Wycieczka archeologiczna po Opatowie

Oprac. Red. Artur Lis, Maksymilian Sobieszczański

Wycieczka archeologiczna po Opatowie stanowi edycję naukową fragmentu książki Franciszka Maksymiliana Sobieszczańskiego pt. Wycieczka archeologiczna w niektóre strony guberni radomskiej, w opracowaniu redakcyjnym dr. Artura Lisa. Pierwodruk tej pracy ukazał się w 1852 roku w Warszawie w drukarni Stanisława Strąbskiego i była pokłosiem podróży jej autora odbytej we wrześniu 1851 roku między innymi do Radomia, Wąchocka, Szydłowca, Opatowa, Ćmielowa, Nowej Słupi, Kielc i Chęcin.

O krasnoludkach i o sierotce Marysi

Maria Konopnicka

Utwór pisany jest prozą poetycką z obszernymi wierszowanymi fragmentami. Jego akcja rozgrywa się w świecie mityczno-baśniowym a zarazem realnym; w następstwie pór roku od wiosny do jesieni. Bohaterami baśni jest gromada krasnoludków, którymi rządzi król Błystek. Krasnoludki, które zimę spędziły pod ziemią, wychodzą wiosną na powierzchnie i spotykają ludzi. Pomagają ubogiej gęsiarce, sierotce Marysi, odnaleźć jej zagubione gąski. Udaje im się też wyciągnąć rodzinę ubogiego chłopa Skrobka z biedy. Jesienią powracają znowu pod ziemię. W baśni tej występują zdarzenia i postacie fantastyczne, jak i całkiem realne. Jest w niej zawarta pochwała pracy ludzkiej oraz kult symboliki ziemi i rolnictwa. (http://pl.wikipedia.org/wiki/O_krasnoludkach_i_sierotce_Marysi)

Upiór

Józef Ignacy Kraszewski

"Józef Ignacy Kraszewski: Upiór opowieść z dreszczykiem. Fragment: Siedzieliśmy u komina; suche drewka olchowe płonęły na nim tym spokojnym ogniem, mieniącym się w barwy zielonawe i fioletowe, na który godzinami całymi człowiek zapatrzywszy się, zadumawszy, siedziałby, ot tak, z rękoma założonymi. Tyras, głowę położywszy na łapach, drzemał, też nosem zwrócony ku kominowi. Trzech starych myśliwych otaczało ognisko to domowe, które nigdy prawie nie wygasało, ja czwarty tuliłem się w kątku za włosieniem okrytą kanapką. Wabiły mnie tam i pociągały niewypowiedzianym urokiem powieści, które całymi wieczorami starzy sobie o dawnych czasach opowiadali... A co było dalej, dowiesz się, miły Czytelniku, przeczytawszy książkę do końca."

Listy miłosne Marianny d'Alcoforado

Marianna d'Alcoforado

Listy to utwór literacki wydany w 1669 we Francji, zawierający pięć listów miłosnych portugalskiej Marianny d'Alcoforado zakonnicy do francuskiego oficera - prawdopodobnie do markiza Noëla Bouton de Chamilly - uznawany przez badaczy za arcydzieło literatury światowej oraz przykład wczesnej powieści epistolarnej. Od momentu wydania utwór cieszył się nadzwyczajną popularnością wśród czytelników, a kwestia ich autentyczności i autorstwa stała się przedmiotem zażartych dyskusji badaczy i myślicieli na przestrzeni kolejnych wieków.

