Proroctwo królowej Saby czyli Przepowiednie Michaldy

Michalda

Królowa Saby, nosząca czasem miano trzynastej Sybilli, wspomniana jest w trzech starożytnych źródłach pisanych: Biblii, Koranie i Kebra Nagast czyli Chwale Królów Abisynii. W europejskiej tradycji przyjęło się nazywać ową królową Saby imieniem Michalda, Arabowie z kolei mówią o niej Bilkis, podczas gdy jej autentyczne abisyńskie imię brzmi Makeda. Proroctwo Michaldy opowiada między innymi o nadchodzących dniach ostatecznych, znakach końca świata i podje wskazówki jak je rozpoznać. Proroctwo jest poprzedzone obszernym wstępem wyjaśniającym co to są proroctwa, kim są prorocy.

O opatrzności Bożej

Bp Teodoret z Cyru, Ks. Antoni Langer SI

Bogactwo niezmiernie utrudnia pozyskanie cnoty. Przeciwnie ubóstwo jest pomocnikiem prawdziwej filozofii, najłatwiejszą, a ledwie nie jedyną drogą ku moralnemu udoskonaleniu. Namiętności bowiem przy braku nawet istotnych potrzeb muszą ulegać rozumowi; nie pozwala im ubóstwo nadymać się i powstawać przeciw rozumowi, ich panu i rządcy, jak to się zdarza w wypieszczonych zbytkami. Dusza oswobodzona od niepotrzebnych ciężarów, od zbytecznych zabiegów o rzeczy zewnętrzne, używa pokoju i ciszy zupełnej, zwraca się ku sobie, rozważa własną godność, poznaje uległych sobie uczuć służebnictwo, trzyma władzę, przepisuje prawa porządku i umiarkowania, i wszelki rokosz bądź gniewu, bądź jakiej żądzy karze i powściąga. Potrzeby ubóstwa zmuszają do pracy, a praca zajmując myśl i ciało, umniejsza żywioł namiętny, przeszkadza mu się wznosić aż do rzucenia wędzidła rozumu. Czyż to nie ślepota potępiać ubóstwo, które bywa środkiem i narzędziem do wszelkiej cnoty?

Granatka. La Grenadire

Honoré de Balzac

W posiadłości o nazwie Granatka w Turenii trzydziestosześcioletnia Augusta Willemsens samotnie wychowuje dwóch synów. Czystość jej obyczajów i troska o dzieci czyni z niej obiekt podziwu całej okolicy. Kobieta jest jednak ciężko chora i świadoma rychłej śmierci. Pragnąć zabezpieczyć interesy synów, przed śmiercią przekazuje im ich akty urodzenia (z których wynika, że dzieci pochodziły ze związku pozamałżeńskiego) oraz dowód na to, że była żoną angielskiego lorda Brandona. Po jej śmierci młodszy syn trafia do kolegium, starszy zaciąga się do marynarki. (za Wikipedią).Książka w dwóch wersjach językowych: polskiej i francuskiej Version bilingue: polonaise et française

Savonarola w świetle najnowszych badań

Kazimierz Krotoski

U progu historii nowożytnej napotykamy na jedną z tych zagadkowych postaci dziejowych, które niepospolitymi przymiotami ducha, niezwykłą działalnością swą, na współczesnych wywierają olbrzymi wpływ, jednając sobie największe uznanie, miłość, cześć i uwielbienie z jednej strony; ściągając na się wściekłą nienawiść, pogardę i potępienie z drugiej strony, które też z tego powodu pozostają zagadką dla potomnych, albowiem tajników ich subtelnych dusz najdokładniejsza analiza badawcza przeniknąć nie zdoła, a umysł ludzki nie potrafi pogodzić sprzecznych zdań, opisów i sądów o nich. Postacią taką jest bez wątpienia osobistość dominikanina, Hieronima Savonaroli, czczonego przez wielu współczesnych i późniejszych jako reformatora, proroka i świętego, a skazanego mimo to przez przeciwników swych florenckich, za zgodą Aleksandra VI, na stos za herezję i bunt przeciw Kościołowi, któremu duszą i ciałem był oddany, a którego reformy najżarliwiej pragnął. O Savonaroli istnieje cała literatura. Jedni przedstawiają go jako świętego i męczennika, drudzy jako republikańskiego rewolucjonistę w rodzaju Arnolda z Brescii, inni znowu jako fanatyka egzaltowanego lub fantastycznego potwora.

Złotowłosa królewna i inne baśnie

Elwira Korotyńska

Elwira Korotyńska (1864-1943) W okresie międzywojennym była autorką wielu książek dla dzieci i młodzieży (bajek, baśni, wierszyków, powiastek i opowiadań, skrótów popularnych powieści oraz utworów dramatycznych, głównie jednoaktowych komedyjek). Mniejsza ich część wydawana była dość starannie, jednak większość zwykle wychodziła w bardzo tandetnym wydaniu, ubogich seriach małych zeszytów publikowanych przez wydawnictwo Księgarnia Popularna. Były to przeważnie serie krótkich powiastek i przeróbek znanych bajek. Autorami większości tych utworów była właśnie Elwira Korotyńska. W związku z ich słabą jakością edytorską działalność tego wydawnictwa była ostro krytykowana przez ówczesnych publicystów. Należy jednak dodać, że były one tanie i popularne, zwłaszcza wśród ludzi niezamożnych, których nie stać było na droższe pozycje. W związku z czym upowszechniały czytelnictwo wśród mas i krzewiły kulturę i wiedzę w popularnej formie (za Wikipedią). Niniejszy zbiorek zawiera następujące utwory: Złotowłosa królewna. Złotonóżka u Krasnoludków. Złotowłosy chłopiec. Złota Jabłoń i odważny Królewicz. Złocista Różyczka. Złamany krzak. Zimowy Gość. Zasłużona kara. Zaczarowany królewicz. Zaginiona Marta. Wyprawa do królewskiego pałacu. Wróbelek i Kotka. Paź Królowej.

Przegląd archeologii do historii pierwotnej religii

Michał Żmigrodzki

Przegląd archeologii do historii pierwotnej religii to prawdziwa kopalnia wiedzy dla osób interesujących się starożytną symboliką, wierzeniami i szeroko pojętą kulturą. Znajdzie on w książce szczegółowe, wyczerpujące opisy i bardzo liczne rysunki przestawiające symbolikę odnajdywaną na zabytkach archeologicznych z różnych czasów, epok i kontynentów. Dzieło zawiera: Przegląd monumentów Wschodu Hisarlik, Lycia, Egipt, Zachodnia Azja, Kaukaz, Ariana Antiqua, Chiny, Ameryka, wytyczne punkty monoteizmu. Przegląd monumentów Zachodu: Klasyczna epoka południowej Europy: epoka archaiczna Grecji, numizmatyka helleńska, rzymska, iberyjska, bizantyjska. Monumenty chrześcijańskie: wykopaliska przedhistoryczne Europy, numizmatyka Gallów, Merowingów, Karolingów, anglosaksońska heptarchia, monety saksońskich i frankońskich cesarzy, świat słowiański, Skandynawia, heraldyka.

