Mistrz Zachariusz. Maître Zacharius

Jules Verne

Mistrz Zacharius to zegarmistrz, który stracił swoją duszę. Jest to fantastyczna opowieść głęboko przesiąknięta wpływem Hoffmanna. Zacharius, mistrz zegarmistrzowski mieszkający w Genewie, niedościgniony konstruktor zegarów, dążył do stworzenia zegara idealnego. Tymczasem szatan stanął mu w tym na przeszkodzie, sprawiając, że wszystkie zegary jakie dotychczas Zacharius skonstruował stawały się psuły się... Ale pewnego dnia, zły duch złożył mu pewną propozycję, na którą zegarmistrz przystał. Co to była za propozycja i jak się jej przyjęcie skończyło dla Zachariusa, można się dowiedzieć po przeczytaniu książki do końca. W tym opowiadaniu po raz pierwszy w twórczości Juliusza Verne'a pojawia się temat czasu, który najwyraźniej go fascynuje. Opowiadanie napisał we współautorstwie ze swym bratem Paulem. Maître Zacharius ou l'horloger qui avait perdu son âme. C'est un conte fantastique profondément imprégné de l'influence d'Hoffmann. Zacharius, maître-horloger de Genve, a rendu ses horloges si régulires qu'elles sont devenues parfaites Mais un jour, elles se dérglent une une. Pour la premire fois dans l'uvre de Jules Verne apparaît le thme du Temps, qui aura de nombreux dérivés, le plus célbre étant celui que l'on retrouve dans Le Tour du monde en quatre-vingts jours. (https://fr.wikipedia.org/wiki/Jules_Verne)

Ostatnie objawy duchowe starożytnego poganizmu

Franz Joseph Holzwarth

Najpierw miały miejsce zmagania państwa rzymskiego z Kościołem, starcia, które ostatecznie zakończyły się zwycięstwem chrześcijaństwa. Jednak, podobnie jak po rozcięciu ogromnego węża, oddzielone jego części drgały jeszcze przez pewien czas, nadal wykazując oznaki życia. Podobnie prowincje, które kiedyś były częścią rozbitego Imperium Rzymskiego, zachowywały pewne resztki swojego dawnej kultury. Te tereny w dużej mierze zostały już zasiedlone przez nowych mieszkańców, co przyniosło ze sobą różnorodność i zmiany. Wtedy Kościół skierował swoją uwagę ku tym nowym społecznościom jako nauczyciel prawdy i promotor wartości kultury, wolności i postępu. Niemniej jednak religia Chrystusowa, w swojej historii, musiała stawić czoła nie tylko opresyjnym działaniom pogańskich władz państwowych, ale także wyzwaniom filozofii starożytnej. W odpowiedzi na te wyzwania Ojcowie Kościoła nie tylko bronili swojej wiary, ale także aktywnie przyczyniali się do budowy podstaw przyszłej nowoczesnej i chrześcijańskiej cywilizacji.

Schodząc w dolinę

Andrzej Juliusz Sarwa

Bardzo osobiste i wzruszające opowiadanie o ostatnich latach i ostatnich chwilach Żony autora. Fragment opowiadania: Przez pokłady snu do mojej świadomości dotarł męski głos, o jakimś dziwnym tembrze, kilkakrotnie powtarzając to jedno zdanie: - Ona niedługo umrze, zostaniesz sam i wtedy dopiero ci pokażę! Gwałtownie usiadłem na posłaniu, przekonany, że przyśnił mi się jakiś koszmar. Ale nie, było to zbyt realne na zwykły majak. Przetarłem oczy, wystraszony rozglądając się dokoła. Zza okna wpadało słabe żółtopomarańczowe światło latarni ulicznej, rozświetlając całe pomieszczenie. W pokoju nie zobaczyłem nikogo obcego. Byłem jednak tak poruszony tym, co usłyszałem, że już się nie położyłem, ale usiadłem, starając się uspokoić. Ona niedługo umrze, zostaniesz sam i wtedy dopiero ci pokażę! - ciągle dźwięczało mi w uszach. Z akcentem na umrze i zostaniesz sam... Przez parę chwil oddychałem głęboko, żeby się uspokoić. Aż w końcu doszedłem do przekonania, że te słowa zawierające straszną przepowiednię i pogróżkę zarazem usłyszałem naprawdę. Wstrząsnął mną dreszcz...

Głodne kamienie

Rabindranath Tagore

Głodne kamienie to zbiór opowiadań indyjskiego pisarza z Bengalu, noblisty Rabindranatha Tagore. Opowiadania zostały napisane w różnych momentach jego życia, w latach 1895-1930. Większość opowiadań została napisana w formie monologu. Z poczuciem humoru i dużą życzliwością do ludzi przedstawiają one opisy historii ciekawych postaci pokazując jednocześnie indyjską obyczajowość. (za Wikipedią).

