Love Among the Artists

George Bernard Shaw

“Love Among the Artists” is a novel by George Bernard Shaw, an Irish playwright who became the leading dramatist of his generation, and in 1925 was awarded the Nobel Prize in Literature.   Love Among the Artists is George Bernard Shaw's novel. Shaw wrote five novels early in his career and then abandoned them to pursue politics, drama criticism, and eventually playwriting.  

Śmierć Iwana Iljicza

Lew Tołstoj

„Śmierć Iwana Iljicza” to nowela Lwa Tołstoja, jednego z najwybitniejszych przedstawicieli realizmu w literaturze europejskiej. Głównym bohaterem noweli jest sędzia Iwan Iljicz Gołowin. Akcja rozpoczyna się na jego pogrzebie, na którym spotykają się jego rodzina i koledzy z pracy. Jakie było życie Iwana Iljicza? Ile było warte? Jak on sam je oceniał tuż przed śmiercią? To tylko część z pytań nad którymi pochyla się Lew Tołstoj, w jednym ze swoich najciekawszych utworów.   

Cnotliwi

Eliza Orzeszkowa

„Cnotliwi” to intrygująca powieść Elizy Orzeszkowej, jednej z najważniejszych pisarek polskich, epoki pozytywizmu. W małym miasteczku wszyscy bacznie obserwują się nawzajem, tropiąc wszelkie możliwe skandaliki.  

The Beasts of Tarzan

Edgar Rice Burroughs

“The Beasts of Tarzan“ is a novel by Edgar Rice Burroughs, an American fiction writer, who created such great characters as Tarzan and John Carter of Mars.   This is the third novel in a series of twenty-four books about the title character Tarzan. The story follows Tarzan's adventures, from his childhood being raised by apes in the jungle to his eventual encounters with other humans and Western society.  

Serce jak obłok

Krzysztof Kamil Baczyński

“Serce jak obłok” to utwór Krzysztofa Kamila Baczyńskiego. Poety czasów wojny, jednego z przedstawicieli pokolenia Kolumbów, który zginął w czasie powstania warszawskiego.   “Serce jak obłok” to poemat autorstwa Krzysztofa Kamila Baczyńskiego. Uznawanego powszechnie za jednego z najwybitniejszych poetów czasów okupacji oraz wspaniałego przedstawiciela pokolenia Kolumbów, obok takich sław jak Gustaw Herling-Grudziński, Tadeusz Różewicz, Tadeusz Gajcy czy Józef Hen.  

Psalmy Przyszłości

Zygmunt Krasiński

“Psalmy Przyszłości” to zbiór utworów Zygmunta Krasińskiego, jednego z trójcy wieszczów obok Mickiewicza i Słowackiego, uznawanych za największych poetów polskiego romantyzmu.   “Dusza i ciało to tylko dwa skrzydła, Któremi czasu i przestrzeni sidła Duch mój rozcina w postępowym locie! Gdy się zużyją przez chwil i prób krocie Odpadać muszą — lecz on nie umiera — Choć to się śmiercią nazywa u ludzi! On zwiędłe zrzuca, a świeże przybiera I w nie otulon, znów na jaw się budzi! A to się zowie, narodzin godzina! I dach mój, wziąwszy skrzydła niezmęczone, Niemi znów leci — lecz już w wyższą stronę! Tak coraz wyżej ku Panu się wspina”   Fragment  

Nora

Henryk Ibsen

„Nora” to utwór Henryka Ibsena, norweskiego dramatopisarza, uważanego za czołowego twórcę dramatu modernistycznego. „Nora”, znana również jako „Dom lalki”, to piękna oraz słynna sztuka Ibsena. Wyraża ona, wówczas kontrowersyjną, opinię autora w kwestii staroświeckiego małżeństwa oraz roli dwojga ludzi połączonych zaślubinami. Dzieło to zostało wpisane na międzynarodową listę programu UNESCO – Pamięć Świata.