Król i Bondarywna

Józef Ignacy Kraszewski

Książka opowiada o niezwykłym romansie króla z prostą wiejską dziewczyną, choć co prawda wywodzącą się ze zdeklasowanej szlachty. Król się nudzi i zdaje mu się, że się zakochuje, ona roi, że zostanie królową... Ojciec jest przeciwny temu zwiążkowi, matka znów go popiera... Dzieje romansu Natałki Bondarywny ze Stanisławem Augustem Poniatowskim przeszły do legendy, a jej postać stała się tak popularna, że po wielu domach spotkać można było kopie obrazka, ukazującego młode dziewczę, oparte na ręku i pochylone na poręczy krzesła, w stroju ludowym, nieco fantazyjnym. Na Ukrainie zwano tę piękność Bondarywną, a starzy ludzie historię jej w ten sposób opowiadali, jak ta książka powtarza za nimi. Kraszewski poznał ją z ust człowieka, który zaręczał że jest prawdziwa... Zachęcamy do lektury.

Trzecia płeć

Tadeusz Dołęga Mostowicz

Trzecia płeć jest niezwykle barwną opowieścią o radykalnych feministkach, szerzących zepsucie artystkach, zdemoralizowanych przedstawicielach wyższych sfer oraz... mężczyznach wydelikaconych i mimozowatych, którzy są utrzymankami kobiet. Bohaterką książki jest Anna Leszczowa, prawniczka z Poznania, żona bezrobotnego utracjusza i ciamajdy.

Dzieje lisowczyków. W czterech tomach: tom I

Maurycy Dzieduszycki, Wojciech Dębołęcki

UWAGA! e-book jest skanem zapisanym w formacie PDF. Plik pdf uniemożliwia przeszukiwanie i kopiowanie tekstu Dzieje lisowczyków. W czterech tomach. Lisowczycy, lisowczyki (początkowa nazwa straceńcy, również chorągiew elearska) formacja lekkiej jazdy polskiej o charakterze utrzymującego się z łupów wojska najemnego. Oparta na wzorach ustrojowych konfederacji wojskowych, sformowana została w 1614 roku pierwotnie jako konfederacja żołnierska pod wodzą pułkownika Aleksandra Józefa Lisowskiego herbu Jeż. Zawiązki tej formacji powstały już jednak w czasie służby Lisowskiego u Dymitra II Samozwańca w latach 16071611. Dwutysięczny oddział lisowczyków brał udział w wojnie polsko-rosyjskiej 16091618. Od śmierci Lisowskiego w 1616 r. dowodzeni byli przez pułkownika Stanisława Czaplińskiego. Od 1619 r. ich dowódcą był Walenty Rogowski[2]. W czasie wypraw moskiewskich przeprowadzili szereg operacji zaczepnych na terytorium Carstwa Rosyjskiego, rozbijając w grudniu 1617 r. pod Kaługą wojska rosyjskie kniazia Dymitra Pożarskiego. Ich łupiestwo spowodowało m.in. obłożenie tej formacji klątwą, która jednak po pewnym czasie została zdjęta. Celem utworzenia oddziałów lisowczyków było odciążenie skarbu Rzeczypospolitej od obowiązku wypłacania im żołdu. Werbowano ich, zapewniając im pełną swobodę zagarniania łupów wojennych, które były ich jedynym wynagrodzeniem za służbę. Formacja była złożona z najemników różnej narodowości, głównie Polaków, Litwinów i Rusinów. Dowódców obierali sobie sami za pomocą głosowania. Podobnie jak cała jazda narodowego autoramentu, dzielili się na towarzyszy, pocztowych oraz czeladź ciurów, tworzących oddzielne chorągwie, które brały udział w manewrach, a czasami w boju (co było nowością w wojskach polskich). Pułk lisowczyków (zazwyczaj ponad 1000 ludzi) dzielił się na chorągwie, z czego dwie (czarna i czerwona) podlegały bezpośrednio dowódcy. Pułki dowodzone były przez pułkowników z pomocą oboźnego, sędziego i strażnika. Chorągwie prowadzone były przez rotmistrzów z pomocą porucznika i chorążego. Specjalizowali się w zagonach na terytorium wroga, walczyli bez taborów, zaopatrując się w terenie, na którym operowali. Poruszali się podobnie jak Tatarzy, komunikiem, tzn. nie mieli wozów, tylko po kilka koni do jazdy wierzchem, a wyposażenie i żywność przewozili na koniach jucznych. Specyficzny był sposób dosiadania przez nich koni stali w strzemionach, pochylając się nad koniem, aby maksymalnie mu ulżyć i wykorzystać jego możliwości (podobnie jeżdżą dzisiejsi dżokeje). Powodowało to również zwiększenie siły zamachu bronią sieczną lub obuchową (cios z przysiadu), ułatwiało obracanie się w celu wystrzelenia pocisku, jak również przesiadanie się na innego konia w biegu. Ich siodła były niewielkich rozmiarów. Charakteryzowali się błyskawicznym przemieszczaniem, wynikającym ze sposobu jazdy, stosowaniem podstępów i forteli wojennych, niezwykłą odwagą oraz straszliwym pustoszeniem i rabowaniem terenów, na których przebywali. Ich wyszkolenie jeździeckie i bojowe wzbudzało podziw cudzoziemców. Wyróżniali się dzielnością, ale także okrucieństwem i szczególnym zamiłowaniem do rabunku, który został na stałe przypisany do zasad działania tej formacji (np. mieli zwyczaj zabijać każdego napotkanego przechodnia, żeby nie pozostawiać świadków). Cieszyli się wielką sławą w Europie jako niezrównana w szybkości jazda (pokonywali dziennie do 150 km). Ich uzbrojenie i ubiór były niemal całkowicie dowolne i zależne od stopnia zamożności konkretnego żołnierza. Nosili pełniące funkcję miękkiej zbroi pikowane żupany, baczmagi (skórzane buty), czapki typu kołpak i charakterystyczne obcisłe spodnie. Nie używali metalowych zbroi, niektórzy nosili misiurki lub kolety, korzystali też ze zdobycznych kałkanów. Uzbrojenie zaczepne składało się z szabli (obowiązkowo), łuku refleksyjnego chowanego w sajdaku (pokrowiec na łuk z kołczanem), ewentualnie krótkich pik lub rohatyn. Zamiennie z łukami czasami używano pistoletów, rusznic, arkebuzów lub bandoletów. Oficerowie posiadali dodatkowo nadziak bądź czekan i niekiedy koncerz lub pałasz troczony przy siodle, zazwyczaj pod lewym kolanem. (za: https://pl.wikipedia.org/wiki/Lisowczycy).