Upaniszady Kena, Isa, oraz fragment z Wielkiej Aranyaki

Nieznany

Upaniszady najpóźniejsze, bo pochodzące z VIII-III w. p.n.e., teksty, należące do wedyjskiego objawienia (śruti) o treści religijno-filozoficznej. Stanowią kontynuację filozofii spekulatywnej brahman, rozwinęły m.in. doktrynę brahmana, atmana, transmigracji (samsara), karmana. Znanych jest ponad 200 upaniszad. Nadal powstają nowe w czasach współczesnych. W 1657 roku uczeni z Benaresu na polecenie księcia Dara Shikoh przełożyli na język perski zbiór upaniszad, zaś francuski indolog Abraham Hyacinthe Anquetil-Duperron przełożył ten wybór na łacinę w pracy Oupnek'hat, opublikowanej w latach 1801-1802. Nazwa pochodzi od sanskryckich słów: sad oznacza siedzieć, a upa ni obok, w pobliżu. (za: https://pl.wikipedia.org/wiki/Upaniszady). Niniejsze wydanie obejmuje teksty: Kauszithaki. Baszkala. Kena. Mahanarajana. Kathaka. Maitrajana. Isa. Aruneja. Paramahansa. Brahmabindu. Tedżobindu. Mandukja Karika.

Chrześcijaństwo starożytne, a filozofia rzymska

Tadeusz Zieliński

UWAGA! e-book jest skanem zapisanym w formacie PDF. Plik pdf uniemożliwia przeszukiwanie i kopiowanie tekstu REPRINT. Od Autora: To samo ziarnko nauki Chrystusowej siali apostołowie Ewangelii po całym obszarze cesarstwa rzymskiego, ale niejednakowa była ruń, jaka z biegiem stuleci wyrosła z tego siewu w jego zachodniej i w jego wschodniej połaci. I tu, i tam powstało, oczywiście, wiele odmian; obraz jaki przedstawiały rozmaite kierunki chrześcijaństwa w pierwszych wiekach jego istnienia były tak dalece różnolite, że zrazu bardzo trudno się w nim zorientować chrześcijaństwo o ile uległo wpływowi filozofii, nosi na Wschodzie charakter neoplatoniczny, a na Zachodzie stoicki. Na Wschodzie umysły teologów zaprzątało zagadnienie samego Bóstwa i jego objawień wobec świata; na Zachodzie zagadnienie stosunku do doli człowieka, zagadnienie tego, jakimi drogami człowiek może osiągnąć zbawienie szczęśliwość wieczną.

Legendy i opowieści sandomierskie

Andrzej Sarwa

Miasto na wzgórzach, położone na granicy dwóch krain geograficznych: Wyżyny Sandomierskiej i Kotliny Sandomierskiej. Kiedy po raz pierwszy stanęła tu stopa człowieka? Któż to wie?... Pewnie już wtedy, gdy zbieracze i łowcy szukali nowych, bogatych w pożywienie obszarów. Około 6500 lat temu ludzie zamieszkali tu na stałe i mieszkają po dziś dzień. W Sandomierzu zachowały się mnóstwo pięknych i ciekawych legend. A oto te, które zamieszone są w tej książce. Jest ich 34: Sandomierz dzieje w pigułce Żmigród Korzenie O królu Bolesławie Śmiałym O księciu Henryku Sandomierskim Opowieść o Żydówce Judycie Bł. Wincenty Kadłubek Księżniczka Adelajda Piastówna Lipy św. Jacka Orzechy św. Jacka O Piotrze z Krępy Słowo o Błogosławionym Sadoku Salve Regina Opowieść o Halinie Krępiance Pan Jezus Miłosierny Rękawiczki Królowej Jadwigi Pan Łukasz Słupecki - sandomierski bies Hołd Mazowiecki Za poległych pod Warną Święta ziemia Porwanie mistrza Twardowskiego Łupicha Hieronim Gostomski (?1609) Rycerz Bobola Rzecz o Teresie Izabeli Morsztynownie Ojciec Wojciech Horoneusz, dominikanin Ojciec Julian Stropoński, reformat Opowieść o mniszce Krystynie Piszczele Płaczący nagrobek Orzeł z ratuszowej wieży Diabeł na Chałupkach Duch popa z Cmentarza Katedralnego Zjawy w sandomierskiej synagodze Pułkownik Wasyl Fiodorowicz Skopenko

Jakobini polscy. Powieść z czasów rewolucji 1830 roku

Jan Czyński

UWAGA! e-book jest skanem zapisanym w formacie PDF. Plik pdf uniemożliwia przeszukiwanie i kopiowanie tekstu REPRINT. Jan Czyński (1801-1867) publicysta, radykalny demokrata, socjalista utopijny, był z wykształcenia prawnikiem, należał do wybitnych intelektualistów i działaczy politycznych polskiego obozu niepodległościowego. Czyński pochodził z żydowskiej rodziny frankistów, jego biografia jest więc równocześnie przyczynkiem do dziejów ruchu frankistowskiego w Polsce. Jedna z najciekawszych osobowości Wielkiej Emigracji, należał do tej grupy wychodźców polskich w Europie Zachodniej, którzy nie bez powodzenia godzili swoje racje patriotyczne z duchem europejskim epoki. Jako uczestnik najważniejszych debat społecznych i politycznych, jako komentator teorii najwybitniejszych myślicieli pierwszej połowy XIX wieku (Fourier), był równocześnie rzecznikiem interesów mieszczaństwa polskiego. Ważne miejsce w ideologii tego emigracyjnego demokraty, wybitnego publicysty, działacza politycznego i społecznego zajmowała walka o równouprawnienie wszystkich wyznań religijnych w Polsce; to on jest autorem określenia Polacy wyznania mojżeszowego, które weszło do języka ideowego tajnych organizacji młodzieżowych na ziemiach polskich w latach 30. i 40. XIX wieku. Mickiewicz napisał o nim: Pół jest żydem, pół Polakiem, pół cywilnym, pół żołdakiem, pół jakobinem, pół żakiem, lecz za to całym łajdakiem. (z Wikipedii)