Słońce Szatana

Ignacy Charszewski

UWAGA! e-book jest skanem zapisanym w formacie PDF. Plik pdf uniemożliwia przeszukiwanie i kopiowanie tekstu. O czym jest ta książka? O Szatanie, jego nauce, jego świecie i zwolennikach. Oto fragment wprowadzenia doskonale i dokładnie o tym informujący: Wrodzony człowiekowi instynkt religijny jest tak żywotny, że nawet kiedy zostanie zatruty jadem jałowego religijnie ateizmu, wyrzuca się na duszy chorobliwymi nowotworami religijnymi. Zabitego postępowo, już nie ordynarnym nożem, ale prądem elektrycznym łżenaukowej negacji Boga zastępuje ubóstwione stworzenie. Poza bowiem kategoriami Stwórcy i stworzenia nic więcej pomyśleć się nie da. Zatem: umarł Bóg niech żyje bóg! Pod wszelki wszakże kult stworzenia widzialnego podszywa się jednak pewne stworzenie, jak i Bóg niewidzialne. Jako wyższa od człowieka istota rozumna, aspirująca do odbierania czci boskiej. Stwór ten dyskontuje na rzecz własną kult stworzenia widzialnego, nadając mu przez to sens istotny... Autor analizuje wszelkie aspekty diabelskiego kultu ubranego w szatki postępu i naukowości... Jest to książka, w której mieści się cały traktat ogólnej teorii wolnej myśli... i to śmiało rzec można w skończenie doskonałej postaci... Zapraszamy zatem do lektury ten niezwykle ciekawej książki!

Uwagi rzeczy ostatecznych i złości grzechowej

Ks. Józef Baka

Józef Baka, SJ, herbu Baka (ur. 18 marca 1707 lub 1706, zm. 2 czerwca 1780 w Warszawie) polski poeta późnego baroku, jezuita, misjonarz, kaznodzieja, panegirysta i hagiograf. Obok Benedykta Chmielowskiego, Elżbiety Drużbackiej i Jędrzeja Kitowicza jeden z bardziej znanych przedstawicieli kultury czasów saskich i wczesnego okresu panowania Stanisława Augusta Poniatowskiego. Sam tak zachęca do lektury swoich poezji: Do Czytelnika: Jeden grzech, setnych bied swiata, iest przyczyną! Patrz Czytelniku: jak z wielką dusz ruiną! Atrament żaden na karcie nie wyrazi. Nie opisze, jak złość grzechowa nas kazi. O grzechów złości pisząc, pióro tępieje. Na jednę wzmiankę, serce, z ręką martwieje. Umierać, a nie życie ciągnąć potrzeba, Feralną, widząc w grzechu, Postać Ereba!

Kronika Sarmacji Europejskiej. Księga Piąta. Część I, II i III. Księga Szósta. Część I, II i III

Alexander Hrabia Gwagnin

UWAGA! e-book jest skanem zapisanym w formacie PDF. REPRINT. Alessandro Guagnini (w Polsce znany jako Aleksander Gwagnin, ur. 1534 w Weronie, zm. 1614 w Krakowie) polski historyk, żołnierz i dziejopis pochodzenia włoskiego. Urodził się we włoskiej zubożałej rodzinie szlacheckiej. Od 1561 uczestniczył w północnej wojnie siedmioletniej. Walczył również w polskim wojsku. W 1571 otrzymał indygenat polski z herbem własnym Gwagnin. Pod jego komendą służył Maciej Stryjkowski. Gwagnin jest autorem Sarmatiae Europeae descriptio z 1578 roku (Kronika sarmacji europejskiej przetłumaczona w 1611 przez Paszkowskiego). Praca ta stała się popularna w Europie; została wznowiona w 1581. Dzieło Sarmatiae Europeae descriptio, które zostało wydane pod nazwiskiem Guagniniego, Stryjkowski wymienił jako własne w napisanej przez siebie Kronice Polskiej, Litewskiej, Żmudzkiej... Kwestia autorstwa pozostaje nie do końca wyjaśniona. (za Wikipedią). Dzieło Gwagnina o Sarmacji jest szczególnie cenne dla współczesnych badaczy pradziejów naszego narodu, ale także dla tych, którzy się nimi pasjonują z różnych przyczyn patriotycznych czy religijnych.

