Słowianie Zachodni: dzieje, obyczaje, wierzenia, tom trzeci, część trzecia: Słowiańszczyzna północno-zachodnia od VI do połowy XIII wieku. Zmiana stosunku Polski do Niemiec, Czech i Słowian zaodrzańskich

Wilhelm Bogusławski

Plik pdf jest zamknięty w postaci rastrowej złożonej ze skanów. Tom trzeci, część trzecia dzieła Słowianie Zachodni omawia następujące tematy: Czasy przewagi polskiej w Słowiańszczyźnie Północno-Zachodniej (999 -1034). Zmiana stosunku Polski do Niemiec, Czech i Słowian zaodrzańskich: 1. Stan Słowiańszczyzny północno-zachodniej w końcu X w. Polska przygotowuje się do obrony Zaodrzańców. 2. Podróż Ottona III do Polski. Umowa jego z Bolesławem Chrobrym r. 1000. Niezależność kościoła polskiego. Arcybiskupstwo Gnieźnieńskie z trzema sufraganiami. 3. Bolesław Chrobry najeżdża Łużyce i zrywa stosunki z Henrykiem III r. 1002. 4. Zaburzenie w Czechach: książęta Bolesław Rudy i Władybój. Bolesław Chrobry zajmuje Czechy (1003). 5. Przeniewierstwo Lutyków względem reszty Słowian. Henryk II, zawarłszy z nimi przymierze, śmielej przeciw Bolesławowi występuje. Pierwsza wojna Bolesława Chrobrego z Niemcami (1003-1005): 1. Henryk II ściga stronników Bolesława w Niemczech. Bolesław opanowuje Miszno (1003) i do Bawarii wpada (1004). Henryk II zagrania Milsko. 2. Najazd Henryka II na Czechy. Bolesław opuszcza Pragę (1004). Szturm Budziszyna, z którego załoga polska ustępuje. 3. Wyprawa Henryka II do Polski. Lutycy posiłkują Niemców. Henryk w Międzyrzeczu. Pokój poznański r. 1005. Druga wojna Bolesława Chrobrego z Niemcami (1007-1013): 1. Henryk II przygotowuje wyprawę do Polski. Bolesław, uprzedzając go, gwałtownie rzuca się za Odrę, aż pod Magdeburg; odzyskuje Łużyce i Milsko roku 1007. Zamiast Guncelina margrafem miśnieńskim zostaje Herman. 2. Nowa wyprawa Henryka II r. 1010. Choroba i powrót z Jaryna. Niemcy z Jaromirem posuwają się pod Głogów bezskutecznie. Przymierze merseburskie 1010. Henryk II obwarowuje Lubuszę; (1011), zamyśla nową wyprawę. Bolesław burzy Lubuszę r. 1012. 3. Zamieszanie w Czechach i łatwowierność Lutyków Henryk II wyzyskuje na swą korzyść (1012). Bolesław i Henryk traktują o pokój. Zjazd w Merseburgu. Drugi pokój merseburski r. 1013. Trzecia wojna Bolesława Chrobrego z Niemcami (r. 1015-1018): 1. Pokój merseburski nie zadowala przeciwników. Bolesław wzywa do związku Czechów i podburza przeciw Henrykowi II Włochów (1014). Oldrzyk więzi Mieszka. Czesi i Lutycy stają po stronie Henryka. Bolesław gotuje się do wojny (1015): 1. Nowa wyprawa Henryka II do Polski (r. 1015). Klęska w ziemi Diedoszów. Henryk II ucieka do Merseburga. Mieszko w ślad za nim napada Miszno. Zawieszenie broni. 3. Ostatnia wyprawa Henryka II do Polski r. 1017. Szturm Niemczy. Polacy gromią Niemców, Czechów i Lutyków. Pokój budziszyński r. 1018. 4. Pogląd na rządy Bolesława Chr. za Odrą. Zarząd duchowny i świecki. Diecezje. Grody warowne. Urzędnicy. Załogi wojskowe. Upadek przewagi polskiej w Słowiańszczyźnie północno-zachodniej: 1. Koronacja Mieczysława II oburza Niemców. Zmowa przeciw niemu. Mieczysław II pustoszy pograniczną Saksonię (1028). Wyprawa Konrada II do Węgier i Polski (1029). Odwet Mieczysława II z Lutykami (1030). 2. Oderwanie od Polski Morawii (r. 1039) i Słowaczyzny. Najazd Brzetysława wspólnie z Konradem II na Węgry (1030). Emeryk książę Ruzii (+1031). Jarosław zabiera grody czerwieńskie (1031). Konrad II wkracza do Łużyc. Mieczysław II ustępuje Łużyce Ditrychowi (1031). 3. Napad Bezbraima (1031). Ustąpienie z kraju Mieczysława II. Zaburzenie. Ucieczka Ryksy. Zamordowanie Bezbraima (1032). Nowe ustępstwa cesarzowi. Śmierć Mieczysława II (1034). Oderwanie Łużyc i Milska od Polski. 4. Wygnanie z Polski i Kazimierza (1036). Bezkrólewie. Zaburzenie. Masław wojewoda. Obodryci Lutycy w epoce rządów polskich między Odrą a Łabą (1002-1034): 1. Zachowanie się Lutyków i Obodrytów względem Bolesława Chrobrego w r. 1003. 2. Stosunki Obodrytów do Niemców Lutyków. 3. Zatargi Lutyków z Niemcami (1029-1036).

