Syn zatracenia. Zaświaty w wierzeniach Kościołów tradycji katolickiej

Andrzej Sarwa

Syn zatracenia - w książce opisane są dzieje i wierzenia dotyczące zaświatów w nauce Kościoła rzymskokatolickiego i Kościołów katolicyzujące, czyli rodziny Kościołów starokatolickich, Kościoła palmariańskiego i Kościoła mariawickiego. Treść: Kościoły tradycji katolickiej - Kościół rzymskokatolicki, O śmieci, antychryście i o końcu świata, czyli: rzymskokatolickie wierzenia eschatologiczne, Śmierć nie jest końcem istnienia, Sąd szczegółowy pokażą duszy jej czyny, zważą i osądzą, A kiedy umrzesz, odbierzesz swoją zapłatę, Niebo - czym jest i gdzie się znajduje?, O szczęśliwości wiekuistej słów kilkoro, Czyściec - i cóż to takiego?, Zwięzła nauka o czyśćcu, O naturze i przymiotach kar czyśćcowych, Traktat o czyśćcu świętej Katarzyny Genueńskiej, Na czym polega ekspiacja?, Piekło - miejsce wieczystych katuszy, Idźcie precz ode mnie, przeklęci, w ogień wieczny... (Mat. 25,41), Limbo dzieci czwarte miejsce w zaświatach, Koniec świata - kiedyż to nastąpi?, Znaki końca świata, Ostateczny kataklizm, Powtórne przyjście Pana Jezusa Chrystusa, powszechne zmartwychwstanie ciał, sąd ostateczny i odnowienie ziemi, Kościoły katolicyzujące . Rodzina kościołów starokatolickich, Wierzenia eschatologiczne rodziny kościołów starokatolickich, Inne kościoły katolicyzujące, Palmariańska nauka o rzeczach ostatecznych, Mateczka Kozłowska, arcybiskup Kowalski i Dzieło Wielkiego Miłosierdzia, Mariawickie wierzenia eschatologiczne, Bibliografia

W sidłach hipnozy. Harry Dickson: Przygody Zagadkowego Człowieka

Anonim

Harry Dickson jest fikcyjnym detektywem, urodzonym w Ameryce, wykształconym w Londynie i nazywanym „The American Sherlock Holmes”. Pojawiał się w prawie 200 magazynach wydawanych w Niemczech, Holandii, Belgii i Francji. Przygody Harry'ego Dicksona i jego młodego asystenta Toma Willsa zachwyciły kilka pokoleń francuskich czytelników. Ponieważ zostały napisane przez mistrza horroru, są o wiele bardziej zorientowane na fantastykę niż prawdziwy kanon holmesowski. Najlepsze i najbardziej zapamiętane historie o Harrym Dicksonie to te, które stawiają Wielkiego Detektywa przeciwko niektórym superzłoczyńcom takim jak profesor Flax, szalony naukowiec znany jako Ludzki Potwór, a później jego córka, równie zabójcza Georgette Cuvelier, znana jako Pająk (z którą Dickson miał związek miłości i nienawiści); Euryale Ellis, piękna kobieta, która miała moc przemieniania swoich ofiar w kamień i która może być reinkarnacją legendarnej gorgony Meduzy; Gurrhu, żyjący bóg Azteków, który ukrył się w Świątyni Żelaza, podziemnej świątyni znajdującej się pod samym sercem Londynu, wypełnionej naukowo zaawansowanymi urządzeniami; ostatnie żyjące mumie babilońskie, które znalazły schronienie pod szkockim jeziorem; nikczemny, pijący krew seryjny morderca, nazwany Wampirem z Czerwonymi Oczami; tajemniczy mściciel w smokingu, znany jako Cric-Croc, Żywe Trupy; krwiożerczy hinduski bóg Hanuman itp. Sława Harry'ego Dicksona we Francji dorównuje sławie Sherlocka Holmesa i Arsène'a Lupina.

Uwodziciel w pułapce

Kurt Matull, Matthias Blank

5 część serii powieści kryminalnych noszących wspólny nadtytuł: Lord Lister - tajemniczy nieznajomy. Lord (Eward) Lister to postać fikcyjnego londyńskiego złodzieja-dżentelmena, kradnącego oszustom, łotrom i aferzystom ich nieuczciwie zdobyte majątki, a także detektywa-amatora broniącego uciśnionych, krzywdzonych, niewinnych, biednych i wydziedziczonym przez los, która po raz pierwszy pojawiła się w niemieckim czasopiśmie popularnym zatytułowanym Lord Lister, genannt Raffles, der Meisterdieb i opublikowanym w 1908, autorstwa Kurta Matulla i Theo Blakensee. Po wydaniu kilku początkowych numerów serię kontynuowano, pt. Lord Lister, znany jako Raffles, Wielki Nieznajomy, który był tytułem pierwszej powieści. Seria stała się bardzo popularna nie tylko w Niemczech (ukazało się tam 110 cotygodniowych wydań, a ostatnie wydanie cyklu zakończyło się w 1910); została przetłumaczona na wiele języków, i wydawana w wielu krajach na całym świecie. W Polsce od początku listopada 1937 do końca września 1939 wydawano serię 16-stostronicowych zeszytów pt. Tygodnik Przygód Sensacyjnych. Lord Lister. Tajemniczy Nieznajomy Każdy numer zawierał jedną mini-powieść cyklu, która stanowiło oddzielną całość. (Za Wikipedią).

