Ubiory w Polszcze od najdawniejszych czasów

Łukasz Gołębiowski

UWAGA! e-book jest skanem zapisanym w formacie PDF. Plik pdf uniemożliwia przeszukiwanie i kopiowanie tekstu REPRINT. Jeśli jest jaki przedmiot starożytności naszych, to zapewne ten, do wypracowania trudny wielce. Liczne wprawdzie do tego są materiały po dziejopisach i w wielu innych księgach, to drukowanych, to rękopiśmiennych, rozrzucone, lecz te nie sięgają najdawniejszych czasów a samo ich rozrzucenie, tę trudność pomnaża. Są dawne po martyrologiach, mszałach, rytuałach obrazki, są późniejsze galerie familijne, ale trudno orzec co krajowe, a co obce a ponadto te z dalszych wieków nikną sprzed naszych oczu. Z drugiej strony mimo całej niedokładności tak wielkie jest tu pole działania, że w miarę możności ustalone opisy każdej części stroju w porządku alfabetycznym zostały opisane i umieszczone w niniejszym opracowaniu. Mimo niedoskonałości jest to bardzo wartościowe dzieło, pozwalające nam zapoznać się i rozeznać w tym, w co się ubierali, jak się nosili i jak dbali o urodę nasi przodkowie.

Żywoty Świętych Pańskich. Tom Dziesiąty. Październik

Władysław Hozakowski

Dnia 1. października: Święty Remigiusz z Rheims, biskup. (439 542.). Inni święci z dnia 1. października: Św. Aretas, męczennik. - Św. Germana, dziewica i męczenniczka. - Św. Michał, opat. - Św. Remedyusz, wyznawca. - Św. Sewer, kapłan. - Bł. Tomasz, arcybiskup z Medyolanu. - Św. Wiril, opat. - Św. Wulgizy, kapłan. - Św. Bawon, Benedyktyn. - Św. Dodon, opat. / Dnia 2. października: Uroczystość Aniołów-Stróżów. (Około r. 1608). Inni święci z dnia 2. października: Św. Edmund, arcybiskup z Armagh. - Św. Eleutery, żołnierz i męczennik. - Czcigodny Frańciszek z Bergamo, Kapucyn; - ŚŚw. Leodegar, biskup z Autun i Geryn, bracia. - Św. Leudomer, biskup z Chalons sur Marne. - Św. Łukasz z Ascoli, Frańciszkanin. - Św. Seren, kapłan. - Św. Tomasz, biskup z Herford. - ŚŚw. męczennicy Prymus, Cyryl i Sekundaryusz. / Dnia 3. października: Święty Gerard z Brogue, opat. (+ r. 959.). Inni święci z dnia 3. października: Św. Kandydus, męczennik. - Św. Cypryan, biskup z Toulon. - ŚŚw. męczennicy Dyonyzy, Faustus, Kajusz, Piotr i Paweł. - ŚŚw. bracia Ewaldowie, kapłani i męczennicy. - Św. Hezychyusz, pustelnik. - Św. Jowinus, wyznawca. - Św. Maksymian, biskup z Afryki. - Św. Romana, dziewica i meczenniczka. / Dnia 4. października: Święty Frańciszek z Asyżu. (1182 1226.). Inni święci z dnia 4. października: Św. Amon, pustelnik. - Św. Aurea, ksieni. - Św. Kryspus i Gajus, uczniowie św. Pawła. - Błog. Dyonizy Mały, mnich. - Św. Hieroteusz, uczeń św. Pawła. - Św. Magdalweusz, biskup z Verdun. - Św. Petroniusz, biskup z Bolonii. - Św. Piotr, biskup z Damaszku. / Dnia 5. października: Święty Placyd i towarzysze, męczennicy. (+ r. 546.). Inni święci z dnia 5. października: Św. Apolinary, biskup z Valence. - Św. Karytyna, dziewica i męczenniczka. - Św. Felikula, dziewica. - Św. Galia, wdowa. - Św. Gallus, biskup z Aosta. - Św. Hieronim, biskup z Nevers. Św. Marcelin, biskup z Raweny. - Św. Peregryna, dziewica i męczenniczka. - Św. Jan z Penna, Frańciszkanin. - Św. Firmatus, dyakon, oraz siostra jego Flawyana. - Św. Trazeas, biskup z Frygii. / Dnia 6. października: Święty Brunon, założyciel Kartuzów. (1030 1101.). Inni święci z dnia 6. października: Św. Apolinary, arcybiskup z Bourges. - Św. Epifania, królewna i Benedyktynka. - Św. Fides, dziewica i męczenniczka. - Św. Marya Frańciszka od Pięciu ran Jezusowych, Frańciszkanka. - Św. Probus, biskup z Gaeta. - Św. Renat, biskup z Sorrento. - Św. Roman, biskup z Auxerre. / Dnia 7. października: Święta Osyta, dziewica i męczenniczka. (Umarł około r. 870.). Tego samego dnia: Święci Sergiusz i Bachus, męczennicy. (+ około r. 300.). Inni święci z dnia 7. października: Św. Augustus, kapłan z Berry. - Św. Eumeniusz, biskup z Aleksandryi. - Św. Gerold, pielgrzym i męczennik. - Św. Helan, kapłan. - Św. Julia, dziewica i męczenniczka. - Św. Justyna, dziewica i męczenniczka. - ŚŚw. męczennicy Apulejusz i Marceli. - Św. Marek, papież. - Św. Marcin, opat. - Św. Paladyusz, biskup z Saintes. / Dnia 8. października: Święta Brygida z Szwecyi, wdowa. (1302 1373.). Tego samego dnia. Święta Pelagia, pokutnica, (+ około r. 453.). Inni święci z dnia 8. października: Św. Benedykta, dziewica i męczenniczka. - Św. Dymitr, męczennik. - Św. Euzebia, dziewica i ksieni. - Św. Ewodyusz, biskup z Rouen. - Św. Gratus, biskup z Chalons. - Św. Liborya, dziewica i męczenniczka. - Św. Piotr, męczennik. - Św. Reparata, dziewica i męczenniczka. - Św. Symeon, starzec, znany z ewangelii św. Łukasza. - Św. Tais, pokutnica w Egipcie. - Św. Tryduana, dziewica. - Św. Metropolus, biskup Trewiru. - ŚŚw. dziewice Palacya i Laurencya, męczenniczki. / Dnia 9. października: Święty Dyonyzy z Aten, biskup i męczennik. (+ około r. 95.). Tego samego dnia: Błogosławiony Jan Lobedau z Torunia. (+ r. 1264.). Inni święci z dnia 9. października: Patryarcha Abraham z Starego Zakonu. - Bł. Adalbero, biskup z Augsburga. - Św. Andronik z żoną Atanazyą. - Św. Doroteusz, wyznawca. - Św. Gislen, opat. - Św. Goswin, opat. - Św. Ludwik