Pamiętniki DAntony

Aleksander Dumas (ojciec)

Sam autor tak zachęca czytelnika do przeczytania niniejszej książki: Mam tu mówić o rozbójnikach. Ciekawy czytelnik niechaj się ze mną uda do Kalabrii, niech się dostanie przez strome skały, przepaści i jary, na wysokości Apeninów, a stanąwszy na ich szczycie, zobaczy zwracając się ku południowi, po lewej stronie Kozenzę, po prawej Santo-Lucido, a przed sobą o tysiąc prawie kroków, drogę oświeconą tej chwili znaczną liczbą ognisk, w których koło tłumią się zbrojni. Ci ludzie ścigają zbójcę Żakomo, tylko co nawet mieli z jego bandą utarczkę; lecz że noc zapadła, zawiesili broń i oczekują nim dzień zaświta dla dalszej pogoni. Zwróćmy dopiero oczy ku tej pochyłości: na dość obszernym i urwistym wzgórzu, otoczonym czerwonawymi skałami, zielonymi i gałęziastymi dęby, bladą i karłowatą zaroślą rozróżnić można naprzód czterech ludzi, zajmujących się przygotowaniem wieczerzy, z których jedni rozniecają ogień, a drudzy obierają barana; za nimi kilku bawiących się w Marra; dwóch, jak dwa posągi nieruchome, stojących na straży, i bardziej można by ich wziąć za dwa odłamki skały, aniżeli za ludzi żyjących; w głębi kobietę siedzącą w milczeniu, lękającą się poruszyć, ażeby nie przebudziło się uśpione na jej łonie dziecko; na koniec trochę w ustroniu postrzegamy zbójcę, który ostatnią skibę ziemi rzucił na grób świeżo wykopany. Ten zbójca jest to Żakomo; ta kobieta, jest to jego żona; ci zaś ludzie na straży, szukający rozrywki w grze, i zajmujący się wieczerzą, składają jego bandę; a ten który spoczywa w dopiero zasypanym grobie, jest to towarzysz Żakomy Hieromimo, zabity czasu potyczki, w której porucznik Antonio tak był nierozważnym, ze się poddał nieprzyjacielowi. Dopiero, kiedyś już poznał czytelniku osoby i miejsce sceny, przystąpmy dorzeczy....

Życie Hieronima Savonaroli. Epizod z dziejów Florencji

Piotr Klemens Kantecki

Książka opowiada o życiu jednego z najbardziej znanych przeciwników zła i brudu w Kościele Zachodnim. Jeśli Savonarola nie był heretykiem, ani schizmatykiem, to kim był właściwie? Można go chyba nazwać reformatorem, co poróżniło go z papiestwem do tego stopnia, iż musiał stracić życie... Hieronim (Girolamo) Savonarola urodził się 21 września 1452 roku. Wychowaniem chłopaka, najmłodszego spośród rodzeństwa, zajął się dziadek lekarz nadworny książąt D'Este z Ferrary. Mniemał, iż jeśli zapewni wnukowi gruntowne wykształcenie i towarzyską ogładę, uczyni go tym samym szczęśliwym. Tu wszakże się pomylił. Hieronim bowiem nie był w niczym podobny do swoich rówieśników. Skryty, zamknięty w sobie, nadzwyczaj nieśmiały, pogardzający światem poeta... Gdyby go było stać na więcej odwagi, pewnie zaakceptowałby ów świat, w którym żyć mu wypadło takim, jakim był. Ale skoro go nie było stać, pozostawało jedno schronienie się w czymś wyimaginowanym, własnym i bezpiecznym.

Baśń o dziadowym synu, co królem został. Leśna Królewna

Artur Oppman

Artur Franciszek Michał Oppman, pseudonim Or-Ot (1867-1931) polski poeta okresu Młodej Polski, publicysta, varsavianista, w latach 19011905 redaktor tygodnika Wędrowiec, w latach 19181920 redaktor Tygodnika Ilustrowanego. Napisał bądź opracował wiele baśni i legend. Jednymi z nich są: Baśń o dziadowym synu, co królem został i Leśna Królewna. Fragment pierwszej z nich: Stała chata uboga / Pośród puszczy głębokiej, / Dąb się nad nią rozrastał / Stary, krzepki, wysoki. / W chacie mieszkał dziad siwy, / Nie miał ręki i nogi, / Chadzał biedak po prośbie, / Oj, niemało zszedł drogi. / Dobrzy ludzie staremu / Chleb i krupy dawali, / A on szeptał paciorek / I pomału szedł dalej. / Co wieczora do chaty / Znosił sakwy nie próżne, / I spożywał z swym synkiem / Uzbieraną jałmużnę... i fragment drugiej baśni: Oto wam książkę przyjaciel niesie / O królewiątku, co mieszka w lesie. / Jak szła do boru, gdy rankiem wstała, / Co tam robiła, co tam widziała. / Jak krasnoludki posługiwały, / Jak leśne ptaszki koncert dawały. / Jak kruk ją uczył, profesor miły, / I jak królewnę gwiazdki uśpiły...

Robinson Crusoe

Daniel Defoe

Akcja rozpoczyna się w 1651 r. Książka opisuje dzieje Robinsona Crusoe, syna kupca w mieście Hull. Robinson nie chce wieść nudnego żywota jak jego ojciec, jako 17-latek ucieka z domu i płynie do Londynu. Ma pecha, gdyż pierwszy statek, którym płynie, rozbija się. Trafia na drugi okręt i tam uczy się sztuki żeglarskiej. Po pewnym czasie, chce wracać do domu, ale kapitan Smith namawia go, by popłynął z nim do Gwinei, a gdy tam dorobi się majątku, zostanie łaskawiej przyjęty przez ojca. Po śmierci kapitana Robinson pomaga wdowie po nim w prowadzeniu interesów. Jednak podczas kolejnej podróży statek zostaje napadnięty, a Robinson, wraz z innymi, wzięty do niewoli mauretańskiej. Po dwóch latach ucieka, wraz ze swym towarzyszem Ksurym i płynie do Brazylii, gdzie staje się plantatorem. Podczas wyprawy po niewolników 30 września 1659 statek się rozbija i Robinson jest jedynym ocalałym. Trafia na bezludną wyspę, gdzie, jak się okaże, spędzi następne 28 lat... (https://pl.wikipedia.org/wiki/Przypadki_Robinsona_Kruzoe) En 1651, Robinson Crusoé quitte York, en Angleterre pour naviguer, contre la volonté de ses parents qui voulaient qu'il devienne avocat. Le navire est arraisonné par des pirates de Salé (les fameux Sallee Rovers) et Crusoé devient l'esclave d'un Maure. Il parvient s'échapper sur un bateau et ne doit son salut qu' un navire portugais qui passe au large de la côte ouest de l'Afrique. Arrivé au Brésil, Crusoé devient le propriétaire d'une plantation. En 1659, alors qu'il a vingt-huit ans, il se joint une expédition partie la recherche d'esclaves africains, mais la suite d'une tempte il est naufragé sur une île l'embouchure de l'Orénoque en Amérique du Sud. Tous ses compagnons étant morts, il parvient récupérer des armes et des outils dans l'épave. Il fait la découverte d'une grotte. Il se construit une habitation et confectionne un calendrier en faisant des entailles dans un morceau de bois. Il chasse et cultive le blé. Il apprend fabriquer de la poterie et élve des chvres. Il lit la Bible et rien ne lui manque, si ce n'est la compagnie des hommes. Il s'aperçoit que l'île qu'il a appelée Speranza , signifiant Espoir, reçoit périodiquement la visite de cannibales, qui viennent y tuer et manger leurs prisonniers. Crusoé, qui juge leur comportement abominable, songe les exterminer, mais il se rend compte qu'il n'en a pas le droit, puisque les cannibales ne l'ont pas agressé et ne savent pas que leur acte est criminel. Il rve de se procurer un ou deux serviteurs en libérant des prisonniers et, de fait, quand l'un d'eux parvient s'évader, ils deviennent amis. Crusoé nomme son compagnon Vendredi , du jour de la semaine o il est apparu. Il lui apprend l'anglais et le convertit au christianisme. (https://fr.wikipedia.org/wiki/Robinson_Crusoé)