W poszukiwaniu Boga

Marek Tylkowski

Książka "W poszukiwaniu Boga" zawiera przemyślenia związane z wieloletnimi poszukiwaniami religijnymi autora, w których czasie badał buddyzm i różne wyznania chrześcijańskie. Zaczyna się od krytycznego spojrzenia na buddyzm oraz porównania duchowości buddyjskiej i chrześcijańskiej. Zawiera analizę kontrowersji i różnic pomiędzy różnymi wyznaniami chrześcijańskimi oraz wewnątrz Kościoła katolickiego w szczególności. Znajdują się w niej też refleksje dotyczące relacji między wiarą religijną a nauką i kulturą. Przedstawia też krótkie wprowadzenie do duchowości koptyjskiej.

Spadkobierca skarbów ojcowskich

Aleksander Szczęsny

Zbiór baśni pióra znakomitego, chociaż zniszczonego przez krytykę literacką, tworzącego krótko, zmarłego przedwcześnie, który nie został przyjęty do grona podziwianych, o których także dziś się już nie pamięta. Niniejszy zbiór opowieści dla dzieci zawiera baśnie: Henryk z Góry, Litość nagrodzona, Chora mateczka, O królewiczu, pastuszku i gniazdku, Zniszczony obraz, Trzy mądre rady. Te baśnie naprawdę warto przeczytać.

Świat w letargu. The Poison Belt

Arthur Conan Doyle

Książka w dwóch wersjach językowych: polskiej i angielskiej. A dual Polish-English language edition. Challenger wysyła telegramy z prośbą do swoich trzech towarzyszy z Zaginionego Świata - Edwarda Malone, Lorda Johna Roxtona i profesora Summerlee o dołączenie do niego w jego domu pod Londynem i instruuje każdego z nich, aby przyniósł tlen. Podczas podróży widzą, że zachowanie ludzi staje się dziwne i nieobliczalne. Po przybyciu zostają wprowadzeni do zapieczętowanego pokoju wraz z Challengerem i jego żoną. W trakcie swoich badań nad różnymi zjawiskami Challenger przewidział, że Ziemia wejdzie w pas jadowitego eteru. Uszczelnia zatem pomieszczenie z butlami z tlenem, który słusznie uważa, że przeciwdziała działaniu eteru. Cała piątka czeka na przejście Ziemi przez pas trucizny, obserwując świat na zewnątrz umierających ludzi i zwierzęta...

Saga o Eryku Rudym. Eirîks Saga Rauða

Nieznany

Saga o Eryku Rudym (Eirîks Saga Rauða), będąca jedną z dwóch sag winlandzkich, opisuje Eryka Rudego wygnanego na Grenlandię, a następnie odkrycie Winlandii, czyli Kraju Winorośli, przez jego syna Leifa Erikssona zwanego też Szczęśliwym. Dzięki szczegółowym opisom zawartym w sadze można – choć w dużym przybliżeniu – umiejscowić rejony na kontynencie północnoamerykańskim, do których dotarli na pięćset lat przed Kolumbem nordyccy odkrywcy.

Capreä i Roma. Obrazy z pierwszego wieku

Józef Ignacy Kraszewski

Ze wstępu autora: W Capri, na zwaliskach willi Tyberiuszowych, powziąłem pierwszą myśl tego opowiadania, które (przejąwszy się epoką, na gruzach jej widomych jeszcze), ułożyłem ze wszelkich dostępnych mi źródeł, z tą przyjemnością, jaką sprawia badanie odległych a mało nam znanych czasów i pełnych życia postaci, których imiona brzmią jeszcze do dziś dnia wspomnieniami niezatartymi. Nie przedsiębrałem powieści; chciałem tylko w szeregu obrazów charakterystyczniejszych odmalować tę chwilę, dla całej ludzkości stanowczą, która przedziela dwa zupełnie odmienne światy, dwie wielkie epoki żywota dziejowego. Nie ośmieliłem się też porwać na historyę, którą już raz skreśliło energiczne pióro Tacyta z siłą niezrównaną. Z dzisiejszego naszego stanowiska, te pierwociny chrześcijaństwa, wśród rzymskiego świata, przedstawiały mi nad wszystkie zajmujący moment, nadzwyczajnym przeciągający urokiem. Na nieszczęście, szczupła garstka imion i podań została nam z tej epoki. Akta pierwszych męczenników prawie nic nie dostarczają do tego czasu; trochę w Filonie i Józefie, w Aktach Apostolskich, w późniejszych pisarzach, Euzebiuszu, Tertulianie, w żywotach świętych i tradycjach miejscowych oto wszystko co pozostało z tej tajemniczej chwili. Historia Kościoła w pierwszym wieku pełna jest cudów i mroku; strona też ta obrazu naszego jest równie tajemniczą i epizodyczną... kolebkę osłania ciemność, której fantazja rozdzierać nie ma prawa. Pogański natomiast świat maluje się nam jasno, z rzeczywistością ziemskich zjawisk, z najdrobniejszymi swojego żywota szczegółami, w Tacycie, Swetoniuszu, Pliniuszu, Senece, w Dionie Cassiuszu i mnogich pism ułamkach, pomnikach, napisach, odnoszących się do tej epoki. Tu znowu wybór tylko był ciężki, a artystyczne połączenie tej rzeczywistości jaskrawej z ideałami mglistymi, nieskończenie trudne. Czerpaliśmy na odtworzenie całości ze wszystkich znanych pomników, użyliśmy wszystkiego co wspomóc mogło, najwięcej jednak opieramy się na źródłach współczesnych, lub jak najbliższych epoki. Zwiedzenie miejsc dało nam gotowe tło i niemal widzenie jawne przeszłości, której tu jeszcze mnóstwo pozostało śladów żywych i wybitnych. Chcieliśmy rzecz naszą dokonać sumiennie przedsięwziętą z miłością prawdy, zaczętą z zapałem, rzucamy z żalem prawie, życząc czytelnikom, aby tyle znaleźli przyjemności w czytaniu tego studium, ileśmy, kreśląc go, doznali; prosimy ich jednak, by nie zapominali, że im wcale nie obiecujemy powieści...

