Dziwne dni

Michał Stonawski

Żyjemy w epoce absurdu, gdzie jednocześnie promowana jest rozwiązłość i wstrzemięźliwość, wolność religijna i odrzucenie religii, wolność słowa i autocenzura, czy wolność światopoglądowa i jednocześnie napiętnowanie różnych ideologii. To absurd, w którym się gubię, otumaniony wszechobecnym zgrzytem informacyjnym, hałasem, harmiderem – mając dostęp do każdej prawie informacji i jednocześnie czując się jak ślepiec w ciemnościach. To absurd – bo jednocześnie będąc obywatelem wolnym, czuję się zamknięty w kajdany jak nigdy wcześniej. Absurd. Paranoja. Bizarro. Jeśli jest gdzieś ucieczka od tego szaleństwa, to może nią być tylko szaleństwo właśnie. Takim gatunkiem jest dla mnie Bizarro Fiction. Gatunek ten nie jest przecież traktowany poważnie. Sam siebie poważnie nie traktuje – w Bizarro Fiction chodzi o dziwność, o groteskę i odrealnienie. Samym gatunkiem pasjonuje się naprawdę mała grupka ludzi z całego świata. Jest niemal niezauważalny na tle innych. Malutki. Nieważny. I dobrze, bo dzięki temu jest wolny – ubrane w ramy dziwności można napisać wszystko, tak jak kiedyś, w ramy science-fiction ubierało się coś, co stało w sprzeczności z PRL-em. Tyle, że science-fiction to była (i jest) poważna literatura. Bizarro Fiction nigdy taką nie będzie. A zawierając w swoich tekstach różne tezy nie muszę się z nimi zgadzać. Nie muszę być poważny. Mogę się bawić i być wolnym – tym dla mnie jest Bizarro. Jest wolnością. Zapraszam Cię w podróż po „Dziwnych Dniach” naszego świata. Po mieszaninie gatunków, wrażeń i światopoglądów. Teksty, które zostały zawarte w tym zbiorze, w ciągu ostatnich kilku lat można było przeczytać w sieci, na stronie Niedobre Literki – inicjatywie będącej polskim centrum Bizarro, a także w antologii tychże, „Bizarro Bazar”, czy (mam wrażenie) trochę już zapomnianej antologii “Zombiefilia”.” Jedno z opowiadań, “Powtórne przyjście” ukazało się właśnie w “Zombiefilii” - to stary, darmowy projekt sprzed paru lat. Opowiadania te są wolne, zwariowane i niepoważne. Ja sam, pisząc je, nie byłem przecież poważny. Byłem wolny. Mam szczerą nadzieję, że i Tobie pozwolą być wolnymi w tych czasach wolności i nieskrępowania. Czasach absurdu. Michał Stonawski

