Bajbuza. Powieść historyczna. Czasy Zygmunta III

Józef Ignacy Kraszewski

"Bajbuza" to powieść historyczna Józefa Ignacego Kraszewskiego, osadzona w burzliwym okresie panowania Zygmunta III Wazy. Akcja rozgrywa się w latach 1587-1607, kiedy po śmierci Stefana Batorego Rzeczpospolita ponownie zmaga się z okresem bezkrólewia i walką o tron. W tle tych dramatycznych wydarzeń toczy się wojna domowa między zwolennikami Zygmunta Wazy a opozycją szlachecką pod wodzą Jana Zamoyskiego, a później Mikołaja Zebrzydowskiego. Kraszewski krytycznie przedstawia zarówno króla, którego oskarża o egoizm i uległość wobec cudzoziemców, jak i jego przeciwników, zarzucając im brak patriotyzmu i warcholstwo. Wyjątkiem jest Jan Zamoyski, którego działania napędza troska o dobro ojczyzny. Na tym tle pojawia się tytułowy bohater, Iwan Bajbuza - zamożny szlachcic wołyński, który wyróżnia się patriotyzmem, uczciwością i gotowością do obrony słabszych. To opowieść o lojalności, moralności i trudnych wyborach w czasach politycznego chaosu.

O uczniu czarnoksiężnika i inne baśnie

Andrzej Sarwa

Piękne i mądre baśnie dla dzieci i dorosłych. Obowiązkowa pozycja w domowej biblioteczce wszystkich, którzy chcą zaszczepić w swoich dzieciach miłość do baśni a także tych, którzy w opowiadanych historiach szukają prawdziwej mądrości, podanej w sposób charakteryzujący się szlachetną prostotą.

Psychologia samobójstwa

Stanisław Załęski

Opis: REPRINT. Uderzające to zjawisko, że podczas gdy każde zwierzę instynktownie dąży do zachowania życia, od śmierci ucieka, broni się przed nią w sposób często prawdziwie bohaterski to sam człowiek tylko dopuszcza się tego okrucieństwa nad samym sobą i bardzo często z całym rozmysłem i rozwagą, owszem ze starannym, zapobiegliwym i dobrze obrachowanym usunięciem wszelkich możliwych przeszkód odbiera sobie to, czego sobie nie dał, czego dać nie mógł, a co jest największym z doczesnych darów, odbiera sobie życie. Jest to w każdym razie symptom chorobliwy, ale i zagadkowy zarazem, a badając jego przyczyn, pierwszy, który sam z siebie bije w oczy i który koniecznie uczynić potrzeba, wniosek jest ten, że człowiek nie jest tylko zwierzęciem, jak to głosi i wmawia w siebie i w drugich szkoła pozytywnych filozofów, ale że obok pierwiastka fizycznego wspólnego mu ze światem zwierzęcym, tkwić w nim musi jakiś inny pierwiastek odmiennego zupełnie rodzaju, który właśnie w pewnych danych i okolicznościach każe mu odstąpić od zachowawczego instynktu i przeciąć nić życia. Niezwykle interesujące studium, naprawdę warte przestudiowania go.

Józef Balsamo

Aleksander Dumas (ojciec)

Józef Balsamo powieść historyczna Aleksandra Dumasa (ojca), stanowiącą pierwszą z pięciu części cyklu Pamiętniki lekarza. Książka wydana w odcinkach w gazecie francuskiej La Presse między 1846 a 1849 rokiem, inspirowana życiem hrabiego Cagliostro (właśc. Giuseppe Balsamo). Opowiada ona o losach masona Józefa Balsamo i jego dążeniach do obalenia monarchii francuskiej. Prócz tego również opowiada historię rodziny Taverney i ich młodego parobka, Honoriusza Gilberta, późniejszego ucznia Balsamo. Obok wątków fikcyjnych mamy wątki historyczne, jak romans Ludwika XV z hrabiną du Barry oraz początek nieszczęśliwego związku Marii Antoniny z Ludwikiem XVI. (Za Wikipedią).

Testament dziwaka

Juliusz Verne

Ekscentryczny milioner z Chicago, William J. Hypperbone, umierając pozostawia ogromny spadek, opiewający na sumę 60 mln ówczesnych dolarów. Otrzyma go osoba, która ukończy jako pierwsza grę w Stany Zjednoczone. Jest to zmodyfikowana przez niego stara gra Gęś. Gracze są tu żywymi pionkami a poszczególnymi polami na planszy gry są wszystkie ówczesne Stany Zjednoczone Ameryki. W zależności od wyrzuconych punktów gracze przemieszczają się po całym terytorium USA, od stanu do stanu, kierując się do wyznaczonego im punktu. Nagrodę główną może wygrać tylko jedna z sześciu osób wylosowana spośród wszystkich pełnoletnich mieszkańców Chicago. W grze bierze także udział siódmy gracz, tajemnicza postać ukrywająca się pod inicjałami X.K.Z., dodana poza losowaniem wolą milionera w jego testamencie. (za Wikipedią).

Próba ogniowa. Nowele

Peter Nansen

Znakomicie napisane nowele autorstwa Petera Nansena (1861-1918), który był duńskim powieściopisarzem, dziennikarzem i wydawcą. Zbiór opisujący współczesne obyczaje kopenhaskie zawiera opowiadania: Mimi, Ofiara, Bajka wigilijna, Na balu, Symulant, W szpitalu, Światło w oknie, Próba ogniowa, Zimowe palto.

