W Tatrach

Jerzy Lucjan Woźniak

Fenomen gór polega na zauroczeniu nimi. Otwierają nas na transcendencję. To zauroczenie - jeśli nam jest dane je zrozumieć i osiągnąć - pozostaje z reguły na całe życie. Trwa w nas jak krew i myśl. Stajemy się lepsi, uwolnieni od egzystencjalnego egoizmu. Te wiersze o tym chyba mówią. Powstawały przez wiele lat, jako efekt fascynacji górami. Przez nie patrzyłem na świat i analizowałem świat. Teraz im dziękuję za udzielenie kilku surowych i poglądowych lekcji.  To jest trzecie wydanie. Pierwsze, w kilkudziesięciu egzemplarzach - trafiło tylko do przyjaciół i znajomych - numerowane zresztą ręcznie. Drugie, miało już inną rangę. Tomik był promowany na V Zjeździe Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego w Zakopanem w 2001 r. Dr Antonina Sebesta - śledząca wiersze o górach przez ostatnie 25 lat pisała o nim w recenzji internetowej: "Jedno nie podlega dyskusji, poezji Woźniaka nie można uznać za lakoniczną". Kilkanaście zdań dalej, analizując tekst zauważa: "Zdanie 'stoję na Krzyżnem to wszystko jest moje' jest równie prawdziwe, (...) to Krzyżne jak żadna inna z turystycznie dostępnych przełęczy, nadaje się do tego typu refleksji. Pewna osoba (nie roszcząca sobie pretensji do bywania poetą) powiedziała: z Krzyżnego widać całe życie... Wyjście na przełęcz, pod warunkiem, że nie ma na niej ludzi, ma zawsze w sobie coś uroczystego. Interesujące jest również stwierdzenie powstałe na innej przełęczy 'i syn i wnuk i prawnuk - pomyślą to samo' nazwane przez autora 'trwałością pokoleń'. Goethe powiedział, iż 'Góry są ponad dobrem i złem' (w pewnych tłumaczeniach 'poza').To my, ludzie, domagamy się od nich katartycznego działania. Bowiem ich istnienie stanowi wyzwanie dla naszej fizycznej czy duchowej natury. Nazywamy je siedzibą bogów, drogą do Boga czy też surogatem nieśmiertelności (pozostający poza oddziaływaniem religii). Ich wspaniałość i surowość powodują, iż prowokują do refleksji na tematy ostateczne związane z przemijaniem i śmiercią, przed którymi tak bardzo i tak nieudolnie ucieka współczesny człowiek."Od tego czasu minęło 10 lat. Zauważyłem pewne błędy i nieścisłości w drugim wydaniu. To jest trzecie wydanie. Zostało poprawione i rozszerzone - 10 nowych wierszy - w wielu zmieniono wersyfikację.Jerzy Lucjan Woźniak   Tatrzański lastuli mnie i kołysze -leżąc w słońcu na wielkim kamieniu -symfonię słyszęjakoś wrósł we mniew trzewia w krewczy już był przy mojej kolebce?na moim pogrzebiez wiatrem zagwiżdże naszą pieśń -porozmawiamy przez korzenie    

Finanse publiczne Ukrainy

Tomasz Kawka

Książka “Finanse publiczne Ukrainy”opisuje podstawy systemu prawnego Ukrainy, prawo budżetowe, prawo podatkowe, system ubezpieczeń społecznych oraz funkcjonowanie przedsiębiorstw państwowych i komunalnych. Zawiera stan prawny na 1 stycznia 2018 roku.      

Fachowcy

Mander

Jak szeroka Polska cała, Aby ustrzec się manowców, To na każdym władzy szczeblu, Aż się roi od fachowców. A, że przykład idzie z góry, To normalnie daję słowo, Gdzie by człowiek się nie znalazł, Wszędzie równie jest fachowo... Opowiadam w tych wierszykach, O szczególnych zawodowcach, Bo czy kiedyś wcześniej były, Jakieś wiersze o fachowcach? Nawet jeśli ktoś rozpozna, Sprawy stare czy też nowe, Jakiekolwiek podobieństwa, Są tu czysto przypadkowe... Spis treści Wstęp 4 Rzeczpospolita Urzędnicza 5 Starość nie radość 6 Racjonalizacja 11 Budżetowe 13 Lotnisko 15 Inspekcja Transportu Drogowego 17 Stomatolog 20 Auto Cwańczyk 22 Auto Cwańczyk odsłona II 25 Instytucje 29 Foto Lab 31 Sunia 33 Rowerzysta 35 Kontrolerzy 37 Tolerancja warsztatowa 40 Straż miejska 43 Niespodzianka 46 Doktor 48 Sędzia 50 Prezes PKP 52 Opieka Społeczna 54 Posterunek 56 Statystyka 58 Postscriptum 62