Macocha

Xavier-Henry Aymon de Montépin

Xavier Henri Aymon Perrin, hrabia Montépin (1823-1902) był popularnym francuskim powieściopisarzem. Autor powieści w odcinkach i popularnych sztuk teatralnych, najbardziej znany jest z XIX-wiecznego bestsellera La Porteuse de pain (Handlarz chlebem), który został po raz pierwszy opublikowany w Le Petit Journal w latach 1884-1889. Dzieło Les Filles de plâtre (Córki tynkarza), ukazujące się w 1855 roku, zostało potępione jako obsceniczne, a Perrin został osądzony i skazany na trzy miesiące więzienia i grzywnę w wysokości 500 franków. Tutaj polecamy lekturę równie świetnej powieści, której początek poniżej prezentujemy: „Historia miłości. Noc od dwóch godzin już zapadła, choć była to dopiero godzina ósma wieczorem, ale w listopadzie zmierzcha się wcześnie. W tym to właśnie miesiącu r. 1867 rozpoczyna się nasze opowiadanie. Rano szron biały pokrywał ziemię, po południu jednak powietrze stało się ciężkie, przesiąknięte elektrycznością. Człowiek przeszło sześćdziesięcioletni, w ubraniu duchownego, siedział w szerokim, staroświeckim fotelu. Nogi obute w skórzane trzewiki z posrebrzanymi niegdyś klamrami, trzymał oparte na kominku. Łagodne światło lampy, przyćmione zieloną umbrelką, oświetlało niewielki pokój, który, o ile można było sądzić z umeblowania, służył zarazem za pokój jadalny i gabinet. W łagodnym półcieniu ksiądz czytał swój brewiarz...”.

Tajemnica rodu Semberków

Andrzej Sarwa

Tajemnica rodu Semberków. Autor w formie powieściowej przekazuje rzetelną wiedzę z zakresu demonologii i mistyki demonicznej, a także wiedzę na temat zniewolenia osoby ludzkiej przez Szatana. Pokazane jest to na przykładzie pewnego niemiecko-polskiego szlacheckiego rodu Semberków, który zawarł pakt z diabłem. Każdy, kto przeczyta tę książkę, będzie mógł poznać, jak wygląda modelowy proces zniewalania człowieka przez demony i jakimi dysponuje się środkami, by uwolnić się od złego. Osoby, które szukają tylko dreszczyku emocji i dobrze skonstruowanej fabuły oraz wartkiej akcji, znajdą ich w tej książce aż w nadmiarze. Książka jest napisana niezwykle dynamicznie, jest w niej wiele niespodziewanych zwrotów, lecz nie brakuje malarskich wręcz opisów miejsc, przyrody, ludzi, obyczajów i nastrojów. Widzi się opisywane miejsca, czuje ich zapachy. Nie brakuje też elementów grozy. Ponieważ akcja powieści dzieje się w katolickiej Polsce, jej fabuła jest skonstruowana na kanwie katolickiej tradycji. Książka zdecydowanie dla wymagającego czytelnika. Pierwsze pełne wydanie niniejszej książki ukazało w roku 2013 w trzech oddzielnych tomach, z których każdy nosił odrębny tytuł: Uwikłany, Szepty i cienie oraz Ziarna ocalenia. Są to powiązane ze sobą części, których akcja, rozciągnięta w czasie, zaczyna się w wieku XVII, a kończy w roku 2006. Miejscem akcji jest głównie przepiękny i tajemniczy Sandomierz.

Pieśniarz

Dante Alighieri

Pieśniarzem /Canzoniere/ Dantego nazywamy zbiór drobnych utworów, sonetów, kancon, ballat, sestyn, pisanych przez poetę w różnych okresach życia, a nie objętych zbiorem Vita Nuova, ani niewplecionych w osnowę Convito. Utwory te, zbierane i ogłaszane przez różnych ludzi i w różnym czasie, przeważnie późno po śmierci autora, przedstawiają chaos, w którym wiersze autentyczne mieszają się z nieautentycznymi. Krytyka toruje sobie przezeń z trudem drogę. Kwestia Pieśniarza nie jest tedy do dziś zamknięta, tym bardziej, że przez czas długi Boska Komedia przysłaniała swą wielkością skromną wiązkę lirycznych utworów mistrza.