Amy Foster

Joseph Conrad

Odkryj wzruszającą i poruszającą opowieść Josepha Conrada w dwujęzycznej edycji "Amy Foster," dostępnej zarówno w języku polskim, jak i angielskim, w przekładzie Anieli Zagórskiej. Książka przedstawia dramatyczną historię biednego emigranta z Europy Środkowej, który, płynąc z Hamburga do Ameryki, rozbija się u wybrzeży Anglii. Zagubiony i osamotniony, trafia na nieprzyjaznych mieszkańców angielskich wiosek, którzy, przerażeni jego obcym językiem i nieznajomym wyglądem, traktują go jak zagrożenie. W tym wrogim otoczeniu jedynie ekscentryczny pan Swaffer decyduje się udzielić mu schronienia i pracy. Yanko, bo tak ma na imię główny bohater, powoli przyswaja nowy język i obyczaje, a jego imię, oznaczające "Mały Jan", staje się symbolem jego trudnej drogi ku akceptacji. Jego pochodzenie z Karpat i góralska dusza odciskają się piętnem na jego losach, szczególnie w miłości do Amy Foster, prostej służącej, która jako jedyna okazuje mu odrobinę życzliwości. Mimo niechęci otoczenia, para pobiera się, a ich związek zostaje uwieńczony narodzinami syna, Johnny'ego. Jednakże szczęście jest ulotne. Amy, zaniepokojona dziwnymi zwyczajami męża, zaczyna się go obawiać, zwłaszcza gdy Yanko próbuje przekazać synowi modlitwy w swoim ojczystym języku. Kiedy Yanko zapada na ciężką chorobę i zaczyna majaczyć w obcym dla Amy języku, ta, przerażona, opuszcza go, pozostawiając go w agonii. Tragicznie okazuje się, że Yanko jedynie błagał o wodę w swojej mowie. Yanko umiera, pozostawiając po sobie smutek i refleksję nad losem odrzucenia i niezrozumienia. "Amy Foster" to niezwykła opowieść o samotności, trudach emigracji i zderzeniu kultur, które nieodmiennie wpływa na losy człowieka. Ta dwujęzyczna edycja pozwala zarówno na głębsze zrozumienie tekstu, jak i na doskonalenie umiejętności językowych. To książka, która poruszy serce każdego czytelnika, pozostawiając niezatarte wrażenie.

Historia siostry Oliwii i inne opowiadania

Selma Lagerlöf

Zbiór znakomitych opowiadań wybitnej pisarki szwedzkiej, laureatki nagrody Nobla. Jej książki były tłumaczone na sześćdziesiąt języków. Tom zawiera utwory, które noszą tytuły: Kopalnia srebra, W sali sądowej, Przygoda w Jerozolimie, Marsz weselny, Długowieczność papieża, Historia siostry Oliwii.

Wizja Krasińskiego

Wilhelm Adolf Bruchnalski

Wizja Krasińskiego pióra Bruchnalskiego to opowieść o doświadczeniach mistycznych jednego z naszych trzech wieszczów narodowych, Zygmunta Krasińskiego. Debiutował on w 1828 jako autor przepojonych makabrą opowieści gotyckich. Już wtedy ujawniły się najbardziej charakterystyczne cechy pisarstwa Krasińskiego: jego obsesja cierpienia, zagłady i śmierci, a przy tym wewnętrzny konflikt między życiowym konwenansem a etosem romantycznej walki narodowowyzwoleńczej, dały obfity plon w postaci twórczości literackiej pełnej frenezji, obrazów piekielnych oraz ostrych dysonansów na tle religijnym i społecznym. W późniejszym czasie około roku 1847, wraz z wydaniem Ostatniego Wieszcz zastąpił skrajną rozpacz dotychczasowych dzieł przesłaniem etyki chrześcijańskiej, która z czasem, uzupełniona o myśl mesjanistyczną, przerodzi się w żarliwe zawołania do ewangelicznej miłości. (http://pl.wikipedia.org/wiki/Zygmunt_Krasiński)