Tylko polskie wino

Grzegorz Kozłowski

Pomysł na TYLKO POLSKIE WINO, zrodził się w głowie autora kilka lat temu. Jest rozwinięciem jednego z felietonów, jakie napisał do regionalnego czasopisma w mieście swego zamieszkania. Główny bohater opowiadania Józek Langner, to postać fikcyjna, człowiek o pokręconym przez nadmiar alkoholu życiorysie, o którym inni zwykli mawiać ofiara przemian ustrojowych. Odeszła od niego żona, sprzedając mieszkanie i zabierając ze sobą ukochanego syna. Nie umie się z tym pogodzić i z roku na rok stacza się coraz bardziej, podupadając na zdrowiu. Choć tęskni za tym, co utracił, nie skarży się na swój los. W rozpaczy, jaka go otacza, pojawia się bezinteresowna pomoc poznanego, ciekawskiego małego Krzysia i jego ojca. Oferta pracy i ciepłego kąta w daczy nad jeziorem, okazuje się kusząca, i Józek nie potrafi jej odrzucić. Ale nawet nie przypuszcza, w co został uwikłany. To, co początkowo wygląda na szczęśliwy los, z czasem przekształca się w coś, czego się nie spodziewał i nie potrafi zrozumieć. Na odludziu odciętym przez śnieżny kataklizm, będzie zmuszony stoczyć walkę o życie nie tylko swoje, ale przede wszystkim dziewięcioletniego chłopca, uśpionego i porwanego dla bajońskiego okupu. Okupu, który nim został zażądany, już kosztował życie kilu osób. Na stronach tej powieści, liczne trupy, przeplatają się ze zwrotami akcji i scenami czarnego i sytuacyjnego humoru. Wszyscy przecież, od najmłodszych lat, uwielbiamy dwie zakorzenione w nas skrajności umysłu: paniczny strach i spazmatyczny śmiech. Grzegorz Kozłowski to mieszkaniec końca świata, czyli Bieszczad. Przeżył już połowę życia, choć nie wie ile mu jeszcze pozostało. W młodości, chciał zostać pilotem, ale lekarz stwierdził, że ma krzywe oko. Długo się kształcił, lecz wszystkie dyplomy na nic się zdały. Nie ma nałogów, choć niepozbawiony jest wad. Czasem się kłóci, ale nigdy nie obraża. Kąpie się pod prysznicem, nigdy w wannie, bo żur smakuje mu tylko w zupie. Nie jest wybredny, zjada wszystko, co mu podadzą pod warunkiem, że jest identyfikowalne i w konsystencji zmuszającej do użycia szczęk. Zupę przekłada nad drugie danie. Chętnie rozmawia, choć przeważnie koncentruje się na słuchaniu. Babskie gderanie sprawia mu przyjemność, choć nie znosi zrzędzenia. Od lat zasypia u boku tej samej kobiety, choć nie zawsze śpi aż do rana. Po przebudzeniu czyta książki. Nie nosi portfela. Ma konto w banku, ale nie przelicza wszystkiego na pieniądze. Nie ma konta na facebooku. Fascynację innych ludzi współczesną techniką, traktuje z przymrużeniem oka. Sam posługuje się tą techniką, lecz tylko z konieczności. Samochód ma, ale do pracy i na spacer, chodzi piechotą. Pracował już w różnych firmach, lecz swojej jeszcze nie założył. Z rodziną lubi się spotykać, choć nie cierpi rodzinnych biesiad. Pija alkohole, choć się nie upija. Nie pije piwa, bo jedyne, co jest po nim pewne, to to, że trzeba opróżnić pęcherz. Na nogi zakłada czasem dwie różne skarpetki, ale buty zawsze ma do pary. Preferuje buty ze sznurowadłami. Na bungee skoczył raz w życiu, więcej tego nie zrobi, bo troszkę popuścił w spodnie, ale ogólnie było fajnie. Im więcej pisze, nabiera coraz większego przekonania, że twórczość polega głównie na kreśleniu tego, co stworzyło się do tej pory. Intrygują go odmienne stany świadomości, wywołane używkami. Z powyższego powodu, przysiada się do parkowych filozofów. Żałuje, że nie może się z nimi napić, ale wtedy nie zapamiętałby, o czym mówili. Brzydzi się kłamstwem, toleruje kłamstewka, bo bez wątpienia jest w nich coś pociągającego. Mierzi go nietolerancja, a śmieszy święte oburzenie. Śmieje się, kiedy tylko ma ku temu okazję. Czasem płacze, ale nigdy z własnego powodu. Kocha swoje życie, choć nie zawsze jest z niego zadowolony.