Święty dnia ostatniego

Karol May

Gdyby mnie kto zapytał, jakie miasto na ziemi jest najbardziej ponure i gdzie spędza się czas najnudniej, odparłbym bez namysłu: to Guyama w Sonorze, północno zachodnim stanie republiki meksykańskiej. Jest to coprawda przeświadczenie wręcz osobiste i kto inny mógłby się o nie spierać; ja jednak nie mogę go zmienić, gdyż, przepraszam za wyrażenie, lecz jest ono bardzo odpowiednie, przepróżniaczyłem w tej przeklętej dziurze dwa najbardziej jałowe tygodnie mojego życia. Góry, wznoszące się we wschodniej części Sonory obfitują w pokłady szlachetnych metali, miedzi i ołowiu, a prawie w każdej rzece można znaleźć złoty piasek w większych, lub mniejszych ilościach; jednak w tych czasach, z obawy przed Indjanami, wydobywano owe skarby w niewielu miejscach; przytem, dla większego bezpieczeństwa, zapuszczano się w góry tylko w licznej kompanji. Największa trudność polegała na zgromadzeniu odpowiedniej ilości obsługi. Meksykanin nadaje się do wszystkiego, byle nie do pracy; Indjanin nie zgodziłby się nigdy wykopywać za zapłatą złota, które uważa jeszcze dzisiaj za swoją prawowitą własność; Chińczyków zaś, pomimo, że uwija się ich tutaj aż nadto, nikt nie chce najmować, bo gdy raz się najmie żółtego, to już niepodobna się ich pozbyć. Ale zapyta może niejeden, wszak pozostają przecież gambusinowie i prospektorowie, owi prawdziwi poszukiwacze złota i robotnicy kopalniani; ci byliby najodpowiedniejsi; dlaczego ich nie zaangażowano? Odpowiedź bardzo prosta: wszyscy poszukiwacze złota przenieśli się wtenczas właśnie do Arizony, gdzie, jak dochodziły wieści, złoto w nieprzebranych wprost ilościach samo do rąk się garnęło. Obszar Sonory opustoszał zupełnie, podobnie jak teraz, kiedy nietylko górnictwo, ale i hodowla bydła ucierpiała wiele w tym kraju z powodu ciągłej trwogi przed dzikiemi hordami Indjan. Co do mnie, to nie uległszy bynajmniej gorączce złota, chciałem dostać się do Arizony, aby zaobserwować tamtejsze oryginalne życie. Nadarzyła mi się jednak lepsza sposobność poznania okolicy, której inaczej byłbym zapewne nigdy nie zwiedził; mianowicie wydawca pewnej gazety w San Francisko zaproponował mi, ażebym pisał dla niego komunikaty z placu boju powstania znanego meksykańskiego generała Jargasa, które właśnie w tym czasie wybuchło. Z radością przyjąłem propozycję. Jargas nie miał szczęścia; powstanie upadło, a wodza stracono. Odesławszy ostatnie sprawozdanie, powróciłem przez góry Sierra Verde ażeby dostać się do Guaymy. Miałem nadzieję znaleźć tam okręt, zdążający do jakiejś miejscowości nad zatoką Kalifornijską, położonej bardziej na północ, gdyż celem mojej podróży była rzeka Rio Gila, gdzie według umowy miałem się spotkać z moim przyjacielem, wodzem Apaczów, Winnetou. Powrót mój nie odbywał się niestety tak szybko, jak sobie tego życzyłem. Jeszcze w samotnych górach Sierry potknął się mój koń tak nieszczęśliwie, że złamał przednią nogę; musiałem go zastrzelić i ruszyć piechotą w dalszą drogę. Całemi dniami nie widziałem ludzkiej twarzy; nie mogłem więc marzyć o kupnie konia lub muła. Musiałem się przytem pilnie wystrzegać spotkania z Indjanami Bravos czyli wolnymi, nieujarzmionymi, gdyż mógłbym to drogo opłacić. Wędrówka była długa i wyczerpująca, to też odetchnąłem z ulgą, gdy wreszcie zeszedłem w trachitową dolinę, w której leży smutna miejscowość Guayama...

