Lubonie

Józef Ignacy Kraszewski

“Lubonie” to książka Józefa Ignacego Kraszewskiego, polskiego pisarza i publicysty oraz autora największej liczby wydanych książek w historii literatury polskiej i siódmego autora na świecie pod tym względem.    Akcja rozgrywa się w latach 964–973. Zamożny władyka Luboń cierpi po utracie syna Własta, który został pojmany podczas walk z Niemcami. Włast po kilkunastu latach nieoczekiwanie powraca. Traktowany przez część bliskich z rezerwą, ukrywa fakt, że w Niemczech przyjął wiarę chrześcijańską i jest duchownym przybyłym jako ojciec Matia, by nawracać swych ziomków.  

Historia nieprawdopodobna

Bolesław Prus

  „Historia nieprawdopodobna” to utwór autorstwa Bolesława Prusa, jednego z najwybitniejszych przedstawicieli polskiej literatury pozytywizmu i współtwórcy realizmu. “ Ludwik z trudem podniósł się, nalał syropu, potem wody. Wypił. Orzeźwiło go, lecz tylko na chwilę. Znowu opanowały go myśli smutne, atakowały wrażenia coraz przykrzejsze. Bezwładność rąk i nóg wcale się nie zmniejszyła, owszem, wzrosła. Ogarniało go odurzenie i zdawało mu się, że ciężkie drzwi i żelazne ściany pudła, w którem siedział, kładą mu się na piersiach, gniotą, miażdżą...  Zaczęło go ogarniać nowe uczucie. — Dotychczas — opowiadał mi Ludwik — myśl moja była podobna do angielskiej gazety, złożonej z kilku arkuszy, zadrukowanej od góry do dołu, upiększonej ilustracjami, przepełnionej wiadomościami ze wszystkich części świata, ze wszystkich sfer towarzyskich. W tej chwili jednak duch mój stał się podobny do olbrzymiego arkusza papieru, na którym czerniło się zaledwie kilka zdań, wśród przerażającej pustki.”

Światło w ruinach

Eliza Orzeszkowa

"Światło w ruinach" to opowiadanie jednej z najwybitniejszych polskich powieściopisarek Elizy Orzeszkowej. Była nominowana do Nagrody Nobla w dziedzinie literatury w 1905 roku, kiedy to członkowie Komitetu Noblowskiego uznali iż: "O ile w tekstach Sienkiewicza bije szlachetne polskie serce, to w twórczości Elizy Orzeszkowej bije serce człowieka". "Światło w ruinach" to świetne opowiadanie Elizy Orzeszkowej o życiu dwóch bohaterów - starca oraz młodej trzydziestoletniej kobiety. Dzięki temu, iż łączy ich ból istnienia i samotność nie odczuwają różnicy wieku między sobą.

Rilla ze Złotego Brzegu

Lucy Maud Montgomery

“Rilla ze Złotego Brzegu” to powieść autorstwa kanadyjskiej pisarki Lucy Maud Montgomery, autorki słynnego na całym świecie cyklu powieści o Ani z Zielonego Wzgórza.   Książka ta jest ósmym tomem serii przygód Ani Shirley z Ani z Zielonego Wzgórza. Akcja powieści obejmuje lata 1914-1918, czyli okres I wojny światowej.  

Bracia Dalcz i S-ka

Tadeusz Dołęga-Mostowicz

„Bracia Dalcz i S-ka„ to powieść autorstwa Tadeusza Dołęgi-Mostowicza. Polskiego pisarza i scenarzysty, znanego przede wszystkim jako twórca „Kariery Nikodema Dyzmy” oraz „Znachora”. Dwaj bracia stryjeczni – Krzysztof i Paweł Dalczowie – rywalizują o zarządzanie rodzinnym przedsiębiorstwem. Krzysztof to wykształcony inżynier, subtelny i uczciwy w interesach. Paweł jest zaś przebiegły i nieuczciwy, lecz jego wpływy w spółce są coraz większe.  

Dziewczę ze Słonecznego Wzgórza

Bjørnstjerne Bjørnson

“Dziewczę ze Słonecznego Wzgórza” to powieść Bjørnstjerne Bjørnsona, norweskiego pisarza, laureata Nagrody Nobla w dziedzinie literatury.   Rodzice głównej bohaterki (Synnøve) byli bardzo religijni i ściśle trzymali się nakazów Biblii. Należeli do sekty religijnej Haugego, która m.in. zakazywała tańców i uczestnictwa w zabawach. Synnøve zakochała się z wzajemnością w zawadiackim Torbjørn. Jednak surowi rodzice dziewczyny nie zaakceptowali związku z porywczym chłopakiem.  

Bezwstydnie krótkie

Janusz Korczak

“Bezwstydnie krótkie” to utwór Janusza Korczaka, polsko-żydowskiego lekarza, pedagoga, pisarza i publicysty, który był prekursorem działań na rzecz praw dziecka.   Zbiór mikrodialogów opublikowany przez Korczaka w 1926 roku. To osobliwe dzieło o charakterze satyrycznym zawiera fragmenty rozmów, jakie mogli prowadzić Polacy w połowie lat dwudziestych XX wieku.  

Spotkanie

Władysław Reymont

„Spotkanie„ to opowiadanie Władysława Reymonta, pisarza, prozaika i nowelisty, laureata Nagrody Nobla w dziedzinie literatury.   “ Na środku pokoju, grupa młodych mężczyzn, obywatelskich latorośli, rozmawiała coś żywo, a zajmująco, bo co chwila wybuchali dyskretnym śmiechem, zatykając sobie usta.  — Buzie w ciup, chłopaczki, bo dziekan spogląda na nas, może przyjdzie — szepnął z nich jeden.  Dziekan, niski, gruby ksiądz przystąpił do nich. Witali go z szacunkiem.  — Na co czekamy, księże dziekanie?  — Na siostrę nieboszczki.  — Straszny wypadek... Taka młoda kobieta i zdrowa zupełnie.  — Zupełnie. Przez omyłkę wypiła kwasu saletrzanego, zamiast lekarstwa od kaszlu.  — Zażyła lekarstwa od życia — szepnął na uboczu stojący, wysoki, blady brunet.”   Fragment