Bertrand, Dominikanin. - ŚŚw. męczennicy Marceli, Geminus, Nuwiusz i Prymina. - Św. Publia, ksieni. - Bł. Sibyla de Gages, Cysterka. - Bł. Gunter, pustelnik. / Dnia 10. października: Święty Frańciszek Borgia. (1510 1572.). Inni święci z dnia 10. października: Św. Bazyan, wyznawca. - Św. Bertulian, męczennik. - Św. Cerboniusz, biskup z Werony. - Św. Klarus, biskup z Nantes. - Św. Galia, męczennica. - ŚŚw. Gereon, Wiktor, Kasyusz i Florencyusz, męczennicy. - Św. Paulin, biskup z Yorku. - Bł. Robert Malatesta, książę. - Św. Wenancyusz, pustelnik i męczennik. - Św. Ludwik Bertrand, Dominikanin. / Dnia 11. października: Święty Nikazy z Rouen, męczennik. (+ około r. 102.). Inni święci z dnia 11. października: Św. Emilian, wyznawca. - Św. Antonin, biskup z Meaux. - Św. Brunon, arcybiskup Kolonii. - Św. Kenny, opat. - Św. Etelburga, ksieni. - Św. Firmin, biskup z Uzez. - Św. German, biskup z Besancon, męczennik. - Św. Juliana, ksieni. - Św. Placyda, dziewica. - ŚŚw. męczennicy Tarakus, Probus i Andronik. - Św. Zenas i Filonela, siostry. - Św. Nektaryusz, patryarcha z Konstantynopola. / Dnia 12. października: Święty Serafin z Monte Oranaro. (1540 1604.). Inni święci z dnia 12. października: Św. Edwin, król angielski. - Św. Eustachy, kapłan. - ŚŚw. męczennicy Ewagryusz i Pryscyan. - Św. Julian, biskup z Lodź. - Sw. Maksymilian, biskup z Lorch. - Bł. Rudolf, jenerał Kamedułów. - Św. Salwin, biskup Werony. - ŚŚw. biskupi Feliks i Cypryan, męczennicy w Afryce. - Św. Sperya, dziewica i męczenniczka. / Dnia 13. października: Święty Edward, król angielski. (+ r. 1066.). Inni święci z dnia 13. października: Św. Chelidonia, dziewica. - Św. Koloman, pielgrzym i męczennik. - Św. Daniel i towarzysze, męczennicy. - Św. Florencyusz, męczennik. - Św. Gerald, hrabia. - Św. Leobin, wyznawca. - Św. Łukasz, opat Bazylianów. - Św. Maurycy, opat Cystersów. - Św. Romulus, biskup z Genui. - Św. Teofil, biskup z Antyochyi. - Św. Wenancyusz, opat. / Dnia 14. października: Święty Kalikst I., papież i męczennik, (+ r. 222.). Inni święci z dnia 14. października: Św. Kuźma, biskup z Majuma. - Św. Burchard, biskup z Wurzburga. - Św. Donacyan, biskup z Rheims. - Św. Fortunat, biskup z Todi. - ŚŚw. męczennicy Fortunata, Karponiusz, Ewaryst, Pryscyan, rodzeństwo. - ŚŚw. męczennicy Lupus i Aurelia. - Św. Manechylda, dziewica. - Św. Gaudenty, biskup z Rimini, męczennik. / Dnia 15. października: Święta Teresa, Karmelitanka. (1515 1582.). Inni święci z dnia 15. października: Św. Agileusz, męczennik. - Św. Aurelia, dziewica. - Św. Deodat, biskup z Vienne. - Św. Fortunat, męczennik. - Św. Roger, biskup z Canne w Neapolitańskiem. - Św. Sabinus, biskup z Katanii. - Św. Sewer, biskup z Trewiru. / Dnia 16. października: Święty Gerard Majella (1726 1755). Inni święci z dnia 16. października: Św. Ambroży, biskup z Cahors. - Św. Balderyk, opat. - Św. Bertrand, pustelnik. - Św. Bolonia, dziewica i męczenniczka. - Św. Koloman, biskup irlandzki. - Św. Gallus, opat. - Św. Lullus, arcybiskup Moguncyi. - ŚŚw. bracia Martynyan i Saturnyan, męczennicy. Św. Witalis, pustelnik. - Św. Ewodyusz biskup z Uzala, męczennik. - Św. Maksyma, dziewica. - Św. Sylwan, męczennik. / Dnia 17. października: Święta Jadwiga z Trzebnicy, księżna (+ r. 1243.). Tego samego dnia: Błogosławiona Małgorzata Alacoque. (1647 1690). Inni święci z dnia 17. października: Św. Andrzej z Krety, Bazylianin. - Św. Klemens, kapłan. - ŚŚw. bracia Etelred i Etelbert, książęta-męczennicy. - Św. Florency, biskup z Orange. - Św. Lupus, biskup z Angers. - Św. Solina, dziewica i męczenniczka. - Św. Wiktor, biskup z Kapuy. - Św. Zenon, biskup Benewentu. - Bł. Gilbert, opat Cystersów. - Św. Mamelta, męczenniczka. - Św. Heron z Antyochyi, biskup i męczennik. / Dnia 18. października: Święty Łukasz, ewangelista. (+ około r. 86.). Inni święci z dnia 18. października: Św. Asklepiades, biskup z Antyochyi. - Bł. Benon, biskup z Hamburga. - Bł. Bertylda, ksieni. - Św. Julian, pustelnik. - Św. Justus, męczennik. - Św. Łucyusz, Wiktoryn i Agnieszka, męczennicy. - Św. Monon, pustelnik. - Św. Tryfonia, męczennica. / Dnia 19. października: Święty Piotr z Alkantara. (1499 1562.). Inni święci z dnia 19. października: Św. Akwilin, biskup z Evreux. - ŚŚw, męczennicy Beronik i Pelagia. - Św. Dezydery, opat. - Św. Gratus, biskup z Oleron. - Św. Laura, wdowa i męczenniczka. - Św. Lupus, biskup z Soissons. - Św. Weran, biskup z Cavaillon. - Św. Eusteryusz, biskup z Salerno. - Św. Etbin, opat. / Dnia 20. października: Święty Jan Kanty. (1397 1473.). Inni święci z dnia 20. października: Św. Irena, dziewica. - Św. Wendelin, opat - Św. Adelina, ksieni. - Św. Edan, wyznawca. - Św. Artemiusz, męczennik. - Św. Kaprazy, męczennik. - Bł. Humbald, biskup z Auxerre. - ŚŚw. Marta i Saula, dziewice-męczenniczki. - Św. Maksym, dyakon. - Św. Syndulf, pustelnik. - Bł. Urszula Benincasa, założycielka Teatynek. / Dnia 21. października: Święta Urszula i towarzyszki, męczenniczki. (+ r. 450.). Inni święci z dnia 21. października: Św. Agaton, opat. - Św. Angelina, dziewica-męczenniczka. - Św. Akwilin, biskup koloński. - Św. Asteryusz, meczennik. - Św. Bertold, braciszek