Banita. An Outcast of the Islands

Joseph Conrad

Książka w dwóch wersjach językowych: polskiej i angielskiej. A dual Polish-English language edition. Poznaj fascynującą opowieść o upadku moralnym i zdradzie w powieści Josepha Conrada "Banita. An Outcast of the Islands," wydanej po raz pierwszy w 1896 roku. Ta wciągająca historia, zainspirowana osobistymi przeżyciami Conrada jako sternika na parowcu Vidar, przenosi czytelnika w egzotyczne, nieznane zakątki świata, gdzie ludzka natura ukazuje swoje najmroczniejsze oblicze. Bohaterem powieści jest Peter Willems, człowiek o wątpliwej moralności, który, próbując uciec przed skandalem w Makasarze, trafia do odizolowanej wioski rdzennych mieszkańców. Zamiast znaleźć spokój i odkupienie, Willems ulega swoim najniższym instynktom, zdradzając tych, którzy mu zaufali, z powodu żądzy do córki wodza plemienia. Jego historia to dramatyczna opowieść o tym, jak chciwość i pożądanie mogą doprowadzić do całkowitego moralnego upadku. W "Banicie" pojawia się również postać kapitana Toma Lingarda, znanego z innych powieści Conrada, takich jak "Szaleństwo Almayera" i "Wyrwa". Powieść dzieli także bohaterów z tymi dziełami, co czyni ją częścią szerszego literackiego uniwersum stworzonego przez autora. Choć "Banita" często pozostaje w cieniu bardziej znanych dzieł Conrada, wielu krytyków uznaje ją za literacko niedocenioną perłę. Conrad, w charakterystycznym dla siebie stylu, romantyzuje dziką przyrodę i jej mieszkańców, tworząc tło, które przypomina jego późniejsze arcydzieło, "Jądro ciemności." Powieść "Banita" stała się inspiracją dla filmu "Outcast of the Islands" z 1951 roku, w reżyserii Carol Reed, z gwiazdorską obsadą, w której znaleźli się Trevor Howard jako Willems, Ralph Richardson jako Lingard, Robert Morley oraz Wendy Hiller. "Banita. An Outcast of the Islands" to głęboko poruszająca książka o moralnym zepsuciu i nieuchronnych konsekwencjach zdrady, która z pewnością przyciągnie zarówno miłośników twórczości Conrada, jak i nowych czytelników poszukujących literackich emocji na najwyższym poziomie.

Ostatni z Nieczujów. Pierwsza wyprawa pana Marcina, tom 7 cyklu powieści

Zygmunt Kaczkowski

Ostatni z Nieczujów cykl historycznych powieści i opowiadań autorstwa Zygmunta Kaczkowskiego, których akcja toczy się na przełomie XVIII i XIX wieku. Cykl był publikowany w latach 1851-1858. Głównym bohaterem jest pan Marcin Nieczuja, ostatni z rodu Nieczujów. Akcja większości utworów cyklu toczy się w środowisku szlachty galicyjskiej, na ziemi sanockiej. Ich lektura pogłębia wiedzę o obyczajowości tamtejszej szlachty pod koniec XVIII wieku. Głównym bohaterem utworów oraz narratorem większości z nich jest szlachcic Marcin Nieczuja, nazywający siebie ostatnim ze "starożytnego" rodu Nieczujów. Ów sędziwy już człowiek wspomina czasy swojej młodości, która przypadła na burzliwe lata rozbiorów, konfederacji barskiej i wojen napoleońskich. Bohater, który brał udział w większości z tych wydarzeń opisuje je z perspektywy czasu. Oprócz wydarzeń historycznych wiele miejsca zajmują też wydarzenia lokalne, takie jak sejmiki, spory, zajazdy, jakie zajmowały szlachecką społeczność w Galicji. Teraz z perspektywy czasu z sentymentem wspomina czasy przed rozbiorami jako szczęśliwe, kiedy panował sarmacki styl życia, a główną rolę odgrywała warstwa szlachecka, odznaczająca się umiłowaniem tradycji i troską o jej przechowanie, przywiązaniem do zasad religijnych i etosu rycerskiego oraz żarliwie patriotycznym duchem. Marcin Nieczuja boleje nad tragedią ojczyzny, swojego rodu oraz warstwy szlacheckiej. Cały cykl napisany w formie gawędy szlacheckiej. Poszczególne utwory posiadają jednak dodatkowo cechy romansu przygodowego, powieści historycznej, a nawet powieści gotyckiej. (http://pl.wikipedia.org/wiki/Ostatni_z_Nieczujów)

Geraint i Enida

Nieznany

Jeden z trzech romansów arturiańskich zawartych w trzeciej części staroceltyckiego, walijskiego zbioru średniowiecznych opowieści Mabinogion, po raz pierwszy tłumaczony na język polski.