Żywoty Świętych Pańskich. Tom Dwunasty. Grudzień

Władysław Hozakowski

Dnia 1. grudnia: Święty Eligiusz z Noyon, biskup. (588-659.). Inni święci z dnia 1. grudnia: Św. Kandyda, uczennica św. Pawła, męczenniczka. - Św. Florencya, dziewica i męczenniczka. - Św. Ewazy, biskup z Asti, męczennik. - Św. Nahum, prorok starozakonny. - Św. Natalia, wdowa po św. męczenniku Hadryanie. - Św. Prokulus, biskup z Narni. - Św. Ursycyn, biskup z Brescia, - ŚŚw. męczennicy Dyodor i Maryan. - Św. Ageryk, biskup z Verdun. / Dnia 2. grudnia: Święta Bibianna z Rzymu, dziewica i męczenniczka. (+ r. 363). Inni święci z dnia 2. grudnia: Św. Atanazy, mnich. - Św. Chromacy, biskup z Akwilei. - Św. Euzebiusz, kapłan. - Św. Ewazy, biskup z Brescyi, - Św. Fred, opat. - Św. Lupus, biskup z Werony. - Św. Sylwan, biskup z Frygii. - Św. Nonnus, biskup z Heliopolis w Syryi. / Dnia 3. grudnia: Święty Frańciszek Ksawery. (1506-1552.). Inni święci z dnia 3. grudnia: Św. Abon, biskup z Auxerre. - Św. Atala, ksieni. - Św. Biryn, biskup z Dorchester. - Św. Kasyan, męczennik. - Św. Klaudyusz i Hilarya, męczennicy. - Św. Kryspina, dziewica-męczenniczka. - Św. Emeryta, królewna. - Św. Gałgan, pustelnik. - Św. Łucyusz, król brytański. - Św. Sola, pustelnik. - Św. Teodor, biskup z Aleksandryi i męczennik. - Św. Waldfryd i Radfryd, męczennicy. / Dnia 4. grudnia: Święta Barbara, dziewica i męczenniczka. (+ r. 240.). Inni święci z dnia 4. grudnia: Św. Hano, arcybiskup z Kolonii. - Św. Bernard, biskup z Parmy. - Św. Bertoara, dziewica. - Św. Erloman, mnich. - Św. Feliks, biskup z Bolonii. - Św. Florentyna, dziewica i męczenniczka. - Św. Izer, bisbup z Javoux. - Św. Marutas, biskup z Mezopotamii. - Św. Maurus, biskup węgierski. - Św. Melecyusz, biskup Pontu. - Św. Osmund, biskup z Salisbury. - Św. Piotr Chryzolog, pisarz Kościoła. - Św. Sygiran, opat. - Św. Teofanes, męczennik. / Dnia 5. grudnia: Święty Saba z Palestyny, opat. (439-532.). Tego samego dnia: Święty Nicetas z Trewiru, biskup. (481-576.). Inni święci z dnia 5. grudnia: ŚŚw. męczennicy Aurelian i Semproniusz. - Św. Kryspina, męczenniczka. - Św. Galikan, arcybiskup z Embrun. - Św. Gerald, arcybiskup z Braga. - ŚŚw, męczennicy Juliusz, Potamia, Kryspin. Feliks, Gratus, Humilis i Trofim. - Św. Pelinus, biskup z Brindisi. - Św. Fulgenty, męczennik. / Dnia 6. grudnia: Święty Mikołaj z Myra, biskup. (+ r. 352.). Inni święci z dnia 6. grudnia: Św. Apolinary, subdyakon. - Św. Azela, dziewica. - Św. Gertruda, ksieni. - Błog. Gotfryd, przeor. - Św. Majoryk, męczennik. - Św. Polychronyusz, kapłan i męczennik. - Św. Wiktor, biskup z Piacenzy. / Dnia 7. grudnia: Święty Ambroży z Medyolanu, nauczyciel Kościoła. (340-397.). Inni święci z dnia 7. grudnia: Św. Agaton, męczennik. - Św. Agrykola, wyznawca. - Św. Eutropiusz, opat. - Św. Fara, ksieni. - Św. Gerald, biskup z Velletri. - Św. Marcin, opat. - Św. Neofit, męczennik. - ŚŚw. Polykarp i Teodor, męczennicy. - Św. Rygald, męczennik. - Św. Serena, męczennica. - Św. Servus, męczennik. - św. Urban, biskup z Tiano. / Dnia 8. grudnia: Uroczystość Niepokalanego Poczęcia Najśw. Panny Maryi. Inni święci z dnia 8. grudnia: Św. Eucharyusz, biskup z Trewiru. - Św. Eutychian, papież. - Św. Guntylda, dziewica. - Św. Hyldward, biskup z Toul. - Św. Julian i Bezuliusz, męczennicy. - Św. Makary, męczennik. - Św. Osya, matrona. - Św. Patapiusz, pustelnik. - Św. Romaryk, opat. - Św. Sofroniusz, biskup. / Dnia 9. grudnia: Święty Piotr Fourier. (1565-1640.). Tego samego dnia. Święta Leokadya z Toledo, dziewica i męczenniczka (+ r. 303.). Inni święci z dnia 9. grudnia: Św. Anna, matka Samuela z Starego Zakonu. - Św. Cezarya, dziewica i męczenniczka. - Św. Gorgonia, siostra św. Grzegorza z Nazyanzu. - Św. Julian, biskup z Apamea. - Św. Restytut, biskup z Kartaginy. - Św. Sylwester Gozzolini, opat. - Św. Walerya, dziewica i męczenniczka. - Św. Cypryan, opat. / Dnia 10. grudnia: Pamiątka przeniesienia Domku Loretańskiego. (1295.). Tego samego dnia. Święta Eulalia z Merida, dziewica i męczenniczka. (+ r. 303.). Inni święci z dnia 10. grudnia: Św. Karpofor, kapłan i męczennik. - Św. Deusdedit, biskup z Brescia. - Św. Edybiusz, biskup z Soissons. - Bł. Florency, opat. - Św. Fulgenty, opat. - Św. Gansbert, biskup z Cahors. - Św. Herbert, biskup z Rennes. - Św. Julia, dziewica i inęczenniczka. - Św. Melchiades, papież. - Św. Merkury, męczennik. - Św. Syndulf, biskup z