z zakonu Benedyktynów. - Św. Darya, matka św. Urszuli. - Św. Florencya, dziewica-męczenniczka. - Św. Hilaryon, opat. - Św. Malchus, mnich. - Św. Modest, męczennik. - Św. Reparat, dyakon. / Dnia 22. października: Święty Filip z Heraklei i towarzysze, męczennicy. (+ r. 304.). Inni święci z dnia 22. października: Św. Abercyusz, biskup z Hierapolis. - ŚŚw. dziewice Kandyda, Flora, Kordula, towarzyszki św. Urszuli, męczenniczki. - Św. Donat, biskup z Fiesole. - Św. Jan z Ryło w Bułgaryi. - Bł. Władysław z Gielniowa. - Św. Marek, biskup Jerozolimy. - Św. Marya Salome, matka Jakóba Większego i św. Jana. - Św. Melaniusz (Mello), biskup z Rouen - Św. Werekundus, biskup Werony. / Dnia 23. października: Święty Ignacy z Konstantynopola, patryarcha. (+ r. 878). Inni święci z dnia 23. października: Św. Seweryn, biskup z Kolonii. - Św. Ammon, biskup z Toul. - Bł. Boecyusz, filozof. - Bł. Bonifacy II., papież. - Św. Klerydona, dziewica. - Św. Jan Kapistran, Frańciszkanin. - Św. Leokadyusz, biskup z Auch. - Św. Oda, wdowa. - Św. Piotr Paschazy, biskup z Jaen, męczennik. - ŚŚw. męczennicy Serwandus i Germanus. - Św. Werus, biskup z Salerno. / Dnia 24. października: Święty Rafał, archanioł. Inni święci z dnia 24. października: Bł. Anioł z zakonu Sług Maryi. - Bł. Armella Nicolas, służebna. - Św. Ewergezyl, biskup i męczennik z Kolonii. - ŚŚw. męczennicy Feliks biskup, Adauktuś i January kapłani, Fortunat i Septymus lektorzy. - Św. Fromund, męczennik, - ŚŚw. męczennicy Maksencya dziewica i jej sługa Barbacy. - Św. Proklus, arcybiskup Konstantynopola. - Św. Rembert, biskup z Besancon. - Św. Senoch. Opat. / Dnia 25. października: Święci małżonkowie Chryzanty i Darya, męczennicy. (+ r. 284.). Tego samego dnia: Święci bracia Kryspin i Kryspinyan, męczennicy. (+ r. 287.). Inni święci z dnia 25. października: Św. Bonifacy I., papież. - Św. Celzyn, kapłan. - Św. Fronto, biskup z Perigueux. - Św. Fruktus, pustelnik. - Św. Gaudenty, biskup z Brescia. - ŚŚw. męczennicy Martyryusz i Marcyan. - ŚŚw. męczennicy Prot, kapłan, i January, dyakon. - Bł. Sylissa, dziewica. - Bł. Wibert, opat. - Św. Hildemarka, dziewica i ksieni. - Św. Minyasz, żołnierz i męczennik. / Dnia 26. października: Błogosławiony Bonawentura z Potenza. (1651 1711.). Tego samego dnia: Święty Ewaryst, papież i męczennik. (+ r. 108.). Inni święci z dnia 26. października: Św. Amand, biskup z Strassburga. - Czcigodny Armand de Rance, założyciel Trapistów. - Św. Bernward, biskup z Hildesheim. - Św. Ceolfryd, opat irlandzki. ŚŚw. męczennicy Łucyan, Floryusz, Marcyan, Herakliusz, Tutus i Florus. - Św. Rustyk, biskup z Narbonne. - Św. Weran, biskup z Pizy. - ŚŚw. męczennicy Rogacyan i Felicissimus. / Dnia 27. października: Święty Frumencyusz, apostół Etyopii. (W czwartym wieku.). Inni święci z dnia 27. października: Św. Dezydery, biskup z Auxerre. - Św. Elesban, król etyopski. - Św. Eucharyusz, biskup i męczennik z Toul. - Św. Florency, męczennik. - Św. Oran, biskup irlandzki. - Bł. Rolandyn z Florencyi, Frańciszkanin. - Św. Tetta, ksieni. - Św. Wiktorya, dziewica i męczenniczka, - ŚŚw. męczennicy Wincenty, Sabina, Chrysteta. / Dnia 28. października: ŚŚw. Szymon Zelotes i Juda Tadeusz, apostołowie (+ około r. 80.). Inni święci z dnia 28. października: Bł. Abgar, książę Edessy. - ŚŚw. męczennicy Anastazya i Cyryl. - Bł. Egbert, z zakonu Cystersów. - Św. Fidelis, żołnierz i męczennik. - ŚŚw. Firmilian, biskup, i Melchior, kapłan. - Św. Remigiusz, biskup z Lyon. - ŚŚw. męczennicy Terencyusz i Neolinis, małżonkowie oraz ich synowie Nitus, Sarbilus, Hieraks, Teodul, Fokas, Belas, Eunicy. - Czcigodny Leodard, piekarz z Soissons. - Św. Genezy, męczennik. / Dnia 29. października: Święty Narcyz z Jerozolimy, biskup. (+ r. 214.). Inni święci z dnia 29. października: Św. Baldus, pukutnik. - Bł. Dulcinela, Frańciszkanka. - Św. Elfleda, ksieni. - Św. Ermlindis, dziewica i pustelniczka. - Św. Euzebia, dziewica. - Bł. Zygbert, król angielski. - Św. Tedor, opat. - Św. Zenobiusz, kapłan i męczennik. - ŚŚw. męczennicy Klaudyusz, Asteryusz, Neon i Teonyla. - Św. Berynger, opat. / Dnia 30. października: Święty Marceli i synowie, męczennicy. (+ r. 298.). Tego samego dnia: Święty Alfons Rodriguez. (1531 1617.). Inni święci z dnia 30. października: Św. Alwin, biskup z Leon. - Bł. Anioł z Aeri, Kapucyn. - Św. Artemas, uczeń Jezusowy, biskup z Lystra. - Św. Epimach, męczennik. - Św. Eutropia, męczenniczka. - Św. Gerard, biskup z Potenza. - Św. German, biskup z Kapuy. - Św. Serapion, biskup z Antyochyi. - ŚŚw. męczennicy Zenobiusz i Zenobia, rodzeństwo. - Bł. Liberat z Lauro, Frańciszkanin. / Dnia 31. października: Święty Wolfgang z Ratyzbony, biskup. (924 994.). Inni święci z dnia 31. października: Św. Aukta, dziewica i męczenniczka. - Św. Benignus, wyznawca. - Św. Lucyl, biskup z Werony. - Św, Nemezyusz, dyakon, i córka jego Lucyla, męczennicy. - Św. Kwintyn, męczennik. - Św. Stachis, uczeń św. Pawła, biskup z Konstantynopola. - Bł. Teresa Enriquez, księżna-wdowa. - Bł. Tomasz z Florencyi, Frańciszkanin. - ŚŚw. męczennicy Rogacyan, Wincenty, Rustycyan, Agapita, Wiktorya.