Honoryna

Honoré de Balzac

Honoryna, żona bogatego i o wiele starszego hrabiego Oktawa, uciekła od niego z kochankiem, przy którym po raz pierwszy poczuła się doceniana jako kobieta, czego brakowało jej w bezwzględnym świecie paryskim. Miała z kochankiem dziecko, które szybko zmarło, po czym została porzucona. Pogrążona we wstydzie hrabina nie chciała wracać pod dach swojego męża, choć wiedziała, że ten jej wybaczył. Zamieszkała w zupełnym odosobnieniu na ulicy Saint-Maur. Hrabia usiłuje skłonić żonę do powrotu przy pomocy swojego sekretarza Maurycego de l’Hostala. Młody człowiek, w celu nawiązania znajomości z Honoryną, wynajmuje dom w jej najbliższym sąsiedztwie. Uzyskuje wprawdzie obietnicę jej powrotu do męża, jednak sam zakochuje się w kobiecie, zostaje jej kochankiem… (za Wikipedią), a co było dalej, czytelnik dowie się, po przeczytaniu całej książki.

Cezar Kaskabel. César Cascabel

Jules Verne

Pełna niezwykłych przygód powieść Juliusza Verne: Cezar Kaskabel César Cascabel. Książka w dwóch wersjach językowych: polskiej i francuskiej. Version bilingue: polonaise et française. Traf sprawił, że rodzina Cascabel, uczciwi artyści, chcą opuścić Amerykę i powrócić do swojej rodzinnej Normandii. Niestety, zostają okradzeni i nie mają środków na opłacenie podróży przez Atlantyk. Wówczas Cezar, głowa rodziny decyduje się powrócić do ojczyzny, w wozie podróżnym, najpierw przez Cieśninę Beringa w lodzie, a następnie powrocie Syberię i Rosję. Podróż ta jak łatwo się domyślić jest pełna przygód. Fortune faite, la famille Cascabel, artistes forains, veulent quitter l'Amérique pour rejoindre leur Normandie natale. Par malheur, deux aigrefins les volent, leur enlevant tout espoir de pouvoir payer leur traversée de l'Atlantique. César, le chef de famille, décide de regagner le sol natal en roulotte, d'abord par le détroit de Behring pris dans les glaces, puis en regagnant la Sibérie et la Russie.... (http://fr.wikipedia.org/wiki/César_Cascabel)

Mumia zmartwychwstała. Lot No. 249

Arthur Conan Doyle

W 1884 r. Abercrombie Smith, sportowiec i student medycyny na Uniwersytecie Oksfordzkim, zostaje wezwany do pokoi swojego sąsiada i kolegi Edwarda Bellinghama. Bellingham, fanatycznego student egiptologii, który posiada wiele starożytnych egipskich artefaktów, który zemdlał z powodu szoku. Kiedy Smith wykorzystuje swoje umiejętności medyczne, aby ożywić Bellinghama, przyjaciel tego ostatniego, William Monkhouse Lee wyjaśnia, że Bellingham ma dziwną obsesję na punkcie egipskiej mumii, którą kupił na aukcji. Bellingham trzyma mumię w swoim pokoju i nazwa ją Lot 249, bo tak brzmiały słowa, którymi określano ją podczas licytacji. Przez kilka następnych tygodni Smithowi często przeszkadzają odgłosy bełkotu i mamrotania z pokoju Bellinghama. Dozorca budynku, Thomas Styles, zwierza się Smithowi, że słyszał, jak coś chodzi po pokoju Bellinghama, gdy Bellingham jest poza domem. Niedługo potem student o imieniu Long Norton, do którego Bellingham ma od zadawnioną urazę, zostaje brutalnie zaatakowany przez tajemniczą i pozornie nieludzką postać. A co było dalej czytelnik dowie się po lekturze opowiadania. Zachęcamy!

Reinkarnacja dusz ludzkich według starożytnych pisarzy chrześcijańskich

Ks. Alojzy Bukowski SJ

Ks. Alojzy Bukowski SJ - Reinkarnacja dusz ludzkich według starożytnych pisarzy chrześcijańskich: Czy reinkarnacja jest zgodna z nauką chrześcijańską? Ks. Alojzy Bukowski SJ podejmuje fascynujące badanie tego zagadnienia, analizując pisma starożytnych pisarzy chrześcijańskich. W książce przedstawia różne rozumienie pojęcia reinkarnacji i wędrówki dusz, odwołując się do dawnych terminów takich jak "metempsychoza" czy "palingeneza". Autor wnikliwie odnosi się do opinii współczesnych propagatorów reinkarnacji, którzy twierdzą, że chrześcijanie pierwszych wieków podzielali to wierzenie. To książka, która rzuca światło na historyczne dyskusje wokół reinkarnacji, odkrywając, jak wczesne chrześcijaństwo postrzegało tę ideę. Wnikliwa analiza oraz odniesienia do pism Ojców Kościoła czynią tę publikację nieocenioną dla każdego, kto chce zrozumieć starożytne koncepcje duszy i jej losów po śmierci. Idealna dla miłośników historii Kościoła, teologii oraz osób poszukujących odpowiedzi na pytania o życie po śmierci.