Iskry spod młota. Tom 1. Pięć minut po północy

Antoni Ferdynand Ossendowski

To pierwsza książka z cyklu powieściowego Na przełomie. Niniejsza powieść pokazuje świat stary, kończący się i świt tego nowego świata, który po zrujnowaniu wszystkiego, co dawne sprawi, iż na ziemi zapanuje raj. Tyle że to wcale nie jest takie oczywiste, a raj wcale rajem być nie musi. Zmieniają się ludzie, zmieniają się czasy, zmienia się podejście do tego, co od zawsze uważane było za wartościowe, ale zmieniają się też techniki wdrażania zła, bo ludzka dusza bynajmniej nie bieleje, lecz staje się coraz mroczniejsza i czarna. Ta książka to gwarancja emocjonującej, niezapomnianej przygody czytelniczej. Już pierwsze zdania wstępu wprowadzają nas w temat, ukazując jednocześnie niezwykły klimat prozy Ossendowskiego: Nikt nie pamiętał, żeby kiedykolwiek w Genewie był tak wielki zjazd gości, jak na jesieni r. 1906. Powietrze turkusowe, łagodne, przezroczyste stanowiło zjawisko niezwykłe dla tej pory roku. Zjechało się więc zewsząd mnóstwo gości Ścieżką, biegnącą wzdłuż brzegu Lemanu, wesoło rozmawiając, szła mała grupka dzieci. Wiotka, pełna wdzięku dziewczynka, lat jedenastu lub dwunastu, o spadających na białą sukienkę kruczych warkoczach, związanych dużą żółtą kokardą, śmiała się wesoło. Ożywiona twarzyczka o świeżych, gorących ustach i piwnych oczach, w których zapalały się złote iskierki, była rozbawiona. Hans to zawsze wszystko na serio bierze! zawołała przekornie. Mój ojciec mówi, że Niemcy każde słowo poddają rozwadze i nieprędko mogą zrozumieć, co jest poważne, a co żart! wtórował jej ze śmiechem wysoki, barczysty wyrostek, o kasztanowatej czuprynie i niebieskich zawadiackich oczach. A ty, Borysie, zawsze musisz podkreślić, że jestem Niemcem! odezwał się Hans, podnosząc na mówiącego okrągłe, niebieskie oczy i ręką zgarniając w tył zwichrzone złociste włosy. Tak! Jestem Niemcem, a ty, jako Rosjanin, musisz imię to z szacunkiem wymawiać, gdyż uczono nas, że tylko my przynieśliśmy wam kulturę...

Wizja Arydeusza Plutarcha z Cheronei

George Robert Stow Mead

Historia Arydeusza jest najbardziej szczegółową i obrazową wizją Hadesu zachowaną od starożytności, a bogactwem informacji przewyższa ona nawet ‘Historię Era’ Platona i ‘Sen Scypiona’ Cycerona, nie mówiąc już o mniej znanych ‘Wizjach’ Kratesa i ‘Zosimusa’. Można dojść do zaskakujących konkluzji po przeczytaniu traktatu Plutarcha, którego tytuł przetłumaczony z greki brzmi: ‘O zwłoce Bóstwa w ukaraniu niegodziwców’ lub ‘O zwłoce Boskiej sprawiedliwości’. Plutarch z Cheronei w Beocji żył w ostatniej ćwierci II wieku (ok. 50 – ok.120 n.e.). Był jednym z najbardziej oświeconych starożytnych autorów, doskonale zorientowanym w szczegółach filozofii religijnej i innych nauk swoich czasów. Posiadał również zdolności krytyczne; był także człowiekiem o szerokim doświadczeniu religijnym, zajmującym wysokie urzędy w Delfach jako kapłan Apollina, znał także obrzędy dionizyjskie, a wreszcie miał i głęboką wiedzę o wewnętrznych stopniach Misteriów Ozyrysa. Kształcił się w Atenach i Aleksandrii, wykładał natomiast w Rzymie. Plutarch jest jednym z naszych najcenniejszych źródeł informacji na temat greckiej i hellenistycznej teologii, teozofii i mistagogii pierwszego wieku, a zatem jest niezbędny w każdym porównawczym badaniu gnozy.

Sałaty i sałatki

Elżbieta Kiewnarska

Poradnik kulinarny Sałaty i sałatki autorstwa Elżbiety Kiewnarskiej (publikującej w międzywojennej Polsce pod pseudonimem Pani Elżbieta) to jedna z wielu niezwykle wartościowych książek kucharskich. Poradnik ten zawiera 80 przepisów na smaczne i łatwe do wykonania potrawy z mięsa. Są to m.in.: sałaty zielone z sałaty, endywii, rzeżuchy, roszponki, ogórków i innych, sosy do sałat, sałaty kartoflane, sałaty z grzybami, pomidorami, jajami, rybami, kapustą, orzechami, sałaty jarzynowe, sałaty z ryb, sałaty z mięs, sałaty z owoców, sałaty słodkie i wiele innych.

Starożytności polskie w czterech tomach: tom II

Jędrzej Moraczewski

UWAGA! e-book jest skanem zapisanym w formacie PDF. Plik pdf uniemożliwia przeszukiwanie i kopiowanie tekstu REPRINT. Jest to słownik starożytnych wyrażeń polskich ułożony w porządku alfabetycznym. Reprint wydania z roku 1842 roku wydanego nakładem księgarni Jana Konstantego Żupańskiego. Autor o tym swoim dziele tak niegdyś się wyraził: Dzieło to pisane jest ze źródeł, o ile się zasadza na kronikach i pisarzach powszechniej znanych: użyto niemało i monografii. Dzieła wszystkich badaczy teraźniejszych zgromadziliśmy sobie jak najstaranniej i korzystaliśmy z ich pracy, bo zdaje się, że korzystać było obowiązkiem. Imiona tych badaczy przytaczamy zawsze, może niekiedy prze pomyłkę w pismie albo druku opuszczone. Jest to praca monumentalna zawierająca informacje na temat wyrażeń, miejscowości, urzędów, zawodów itp. w dawnej Rzeczypospolitej. Pod tym względem jest więc to praca unikalna i absolutnie zasługująca na to, aby się znaleźć w bibliotece każdego, kogo pasjonuje nasza ojczysta tradycja i kultura. Naprawdę z tego opracowania encyklopedycznego można się bardzo wiele dowiedzieć. Polecamy!