Święty Emeryk

Łukasz Nowacki

Święty Emeryk syn węgierskiego króla Stefan Wielkiego jest niewątpliwie postacią historyczną. Jego działalność zamyka się w krótkim okresie dwóch lub trzech dekad pierwszej połowy XI wieku. Podobnie jednak jak wielu innych władców wczesnego średniowiecza stał się on bohaterem funkcjonującym w sferze baśniowych opowieści, przez pryzmat których wielcy i maluczcy ówczesnego świata postrzegali przeszłość oraz teraźniejszość. W konsekwencji mityczny heros zastąpił przynajmniej w pewnym stopniu człowieka z krwi i kości. Na kartach prezentowanej biografii autor zamierza przybliżyć oba oblicza świętego Emeryka. Ukazano w niej dzieciństwo oraz młodość księcia, a także okoliczności jego niespodziewanej śmierci. Z perspektywy polskiego czytelnika największe zainteresowanie może wzbudzić rozdział poświęcony świętokrzyskiej legendzie, która opowiada o pobycie węgierskiego królewicza w Polsce. Wiele uwagi autor poświęcił również zagadnieniu jego tytulatury dux Ruizorum et Sclavoniae. W książce przedstawiono ponadto problematykę kultu świętego Emeryka uchodzi on między innymi za patrona dziewictwa w średniowiecznej Europie (w tym na terenie naszego kraju).

Don Kiszot z la Manczy i jego przygody

Zbigniew Kamiński

Streszczenie, napisane bardzo przystępnym językiem, skierowane raczej do młodzieży chociaż oczywiście i dorośli mogą je przeczytać z przyjemnością opowiadające dzieje i przygody słynnego don Kiszota z la Manczy, bohatera dzieła autorstwa hiszpańskiego genialnego pisarza Miguel de Cervantesa y Saavedry. Powieść okazała się prawdziwym sukcesem i wkrótce doczekała się kolejnych wydań w Madrycie, Brukseli, Mediolanie, niestety nie przynosząc autorowi żadnych korzyści materialnych, lecz tylko sławę. Część druga Segunda parte del ingenioso hidalgo Don Quixote de la Mancha ukazała się w 1615 roku, prawdopodobnie wskutek działań nieznanego pisarza kryjącego się pod pseudonimem de Avellanedy, który napisał drugą część przygód Don Kichota z La Manchy, ocenianą jako dobrą, lecz nie dorównującą oryginałowi, co więcej, zawierającą uszczypliwe uwagi wobec Cervantesa. Ten podjął rękawicę i nie tylko odpowiedział krytyką swego anonimowego adwersarza, ale wydał drukiem prawdziwą drugą część przygód rycerza z La Manchy, której popularność dorównała wkrótce części pierwszej. (za Wikipedią).

