Z pamiętników młodej mężatki

Gabriela Zapolska

„Z pamiętników młodej mężatki” to nowela autorstwa Gabrieli Zapolskiej, jednej z najwybitniejszych przedstawicielek polskiego naturalizmu. Dowcipny obraz świata młodej mężatki ukazany przez Zapolską w formie pamiętnika.

Ojciec Goriot

Honoré de Balzac

  “Ojciec Goriot” to powieść Honoriusza Balzaka, powieściopisarza francuskiego, który obok Dickensa i Tołstoja uznawany jest za jednego z najważniejszych twórców powieści europejskiej XIX wieku.   Akcja powieści jest osadzona w Paryżu w roku 1819. W fabule przeplatają się losy trzech bohaterów: zaślepionego miłością do swoich córek starca Goriot, tajemniczego kryminalisty ukrywającego się jako Vautrin i ambitnego studenta prawa, Eugeniusza Rastignaca.

Pewnego dnia

Władysław Reymont

„Pewnego dnia...„ to nowela Władysława Reymonta, pisarza, prozaika i nowelisty, laureata Nagrody Nobla w dziedzinie literatury.   Główny bohater, jest mieszkańcem nowoczesnego miasta. Fabryka, w której pracuje, wydaje się sterować całokształtem jego życia. Pewnego dnia odkrywa świat, o którym dawno zapomniał.  

Pokusa

Zygmunt Krasiński

“Pokusa” to utwór Zygmunta Krasińskiego, jednego z trójcy wieszczów obok Mickiewicza i Słowackiego, uznawanych za największych poetów polskiego romantyzmu.   “ Sam teraz, sam jeden śród miasta wielkiego został młodzieniec i musiał się bratać z ludźmi napotkanymi. — Na niebie już w ołowianą blachę zlepiły się chmury. — Co chwila zmieniają się kształty ulic i komnat i osób, a on wszędzie pomiędzy niemi oko moje ciągnie za sobą — Niesłychane cierpienie zakrył on spokojnym liców pozorem. — Ciągle za nim wije się rój złych myśli, wzorem czarnych owadów — a po drugiéj stronie leci rój dobrych w błękitnawe iskry. — Pierwsze osiadają mu serce i toczą je krwawo, drugie krew spiekłą wypalą z serca i rany zabliźnią — lecz nowe, coraz głębsze powstają. — Wszędzie niebezpieczeństwo i wszędzie męczarnia — niema komu się zwierzyć, dzieciom i niewiastom nawet kłamać musi; uczy się kłamstwa jak arcydzieła sztuki, i posiadł je — i stał się panem spojrzeń, sztuki i łez i ruchów swoich, aż jasność równa dziennym promieniom znikła z jego źrenicy.”   Fragment.  

O miłości

Stendhal

  “O miłości” to utwór Stendhala, słynnego francuskiego pisarza epoki romantyzmu oraz prekursora realizmu w literaturze.   “O miłości” to obszerne studium autorstwa Stendhala dotyczące miłości. Autor wyróżnia różne rodzaje miłości, począwszy od takiej z potrzeby serca, przez błahą oraz rządzoną namiętnościami, po miłość z próżności. Wypowiada się na temat przeżywania miłosnych uniesień przez obie płcie, analizuje różne przeżycia, a także udziela porad — jednym z uzupełnień do powieści jest Katechizm uwodziciela, opublikowany na podstawie wczesnego szkicu Stendhala, odnalezionego w 1909 roku.

Lilla Weneda

Juliusz Słowacki

„Lilla Weneda” to dramat autorstwa Juliusza Słowackiego, obok Adama Mickiewicza uznawanego powszechnie za największego przedstawiciela polskiego romantyzmu. Akcja utworu rozgrywa się w rejonie jeziora Gopło, w czasie przedhistorycznym. Ukazuje najazd Lechitów na Wenedów. Wenedowie ponoszą rozpaczliwą klęskę, której przyczyną jest nieokreślona klątwa; naród ten nie może być w żaden sposób ocalony. Sens beznadziejnej klęski rozumie tylko jedna z dwóch córek króla, która przepowiada tragedię już w Prologu i wydaje się wciąż popychać Wenedów do klęski.