Vienne. - Św. Tomasz, opat. / Dnia 11. grudnia: Święty Damazy I., papież. (Panował r. 366-384.). Inni święci z dnia 11. grudnia: Św. Daniel Słupnik. - Bł. Hugolin Magalotti, Frańciszkanin. - Bł. Ida z Nivellon, Cysterka. - Św. Józef, patryarcha starozakonny. - Św. Łukasz Słupnik. - Św. Sabinus, biskup z Piacenza. - ŚŚw. męczennicy Trazon. Poncyan i Pretekstat. - Bł. Frankus, Karmelita. - Św. Barsabas, męczennik. / Dnia 12. grudnia: Święty Epimach i towarzysze, męczennicy. (+ r. 250.). Inni święci z dnia 12. grudnia: Bł. Konrad z Ofida, Frańciszkanin. - Św. Kolumbus, opat z Irlandyi. - Bł. Elżbieta, Dominikanka. - Św. Florency, biskup z Bourges. - ŚŚw. męczennicy Hermogenes i Donat. - Św. Synezyusz, męczennik. - Św. Finyan, biskup z Clonard. - Św. Geroncyusz, męczennik. - Bł. Szymon Hoa, męczennik w Chinach. - Św. Diogenyan, biskup z Albi. / Dnia 13. grudnia: Święta Łucya, dziewica i męczenniczka. (+ r. 304.). Inni święci z dnia 13. grudnia: Św. Antyoch, męczennik. - Św. Autbert, biskup z Cambrai. - Bł. Bertold z Ratyzbony, kapłan i misyonarz. - Św. Eatburga, ksieni. - Bł. Gonsalvus Sanchez, Frańciszkanin. - Św. Jodok, kapłan i pustelnik. - Bł. Tasylo, książę bawarski. - Św. Ursycyn, biskup z Cahors. - Św, Otylia z Alzacyi, ksieni. / Dnia 14. grudnia: Święty Spirydyon z Cypru, biskup. (+ r. 354.). Inni święci z dnia 14. grudnia: ŚŚw. męczennicy Druzus, Zozym i Teodor. - Św. Fortunat, biskup z Poitiers. - Św. Lupicyn, biskup z Vienne. - Św. Nikazy, biskup z Rheims oraz siostra jego Eutropia, dziewica. - Św. Pompejusz, biskup z Pavia. - Św. Urbicy, pustelnik. - Św. Wiator, biskup z Bergamo. - ŚŚw. męczennicy Justus i Abundyusz. / Dnia 15. grudnia: Święta Krystyna, dziewica i służebna. (+ około r. 350.). Inni święci z dnia 15. grudnia: Św. Klaudya, dziewica i męczenniczka. - Św. męczennicy Faustyn, Łucyusz, Celyan, Marek, Fortunat. - Św. męczennicy Ireneusz, Antoni, Teodor, Wiktor. - Św. Maksymin, opat. - Św. Nicefor, biskup z Miletu. - Bł. Rajnald, biskup z Nocery. - Św. Sylwa, dziewica. - Św. Zuzanna, męczenniczka. - Św. Waleryan, biskup afrykański. / Dnia 16. grudnia: Święty Euzebiusz z Vercelli, biskup. (+ r. 370.). Inni święci z dnia 16. grudnia: Św. Albina, dziewica i męczenniczka. - Św. Adelajda, cesarzowa. - Św. Eulaliusz, biskup z Syrakuzy. - Św. Ewerard, hrabia Flandryi. - Św. Irenion, biskup z Gaza. - ŚŚw. Ananiasz, Azariasz i Misael, młodzieńcy w Babilonie. - Św. Modest, patryarcha Jerozolimy. - Św. Teofania, cesarzowa. - ŚŚw. męczennicy Walentyn, Konkordyusz, Nawalis, Agrykola. / Dnia 17. grudnia: Święty Łazarz, biskup z Marseille. (+ około r. 70.). Inni święci z dnia 17. grudnia: Św. Begga, ksieni. - Św. Bryach, opat - Św. Klemencyana, męczennica. - Św. Floryan, męczennik. - Bł. Wilhelm, książę. - Bł. Jolanda, dziewica. - Św. Sturmiusz, opat - Św. Tobiasz, biskup jerozolimski. - Św. Wiwina, ksieni. / Dnia 18. grudnia: Święty Wunibald z Heidenheim, opat. (701-761.). Inni święci z dnia 18. grudnia: Św. Auksencyusz, biskup z Mopsuestia. - Św. Dezyderaty, zakonnik. - Św. Gracyan, biskup z Tours. - Św. Hildebert, biskup z Mans. - Św. Rogacyan, męczennik. - ŚŚw. męczennicy Rufus i Zozym. - ŚŚw. męczennicy Teotym i Bazylyan. - Bł. Olivery Julianus, Frańciszkanin. - Św. Nicety, opat. / Dnia 19. grudnia: Błogosławiony Urban V., papież. (Panował 1362-1370.). Inni święci z dnia 19. grudnia: Św. Adjutus, opat - Św. Benjamin, syn Jakóba patryarchy. - Bł. Konrad z Ofida, Frańciszkanin. - Św. Fausta, matka św. Anastazyi. - Św. Grzegórz, biskup z Auxerre. - Św. Nemezyan, chłopiec-męczennik. - Św. Tymoleon, męczennik. - Święty Bernard, biskup z Terano. - Święty Tymoteusz, męczennik. / Dnia 20. grudnia: Święty Dominik z Silos, opat. (+ r. 1073.). Inni święci z dnia 20. grudnia: Św. Dominik, biskup z Brescia. - ŚŚw. Eugeniusz i Makary, kapłani i męczennicy. - Bł. Hoger, arcybiskup z Bremeny. - Św. Ilduara, wdowa. - Św. Juliusz, męczennik. - Św. Magaluf, kapłan. - Św. Filogoniusz, biskup z Antyochyi. - Bł. Ursycyn, mnich. / Dnia 21. grudnia: Święty Tomasz, apostół. (+ około r. 90.). Inni święci z dnia 21. grudnia: Św. Anastazy, młodszy, patryarcha z Antyochyi i męczennik. - Św. Dyonyzy, uczeń św. Tomasza. - Św. Gliceryusz, kapłan i męczennik. - Św. Honorat, biskup z Toulouse. - Św. Julianna, męczenniczka. - Św. Pelagia, dziewica i męczenniczka. - Bł. Piotr, Kanizyusz. - Św. Seweryn, arcybiskup z