Kronika Sarmacji Europejskiej. Kronika Sarmacji Europejskiej. Księga Druga. Część I i II

Alexander Hrabia Gwagnin

UWAGA! e-book jest skanem zapisanym w formacie PDF. REPRINT. Alessandro Guagnini (w Polsce znany jako Aleksander Gwagnin, ur. 1534 w Weronie, zm. 1614 w Krakowie) polski historyk, żołnierz i dziejopis pochodzenia włoskiego. Urodził się we włoskiej zubożałej rodzinie szlacheckiej. Od 1561 uczestniczył w północnej wojnie siedmioletniej. Walczył również w polskim wojsku. W 1571 otrzymał indygenat polski z herbem własnym Gwagnin. Pod jego komendą służył Maciej Stryjkowski. Gwagnin jest autorem Sarmatiae Europeae descriptio z 1578 roku (Kronika sarmacji europejskiej przetłumaczona w 1611 przez Paszkowskiego). Praca ta stała się popularna w Europie; została wznowiona w 1581. Dzieło Sarmatiae Europeae descriptio, które zostało wydane pod nazwiskiem Guagniniego, Stryjkowski wymienił jako własne w napisanej przez siebie Kronice Polskiej, Litewskiej, Żmudzkiej... Kwestia autorstwa pozostaje nie do końca wyjaśniona. (za Wikipedią). Dzieło Gwagnina o Sarmacji jest szczególnie cenne dla współczesnych badaczy pradziejów naszego narodu, ale także dla tych, którzy się nimi pasjonują z różnych przyczyn patriotycznych czy religijnych.

Ostatni z Nieczujów. Junacy. Tom 2 cyklu powieści

Zygmunt Kaczkowski

Ostatni z Nieczujów cykl historycznych powieści i opowiadań autorstwa Zygmunta Kaczkowskiego, których akcja toczy się na przełomie XVIII i XIX wieku. Cykl był publikowany w latach 1851-1858. Głównym bohaterem jest pan Marcin Nieczuja, ostatni z rodu Nieczujów. Akcja większości utworów cyklu toczy się w środowisku szlachty galicyjskiej, na ziemi sanockiej. Ich lektura pogłębia wiedzę o obyczajowości tamtejszej szlachty pod koniec XVIII wieku. Głównym bohaterem utworów oraz narratorem większości z nich jest szlachcic Marcin Nieczuja, nazywający siebie ostatnim ze "starożytnego" rodu Nieczujów. Ów sędziwy już człowiek wspomina czasy swojej młodości, która przypadła na burzliwe lata rozbiorów, konfederacji barskiej i wojen napoleońskich. Bohater, który brał udział w większości z tych wydarzeń opisuje je z perspektywy czasu. Oprócz wydarzeń historycznych wiele miejsca zajmują też wydarzenia lokalne, takie jak sejmiki, spory, zajazdy, jakie zajmowały szlachecką społeczność w Galicji. Teraz z perspektywy czasu z sentymentem wspomina czasy przed rozbiorami jako szczęśliwe, kiedy panował sarmacki styl życia, a główną rolę odgrywała warstwa szlachecka, odznaczająca się umiłowaniem tradycji i troską o jej przechowanie, przywiązaniem do zasad religijnych i etosu rycerskiego oraz żarliwie patriotycznym duchem. Marcin Nieczuja boleje nad tragedią ojczyzny, swojego rodu oraz warstwy szlacheckiej. Cały cykl napisany w formie gawędy szlacheckiej. Poszczególne utwory posiadają jednak dodatkowo cechy romansu przygodowego, powieści historycznej, a nawet powieści gotyckiej. (http://pl.wikipedia.org/wiki/Ostatni_z_Nieczujów)