Na krawędzi

Władysław Reymont

„Na krawędzi„ to opowiadanie Władysława Reymonta, pisarza, prozaika i nowelisty, laureata Nagrody Nobla w dziedzinie literatury.   “Oto „On“, władca świata, pan ziemi wszystkiej i mórz niezmierzonych i ludów nieprzeliczonych, już drugi dzień i noc drugą jakby na krawędziach bytu rozkołysany, niby na wahadłach rozpaczy i nadziei, czuwa zawieszony krwawemi oczami w przestrzeniach, w tragicznem oczekiwaniu zwycięstwa lub śmierci.  Wszystek świat wypowiedział mu posłuszeństwo.  Wszystkie ludy ujarzmione zerwały kajdany.  Bunt ogarnął duszę, bunt mściwy i srogi.  I oto, już od wielu dni palący orkan zemsty przewala się po świecie, wynosi się nieubłaganym kręgiem śmierci, idzie wskroś nocy oślepłych słupami ognia, wskroś bladych rozdygotanych dni płynie żałobną marą gniewu, pod której stopami drży ziemia i miasta walą się w gruzy, huczy straszliwym zgiełkiem walk i zagłady.  I zbliża się do stolicy huraganem piorunów.  Już tam pod murami, niedaleko, waży się Jego dola.”   Fragment książki “Na krawędzi”  

Z rozmyślań próżniaka

Jerome K. Jerome

„Z rozmyślań próżniaka” to zbiór esejów Jerome K. Jerome, genialnego angielskiego pisarza i dramaturga. W 1892 założył miesięcznik humorystyczny „The Idler” (Próżniak), w którym publikowali słynni autorzy m.in. Mark Twain oraz Robert Louis Stevenson.  „Z rozmyślań próżniaka” to eseje zawierające celne i humorystyczne spostrzeżenia dotyczące najróżniejszych dziedzin życia. Mimo upływu ponad stu lat uwagi Jerome’a są ponadczasowe, gdyż nadal wydają się aktualne i wciąż budzą szczery śmiech wielu ludzi.

Heartbreak House

George Bernard Shaw

“Heartbreak House” is a play by George Bernard Shaw, an Irish playwright who became the leading dramatist of his generation, and in 1925 was awarded the Nobel Prize in Literature.   Heartbreak House is a play written by George Bernard Shaw. According to A. C. Ward, the work argues that "cultured, leisured Europe" was drifting toward destruction, and that "Those in a position to guide Europe to safety failed to learn their proper business of political navigation". The "Russian manner" of the subtitle refers to the style of Anton Chekhov, which Shaw adapts.  

Synagoga Szatana

Stanisław Przybyszewski

“Synagoga Szatana” to utwór Stanisława Przybyszewskiego, polskiego pisarza, poety, dramaturga okresu Młodej Polski. Przybyszewski był skandalistą, przedstawicielem cyganerii krakowskiej i nurtu polskiego dekadentyzmu.   “Synagoga Szatana” to słynny esej Stanisława Przybyszewskiego. Esej ten koncentruje się na genezie zła oraz pochodzeniu kultu czarownic, satanizmu i czarnych mszy. Obok samej twórczości rozgłos Przybyszewskiemu przynosiła także atmosfera, jaką wokół siebie wytwarzał. Był uważany za legendarną postać europejskiej bohemy, przez Strindberga nazywany był „genialnym Polakiem”. Przybyszewskiego uważa się za prekursora współczesnego satanizmu intelektualnego.  

Legiony

Henryk Sienkiewicz

  “Legiony" to nieukończona powieść historyczna Henryka Sienkiewicza, laureata literackiej Nagrody Nobla, jednego z najpopularniejszych polskich pisarzy przełomu XIX i XX w. Akcja rozpoczyna się na ziemiach polskich zaboru pruskiego. Dwóch przyjaciół: Marek Kwiatkowski i Stanisław Cywiński postanawiają zaciągnąć się do polskich legionów, które tworzą się we Włoszech i walczą u boku Napoleona Bonapartego przeciwko Austrii. Autor przedstawia sytuację społeczno-polityczno-obyczajową na ziemiach polskich pod zaborem pruskim. Czytelnik obserwuje życie codzienne różnych grup społecznych, ich stosunek do władz zaborczych, a także ich poglądy na sprawy narodowe. 

Żale Tassa

George Gordon Byron

"Żale Tassa" to utwór George'a Gordona Byrona, jednego z największych angielskich poetów i dramaturgów. Znany jest przede wszystkim jako autor takich dzieł jak "Giaur" czy "Mazepa".  "Długie lata!... Na taką nieludzkość się skarży Mdła postać i duch górny wychowańca Pieśni, — Długie lata przemocy, zniewagi, potwarzy, Wpieranego szaleństwa, niewolniczej cieśni, I żrącego frasunku, raka mojej duszy; Kiedy mi płuca górą powietrza pragnieniem, A nienawistna krata ohydnej katuszy, Psując słoneczny promień jadowitym cieniem, Bez końca mordowaną źrenicę mi drażni Niepozbytym widokiem więzienia i kaźni;" Fragment.