Trewiru. - Św. Temistokles, męczennik. - ŚŚw. męczennicy Jan i Festus. / Dnia 22. grudnia: Święty Flawian, męczennik. (+ r. 363.). Inni święci z dnia 22. grudnia: Św. Cheremon, biskup z Nilopolis. - Św. Chryzogon, męczennik. - ŚŚw. Demetryusz, Honorat i Florus, męczennicy. - Św. Euzebiusz, mnich. - Św. Feliks, biskup z Metz. - Św. Ischyryon, męczennik. - Św. Judyta, dziewica. - Św. Notyng, biskup z Kostnicy. - Św. Teodozya, dziewica. - Św. Zenon, żołnierz. / Dnia 23. grudnia: Święta Wiktorya, dziewica i męczenmczka. (+ r. 250.). Tego samego dnia: Błogosławiony Mikołaj Faktor. (1520-1583.). Inni święci z dnia 23. grudnia: Św. Dagobert II., król Austrazyi. - Bl. Hartmann, biskup z Brixen. - Św. Itwara, dziewica i męczenniczka. - Św. Sabinian, dyakon. - Św. Serwulus, żebrak. - ŚŚw. męczennicy Mygdonyusz i Mardonyusz. - Św. Wyntyla, pustelnik. - ŚŚw. męczennicy Teodul, Saturnin, Euporus, Gelazy, Eunicyan, Zetyk, Kleomenes, Apatopus, Bazylides, Ewaryst. - Bł. Gaubald, biskup z Ratyzbony. / Dnia 24. grudnia: Święta Tarzyla, dziewica. (+ r. 550.). Tego samego dnia. Święte siostry Hermina i Adela, księżniczki. (W 8. wieku.). Inni święci z dnia 24. grudnia: Pierwsi rodzice Adam i Ewa. - Św. Amon, biskup z Wormacyi. - Bł. Brunon, Benedyktyn. - Św. Delfin, biskup z Bordeaux. - Św. Eutymiusz, męczennik. - Św. Grzegórz, kapłan. - Św. męczennicy Łucyan, Metrobiusz, Paweł, Zenobiusz, Teotym, Druzus. - Św. Wenerand, biskup z Auvergne. - Bł. Hieronim od Aniołów, Jezuita. / Dnia 25. grudnia: Uroczystość Bożego Narodzenia. Inni święci z dnia 25. grudnia: Św. Anastazya, męczenniczka. - Św. Bazyla, męczenniczka. - Św. Eugenia, dziewica-męczenniczka. - Bł. Flotylda, dziewica. - Bł. Fulkon, biskup z Toulouse. - Bł. Jakobon, kapłan. - Bł. Mateusz, biskup z Albano. - Św. Narcyz, męczennik. - Św. Romulus, wyznawca. / Dnia 26. grudnia: Święty Szczepan, pierwszy męczennik. (+ około r. 34.). Inni święci z dnia 26. grudnia: Bł. Adelhard, Benedyktyn. - Św. Archelausz, biskup z Mezopotamii. - Bł. Bonifacy V., papież. - Św. Dyonyzy, papież. - Św. Hierlacy, biskup irlandzki. - ŚŚw. Julian i Marcyan, męczennicy. - Św. Menander, biskup z Antyochyi. - Św. Teodor, zakrystyanin. - Św. Tyagryn, biskup z Halberstadt. - Św. Zenon, biskup z Palestyny. - Św. Zozym, papież. / Dnia 27. grudnia: Święty Jan, apostół i ewangelista. (+ r. 104.). Inni święci z dnia 27. grudnia: Św. Albit, wyznawca. - Błog. Alruna, wdowa i męczenniczka. - Św. Eadburgis, księżniczka. - Św. Eson, opat. - Św. Fabriola, matrona. - Św. Lydyusz, męczennik. - Św. Maksym, biskup z Aleksandryi. - Św. Niceras, młodzieniec. - Św. Teodor, męczennik i św. Teofanes, biskup z Nicei, bracia. / Dnia 28. grudnia: Pamiątka Mlodzianków betlejemskich. (Rok 1. p. Chr. ). Inni święci z dnia 28. grudnia: Św. Alfeg, biskup i męczennik z Canterbury. - Św. Antoni, mnich. - Św. Cezary, męczennik. - Bł. Kaspar z Buffalo, założyciel Kongregacyi Krwi Najdroższej. - Św. Domicya, męczenniczka. - Św.Domnion, kapłan. - Św. Eutychyusz,kapłan. - Św. Domicyan, dyakon. - Św. Sabela. - Św. Teodor, opat. - Św. Troadyusz, męczennik. / Dnia 29. grudnia: Święty Tomasz Becket z Canterbury, męczennik. (1118-1170.). Inni święci z dnia 29. grudnia: Św. Albert, opat. - Św. Krescens, biskup z Vienne. - Król i prorok Dawid. - Św. Marcel, opat. - Św. Poncyusz, biskup z Puy. - Św. Satur, męczennik. - Św. Trofym, biskup z Arelatu. - Św. męczennicy Kalikst, Feliks i Bonifacy. - Św. Ebrulf, opat. / Dnia 30. grudnia: Święty Sabin z Spoleto, biskup i męczennik. (+ r. 303.). Inni święci z dnia 30. grudnia: Św. Anyzya, dziewica i męczenniczka. - Św. Eliasz, opat. - Św. Eugeni, biskup z Medyolanu. - Św. Anyży, biskup z Solunia. - Św. męczennicy Manswet, Sewer, Apian, Donat, Honoryusz. - Św. Liberiusz, biskup z Raweny. - Bł. Sebastyan Yalfre, Filipin. - Bł. Ryszard, Benedyktyn. - Św. Jerzy, biskup z Nikomedyi. - Św. Leonard, opat. / Dnia 31. grudnia: Święty Sylwester I., papież. (Panował r 314-335.). Tego samego dnia: Święta Melania Młodsza, wdowa. (383-439.). Inni święci z dnia 31. grudnia: Bł. Balduin, opat. - Św. Barbacyan, kapłan. - Św. Kolumba, dziewica-męczenniczka. - Św. Eustachy, biskup z Bourges. - Św. Flodobert, opat. - Św. German, Benedyktyn. - Św. Hermes, męczennik. - Św. Justyn, kapłan i męczennik. - Św. Sabinyan, biskup z Sens. - ŚŚw. Saturnin i Celestyn, męczennicy. - ŚŚw. Zenon i Donat, męczennicy. - Św. Zoilus, kapłan.