Wpływ koncepcji eurazjatyzmu

Małgorzata Zuber

Przedmiotem interdyscyplinarnej dysertacji Małgorzaty Zuber jest zbadanie skali i charakteru wpływu koncepcji eurazjatyzmu na pisarstwo historyczne Lwa Gumilowa, żyjącego w latach 1912-1992 znanego także polskiemu czytelnikowi rosyjskiego historyka, geografa i orientalisty. Uważany jest on za jednego z teoretyków współczesnego rosyjskiego nacjonalizmu (obok Sołżenicyna i Szafarewicza). Eurazjatyzm jest koncepcją kulturologiczną, historiozoficzną i doktryną polityczną opracowaną teoretycznie w latach 20. XX wieku w gronie młodej emigracji rosyjskiej (ks. N.S. Trubieckoj, P. P. Sawicki i. in.) jako alternatywa wobec komunizmu sowieckiego (bolszewizmu). Centralną tezą koncepcji jest twierdzenie o eurazjatyckim charakterze Rosji (nieeuropejskim i nieazjatyckim), akcentujące wspólnotę historyczno-kulturową Rosji i Azji Centralnej. W części pierwszej dysertacji podjęto poszukiwanie zróżnicowanych źródeł eurazjatyckiej koncepcji, wpływających na specyficzne umiejscowienie jej na mapie szeroko pojętej idei rosyjskiej. Dokonano również omówienia eurazjatyzmu w aspekcie kulturologicznym, historiozoficznym i politologicznym. Bazę źródłową stanowiły oryginalne teksty teoretyczne fundatorów koncepcji; monografiom i artykułom wyznaczono rolę drugorzędną. Druga część pracy poświęcona została prezentacji metodologii badań Lwa Gumilowa i kontaktom historyka z innymi przedstawicielami doktryny eurazjatyckiej oraz tym poświadczonym faktom jego biografii, które jednoznacznie wskazują na zainteresowanie bohatera pracy koncepcją eurazjatycką. Następnie na przykładzie wybranych zagadnień badawczych podejmowanych przez Gumilowa podjęto próbę imiennego wskazania metodologicznych, tematycznych, i ideologicznych wpływów eurazjatyzmu. Postawienie problemu badawczego i próba udzielenia odpowiedzi na zawarte w nim pytanie miały za zadanie ukazać "życie" i kolejne wcielenia danej idei oraz stanowić punkt wyjściowy refleksji nad skalą zależności pracy historyka od wyznawanego przezeń światopoglądu oferującego konkretną propozycję historiozoficzną oraz metodą jego pracy rozpiętą między mechanicznym kolekcjonowaniem faktów a pisaniem syntez metahistorycznych. Spis treści: Podziękowania WSTĘP 1. Przedmiot i metoda pracy2. Historia, historiografia, historiozofia i ich wzajemne relacjeCZĘŚĆ PIERWSZA Rozdział pierwszy: Rosja i reszta świataDziewiętnastowieczne źródła eurazjatyzmu Rozdział drugi:Fundamentalne idee eurazjatyzmu (I) Eurazjatycka kulturologiaRozdział trzeci: Fundamentalne idee eurazjatyzmu (II) 1. Historiozofia eurazjatów 2. Historiozofia a geografia Rozdział czwarty: Eurazjatyzm w dyskursie politologicznym CZĘŚĆ DRUGA Rozdział pierwszy: Teoria etnogenezy i metodologia badań Lwa GumilowaZwiązki Gumilowa z eurazjatyzmem 1. Teoria etnogenezy i pojęcie etnosu 2. Metodologia badań Lwa Gumilowa 3. Eurazjata Gumilow Rozdział drugi: Żydzi na kartach prac Lwa Gumilowa Rozdział trzeci:Rosja - Ukraina - Polska ZAKOŃCZENIE  Bibliografia    

Hybryda. Tom 1

Jo.E.RACH.

Seria „Hybryda” to rasowa powieść fantasy z fascynującym wątkiem miłosnym. Rozgrywa się przede wszystkim we współczesnej Europie i opowiada o enigmatycznej Rasie istot, nazywających siebie KUR-GALLI. To kalejdoskop historii, w których tajemniczość przeplata się z wielkimi uczuciami, prawdziwą przyjaźnią, braterstwem dusz, dobrem i mądrością. Nie brakuje w nich tragicznych wydarzeń, walki, niebezpieczeństw…oraz… wysmakowanego, gorącego seksu …   -„Hybryda”- tom I - opowiada historię Kali, unikatowej, młodej kobiety, zrodzonej ze związku Aragona, najpotężniejszego KUR-GALLI, z ludzką kobietą Anną. Kala – jedyna hybryda wśród swojej Rasy, obdarzona niezwykłymi mocami i umiejętnościami, trzymanymi w ścisłej tajemnicy, jest prawą ręką Króla i na jego rozkaz zajmuje się eksterminacją najgroźniejszych osobników swojego Gatunku. Poznajemy ją w momencie, gdy podstępnie wmieszana w knowania nieznanego spiskowca, zostaje posądzona o udział w zamachu na Władcę. Podczas przesłuchania staje przed obliczem Mistrza – potężnego przywódcy Wojowników, elitarnej grupy bojowej, służącej i wspierającej Króla – i… zakochuje się w nim od pierwszego spojrzenia. Wyczuwa każdą cząstką swojego ciała i ducha, że to „ten jeden, jedyny mężczyzna jej życia”... Niestety teraz, uznana przez niego za podejrzaną, ma niewielkie szanse na zdobycie zaufania surowego i prawego Mistrza, a co dopiero jego miłości. Zamierza jednak o nią zawalczyć! Czy jej się uda?...