Już bez bicia? Spór o klapsa

Anna Golus

Czym jest klaps? Dlaczego bijemy dzieci akurat w pośladki? W jaki sposób bite są dzieci w innych kulturach? Jakie są techniki bicia dzieci? Czy lanie może być aktem miłości? Czy i jak zmieniało się społeczne przyzwolenie na stosowanie kar cielesnych? Jaki jest stosunek Kościoła do takich kar? Jakim zmianom ulegał sposób bicia dzieci na przestrzeni wieków? Czy zawsze usprawiedliwiano kary cielesne rodzicielską miłością? Odpowiadając na te pytania, autorka opisuje historię bicia dzieci na świecie i tradycję stosowania kar cielesnych w naszym kraju, przytacza i analizuje badania opinii społecznej, cytuje swobodne wypowiedzi rodziców na forach internetowych oraz obszerne fragmenty współczesnych poradników zachęcających do wymierzania kar cielesnych. Już bez bicia? Spór o klapsa jest próbą odpowiedzi na pytanie, dlaczego tak trudno nam uznać, że również klaps jest biciem, i dlaczego, choć od 1 sierpnia 2010 roku w Polsce zabronione jest stosowanie kar cielesnych, wciąż tak wielu rodziców przyzwala na bicie dzieci w celach wychowawczych. Fragmenty książki publikowane w serwisie www.naszemaluchy.pl. WSTĘP 5 I. HISTORIA I TRADYCJA BICIA DZIECI 9 HISTORIA PRZEMOCY WOBEC DZIECI 9 TRADYCJA BICIA DZIECI 16 SPOŁECZNA AKCEPTACJA KAR CIELESNYCH 22 KARY CIELESNE NA ŚWIECIE 32 KARY FIZYCZNE W SZKOLE 38 KOŚCIÓŁ A KARY CIELESNE 42 II. TECHNIKI BICIA DZIECI 52 PRĘGI OD BIBLIJNEJ RÓZGI 52 KIEDY DZIECKO ZASŁUGUJE NA LANIE? 55 KLAPS NA GORĄCO I LANIE NA ZIMNO 62 TECHNIKA BICIA WEDŁUG DOBSONA 69 SMALLEYA INSTRUKCJA SPRAWIANIA LANIA 80 KARA JAKO DIALOG W TEORII SŁAWIŃSKIEGO 91 III. SPÓR O KLAPSA 103 POLAKÓW ROZMOWY O KLAPSIE 103 CZYM JEST KLAPS? 111 NIE BIJĘ, DAJĘ I SPRAWIAM 118 KLAPS JAK GWAŁT 122 PUPA NIE SZKLANKA? 128 KLAPS Z MIŁOŚCI 132

Upadek Arcymaga

Przemysław Kałaska

Czemu młody acz niebywale utalentowany mag gnębiony i poniżany podczas nauki w akademii postanawia zbiec wykradając tajemnice swych mistrzów. Jak się jednak niebawem okazuje nauczyciele nie mają zamiaru pozwolić mu odejść bez walki. W pogoń za zbiegiem wyrusza Nia, akademicka miłość Czema. Czy zdesperowany chłopak zdoła obronić swą nowo nabytą wolność i nakłonić ukochaną do porzucenia dotychczasowych mentorów? Jak zakończy się pierwsza desperacka próba wypowiedzenia lojalności czarnoksięskiej elicie? Odpowiedź znajdziecie w tej pełnej zwrotów akcji powieści o zaskakującym zakończeniu.Przemysław KałaskaChęć pisania książek towarzyszyła mi przez całe dzieciństwo. Możliwość tworzenia nowych światów w których nie obowiązują prawa i zasady naszej szarej rzeczywistości. Wówczas podejmowałem nieśmiałe próby literackie których efekty niestety zaginęły. Impuls do rozwinięcia twórczości pojawił się w czasach gimnazjum kiedy to zacząłem pisać do gazetki szkolnej.Najpierw wydałem serię komiksową nieco później zrodziła się koncepcja stworzenia serialu literackiego Smoczy Szmaragd. Do napisania powieści Wróg z Przeszłości umotywowała mnie i dała natchnienie niezbyt dobrze zakończona osobista historia w której główne role odegrałem wraz z koleżanką z klasy. By uhonorować pamięć tych wydarzeń i w pewnym stopniu nadać im szczęśliwe zakończenie pozwoliłem sobie nie zmieniać imion bohaterów. Reszta historii stała się literackim odniesieniem oraz metaforą. Kolejny rok nie zaowocował w sukcesy osobiste.Pierwsze liceum do jakiego trafiłem okazało się miniaturową wersją reżimu autorytarnego pod maską pięknych obietnic kryjącego ofiary zbrodni intelektualnych oraz opresji. Właśnie w tym siedlisku zepsucia i degeneracji napisałem powieść przygodową którą być może jeszcze zaprezentuję. Upadek Arcymaga który stał się mym literackim debiutem Powstał później gdy niby senny koszmar powrócił dramat czasów gimnazjalnych który zmotywował mnie do stworzenia Wroga z Przeszłości.Co prawda moje drugie liceum było dokładną odwrotnością pierwszego jednak esencja problemu była innej natury. Tym razem dramat trwał dwa lata i był bardziej intensywny. Bohaterowie i sceneria się zmienili, zmieniły się również charaktery jednak esencja tragedii pozostała ta sama. Przeżycia całego okresu liceum natchnęły mnie do napisania Upadku Arcymaga. Dzieła rewolucyjnego jeśli chodzi o świat Fantazy. Historia ukazana w Upadku Arcymaga jak cały świat Fantazy posiada jedynie luźne odniesienia do rzeczywistości, jest to przede wszystkim opowieść o Miłości oraz Walce z Systemem, który morduje marzenia.