Szkoła początkowa w Staszowie do drugiej połowy XVIII wieku

Agata Łucja Bazak

W XI w. ukształtowały się i rozpowszechniły typy szkół związane z Kościołem, służące jego celom i od niego zależne: parafialne, klasztorne, kolegiackie. W XII-XIII w. powstały szkoły miejskie, w których kształciła się młodzież kupiecka. Staszów tu nie był wyjątkiem i książka opisuje dzieje szkolnictwa w tym mieście. Treść: Wstęp. Parafia pw. świętego Bartłomieja - rys historyczny. Powstanie i funkcjonowanie szkoły przy kościele pw. świętego Bartłomieja. Nauczyciele szkoły początkowej w Staszowie. Budynek szkoły, wyposażenie i pomoce naukowe. Uczniowie szkoły. Program szkolny i nauczanie dzieci. Bibliografia. Proponowana pozycja to solidne opracowanie zagadnienia i warta polecenia osobom interesującym się dziejami szkolnictwa w Polsce. Zapraszamy do lektury!

Historię wam opowiem , o której śpiewali dawni Bretonowie

Natalia Mętrak

Historię wam opowiem, o której śpiewali dawni Bretonowie o Lais Marii z Francji: Dwunastowieczna Francja oraz językowo i kulturowo związane z nią dwory Wielkiej Brytanii, są miejscem narodzin i rozwoju konwencji nazwanej później miłością dworną. Lais Marii z Francji, po części konwencję tę realizuje, wprowadza jednak elementy wyjątkowe. Sytuuje się jakby w pół drogi między teoretyczną konstrukcją, skodyfikowaną przez klerków, realizowaną przez prowansalskich trubadurów i truwerów z północnej Francji, a celtyckimi legendami, przekazywanymi ustnie przez bretońskich pieśniarzy. Ustanawia też nieco inny niż chociażby w poezji prowansalskiej czy traktacie De Amore Andreasa Capellanusa, bardziej równouprawniony, bardziej spontaniczny typ relacji między kobietą a mężczyzną. Celem zaś tej pracy jest zarówno analiza Lais jako dzieła literackiego, jak i próba odczytania zawartych w nich obserwacji i postulatów, dotyczących modelu relacji między kobietą a mężczyzną. Maria z Francji, Maria Francuska, Marie de France - średniowieczna pisarka i poetka, autorka Opowieści - poematów.

Na kresach lasów

Wacław Sieroszewski

Powieść wybitnego chociaż dziś skazywanego na zapomnienie polskiego pisarza, tworzącego na pograniczu czterech epok: pozytywizmu, Młodej Polski, dwudziestolecia międzywojennego oraz współczesności, zesłańca na Syberię, podróżnika, badacza, etnografa Syberii i działacza niepodległościowego. Smutna to opowieść o losach młodego polskiego zesłańca z rodziny ziemiańskiej, szlachcica mającego gorzką świadomość tak jak i Sieroszewski zresztą że nadchodzące lata i przyszłe pokolenia dostarczą tej dalekiej i srogiej ziemi nowe zastępy męczenników. Fragment pierwszego rozdziału: Dziwny widok przedstawia las podbiegunowy! Cmentarz to raczej, gdyż zaprawdę więcej tu leży pni zwalonych, niż żywych korony wznosi ku niebu. A i te ostatnie stoją niskie, cherlawe, na wpół uschłe, skrzypią żałośnie w pałąk zgięte, rzadkim liściem odziane szkielety, zdając się za najmniejszym wiatru podmuchem żebrać o zgon rychły. Na ziemi leżą kłody tu stare, zmurszałe, zgnilizną tchnące, warstwą mchów i liszai pokryte, owdzie świeże jeszcze, żywicę z ran swoich sączące leżą, rozpostarłszy szeroko gałęzie, potraciwszy w upadku kruche wierzchołki, pojedynczo lub kupami, gwałtownie z ziemi wyrwane, ze szmatami torfu i darni. Korzenie ich sterczą do góry niby konwulsyjnym konaniem wykręcone stopy nieboszczyków. Tak to pobojowisko! Tu się toczy walka zajadła, nieubłagana, między wichrami, jałowością gleby a lasem. Poległo już wielu bojowników, ale bój nie skończył się jeszcze...