Zielona mumia

Fergus Hume

Dzieło sławnego niegdyś pisarza Fergusa Hume (18591932), który był autorem powieści kryminalnych i detektywistycznych. O czym jest ta powieść? Pewien profesor kupił zieloną peruwiańską mumię i wysłał swojego asystenta, by ją mu dostarczył. Posłaniec nie wywiązał się z zadania, a zamiast tego tenże asystent został znaleziony martwy. Główni bohaterowie próbują odkryć pogłębiającą się tajemnicę z wieloma zwrotami akcji. Mimo, że powieść została napisana już dość dawno, można ją z przyjemnością i dziś przeczytać. A oto zawartość książki: Zakochani. Profesor Bradock. Tajemniczy grób. Straszna niespodzianka. Tajemnica. Śledztwo. Kapitan Hervey. Baron Frank Random. Plany pani Jascher. Peruwiański hidalgo i jego córka. Rękopis. Nowe odkrycie. Z tajemnicy w tajemnicę. Zwrot nieprzewidziany. Oskarżenie. Jeszcze rękopis. Przypadkowy zbieg okoliczności. Odkryty. Obok prawdy. List. We własnych sidłach. Podarek ślubny. Nowy mord. Wyznanie. Wyroki Boskie. Nad rzeką.

Żywoty Świętych Pańskich. Tom Piąty. Maj

Władysław Hozakowski

Dnia 1. maja: Święty Filip, apostół. (+ około r. 82.). Tego samego dnia. Święty Jakób Mniejszy, apostół. (+ r. 62.). / Dnia 2. maja: Święty Atanazy, patryarcha z Aleksandryi. (296 373.). Tego samego dnia: Święty Zygmunt, król Burgundyi. (+ r. 524.). Inni święci z dnia 2. maja: Św. Awia, dziewica i męczenniczka. - Św. Bertyn młodszy, opat. - Św. Konstantyn, wyznawca. - Św. Felicyssyma, dziewica i męczenniczka. - Św. German, biskup i męczennik z Pikardyi. - ŚŚw. Elpidyusz i Lupus, męczennicy. - Św. Sekundus, biskup z Awila. - Św. Walbert, opat. - Św. Oliwa, dziewica i męczenniczka. - Św. Flamina, dziewica i męczenniczka. - Św. Wiborata, dziewica i św. Rachylda jej towarzyszka, pustelniczki. / Dnia 3. maja: Znalezienie Krzyża świętego. (Roku 326.). Tego samego dnia: Święty Aleksander I., papież. (109 119.). Inni święci z dnia 3. maja: Św. Aufryd, biskup z Utrecht. - Św. Dyodor i Rodopyan, męczennicy. ŚŚw. Euzebiusz, kapłan, i Awit, dyakon, męczennicy. - Św. Hermogenes, męczennik. - Św. Juwelan, biskup z Narni. - ŚŚw. Sosteneusz i Uguccio z założycieli zakonu Sług Maryi. - Św. Ursyusz, pokutnik. - Św. Wiola, dziewica i męczenniczka. / Dnia 4. maja: Święta Monika, wdowa. (332-387). Tego samego dnia: Święty Floryan, męczennik. (+ r. 304.). Inni święci z dnia 4. maja: Św. Ada, ksieni. - Św. Antonia, męczenniczka. - Św. Krescencyusz, kapłan. - Św. Cyryak, biskup i męczennik z Jerozolimy. - Św. Helena, dziewica. - Bł. Władysław z Gielniowa, zakonnik. - Bł. Michał Giedrojć, kanonik regularny. - Bł. Stanisław Kaźmierczyk, kanonik regularny. Św. Paulin, biskup z Senigaglia. - Św. Pelagia, dziewica i męczenniczka. - Św. Sylwan, biskup i męczennik z Gaza. - Św. Synezyusz, męczennik. - Św. Weneryusz, biskup z Medyolanu. - Św. Porfyry, kapłan i męczennik. / Dnia 5. maja: Święty Pius V., papież. (1504 1572.). Czcigodna Jutta z Chełmży. (+ r. 1264.). Inni święci z dnia 5. maja: Św. Arybert, biskup z Tortyny. - Św. Atanazy, biskup z Koryntu. - Św. Krescencyana, matrona rzymska. - Św. Eulogiusz, biskup z Edessy. - ŚŚw. męczennicy Grzegórz, Archelausz, Felicissima. - Św. Heryna, męczenniczka. - Św. Leon, Bazylianin. - Św. Maksym, biskup Jerozolimy. - Św. Teodor, biskup z Bologna. - Św. Waldrada, ksieni. - Św. Arybert, dyakon. / Dnia 6. maja: Św. Elżbieta, księżniczka węgierska, Dominikanka. (1297 1338.). Tego samego dnia: Męczeństwo św. Jana Ewangelisty. (Około r. 95.). Inni święci z dnia 6. maja: ŚŚw. Adalward i Stefan, biskupi szwedzcy z Birka. - Św. Benedykta, dziewica i zakonnica. - Św. Eadbert, biskup z Lindisfarne. - Św. Ewodyusz, biskup z Antyochyi. - Św. Petronacy, opat. - Bł. Prudencya, Augustynyanka. - ŚŚw. męczennicy Sekundyan, Maryna, Konkordya. - Św. Justus, biskup z Vienne. - Św. Lucyusz, biskup z Cyrene. - Św. Maurelyusz, biskup z Imola. / Dnia 7. maja: Święty Jan z Bewerlay, arcybiskup z York. (+ r. 721.). Tego samego dnia: Święty Benedykt II., papież. (Panował roku 684 685.). Inni święci z dnia 7. maja: Św. Albert, rolnik. - ŚŚw. dziewice i męczenniczki Flawya, Domicela, Eufrozyna, Teodora. - Bł. Gizela, królowa węgierska. - Św. Mastydya, dziewica. - Św. Maureliusz, biskup i męczennik z Ferrara. - ŚŚw. pustelnicy Reginald i Frankus. - Św. Piotr, biskup z Pawia. - Św. Juwelan, męczennik. - Św. Kwadratus, męczennik. / Dnia 8. maja: Święty Stanisław, biskup krakowski, męczennik. (1030 1079.). Inni święci z dnia 8. maja: Św. Amatus wyznawca. - Św. Aurelian, biskup z Limoges. - Św. Dezyderaty, biskup z Bourges. - ŚŚw. męczennicy Eutyk i Marcya. - Św. Godon, biskup z Metz. - Św. Heladyusz, biskup z Auxerre. - Św. Wiktor, żołnierz i męczennik. - Św. Wiron, biskup irlandzki. - Św. Beatus, pustelnik. - Św. Piotr, arcybiskup z Terentasia. - Św. Bonifacy IV., papież. / Dnia 9. maja: Święty Grzegórz z Nazyanzu, biskup i nauczyciel Kościoła. (323 389.). Inni święci z dnia 9. maja: ŚŚw. męczennicy Afrodyzy, Jukundus i Firmus. - Św. Beatus, pustelnik. - Św. Elżbieta, ksieni, siostra św.Kolumby. - Św. Geroncyusz, biskup z Cervia. - Św. Grzegórz, kardynał i biskup z Ostia. - Św. Hermans, uczeń apostolski. - Św. Luminoza, dziewica. - Św. Pryskus, biskup z Nocera. - Św. Tudyn, opat. - Bł. Mikołaj Albergati, kardynał i biskup z Bologna. / Dnia 10. maja: Święty Antonin, arcybiskup Florencyi. (1389 1459.). Tego samego dnia: Święty Gordyan, męczennik. (+ r. 362.). Inni święci z dnia 10. maja: Bł. Beatryca, Benedyktynka. - Św. Cezarya, dziewica i męczenniczka. - Św. Koncessa, dziewica. - Św. Wilhelm, kapłan. - Św. Mirus, pustelnik. - ŚŚw. Sylwester i Frominyusz, biskupi z Besancon. - Św. Probata, męczenniczka. - Św. Solongia, dziewica i męczenniczka. / Dnia 11. maja: Święty Frańciszek Hieronimo z Towarzystwa Jesusowego. (1645 1716.). Inni święci z dnia 11. maja: Św. Fabiusz, męczennik. - Św. Walter, opat. - Św. Majolus, opat. - Św. Licerya, dziewica i męczenniczka. - Św. Mamert, biskup z Vienne. - Św. Nepocyan, kapłan. - Św. Filip, pustelnik. - Św. Fremmed, król angielski i męczennik. - Św. Iluminat, wyznawca. - Św. Milhard, biskup z Seez. / Dnia 12. maja: Święci Nereusz, Achyleusz i Flawia Domicela, męczennicy (+ r. 98.). Tego samego dnia: Święty Pankracy, męczennik. (Około r. 304.). Inni święci z dnia 12. maja: Wielebny Engelbert, opat. - Św. Epifaniusz, biskup z Salamina na Cyprze. - Św. German, patryarcha Konstantynopola. - Św. Gwidon z Kortony, z zakonu frańciszkańskiego. - Św. Modoald, biskup z Trewiru. - Św. Ryktruda, ksieni. - Św. Soteris, dziewica i męczenniczka. / Dnia 13. maja: Święty Serwacy, biskup z Tongern. (288 384.). Inni święci z dnia 13. maja: Św. Agnieszka, ksieni. - ŚŚw. męczennicy Afrodyzy, Lusyusz, Cyryla. - Św. Dominika, dziewica. - Św. Glycerya, dziewica i męczenniczka. - Św. Jan Milczek, biskup-pustelnik z Tanara. - Św. Marcelian, biskup z Auxerre. - Św. Mucyusz, kapłan. - Św. Natalis, arcybiskup z Medyolanu. - Św. Onezym, biskup z Soissons. - Św. Piotr Regalatus, z zakonu św. Frańciszka. - Św. Rolendis, dziewica. / Dnia 14. maja: Święty Bonifacy z Rzymu, męczennik. (Około r. 307). Tego samego dnia: Święty Pachomiusz, opat z Tabenna. (292 348.). Inni święci z dnia 14. maja: Św. Ampeliusz, kowal-pustelnik. - Św. Bonozy, biskup z Salerno. - Św. Gerard z Villamagna, Frańciszkanin. - ŚŚw. męczenniczki Justyna i Henedyna. - Św. Pachalis I., papież. - Św. Pomponiusz, biskup z Neapolu. - Św. Poncyusz, męczennik. - Św. Bewignat, pustelnik. - Św. Erembert, biskup z Toulouse. - Św. Halward, męczennik z Norwegii. / Dnia 15. maja: Święty Jan de la Salle, założyciel Braci szkół chrześcijańskich. (1651 1719.). Tego samego dnia: Święty Izydor Oracz. (+ r. 1170.). Inni święci z dnia 15. maja: Św. Cezarea, dziewica i pustelniczka. - Św. Florencyusz, biskup z Porto Baratto. - Św. Mancyusz, biskup z Evora. - Św. Rosula, męczenniczka. - Św. Symplicyusz, biskup z Sardynii. - Św. Ursus, biskup z Fano. - ŚŚw. męczennicy Piotr, Andrzej, Paweł, Dyonyzya. - ŚŚw. męczennicy Herakliusz, Paulin, Benedymus. - Św. Dymydryan, biskup z Werony. - ŚŚw. Cyryla i Zofia, dziewice i męczenniczki w Rzymie. / Dnia 16. maja: Święty Jan Nepomocen, męczennik. (1330 1383.). Inni święci z dnia 16. maja: Św. Adam, opat. - Św. Eupurya, dziewica. - Św. Gencyusz, pustelnik. - Św. Hilary, biskup z Pavia. - Św. Honoraty, biskup z Amiens. - Św. Maksyma, dziewica. - Św. Perygryn, biskup z Auxerre. - Św .Szymon Stock jenerał Karmelitów. - Św. Ubald, biskup z Gubbio. - ŚŚw. męczennicy Walenty i Damian. - ŚŚw. męczennicy Akwilin i Wiktoryan. - Św. Fortis, biskup i męczennik z Bordeaux. - Św. Andrzej Bobola. / Dnia 17. maja: Święty Paschalis Baylon z zakonu św. Frańciszka. (1540 1592.). Inni święci z dnia 17. maja: Św. Barbara z Cagliari, dziewica i męczenniczka. - Św. Brunon, biskup z Wurzburga. - Św. Fabiusz, męczennik. - Św. Franchilda, matka św.Austreberty. - Św. Restytuta, dziewica i męczenniczka. - Św. Stefan, patryarcha Konstantynopolu. - Św. Walerya, dziewica i męczenniczka. - ŚŚw. męczennicy Achryon, Wiktor, Bazyla, Sylwan. / Dnia 18. maja: Święty Feliks z Cantalizio z zakonu Kapucynów. (1515 1587.). Tego samego dnia: Święty Eryk, król szwedzki, męczennik. (+ r. 1151.). Inni święci z dnia 18. maja: Św. Eufrazya, męczenniczka. - Św. Feliks, biskup z Spoleto. - Św. Potamion, biskup i męczennik z Heraklei. - Św. Syra, dziewica i męczenniczka. - Św. Wenancyusz, męczennik. - Bł. Wilhelm, Augustynyanin. - ŚŚw. męczennicy Kasyusz, Wiktor, Julian, Lucegia. - Św. Konvalus, archidyakon z Glasgow. - Bł. Salwiusz, Benedyktyn. / Dnia 19. maja: Św. Piotr Celestyn V., papież (1215 1296.). Tego samego dnia. Święty Dunstan, arcybiskup z Canterbury. (+ r. 988.). Inni święci z dnia 19. maja: Św. Cyryaka, dziewica i męczenniczka. - Św. Cyryl, biskup z Trewiru. - ŚŚw. męczennicy Paternus, Urbana, Kalonika, Julia, Ingenua. - Św. Pudens, senator rzymski z córką św. Pudencyaną, dziewicą. - Bł. Alkuin, opat. - Św. Emil, męczennik. - Św. Hadulf, biskup z Arras. - Bł. Teofil z Corte, Frańciszkanin. / Dnia 20. maja: Święty Bernardyn z Siena. (1380 1444.). Inni święci z dnia 20. maja: Św. Anastazy, biskup z Brescia. - Bł. Bartłomiej Holzhauser, założyciel zakładów wspólnego życia kapłanów. - Czcigodny Krzysztof Kolumb, odkrywca Ameryki. - Św. Etelbert król, angielski. - Św. Faustyn, opat. - Św. Iwon, biskup z Chartres. - Św. Teodor, biskup z Pavia. - ŚŚw. męczenniczki Wiktorya, Marcelosa, Salsa. - Św. Austregizyl, arcybiskup z Bourges. - Bł. Kolumba di Rieti, Dominikanka. - ŚŚw. pustelnicy Talazyusz i Marek. / Dnia 21. maja: Święty Jan Bonvisi. (1509 1572.). Inni święci z dnia 21. maja: ŚŚw. Azelfiusz i Amoniusz, biskupi Egiptu. - Czcigodny Erenfryd z żoną Matyldą i córką Richezą, królową polską. - Św. Florentyn, opat. - Św. Godryk, pustelnik. - Św. Hilary, biskup z Toulouse. - Św. Hospicyusz, pustelnik. - Św. Itisberga, dziewica, siostra Karóla