Łańcuchy

Wacław Sieroszewski

Powieść wybitnego chociaż dziś skazywanego na zapomnienie polskiego pisarza, tworzącego na pograniczu czterech epok: pozytywizmu, Młodej Polski, dwudziestolecia międzywojennego oraz współczesności, zesłańca na Syberię, podróżnika, badacza, etnografa Syberii i działacza niepodległościowego. Autor tak sam pisze o swojej powieści, opowiadającej o wydarzeniach w Rosji na początku minionego wieku: Powieść ta oparta została na materiałach, zebranych przeze mnie w czasach rewolucji od 1905 do 1908 roku oraz ze wspomnień moich wędrówek etapem po Syberii. Wydać ją mogłem jednak dopiero w 1917 r. Wypuszczam ją w nowym wydaniu bez żadnych zmian taką, jaką napisałem przed przewrotem Kiereńskiego. Czyli przed objęciem władzy przez Lenina i bolszewików. Zachęcamy do lektury, bo naprawdę warto!

René

François-René De Chateaubriand

Książka w dwóch wersjach językowych: polskiej i francuskiej. Version bilingue: polonaise et française. Na język polski przełożył Tadeusz Boy-Żeleński. Młodzieniec imieniem René przybywa do Luizjany francuskiej, gdzie osiedla się w wiosce plemienia Naczezów, spędzając jednak całe dnie sam, wędrując po lasach i rozmyślając. Nakłoniony przez sachema Szaktasa i księdza Suela postanawia opowiedzieć im swoją historię. René, syn francuskiego szlachcica, stracił przy porodzie matkę. Jego ojciec faworyzował starszego brata i nie interesował się nim, następnie zaś również zmarł. Jako chłopiec, a następnie młodzieniec, jedyne oparcie René znajdował w starszej siostrze Amelii. Był człowiekiem melancholijnym, nie widział w życiu żadnego sensu, uważał, że każdy ludzki wysiłek i tak niweczy nieuchronna śmierć. Początkowo chciał wstąpić do klasztoru, następnie za lekarstwo na ciągły smutek wziął podróże... (za Wikipedią). A co było w owym liście i jakie były dalsze przygody tytułowego bohatera, można się dowiedzieć po przeczytaniu całego utworu. Zapraszamy i zachęcamy!

Słowianie Zachodni: dzieje, obyczaje, wierzenia, tom drugi, część druga: Dzieje Słowiańszczyzny północno-zachodniej do połowy XIII wieku Ustrój Słowiańszczyzny północno-zachodniej w epoce od VI do XII wieku