Święto umarłych

Adam Fischer

REPRINT. Opracowanie dotyczące śmierci, jako jednego z kluczowych i przełomowych zjawisk, o fundamentalnym znaczeniu dla społeczności. Autor, wychodząc czasów paleolitu, poprzez krótką prezentację chrześcijańskiego punktu widzenia wobec zjawiska śmierci, prezentuje obszernie kult zmarłych u dawnych Słowian.

Rozkosze życia. La Joie de vivre

Émile Zola

"Rozkosze życia" to przejmująca powieść napisana przez wybitnego autora, Emila Zolę. Akcja powieści rozgrywa się w malowniczej nadmorskiej wiosce Bonneville w Normandii w latach 1863-1873. Dziesięcioletnia Pauline, która straciła rodziców, trafia do rodziny Chanteau. Jednak idylliczny obraz wioski kryje mroczne tajemnice i chorobę panującą w domu Chanteau. Pauline, pełna optymizmu, stanowi kontrast wobec pesymistycznego Lazare'a, a jej miłość do niego i miasta skłania ją do pomocy potrzebującym, mimo wewnętrznych konfliktów. Powieść ukazuje, jak lęk przed śmiercią i obsesyjno-kompulsywne zachowania wpływają na małżeństwo Lazare'a i jego relacje z Pauline. To fascynujące dzieło Emila Zoli, które bada ludzką naturę i trudności życia.

Wiedźma. Powieść sensacyjna z życia sfer towarzyskich

Stanisław Antoni Wotowski

Wiedźma. Powieść sensacyjna z życia sfer towarzyskich Opis: Stanisław Antoni Wotowski - "Wiedźma. Powieść sensacyjna z życia sfer towarzyskich": Akcja rozgrywa się w latach 30. XX wieku, kiedy to eleganckie towarzystwo Warszawy, Nicei, Marsylii i okolic Nowogródka staje się świadkiem dramatycznych wydarzeń. Marysieńka Podhorecka, młoda żona, otrzymuje tajemniczy list informujący o niewierności jej męża. Pod wskazanym adresem, zamiast dowodów zdrady, znajduje ciało swojego zamordowanego męża, Tadeusza. Wkrótce na miejsce zbrodni przybywa policja, która aresztuje Marysieńkę, oskarżając ją o zabójstwo. Zamknięta w areszcie, zdesperowana kobieta staje przed pytaniami: jakie sekrety skrywał jej zmarły mąż? Kto naprawdę stoi za jego śmiercią? Marysieńka musi nie tylko oczyścić swoje imię, ale także odkryć, kto jest prawdziwym mordercą. Wciągająca fabuła pełna nieoczekiwanych zwrotów akcji zabiera czytelnika w podróż przez mroczne zakamarki towarzyskich intryg i tajemnic. "Wiedźma" to mistrzowsko napisana powieść sensacyjna, w której Stanisław Antoni Wotowski łączy elegancję międzywojennej Europy z napięciem i dramatem kryminalnych zagadek. Idealna propozycja dla miłośników historii pełnych tajemnic i emocji.

Lud wesołków w dawnej Polsce

Leonard Lepszy

UWAGA! e-book jest skanem zapisanym w formacie PDF. Plik pdf uniemożliwia przeszukiwanie i kopiowanie tekstu REPRINT. Po znojach rycerskich zapasów następowały w wiekach średnich wywczasy u biesiadnego stołu; po praktykach religijnych i gorących modłach, po senatorskich naradach lub innych dla spraw publicznych mozołach następowały, czy to na dworach królewskich, czy książęcych lub możnych paniąt, ucieszne krotochwile, zabawy i gry towarzyskie, podsycane wesołością i humorem błazna i trefnisia. W krótkim podglądzie zamierzamy bez przydługich studiów dotknąć i rozświetlić czytelnikom dzieje naszego ludu wesołków, który stanowi w swych związkach instytucję średniowieczną. Ale sięga jeszcze głębiej w dzieje naszego społeczeństwa. W treści znajdzie się takie zagadnienia: Przeżytki pogaństwa w obrzędach i zwyczajach, tudzież humor ludowy. Misteria i intermedia. Żacy i rybałci w roli wesołków. Wesołkowie z zawodu. Rozmaitość zawodów polskiego wesołka. Igrcy i gędziebni. Chwistów rodzaje. Konik zwierzyniecki, jako chwistowska igraszka. Błazny. Indeks rzeczowy i osobowy.