Sacco di Roma Złupienie Rzymu w 1527 r

Zdzisław Morawski

Sacco di Roma to włoskie określenie oznaczające zdobycie i złupienie Rzymu jakie miało miejsce dniach 6-14 maja 1527 roku przez niemiecko-hiszpańskie wojska Karola V podczas wojny z Francją, papieżem Klemensem VII oraz miastami włoskimi. To barbarzyńskie zniszczenie miasta i wymordowanie ogromnej liczby jego mieszkańców położyło kres epoce odrodzenia w Rzymie i jest uważane za symboliczną datę końca włoskiego Renesansu. Zdzisław Morawski w znakomity sposób kreśli dzieje owej wojny, prezentuje sylwetki najważniejszych jej aktorów i opisuje budzące zgrozę sceny plądrowania miasta i mordów popełnianych na jego mieszkańcach, jak również zakończenie konfliktu.

Olimp polski według Jana Długosza

Szymon Matusiak

UWAGA! e-book jest skanem zapisanym w formacie PDF. REPRINT. Pierwszą relacją o bóstwach słowiańskich, którą trudno zweryfikować, jest pochodząca z II połowy XIII wieku Knýtlinga saga, stanowiąca uzupełnienie Gesta Danorum Saksa Gramatyka. Oprócz bóstw wspomnianych przez Saksa pojawiają się dwa nowe imiona bóstw czczonych na Rugii, których interpretacja i wiarygodność nastręcza trudności. Imię pierwszego bóstwa, Tjarnaglofi proponuje się najczęściej odczytać jako Czarnogłów i powiązać wówczas ze wspomnianym przez Helmolda Czarnobogiem. O wiele więcej trudności sprawia Pizamar. Najobszerniejszym źródłem zawierającym trudne do weryfikacji imiona bóstw słowiańskich jest panteon zawarty w kronice Jana Długosza. Długosz wspomina kilka bóstw, które nie pojawiają się we wcześniejszych źródłach, część z nich przedstawiając jako analogie do bóstw greckich. (https://pl.wikipedia.org/wiki/Bogowie_słowiańscy) Niniejsza publikacja stanowi pełne zestawienie panteonu słowiańskiego przedstawionego przez Jana Długosza. Zachęcamy do lektury!

Księga Monelli. Le livre de Monelle

Marcel Schwob

Książka w dwóch wersjach językowych: polskiej i francuskiej. Version bilingue: polonaise et française. Marcel Schwob, właściwie Mayer André Marcel Schwob (1867-1905) to pisarz związany z symbolizmem, najlepiej znany publiczności literackiej z opowiadań i nowel. Wywarł wpływ na takich pisarzy jak Jorge Luis Borges czy Roberto Bolao. Nazywany był prekursorem surrealizmu. Księga Monelli, mieszająca fikcję z prawdą przedstawia manifest i żywot tytułowej Monelli, bliskiej śmierci ulicznicy, oraz kilku z jej sióstr. Książka w przekładzie Bronisławy Ostrowskiej, napisana znakomitym językiem, mimo iż opublikowana dość dawno nadal zasługuje na lekturę. Dodatkowym atutem niniejszego wydania jest i to, że publikacja niniejsza zawiera nie tylko przekład polski, ale również oryginalny tekst francuski.

Dykcjonarz uczonych Polaków i Polek. W trzech tomach. Tom I

Ignacy Chodynicki

UWAGA! e-book jest skanem zapisanym w formacie PDF. Plik pdf uniemożliwia przeszukiwanie i kopiowanie tekstu Obszerne dzieło ułożone w formie encyklopedycznej zawierające życiorysy uczonych Polaków i Polek od czasów najdawniejszych aż po pierwszą połowę, a dokładniej: lata 30-te XIX wieku. Autor, Ignacy Chodynicki (1786-1847) był historykiem, chociaż wytyka mu się, że wiedzę zdobył jako samouk. Był duchownym, karmelitą, sekretarzem prowincji zakonnej, oraz dyrektorem biblioteki i archiwum karmelitańskiego we Lwowie. Spod jego pióra wyszły między innymi tak fundamentalne dzieła jak: Dzieje historyczno-polityczne Europy i innych części świata na początku wieku XIX w sześciu tomach, czy ten oto Dykcjonarz uczonych Polaków... w trzech tomach.