Wilhelm Bogusławski

Plik pdf jest zamknięty w postaci rastrowej złożonej ze skanów. Tom drugi, część druga dzieła Słowianie Zachodni omawia następujące tematy: Ustrój Słowiańszczyzny Północno-Zachodniej od VI. do XIII. w. Osiedlenie Słowiańszczyzny niepodległej: 1. Powierzchnia kraju. 2. Dawność osiedlenia. 3. Osady rodowe. 4. Wsie i dwory właścicielskie. 5. Wysiółki. 6. Osady cudzoziemskie. 7. Epoki osiedlenia przed X w. Grody i Miasta: 1. Starożytność grodów, ich ustrój i różnica od miast. 2. Grody starożytne, książęce, stołeczne. 3. Grody główne i gródki, grodziszcza. 4. Przedgrody, Wiki, Targowiszcza; Miasta. Ziemstwa: 1. O ziemstwach w ogóle i ich nomenklaturze. 2. Żupy. 3. Burgwardy, Kasztelanie, Grodztwa. 4. Przegląd żup: W Serbach. W Łużycach. Na ziemiach Obodrytów. Na ziemiach Lutyków. Na Pomorzu. W Czechach. Na Morawach. Obywatelstwo: 1. Wspólnowładni dziedzice. 2. Obce. 3. Kmety. 4. Nierówność. 5. Ludność zależna i nieswobodna. Ludność służebna. Ludność nieswobodna: jeńcy i brańcy wojenni; chłopi, dziesiętnicy. Zakup niewolników na targach z ludzi wszelkich narodowości. Zarząd i Władza: 1. Starostowie i Żupani: 2. Knezie i Wierchi. 3. Książęta w prastare czasy. 4. Władza książęca do X w. 5. Wzrost władzy książęcej. 6. Stosunek żupanów do książąt. 7. Możnowładcy. 8. Dostojność królewska. Udział narodu w zarządzie kraju: 1. Gromady, zbory i wiece w przedchrześcijańskie czasy. 2. Powszechny wiec Lutyków. 3. Teokracja Ranów. 4. Wiece pod rządem monarchicznym w epoce X-XIII w.: a) Zwoływanie wieców. b) Miejsce obradowania wieców. c) Skład wieców. d) Przedmioty obrad wiecowych. e) Porządek obrad wiecowych. Stosunek wieców do władzy monarchicznej.

Z Doliny Łez

Jan Gnatowski

Jan Gnatowski ps. literacki Jan Łada to polski pisarz, publicysta, filozof i teolog, autor licznych bardzo poczytnych książek. Fragment: Przez tych kilka tygodni było u nas dziwnie duszno i ciężko. Po prostu nieszczęście wisiało w powietrzu, czuło się, jak szło ku nam krok za krokiem. A przecież pobyt nasz w Kijowie nie był od początku ani spokojny, ani wesoły. Od czasu jak Staś siedział w fortecy, mogłem przywyknąć do przestraszonych i wybladłych twarzy, do szeptów po kątach, takich, jak przy chorym lub nieboszczyku, do tłumionych płaczów, o których powód nie wolno mi było pytać. Nie dziwili mnie już nieznajomi, przychodzący do nas ukradkiem o różnych porach dnia i nocy i znikający gdzieś po cichu tylnym wejściem, po tajemniczej naradzie z mamą i panną Felicją, za zamkniętymi drzwiami salonu lub sypialni. Tyle razy widziałem moją matkę śmiertelnie znużoną i znękaną, gdy wracała z całodziennego biegania po kancelariach i urzędach, że mnie to już ani przestraszało ani nawet smuciło, jak dawniej. W ośmiu latach jest się takim egoistą! Teraz jednak było widocznie coś gorszego, niż przedtem. Wszyscy u nas w domu chodzili jak struci, swoi i obcy. Gdy ktoś nadszedł, zaczynały się szepty, przerywane łzami ale o co chodziło, nie mogłem się dowiedzieć. Gdy się dopytywałem, zbywano mnie jakimś słabym wykrętem, w który nie wierzyłem. Raz wreszcie powiedziała mi panna Felicja: Staś chory, bardzo chory. Módl się za niego gorąco może cię Bóg wysłucha. Modliłem się więc i dlatego, że Stasia kochałem, i dlatego, że ostatecznie nic innego nie miałem do roboty. Nikt na mnie nie zwracał uwagi...