Winda do nieba

Tadeusz Meszko

Epitafium dla ery kosmicznej. Cuda XXI wieku nie okazały się tak cudowne jak sądzono. Hamulcem rozwoju stała się religia, nastało nowe średniowiecze.   Akcja powieści dzieje się w 2069 roku (stulecie lądowania na Księżycu), w mieście-państwie Dawapolis blisko równika, gdzie zbudowano windę do kosmosu – jak uważają jedni, lub Boga – jak ją widzą drudzy. Osią narracyjną jest śledztwo Barta, poszukującego na zlecenie Ester jej matki Désirée, która porzuciła dziecko zaraz po porodzie. W trakcie tego śledztwa Bart przypadkowo trafia na nowe tropy, mogące wyjaśnić śmierć jego rodziców sprzed ćwierć wieku.  Te dwa śledztwa zaczynają się splatać. W tle toczy się rozgrywka dwóch odłamów Kościoła katolickiego. Spodziewana jest bliska śmierć papieża i zwołanie konklawe. Bart, przypadkowo ratujący życie wiernych w trakcie Wielkanocnej parady platform z figurami świętych, zostaje wykreowany na bohatera. Coraz bardziej zaczyna mu to przeszkadzać w śledztwach, zwłaszcza że internetowe fake news ogłaszają, że postanowił on odnaleźć Boga i przywódcy różnych sekt zaczynają zgłaszać się do niego, przekonując, że to ich Bóg jest tym jedynym.

Manuel II. Przeciwnik i wasal tureckich sułtanów

Adam Szczepański

Któż nie zachwycał się w dzieciństwie baśniami z tysiąca i jednej nocy, śledząc z wypiekami na twarzy przygody okrutnych sułtanów, mądrych wezyrów, ich jeszcze mądrzejszych żon i całej masy nie mniej egzotycznych postaci, uwikłanych w dworskie intrygi, w których kluczową rolę grały namiętności takie jak miłość czy żądza władzy? Prawdopodobnie wielu z nas. Tym przyjemniej stwierdzić, że bohaterowie mogący śmiało odgrywać pierwszoplanowe role w świecie podobnych opowieści istnieli naprawdę. Jednym z nich mógłby być Manuel II Paleolog, cesarz Bizancjum, "jedna z najsympatyczniejszych postaci w historii Cesarstwa". Dodajmy, że także jedna z najbardziej wybitnych. W świecie baśni z tysiąca i jednej nocy doskonale odnaleźliby się także jego sułtańscy przeciwnicy - jak Bajezid Błyskawica czy Mehmed I. "Manuel II Paleolog. Przeciwnik i wasal tureckich sułtanów" to próba odkrycia przed czytelnikiem mało znanego fragmentu historii późnego średniowiecza, a zarazem zapis wysiłków jednego z ostatnich cesarzy dawnego  imperium,  które nieuchronnie zmierza ku upadkowi, by ten upadek jednak powstrzymać albo przynajmniej odwlec. I choć zadanie Manuela wydaje się beznadziejne, to wbrew wszelkim przesłankom jednak się udaje. Na tym tle ukazana jest także historia narodzin nowego imperium, imperium Turków osmańskich. Praca, napisana w oparciu o średniowieczne kroniki i literaturę przedmiotu, spełnia kryteria publikacji naukowej, ale, choć teoretycznie przeznaczona dla ludzi interesujących się konkretną dziedziną historii, może zainteresować nie tylko pasjonatów późnego Bizancjum, lecz i tych, którzy po prostu lubią malownicze opowieści. Zwłaszcza te napisane przez życie.

Siedem grzechów głównych: pycha

Natalia Hebel

To opowiadanie napisałam w czasie pobytu w szpitalu. Od miłej starszej pani dostałam zeszyt, w którym notowałam w wolnych chwilach. Tak powstało to opowiadanie. Dałam je do przeczytania kilku pacjentkom, którym się spodobało, więc postanowiłam je po wyjściu ze szpitala przepisać i wysłać. Jest pierwszym z cyklu o siedmiu grzechach głównych, w planach mam napisanie kolejnych. Inspiracją był cykl filmowy "Dekalog" Kieślowskiego, w którym były przedstawione pouczające historie. "Pycha" opowiada historię dziewczyny, która wpadła w sidła sponsoringu, co doprowadza do tragedii. Nazywam się Natalia Hebel, urodziłam się w 1992 roku. Debiutuję jako pisarka, choć zawsze lubiłam pisać. Jestem absolwentką klasy humanistycznej I LO w Brodnicy, WMiI UMK w Toruniu, gdzie uzyskałam licencjat z matematyki oraz Cosinus I w Toruniu z uzyskanym dyplomem technika bhp. Nie boję się nowych wyznań, lubię się uczyć. Interesuję się historią starożytną i średniowieczną.