Wojna chocimska

Ignacy Krasicki

“Wojna chocimska” to utwór Ignacego Krasickiego, jednego z głównych przedstawicieli polskiego oświecenia. Nazywany „księciem poetów polskich”.   Poemat opisuje walki hetmana Jana Karola Chodkiewicza podczas wojny polsko-tureckiej 1620-1621. Krasicki, mający już w dorobku parodystyczne utwory Myszeida i Monachomachia, próbował w Wojnie chocimskiej stworzyć poważny poemat heroiczny.  

Pocieszne wykwintnisie

Molier

“Pocieszne wykwintnisie” to sztuka autorstwa Moliera, wybitnego francuskiego komediopisarza, uznawanego za jednego z najważniejszych daramtopisarzy w dziejach.   Jest to jednoaktowa satyra Moliera traktująca o paryskich „wykwintnisiach” – młodych dziewczętach lubujących się w romantycznych historiach, konwersacjach na tematy kultury i sztuki (o których tak naprawdę nie mają większego pojęcia), ceniących wszystko, co modne i „wykwintne”.  

Król Maciuś Pierwszy

Janusz Korczak

“Król Maciuś Pierwszy” to utwór Janusza Korczaka, polsko-żydowskiego lekarza, pedagoga, pisarza i publicysty, który był prekursorem działań na rzecz praw dziecka.   Ta powieśc dla dzieci jest najbardziej znanym dziełem Janusza Korczaka i opowiada ona o małym chłopcu, synu króla. Po śmierci ojca Maciuś zostaje królem. Z początku uzależniony od ministrów i etykiety jest traktowany jak rozpieszczony maluch. Chce jednak pokazać, że jest odważny jak jego przodkowie. Gdy w kraju wybucha wojna, Maciuś z przyjacielem Felkiem przebiera się za zwykłego żołnierza i wyrusza na front. Tam uczy się pokory, szacunku dla życia, a jednocześnie bycia wytrwałym i opanowanym w każdej sytuacji.  

Mogiła, listy i notatki

Stefan Żeromski

“Mogiła, listy i notatki” to książka autorstwa Stefana Żeromskiego, polskiego prozaika, publicysty i dramaturga. Żeromski był czterokrotnie nominowany do Nagrody Nobla w dziedzinie literatury.   “Wstaję o świcie, ubieram się, nakładam tornister, biorę karabin i pospołu z żołnierzykami cesarskimi wychodzę na plac musztry. Nad mieściną, nad rozkisłemi polami, nad całym światem i nad moją senną główką wisi mgła szara, zimna i mokra. Plac musztry zajmuje kawał niziny nad stojącym i zamulonym stawem. Na brzegu tego bagna stoi rząd ogromnych topól nadwiślańskich. Kiedy te wielkie drzewa sadzono, kiedy potężne dziś pnie były zaledwie małymi kołkami, łąka niniejsza, mówiąc stylem sentymentów, alias patryotycznym — była wolną i niepodległą. Pierwsze pędy topolek, wybiegłszy na powietrze, stały naprzeciw słońca upojone światłością, może wówczas właśnie, gdy po tym placu defilowali w paradzie, ująwszy się pod ręce, wolni szlachcice, mniej wolni drobnomieszczanie oraz żydowinowie i prawie zupełnie niewolni chłopkowie, śpiewając z entuzyazmem: «Jakże ten król nasz bogaty, Skarb jego serc miliony!...»  Dziś wydaje się, jak gdyby i topole na stare lata zruszczały…” Fragment.  

Wyga

Jack London

“Wyga” to powieść Jacka Londona, amerykańskiego pisarza i podróżnika, który zasłynął takimi powieściami jak “Zew krwi”, “Wilk morski” czy “Biały kieł”.   “Wyga” jest to powieść przygodowa Jacka Londona, której akcja toczy się na Alasce, podczas „gorączki złota”. Główny bohater, Christopher Bellew, to młody człowiek z dobrego domu, wykształcony, mieszkaniec wielkiego miasta, pracujący w redakcji jednej z gazet. Kiedy podczas spotkania ze stryjem dowiaduje się o planowanej wyprawie na Alaskę, decyduje się wziąć w niej udział. Przez pierwsze dni podróży Christopher odkrywa swoją słabość fizyczną oraz kompletny brak przygotowania do twardego życia pioniera i poszukiwacza złota. Wyśmiewany przez wytrawnych podróżników i niejednokrotnie poniżany przez nich postanawia jednak kontynuować swoją przygodę i dorównać starym wygom.  