O rusińskiej i rosyjskiej szlachcie

Marian Gorzkowski

WAGA! e-book jest skanem zapisanym w formacie PDF. Plik pdf uniemożliwia przeszukiwanie i kopiowanie tekstu REPRINT Ze wstępu: Jeśli heraldyka polska od lat trzystu tak się bogato rozwinęła w literaturze naszej, że stanowi odrębny jej dział a już od dawna tak obfite zawiera materiały, że nie ma Kroniki, Pamiętnika, Sylvarerum, Raptularza, Uniwersału, Aktów itd., gdzie by nie było większych lub mniejszych źródeł dla niej; to te źródła tak rozgałęzione obejmują wypadki i tak ogromny wciągnęły obszar prowincji i krajów, że nie tylko Lwów, Kraków, Gniezno, Poznań, Wilno, Kijów, lecz nadto Mińsk, Smoleńsk, Mohylew, Czernihów, Połtawa, Charków, słowem wszystkie dzisiejsze kraje i miasta nawet za Dnieprem, muszą się do nas uciekać, gdy im przychodzi ochota odszukać wspomnienia albo o swych przodkach, jakiej by oni nie byli religii i pochodzenia, albo o majątkach. Niniejsza książka zawiera ogromną ilość ważnych oraz interesujących informacji dotyczących szlachty rusińskiej i rosyjskiej.

Słowianie Zachodni: dzieje, obyczaje, wierzenia, tom drugi, część trzecia: Dzieje Słowiańszczyzny północno-zachodniej do połowy XIII wieku. Rozwój cywilizacji Słowiańszczyzny północno-zachodniej

Wilhelm Bogusławski

Plik pdf jest zamknięty w postaci rastrowej złożonej ze skanów. Tom drugi, część trzecia dzieła Słowianie Zachodni omawia następujące tematy: Rozwój cywilizacji Słowiańszczyzny. Północno-Zachodniej. Byt pasterko-rolniczy i przemysłowy. 1. Jedność obyczajów zapewnia jednakowy rozwój społeczny. 2. Gospodarstwo domowe. Pasterstwo. Rolnictwo. Ochodze. Ujazdy. Lgoty. Wole. Granice. 3. Łowiectwo leśne i wodne. 4. Bartnictwo i pszczelnictwo. 5. Ogrodnictwo, sadownictwo, chmielnictwo, winiarstwo. 6. Mielnictwo. 7. Piwowarstwo i miodowarstwo. 8. Rybactwo. 9. Górnictwo. 10. Solewarstwo. 11. Mydłowarstwo. Rzemiosła i Rękodzieła. a) Rzemiosła dla rolnictwa, budownictwa i domowego użytku. b) Wyrób odzieży i obuwia. c) Przeróbka kruszców na rozmaity użytek. d) Wyroby oręża i przyrządów wojennych. Kupiectwo i żegluga: 1. Przebiegi Fenicjan, Greków i Rzymian po Słowiańszczyźnie w kupieckich celach. 2. Targi, goście, żydzi. Handel niewolnikami. 3. Drogi wodne, sprawy po Łabie, Odrze, Wiśle, Warcie z ich dopływami. 4. Żegluga i kupiectwo na Gople. Przystań w Kruszwicy. Mysia wieża. 5. Przerwanie żeglugi na Gople. Przewłoki. Upadek Kruszwicy. Korabniki. 6. Drogi kupieckie i lądowe. 7. Żegluga morska. Korabie słowiańskie. Ważniejsze przystanie i miasta kupieckie na Pomorzu. Piractwo. Towary krajowe i cudzoziemskie, przywozowe i wywozowe. Myto. 8. Miary i wagi. 9. Pieniądze. Wojskowość: 1. Zabezpieczenie granic kraju. Ścieżki i straże pograniczne. Chodowie i stróże. Pograniczne warownie w epoce IX-XII w. Ich położenie i obszar. Warownie przy ujściu Odry i po brzegach morza Słowiańskiego. Sztuka fortyfikacji. Oręże, zbroje i przyrządy bojowe. Pierwotne nazwy wojny: brań i rabratary i woje. Organizacja wojskowa. Ciężary i posługi wojenne. Obrona kraju i wyprawy zagraniczne. Sposób prowadzenia wojny. Przymierza, obrzędy przy zawarciu miru, zakładniki, słabe strony organizacji wojskowej.

Ojciec Amable

Guy de Maupassant

Zbiór nowel znakomitego francuskiego autora obejmujący te oto utwory: Ojciec Amable, Rozsądny, Oczekiwanie, Ojciec, Sposób Rogera, Przyjaciel Patience, Odkrycie, Baronowa, Opuszczony okręt, Ciocia Klocia, Wieczór Trzech Króli. Fragment pierwszej z nowel, który powinien zachęcić do przeczytania niniejszego zbioru: Wilgotne i szare niebo zdawało się wisieć nad szeroką ciemną doliną. Zapach jesieni, smutny zapach nagiej i wilgotnej ziemi, opadłych liści, martwych ziół, czynił jeszcze gęstszym i cięższym powietrze jesiennego wieczoru. Wieśniacy pracowali jeszcze, rozproszeni po polach, oczekując dzwonu na Anioł Pański, który by zwołał ich do chat, widzianych tu i ówdzie, poprzez gołe gałęzie sadów. Na kraju drogi, na kupie badyli bawiło się ziemniakami małe dziecię, podrzucając nimi na nędzną sukienczynę rozpostartą na szeroko rozłożonych nóżkach, podczas gdy w pobliżu, na roli, pięć kobiet schylonych kopało ziemniaki. Powolnym i monotonnym ruchem zagłębiały kopaczki w wysokich, piaszczystych bruzdach, wygrzebywały rękami ziemniaki, wrzucając je do stojących przed nimi worków.Drogą przeszedł młody mężczyzna z batem w ręce w sabotach na nogach, zatrzymał się przy dziecku, wziął je na ręce i pieścił. Jedna z kobiet na roli wyprostowała się i zbliżyła się do niego. Była to rosła, czerwona dziewczyna, szeroka w biodrach i piersiach, wielka samica normandzka o jasnych włosach i rumianej cerze...