Mój Anioł Stróż. Antologia

Paweł Zapendowski

MÓJ ANIOŁ STRÓŻ. ANTOLOGIA Wyjątkowa publikacja elektroniczna będąca zbiorem 100 współczesnych polskich wierszy i dzieł sztuki o tematyce anielskiej i poświęcona postaci Anioła Stróża. Autorami tekstów i dzieł plastycznych są profesjonaliści, twórcy nie zawodowi oraz osoby niepełnosprawne. Wszyscy połączeni jedną ideą przedstawienia różnych wizerunków Anioła Stróża.   Publikacja została wzbogacona o eseje o tematyce anielskiej napisane przez dr Katarzynę Krzan, redaktor naczelną wydawnictwa e-bookowo, Pawła Bitkę Zapendowskiego, kuratora wystawy i redaktora antologii, prof. dr hab. Zofię Zarębiankę, przewodniczącą jury poetyckiego, która udostępniła także swoje anielskie wiersze oraz reżysera Włodzimierza Palusińskiego, przewodniczącego jury plastycznego. W Antologii zamieszczono również prace znanych artystów: Stanisława Tabisza, Anny Gertych Malikowej i Jerzego Skąpskiego.   Niniejszy e-book prezentuje wiersze i dzieła sztuki prezentowane na wystawie w Galerii Audialnia w Krakowie, te nagrodzone, oglądane, jak i wiele z tych, jakie z powodu ograniczonego miejsca w galerii, nie mogły się w niej znaleźć. Antologia jest podsumowaniem konkursu ogłoszonego w 2009 roku i rozstrzygniętego w grudniu - wystawa trwała do 2 lutego 2010 roku.        

U źródła

Olaf Tumski

Pewnego dnia zwyczajny trzydziestolatek z Poznania Maciej przeczytał książkę. Była to taka sobie historyjka fantasy. Problem w tym, że nie potrafił o niej zapomnieć, a właściwie o jednej z bohaterek, która nie powróciła z podróży do innego wymiaru i pozostała tam na zawsze. Łapał się na tym, że postać literacką odbiera jak żywą osobę, która woła do niego o pomoc z innego wymiaru. Konsekwencją tej nagłej obsesja było pakowanie się w niepotrzebne kłopoty. Maciej doszedł już do wniosku, że ogarnęło go szaleństwo. Wtedy spotkał człowieka twierdzącego, że bohaterka powieści naprawdę istnieje i przebywa w innym wymiarze. Jak się tam znalazła? Jak można tam trafić i wydostać dziewczynę? Są pewne wskazówki, ludzie, przedmioty i zjawiska. Trzeba je tylko odnaleźć, zebrać razem i umiejętnie z nich skorzystać. To jednak dopiero początek zadania. Inny świat i jego mieszkańcy staną się prawdziwym wyzwaniem. Przekonacie się również jaką siłę mogą mieć wspomnienia.    