Pokój duszy

św. Piotr z Alkantary

Dzień w dzień kapłani przy Mszy św., tuż przed Komunią, modlą się: Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, obdarz nas pokojem!. Po czym w imieniu całego Kościoła dodają: Panie Jezu Chryste, któryś rzekł Apostołom Twoim: Pokój zostawiam wam, pokój mój daję wam: nie racz patrzeć na grzechy moje, lecz na wiarę Kościoła Twojego, racz go według woli Twej obdarzyć pokojem i zjednoczyć: Który żyjesz i królujesz na wieki wieków. Amen. Lecz kiedyż ten św. pokój zupełnie owładnie cały Kościół? Kiedy się znajdzie ten św. pokój w każdej rodzinie, w każdej gminie, w każdym kraju? Dopiero wtedy, gdy się każdy chrześcijanin usilnie będzie starał ten św. pokój w swym sercu ustalić. A otóż właśnie św. Piotr z Alkantary podaje nam w swej książeczce, Pokój duszy, skuteczne rady, ułatwiające nabycie tego św. pokoju wewnętrznego.

Koszyk kwiatów - Das Blumenkorbchen

Christoph Schmid

"Koszyk kwiatów: powieść dla młodzieży. Historia bardzo smutna, o niesłusznym oskarżeniu młodej, pięknej, bardzo uczciwej dziewczyny o kradzież pierścionka w pałacu hrabiego. Na skutek tego dziewczyna trafiła do więzienia. Życie całej rodziny legło w gruzach... Co prawda po dłuższym czasie prawda wyszła na jaw i bohaterkę powieści przeproszono za niesłuszne oskarżenie i skazanie, ale zmarnowanych lat nikt jej przecież nie zwrócił. Ostatecznie jednak opowieść dobrze się kończy, bo na skrzywdzona dziewczyna poślubia swojego ukochanego, a ślub nastąpił z taką okazałością, jakiej w Eichburgu jeszcze nie widziano. Cała familia hrabiów stanęła o naznaczonej godzinie ślubu w kościele, który już napełniony ludem z całego hrabstwa zebranym, bo to było coś szczególnego, że uboga dziewczyna, która niegdyś więzieniem i wygnaniem niewinnie skaraną była, obecnie uczczoną według zasług została. Johann Christoph Friedrich von Schmid (1768-1854) war ein römisch-katholischer Priester und Schriftsteller, auch von Kirchenliedern, der als der erfolgreichste Jugendbuchautor seiner Zeit gilt. Zu seinen auch heute noch bekannten Werken gehört neben anderen Kirchenliedern das in aller Welt bekannte Weihnachtslied Ihr Kinderlein, kommet. Grundlegend für sein späteres Werk wurde seine Naturverbundenheit und seine tiefe Religiosität, deren Wurzeln bereits in seinem Elternhaus liegen. (https://de.wikipedia.org/wiki/Christoph_von_Schmid)"

Religie świata antycznego. W sześciu tomach. Tom IV: Hellenizm a judaizm, część druga

Tadeusz Zieliński

UWAGA! e-book jest skanem zapisanym w formacie PDF. Plik pdf uniemożliwia przeszukiwanie i kopiowanie tekstu REPRINT. Pośród wszystkich religii tak zwanych pogańskich nie ma ani jednej, która by naszej inteligencji była jednocześnie i tak dobrze znana i tak głęboko nieznana jak religia starożytnej Grecji. Może się to wydawać paradoksalnym, ale tak jest. Jeśli chodzi o religię hellenizmu, to można o niej powiedzieć, iż jest to przenikanie się religii greckiej i wierzeń wschodnich. W kolejnych tomach autor ukazuje relacje pomiędzy hellenizmem a judaizmem. Wreszcie w tomach piątym i szóstym Zieliński zajmuje się religią Rzeczypospolitej Rzymskiej, o której tak pisze: Znaczenie kultury Rzymu włącznie z jego religią dla kultury nowożytnej Europy polega na dwu jej osobliwościach. Po pierwsze na tym, że Rzym będąc pojętnym uczniem twórczej Grecji, wskutek swych losów dziejowych został łącznikiem między nią a barbarzyńską Europą; po drugie na tym, że nie był jednak biernym przenośnikiem twórczych idei swej greckiej mistrzyni, lecz zdołał przniknąć je właściwościami swego geniuszu, wzmacniając przez to ich siłę i zdolność rozrodczą. Mamy nadzieję, że wznawiane przez nas to potężne dzieło przyniesie pożytek wszystkim tym, których interesuje świat antyczny i jego wierzenia, ponieważ niniejsze dzieło dostarcza nam wyczerpujących (w znacznej mierze) informacji dotyczących owych zapomnianych już religii.

Czarny wampir. Ze złotej serii przygód Harrego Dicksona

Anonim

Harry Dickson jest fikcyjnym detektywem, urodzonym w Ameryce, wykształconym w Londynie i nazywanym „The American Sherlock Holmes”. Pojawiał się w prawie 200 magazynach wydawanych w Niemczech, Holandii, Belgii i Francji. Przygody Harry'ego Dicksona i jego młodego asystenta Toma Willsa zachwyciły kilka pokoleń francuskich czytelników. Ponieważ zostały napisane przez mistrza horroru, są o wiele bardziej zorientowane na fantastykę niż prawdziwy kanon holmesowski. Najlepsze i najbardziej zapamiętane historie o Harrym Dicksonie to te, które stawiają Wielkiego Detektywa przeciwko niektórym superzłoczyńcom takim jak profesor Flax, szalony naukowiec znany jako Ludzki Potwór, a później jego córka, równie zabójcza Georgette Cuvelier, znana jako Pająk (z którą Dickson miał związek miłości i nienawiści); Euryale Ellis, piękna kobieta, która miała moc przemieniania swoich ofiar w kamień i która może być reinkarnacją legendarnej gorgony Meduzy; Gurrhu, żyjący bóg Azteków, który ukrył się w Świątyni Żelaza, podziemnej świątyni znajdującej się pod samym sercem Londynu, wypełnionej naukowo zaawansowanymi urządzeniami; ostatnie żyjące mumie babilońskie, które znalazły schronienie pod szkockim jeziorem; nikczemny, pijący krew seryjny morderca, nazwany Wampirem z Czerwonymi Oczami; tajemniczy mściciel w smokingu, znany jako Cric-Croc, Żywe Trupy; krwiożerczy hinduski bóg Hanuman itp. Sława Harry'ego Dicksona we Francji dorównuje sławie Sherlocka Holmesa i Arsène'a Lupina.

Zaklęte pieniądze. Opowiadanie z życia ludu górskiego

Michał Bałucki

Pewien mieszkaniec Krakowa wyjeżdża w Tatry, aby zażyć powietrza, odpocząć. Towarzyszący mu w drodze Górale mężczyzna i niewiasta, opowiadają mu liczne historie o niesłychanych skarbach pochowanych w leśnych ostępach i o zaklętych pieniądzach. I bynajmniej nie uważają oni, iż owe historie to tylko zmyślenia i legendy, ale szczera prawda i że warto owych bogactw szukać.