Człowiek, który mógł robić cuda. The Man Who Could Work Miracles

Herbert George Wells

Książka w dwóch wersjach językowych: polskiej i angielskiej. A dual Polish-English language edition. W angielskim pubie niejaki George McWhirter podczas sprzeczki z Fotheringayem z niezachwiana pewnością zapewnia o niemożności czynienia cudów. W odpowiedzi na to Fotheringay rozkazuje lampie naftowej, aby zapaliła się do góry nogami i dzieje się tak, ku jego zdumieniu. Znajomi jednakowoż uważają to za kuglarską sztuczkę, ale Fotheringay postanawia zbadać tę swoją nową moc. Po wykonaniu codziennych urzędniczych obowiązków Fotheringay wychodzi do parku, by dalej ćwiczyć czynienie cudów. Podniecony swymi niezwykłymi umiejętnościami, Fotheringay uczestniczy w niedzielnych nabożeństwach. Duchowny, pastor Maydig, naucza o nadnaturalnych zjawiskach. Fotheringay jest tym głęboko poruszony i spotyka się z Maydigiem w celu uzyskania jego porady. Po kilku drobnych demonstracjach pastor staje się jego entuzjastą i sugeruje, by Fotheringay wykorzystał owe umiejętności po to, aby przynieść korzyści innym. Tej nocy obaj spacerują ulicami miasta, m.in. lecząc choroby i występki. Ale nasz bohater ma szersze plany i zamierzenia tłumaczył Antoni Lange

Legendy sandomierskie

Małgorzata Poraj Badowska

Sandomierz obok Gniezna, Krakowa, Poznania, Wrocławia, Gdańska czy Kalisza należy do grupy najstarszych i najważniejszych polskich miast jednej z kolebek naszej państwowości, kultury i religijności. Osadnictwo na terenie miasta ma niezwykle dawną metrykę, bo ludzie mieszkają tu nieprzerwanie od sześciu i pół tysiąca lat. Sandomierz najpierw był stolicą plemiennego państwa Lędzian. Po zjednoczeniu plemion polskich przez Piastów zachował funkcję ośrodka administracyjnego i kolejno był stolicą ziemi, księstwa i województwa (do rozbiorów). Pierwszy raz lokowano go na prawie niemieckim przed 1227 rokiem, a ponownie po całkowitym zniszczeniu przez Tatarów w r. 1286. Upadek Sandomierzowi przyniosły jednak nie najazdy tatarskie, ale potop szwedzki, rozbiory i okres PRL-u. Obecnie jest stolicą diecezji i powiatu W mieście znajduje się 7 szkół średnich i 4 szkoły wyższe, muzea, i biblioteki. Treść: I. Książęta, królowie... II. Czasy Tatarów. III. Czasy wojen. IV. Święci i błogosławieni. V. Duchy zjawy upiory

Ludwik Kondratowicz

Franciszek Rawita Gawroński

Opowieść o życiu i dziełach Ludwika Kondratowicza, czyli Władysława Syrokomli. (ur. 29 września 1823 w Smolhowie, zm. 15 września 1862 w Wilnie) polskiego poety i tłumacza epoki romantyzmu. Nazywanego często lirnikiem wioskowym, autora ironicznych wierszy stylizowanych na XVIII-wieczną sielankę oraz przyśpiewek ludowych. (za Wikipedią).

Opowieść o papierowej koronie

Józef Czechowicz

Niniejsza powieść to debiut prozatorski Czechowicza z 1923 roku. Opublikował ją na łamach lubelskiego Reflektora. Opowieść o papierowej koronie, to dzieło, którego jednym z tematów jest niespełniona homoseksualna miłość. Młody Czechowicz stworzył niezwykle ciekawy utwór, którego głównym bohaterem jest Henryk, homoseksualista, zawiedziony kochanek, niedoszły samobójca. Opowieść o papierowej koronie stanowi świadectwo pierwszych doświadczeń i pragnień miłosnych autora, a jednocześnie w sposób znakomity odzwierciedla stan duszy młodego twórcy, który sam zmagał się z chorobą psychiczną, której ostatecznie nie przezwyciężył i której uległ.

O wolności sumienia

Feliks Buchwald

Bez wolności przedzierzga się człowiek w narzędzie przemocy, do rzędu roboczych zwierząt lub obracającego się w machinie kółka zniżony, traci godność swoją, przestaje być człowiekiem. Bez wolności wszelkie prawa pozbawione są właściwej wartości. Co np. po prawie własności, jeżeli według mego przekonania i potrzeby zabroniono mi nią rozrządzać? Co po prawie do oświaty, jeśli w urzędowej tylko nabywać ją muszę szkole? Wolność, acz z istoty swej jedna, atoli według przedmiotu swego rozmaicie się nazywa, jako to: wolnością sumienia, słowa, stowarzyszenia, pracy, przesiedlenia itp. Nowożytna wolność, wysławiana i wielbiona przez pewnych ludzi, liczy wiek swój zaledwie od 1789 r., a spoglądając z zadowoleniem i dumą na dotychczasowe zdobycze swe, toczy nieprzerwaną walkę o nowe nabytki. Niezmiernej wszakże wagi i doniosłości jest pytanie: Azali bój na całej linii wrzący, o prawdziwą prowadzony jest wolność? Azali osiągnięte zwycięstwa są wolności tryumfem? Aby to pytanie gruntownie rozwiązać, przypatrzmy się przede wszystkim istocie wolności, zastanówmy się czym ona jest właściwie.