Wielkiego. - Św. Maureliusz, kapłan. - Św. Teobald, arcybiskup z Vienne. - ŚŚw. męczennicy Wiktus, Manrela i Mirela. / Dnia 22. maja: Święta Julia, dziewica i męczenniczka. (Około r. 450.). Inni święci z dnia 22. maja: Św. Aigulf, arcybiskup z Bourges. - Św. Atton, biskup z Pistoja. - ŚŚw. Kastus i Emilian, męczennicy. - Św. Kolumbina, dziewica i męczenniczka. - Św. Fulkon, wyznawca z Akwinu. - Św. Fulgenty, biskup z Otricoli. - Św. Helena, dziewica z Auxerre. - Św. Lupus, biskup z Limoges. - Św. Marcyan, biskup z Raweny. - Św. Ryta di Cascia, Augustynyanka. - Św. Roman, opat, nauczyciel św. Benedykta. - Św. Goswin, chłopiec-męczennik. - Św. Aurelian z synem Maksymem, męczennicy. / Dnia 23. maja: Święty Jan de Rossi. (1698 1764.). Tego samego dnia. Błogosławiony Andrzej Bobola, męczennik. (1592 1657.). Inni święci z dnia 23. maja: Św. Anno, biskup z Werony. - Św. Dezydery, biskup z Langres. - Św. Dezydery, biskup z Vienne. - Św. Euleby, biskup z Neapolu. - Św. Eufrozyna, zakonnica z Połocka. - Św. Medyk, szewc-pustelnik. - Św.Merkuryalis, biskup z Forli. - Św. Wilhelm, piekarz-męczennik. - Św. Eutychyusz, opat. - ŚŚw. męczennicy Kwincyan, Montana, Januarya, Emelya, Nonna, Almeryda, Nicya, Faustus. - Św. Michał, biskup z Synnada. / Dnia 24. maja: Święci bracia Donacyan i Rogacyan, męczennicy. (Około r. 287.). Tego samego dnia. Błogosławiony Jan de Prado z zakonu Frańciszkanów, męczennik. (+ r. 1636.). Inni święci z dnia 24. maja: Św. Afra, męczenniczka z Brescia. - Czcigodna Marya od Jezusa z Agreda, Klaryska. -ŚŚw. męczenniczki Zuzanna, Marcyanna i Paladya. - Św. Tomasz Salus, mnich. - Św. Wincenty z Lerinu, zakonnik. - Św. Wincenty, biskup z Foligno. - Czcigodny Hildebert, arcybiskup Moguncyi. - Św. Melecyusz, męczennik. - Św. Marta, matka Szymona Słupnika młodszego. / Dnia 25. maja: Święty Grzegórz VII., papież. (Panował r. 1073 1085.). Inni święci z dnia 25. maja: Św. Benegard, dyakon i męczennik. - Św. Bonifacy IV., papież. - Św. Eutropia, męczenniczka. - Św. Genadyusz, biskup i Astorga. - Św. Leon, opat. - Św. Urban I., papież. - Św. Zenobiusz, biskup Florencyi. - Św. męczennicy Saturnin, Wiktoryna, Flawin. - Św. Dyonyzy, biskup Medyolanu. - Św. Egilhard, opat. - Św. Celestyn, męczennik. - Św. Olbian, biskup z Anea. - ŚŚw. męczennicy Sencyana, Wincenty, Sankcya. / Dnia 26. maja: Święty Filip Nereusz, założyciel Oratoryanów. (1515 1595.). Inni święci z dnia 26. maja: ŚŚw. Abercyusz z siostrą swa Heleną, męczennicy. - Św. Berengar, Benedyktyn. - Św. Bobolin, biskup z Vienne. - Św. Eleuteryusz, papież i męczennik. - ŚŚw. męczennicy Herakliusz i Mundyna. - Św. Lambert, biskup z Vence. - Bł. Margana od Jezusa, dziewica. - Św. Memoryusz, pustelnik. - Św. Pryskus, męczennik. - Św. Kwadratus, biskup z Aten. - Św. Zacharyasz, biskup i męczennik z Vienne. / Dnia 27. maja: Święta Marya Magdalena de Pazzis, Karmelitanka. (1566 1607.). Inni święci z dnia 27. maja: Św. Będa, nauczyciel Kościoła. - Bł. Eleonora Ortis, Karmelitanka. - Św. Feliks, męczennik z Benewentu. - Bł. Frydryk, biskup z Luttich. - Jan I., papież i męczennik. - Św. Liberiusz, pielgrzym. - ŚŚw. męczennicy Alypiusz i Juliana. - Św. Eutrapus, biskup z Orange. - Św. Hildebert, biskup z Meaux. - ŚŚw. męczennicy Restytuta, dziewica i Cyryl, kapłan. - Bł. Serafina Kajetana, dziewica i ksieni z Syrakuz. / Dnia 28. maja: Święty Augustyn, arcybiskup z Canterbury. (+ r. 605.). Inni święci z dnia 28. maja: Św. German, biskup Paryża. - ŚŚw. męczennicy Emil, Jukundyan, Luciusz. - Św. Eutychyusz, biskup i męczennik z Melitene. - Św. Justus, biskup z Urgel. - Bł. Lanfrank, arcybiskup z Canterbury. - Św. Nicetas, biskup z Chalcedonu. - Św. Podyusz, arcybiskup Florencyi. - Św. Senator, biskup Medyolanu. - Św. Ubaldeska, dziewica. - ŚŚw. męczennicy Portinus i Arminia. - Św. Juwenal, biskup z Cagliari. - Bł. Wilhelm, pustelnik. / Dnia 29. maja: Święty Maksymin, biskup z Trewiru. (+ r. 349.). Inni święci z dnia 29. maja: Św. Bona, zakonnica. - Św. Konon, męczennik. - Czcigodny Egilo, opat z Prum i arcybiskup z Sens. - Sw. Eleuteryusz, wyznawca. - Św. Gerard, biskup z Macon. - Bł. Joachim de Floris, opat z Kalabryi. - Św. Maksym, biskup z Werony. - Św. Teodozya, dziewica i męczenniczka. - Św. Marya, dziewica z Antyochyi. - Bł. Markward, braciszek franciszkański. - Św. Restytut, męczennik. / Dnia 30. maja: Święty Ferdynand III., król Kastylii i Leonu. (1198 1252.). Tego samego dnia: Święty Feliks I., papież-meczennik. (Panował r. 269 274.). Inni święci z dnia 30. maja: Św. Anastazy, biskup z Pavia. - Św. Bazyli i Emilia, rodzice św. Bazylego Wielkiego, św. Grzegorza z Nyssa, św. Piotra z Sebaste i św. Makryny. - Św. Hugbert, mnich. - Czcigodna Joanna d'Arc, dziewica orleańska + r. 1431. - Św. Wenancyusz, wyznawca. - ŚŚw. męczennicy Euzebiusz, Roman, Melecyusz, Krystyna. - Św. Eksuperancyusz, biskup Raweny. / Dnia 31. maja: Święta Aniela Merici, założycielka Urszulanek. (1474 1540.). Tego samego dnia: Święta Petronela, dziewica. (Około r. 50.). Inni święci z dnia 31. maja: Bł. Joanna Varani, ksieni Klarysek. - Bł. Feliks z Nikozya z zakonu Kapucynów. - Św. Getruda dziewica i męczenniczka. - Św. Lupicyn, biskup z Werony. - Św. Mechtylda, ksieni z hrabiów Andechs. - Św. Paschazy, dyakon. - Czcigodny Roland hrabia Shans, z czasów Karóla Wielkiego. - Św. Sylwiusz, biskupz Toulouse. - Św. Symplician, męczennik. - Św. Donacyan, męczennik. - Bł. Witalis z Bastia, pustelnik.