Dzwony

Michalina Domańska

Dzwony to nowela autorstwa skazanej na zapomnienie, a dziś powoli znów zaczynającej być czytaną, pisarki Michaliny Domańskiej herbu Larysza (bardzo stary herb polski, wymieniany już przez Długosza). Nowela została nagrodzona w konkursie Kuriera Litewskiego. Tytułowe dzwony wiejskiego kościoła mogą być odczytywane jako symbol ucisku polskiego ludu. Fragment utworu: Chata Serafiny stała na wprost kościoła. Z okien widać było wysokie, zmurszałe ogrodzenie cmentarne i stojącą w rogu bardzo starą, pochyloną, ciekawej struktury dzwonnicę kościelną. Starszą była od kościoła, z modrzewia postawiona, wycięta w arkady spiczaste, przez które widniały dzwony. Dzwony milczały w nieruchomość kamienną zaklęte od lat już piętnastu. I ta sygnaturka, jak ptaszek świergotliwa, srebrnym głosem śpiewająca z pośpiechem; i ten dzwon wielki, dawniej w niedzielne ranki natarczywie wołający poprzez łany szerokie i lasy rozległe, i ten największy, którego głos gromowy napełniał serca radosnym wzruszeniem, gdy huczał zwiastując, że Pan się narodził w stajence lub że wstał z martwych po dniach męki. Milczały wszystkie zdjęte snem śmiertelnym. A czemu milczały? Bo władza nakazała zamknąć polski kościół. Za przykładem dzwonów i wieś skamieniała w milczeniu. Od lat piętnastu nie zadźwięczał tu nigdy ochoczy bębenek, nie zaniosły się skrzypki piosenką miłą, jak świergotanie ptasie. Nawet łany i pola milczały nieożywione śpiewem dziewczęcym. A ludzkie twarze wyglądały jak wykute z tego szarego polnego kamienia, zaklęte w moc, twardość i milczenie. Ale nastał kres tego uśpienia i marazmu ludzie budzą się do działania, ale dla bohaterki nowi, dla Serafiny to nic dobrego, bo kończy się jej osobistą tragedią...

Ze wspomnień. Some Reminiscences (A Personal Record)

Joseph Conrad

Joseph Conrad - "Ze wspomnień. Some Reminiscences (A Personal Record)" Przekład: Aniela Zagórska. Edycja dwujęzyczna: polsko-angielska. Gdy brytyjski dziennikarz Robert Lind skrytykował Josepha Conrada za porzucenie ojczyzny i tworzenie literatury w języku angielskim, pisarz postanowił odpowiedzieć w najbardziej osobisty sposób - przez spisanie własnych wspomnień. "Ze wspomnień" to intymna, autobiograficzna opowieść, w której Conrad przedstawia historię swojego życia, próbując ukazać czytelnikom prawdziwe motywy swojej twórczości oraz głębokie związki z własnym dziedzictwem. Początkowo pisane w odpowiedzi na zarzut zdrady ojczystego języka, wspomnienia te szybko przekształciły się w głęboką refleksję nad życiem, sztuką i tożsamością. Conrad, wspierany w pracy przez Forda Madoxa Forda, tworzy dzieło, które łączy elementy osobiste z uniwersalnymi pytaniami o rolę pisarza i sens jego twórczości. "Ze wspomnień" to lektura obowiązkowa dla wszystkich, którzy chcą lepiej zrozumieć wewnętrzne rozterki Conrada oraz konteksty, w jakich powstawały jego największe dzieła. To nie tylko autobiografia, ale także głęboka analiza relacji między życiem a sztuką, które kształtowały jednego z największych pisarzy XX wieku.

Księga pszczoły. Oryginalny tekst w języku syryjskim przełożony z manuskryptów znajdujących się w Londynie, Oksfordzie oraz Monachium przez sir Ernesta Alfreda Thompsona Wallis Budge'a