Ku Mapimi

Karol May

Cykl powieściowy Ród Rodriganda, tom III. Akcja powieści toczy się w wieku XIX w Hiszpanii. Gasparino Cortejo wespół z Alfonsem, nie odpuszczają. Na skutek ich obrzydliwych intryg i nieludzkich zbrodniczych działań hrabia i jego córka Roseta popadają w obłęd. Natomiast, w niemal cudowny sposób odnaleziony, prawdziwy syn hrabiego, Mariano, zostaje uprowadzony i oddany piratowi Landoli. Jakby nieszczęść było jeszcze mało, doktor Sternau zostaje aresztowany i uwięziony, a gdy odzyskuje wolność, wyjeżdża do Moguncji.

Zagadka człowieka. Wstęp do studium nauk tajemnych

Karol du Prel

REPRINT. Czym jest ta książka? To wstęp do studium nauk tajemnych. Nauki tajemne w nowoczesnej formie nie mają za zadanie prowadzić do wiary, lecz przygotować nową wiedzę i już z tego powodu nie wskazują na przeszłość, ale na daleką przyszłość. Są one przeznaczone, by dla światopoglądu przyszłości, który już dzisiaj znajduje się w stadium tworzenia się, dostarczyć owej bardzo ważnej części składowej, która dotyczy rozwiązania zagadki człowieka. Gdy ten światopogląd będzie ukończony, objawi się jego doniosłe znaczenie już tym, że będzie on się przedstawiał jako synteza religii i wiedzy, metafizyki i badania przyrody. Nie będzie on się zwracał jednostronnie do serca człowieka na sposób religii, ani też jednostronnie do jego rozumu na sposób wiedzy. Nie będzie on zastygłą w swych dogmatach religią ślepej wiary, ale nie będzie też podobny do owej wiedzy, od której przybytków wieje dziś mroźny wiatr na życie ludu. Jako metafizyka, nie będzie on się obracał wyłącznie i jedynie w konstrukcjach pojęciowych, lecz będzie miał na równi z naukami przyrodniczymi za podstawę fakty sprawdzone, które mogą nawet być zbadane w drodze doświadczenia.

Jasnowidząca z Prevorst. Spostrzeżenia we względzie wewnętrznego życia człowieka tudzież przenikania świata duchów do naszego świata

Justyn Kerner

UWAGA! e-book jest skanem zapisanym w formacie PDF. Plik pdf uniemożliwia przeszukiwanie i kopiowanie tekstu REPRINT. Jasnowidząca z Prevorst to bardzo obszerne opracowanie zajmujące się niezwykłym przypadkiem pewnej Niemki obdarzonej nadludzkimi zdolnościami. Jest to dzieło napisane bardzo rzetelnie, w pierwszej polskiej edycji wydane w dwóch tomach, tutaj zebranych w jeden wolumin. Dzieło zawiera szczegółowe obserwacje naukowe medyczne i psychologiczne, jakie poczynił dr Kerner opiekując się, jako pacjentką, niejaką Fryderyką Hauffe z miejscowości Prevorst. Była to osoba niezwykła, która m.in. umiała przewidzieć przyszłe wydarzenia, czy też potrafiła odnajdować ukryte przedmioty, czy na żądanie opuszczać własne ciało. Miała tez i inne nadzwyczajne zdolności i umiejętności. Książka dziś zapomniana, ale bez wątpienia zasługująca na przypomnienie.

Kebra Nagast. Chwała królów

Nieznany

W ręce polskiego czytelnika po raz pierwszy trafia pełny polski przekład Kebra Nagast. Przekład ten, co prawda, został dokonany nie z oryginału, lecz z tłumaczenia angielskiego, niemniej jednak jego zaletą jest to, iż zawiera kompletny tekst tej bardzo ważnej i świętej dla Etiopczyków oraz rastafarian księgi. Wcześniejszym od niniejszego polskim przekładem było tłumaczenie autorstwa Stefana Strelcyna, które ukazało się drukiem w roku 1956 w Warszawie pod tytułem: Kebra Nagast czyli Chwała królów Abisynii. Z jednej strony miało ono przewagę nad niniejszym przekładem, który ukazuje się nakładem Wydawnictwa Armoryka, bowiem prof. Strelcyn księgę przetłumaczył z języka abisyńskiego, z drugiej strony obarczone było jednak poważną wadą: przekład nie był pełny i zawierał co prawda obszerne,ale jednak tylko fragmenty dzieła. Kebra Nagast (lub Kebra Negast bo i taka nazwa jest używana)to księga napisana w etiosemickim języku gyyz (znanym także jako geez bądź ge'ez). Jak wspomniałem wyżej, jest to księga dla Etiopczyków niezwykle ważna, co znakomity etiopista Edward Ullendorff (1929-2011) opisał takimi oto słowy: Kebra Nagast to nie tylko dzieło literackie, lecz także składnica etiopskich uczuć narodowych i religijnych. Jest to także jedno z najważniejszych dzieł składających się na tradycję i kulturę całej ludzkości. Kebra Nagast wyjaśnia pochodzenie dynastii salomońskiej sprawującej władzę w Etiopii. Opowiada o tym, jak królowa Saby spotkała Salomona, i o tym, jak Arka Przymierza skradziona przez Dawida (Menelika I) znalazła się w Etiopii. Zawiera także ważną informację dotyczącą porzucenia przez Etiopczyków pogańskiego kultu słońca, księżyca i gwiazd oraz zastąpienia go kultem Jedynego Boga, Boga Izraela. Dzieło przyjęło się dzielić na cztery główne części. Pierwsza obejmuje podstawową treść legendy: spotkanie królowej Saby z królem Salomonem, narodziny ich syna Dawida (tj. Menelika), jego podróż do Izraela, kradzież Arki Przymierza i dalsze losy Menelika jako władcy Etiopii. Druga część to rozdziały 1-18, omawiające różne wątki biblijne, i 113-117 zawierające proroctwa dotyczące przyszłości Etiopii i jej wiary w Chrystusa. Część trzecia jest już dość luźno związana z główną historią Kebra Nagast - stanowi zbiór dowodów na to, jakoby wszyscy wielcy władcy starożytności wywodzili się z narodu wybranego, czyli należeli do ludu semickiego. Część ostatnia, czwarta, obejmuje szereg proroctw dotyczących nadejścia Odkupiciela - Chrystusa. Całość Kebra Nagast jest więc również swoistym pomostem kulturowym: łączy najdalszą, pogańską przeszłość Etiopii sprzed królowej Saby poprzez przyjęcie wiary w jednego Boga (judaizm) po chrześcijaństwo. (Ze wstępu).

Zwodne światło. The Light That Failed

Rudyard Kipling

Powieść angielskiego autora Rudyarda Kiplinga. Akcja powieści obejmuje Londyn, Sudan i Port Said. Opowiada ona o życiu Dicka Heldara, ślepego artysty, oraz jego nieodwzajemnioną miłość do swojej towarzyszki zabaw z dzieciństwa, Maisie. Jest to pierwsza powieść Kiplinga, napisana w wieku 26 lat, na wpół autobiograficzna; oparty na własnej nieodwzajemnionej miłości do Florence Garrard. Powieść, choć źle przyjęta przez krytyków, przez ponad sto lat była drukowana. Został również zaadaptowany na sztukę, dwa filmy nieme i dramat. Książka w dwóch wersjach językowych: polskiej i angielskiej. A dual Polish-English language edition.