Ifigenia w Aulidzie

Eurypides

Ifigenia w Aulidzie to dramat Eurypidesa, największego obok Ajschylosa i Sofoklesa tragika starożytnej Grecji.   Sztuka obraca się wokół Agamemnona, przywódcy greckiej koalicji przed i podczas wojny trojańskiej, i jego decyzji poświęcenia swojej córki Ifigenii, aby przebłagać boginię Artemidę i pozwolić jego żołnierzom wypłynąć w obronie honoru, w bitwie z Troją.  

Król Edyp

Sofokles

Król Edyp to dramat Sofoklesa, największego obok Ajschylosa i Eurypidesa tragika starożytnej Grecji.   Król Edyp to sztuka nazywana tragedią władzy i klasyfikowana jako chronologicznie pierwsza z cyklu trzech tragedii tebańskich (Król Edyp, Edyp w Kolonie, Antygona) opartych na mitach o tebańskim rodzie Labdakidów. Utwór jest powszechnie uznawany za arcydzieło dramaturgii światowej.  

Gość z zaświatów

Herbert George Wells

„Gość z zaświatów” to powieść autorstwa Herberta George’a Wellsa, uznanego za jednego z pionierów gatunku science fiction.   “Słońce zaszło tego wieczora za krwawy obłok, a księżyc wcale nie był widzialny. W tym właśnie wielkim mroku, zabłysł meteor — bo jakież inne ciało rzucić mogło w przelocie ten świetlny snop promieni, — ale meteor ów nie odznaczał się blaskiem jednostajnym — owszem, ciągłość jego i kształt przerywały niby błyskawice łukowate. Zresztą, jak każde tej natury zjawisko, trwało to chwilę zaledwie, a potem cień nocny wydawał się bardziej jeszcze nieprzeniknionym. Czasopismo „Przyroda“ odebrało mnóstwo listów opisujących ten fenomen i opublikowało je in extenso, poprawiwszy tu i owdzie dla większej między sobą zgodności w szczegółach, a nadto nieomieszkało dołączyć illustracyj, które, przyznać należy, przez wszystkich świadków naocznych uznane zostały za niepodobne zupełnie do tego obrazu, który zatrzymała ich pamięć.”   Fragmenty z książki: Herbert George Wells. „GOŚĆ Z ZAŚWIATÓW”  

Old Surehand TOM III

Karol May

„Old Surehand - Tom III” to trzecia i ostatnia część powieści przygodowej Karola Maya. Komancze postanawiają napaść na osadę przyjaciela Old Shatterhanda i Winnetou – Bloody Foxa. Wódz Apaczów i Old Shatterhand ruszają mu na pomoc. W czasie wędrówki poznają jednak najważniejszą postać powieści, tajemniczego myśliwego – Old Surehanda. Old Shatterhand i Winnetou pomagają również jemu, ale tym razem w rozwiązaniu rodzinnej tajemnicy.

Ania z Wyspy

Lucy Maud Montgomery

  “Ania z wyspy” znana również jako “Ania na Uniwersytecie” to powieść autorstwa kanadyjskiej pisarki Lucy Maud Montgomery. Jest to trzecia część cyklu powieści o Ani z Zielonego Wzgórza.   Ania Shirley zaczyna naukę na uniwersytecie w Redmond, gdzie zamierza zdobyć tytuł magistra. W książce pojawiają się nowi bohaterowie m.in. Philippa Gordon – przyjaciółka Ani z uniwersytetu oraz adorator Ani, Roy Gardner. Ania kilkakrotnie odrzucała oświadczyny w tym także Gilberta, ale kiedy młodzieniec był chory, panna Shirley uświadomiła sobie, że go kocha.