Nieznany

Księga pszczoły to oryginalny tekst w języku syryjskim przełożony z manuskryptów znajdujących się w Londynie, oksfordzie oraz Monachium przez sir Ernesta Alfreda Thompsona Wallis Budge'a. Księga pszczoły gromadząc niebiański nektar z kwiatów dwóch Testamentów i świętych ksiąg zawiera takie oto rozdziały: Apologia przede wszystkim; O wiecznym zamyśle Boga w odniesieniu do stworzenia świata; O stworzeniu w ciszy siedmiu natur (substancji); O ziemi, wodzie, powietrzu i ogniu; O Niebie; O Aniołach; O ciemności; O rozlewającym się (wszechokalającym) świetle; O sklepieniu niebieskim; O stworzeniu drzew i roślin oraz o stworzeniu mórz i rzek; O stworzeniu ciał niebieskich; O stworzeniu potworów morskich, ryb, ptactwa skrzydlatego oraz o gadzinach morza zamieszkujących; O stworzeniu potworów i zwierząt lądowych; O uformowaniu Adama; O stworzeniu Ewy; O Raju; O grzechu Adama; O wygnaniu Adama i Ewy z Raju; O poznaniu Ewy przez Adama; O odkryciu instrumentów do pracy z żelazem służących; O Noem i potopie; O Melchizedeku; O pokoleniach Noego i o tym, jak z trzech synów wytrysnęły siedemdziesiąt dwa rody; O kolejnych pokoleniach od Potopu, aż do dnia dzisiejszego; O budowie wieży i pomieszaniu języków; O Abrahamie; O próbie Hioba; O błogosławieństwie Izaaka; O Józefie; O Mojżeszu i dzieciach Izraela; Historia laski Mojżesza; O Jozuem, synie Nuna i krótkie napomnienie o czasach sędziów i królach dzieci Izraela; O śmierci Proroków, jak umarli i (gdzie) każdy z nich został pochowany; O pokoleniach rodu Mesjasza; O ukazaniu się anioła Jônâchîrowi (Joachimowi) i zapowiedzi narodzin Maryi; O ukazaniu się Gabriela Maryi zapowiedzi urodzenia przez nią Pana naszego; O narodzinach Pana naszego z ciała i krwi; O proroctwie Zarâdôszta dotyczącym Pana naszego; O gwieździe, która ukazała się na Wschodzie w dniu narodzin Pana naszego; O przybyciu magów z Persji; O ucieczce Pana naszego do Egiptu; O Janie Chrzcicielu i ochrzczeniu przez niego Pana naszego; O poście Pana naszego, o walce, którą stoczył z diabłem i o wielkich czynach przez niego czynionych; O wieczerzy paschalnej Pana naszego; O Męce Pana naszego; O zmartwychwstaniu Pana naszego; O wniebowstąpieniu Pana naszego; O zesłaniu Ducha Świętego na Apostołów zebranych w wieczerniku; O nauczaniu Apostołów, miejscach pobytu każdego z nich i o ich śmierci; Imiona Apostołów w porządku ważności; O sprawach pomniejszych; Imiona patriarchów ze Wschodu (katolikosów), następców Apostołów Addaja i Mârî; Imiona królów, którzy władali światem od potopu do dnia obecnego; Imiona królów medyjskich, którzy panowali w Babilonie; Lata władców egipskich; Lata cesarzy rzymskich; Królowie perscy od Shâbôra (Szapura), syna Hormizda; Lata, które przeminęły na tym świecie; O końcu czasów i przeobrażeniu królestw. Z księgi Metodego, biskupa Rzymu; O Gogu i Magogu uwięzionych na północy; O nadejściu Antychrysta, syna całkowitej zagłady; O śmierci i oddzieleniu duszy od ciała; O przyspieszeniu i powszechnym zmartwychwstaniu, końcu świata materialnego i początku nowego świata; O sposobie, w jaki ludzie powstaną w dniu zmartwychwstania; O radości sprawiedliwych, męce grzeszników i tym, w jaki sposób będą oni tam przebywali; Czy okazana zostanie łaska grzesznikom i diabelskim istotom w gehennie po tym, jak umęczą się oni, będą cierpieć i zostaną ukarani,czy też nie? jeśli zaś dostąpią oni łaski, to kiedy się to stanie?

