mnie nie będzie... Moje światełko jest też w tym, co robię. W moich pracach to wszystko tam jest: i te pragnienia, i gaśnięcia, i rozbłyski. Huśtawki od scalania do rozpadu. I dalejże! Z kawałków znów w całość! Scalam się! Uwaga! Chcecie mnie całą? Taką ze wszystkim? Jak każdy człowiek? Proszę bardzo! Ja wiem, czego chcę. Oczka? Już są. Trochę ich dużo? Potrzebne. Ja muszę dużo widzieć, dużo więcej niż wy. Rączki? Rączki są. Jest ich dużo. Te do machania, te do pracy, tamte do tłumaczeń... Uszy. Kiepsko z moim słuchem, więc może ilość pomoże. To mój kontakt ze światem w tej pustelnej czasem ciszy, choć przyznam się, że nie najlepszy. Ale gorliwy. Łowię dźwięki, staram się zrozumieć. Zabrakło ciała? Otóż to; co z ciałem? Scalam się, scalam, turlam się w swoich częściach jak kula w śniegu. Trochę to wszystko nie na miejscu? Nóżki też są. Wiele ich, tyle chcę przecież chodzić, tu iść, tam lecieć, gdzieś dążyć, kierować się, oddalać, płynąć, sunąć; wszystkiemu muszą sprostać. Kto wie najlepiej, co ma u mnie być na jakim miejscu? Jestem Narcyzem. Wypatruję więc siebie w każdej kałuży. Poszukuję siebie wszędzie. Coraz gwałtowniej. W kałużach zaczyna mnie nie być... Jest mnie coraz mniej. Ta glątewka, co spogląda na mnie z wodnego lusterka, ma coraz bardziej zamazane oblicze. Za nią tłumy; też chcą się wpatrzyć w siebie. Każdy. Każda. Pchają się. Rozpychają. Przywalają ją sobą. Znika. Ale istnieje! Ejże! Nie zasłaniać mnie! Tak. Zaczynało mnie być coraz mniej. Słonica, ta ciekawska, ta wścibska, ta nosy, ta, która chciała wszystkiego dotknąć, zobaczyć, przestawała istnieć. Cywilizowałam się. Niestety. Już nie było sensacji, przestałam być fun, nie drażniłam wymachem swojej trąby. Przysiadłam i słuchałam. Stawałam się taka, jaką chcieli mnie mieć inni. Stwarzali mnie sobie. Kształtowali. Stałam się elastycznością: wszystko mogłam, wszystko rozumiałam. 259 W rysunkach wracałam do siebie. Gorączkowo szukałam też w nich własnego kształtu. Tu mogłam być szczera. Z chwilą założenia jej wędzidła, z chwilą prowadzenia tej słonicy we mnie na pasku – gaśnie ogień, święty ogień pragnienia wszystkiego. Staję się słonicą z zoo. Właśnie. Very civilised woman...?

Dotyk zła

Dominka Budzińska

Świat, w którym zło wykrada się z ciemności gdy tylko zamkną się drzwi, potrafi okrutnie zranić, naznaczyć piętnem na resztę życia. Nagle znikają kolory, a istnienie przybiera odcienie czerni. Nic już nie będzie takie jak dawniej, największy hałas nie zagłuszy krzyku duszy, najsilniejszy lek nie uśmierzy bólu, który z każdym dniem mocniej wgryza się w myśli. Stan nieistnienia i zagubienia, ciszy i walki, czas smutku i czas zemsty, czas nienawiści, zło w czystej postaci. "DOTYK ZŁA" - kryminał psychologiczny, którego akcja toczy się w Nowym Jorku. Główna bohaterka, młoda dziennikarka to kobieta boleśnie doświadczona przez los, naznaczona piętnem krzywd dzieciństwa. Koszmarna i niezwykle bolesna przeszłość nie daje o sobie zapomnieć, kładzie się cieniem na kartach życia. Codzienna walka z demonami przeszłości uniemożliwia egzystencję, jest powodem poczucia wyobcowania, a w rezultacie prowadzi do zbrodni. Przypadkowe spotkanie staje się początkiem serii tragicznych wydarzeń. Kobieta kroczy ścieżką ciemności, igra z losem i prowokuje, coraz bardziej rozsmakowując się w niecnych zamiarach. Zadawanie bólu i śmierć stają się dla niej formą niebezpiecznej terapii.