W puszczach Afryki

Juliusz Verne

“W puszczach Afryki” to powieść Juliusza Verne’a, uznanego za jednego z pionierów gatunku science fiction.   Powieść opowiada o przygodzie dwóch podróżników: Francuza Max'a Hubera i Amerykanina Johna Corta, ich przewodnika, Chamisa i Llangi, młodego Murzyna, którego ocalili przed niewolą. W wyniku ataku słoni zmuszeni są do podróży przez las Ubangi, ogromną nieznaną puszczę znajdującą się pośrodku Afryki.  

"Pokociło się" i "Dam nogę"

Eliza Orzeszkowa

"Pokociło się" i "Dam nogę" to dzieło jednej z najwybitniejszych polskich powieściopisarek Elizy Orzeszkowej. Była nominowana do Nagrody Nobla w dziedzinie literatury w 1905 roku, kiedy to członkowie Komitetu Noblowskiego uznali iż: "O ile w tekstach Sienkiewicza bije szlachetne polskie serce, to w twórczości Elizy Orzeszkowej bije serce człowieka". "Jadwiga. Mój drogi! prędzej poruszaj rękami! prędzej! prędzej! bo takim sposobem do wieczora chyba włóczkę tę zwijać będę. Witold (gderliwie i z mocno litewskim akcentem). Prędzej! prędzej! a to dopiero niewiasta, w gorącej wodzie kąpana! mnie łokieć już tak zbolał, że niech Pan Bóg broni, a ona jeszcze: prędzej! wszystko jej prędzej! czysta koronjarka z ciebie! Jadwiga (z wymówką). Wstydź się, Witoldzie! znowu wymawiasz mi, żem rodem z Korony... a tyle razy już cię prosiłam... Witold (zawstydzony). No przepraszam, przepraszam cię, kiciu! Tak mi się to jakoś niechcący wypstryknęło. Ale bo widzisz, duszeczko, to ten Zdzisław drażni mię trochę temi swemi koronjarskiemi bzikami. Odkąd przyjechał tu trejkocze a trejkocze, a to: czemu nie ubierzesz się staranniej? a to: czemu u was meble takie staroświeckie? a to: czemu zaprząg taki... Jadwiga (upuszczając umyślnie kłębek). Widziu! kłębek mój! kłębek! Witold (pośpiesznie rzucając się za kłębkiem). Oj, pokociło się! pokociło się! pokociło! (Wsuwa głowę pod kanapę; Jadwiga, śmiejąc się, popycha nogą kłębek, który zatacza się pod fotel. Witold biegnie ku fotelowi, ciężko upada na klęczki i wsuwa głowę pod fotel. Śmieją się oboje). Witold Koci się! koci się! Jezus, Panna Marya! ot i znowu pokociło się!" Fragment

The Call of the Wild

Jack London

“The Call of the Wild” is a book by Jack London, an American novelist. A pioneer of commercial fiction and an innovator in the genre that would later become known as science fiction.   The Call of the Wild is a short adventure novel by Jack London. The central character of the novel is a dog named Buck. The story opens at a ranch in Santa Clara Valley, California, when Buck is stolen from his home and sold into service as a sled dog in Alaska. He becomes progressively more primitive and wild in the harsh environment, where he is forced to fight to survive and dominate other dogs. By the end, he sheds the veneer of civilization, and relies on primordial instinct and learned experience to emerge as a leader in the wild.  

O gazetce szkolnej

Janusz Korczak

“O gazetce szkolnej” to utwór Janusza Korczaka, polsko-żydowskiego lekarza, pedagoga, pisarza i publicysty, który był prekursorem działań na rzecz praw dziecka.   Jest to broszura ucząca młodzież, jak prowadzić gazetkę szkolną. Spośród wielu rad opartych na doświadczeniu na plan pierwszy wysuwa się ta, by do pracy redakcyjnej zaangażować jak największą część klasy. Korczak kładzie nacisk na pracę zespołową i szczegółowo omawia wszelkie przeszkody, jakie mogą stanąć na drodze regularności pracy przy gazetce.  