Krwawa hrabina Báthory. Mroczna powieść historyczna

Stanisław Antoni Wotowski

Kim była bohaterka powieści? Istotą mityczną, czy postacią historyczną. Na jej temat takie można znaleźć informacje: Elżbieta Batory, węg. Báthory Erzsébet (1560-1614) arystokratka węgierska zwana Krwawą Hrabiną z Čachtic od nazwy zamieszkiwanego przez nią zamku w Čachticach, którego nie należy mylić z pobliską twierdzą w Trenczynie na Słowacji (węg. Csejte); siostrzenica króla polskiego Stefana Batorego. Nazywana jest najsłynniejszą seryjną morderczynią w historii. Nazywana czasami wampirem z Siedmiogrodu. W 1573 odbyły się zaręczyny Elżbiety z Franciszkiem Nádasdym, za którego wyszła w wieku piętnastu lat. Istnieją zapisy, że miała ona wtedy już za sobą ciążę będącą skutkiem związku z miejscowym chłopem dziecko (córkę) miano oddać wiejskiej rodzinie. Jednakże zapisy te raczej zostały wymyślone w późniejszym okresie przez hrabiego Turzona bo Elżbieta w ciążę musiałaby zajść w wieku 12 lat lub wcześniej. 8 maja 1575 we Vranovie nad Toplą odbyła się pełna przepychu ceremonia ślubna Elżbiety z dwudziestosześcioletnim Nádasdym. Małżeństwo zamieszkało na Węgrzech w zamku Sárvár, rodzinnej posiadłości rodziny Franciszka, który jako żołnierz większość czasu spędzał na walkach z Turkami. Samodzielnie zarządzając majątkiem, Elżbieta zasłynęła okrucieństwem wobec sług, a także utrzymywaniem kontaktów z licznymi kochankami obojga płci. Pierwsze dziecko z Nádasdym córka Anna urodziło się dopiero w 1585. W ciągu następnych dziewięciu lat na świat przyszła jeszcze trójka dzieci: Urszula, Katarzyna oraz jedyny syn, Paweł. Elżbieta często odwiedzała ciotkę, Klarę Batory, kobietę o skłonnościach homoseksualnych, organizującą regularnie wyuzdane orgie. Możliwe, że właśnie w takich okolicznościach poznała Dorotheę Szantes, która podsyciła sadyzm Elżbiety. Rankiem 4 stycznia 1604 zmarł nagle mąż Elżbiety, Franciszek, prawdopodobnie z powodu otrucia. Gdy żył, z ochotą pomagał żonie w torturowaniu sług, zwłaszcza przyłapanych na kradzieży albo niewykonaniu polecenia lub tylko o to podejrzewanych; jego śmierć okazała się początkiem wielkich okrucieństw Elżbiety Batory. (za: https://pl.wikipedia.org/wiki/Elżbieta_Batory)

Anastazja

Eliza Orzeszkowa

Niezbyt obszerna pozytywistyczna powieść ukazująca obraz życia w przysiółku szlacheckim na przełomie wieków XIX i XX. ‘Anastazja’ to znakomity utwór literacki, godny polecenia.

Ćwiczenie się w cnotach z miłości ku Maryi

Jakub Górka

Gdzie nierówność usposobień i charakteru, tam nie może być prawdziwej przyjaźni. Dobrze powiedział Arystoteles: ˝Miłość albo znajduje równych albo ich czyni˝. Między sprawiedliwym a grzesznikiem nie może być przyjaźni. Dlatego widzimy wieczną walkę między grodem Bożym a grodem tego świata, czyli między królestwem niebieskim a królestwem ciemności. Uznawały to ludy pogańskie w swych pojęciach dualistycznych o królestwie światłości i ciemności. Przewrotny Kain musi nienawidzić sprawiedliwego Abla, bo jego cnota gryzie i bodzie go, jest dlań wyrzutem; zły chciałby wszystkich uczynić złymi, by nie miał kto czynić mu choćby milczących wyrzutów. Miłość tylko między podobnymi do siebie powstać może, albo ich takimi uczyni. Dlatego św. Hieronim upomina, abyśmy usiłowali Maryję naśladować: ˝Wtedy pokaże się, że Ją prawdziwie miłujecie, gdy będziecie naśladowali Tę, którą wielbicie˝. Nie kocha dziecko matki swej, jeżeli od niej odbiega, nie idzie za jej przykładem i radą. Przewrotnych ludzi może łączyć chwilowo interes, korzyść osobista. Zbrodniarz zawiera częstokroć przyjaźń z występnym; ale to chwilowo trwa. Doświadczenie uczy aż nadto, że sojusze złych zrywają się szybko. Motyl fruwa z kwiatu na kwiat, nigdzie stale nie siądzie. Wykorzysta soki i dalej ulatuje.

Namiętność. Opowieści niesamowite

Stefan Grabiński

Zbiór opowiadań znakomitego pisarza, Stefana Grabińskiego, tworzącego przed drugą wojną światową, specjalizującego się w opowieściach niesamowitych, zwanego polskim Edgarem Allanem Poe. Tom zawiera 17 opowieści grozy, które polecamy do czytania ludziom o mocnych nerwach. I ostrzegamy, by ich nie czytać po zmroku! Kto sięgnie po ten zbiorek, na pewno się nie zawiedzie! Mistrzostwo pióra, subtelne wprowadzanie w nastrój, zaskakujące zakończenia opowiadań: Dzieża, Namiętność – L'appassionata, Przypadek, Pojednanie, Znak, Kochanka Szamoty, W domu Sary, Tajemnica hrabiny Maspery, Kruk, Projekcje, Strych, Pani z Białego Kasztelu, Nocleg, W willi nad morzem, Przypławek Jana Mrocha, Porumbica, Wizyta.