Antoniusz i Kleopatra

William Shakespeare

Akcja utworu toczy się w Italii, a także w Egipcie, po śmierci Cezara, obejmuje okres dziesięciu lat. W dziele przedstawiony został historyczny spór pomiędzy Antoniuszem i Kleopatrą a Oktawianem Augustem. Shakespeare zachował podstawowe fakty historyczne, jednak część z nich zmodyfikował na potrzeby utworu – taki zabieg zastosował, obarczając Kleopatrę winą za porażkę w bitwie pod Akcjum, mimo że historia nie stwierdza tego jednoznacznie. (za Wikipedią)

Diabeł w poezji

Ignacy Matuszewski

Opis: Przegląd figur demonicznych w literaturze ludów wyznających politeizm. Szatan w literaturze ludów monoteistycznych. Szatan w gnostycyzmie, manicheizmie. Szatan u Dantego, Miltona. Wpływ Odrodzenia na pojęcie diabła. Szatan - Wiek XVII, XVIII i początek XIX. Figury demoniczne w literaturze polskiej.

Porwanie Kościoła Rzeczy ostateczne człowieka i świata w wierzeniach Kościołów tradycji protestanckiej

Andrzej Sarwa

Porwanie Kościoła - opracowanie historii oraz wierzeń dotyczących rzeczy ostatecznych człowieka i świata Kościołów tradycji protestanckiej.

Cmentarna lilia

Selma Lagerlöf

Opowiada historię młodej kobiety, która próbuje uratować mężczyznę, którego kocha do szaleństwa. Historia ta rozpoczyna się od spotkania bohatera Gunnara Hede w jego domu w czasie studiów w Uppsali i znajomego, lina. lin jest zaniepokojony tym, że Hede nie studiuje, a jedynie zajmuje się grą na skrzypcach i uważa, że niezwykle ważne jest, aby mu te skrzypce odebrać. Heath pochodzi z gospodarstwa Munkhyttan, które wcześniej było duże i bogate, ale które straciło dawną świetność czego Hede nie zauważył. Po wielu perswazjach i uwagach, że jeśli Hede nie zacznie poważnie studiować, farma może zostać utracona, Hede zgadza się porzucić skrzypce. Niedługo potem jednak stary ślepiec ze swoją towarzyszką i skrzypcami przechodzi obok, by grać tuż przy oknie Hedesa. Hede wychodzi przez okno i prosi o pożyczenie skrzypiec. Urzeka publiczność i po raz pierwszy występuje tu druga bohaterka Ingrid, która jest córką starego ślepca. Potem dzieje się wiele innych rzeczy, na których skutek... Ingrid nie radzi sobie ze smutkiem i umiera ale jej śmierć to bynajmniej nie koniec historii, którego trudno się domyślić. Poznać ją będzie można, jeśli przeczyta się całą książkę. Zachęcamy!

Trzej studenci, czyli tajemnicza kradzież na uniwersytecie. The Adventure of the Three Students

Arthur Conan Doyle

Książka w dwóch wersjach językowych: polskiej i angielskiej. A dual Polish-English language edition. Podczas pobytu w jednym z miast uniwersyteckich (doktor Watson pomija nazwę) Sherlock Holmes proszony jest o wyjaśnienie, kto kopiował materiały egzaminacyjne w pokoju wykładowcy starożytnej greki. Egzamin ma być nazajutrz, zwycięzcy przysługuje stypendium. Profesor Soames woli rozwiązać sprawę bez wzywania policji. Podejrzanych jest trzech: prymus Gilchrist, pracowity lecz mający słabe wyniki Ras i zdolny choć pozbawiony dyscypliny McLaren. Profesor sugeruje, że sprawcą mógłby być ostatni z wymienionych. (za Wikipedią).

Dwadzieścia lat później. Trzej muszkieterowie cz. II

Aleksander Dumas (ojciec)

Dwadzieścia lat później (lub W dwadzieścia lat później) powieść Aleksandra Dumasa. Druga część trylogii opowiadającej historię czterech przyjaciół: Atosa, Portosa, Aramisa i dArtagnana. Powieść toczy się w latach 1648-49. Miejscem akcji jest Francja z Paryżem i różnymi miejscowościami oraz Anglia (Londyn i okolice). Francja, rok 1648. Nie żyją już Ludwik XIII i kardynał Richelieu. Ludwik XIV, następca tronu, jest niepełnoletni, więc władzę regencyjną sprawują królowa matka Anna Austriaczka i kardynał Jules Mazarin (właściwie Giulio Mazarini), Włoch, pierwszy minister i następca Richelieu (niektórzy historycy twierdzą, że Anna Austriaczka potajemnie wzięła z nim ślub). W kraju szaleje wojna domowa, tzw. Fronda. Mieszczanie ciemiężeni podatkami przez kardynała i królową wychodzą na ulice i walczą o swoje prawa. Wspomaga ich magnateria, który liczy na osłabienie władzy królewskiej. Na czele Frondy stoją książę Condé (Wielki Kondeusz) oraz książę de Beaufort. Mazarini rozwiązuje gwardię muszkieterów i gwardię kardynalską - obie zastępuje teraz gwardią muszkieterów królewsko-kardynalskich. Szuka do niej ludzi pewnych i na których można by polegać zawsze i wszędzie. Tymczasem Atos, Portos i Aramis powróciwszy do dawnych nazwisk (Atos - hrabia Olivier de La Fre, Portos - pan Christopher du Vallon i Aramis - kawaler Rene dHerblay), rozkoszują się świętym spokojem. Jedynie porucznik dArtagnan nadal wiernie służy królowej i oczekuje już długo awansu na kapitana. Liczy, że zdobędzie go wierną służbą... (Za Wikipedią) Co było dalej dowiemy się po przeczytaniu książki.