Włamanie na dnie morza

Kurt Matull, Matthias Blank

7 część serii powieści kryminalnych noszących wspólny nadtytuł: Lord Lister - tajemniczy nieznajomy. Lord (Eward) Lister to postać fikcyjnego londyńskiego złodzieja-dżentelmena, kradnącego oszustom, łotrom i aferzystom ich nieuczciwie zdobyte majątki, a także detektywa-amatora broniącego uciśnionych, krzywdzonych, niewinnych, biednych i wydziedziczonym przez los, która po raz pierwszy pojawiła się w niemieckim czasopiśmie popularnym zatytułowanym Lord Lister, genannt Raffles, der Meisterdieb i opublikowanym w 1908, autorstwa Kurta Matulla i Theo Blakensee. Po wydaniu kilku początkowych numerów serię kontynuowano, pt. Lord Lister, znany jako Raffles, Wielki Nieznajomy, który był tytułem pierwszej powieści. Seria stała się bardzo popularna nie tylko w Niemczech (ukazało się tam 110 cotygodniowych wydań, a ostatnie wydanie cyklu zakończyło się w 1910); została przetłumaczona na wiele języków, i wydawana w wielu krajach na całym świecie. W Polsce od początku listopada 1937 do końca września 1939 wydawano serię 16-stostronicowych zeszytów pt. Tygodnik Przygód Sensacyjnych. Lord Lister. Tajemniczy Nieznajomy Każdy numer zawierał jedną mini-powieść cyklu, która stanowiło oddzielną całość.

Powieści Józefa Ignacego Kraszewskiego. Tom 5

Józef Ignacy Kraszewski

Powieści Józefa Ignacego Kraszewskiego. Tom 5 to kolejny tom twórczości wybitnego polskiego pisarza, Józefa Ignacego Kraszewskiego (1812-1887), który jest uznawany za jednego z najważniejszych autorów XIX-wiecznej literatury polskiej. Kraszewski był nie tylko niezwykle płodnym powieściopisarzem, ale również historykiem i publicystą. W swojej twórczości poruszał zarówno tematy historyczne, jak i społeczne, odzwierciedlając realia życia w Polsce w różnych epokach. Jego styl charakteryzuje się mistrzowskim realizmem, doskonałą narracją i głęboką analizą psychologiczną bohaterów. Tom 5 zawiera pięć utworów: Dwa a dwa cztery czyli Piekarz i jego rodzina - opowieść o losach zwykłej rodziny piekarza, ukazująca codzienne życie i jego trudności. Dwa światy. Powieść szlachecka - historia zderzenia dwóch światów: bogactwa i biedy, ukazująca różnice społeczne wśród szlachty. Dziadunio. Obrazki naszych czasów - nostalgiczny obraz rodzinnego życia, pełen wzruszeń i życiowych mądrości. Dziecię Starego Miasta. Obrazek narysowany z natury - realistyczny obraz życia w miejskiej społeczności, pokazujący zmagania młodego bohatera. Dzieci wieku. Powieść - refleksyjna powieść o ludziach zagubionych w zmieniającym się świecie, pełna pytań o los i postęp. Kraszewski w każdym z tych utworów prezentuje wybitne zdolności narracyjne i głęboką wrażliwość społeczną, czyniąc jego dzieła ponadczasowymi. Tom V to idealna lektura dla osób ceniących realistyczną literaturę z przesłaniem.

Niedoświadczony Duch. The Story of the Inexperienced Ghost

Herbert George Wells

Podobnie jak w przypadku Skradzionego ciała, Niedoświadczony duch (być może najbardziej znana opowieść o duchach Wellsa po Czerwonym pokoju - nie bez powodu, ponieważ jest to arcydzieło fikcji spekulacyjnej) ma na celu ostrzeżenie przed antropocentryczną pychą. Ludzie zanurzają się w morzach, docierają do nieba, nurzają się w ziemi, przeczesują lasy i przedzierają się przez śniegi, chętni i pewni perspektyw odkrycia. Sięgają także do niematerialnego eteru, aby skomunikować się mieszkańcami świata duchowego. Ta (początkowo) komiczna opowieść opowiada o takim człowieku, który nie obawia się świata duchów, jest upartym materialistą, ale tylko dopóki nie zaczął rozmawiać z widmem. Ale zamiast szoku, przerażenia czy strachu budzi się w nim ciekawość. Autor przedstawia życie po śmierci jako miejsce, w którym przebywają dusze. Ze względu na sposób, w jaki autor to opisuje, może się zdawać, że nic nie robią, nie śpią ani nie jedzą, a ich istnienie jest bezcelowe. Jedyne, co robią, to straszą. Ale czy tak jest naprawdę?... Książka w dwóch wersjach językowych: polskiej i angielskiej. A dual Polish-English language edition.

Żydzi w poezji ludowej i historii ruskiej

Franciszek Rawita Gawroński

UWAGA! e-book jest skanem zapisanym w formacie PDF. Plik pdf uniemożliwia przeszukiwanie i kopiowanie tekstu REPRINT. Wiemy, jaką rolę anarchiczną odegrali Kozacy w Rzeczypospolitej, że z tej trzywiekowej prawie anarchii powstawały i organizowały się, wyszłe z łona ruskiego społeczeństwa, dwa jego odłamy, z których jedna nosiła nazwę Kozaczyzny, druga Hajdamaczyzny. Historycy nasi dawniejsi, a szczególnie bliżej wypadków stojący, lepiej od nas rozumieli następstwa o objawy tego ruchu społecznego, zrodzonego nad Dnieprem i porywającego furią swawoli ludność wiejską za sobą, lecz domyślnie raczej niż na podstawie badań i dokumentów nieznanych im zresztą. Nie doceniono jednak znaczenia tego zjawiska dziejowego lub oceniano je błędnie. Odnieść się to może, zarówno do wewnętrznej, jak i do zewnętrznej polityki państwa polskiego. Następstwa takiego krótkowidztwa były fatalne dla państwa. Pragniemy dać czytelnikowi dzieło naukowe, ścisłe, historyczne, a jednak zupełnie popularne w układzie swoim i traktowaniu przedmiotu badań.