Sad umarłych. Opowieści niesamowite

Stefan Grabiński

Zbiór opowiadań znakomitego pisarza, Stefana Grabińskiego, tworzącego przed drugą wojną światową, specjalizującego się w opowieściach niesamowitych, zwanego polskim Edgarem Allanem Poe. Tom zawiera 21 opowieści grozy, które polecamy do czytania ludziom o mocnych nerwach. I ostrzegamy, by ich nie czytać po zmroku! Kto sięgnie po ten zbiorek, na pewno się nie zawiedzie! Mistrzostwo pióra, subtelne wprowadzanie w nastrój, zaskakujące zakończenia opowiadań: Przed drogą daleką, Na tropie, Spojrzenie, Szary pokój, Ciuciubabka, Za rychło, Cud Żywi, Król Nenufar, Sympatyk Proń, Sad Umarłych, Opowieść o grabarzu, Świadek Materna, Ironia, Zmora, Parkan, Ksenia, Czad, Czarna Wólka, Lepianka w czystym polu, Jak Myriam odeszła, Nietykalny

Święty Stanisław. Rzeczywistość i legenda

Artur Lis

U schyłku lat siedemdziesiątych XI wieku rozegrał się na ziemiach polskich tajemniczy konflikt, w którego efekcie biskup krakowski Stanisław został zamordowany, a król Bolesław pozbawiony władzy i wygnany. Ogromne zainteresowanie factum św. Stanisława, nieustannie, po dziś dzień, stanowi przedmiot omawiany w różnych rozprawach, jak i opracowaniach popularnych. Pierwszy kronikarz Gall Anonim pozostawił czytelnikom enigmatyczny przekaz, zaś Mistrz Wincenty, przeciwstawił dwie tradycje: duchowieństwa krakowskiego oraz dynastyczną. Późniejsza literatura dostarcza wielu, nie rzadko kontrowersyjnych i pozbawionych umocowania w źródłach hipotez, by wymienić słynne Szkice historyczne jedenastego wieku Tadeusza Wojciechowskiego. Książka Artura Lisa Święty Stanisław. Rzeczywistość i legenda omawia spory historiograficzne związane z biskupem krakowskim i jego konfliktem z monarchą. Spis treści: Wstęp. Kontekst historyczny problemu. Przegląd historiografii. Historiografia krytyczna. XX Wiek i historiografia współczesna. Konflikt biskupa Stanisława z Bolesławem II w aspekcie prawnym. Zakończenie. Bibliografia. Summary. Aneks

Grażyna

Adam Mickiewicz

Grażyna. Powieść litewska – klasycystyczny poemat epicki Adama Mickiewicza wydany po raz pierwszy w drugim tomie Poezyj z 1823 roku; często określany również jako powieść poetycka. Fabuła Grażyny − pod względem tematyki oraz realiów historycznych pokrewna wydanemu w pięć lat później Konradowi Wallenrodowi − oparta jest na motywie zaczerpniętym z Iliady Homera: pierwowzorem zagniewanego Litawora jest Achilles, zaś Grażyny – Patroklos. Tematem dzieła jest waleczny czyn „niewiasty z wdzięków, a bohatera z ducha”, dokonany w imię wyższości racji ogólnej nad indywidualną oraz tragiczne dzieje małżeństwa Grażyny i Litawora. Grażyna porusza również problem „pamięci o przeszłości i tradycji”, co zbliża powieść do drugiej części Dziadów. Powstanie Grażyny bezpośrednio łączy się z rosnącą w pierwszej połowie XIX wieku popularnością eposów w stylu Torquatoa Tassa oraz ze skrzętnymi studiami autora nad obyczajowością i tradycją pogańskiej Litwy (zwłaszcza rodzimego Nowogródka), co czyni z utworu swoisty „poemat archeologiczny”. Forma dzieła została ponadto stylizowana na język staropolski. Grażyna, zarówno treścią, jak i szesnastowieczną formą, stanowi swego rodzaju kontynuację napisanej wcześniej przez Mickiewicza powiastki Żywila (1819). (za Wikipedią)