Pojęcie o Bogu w chrześcijaństwie i u filozofów

Ks. Antoni Langer SJ

Wola kieruje się zawsze prawem rozumu; co rozum za prawdziwe uzna, to też i wola stara się uskutecznić. Stąd życie i działanie Boga o ile człowiek je pojmuje, staje się modłą i prawidłem życia i działania ludzkiego, bo człowiek nie może nic więcej za wyższą prawdę uznać, jak to, co mu Bóg okaże. A jeżeli kiedy wola niższego rzędu skłonnościami opanowana i pod prawo tej modły rozumu poddać się nie chce, wtedy szuka sobie innego środka, aby tylko nie zerwać harmonii z rozumem, i tak długo nagli ją nieprzeparta jakaś siła do odrzucenia lub przekształcenia swego pojęcia o Bogu, choćby do tego i fałszywymi dojść miała wnioskami, dopokąd jakiś pozór przeświadczenia na miejsce dawnego przekonania nie nastąpi, i rozumu ze spaczoną wolą nie pogodzi. Jest to historia dawna, teraźniejsza i przyszła serca wszystkich, co się Boga nie zapierają. Wniosek stąd naturalny, że poznanie Boga jest w rzeczywistości czynnikiem w życiu ludzkim najważniejszym, jest podstawą moralnej człowieka godności, jego prawdziwą chlubą: – ″niech się w tym chlubi, który się chlubi, że umie i zna mię″.

Doktor Murek zredukowany

Tadeusz Dołęga-Mostowicz

Doktor Murek zredukowany powieść Tadeusza Dołęgi Mostowicza z 1936 roku opowiadający o losach Franciszka Murka. Urzędnik magistratu, doktor praw Franciszek Murek, traci pracę wskutek bezpodstawnego oskarżenia. Nie będąc w stanie odzyskać utraconej pozycji społecznej, popada w skrajną nędzę i staje się bezdomny. Jest człowiekiem uczciwym, co w zmaterializowanym i totalnie skorumpowanym społeczeństwie jest ogromną przeszkodą w walce o byt. Kolejne doświadczenia, kontakty z różnymi środowiskami od przedstawicieli władzy po komunistów i bandytów przynoszą mu jedynie gorzkie rozczarowania. Zdesperowany i rozgoryczony postanawia skończyć z uczciwością... (https://pl.wikipedia.org/wiki/Doktor_Murek_zredukowany)

Drzewo przeklęte. Dzieciobójca

Antoni Pietkiewicz

"Antoni Pietkiewicz. Dwa znakomite opowiadania zapomnianego już nieco autora, Antoniego Pietkiewicza: Drzewo przeklęte i Dzieciobójca. Napisane po mistrzowsku pokazują ludzkie serca i dusze, codzienne problemy, które nie zawsze muszą się dobrze skończyć, czy mieć dobre rozwiązanie. Fragment: Zbudzono brzękiem łańcucha!... Z niebios przeniosłem wzrok na ziemię, i spostrzegłem o kilkadziesiąt kroków od siebie, nieopodal od jakiejś chatki, pod krzyżem na rozdrożu, między dwoma żołnierzami stojącymi z bronią na ramieniu, klęczącego starca, który oczy i ręce wznosząc ku niebu, zdawał się modlić głęboko. Kajdany, które miał na nogach, zbudziły mię z dumań, silniejsze zrobiwszy wrażenie, niźli dźwięk dzwonu na Anioł Pański, co jeszcze nie ustał. Cóż to za zbrodniarz, pomyślałem sobie, który na dźwięk kościelnego dzwonu, z tak głęboką skruchą pada na kolana? I niepohamowaną zdjęty ciekawością, z wolna zwróciłem się ku tamtej stronie, by mimo figury przechodząc, z bliska się przypatrzyć interesującej mię postaci. Przeszedłem niepostrzeżony, i niepostrzeżony usiadłem na przyzbie chatki przeciw krzyża, i oczu od starca oderwać nie mogłem..."

Historia siostry Oliwii i inne opowiadania

Selma Lagerlöf

Zbiór znakomitych opowiadań wybitnej pisarki szwedzkiej, laureatki nagrody Nobla. Jej książki były tłumaczone na sześćdziesiąt języków. Tom zawiera utwory, które noszą tytuły: Kopalnia srebra, W sali sądowej, Przygoda w Jerozolimie, Marsz weselny, Długowieczność papieża, Historia siostry Oliwii.

Epilogi krucjat w XV wieku

Zdzisław Morawski

Plik pdf jest zamknięty w postaci rastrowej złożonej ze skanów. Książka Morawskiego, autora bardzo znanego dzieła Sacco di Roma, opowiada o końcu epoki krucjat, której epilogiem było zdobycie Konstantynopola przez Turków w 1453 r. Fragment: Jednego z pierwszych dni maja 1481 r., w zmierzchach zapadającego wieczoru, posuwał się zbrojny orszak gwardii sułtańskiej przez wąskie uliczki Stambułu. Ludzie i konie byli zdrożeni, jak po długim marszu, a konwój otaczał niesioną pośrodku bogatą lektykę. Tylko szczelnie zasunięte firanki nie dozwalały zajrzeć do jej wnętrza. Dopiero kiedy pochód zniknął pod portykiem wielkiego seraju i bramy się za nim zawarły, gruchnęła po mieście wieść, że to sułtan Mahomet powrócił niespodziewanie z Anatolii... Tematy poruszane w książce: Epilogi krucjat w XV wieku: - Po wzięciu Konstantynopola - Śmierć Piusa II - Dżem - Wyprawa Karola VIII na Włochy Wenecjanie na Cyprze Apologia starości

Przegląd archeologii do historii pierwotnej religii

Michał Żmigrodzki

Przegląd archeologii do historii pierwotnej religii to prawdziwa kopalnia wiedzy dla osób interesujących się starożytną symboliką, wierzeniami i szeroko pojętą kulturą. Znajdzie on w książce szczegółowe, wyczerpujące opisy i bardzo liczne rysunki przestawiające symbolikę odnajdywaną na zabytkach archeologicznych z różnych czasów, epok i kontynentów. Dzieło zawiera: Przegląd monumentów Wschodu Hisarlik, Lycia, Egipt, Zachodnia Azja, Kaukaz, Ariana Antiqua, Chiny, Ameryka, wytyczne punkty monoteizmu. Przegląd monumentów Zachodu: Klasyczna epoka południowej Europy: epoka archaiczna Grecji, numizmatyka helleńska, rzymska, iberyjska, bizantyjska. Monumenty chrześcijańskie: wykopaliska przedhistoryczne Europy, numizmatyka Gallów, Merowingów, Karolingów, anglosaksońska heptarchia, monety saksońskich i frankońskich cesarzy, świat słowiański, Skandynawia, heraldyka.