Niedola Nibelungów inaczej Pieśń o Nibelungach czyli Das Nibelungenlied

nieznany

Pieśń o Nibelungach (niem. Nibelungenlied) lub Niedola Nibelungów (niem. Nibelunge Not) oba tytuły równoprawne - średniowieczny germański epos bohaterski, napisany w języku średnio-wysoko-niemieckim ok. 1200 roku przez nieznanego, autora pochodzącego prawdopodobnie z okolic Pasawy, który opierał się na opowieściach zawartych w Eddach, Sadze rodu Wolsungów i Sadze o Dytryku z XIII w. (Dietrichsage). Pod nazwą Nibelungowie (także Niflungowie) rozumie się w tekście ród karłów których skarb zagarnął Zygfryd, a póżniej takżę Burgundów gdyż stali się posiadaczami tego złota. Etymologię słowa Nibelungowie wiąże się ze słowem Nebel (staromien. Nebul) oznaczającego "mgłę". Zatem Nibelungowie to "mieszkańcy krainy mgieł" co należy łączyć z Niflheimem czyli nazwą krainy zmarłych mitologii skandynawskiej. (źródło: Wikipedia)

Żywoty Świętych Pańskich. Tom Drugi. Luty

Władysław Hozakowski

Dnia 1. lutego: Św. Ignacy z Antyochii, biskup i męczennik. (Około r. 107.). Tego samego dnia: Św. Brygyda, dziewica, patronka Szwecyi i Polski. (W 6.wieku.). Inni święci z dnia 1. lutego: Bł. Andrzej z Conti. - Św. Eubert, patron miasta Lille, w Flandryi. - Św. Pioniusz, kapłan i męczennik z Smyrny. - Św. Sewer, biskup z Rawenny. - Św. Zygbert, król Austrazyi. - Św. Werydyana, dziewica. / Dnia 2. lutego: Uroczystość Oczyszczenia Najśw. Maryi Panny, czyli - Matki Boskiej Gromnicznej. Inni święci z dnia 2. lutego: Czcigodna Agnieszka, męczenniczka wraz z towarzyszkami zakonu św. Franciszka. - Bł. Klara z Rimini, wdowa trzeciego zakonu św. Franciszka. - Św. Korneliusz z Cezarei. - Św. Teodoryk, męczennik i biskup z Minden. - Św. Wawrzyniec, arcybiskup z Canterbury. / Dnia 3. lutego: Święty Błażej z Sebaste, biskup-męczennik. (Około r. 316.). Tego samego dnia. Święty Ansgar, arcybiskup w Bremenie i Hamburgu, patron Szwecyi i Polski. (801-865.). Inni święci z dnia 3. lutego: Św. Anatol, biskup. - Św. Berlenda, dziewica i zakonnica oraz jej matka św. Nona i jej siostrzenica św. Celza; oprócz tego męczennicy jak św. Celeryn dyakon, św.Deodat zakonnik, św. Ewancyusz biskup, św. Adelin zakonnik. - Św. Lupycyn, biskup z Lyon. - Św. Remedyusz, biskup. - Św. Wereburga, dziewica i zakonnica. / Dnia 4. lutego: Święty Andrzej Corsini z Fiesole, biskup. (1302-1373). Inni święci z dnia 4. lutego: Św. Awentyn, kapłan i pustelnik. - Św. Eutychiusz, męczennik. - Św. Fileas, biskup. - Św. Gilbert, założyciel zakonu. - Św. Izydor z Egiptu, zakonnik. - Św. Felicyana, zakonnica. - Bł. Joanna Valois, królowa i założycielka zakonu. - Św. Józef z Leonissa, kapucyn i męczennik. - Św. Modan, opat. - Św. Rembert, arcybiskup. - Św. Raban, arcybiskup w Moguncyi. / Dnia 5. lutego: Święta Agata, dziewica i męczenniczka. (Około r. 251.). Tego samego dnia. Męczennicy Japońscy (1597.). Inni święci z dnia 5. lutego: Św. Adelajda, dziewica i zakonnica. - Św. Awita, biskup z Vienne. - Św. Abrahamiusz, biskup z Arbela. - Św. Felicya, dziewica i męczenniczka. - Św. Albin, biskup z Brixen. - Św. Berfulf, opat. / Dnia 6. lutego: Święta Dorota, dziewica i męczenniczka. (Roku 288.). Inni święci z dnia 6. lutego: Św. Amand, biskup z Mastricht. - Św. Brynolf, biskup z Skara w Szwecyi. - Św. Finyan, opat. - Św. Gwaryn, kardynał, biskup. - Św. Sylwan, biskup-męczennik z Emeza wraz z dyakonem Łukaszem i lektorem Mucyuszem. - Św. Wedast, biskup z Arras. - Św. Jacenta de Mariscottis, dziewica. / Dnia 7. lutego: Święty Romuald, założyciel zakonu Kamedułów. (956-1027.). Tego samego dnia: Święty Teodor, hetman, męczennik. (319.). Inni święci z dnia 7. lutego: Św. Idzi od św. Józefa, braciszek zakonny. - Św. Anatol, męczennik. - Św. Juliana, wdowa. - Św. Madan, biskup. - Św. Mojżesz, biskup. - Św. Nirward, biskup. - Św. Ryszard, król. / Dnia 8. lutego: Święty Jan Matta, założyciel zakonu św. Trójcy. (1160-1213). Inni święci z dnia 8. lutego: Św. Emilian i Sebastyan, męczennicy. - Św. Honorat, biskup. - Św. Paweł, biskup z Verdun. - Św. Piotr, kardynał. - Św. Stefan, założyciel zakonu z Grammont. / Dnia 