Potrawy z kartofli

Elżbieta Kiewnarska

Poradnik kulinarny Potrawy z kartofli autorstwa Elżbiety Kiewnarskiej (publikującej w międzywojennej Polsce pod pseudonimem Pani Elżbieta) to jedna z wielu niezwykle wartościowych książek kucharskich. Poradnik ten zawiera 75 przepisów na zdrowe i łatwe do wykonania potrawy z kartofli. Są to: Kartofle w mundurach; kartofle gotowane; kartofle pieczone w łupinach; kartofle pieczone, obierane; kartofle nadziewane; kartofle nadziewane szynką; kartofle nadziewane zapiekane z serem; kartofle nadziewane grzybami; kartofle nadziewane mięsem; kartofle nadziewane wędzoną rybą; kartofle nadziewane śledziem; kartofle nadziewane pieczarkami; zwykła kartoflanka; zupa kartoflana z porami; kartoflanka na mleku; kartoflanka z pieczarkami; zwykłe kartofle przysmażane; kartofelki surowe smażone; kartofelki lyonnaises; kartofle ze słoniną; stare kartofle jak młode; bomby kartoflane; kartofelki drążone; kartofle smażone po francusku; kartofle z pieca; kartofle po czesku; kartofle duchesse; kartofle zapiekane z serem; krokietki kartoflane; gnochi włoskie; krokietki kartoflane inaczej; kotlety kartoflane; kartofle ze śledziem; kartofle po włosku; kartofle po włosku inaczej; kartofle zapiekane z grzybami; kartofle pod beszamelem; kartofle pod beszamelem inaczej; kartofle zapiekane z rybą wędzoną; babka z surowych kartofli; kotlety kartoflane; kotlety kartoflane inaczej; kotlety kartoflane z duszą; kotlety z kartofli i jaj; kotlety kartoflane z nadzieniem mięsnym; kasza puchowa; kasza kartoflana z makiem; puree kartoflane; kartofle tłuczone; wykwintne puree kartoflane; racuchy z surowych kartofli; racuchy z kartofli inaczej; delikatne racuszki z surowych kartofli; racuszki niemieckie; kluski z surowych kartofli; kluski z surowych kartofli, zapiekane; kluski kartoflane; knedle kartoflane; knedle turyńgskie; knedle saskie; knedel czeski, w serwecie; pierogi z kartoflami; pierogi kartoflane inaczej; kluski kartoflane, delikatniejsze; forszmak; suflet z kartofli; suflet kartoflany inaczej; paszteciki kartoflane; pasztet z kartofli; torcik kartoflany z serem; słodkie placuszki kartoflane; sałata z kartofli z rzeżuchą; sałata kartoflana z pomidorami; sałata kartoflana inaczej; sałata kartoflana z sosem majonezowym.

Dziady część 3

Adam Mickiewicz

Trzecia, ostatnia ukończona część dramatu, została napisana wiosną 1832 roku (wiąże się to z pobytem Mickiewicza w Dreźnie). Przez badaczy ta część 'Dziadów' jest uważana za arcydzieło polskiego dramatu romantycznego, m.in. ze względu na połączenie w jednym utworze problematyki polityczno-historycznej z metafizyczną. Charakterystyczną cechą tego dramatu jest jego nieciągłość, fragmentaryczność i otwarta, swobodna kompozycja. Żaden z licznych wątków fabularnych nie został ukończony, losy bohaterów są niedopowiedziane (z wyjątkiem Doktora, który ginie od uderzenia piorunem). Do całego cyklu nawiązuje scena IX (obrzęd tytułowych Dziadów). Plan historyczny utworu dzieli się na dwie części: jawną (oficjalny wymiar rzeczywistości) i ukrytą (martyrologia, spiski i walka narodowowyzwoleńcza). W części jawnej (Dom wiejski pode Lwowem, Salon Warszawski, Pan Senator) poeta staje się bezlitosnym analitykiem i krytycznym obserwatorem zaprezentowanej w utworze zbiorowości. Zbiorowość ta dzieli się na "lewą" i "prawą" stronę. W części ukrytej autor zawarł swoją drezdeńską koncepcję martyrologicznej historii Polski. (Za Wikipedią).