Za Przyczyną Maryi. Przykłady opieki Królowej Różańca św. Święta Maryja, Matka Chrystusowa i Matka Łaski Bożej

Teodor Jakub Naleśniak

Zbiór licznych przykładów potwierdzających nadprzyrodzoną interwencję Najświętszej Maryi Panny w rozmaitych sytuacjach życiowych wielu ludzi. Jest to pierwsza część przygotowywanego do wydania obszernego zbioru takich przykładów. Fragment: We Vias w jednym z domów umieszczono dużą piękną statuę N. P. Maryi, w ostatnich latach rząd zakupił tę kamienicę i statuę kazał usunąć. Pewna pobożna osoba odkupiła ją i w swoim domu, tuż obok leżącym, znowu na widok publiczny wystawiła. Niedługo potem kilku młodych ludzi publicznie odgrażało się, że nie dozwolą, aby ta statua znajdowała się na widoku publicznym i to na jednej z najbardziej uczęszczanych ulic. Mieszkańcy tej ulicy katolicy zadrżeli na myśl o zniewadze, jaką chcą wyrządzić statui N. P. Maryi, ludzie bezbożnie nawet wychowani, prosili właścicielkę, by bardzo na nią uważała. Dopiero po upływie ośmiu miesięcy groźba została spełnioną, statuę częścią tylko ubito, bo była ciężka i w głębi umieszczona. Naprawiła ją publiczność chrześcijańska i na to samo miejsce znowu postawiła. Bezbożna jednak ręka niedługo kazała czekać pobożnym mieszkańcom na nową zniewagę N. Panienki. W nocy z 13 na 14 maja o godzinie wpół do 11 usłyszano huk spadającego z wysoka przedmiotu. Figura Matki Bożej pogruchotana na części leżała na ziemi, a obok niej hak na dużym kiju, narzędzie zbrodni. Naprawiono statuę powtórnie i umieszczono na dawnym miejscu, a Matkę Najświętszą przeproszono ćwiczeniami pobożnymi za zniewagę Jej wizerunku. Dwa miesiące później służba u p. Chivaud we Vias poczęła rozmawiać o rzeczach złych i bezbożnych. Kiedy zaś zanadto w bluźnierstwach się posuwano, w jednym z młodych odezwało się poczucie religijne i zawołał: ˝Dość tego, zamilczcie, bo nieszczęście jeszcze jakie sprowadzicie˝. ˝Jakie nieszczęście, zawołał na to T. A., a to blisko rok jak strąciłem statuę Matki Bożej i co mi się stało!˝. Chwaląc się zaczął opowiadać, jak zahaczywszy za głowę statuę, pociągnął i rzucił ją na ziemię. A co było dalej dowiesz się, czytelniku, po przeczytaniu całej książki.

Syn zatracenia. Zaświaty w wierzeniach Kościołów tradycji katolickiej

Andrzej Sarwa

Syn zatracenia - w książce opisane są dzieje i wierzenia dotyczące zaświatów w nauce Kościoła rzymskokatolickiego i Kościołów katolicyzujące, czyli rodziny Kościołów starokatolickich, Kościoła palmariańskiego i Kościoła mariawickiego. Treść: Kościoły tradycji katolickiej - Kościół rzymskokatolicki, O śmieci, antychryście i o końcu świata, czyli: rzymskokatolickie wierzenia eschatologiczne, Śmierć nie jest końcem istnienia, Sąd szczegółowy pokażą duszy jej czyny, zważą i osądzą, A kiedy umrzesz, odbierzesz swoją zapłatę, Niebo - czym jest i gdzie się znajduje?, O szczęśliwości wiekuistej słów kilkoro, Czyściec - i cóż to takiego?, Zwięzła nauka o czyśćcu, O naturze i przymiotach kar czyśćcowych, Traktat o czyśćcu świętej Katarzyny Genueńskiej, Na czym polega ekspiacja?, Piekło - miejsce wieczystych katuszy, Idźcie precz ode mnie, przeklęci, w ogień wieczny... (Mat. 25,41), Limbo dzieci czwarte miejsce w zaświatach, Koniec świata - kiedyż to nastąpi?, Znaki końca świata, Ostateczny kataklizm, Powtórne przyjście Pana Jezusa Chrystusa, powszechne zmartwychwstanie ciał, sąd ostateczny i odnowienie ziemi, Kościoły katolicyzujące . Rodzina kościołów starokatolickich, Wierzenia eschatologiczne rodziny kościołów starokatolickich, Inne kościoły katolicyzujące, Palmariańska nauka o rzeczach ostatecznych, Mateczka Kozłowska, arcybiskup Kowalski i Dzieło Wielkiego Miłosierdzia, Mariawickie wierzenia eschatologiczne, Bibliografia