9. lutego: Święta Apolonia, dziewica i męczenniczka. (Około roku 249.). Tego samego dnia. Święty Nicefor, męczennik. (Roku 260.). Inni święci z dnia 9. lutego: w. Aleksander, męczennik. - Bł. Katarzyna Emmerich, zakonnica. - Św. Ansbert, biskup w Rouen. - Św. Feliks, biskup w Braga. - Św. Maryan, opat. - Św. Sabin, biskup w Kanosa. - Św. Wiktor, męczennik i jego siostra Zuzanna, dziewica i męczenniczka. / Dnia 10. lutego: Święta Scholastyka, dziewica. (480-543). Tego samego dnia. Święty Wilhelm, pustelnik. (1157.). Inni święci z dnia 10. lutego: Św. Austreberta, dziewica i zakonnica. - Św. Klara z Rimini, wdowa i pokutnica. - Św. Paschazy, opat. - Św. Peregryn, wyznawca. - Św. Sylwan, biskup. - Św. Soteris, dziewica i męczennica. / Dnia 11. lutego: Siedmiu założycieli Zakonu Sług Maryi (XIII wiek). Inni święci z dnia 11. lutego: Św. Adolf, biskup z Osnabruku. - Św. Dezidery, biskup i męczennik z Vienne. - Św. Gaydyn, biskup i męczennik z Soissons. - Św. Jan de Britto, Jezuita. - Św. Łazarz, biskup z Medyolanu. - Św. Łucyusz, biskup i męczennik. - Błog. Piotr Paschalis. - Św. Seweryn, opat. - Św. Saturnin, męczennik. - Św. Teodora, cesarzowa. / Dnia 12. lutego: Święta Eulalia, dziewica (Około r. 300). Tego samego dnia. Święty Benedykt z Aniani, opat. (Roku 750-821.). Inni święci z dnia 12. lutego: Św. Antoni, biskup. - Św. Damian, żołnierz i męczennik. - Św. Gaudenty, biskup z Werony. - Św. Melecy, biskup z Antyochii. - Św. Modest i Julian, męczennicy. / Dnia 13. lutego: Święta Katarzyna Ricci, dziewica zakonnica. (1522-1589.). Inni święci z dnia 13. lutego: Św. Agab, prorok, uczeń Pana Jezusa. - Św. Benignus, kapłan i męczennik. - Św. Kastor, kapłan. - Św. Licyniusz, biskup z Augers. - Św. Martynian, pustelnik. - Św. Grzegorz II., papież. - Św. Stefan, opat. / Dnia 14. lutego: Święty Walenty, biskup i męczennik. (Na początku III wieku.). Tego samego dnia. Święty Walenty, kapłan i męczennik. (Roku 269.). Inni święci z dnia 14. lutego: Św. Antoni, opat. - Św. Konrad, uczeń św. Bernarda. - Św. Maron, opat. - Św. Abraham, biskup z Mezopotamii. - Św. Auksencyusz, pustelnik. - Św. Witalis, kapłan i męczennik. - Św. Felikula, dziewica i męczenniczka. - Św. Zenon, męczennik. / Dnia 15. lutego: Święci bracia Faustyn i Jowita męczennicy. (Około r. 123). Tego samego dnia. Święty Sygfryd, biskup szwedzki. (Około r. 1002.). Inni święci z dnia 15. lutego: Św. Agapa, dziewica i męczenniczka. - Św. Kraton, męczennik. - Św. Faustyna, dziewica i męczenniczka. - Św. Saturnin, męczennik. - Św. Sewer, kapłan. - Św. Teofil z Adana, wyznawca. - Św. Walafryd, opat. / Dnia 16. lutego: Święta Juliana, dziewica i męczenniczka. (Około r. 290.). Tego samego dnia. Święty Onezym, uczeń św. Pawła, biskup Efezu, męczennik. (Około r. 100.). Inni święci z dnia 16. lutego: Św. Aganus, opat. - Św. Faustyn, biskup. - Św. Grzegorz X., papież. - Św. Honestus, kapłan-męczennik. - Czcigodny Ludwig de Ponte, Jezuita. - Św. Filipina Mareri, zakonnica. - Św. Flawyan, pustelnik. - Św. Porfyry, męczennik. - Św. Tygrydyusz, archidyakon. / Dnia 17. lutego: Święty Sylwin z Auchy, biskup. (718.). Inni święci z dnia 17. lutego: Św. Aleksy Falkonieri, współzałożyciel zakonu Sług Maryi. - Św. Bonosus, biskup z Trewiru. - Św. Konstabilis, opat. - Św. Donat, Sekundyan, Romulus, męczennicy. - Bł. Ewermund, biskup z Ratzeburgu. - Św.Finan, biskup. - Św. Maryanna, siostra św. Filipa apostoła. - Św. Polychromiusz, biskup. - Św. Roman, biskup. - Św. Teodul, męczennik. / Dnia 18. lutego: Święta Konstancya, księżniczka, dziewica. (Około r. 354.). Tego samego dnia. Święty Symeon z Jerozolimy, biskup i męczennik. (Około r. 106.). Inni święci z dnia 18. lutego: Św. Atyka i Artemia, dziewice-męczenniczki. - Św. Kulanus, biskup. - Św. Heladyusz, arcybiskup z Toledo. - Św. Lucyusz, Sylwan, Rutulus, Klasykus, Sekundynus, Fruktulus, Maksym, męczennicy. - Św. Teotoniusz, przeor z Koimbra. / Dnia 19. lutego: Święty Konrad, pustelnik. (1351.). Tego samego dnia. Błog. Bonifacy, biskup z Lausanne. (1188-1266.). Inni święci z dnia 19. lutego: Św. Barbatus, biskup. - Św. Konon, opat. - Św. Decencyusz, biskup. - Św. Sabinus, kapłan-męczennik. - Św. Legoncyusz, biskup z Trewiru. - Św. Manswet, biskup z Medyolanu. - Św. Rabulas, opat. / Dnia 20. lutego: Święty Eucheriusz z Orleans, biskup. (743.). Inni święci z dnia 20. lutego: Św. Eleutery z Konstantynopola, biskup i męczennik. - Św. Eleutery, biskup z Tournay. - Św. Gallus, kapłan. - Św. Leon cudotwórca, biskup z Catania. - Św. Paula, dziewica. - Św. Sadot, biskup i męczennik. - Św. Ulryk, kapłan i pustelnik. - Św. Wiktor i św. Korona, męczennicy. / Dnia 21. lutego: Święty Grzegórz z Amestris, biskup. (Około r. 800). Inni święci z dnia 21. lutego: Św. Antymus, biskup z Terni. - Św. Daniel, kapłan i męczennik. - Św. Werda, dziewica i męczenniczka. - Św. Eleonora, królowa angielska. - Św.Feliks, biskup z Metz. - Św. German, opat. - Św. Gambert, biskup z Sens. - Św. Irena, dziewica, siostra papieża Damacego I. - Św. Jan, patryarcha konstantynopolitański. - Bł. Pipin z Landen, namiestnik Austrazyi. - Św. Seweryan, biskup. - Św. Zacharyasz, patryarcha z Jerozolimy. / Dnia 22. lutego: Święta Małgorzata z Kortony, pokutnica. (1247-1297.). Tego samego dnia. Pamiątka założenia stolicy biskupiej Piotra św. w Antyochyi. Inni święci z dnia 22. lutego: Św. Abiliusz, biskup z Aleksandryi. - Św. Antuza, męczenniczka. - Św. Aristion, uczeń Chrystusowy. - Św. Gall, męczennik. - Św. Papiasz, biskup. - Św. Paschazyusz, biskup z Vienne. - ŚŚw. Wiktoryn, Henryk, Paweł Donat, Fortunat, męczennicy. / Dnia 23. lutego: Święty Piotr Damian, kardynał-biskup z Ostia. (988-1072). Inni święci z dnia 23. lutego: Św. Dominik, opat. - Św. Feliks, biskup z Brescia. - Św. Florencyusz, wyznawca. - Św. Łazarz, zakonnik. - Św. Marta, dziewica i męczenniczka. - Św. Milburga, księżniczka i zakonnica. - Św. Polykarp, kapłan. - Św. Romana, dziewica. - Św. Syren, zakonnik i męczennik. - Św. Thea, męczenniczka. - Św. Willigis, arcybiskup z Moguncyi. / Dnia 24. lutego: Święty Maciej, apostół. (Około r. 63). Inni święci z dnia 24. lutego: Św. Etelbert, król z Kent. - Św. Edycyusz, męczennik. - Św. Letard, biskup z Senlis. - Św. Modest, biskup z Trewiru. - Św. Pretekstat, biskup z Rouen. - Św. Prymytywa, męczenniczka. - Św. Sergiusz, męczennik. / Dnia 25. lutego: Święta Walburga, dziewica, zakonnica. (Około r. 799). Inni święci z dnia 25. lutego: Św. Adeltruda, dziewica i zakonnica. - Św. Ananiasz, kapłan i męczennik. - Św. Cezary, lekarz. - Św. Donat, Justus, Herena, męczennicy. - Św. Feliks III., papież. - Św. Gerlandy, biskup. - Św. Regin, biskup i męczennik. - Św. Tarazyusz, patryarcha konstantynopolitański. / Dnia 26. lutego: Święty Porfyry z Gaza, biskup. (353-420). Inni święci z dnia 26. lutego: Św. Aleksander, biskup. - Św. Andrzej, biskup Florencyi. - Św. Anub, opat. - Św. Dyonizy, biskup z Augsburga. - Bł. Edigna, dziewica i pustelnica. - Św. Faustynian, biskup. - Św. Fortunat i Feliks, męczennicy. - Św. Nestor, biskup. - Św. Paschalis, biskup. - Św. Filip, biskup i męczennik. - Św. Serwulus, biskup Werony. - Św. Papiasz, Dyodor, Kanon i Klaudyan, męczennicy. , Dnia 27. lutego: Święty Leander, arcybiskup z Sewili. (516-596). Tego samego dnia. Święty Julian i jego towarzysze, męczennicy. (Około r. 251.). Inni święci z dnia 27. lutego: ŚŚw. Aleksander, Abundyusz, Antigonus, Fortunat, męczennicy. - Św. Baldomer, ślusarz, potem subdyakon. - Św. Bazyli i św. Prokop, zakonnicy. - Św. Chryzogonus, wyznawca. - Św. Elżbieta, zakonnica. - Św. Gelazy, aktor, potem męczennik. - Św. Honoryna, dziewica i męczenniczka. - Św. Onezyma, dziewica. - Św. Poncyana, męczenniczka. - Św. Stefan, dworzanin cesarski. / Dnia 28. lutego: Święty Roman, opat. (Około r. 460). Inni święci z dnia 28. lutego: Św. Awelina. - ŚŚw. Makary, Rufin, Justus, Teofil, męczennicy. - ŚŚw. Nymfus i Eubulus, uczniowie św. Pawła. - Św. Proteriusz, patryarcha. - Św. Rufina, dziewica. - Św. Windemnialis, biskup z Werony. / Dnia 29. lutego: Święty Oswald, arcybiskup Yorku. (Około r. 992). Inni święci z dnia 29. lutego: Na dzień 29. lutego przypada jeszcze pamiątka św. Sewera, biskupa z Awranches.