Rozprawa Mickiewicza o Jakubie Boehmem

Adam Mickiewicz

Książka w dwóch wersjach językowych: polskiej i francuskiej. Version bilingue: polonaise et française. Adam Mickiewicz niezmiernie wysoko cenił niektórych mistyków. Przetłumaczył Zdania i uwagi dzieł Jakuba Boehmego, Anioła Ślązaka i Saint-Martina. O tym ostatnim mówił w prelekcjach swoich; Ludzie pojedynczy z historii obcych narodów bywają ważnymi dla historii Słowian. Do takich ludzi liczy się teozof francuski Saint-Martin. Drugi, bardziej jeszcze tajemniczy teurg i teozof, niejaki żyd portugalski Martinez Pasqualis, przejeżdżając przez Francję, zaznajomił się z Saint-Martinem. Później Saint-Martin, wciągniony w nauki mistyczne i chcąc do dna zgłębić kwestie religijne, wyuczył się po niemiecku, żeby czytać sławnego teozofa Jakuba Boehmego. Około tego czasu zabrał także znajomość z kilku Rosjanami i Polakami, którzy jego dzieła i opinie zawieźli do Moskwy. Tym sposobem począł się ruch religijny Rosji. Mickiewicz jednak pierwszeństwo przyznawał Boehmemu i mówił o nim: Z mistyków nowoczesnych największy jest Boehme: wielkim, czystym ogniem płonąca dusza i malująca swoje widzenia ognistymi słowami. Jest to prorok także Boży i taki jasnowidz dla ludów chrześcijaństwa dzisiejszego, jakim był Izajasz dla Hebrejów. W ostatnich latach Mickiewicz poruszał z upodobaniem kwestie, odnoszące się do zadań mistycznych lub do dziejów Rzymu starożytnego. Tak powstały: ogłoszony urywek z Elekcji Nerwy, niewydany urywek o pochodzeniu ludów włoskich i praca o Boehmem.

Mały lord. Little Lord Fauntleroy

Frances Hodgson Burnett

Utwór opowiada historię kilkuletniego ubogiego amerykańskiego chłopca; Cedryka, który niespodziewanie wraz z matką zostaje sprowadzony do Wielkiej Brytanii, by zamieszkać z nieznanym mu niezwykle bogatym dziadkiem. Pewnego dnia odwiedza ich angielski prawnik Havisham z wiadomością od dziadka młodego Cedryka, hrabiego Dorincourta, milionera, który gardzi Stanami Zjednoczonymi i był bardzo rozczarowany, gdy jego najmłodszy syn poślubił Amerykankę. Wraz ze śmiercią starszych braci swojego ojca Cedryk odziedziczył tytuł Lorda Fauntleroya i jest spadkobiercą hrabstwa i ogromnej posiadłości. Dziadek Cedryka chce, aby zamieszkał w Anglii i był wychowywany jako angielski arystokrata... (wg Wikipedii).

Głowa swoje a serce swoje

Michał Bałucki

Przystojny a dodatek interesujący młodzieniec, niezbyt interesująca płeć brzydką panna Jadwinia, ale też inne miłe stworzonka, no i oczywiście drugi jeszcze kawaler, ba! a nawet mowa o pojedynku! Zda się banalny romans, ale jednak nie do końca A oto początkowy fragment opowiadania: Siedziało ich dwoje w grabowej altanie. Wypadek to tak często powtarzający się w powieściach, romansach i w poezji, że nie ośmieliłbym się nudzić nim, jak pan Jowialski pięknych czytelniczek, gdyby nie to, że para moich kochanków, zamiast gruchać miłośnie, jak każe regulamin romansowy, czytała Stuarta Milla: o poddaństwie kobiet, to jest właściwie on czytał, a ona, siedząc naprzeciw niego, słuchała go z powagą i uwagą tak wielką, że od natężenia myśli, smagława jej twarzyczka rozpaliła się gorączkowym rumieńcem i drobne perełki potu zarosiły czółko, do czego niemało przyczynił się także upał południowy, którego gorące tchnienie nawet w cienistej altanie czuć się dawało. Panienka była w ciemnej sukience, opiętej lakierowanym paskiem, włosy miała gładko uczesane, haftowany maleńki kołnierzyk i takież mankietki, żadnego kwiatka we włosach, żadnego świecidełka w ubraniu nic, coby zdradzało chęć podobania się, zalotność tak właściwą i tak zwyczajną w jej wieku.

Pierwotna historia Polski

August Bielowski

August Bielowski opisuje najdawniejsze dzieje Polski i Polaków, z czasów przedchrześcijańskich i wczesnopiastowskich, analizując najstarsze kroniki średniowieczne, w których można znaleźć informacje dotyczące naszych najdawniejszych dziejów, wierzeń, siedzib, władców. Mimo iż jest to wznowienie mocno już wiekowego dzieła uważamy, iż winno się ono znaleźć w bibliotece każdego, kto na poważnie interesuje się i bada najdawniejsze dzieje Polski i Słowiańszczyzny. Niniejsza książeczka Bielowskiego stanowi wartościowy przyczynek i źródło informacji dotyczącej czasów pradawnych naszej ojczyzny.

Znak czterech. The Sign of Four

Arthur Conan Doyle

Książka w dwóch wersjach językowych: polskiej i angielskiej. A dual Polish-English language edition. Znak czterech (inny tytuł polskiego przekładu: Znamię czterech) powieść kryminalna autorstwa sir Arthura Conana Doylea wydana w lutym 1890 roku, druga powieść o przygodach Sherlocka Holmesa. Jest to jedyna powieść o Sherlocku Holmesie niepodzielona na dwie części. Do detektywa amatora Sherlocka Holmesa zgłasza się z prośbą o pomoc panna Mary Morstan (przyszła żona doktora Watsona). Od czasu śmierci jej ojca dostaje w prezencie co roku, w ten sam dzień, piękną perłę. Holmes i Watson mają za zadanie odkryć, kto i dlaczego przysyła pannie Morstan tak drogie prezenty i co ma z tym wspólnego tajemniczy napis Znak czterech.