101 Sposobów, Aby Zaskoczyć Faceta

Grzegorz Gomółka

Oprócz tego, dzięki wykorzystywaniu pomysłów zawartych w publikacji, będziesz w jego oczach o wiele bardziej atrakcyjną i wyjątkową kobietą, ponieważ będziesz w stanie dostarczyć mu tych przeżyć, na które on czeka. Sama sprawdź! Grzegorz Gomółka Pasjonat rozwoju osobistego i wdrażania w życie dziwnych projektów. Z wykształcenia Inżynier Budowy. W mojej bardzo krótkiej karierze zdążyłem cztery razy rzucić pracę, o której większość ludzi marzy, rezygnując ze służbowego mieszkania, samochodu i wielu przywilejów, które wpisane są w moją branżę. Wszystko po to by realizować i wdrażać w życie swoje wizje i pomysły. Kiedyś stres związany z odpowiedzialną pracą wyrywał mnie rano z łóżka, a wieczorem nie pozwalał zasnąć. Dlatego postanowiłem to zmienić. Teraz to nowe pomysły, domagające się natychmiastowej realizacji nie pozwalają mi się wyspać. Choć tematyką rozwoju osobistego i relacji interesuję się od dawna, to pierwszą moją publikację wydałem dopiero w 2013 roku tuż przed Walentynkami. Była to „Sztuka Obdarowywania Kobiet”. Okazała się ona hitem i w ciągu tygodnia sprzedałem ponad 300 egzemplarzy. Natomiast w tym roku przyszedł czas na kolejną publikację w tej tematyce, czyli „Sztukę Obdarowywania Mężczyzn” - coś dla Pań. W między czasie realizuję jeszcze kilka innych projektów związanych z szeroko pojętym rozwojem osobistym, związkami, komunikacją i relacjami damsko-męskimi. Pracuję i tworzę wszędzie tam, gdzie jest dostęp do Internetu, co pozwala mi na swobodę, mobilność i niezależność, o której zawsze marzyłem. Zapraszam do mojego świata :)

Hipnoza

Bartłomiej Basiura

Kiedy do lubaczowskich policjantów dociera informacja, że to nie samobójstwo jest powodem śmierci młodej kobiety, rozpoczynają nierówną walkę z czasem. Wiedzą, że do ich spokojnego świata wdarł się intruz i że będą kolejne ofiary. Czy uda im się je uchronić, jeśli mordercą może być każdy? Hipnoza to nowatorski kryminał oparty na filozoficznej prawdzie manipulacji. Bartłomiej Basiura (ur. 1991 r.) pisarz młodego pokolenia, student V roku prawa na Uniwersytecie Jagiellońskim, ma na swoim koncie już trzy kryminały, w których jednak można odnaleźć elementy innych gatunków literackich. Jego pierwszą szeroko promowaną książką była wydana w 2014 roku „Zamknięta prawda”. Autor wyruszył w trasę literacką po Polsce, spotykał się z czytelnikami. Na scenie towarzyszyli mu młodzi muzycy, których zaprosił do współtworzenia tego wydarzenia. Pisanie jest dla niego przede wszystkim pasją, którą chce się dzielić. Krytycy literatcy entuzjastycznie przyjęli jego debiut literacki, co zaowocowało ogólnopolską premierą „Ucznia Carpzova” – książki poprzedzającej „Zamkniętą prawdę”. Patronami wspierającymi publikacje autora są m.in. Polacy nie gęsi i swoich autorów mają, Magazyn Obsesje, Nie czytasz – Nie idę z Tobą do łóżka. Wkrótce spodziewana jest premiera nowej trylogii Autora.