Teozofia w dziejach błędów ludzkich

Ks. Marian Morawski T. J.

"Teozofia w dziejach błędów ludzkich", której autorem jest Ks. Marian Morawski T. J. to fascynująca podróż przez prądy religii i cywilizacji, ukazująca różny ich obraz. Autorka, przedstawia nieustanny cykl narodzin, rozwoju i upadku, który wypełnia Manvantarę - objawienie Absolutu. Pani Besant, jako przewodniczka ducha ludzkiego, wznosi się ponad doczesność, prowadząc czytelnika ku zrozumieniu istoty ludzkiego istnienia i powrotu do źródła. Książka rzuca nowe światło na relacje między teozofią a Kościołem. Przez wieki Kościół obserwuje, jak fale różnych systemów teozoficznych rozbijają się o jego podwaliny, podobnie jak niespokojny duch ludzki, szamocąc się w dążeniu do ideałów, które świecą jasno nad nim, ale bezskutecznie. Opozycja gnostycyzmu do chrześcijaństwa ujawnia się w różnicach filozoficznych dotyczących Bóstwa, istot pośrednich, roli Boga Stwórcy, opozycji między duchem, duszą a materią, a także w koncepcji zbawienia jako intuicji poznawczej. "Teozofia w dziejach błędów ludzkich" to nie tylko lektura dla miłośników teozofii, ale także dla tych, którzy chcą zgłębić tajemnice ludzkiego istnienia i zrozumieć ducha ludzkiego w kontekście wiecznego cyklu. Czytaj i odkrywaj głębokie prawdy ukryte w falach ludzkiej historii.

Milijonery

Eugène Sue

"Milijonery" - Powieść o życiu i niezwykłych losach ludzkich serc. W centrum XIX-wiecznego Paryża, w pobliżu słynnego placu, który od dawna kojarzony był z pisarzami publicznymi, spotykamy młodą, biedną szwaczkę, Maryję. Choć jej życie pełne jest trudów, piękna melancholia jej rysów oraz głęboka troska o losy najbliższych wypełniają każdą chwilę jej istnienia. Nieumiejętność czytania i pisania staje się dla niej przeszkodą w wyrażeniu swoich uczuć wobec bliskiej osoby - Ludwika, od którego od dawna nie otrzymała żadnej wiadomości. To w tym momencie pojawia się starszy pisarz, człowiek o wielkim sercu, który przyjmuje ją z ciepłem i ojcowską troską, pomagając spisać list pełen nadziei, smutku i tęsknoty. Tak się zaczyna ta opowieść, a jakie będzie jej zakończenie Czytelnik dowie się po przeczytaniu całj książki. Zapewniamy jednak, że będzie ono zaskakujące. Eugene Sue, mistrz opowieści o nieszczęściach i losach zwykłych ludzi, snuje fascynującą historię o sile miłości, poświęcenia i głębokiej troski o drugiego człowieka. W "Milijonerach" ukazuje skomplikowaną sieć emocji i relacji, które są odzwierciedleniem nierówności społecznych, trudności życiowych, ale także wielkich marzeń i nadziei. Powieść ta to nie tylko dramatyczna opowieść o trudach codziennego życia, ale także o niezłomności ducha, empatii i miłości, która potrafi pokonać nawet największe przeszkody. Sue pokazuje, że prawdziwe bogactwo nie tkwi w posiadaniu materialnym, lecz w głębi ludzkiego serca i zdolności do czynienia dobra. Dla czytelników poszukujących poruszających opowieści o ludzkich losach, "Milijonery" będą doskonałą lekturą, która ukazuje, jak drobne akty dobroci i współczucia mogą przynieść ulgę w najtrudniejszych momentach życia.