Dziecię nieszczęścia

Xavier de Montépin

Xavier Henri Aymon Perrin, hrabia Montépin (1823-1902) – francuski powieściopisarz. Publikował powieści w odcinkach i melodramaty. Montépin napisał w sumie ponad 100 powieści. Stylistycznie jego powieści można zaliczyć do literatury rozrywkowej nazywanej czasem także tabloidowym romansem. Cieszyły się one ogromną popularnością, zwłaszcza w latach 50. i 60. XIX wieku – wraz z dziełami Émile Gaboriau i Pierre Alexis Ponson du Terrail – i były tłumaczone na różne języki, w tym niemiecki i polski, gdzie niektóre z nich czasami można znaleźć w bibliotekach Publikowane były głównie tanie wydania. Receptą na sukces jego powieści były zawiłe historie o ludziach, którzy byli na tajnej misji i incognito i mieli różne przygody. Oto fragment powieści „Dziecię nieszczęścia”: „— Armandzie, ulituj się nade mną... nie zmuszaj mnie do wyznania upokarzającego... nie zmuszaj mnie, ażebym się rumieniła przed tobą…  Jakże po słowach tych, można było jeszcze powątpiewać o występnej namiętności nieszczęsnej kobiety. Ogarniał ją paroksyzm gorączki. Miała już zawołać: Kocham cię!  Armand blady był z przerażenia,  — Nie, pani — odparł, wzdrygając się — nic nie masz do wyznania przede mną, a ja nie powinienem pani słuchać... Pan de Nathon, najwyższy sędzia w tym, co jestem wart, oddaje mi swój najdroższy najcenniejszy skarb... Słowo jego jest Święte, jak moje... Co postanowione spełni się, a kiedy zobaczysz pani Herminię szanowaną przeze mnie i szczęśliwą, gdy we mnie znajdziesz pani syna z czcią i przywiązaniem, który cię kochać będzie, jak gdybyś była mu matką, której nigdy nie znał, wtedy przebaczysz mi pani, żem ci był nieposłuszny.  Armand wiele się spodziewał po tym odwołaniu się do uczucia matczynego, które powinno by otworzyć oczy pani de Nathon. Miał nadzieję, że wspominając o swej matce, przypomni jej, że i ona jest matką.  Ani wiedział jednak, jaki to był celny cios. Poruszył najczulszą w niej strunę, dotknął krwawiącej się rany w sercu hrabiny.  W miarę jak mówił, Berta schylała głowę. Gdy skończył, podniosła ją z wolna i wykrzyknęła jakby w gorączce:  — Tak, wszystko się skończyło... Trzeba mu odkryć tajemnicę, ażeby go powstrzymać... Tak! Będę miała odwagę mówić... dowie się o wszystkim...”

Przygody Tomka Sawyera

Mark Twain

Przygody Tomka Sawyera to przepiękna przygodowa powieść dla młodzieży amerykańskiego pisarza Marka Twaina. Akcja całej powieści toczy się w miasteczku St. Petersburg nad rzeką Missisipi i w jego najbliższej okolicy. Tomek - jak można domyślić się z lektury powieści - jest sierotą, którym opiekuje się ciotka Polly. Ciotka dba nie tylko o potrzeby jego ciała, nie tylko go karmi i ubiera, lecz również o wykształcenie chłopca i o jego duszę, posyłając go w dni powszednie do szkoły, a w niedziele do szkółki niedzielnej i zabierając z całą rodziną na nabożeństwa. Tomek mieszka w domu z ciotką, młodszym przyrodnim bratem Sidem i kuzynką Mary. W powieści, której głównym wątkiem są przygody chłopca w małym miasteczku, Mark Twain ukazuje ówczesne życie i obyczajowość. Powieść jest pełna humoru ale miejscami trzyma też w napięciu. Mamy tu i przygody chłopców i pierwszą miłość i skarby i bandytów...

Opowiadania o Hanrahanie Rudym. Stories of Red Hanrahan

William Butler Yeats

Książka odzwierciedla głębokie zainteresowanie Yeatsa zachowaniem, propagowaniem i umiłowaniem irlandzkiej historii i kultury. Zawiera różne historie oparte na ludowych opowieściach irlandzkich, a związane z Hanrahanem Rudym, które autor opracował w stylu pięknej mowy krainy Kiltartan irlandzkiej baronii i parafii, na której terenie mieszkał, co zapewne nie bez wpływu było na ukochanie tego właśnie folkloru i dogłębne jego poznanie. Podobnie jak w Tajemniczej róży i tu widać zainteresowanie Yeatsa zagadnieniami walki duchowej z naturalnym porządkiem. Ten zbiór legend i opowieści irlandzkich napisanych prozą a przeplatanych poezją świadczy o tym, że najlepsze dzieło Yeatsa powstało bliżej schyłku życia autora.

Kim

Rudyard Kipling

Kim powieść angielskiego laureata Nagrody Nobla, Rudyarda Kiplinga, opublikowana w roku 1901. Uchodzi za jeden z jego najbardziej poczytnych utworów i jest zaliczana do klasyki literatury młodzieżowej. Jej bohater, chłopiec irlandzkiego pochodzenia, wraz ze starym lamą przemierza Indie, przeżywając wiele przygód i napotykając na swojej drodze oryginalne postacie. Tłem akcji są rozgrywki szpiegowskie prowadzone między Rosją a Wielką Brytanią na terenie Azji Środkowej. W roku 1998 Kim zajął 78. miejsce na liście 100 najlepszych powieści anglojęzycznych XX wieku.

Księgi narodu polskiego i pielgrzymstwa polskiego

Adam Mickiewicz

Księgi w swojej formie przypominają przypowieści ewangeliczne, co jest celowym zabiegiem autora. Pod względem gatunku literackiego zalicza się je do literatury apokryficznej. Niemniej w swoim przesłaniu są utworem publicystycznym związanym z sytuacją Polaków u zarania Wielkiej Emigracji. Księgi były skierowane szczególnie do emigrantów po klęsce powstania listopadowego. Mickiewicz wyraża swoją opinię o politycznych sporach emigracji polskiej, które, jego zdaniem, stanowią zagrożenie dla poczucia jedności narodowej. Zwracał się do emigracji o zgodę i gotowość do działania. Księgi stanowią jeden z fundamentów polskiego mesjanizmu, gdyż Polska, jak pisze autor, przetrwała w ideałach wiary chrześcijańskiej i pragnieniu wolności; ma więc jego zdaniem, rolę odkupicielską. Jej rozbiory porównuje do męki Jezusa Chrystusa, a jej wyzwolenie do zmartwychwstania (za Wikipedią).