Ostatni z Nieczujów. Murdelio, tom 4 cyklu powieści

Zygmunt Kaczkowski

Ostatni z Nieczujów cykl historycznych powieści i opowiadań autorstwa Zygmunta Kaczkowskiego, których akcja toczy się na przełomie XVIII i XIX wieku. Cykl był publikowany w latach 1851-1858. Głównym bohaterem jest pan Marcin Nieczuja, ostatni z rodu Nieczujów. Akcja większości utworów cyklu toczy się w środowisku szlachty galicyjskiej, na ziemi sanockiej. Ich lektura pogłębia wiedzę o obyczajowości tamtejszej szlachty pod koniec XVIII wieku. Głównym bohaterem utworów oraz narratorem większości z nich jest szlachcic Marcin Nieczuja, nazywający siebie ostatnim ze "starożytnego" rodu Nieczujów. Ów sędziwy już człowiek wspomina czasy swojej młodości, która przypadła na burzliwe lata rozbiorów, konfederacji barskiej i wojen napoleońskich. Bohater, który brał udział w większości z tych wydarzeń opisuje je z perspektywy czasu. Oprócz wydarzeń historycznych wiele miejsca zajmują też wydarzenia lokalne, takie jak sejmiki, spory, zajazdy, jakie zajmowały szlachecką społeczność w Galicji. Teraz z perspektywy czasu z sentymentem wspomina czasy przed rozbiorami jako szczęśliwe, kiedy panował sarmacki styl życia, a główną rolę odgrywała warstwa szlachecka, odznaczająca się umiłowaniem tradycji i troską o jej przechowanie, przywiązaniem do zasad religijnych i etosu rycerskiego oraz żarliwie patriotycznym duchem. Marcin Nieczuja boleje nad tragedią ojczyzny, swojego rodu oraz warstwy szlacheckiej. Cały cykl napisany w formie gawędy szlacheckiej. Poszczególne utwory posiadają jednak dodatkowo cechy romansu przygodowego, powieści historycznej, a nawet powieści gotyckiej. (http://pl.wikipedia.org/wiki/Ostatni_z_Nieczujów)

Homilie rymowane

Karol Surowiecki

Homilie rymowane ojca Karola Surowieckiego, franciszkanina, wyjaśniają mistyczny sens 2 Psalmu Dawida, w odniesieniu do zmian społeczno-politycznych, a przede wszystkim duchowych, jakie rozpoczęły się razem z tak zwanym Oświeceniem, którego kulminującym momentem była rewolucja francuska i propagowane przez nią bezbożnictwo. Autor zdecydowanie broni dawnego porządku, wytykając błędy głoszone przez filozofów kapłanów owej epoki.

Królewna Gęsiarka i inne bajki

Bracia Grimm

Baśnie braci Grimm (niem. Kinder- und Hausmärchen) zbiór baśni spisanych przez niemieckich pisarzy i językoznawców, braci Wilhelma i Jacoba Grimmów i opublikowany w roku 1812 (tom I) i w roku 1815 (tom II). Zbiór ten, powstały na podstawie wieloletnich badań podań, mitów i opowieści ludowych, stał się klasyką literatury, przetłumaczoną na wiele języków. Bracia Grimm w publikowanych baśniach zmierzali do odtworzenia najstarszego wzorca motywów baśniowych w nich występujących, stąd charakterystyczne dla tych opowieści okrucieństwo, które zresztą występuje także u francuskiego bajkopisarza Charlesa Perraulta. W świecie tych baśni panowało zwykle żelazne prawo moralne dobro i przezorność zwycięża niegodziwość. Pamiętać jednak należy, że od tej reguły zdarzały się u braci Grimm wyjątki (np. w baśniach Spółka kota z myszą, czy Baba Jaga). Niniejszy zbiór zawiera baśnie: Królewna Gęsiarka, Słomka, bób i węgiel, Siedmiu braci kruków, Odrobinka, Jak sobie sześciu zuchów radziło, Pies i wróbel, Dwunastu myśliwych, Wilk i lis, Mądra Małgosia, Stary dziadek i wnuczek.