Ferit. Aga janczarów 2. Zabij mnie nim przyjdą

Sławomir Łuczak

Ferit (1425 r.) - urodzony w Krakowie, w Koronie Polskiej. W wieku lat trzynastu uprowadzony do osmańskiej Turcji.  W 1438 roku przyjmuje islam i rozpoczyna edukację w elitarnej szkole paziów pałacowych sułtana Murada II w Edirne. Zarządzana przez białych eunuchów placówka ma jedno zadanie - stworzyć liderów dla aparatu wojskowego i urzędniczego rozkwitającego Imperium Osmańskiego. Przed małym chłopcem - podobnie jak i przed innymi brańcami z Serbii, Albanii, Wołoszczyzny i Grecji - otwierają się wrota do wielkiej kariery...   Rok 1444. Młody król Polski i Węgier, Władysław, syn zwycięzcy spod Grunwaldu zrywa postanowienia traktatu pokojowego podpisanego w Segedynie z osmańskimi Turkami.  W towarzystwie wybitnego węgierskiego wodza i stratega Jana Hunyady staje do bitwy wydanej pod Warną przez armię sułtana Murada. Pokonany 10 listopada, ginie. Tymczasem Ferit po krwawej awanturze na warneńskim polu zostaje wysłany do Konstantynopola, aby z woli młodziutkiego sułtana Mehmeda wydrzeć tajemnice miastu, do którego bram dwukrotnie dobijał się jego ojciec, Murad. Nie wie jeszcze dwunastoletni monarcha, że śmiałe dziecinne marzenia pozwolą mu w przyszłości zapisać się na kartach historii, jako al-Fatih, Zdobywca. Po dotarciu do stolicy Cesarstwa Bizantyjskiego Ferit w towarzystwie przyjaciół i wrogów mierzy się z miastem i życiem, które przygotowały dla niego kilka bolesnych lekcji. A zwłaszcza jedną...

Zabić szpiega

Kazimierz Turaliński

22 lipca 1989 roku we Wrocławiu zamordowany został Marek Stróżyk prowadzący dla polskich służb specjalnych działania wywiadowcze w RFN i budujący tam siatkę agenturalną. Najpewniej zginął z rąk żołnierzy kontrwywiadu PRL lub funkcjonariuszy SB. Sprawę umorzono, dowody zaginęły, akta sprawy zostały w istotnej części sfałszowane a później zniszczone. Osoby odpowiedzialne za te zaniedbania i przestępstwa nie zostały pociągnięte do odpowiedzialności. Dziś tworzą kadrę Prokuratury Generalnej, Policji oraz wywiadu wojskowego. Dlaczego zrobili wiele, by zabójcy ich kolegi pozostali nieznani? Książka podzielona została na dwie części. Pierwsza opisuje okoliczności śmierci Marka Stróżyka, błędy i przestępstwa popełnione w czasie prowadzonego dochodzenia, działalność zmarłego i jego powiązania z WSW, Służbą Bezpieczeństwa oraz Agenturalnym Wywiadem Operacyjnym. Druga kreśli tło polityczno-historyczne teatru w którym przyszło mu operować. Tworzącą się w Austrii, Belgii i RFN polskojęzyczną zorganizowaną przestępczość ukierunkowaną na handel bronią, narkotykami oraz przemyt spirytusu. Grę operacyjną służb wywiadowczych państw komunistycznych i NATO. Przestępstwa żołnierzy wplecione w działalność szpiegowską. Zabójstwa opozycjonistów, uczciwych funkcjonariuszy SB oraz działalność zbrodniczego Departamentu IV SB ds. dezintegracji kościoła katolickiego. Dlaczego nadal w Polsce nieznani sprawcy dokonują zabójstw wśród polityków i służb specjalnych? Dlaczego nie wyjaśniono żadnej tego typu sprawy, choć już 22 lata formalnie nie znajdujemy się pod zwierzchnictwem Moskwy? Kim są funkcjonariusze publiczni oczekujący umarzania śledztw? Dlaczego główne rezydentury GRU, KGB i Stasi w Europie Środkowej mieściły się na Dolnym Śląsku? Na te pytania, wbrew pozorom, łatwo o odpowiedzi i częściowo czytelnik odnajdzie je na kartach "Zabić Szpiega". Wciąż jednak nie wiadomo, kto zabił Marka Stróżyka? I kiedy zabójca, jako kolejny niewygodny świadek, popełni samobójstwo albo zginie z ręki "nieznanych sprawców". Spis treści: Manifest lipcowy 1989 roku Dni następne Kontrwywiad wojskowy PRL i SB Niewygodny agent Austria, Belgia, Niemcy Dlaczego Wrocław? Infiltracja i dezintegracja kościoła katolickiego Materiał dowodowy Posłowie: dlaczego musiał umrzeć? Świadek w dwadzieścia lat później Archiwum umorzeń