Podania i baśnie krakowskie oraz podania o Tatrach

Karol Mátyás

Każdy stary gród ma swe podania i baśnie, jak i odwieczne pamiątki. Jak drugie, tak pierwsze otacza gmin grodu szczególną opieką, pielęgnuje, z pokolenia podaje w pokolenie, z których każde do nich dorzuca kwiatek swej bujnej wyobraźni. Bujniejszą ta wyobraźnia może nie jest od wyobraźni gminu wiejskiego, ale ma szersze i wdzięczniejsze pole do popisu, bo dotyka nieraz przedmiotów cały naród obchodzących, jak np. historycznych osób, faktów, pamiątek... Gmin starych polskich grodów więcej pewnie miał sposobności czy widzieć króla i wielkie historyczne postacie, czy świadkiem być historycznych faktów. Dlatego podania starych grodów, choć drobne i mało znaczące, lecz dotykające przeszłości grodu, do skarbca narodowego jedne z pierwszych wpaść winny jako drobne, ale cenne perełki. Zgoła zupełnie inne będą podania o Tatrach, które nie zrodziły w miastach, ale po wsiach góralskich. Życzymy miłej lektury!

Biały wąż. Baśnie i bajki słoweńskie

Antologia

Zbiór ludowych baśni i bajek słoweńskich, stanowiących część dziedzictwa narodowego Słoweńców, nie tylko tych, którzy mieszkają w granicach obecnej Słowenii, ale także przedstawicieli mniejszości słoweńskiej w Austrii (Karyntia) i we Włoszech (Resia), wśród których dawne tradycje opowiadania baśni są wciąż żywe. Wybór: Alicja Fidowicz, Monika Kropej-Telban, Milena Mileva Blažić

Tajemna Księga oraz inne katarskie teksty sakralne

Andrzej Sarwa

Książka opowiada o dziejach, wierzeniach i obrzędach manichejczyków oraz zawiera pierwszy polski przekład większości świętych tekstów manichejskich. Manicheizm w najogólniejszym zarysie można scharakteryzować jako starożytną perską naukę o odwiecznej walce między siłami Światłości i Ciemności, między kosmicznymi początkami dobra i zła. Ale nie do końca, bowiem manicheizm to jednak nie tylko dualistyczna, ale również i synkretyczna religia. wykształciła się ona w III wieku n.e. na Bliskim i Środkowym Wschodzie, na obszarze imperium sasanidzkiego, a konkretnie na terenie Mezopotamii oraz Iranu. Manicheizm, w odróżnieniu od większości współczesnych mu kultów był jedną z niewielu religii, całkowicie stworzonych przez jednego człowieka - i to religią stworzoną świadomie, do czego wykorzystał on wiele współczesnych mu wierzeń. Treść: WPROWADZENIE. TEKSTY SAKRALNE - PSALMY MANICHEJSKIE: Skosztować i poznać miłosierdzie Boga; Daj mi serce święte, Panie; Zapalcie swe lampki oliwne; Psalm Tomasza; Psalm 223; Fragment psalmu Bemy; HYMNY I MODLITWY; Hymn skierowany do Jezusa; Hymn partyjski. HYMNY I PISMA PRZYPISYWANE MANIEMU: Pochwała mniejszych; Pochwała większych; Hymn Maniego na chwałę Jezusa, Króla; Pochwała Jezusa, dającego życie; Niezatytułowany psalm przypisywany Maniemu; Początkowe słowa Ewangelii Żywej; Pobożna nauka bezgrzesznych; Kilka cytatów z Maniego, przechowanych przez Abu Rejchan Biruniego. PRZYPOWIEŚCI: O złudności pięciu zmysłów; Przypowieść o gospodarzu i robotniku; Przypowieść o słuchaczach; Przypowieść o rolniku; Przypowieść o mnichu i dziewczynie; Przypowieść o dwu wężach. INNE PISMA MANICHEJSKIE: Wniebowstąpienie Maniego - fragment; Fragment o Ziemi Światłości; Fragment o Drzewie Światłości; Dwa teksty manichiejskie z Oazy Turfańskiej; Wiersz liryczny; W drugim wierszu Aprynczur-Tegin wyśpiewuje chwałę Posła Światłości Maniego (Burchana). KSIĘGA GIGANTÓW.

Sapho & Carpio. Boże Narodzenie. Powieść z Dzikiego Zachodu

Karol May

"Sapho and Carpio. Boże Narodzenie. Powieść z Dzikiego Zachodu" to niezwykła podróż przez Dziki Zachód, której towarzyszy nam główny bohater, znany jako Sappho, a później jako Old Shatterhand. Historia ta rozpoczyna się podczas zimowej podróży, gdy młody Ich-Erzahler i jego przyjaciel Carpio, dwaj uczniowie gimnazjum, spotykają rodzinę Hillerów w czeskim Falkenau. Wspierają ich w trudnej sytuacji, stając się ich aniołami stróżami w chwili potrzeby. Lata mijają, a losy splatają się na nowo w Ameryce, gdzie Sappho już jako słynny Old Shatterhand spotyka Frau Hiller, która teraz jest żoną myśliwego futerkowego. Jej mąż zaginął, a ona prosi Old Shatterhanda o pomoc w jego odnalezieniu. Wraz ze swoim wiernym bratem krwi, Winnetou, Old Shatterhand wyrusza w podróż w góry skaliste. Tam czekają na nich nie tylko gangsterzy, ale także stary przyjaciel Carpio, który przybył do Ameryki w poszukiwaniu szczęścia, a teraz, ciężko chory, zdaje się być w rękach łotrów. W "Sapho and Carpio" Karol May doskonale łączy elementy przygody, przyjaźni i walki o sprawiedliwość. To opowieść o odwadze, poświęceniu i solidarności w obliczu niebezpieczeństw Dzikiego Zachodu. Przygoda, emocje i tajemnice owiane mgłą nieznanej przyszłości czekają na czytelników, prowadząc ich przez labirynt przygód. Ta wyjątkowa powieść to prawdziwy klasyk literatury przygodowej, który niezmiennie fascynuje i wciąga czytelników w świat niebezpiecznych wyzwań i niezłomnego ducha.