Żywoty świętych Andrzeja Żoerarda czyli Świerada inaczej Żurawka i Benedykta ucznia jego

Piotr Pękalski

Przy samym schyłku dziesiątego stulecia, za panowania św. Stefana, którego ochrzcił św. Wojciech, Andrzej Żoerard rodem Polak i Benedykt uczeń jego, świątobliwym życiem zaszczycili górę Sobór w królestwie węgierskim. Urodził się Andrzej około roku 978 z bogobojnych rodziców, z ojca Marka Żoerarda, z matki Agnieszki, w Małej Polsce, w miasteczku Opatowcu blisko Wiślicy położonym, a więc na Ziemi Sandomierskiej. W owym to czasie religia chrześcijańska przez Mieczysława I książęcia polskiego przyjęta, za jego sprawą korzystnie krzewiła się w narodzie. Tej więc religii promieniem ogrzani rodzice Andrzeja, gorącymi modły swymi wyprosili u Boga tego synaczka, wychowali go w bojaźni Bożej i pobożności. Żyjąc Andrzej w domu swych rodziców, upatrzył sobie podobnego naślednika w bogomyślności, imieniem Benedykta. Łaska Ducha Świętego wywiodła obu tych cnotliwych młodzieńców z odmętu świata burzliwego i zaprowadziła ich na ustronie, najprzód nad rzekę Dunajec pod skalistą górę, blisko miasteczka Czchowa w diecezji krakowskiej, gdzie Andrzej z Benedyktem wiódł życie pustelnicze. Potem dwaj ci bogomódlcy dowiedziawszy się o słynnym z pobożności i zakonnej ścisłości klasztorze ojców Benedyktynów, pod przywództwem Filipa opata na Węgrzech, na górze Sobór, w hrabstwie nitryjskim, pragnąc wznieść się do wyższej świątobliwości pustelniczego powołania, opuścili polską ziemię, poszli do owego klasztoru około roku 1002, i z kornym sercem prosili o przyjęcie ich do benedyktyńskiego zakonu. Filip opat oblókł Andrzeja i Benedykta w suknie zakonne i zapisał ich w poczet braci świętego Benedykta...

Polska w pieśniach cudzoziemskich

Antologia

Utwory o Polsce poetów łacińskich, francuskich, włoskich, hiszpańskich, szwedzkich, niemieckich, angielskich, rosyjskich, rusińskich i czeskich.