Błagalnice

Ajschylos

Błagalnice to utwór Ajschylosa, jednego z najwybitniejszych, obok Sofoklesa i Eurypidesa, tragików ateńskich. Powszechnie uważany za rzeczywistego twórcę tragedii greckiej.   Bohaterki tej sztuki Ajschylosa, uciekają przed przymusowym małżeństwem ze swoimi egipskimi kuzynami.  

Beppo

George Gordon Byron

"Beppo" to utwór George'a Gordona Byrona, jednego z największych angielskich poetów i dramaturgów. Znany jest przede wszystkim jako autor takich dzieł jak "Giaur" czy "Mazepa".  Wiersz opowiada historię weneckiej damy Laury, której mąż Giuseppe (w skrócie „Beppo”) zaginął na morzu od trzech lat. Zgodnie z weneckim zwyczajem, po tym czasie, Laura bierz sobie "opiekuna" zwanego po prostu „Hrabią”. Kiedy oboje biorą udział w karnawale weneckim, jest bacznie obserwowana przez Turka, który okazuje się być jej zaginionym mężem.

Komurasaki

Władysław Reymont

„Komurasaki„ to opowiadanie Władysława Reymonta, pisarza, prozaika i nowelisty, laureata Nagrody Nobla w dziedzinie literatury.   “Komurasaki czuwała — a raczej męka trwóg, strachu, osamotnienia paliła się w niej wiecznie czujnym i gryzącym płomieniem; bała się tych wizyj mrocznych, przemykających za szybą, bała się tych nocy nieskończonych i tak zimnych, bała się tego tłumu stojącego za nią, bała się tej twarzy bladej o ognistych oczach, która co wieczór stawała z tamtej strony i, rozpłaszczona na szkle, patrzyła na nią, pożerała ją oczyma…”   Fragment  

Shooting an Elephant and Other Essays

George Orwell

“Shooting an Elephant and Other Essays“ is a book by George Orwell, an English novelist, essayist, and journalist. He is best known for the allegorical novella Animal Farm and the dystopian novel Nineteen Eighty-Four. “Shooting an Elephant and Other Essays“ is a collection of 9 essays and a number of articles written by George Orwell. The collection consists of these titles: Shooting an Elephant, A Hanging, How the Poor Die, Lear, Tolstoy and the Fool, Politics vs. Literature: An Examination of Gulliver’s Travels, Politics and the English Language, Reflections on Gandhi, The Prevention of Literature, Second Thoughts on James Burnham, “I Write as I Please"

Sādhanā

Rabindranath Tagore

“Sādhanā” to zbiór esejów Rabindranatha Tagore, indyjskiego poety, prozaika, filozofa, kompozytora, malarza, pedagoga, laureata Nagrody Nobla w dziedzinie literatury.   “Sādhanā” to doskonały zbiór esejów Rabindranatha Tagore na temat duchowości indyjskiej. Porusza on takie tematy jak, Stosunek jednostki do wszechświata, Świadomość duszy czy Zagadnienie zła.  

Wyspa

George Gordon Byron

"Wyspa" to utwór George'a Gordona Byrona, jednego z największych angielskich poetów i dramaturgów. Znany jest przede wszystkim jako autor takich dzieł jak "Giaur" czy "Mazepa".  "W swojéj kajucie spoczął wódz waleczny, We wybór straży zaufał bezpieczny; We śnie Albjonu widział brzegi lube, Trudów nagrodę i zapasów chlubę, Bo swoje imię w tych umieścił rzędzie, Co śledzą drogi przez biegunów lody, Przebył najgorsze i resztę przebędzie, Dlaczegóż nie miał użyć snu swobody? Ale niestety! na jego pokładzie Niechęć o czarnéj już przemyśla zdradzie; Jego żeglarzy tęskni umysł młody Do owych wysep słonecznego świata, Gdzie kobiet wdzięki równe żarom lata;" Fragment.

Omyłka

Bolesław Prus

  „Omyłka” to nowela autorstwa Bolesława Prusa, jednego z najwybitniejszych przedstawicieli polskiej literatury pozytywizmu i współtwórcy realizmu. Nowela Bolesława Prusa. Opublikowana została po raz pierwszy na łamach czasopisma "Kraj" (14 grudnia 1884 - 4 stycznia 1885). Pierwsze wydanie książkowe ukazało się w 1888 r. Akcja toczy się w małym miasteczku w przededniu oraz w trakcie powstania styczniowego. Narrator opowiada o czasach swojego dzieciństwa, kiedy miał siedem lat i na opisywane wydarzenia patrzy raz okiem siedmiolatka, a raz człowieka dorosłego. Był to celowy zabieg autora, by ochronić swój utwór przed ingerencją cenzury carskiej.