Aleje wykolejeńców

Ilona Hruzik

W jakim stopniu środowisko, w którym dorasta dziecko, decyduje o jego dorosłym życiu? Czy dziecko alkoholików musi wpaść w szpony nałogu lub związać się z alkoholikiem? Dlaczego lęk zaszczepiony w dzieciństwie już na zawsze czai się w zakamarkach duszy? Bohaterami książki są osoby, którym alkoholizm rodziców raz na zawsze zrujnował życie. Wyrastają na samotnych ludzi pełnych rozpaczy, lęku, zagrożenia. Książka mocno osadzona we współczesnych realiach. Bohaterom doskwiera bezrobocie, ubóstwo, marzą o wyjezdzie z Polski. Wszystkie opisane w książce miejsca istnieją naprawdę.

Ty i ja dwa różne światy

Elżbieta Kosobucka

Ty i ja dwa różne światy jest opowieścią o związku dwojga młodych ludzi, w którym pragnienie dawania miłości prowadzi do przekraczania własnych ograniczeń, w którym słowa mają znaczenie, a miłości należy się uczyć. Prosta historia serca, gdzie miłość pokonuje wszelkie przeszkody, bo ona jest najpotężniejszą zwierzchnością. Nie złość, nie gniew, nie egoizm, nie ty dla mnie, ale ja dla ciebie… Ona, śliczna i uzdolniona studentka ASP z ideałami, marzeniami oraz głęboko zakorzenionym czynieniem dobra. Z raną zadaną w serce przez napaść na delikatną nastolatkę, gdy ciepło lipcowego wieczoru roztaczało przed nią swoje uroki. Nosząca w duszy pragnienie miłości do chłopaka, z którym od dziecka spędzała wakacje. Tego lata, przed podjęciem wiążącej decyzji o wyjeździe z kraju, dojrzewa do decyzji rozliczenia się z przeszłością. On, młody, chmurny, pewny siebie genialny informatyk i programista, z ogromną skutecznością podbijający świat inwestycji i finansjery. Charyzmatyczny mężczyzna z wielkim wyczuciem wprowadzający na światowe rynki innowacyjne programy komputerowe oraz nowe technologie służące rządom i innym ważnym instytucjom. Tak, jak przebojowo wszedł na szczyt listy najbogatszych ludzi, tak i jeśli chodzi o kobietę, z precyzją dąży do zrealizowania wytyczonego przez siebie celu. Czy młody biznesmen ma szanse zaskarbić sobie miłość uzdolnionej malarki? Czy jej serce należy do chłopaka, z którym łączą ją piękne wspomnienia z dzieciństwa i pierwszych nastoletnich westchnień? Czy na drodze do szczęścia może stanąć coś, czego nikt się nie spodziewa…

MDS Antologia tematyczna Grupy La Noir

Grupa La Noir

Co może łączyć niewierną małżonkę, anioła, seryjnego mordercę, kobietę po przejściach i niedoszłego samobójcę? By poznać odpowiedź na to pytanie, wyrusz z nami w podróż po meandrach erotyki w opowiadaniach zawartych w niniejszej antologii. Wspólnym mianownikiem dla wszystkich tekstów niech będzie skrót MDS, którego rozwinięcie pozostanie tymczasowo naszą słodką tajemnicą. Jesteście ciekawi czym jest ów sekret? Cóż, przekonajcie się sami, smakując przy okazji mieszanki: słodyczy pierwszych uniesień, pikanterii zakazanych uczuć, goryczy utraconej miłości.     AUTORZY TEKSTÓW WCHODZĄCYCH W SKŁAD ANTOLOGII ZYSK Z JEJ SPRZEDAŻY PRZEZNACZAJĄ NA ZASILENIE KONTA FUNDACJI PAJACYK. AUTORZY TEKSTÓW WCHODZĄCYCH W SKŁAD ANTOLOGII ZYSK Z JEJ SPRZEDAŻY PRZEZNACZAJĄ NA ZASILENIE KONTA FUNDACJI PAJACYK.