Wielka encyklopedia roślin leczniczych. Występowanie, zawartość, działanie i zastosowanie 1726 roślin

Andrzej Sarwa

Książka obszernie charakteryzuje 1726 roślin leczniczych, przedstawiając je w porządku alfabetycznym. Poszczególne hasła zawierają opis botaniczny rośliny, jej występowanie, informują o jej właściwościach leczniczych oraz o sposobach stosowania w różnych dolegliwościach. Część szczegółową poprzedza omówienie rozmaitych sposobów prowadzenia kuracji ziołowych. Książka jest opatrzona spisami łacińskich i polskich nazw roślin. Jest to najobszerniejszy leksykon roślin leczniczych jaki kiedykolwiek został opracowany w języku polskim.

Mąż Leonory. O miłości bólu i łzach wzruszająca opowieść

Waleria Marrene-Morzkowska

Przepiękny i chwytający za serce romans Mąż Leonory. O miłości, bólu i łzach - wzruszająca opowieść. Autorka znakomicie ukazuje zarówno duszę kobiety, jak i duszę mężczyzny. Ich wzajemne nie zawsze dobre i miłe relacje. Nie można przeczytać tej powieści i nie wzruszyć się. Zmusza ona również do refleksji i do spojrzenia na własne stosunki ze współmałżonkami, kochankami, osobami bliskimi i najbliższymi. Wspaniała lektura. Książka polecana zarówno dla kobiet, jak i dla mężczyzn zarówno dla starszych, jak i nastolatków.

Edyp Król

Sofokles

Z wprowadzenie tłumacza: Tragedia ta czasem powstania bliską jest niewątpliwie Antygonie (441), należy więc do najwcześniejszych wśród sztuk Sofoklesa, które nam się zachowały. Przedstawia ona szał i samobójstwo tego przedniego bohatera spod Troi. Oręż zabitego Achillesa przyznano nie Ajaxowi, lecz uczczono nim Odyseusza. Ajax popada wskutek tego w rozpacz, a wybuchy jego dumy obraziły kilkakrotnie boginię Atenę, która za karę zsyła nań obłęd. Sofokles nie tylko w tej tragedii, lecz również we Filoktecie i Trachinkach przedstawił nam i cierpienia fizyczne i szały umysłowe swych bohaterów. Patologiczne objawy wyraźnie go zajmowały, a w nowszych czasach starano się dowieść, że w opisie szału wykazał poeta zmysł spostrzegawczy wybitny i niepoślednie znajomości lekarskie.

Powstanie i rozwój pesymizmu w Indiach

Maurycy Staszewski

UWAGA! e-book jest skanem zapisanym w formacie PDF. Plik pdf uniemożliwia przeszukiwanie i kopiowanie tekstu REPRINT. Książka zawiera rozdziały, w których omawia następujące zagadnienia: Obraz pierwotnego społeczeństwa indyjskiego i jego późniejszych przeobrażeń. Początki filozoficznych spekulacji w hymnach Rigwedy. Liturgiczno-teologiczne spekulacje indyjskich kapłanów. Wiara w wędrówkę duszy po śmierci. Samoistne spekulacje filozoficzne. Atman-Brahma. Transcendentalna metafizyka. Pesymizm na gruncie umysłowości bramińskiej. Budyzm jego geneza. Charakterystyka pesymizmu buddyjskiego. Zestawienie wyników: porównanie pesymizmu indyjskiego z objawami pesymizmu u innych narodów, a szczególnie u Niemców. Porównanie religii buddyjskiej z chrześcijańską. Losy jakie zgotował pesymizm społeczeństwom, które przyjęły go za podstawę życia religijnego. Co jest ziarnkiem prawdy w pesymizmie?

Sen Scypiona

Marek Tulliusz Cyceron

‘Sen Scypiona’ – opowiadanie autorstwa Marka Tulliusza Cycerona o eschatologicznej wizji sennej Scypiona Afrykańskiego Młodszego. Cyceron napisał je jako zakończenie wielkiego dzieła „O Rzeczypospolitej”, z którego przetrwały tylko fragmenty. Sen Scypiona w rękopisach średniowiecznych zachował się jako osobny utwór. (za Wikipedią). Na język polski z łacińskiego przełożył i uwagami objaśnił Henryk Sadowski.

Ze staropolskich anegdot i przypowieści

Aleksander Brückner

O niniejszym dziełku: Roku 1669 zabrał się Potocki do spisywania i tłumaczenia sentencji i przypowieści polskich i łacińskich; niebawem przerwał pracę, choć jej nigdy zupełnie nie porzucił; r. 1688 wrócił do niej i popierał ją odtąd stale i systematycznie aż do końca życia; wynikiem tej pracy był ów właśnie foliant. Stanowi on prawdziwy skarb i dla ocenienia duchowej fizjognomii poety który tu złożył, nie obawiając się niepowołanego oka, wyznania swe religijne, polityczne i literackie i dla oceny czasów i ludzi, scharakteryzowanych do najdrobniejszych szczegółów; zawiera również próby staropolskiego humoru, które nas tu zająć mają, próby rubaszne i dosadne, ale swojskie, co bywa najważniejszym, bo najrzadszym przymiotem anegdot i facecji, zwykle po całym świecie zbieranych; opowiedziane z ową werwą i zamaszystością, cechującą całe literackie wystąpienie Potockiego. Otóż z nieznanego tego rękopisu zamieszczamy niżej kilka anegdot, wybierając przeważnie takie, które by objaśniały pewne przysłowia.

Lech czy Lęch?

Szymon Matusiak

UWAGA! e-book jest skanem zapisanym w formacie PDF. Plik pdf uniemożliwia przeszukiwanie i kopiowanie tekstu Znamy imię Lech (Lęch), jako imię osobowe, rozważmy je więc jako imię naszego narodu. Rusini, jak wiadomo, nazywali nas od wieków Lachami, a polskie Lęch i ruskie Lach to jedno i to samo. U Litwinów Polak zowie się Lenkas. Litewska nazwa Lenkas również zatem wywodzi się od Lęcha. U Węgrów zowiemy się od wieków Lendjel. Sama nazwa mówi za siebie. Zapytajmy się zatem: Jak daleko w przeszłość sięga ta nazwa? Nazwa Polak ustala się dopiero od czasu, jak wielkopolscy Polanie wraz z Piastami zaczynają się wysuwać na widownię dziejową, a Lęchami nazywają nas wszyscy sąsiedzi od najdawniejszych czasów. Z pisarzy jako pierwszy nazywa nas Polakami dopiero Ditmar merseburski rówieśnik Bolesława Chrobrego. Posuwając się wstecz spotykamy się tylko z Lęchami...