Dark Lady of the Sonnets

George Bernard Shaw

“Dark Lady of the Sonnets” is a play by George Bernard Shaw, an Irish playwright who became the leading dramatist of his generation, and in 1925 was awarded the Nobel Prize in Literature.   “Dark Lady of the Sonnets” is a short play by George Bernard Shaw.    “THE BEEFEATER: Stand. Who goes there? Give the word. THE MAN: Marry! I cannot. I have clean forgotten it. THE BEEFEATER: Then cannot you pass here. What is your business? Who are you? Are you a true man? THE MAN: Far from it, Master Warder. I am not the same man two days together: sommetimes Adam, sometimes Benvolio, and anon the Ghost. THE BEEFEATER: (recoiling) A ghost! Angels and ministers of grace defend us!” Preview.  

Na zagonie

Władysław Reymont

„Na zagonie„ to powieść Władysława Reymonta, pisarza, prozaika i nowelisty, laureata Nagrody Nobla w dziedzinie literatury.   “Długo nic nie było słychać, prócz monotonnego nieustannego plusku deszczu i drżącego, nerwowego szmeru drzew.  Aż ów cień przysunął się bliżej i pochylił nad pijakiem.  — Gospodarzu! Gospodarzu! — zaszemrał cichy głos.  Chłop ocknął się; próbował powstać, ale bezwładne nogi i ręce ślizgały mu się po błocie, nie mogąc znaleźć punktu oparcia, a że był nieprzytomny, nie myślał już i o powstaniu, tylko układał się jak najwygodniej i mruczał przez sen.  — Miękko ci tu jest, ciepło ci tu jest, leż se gospodarzu, leż…”   Fragment książki “Na zagonie”  

Ostatnia z bajek

Cyprian Kamil Norwid

“Ostatnia z bajek” to utwór Cypriana Kamila Norwida, polskiego poety, prozaika i dramatopisarza. Często jest on uznawany za ostatniego z czterech najważniejszych polskich poetów romantycznych.   “A anioł leciał ponad siołem, które z obfitej zieloności drzew różnych  przeświecało wesołemi oknami domostw. Godzina była południowa; na niedożętych łanach, tam i sam, w cieniu niebieskim snopów spoczywali żeńce...  Ruchu żadnego nie było, nawet idący drogą żebrak wstrzymał się i na uboczy przyległ. Na całym obszarze widnokręgu niebios jeden tylko maleńki obłok, biały, zawisał...  Kiedy się podnosił anioł kręgiem... kręgiem... brzmiała odeń pieśń naokoło:” Fragment  

O Czystej Formie

Stanisław Ignacy Witkiewicz

„O Czystej Formie” to dzieło Stanisława Ignacego Witkiewicza, powszechnie znanego jako Witkacy, który był wszechstronnie uzdolnionym pisarzem, malarzem, dramaturgiem oraz filozofem. „O Czystej Formie” przedstawia koncepcje artystyczną stworzą przez Witkacego. Według tej teorii pierwotną i podstawową rolą sztuki jest wywołanie u odbiorcy poczucia wyjątkowości odrębnego istnienia jednostki wobec całego świata. Teoria ta również przypisuje sztuce obowiązek nadania sensu ludzkiemu życiu.

Paulina

Aleksander Dumas (ojciec)