Szaleństwo Almayera. Almayers Folly

Joseph Conrad

Książka w dwóch wersjach językowych: polskiej i angielskiej. A dual Polish-English language edition. Akcja debiutanckiej powieści Conrada rozgrywa się w egzotycznej scenerii, w miejscach wzorowanych na autentycznych miejscowościach i pejzażach wyspy Borneo, gdzie osiadł główny bohater utworu, holenderski kupiec Kaspar Almayer, zajmujący się obecnie głównie handlem rzecznym. Podobnie jak sceneria powieści także bohaterowie posiadali pierwowzory wśród osób, z którymi zetknął się Conrad w czasie swoich licznych egzotycznych podróży. Szaleństwo Almayera łączy w sobie elementy przygodowej powieści i romansu, w którym sposób przedstawienia głównych bohaterów podważał zasady przyjęte w czasach panowania Królowej Wiktorii, z ambiwalentną fascynacją odmiennymi kulturami, analizą wpływu tych kultur na wyobcowanych tam Europejczyków, zmaganiem się jednostki ze światem reprezentowanym przez siły natury. W powieści elementy te uosabia z jednej strony Nina, córka tytułowego bohatera, Kaspara Almayera, pół Europejka, pół Malajka oraz marzenie, tj. tytułowe szaleństwo bohatera, który w sercu dżungli pragnie zbudować ogromny dom według założeń architektury europejskiej, czym naraża się na śmieszność w lokalnym środowisku. (za Wikipedią).

O Słowianach i ich pobratymcach. Rozprawa o języku sanskryckim

Walenty Majewski

UWAGA! e-book jest skanem zapisanym w formacie PDF. Plik pdf uniemożliwia przeszukiwanie i kopiowanie tekstu Według wstępu autora: Gdy Słowianie i starożytne ludy Indii stały się szczególnym badań moich przedmiotem, musiałem ulec wieloletniej namiętności. Długo nie wierzyłem sam sobie, długo posądzano mnie o marzenie. Wszelkie podobieństwo, które między mową, obyczajami, zwyczajami, prawami, bóstwami starożytnych Hindusów i dawnych Iranu mieszkańców, a również starożytnych Słowian, dostrzegłem, a to skłoniło mnie do zebrania rozrzuconych spostrzeżeń. Wypadło mi zacząć od starożytnego, już przed trzema tysiącami lat obumarłego języka Hindusów. Mogą nastąpić późne wieki, gdzie ludzie zapominają swe dzieje, gdy tymczasem język wskazuje na pobratymstwo dwóch odległych ludów. () Zwróciłem uwagę na zarys obyczajów, zwyczajów, bóstw, wyobrażeń religijnych, tudzież praw dawnych i teraźniejszych Hindusów i ich ze słowiańskimi związku. () Rzucone np. w Księdze piątej, rozdziale dziewiątym Dziejów Herodota podanie, że już za jego czasów po naszej stronie Dunaju i dalej na północ istniały nieznane mu ludy, których ubiór miał być ten sam co i Medów, a które się mianowały potomkami tego, w starożytnym Iranie sławnego narodu. Że siedziby tych ludów stykały się z siedzibami, aż po morze Adriatyckie, rozciągnionych Enetów. Że jeszcze za panowania Augusta Cesarza, Słowianie byli Rzymianom znani, pod imieniem Skalawos itd. Wyczytując dalej z godnych wiary pisarzy, że wyraz Sauromata znaczy północnego Meda. () Że w Europie, a szczególniej w Cesarstwie Wszechrosyjskim, w Polsce, Liwie, Państwie Tureckim, w Siedmiogrodzie, Węgrzech, Czechach, Saksonii, Prusach i Meklemburgii skupieni, lub innego szczepu poprzedzielani ludami, Słowianie, przeszło dwie trzecie części reszty europejskiej ludności wynoszą. Że Słowianie w epoce od 481 r. do 771 naszej ery, czwartą część dziejów wiadomego wówczas świata zajmowali. Że Słowianie, aczkolwiek nie wyskokami dowcipu, lecz znaczna kulturą, dobrymi obyczajami, pracowitością i pomysłem, inne wyprzedzali ludy. Przekonawszy się nareszcie z wielu dialektów, tak rozsianych Słowian, iż prawie wszyscy dotąd zachowali tok i naturę całkiem odmiennego, od reszty istniejących w Europie języka. Że Słowianie bałwochwalcy przed tysiącem lat i dawniej, mieli początkowo Rząd Gminowładny, później wybierali królów, których pospolicie knes, gospodyn, wojewod, ban i kral nazywano. Że nad tymi ludami Najwyższy Kapłan w Arkonie na wyspie Rugii miał wielką władzę. Że uosobione bóstwa Słowian i wyobrażenia ich religijne, były wspólne bóstwom wschodniej Azji ludów Iranu i Indii. () Mogliśmy to najpierw dostrzec w Iranie, a dla uzupełnienia wypadało nam przejrzeć przyległe Iranowi przestrzenie Azji () I stad owa książka. Mimo upływu wielu lat warta jest przeczytania. Każdy, kto pasjonuje się dziejami Słowian i Słowiańszczyzny powinien mieć ją w swojej bibliotece.

Trzecia płeć

Tadeusz Dołęga Mostowicz

Trzecia płeć jest niezwykle barwną opowieścią o radykalnych feministkach, szerzących zepsucie artystkach, zdemoralizowanych przedstawicielach wyższych sfer oraz... mężczyznach wydelikaconych i mimozowatych, którzy są utrzymankami kobiet. Bohaterką książki jest Anna Leszczowa, prawniczka z Poznania, żona bezrobotnego utracjusza i ciamajdy.

Podróże Gulliwera. Gulliver's Travels

Jonathan Swift

"Jonathan Swift: Podróże Gulliwera. Gulliver's Travels. Książka w dwóch wersjach językowych: polskiej i angielskiej. A dual Polish-English language edition. Podróże Guliwera powieść Jonathana Swifta napisana w 1726 roku, stanowiąca połączenie satyry na ludzką naturę z parodią popularnych w tamtym okresie powieści podróżniczych. Stanowi najbardziej znaną pracę Swifta, jest jednocześnie zaliczana do klasyki literatury angielskiej. Książka zdobyła ogromną popularność już wkrótce po wydaniu (John Gay stwierdził, że stanowi lekturę uniwersalną, czytaną przez wszystkie warstwy społeczne), ukazuje się drukiem praktycznie nieprzerwanie od roku pierwszej publikacji. George Orwell powiedział, że gdyby miał wybrać sześć książek, które miałyby ocaleć, podczas gdy wszystkie inne uległyby zniszczeniu, Podróże Guliwera z pewnością znalazłby się wśród nich. (https://pl.wikipedia.org/wiki/Podróże_Guliwera) Travels into Several Remote Nations of the World. In Four Parts. By Lemuel Gulliver, First a Surgeon, and then a Captain of Several Ships, better known simply as Gulliver's Travels (1726, amended 1735), is a novel by Irish writer and clergyman Jonathan Swift, that is both a satire on human nature and a parody of the ""travellers' tales"" literary sub-genre. It is Swift's best known full-length work, and a classic of English literature. The book became popular as soon as it was published. John Gay wrote in a 1726 letter to Swift that ""It is universally read, from the cabinet council to the nursery."" Since then, it has never been out of print. Cavehill in Belfast is thought to be the inspiration for the novel. Swift imagined that the mountain resembled the shape of a sleeping giant safeguarding the city. (https://en.wikipedia.org/wiki/Gulliver's_Travels)"