No to pięknie

Dorota Ostrowska

„No to pięknie” jest czwartą częścią przygód szalonej księgowej z powieści „Gdzie diabeł nie może”. Wzajemna fascynacja Duszyczki i Azazela, niezrozumiała dla reszty rezydentów piekła, trwa, dopóki diabeł nie zawiedzie jej zaufania. Dziewczyna porzuca go i próbuje ułożyć sobie życie na nowo, choć powracające, mściwe demony chcą ją unicestwić. Bukmacherzy w zaświatach przyjmują zakłady, jak długo kochankowie wytrzymają bez siebie i czy diabłu uda się odzyskać ukochaną. Lekka, dowcipna książka, napisana z polotem i fantazją, doskonała na poprawę nastroju.

Teatr szkolny w Drugiej Rzeczypospolitej (1918-1939)

Piotr Kotlarz

Teatr szkolny to bardzo ważne narzędzie w pracy dydaktycznej i wychowawczej szkoły, niestety dziś w naszym kraju niedoceniane. Po drugiej wojnie światowej doszło w jego pracy do pewnego regresu, co możemy zauważyć na przykład przyglądając się stronom internetowym poświęconym jego działalności w takich np. państwach jak Niemcy, Francja, czy Wielka Brytania. Widać, że na tle takiej działalności, aktywność polskich teatrów szkolnych wygląda wciąż skromnie. Między innymi i z tego powodu warto poznać pracę Piotra Kotlarza „Teatr szkolny II Rzeczypospolitej”. Autor przypomina w niej nasze osiągniecia w tej dziedzinie, ukazuje jak wszechstronna była to aktywność, jak wielkie były i są jej możliwości. To ważna pozycja, która powinna znaleźć się na półce każdego nauczyciela, a zainteresować może każdego ucznia oraz miłośników teatru.   fragment recenzji pracy doktorskiej Piotra Kotlarza, na bazie której powstałą ta książka, autorstwa prof. Janusza Deglera: Rozprawa Piotra Kotlarza to rezultat mrówczej pracy, żmudnych kwerend (przeważnie w trudno dostępnych czasopismach specjalistycznych) i dokładnego poznania wielkiej ilości publikacji oraz rozmaitych źródeł. Solidnie przedstawiony stan badań uświadamia, jak bogaty i różnorodny był to materiał. Nie ma wątpliwości, ze Autor poznał go na wylot, panuje nad nim i dzięki temu potrafi w pierwszym rozdziale dokładnie i zajmująco opowiedzieć całą historię teatru szkolnego. Wypełnia wywód datami, tytułami, nazwiskami, faktami, szczegółami, ale jednocześnie umiejętnie ukazuje ewolucję teatrów zakonnych, zmiany związane z ich repertuarem, a także pełnione funkcje edukacyjne i wychowawcze. Nie sposób wytknąć Autorowi jakichkolwiek uchybień, pomyłek czy braków. Pierwszy rozdział jego pracy to po prostu solidna synteza dziejów teatru szkolnego od średniowiecznych początków do roku 1918.

Szach-Mat! czyli Szafa wychodzi, ja zostaję

Marcin Brzostowski

„Szach-Mat! czyli Szafa wychodzi, ja zostaję” – to zbiór pięćdziesięciu miniatur, ukazujących w krzywym zwierciadle człowieka, świat oraz relacje międzyludzkie. Całość podszyta ironicznym humorem stawia pod dużym znakiem zapytania kondycję człowieka. Inspiracją dla powstania książki były krótkie utwory prozatorskie Andrzeja Bursy, a przede wszystkim jego miniatura „Szachy”. Czy udało się autorowi „Szach-Mata!” połączyć przeszłość z teraźniejszością, niech odpowie sam Czytelnik.

Refleksje

Jolanta Gębka

Rozmyślania, jakich można doznać samemu nad duchowością człowieka, taką ludzką oraz rozumowaniem na temat emocji w świetle Biblii i Kościoła w podziwie świata stworzonego przez Boga na tle wydarzeń we współczesnym świecie. Jolanta Gębka To nie jest moja pierwsza książka poetycka. Pierwsze książki i powieści opublikowałam na stronie internetowej Babelcube taking books global. Wydawałam także jeszcze inne pozycje w formie papierowej w wydawnictwie Astrum.

Magia kilku słów

Agnieszka Białomazur

Emil przyjmuje na praktykę młodego chłopaka. Wnet przekonuje się, że ów młodzieniec jest wyjątkowo porywczy. Cukiernik mówi o słowach, które posiadają niezwykłą moc uciszania wzburzonego wnętrza i wprowadzania harmonii. Praktykant stosuje się do rady, dzięki czemu dokonuje się w nim pozytywna przemiana.

Siewca mądrych rad

Agnieszka Białomazur

Pewnego czerwcowego poranka do emerytowanego nauczyciela dzwoni dawny uczeń, aby zaprosić na spotkanie klasowe. Uczestnicy spotkania opowiadają o mądrych radach, których niegdyś udzielił im nauczyciel. Wskazówki te okazały się pomocne na różnych etapach życia.

Eiden

Krzysztof Bonk

Czwarta część Syntezy Nadprzestrzeni. Obecna Ziemia to świat po wielu apokalipsach, który zamieszkują już nie tylko ludzie, ale także androidy, kosmici oraz cyber-istoty z wirtualnej Sieci. Tymczasem w pobliżu orbity okołoziemskiej przelatuje asteroida spoza znanej części kosmosu. Zaś na jej powierzchni odnaleziony zostaje zahibernowany chłopiec. Od tego momentu każdy pragnie wejść w posiadanie gwiezdnego dziecka. Do akcji wkraczają krysztolit Irvin, android Jane, cyber-konstruktor Eiden oraz oficer Arneb. Jednak początkowo nikt nie zdaje sobie sprawy, że kosmos skrywa jeszcze większą tajemnicę, a jest nią nadprzestrzeń. Rozpoczyna się wyścig i walka na bezprecedensową skalę.

Misja Odrodzenie

Adrianna Biełowiec

Po wydarzeniach w „Onkalocie” Pierwszym Dygnitarzem Galaktycznym zostaje Kiret Biffter. W imperium dochodzi do zamachów i zamieszek. Jednocześnie z innego wszechświata napływa fala uchodźców, za którymi podąża potężny wróg. Nieśmiertelnym grozi zagłada. Zhańbiony Kiret postanawia przywrócić do życia legendarnego władcę, organizuje więc wyprawę do niebezpiecznego wymiaru, gdzie żyje istota gorsza i okrutniejsza niż sam najeźdźca.