“Paulina” to powieść Aleksandra Dumasa (ojca), francuskiego pisarza i dramaturga, autor “Hrabiego Monte Christo” i “Trzech muszkieterów”.   Autor jednym z głównych bohaterów tej powieści uczynił samego siebie. Wędrując po świecie trafia do Szwajcarii. Tam spotyka swojego dobrego znajomego, Alfreda de Nervala, który podróżuje w towarzystwie pięknej kobiety o imieniu Paulina. Kobieta wydaje się być ciężko chora, ledwo trzyma się na nogach. Po jakimś czasie Dumas znów spotyka parę zakochanych, lecz stan Pauliny bynajmniej się nie poprawia. Po kilku miesiącach w roku 1834 Dumas ponownie spotyka Alfreda, ale tym razem już samego. Dowiaduje się wówczas, że Paulina umarła. Załamany de Nerval próbuje normalnie żyć za pomocą spotkań z przyjaciółmi z klubu szermierki. Podczas jednego z takich spotkań znajomi dostrzegają na ramieniu Alfreda ślad po kuli. Alfred wyznaje, że to ślad po jego ostatnim pojedynku, nie chce jednak wyjawić jego szczegółów. W końcu zgadza się wyznać całą prawdę Dumasowi. Przyjaciele spotykają się, po czym de Nerval opowiada pisarzowi swoją historię.  

Maria

Eliza Orzeszkowa

"Maria" to powieść jednej z najwybitniejszych polskich powieściopisarek Elizy Orzeszkowej. Była nominowana do Nagrody Nobla w dziedzinie literatury w 1905 roku, kiedy to członkowie Komitetu Noblowskiego uznali iż: "O ile w tekstach Sienkiewicza bije szlachetne polskie serce, to w twórczości Elizy Orzeszkowej bije serce człowieka". Powieść pod tytułem "Maria" autorstwa Elizy Orzeszkowej jest napisana w formie prawie trzydziestu listów, pisanych między czterema głównymi bohaterami - Maryą Iwicką, Klementyną Dalską, Adamem Stroszem oraz Jerzym Dalskim. "Maria" jest jedną z mniej znanych, choć równie świetnych, powieści Elizy Orzeszkowej. Nieoczywista forma sprawia, iż czytanie tej powieści jest bardzo przyjemne i ciekawe.

Wzniesienie się Rougonów

Emil Zola

„Wzniesienie się Rougonów” to utwór znanego francuskiego pisarza Émile Zola, który jest uznawany za głównego przedstawiciela naturalizmu. Wszystkie jego utwory zostały umieszczone w Indeksie ksiąg zakazanych dekretami z końca XIX wieku.  „Młody człowiek zatrzymał się chwilę przy wejściu, rozglądając się z miną nieufną. Z pod jego kaftana wyzierała strzelba na wpół ukryta, której spuszczona lufa ku ziemi połyskiwała czasami. Przyciskając broń do siebie, patrzył uważnie na cienie padające od stosów tarcic, które tworzyły jakby szachownicę złożoną naprzemian z pól jasnych i ciemnych. Pośród placu, na kawałku nagiej ziemi, rysowały się podłużne, wązkie, dziwaczne, kozły traczów, podobne do potwornej figury geometrycznej, skreślonej atramentem na papierze. Resztę placu oświetlonego księżycem przerzynały czarne smugi leżących belek, które, wydając się jakby zdrętwiałe od snu i zimna, przypominały zmarłych dawnego cmentarzyska. Młodzieniec rzucił na pustą przestrzeń przelotne tylko wejrzenie; nie było tam żywej duszy, najmniejszego ruchu, żadnej obawy, żeby kto mógł coś podejrzeń lub podsłuchać. Więcej go zajmowały miejsca ciemne, znajdujące się w głębi placu. Jednak po krótkim namyśle szybko przeszedł przez jego środek.” Fragment

Pieniądz

Emil Zola

„Pieniądz” to powieść z cyklu „Rougon-Macquartowie” znanego francuskiego pisarza Émile Zola, który jest uznawany za głównego przedstawiciela naturalizmu. Wszystkie jego utwory zostały umieszczone w Indeksie ksiąg zakazanych dekretami z końca XIX wieku.  „Pieniądz” genialnie portretuje inwestorów na giełdzie paryskiej w czasach napoleońskich. Zola uchwycił uniwersalne zachowania i cechy inwestorów, które do dziś charakteryzują rynki finansowe.