Old Surehand. Tom I, II i III

Karol May

"Old Surehand" to trzytomowa powieść przygodowa autorstwa renomowanego niemieckiego pisarza Karla Maya, napisana w latach 1894-1896. Ta obszerna saga przenosi czytelników w serce Dzikiego Zachodu, wprowadzając ich w świat niebezpiecznych wyzwań, pasjonujących przygód i niezłomnej walki o sprawiedliwość. Głównym bohaterem opowieści jest Old Surehand, drwal i znakomity myśliwy, którego imię bojowe - "Pewna Ręka" - odzwierciedla jego niezrównaną precyzję w strzelaniu. Tytuł Old - "Stary" nadawany jest bohaterowi symbolicznie, reprezentując zarówno amerykańską ducha Dzikiego Zachodu, jak i dojrzałą mądrość i doświadczenie, które zdobył na przestrzeni swojego życia. W trzech tomach tej opowieści, czytelnicy zostaną wciągnięci w wir zdarzeń, które testują umiejętności i charakter Old Surehanda. Akcja rozgrywa się w realistycznie przedstawionym otoczeniu Dzikiego Zachodu, gdzie bohater staje w obliczu niebezpieczeństw, nawiązuje niezwykłe przyjaźnie i prowadzi zacięte walki z przeciwnikami sprawiedliwości. "Old Surehand" to prawdziwie wielowymiarowa opowieść, w której elementy przygody, dramatu i pasji splatają się w jedną fascynującą całość. Ta powieść to gratka dla miłośników literatury przygodowej, którzy pragną zanurzyć się w świat Dzikiego Zachodu i przeżyć niezapomniane emocje u boku niezwykłego bohatera.

Boża męka

Karel Čapek

Autor powieści był jednym z pionierów fantastyki naukowej i wolnomularzem. We wczesnym okresie twórczości wychodził z doświadczeń czeskiej przedwojennej techniki i nowych europejskich kierunków naukowych co znalazło odzwierciedlenie m.in. w powieści Boża męka. Fragment utworu: Nieskończenie cicho padał śnieg na zamarzniętą okolicę. Ze śniegiem zawsze pada cisza myślał sobie Boura, ukryty w jakiejś szopie i było mu równocześnie uroczyście i tęskno, gdyż czuł się osamotniony w szerokiej przestrzeni. Ziemia przed jego oczyma upraszczała się, jednoczyła i rozszerzała zarazem, wyrównana w białe fale i nieporyta żadnymi śladami życia. W końcu rzedniał i ustawał ten taniec śniegowych płatków jedyny ruch w tej uroczystej ciszy. Wahając się, podróżny wsuwa nogi w niedotknięty śnieg i tak mu dziwnie, że on pierwszy naznaczy okolicę długim rzędem swych kroków. Ale oto naprzeciw gościńcem idzie ktoś czarny i w szaty szczelnie zatulony; dwa łańcuszki kroków pobiegną obok siebie, skrzyżują się i na tej czystej, niepokalanej tablicy, zostawią ślady ludzkiej bytności. Ale ten, który idzie naprzeciw staje. Ma oszronione wąsy i z uwagą spogląda na coś, na boku gościńca. Boura zwolnił kroku. Patrzył w kierunku oczu nieznajomego. Oba łańcuszki zetknęły się i przystanęły obok siebie. Czy widzi pan ten oto ślad? odezwał się zaśnieżony mężczyzna, wskazując na wgłębienie, oddalone o jakieś sześć metrów od skraju gościńca, na którym stali. Widzę. To jest ludzki ślad. Tak. Ale skąd się tam wziął? Ktoś szedł tędy chciał odpowiedzieć Boura, ale wstrzymał się, gdyż ślad ten był jedynym na całym polu. Przed nim ani za nim nie było żadnego innego śladu ludzkich kroków. Na białej płaszczyźnie ten jedyny ślad odcinał się ostro i jasno. Był samotny. Nic nie prowadziło ani do niego, ani od niego...

Majorat. Das Majorat. Le Majorat

Ernst Theodor Amadeus Hoffmann

Ernst Theodor Amadeus Hoffmann: Majorat - Das Majorat - Le Majorat - tekst: polski / deutsch / français. Przełożył Józef Pracki. Traduit par Henry Egmont. Książka w 3 wersjach językowych polskiej, niemieckiej i francuskiej. Fragmenty tekstu tego znakomitego, po mistrzowsku napisanego powiadania z dreszczykiem: Niedaleko od brzegów morza Bałtyckiego stoi zamek dziedziczny rodziny Her...., który zowią Her... burg. Okolica jest surowa i pustynna. Zaledwie tu i ówdzie na piaszczystym gruncie dostrzeżesz garści trawy. Zamiast tych ogrodów, jakie zazwyczaj zdobią siedziby pańskie, ponad gołym murem widać tylko jakiś nędzny gaj sosnowy, którego żałoba ponura i nieustanna zda się lekceważyć uśmiechniętą szatę wiosny. W tym lasku, zamiast wesołego świergotu ptasząt, słychać tylko monotonne krakanie kruków albo świst mew zapowiedź burzy. Dem Gestade der Ostsee unfern liegt das Stammschloß der Freiherrlich von R..schen Familie, R..sitten genannt. Die Gegend ist rauh und öde, kaum entsprießt hin und wieder ein Grashalm dem bodenlosen Triebsande, und statt des Gartens, wie er sonst das Herrenhaus zu zieren pflegt, schließt sich an die nackten Mauern nach der Landseite hin ein dürftiger Föhrenwald, dessen ewige, düstre Trauer den bunten Schmuck des Frühlings verschmäht, und in dem statt des fröhlichen Jauchzens der zu neuer Lust erwachten Vögelein nur das schaurige Gekrächze der Raben, das schwirrende Kreischen der sturmverkündenden Möwen widerhallt. Non loin des bords de la mer Baltique est situé le vieux château seigneurial des barons de R*** quon appelle R....sitten. La contrée qui lentoure est déserte et sauvage. peine voit-on verdir par-ci par-l quelques brins dherbe au milieu de cette plage couverte de sable amoncelé; la place dun jardin dagrément, tel quil sen trouve de contigu partout ailleurs une habitation de ce genre, un mur nu, élevé du côté des terres, sert dappui un méchant bois de pins attristé dun deuil éternel. Jamais sa sombre verdure ne revtit la robe émaillée du printemps; et ses échos, au lieu de résonner des joyeux concerts des petits oiseaux célébrant leurs plaisirs au lever de laurore, ne sont frappés que du croassement sinistre des corbeaux, et des cris de la mouette précurseurs de lorage.