Krótka historia religii

Pius X

Wszystko, co Pan Bóg w mądrości Swojej stworzył, czyli powołał z nicości do bytu, miało na celu objawiać nieskończone doskonałości Jego i przez to samo oddawać Mu cześć i chwałę. Tenże sam cel musiał mieć i człowiek, najprzedniejsze stworzenie Boskie w świecie widomym, obdarzony od Pana Boga rozumem i wolną. Religia od samego początku musiała być nadprzyrodzona, to jest objawiona człowiekowi przez samego Boga. Jakoż rzeczywiście Pan Bóg objawił Religię Adamowi i pierwszym Patriarchom, którzy następując po sobie i żyjąc bardzo długo, przekazywali ją z pokolenia w pokolenie, dopóki Bóg nie utworzył osobnego narodu, który miał ją przechować w całości aż do przyjścia na świat Zbawiciela. Pan Jezus ze swej strony nie tylko nie usunął jej, lecz, przeciwnie, dopełnił, udoskonalił i poruczył Kościołowi, by ją chował i opowiadał wszystkim narodom aż do końca świata. Wszystko to stwierdza historia Religii, która, rzec można, jest zarazem historią całej ludzkości. Z tego pokazuje się jasno, że wszystkie inne, tak zwane religie, poza tą jedną, prawdziwą i objawioną od Boga, o której tu mowa, są wynalazkami ludzkimi i zboczeniami od prawdy, pełnymi baśni, kłamstwa i niedorzeczności, z zachowaniem gdzieniegdzie niejakich okruszyn Religii objawionej.

Lisi król. The King of the Foxes

Arthur Conan Doyle

Fragment: Opowiadanie to słyszałem na pewnym myśliwskim obiedzie. Przy stole siedziało kilku gentlemanów. Po skończonym deserze zaczęliśmy palić cygara i rozmawiać o koniach i polowaniu. Przypominaliśmy sobie dziwaczne nagonki, jak na przykład ta, kiedy lisom udawało się zmylić ślady i wyprowadzić psy i myśliwych z jednego końca hrabstwa na drugi. Te dzielne lisy bywały w końcu dopędzane przez dwa lub trzy utykające psy i przez pieszego dojeżdżacza. Reszta pozostawała zawsze w tyle i nie mogła przyjąć udziału w tak uroczystym akcie. W opowiadaniach tych lisy przeżywały zdarzenia nie tyle zdumiewające, ile niezwykłe. Pewien lis, uciekając przed psami, wdrapał się na wysoką wierzbę i ukrył w jej gałęziach; inny, bardziej przebiegły, dla uniknięcia niebezpieczeństwa wpadł do stajni, należącej do pewnego zamku i dopiero trzeba go było wyciągać ze żłobu za ogon; inny znowu wbiegł przez uchylone drzwi do jakiegoś domu, włożył damski kapelusz i zmyliwszy w ten sposób czujność psów, które go wzięły za żonę myśliwego uniknął niebezpieczeństwa. Gdy goście skończyli swe fantastyczne opowiadania, zabrał głos sam gospodarz, opowiadając nam o dwu nad wyraz ciekawych wypadkach ze swej przeszłości myśliwskiej. Zwłaszcza zainteresował nas drugi wypadek. Ponieważ gospodarz zaczął długo pokasływać i chrząkać, przeto byliśmy pewni, że usłyszymy wiele rzeczy istotnie zajmujących. Nasz gospodarz był wielkim smakoszem i zawsze przekładał lepsze na potem. W danej chwili miał w sobie dużo powagi i okazywał pewne zdenerwowanie. Nie ulegało wątpliwości, że zamierzał olśnić słuchaczy czymś bardzo zajmującym.

Sad umarłych. Opowieści niesamowite

Stefan Grabiński

Zbiór opowiadań znakomitego pisarza, Stefana Grabińskiego, tworzącego przed drugą wojną światową, specjalizującego się w opowieściach niesamowitych, zwanego polskim Edgarem Allanem Poe. Tom zawiera 21 opowieści grozy, które polecamy do czytania ludziom o mocnych nerwach. I ostrzegamy, by ich nie czytać po zmroku! Kto sięgnie po ten zbiorek, na pewno się nie zawiedzie! Mistrzostwo pióra, subtelne wprowadzanie w nastrój, zaskakujące zakończenia opowiadań: Przed drogą daleką, Na tropie, Spojrzenie, Szary pokój, Ciuciubabka, Za rychło, Cud Żywi, Król Nenufar, Sympatyk Proń, Sad Umarłych, Opowieść o grabarzu, Świadek Materna, Ironia, Zmora, Parkan, Ksenia, Czad, Czarna Wólka, Lepianka w czystym polu, Jak Myriam odeszła, Nietykalny