Żyd wieczny tułacz

Eugene Sue

Żyd Wieczny Tułacz (Ahaswerus, Aswerus) legendarna postać Żyda, który miał znieważyć czynnie Chrystusa idącego z krzyżem na Golgotę, za co został ukarany wieczną tułaczką po świecie. Legenda przyjmowała różne postacie. Najdawniejsza legenda odnosi się do człowieka, który nie mógł stracić życia, ponieważ zgubił śmierć. Błądzi w nieskończoność, oglądając troski i radości innych ludzi, sam skazany na wieczną kontemplację w oczekiwaniu końca świata. W 1228 roku legenda rozwinęła się dzięki relacji benedyktyna, Matthieu Pârisa, zapisanej przez niego na podstawie wypowiedzi armeńskiego biskupa przebywającego z wizytą w klasztorze. Biskup opowiedział o tym, że w czasie drogi krzyżowej odźwierny Poncjusza Piłata, Rzymianin imieniem Cartaphilus, popchnął Chrystusa i spytał go, dlaczego się zatrzymuje. Chrystus miał odpowiedzieć: Idę jak jest zapisane, niebawem odpocznę, ale ty będziesz wędrował aż do mojego powrotu. Biskup miał gościć przy swoim stole i rozmawiać z Cartaphilusem, który na chrzcie przybrał imię Józef. W XVII wieku legenda była już powszechnie znana w całej Europie. Wieczny tułacz był wówczas najczęściej żydowskim szewcem o imieniu Ahaswerus. Widziano go w Czechach, Austrii i Hiszpanii. Pojawił się wtedy anonimowy list (opublikowany po raz pierwszy w 1602 roku jako Kurtze Beschreibung und Erzehlung von einem Juden mit Namen Ahasverus) zawierający jakoby wypowiedź niemieckiego biskupa, Paula von Eitzena. Miał on w młodości spotkać Ahaswerusa w kościele w Hamburgu i rozmawiać z nim po mszy. W liście nacisk położony jest nie na czynną zniewagę Chrystusa, lecz na karę wiecznej tułaczki i nawrócenie. Doniesienia o spotkaniu z wiecznym tułaczem pojawiają się przez wieki XVII, XVIII i XIX. Dotyczą całej Europy. Ostatnim, który spotkał Ahaswerusa (w 1868 roku), miał być amerykański mormon z Salt Lake City. Popularna cały czas legenda, szczególnie żywe zainteresowanie wzbudzała w okresie romantyzmu i na początku XX wieku, a także w naszych czasach. Badanie legendy wskazuje na jej złożoność i trwałość pewnych stałych danych, co otwiera szerokie możliwości prowadzenia studiów porównawczych z zakresu socjologii religii, psychologii jednostek i społeczeństw i ich stosunku do tajemnicy czasu. (za Wikipedią).

Cześć bałwochwalcza Słowian i Polski

Joachim Lelewel

UWAGA! e-book jest skanem zapisanym w formacie PDF. Plik pdf uniemożliwia przeszukiwanie i kopiowanie tekstu REPRINT. Joachim Lelewel, Bałwochwalstwo słowiańskie dziełko poświęcone opisowi starych pogańskich kultów, świątyń, kapłanów, obrzędów i obyczajów opierające się na starożytnych opisach podróżników i kronikarzy. Lelewel analizuje te relacje i porównuje wierzenia Słowian do wierzeń i obrzędów innych ludów zamieszkujących Europę, a nawet Azję. Jest znacznie obszerniejsze od broszury tegoż autora noszącej tytuł Bałwochwalstwo słowiańskie. Opisuje bóstwa słowiańskie, ich obrzędy, obyczaje, świątynie, bądź miejsca sprawowania kultu, a także niektóre nabożeństwa.

Atta Troll. Sen nocy letniej. Atta Troll. Ein Sommernachtstraum

Heinrich Heine

Atta Troll to niedźwiedź, który swoimi sztuczkami zabawia gawiedź na rynkach miast i miasteczek. W czasie jednego z występów, Atta, pełen dumy własnej i nieposkromionej woli wolności, ucieka w góry i chowa się w swojej dawnej jamie, w której przyszedł na świat. Niestety rusza za nim pościg myśliwych (jednym z nich jest narrator poematu). W wyniku podstępu zostaje wywabiony z jamy i ginie od kuli myśliwego. (https://pl.wikipedia.org/wiki/Atta_Troll) Atta Troll thematisiert wie Franz Kafkas Ein Bericht für eine Akademie anhand eines Tanzbärenlebens den Drang des Menschen zur Freiheit und stellt den trägen Menschen einen ungebändigen Bärenhelden gegenüber. Eine spezifische Lehre des Werkes lässt sich jedoch nicht ausmachen und soll auch nicht herauskommen, wie der Autor unter anderem im dritten Kapitel bemerkt. Besonders gegen die politisierte Literatur seiner Zeit spricht sich Heine aus und schreibt vor der Hand nur um der Kunst willen. (https://de.wikipedia.org/wiki/Atta_Troll)

Z obcego Parnasu. Antologia wierszy

Stanisław Budzyński

Wybór poezji wybitnych twórców: Schillera, Göthego, Heinego, Puszkina, Pötöfiego, Schultsa, Berangera, Ulanda, M. Moorea, Jana Müllera, Jana Rebaula, Tegnera, Żukowskiego, Andersena, Felicyi Hemans, Egona Eberta, Oelenschlegera, Tomasza Padury.

Beppo

George Gordon Byron

Utwór opowiada historię weneckiej damy Laury, której mąż Giuseppe (w skrócie Beppo), który zaginął na morzu przed trzema laty. Zgodnie z weneckim zwyczajem zdobywa adoratora bez zobowiązań tzw. cavaliere servente, zwanego po prostu Hrabią. Kiedy oboje biorą udział w karnawale weneckim, jest bacznie obserwowana przez Turka, który okazuje się być jej zaginionym mężem. Beppo wyjaśnia, że został schwytany i zniewolony, a następnie uwolniony przez grupę piratów, do której później dołączył. Zgromadziwszy wystarczającą ilość pieniędzy, porzucił piractwo i wrócił, by odzyskać żonę i ponownie zostać ochrzczony. Laura wraca do Beppo, ale nie rezygnuje z przyjaźni z hrabią.

Wielka encyklopedia roślin leczniczych. Występowanie, zawartość, działanie i zastosowanie 1726 roślin

Andrzej Sarwa

Książka obszernie charakteryzuje 1726 roślin leczniczych, przedstawiając je w porządku alfabetycznym. Poszczególne hasła zawierają opis botaniczny rośliny, jej występowanie, informują o jej właściwościach leczniczych oraz o sposobach stosowania w różnych dolegliwościach. Część szczegółową poprzedza omówienie rozmaitych sposobów prowadzenia kuracji ziołowych. Książka jest opatrzona spisami łacińskich i polskich nazw roślin. Jest to najobszerniejszy leksykon roślin leczniczych jaki kiedykolwiek został opracowany w języku polskim.