Przymierze nowoczesnej teologii z filozofią ku obaleniu Religii Chrystusowej

Praca zbiorowa

Wiek XVIII ze wszystkich poprzedzających był najstraszliwszy dla Kościoła katolickiego. W ciągu niego powstały przeciwko niemu sekty tak zuchwałe, chytre i silne jak nigdy nie było. Pewien rodzaj ˝filozofów˝, już od dawna wszelkich środków nadaremnie próbował ku zaprowadzeniu ogólnej religii ˝czysto ludzkiej˝. Niestrudzonym zabiegom około szerzenia ˝oświaty, religijnej wolnomyślności i powszechnego braterstwa˝ zawsze stawała na przeszkodzie surowa i w żadne układy z doktrynami niewdająca się religia Kościoła Katolickiego. W walce z tą ostatnią okazały się bezskutecznymi nie tylko tak nazwana nauka, lecz nawet podstęp i pochlebstwo, a do użycia siły filozofowie nie chcieli się jeszcze uciekać z tego niby powodu, że powoływanie siły na pomoc nie zgadza się ze wzniosłymi zasadami filozoficznej mądrości.Lecz wtedy także istniała pewna szkoła teologiczna, która nie mogła na żaden sposób pogodzić się z zasadami Kościoła Rzymskiego. Najwięcej nie przypadała do jej gustu niezmienność nauki, odpychająca od siebie wszelkie wymagania ˝ducha czasu˝. Owa szkoła teologiczna bowiem postawiła sobie za cel przeprowadzić ˝postępową reformę Kościoła˝, to jest jego dogmaty i urządzenia tak przykroić, aby w zupełności odpowiadały ˝potrzebom duchowym epoki˝. Na tak przygotowanym gruncie miało nastąpić połączenie wszystkich wyznań chrześcijańskich. Postępowe zabiegi nie odniosły wszakże pożądanego skutku, jakkolwiek ˝nowoczesna szkoła teologiczna˝ większymi rezultatami szczycić się mogła od owoców zebranych przez całe zastępy ˝filozofów˝.

Cztery siostry

Karol Dickens

Autor był synem urzędnika admiralicji. Jego ojciec został w 1824 roku uwięziony za długi, przez co rodzina popadła w nędzę. Dickens musiał wówczas podjąć pracę zarobkową, początkowo w fabryce pasty do butów, a później jako urzędnik sądowy. Zdobył pewne wykształcenie i w 1832 roku zaczął pracować jako sprawozdawca parlamentarny oraz dziennikarz w londyńskich dziennikach liberalno-reformatorskich. W tym okresie zaczął pisać pierwsze, a potem i prozę. Po sukcesie Klubu Pickwicka zajął się przede wszystkim twórczością literacką. (za Wikipedią) Tytułowy utwór Cztery siostry opowiada o czterech pannach Willises, które po trzynastu latach życia w panieństwie nagle się pobierają. Wszystkie cztery naraz? Czy wszystkie są małżonkami tego samego mężczyzny, pana Robinsona? Nie, tylko jedna z nich zostaje panią Robinson, ale ponieważ wszyscy zachowują się dokładnie tak samo podczas ceremonii i wszyscy żyją razem jak poprzednio, spekulacja może być tylko kwestią oczywistą. Natura ostatecznie podąża swoim kursem, a za chwilę tajemnica zostanie rozwiązana. Inne niemniej ciekawe opowiadania z tego zbioru to: Czarna Zasłona, Msza Belzebuba, Rzeka, Szkoła Tańca, Horacy Sparkins, Senty-Menty, Nasz Sąsiad i Śmierć Pijaka. Zapraszamy do lektury!

Oko proroka czyli Hanusz Bystry i jego przygody. Powieść przygodowa z XVII w

Władysław Łoziński

Powieść historyczno-przygodowa autorstwa Władysława Łozińskiego. Akcja toczy się w południowo-wschodniej Rzeczypospolitej w I połowie XVII wieku. Po klęsce pod Cecorą ziemie te są regularnie najeżdżane przez hordy turecko-tatarskie. Głównym bohaterem jest Hanusz Bystry, syn kupca. Kiedy jego ojciec ginie bez wieści w czasie wyprawy kupieckiej na ziemie tureckie, Hanusz postanawia udać się tam i go odszukać. W tym samym czasie w jego ręce trafia cenny przedmiot diament o nazwie Oko proroka, który powierzył mu kozak Semen Bedryszko. Podczas wędrówki, chłopca tropią złoczyńcy, pragnący wykraść mu cenny klejnot.

'Człowiek' Ernesta Hello. Życie - Wiedza - Sztuka

Ernest Hello

Wielokrotnie napotykamy w twórczości pisarzy na próby uchwycenia czegoś pozornie ulotnego i nieuchwytnego - duszy, której nie dotknął jeszcze pył tego świata, której nie zmazały wspomnienia z przeszłości, wynalazki ludzkiego umysłu, przesądy, ani utarte przekonania. Jest to dusza, której umysł rozwijał się w oderwaniu od wpływów zewnętrznych, osiągając pełną dojrzałość, a mimo to pozostając niezmąconą, tak jakby wyszła z rąk samego Stwórcy. To marzenie nie jest wcale pozbawione sensu, a istnienie takiej dziewiczej duszy, lub przynajmniej dążenie do jej ideału, jest udowodnione w twórczości francuskiego pisarza, Ernsta Hello. Ernst Hello to postać stosunkowo mało znana w naszym kraju, a także niezbyt popularna we Francji. Jego dorobek nie jest obszerny; księgarnie zwykle posiadają tylko dwie z jego prace: "Le siecle" (Stulecie), "Les hommes et les idees" (Ludzie i idee) oraz "Physionomies de Saints" (Oblicza świętych). Oprócz tego, od czasu do czasu pojawiały się w prasie i czasopismach jego krótkie eseje, które przebijały monotonię codziennych wiadomości, jak błyskawice przebijają jednolitość chmur. Te błyski, rozjaśniając prawdą obszary zarówno świata, jak i ludzkich dusz, mają moc wydobywania na światło dzienne tajemnice i głębię.

Rodzina Cenci 1599

Stendhal

"Stendhal: Rodzina Cenci 1599. Les Cenci 1599. Książka w dwóch wersjach językowych: polskiej i francuskiej. Version bilingue: polonaise et française. Francesco Cenci, był człowiekiem gwałtownego temperamentu i dodatkowo bardzo niemoralnym. Znęcał się nad żoną i dziećmi, a z Beatrice chciał popełnić kazirodztwo. Został uwięziony za inne przestępstwa, ale udało mu się wywinąć i szybko został zwolniony. Beatrice próbowała wielokrotnie i bezskutecznie, poinformować władze o działaniach ojca. W końcu czterech członków rodziny Cenci rozumiejąc, że nie mają innego wyboru, jak tylko próbować pozbyć się Francesca, zawiązali przeciwko niemu spisek... Co było dalej dowiesz się czytelniku po przeczytaniu całego powiadania. Beatrice Cenci est la fille de Francesco Cenci, un aristocrate qui, en raison de son tempérament violent et d'un comportement immoral, s'était trouvé souvent confronté la justice papale. La famille Cenci a vécu Rome au Palais Cenci, construit sur les ruines d'un château fort médiéval situé dans le rione de Regola, proximité du ghetto juif de Rome. Dans ce palais avec Beatrice et son pre Francesco vivaient Lucrezia Petroni (seconde femme de Francesco), Giacomo (frre aîné de Beatrice) et Bernardo (le deuxime garçon né du mariage de Francesco et Lucrezia Petroni). Parmi leurs autres possessions figurait le château de La Rocca del Petrella Salto, un petit village prs de Rieti, au nord de Rome. Francesco Cenci, de tempérament violent et dont le comportement était immoral, avait abusé de son épouse et son fils et était sur le point de commettre l'inceste avec Beatrice. Il avait été emprisonné pour d'autres crimes, mais grâce la clémence dont les nobles bénéficiaient il avait été rapidement libéré. Beatrice avait essayé plusieurs reprises, mais en vain, d'informer les autorités sur les agissements de son pre. Quand celui-ci découvrit les accusations de sa fille son encontre, il envoya Beatrice et Lucrezia vivre dans le château de famille loin de Rome. Les quatre membres de la famille Cenci estimrent qu'ils n'avaient pas d'autre choix que d'essayer de se débarrasser de Francesco et tous ensemble organisrent un complot. (http://fr.wikipedia.org/wiki/Beatrice_Cenci)"