W-obec śmierci. Studium intymności sytuacji granicznej

Anna Walczak

Myślenie autorki ma początek w miejscach, gdzie spotyka cierpienie innego i na nie odpowiada. Z tego myślenia zrodzonego z bólu niepewności, świadomości tragiczności, nieodwracalności ludzkiego losu, nieuchronności wyrasta jej poznanie. Jest to szczególny rodzaj poznania: taki, który rzuca światło, wydobywa z cienia tych, od których często odwracamy wzrok; którzy żyjąc, umierają. którzy towarzysząc umierającym, żyją. Jej pismo wychodzi z siebie; wskazuje drogę do tego, co nie-do-pomyślenia, a przecież jest. Czy to w geście przeciwko śmierci, czy naprzeciw śmierci, autorka pisze, by słowem nawiązać więź pomiędzy umownie nazwanymi tu Pierwszym w-obec śmierci i Drugim. Publikacja jest oryginalna w podstawowym sensie tego słowa; zaczyna się od początku, konsekwentnie zbliżając się do początku. Nazwijmy, ostrożnie, ten początek życiem, a wtedy jasne się stanie, że praca jest również życiodajna. Takie książki, jak ta, winny być obowiązkową lekturą dla wszystkich, którzy chcieliby uczyć się bycia dla dobra innego. Inny, zwłaszcza ten, który znajduje się w-obec śmierci, czeka na drugiego, który będzie uważnym czytelnikiem jego u-bywania i dobrym krytykiem swoich u-przedzeń. Z recenzji dr hab. prof. UJ Małgorzaty Opoczyńskiej Książka jest nomen omen intymnym studium obcowania ze śmiercią. gdzie poznajemy sposoby, jak śmierć może manifestować się i objawiać w doświadczeniu osób - umierającej i będącej świadkiem/towarzyszem tej sytuacji granicznej oraz odniesień tej sytuacji granicznej do ciała i cielesności. Zajmowanie się tak zniuansowanymi i delikatnymi kwestiami/sytuacjami/uczuciami wymaga nie lada finezji językowej, a szerzej - metodologicznej. Taką ofertę składa nam, realizuje i w pełni wywiązuje się z niej autorka. Wprost i pośrednio odwołuje się ona do aktualnego stanu badań ze spektrum wielu dziedzin. To wielka wartość tej książki, która napisana jest profesjonalnym/gęstym, ale czytelnym dla wytrawnego i zorientowanego w temacie czytelnika stylem analizy fenomenologicznohermeneutyczno-egzystencjalnej, czasem z piękną literacką. odautorską nutą. Brak takiej, a nawet analogicznej czy zbliżonej publikacji na rynku polskim i światowym - chodzi tu o treść i jej autorskie ujęcie, lecz także styl myślowy zastosowany w pracy. Odwołując się do paradygmatu śladu wykorzystanego w publikacji, może ona zostawić po sobie ów (silny/znaczący) ślad na rynku naukowym; równie ważny jest jej wymiar aplikacyjny w obszarze edukacji, psychologii, medycyny, socjologii, psychoterapii oraz nauk o kulturze. Z recenzji dr. hab. prof. UKSW w Warszawie Andrzeja Pankalli

Między ideologią a utopią. Deinstytucjonalizacja wybranych usług dla osób z niepełnosprawnościami w Polsce. Perspektywa socjologii wiedzy

Zbigniew Głąb

Deinstytucjonalizacja wsparcia osób z niepełnosprawnościami rozumiana jest jako proces odchodzenia od systemu polityki społecznej opartego o placówki zbiorowego zamieszkania na rzecz rozwoju usług w społecznościach lokalnych. Ujmowana z perspektywy klasycznej socjologii wiedzy w wydaniu Karla Mannheima stanowi przykład starcia dwóch zespołów myśli: ideologii i utopii. Pierwszy reprezentuje tradycyjne myślenie o niepełnosprawności w modelu opiekuńczo-medycznym. Drugi zasadza się na podejściu wywodzącym się z, wciąż jeszcze nowego w Polsce, modelu społecznego i prawno-człowieczego niepełnosprawności. Mannheimowska zasada niewartościowania ideologii i utopii pozwala na analizę rozumienia pojęć, jakimi posługują się strony oraz ich wzajemnej relacji wynikającej z sytuacji społeczno-bytowej. W szerszym ujęciu możliwa jest obserwacja, w jaki sposób "nowe" podejścia do polityki społecznej próbują kontestować i wypierać "stare". Jest to zatem wgląd w tworzenie się zmiany społecznej. Jak kształtuje się spór o deinstytucjonalizację? Kim są "konserwatyści" i "reformatorzy'? Jakie są strategie prowadzenia przez nich dyskursu oraz jakimi siatkami pojęciowymi się posługują? W jaki sposób doświadczenie niepełnosprawności i dostęp do władzy warunkują rozumienie deinstytucjonalizacji? Co oznacza "mówienie obok siebie"? Czym jest "praca pośrednicząca" i czy jest ona możliwa? To zasadnicze zagadnienia zaprezentowane w tej książce, prowadzące do konkluzji na temat szans i przyszłości projektu deinstytucjonalizacji w Polsce.

Asia in World Politics: Past, Present, and Future

Marcin Socha, Michał Zaręba

Quick growth of Chinese economy heralded a shift in the balance of power in the Asia-Pacific. In recent years China’s growing assertiveness, manifested by growing military presence in South China Sea, has been perceived as a major security challenge by most of the countries in the region. This situation is not simply a result of the recent changes in economic and political situation in the country, but rather a manifestation of a long history of building economic and political ties in the region and materialization of Chinese ambitions. It seems that China is finally able to materialize its long-time political ambitions in the region. Other security challenges like the nuclear program of North Korea and changing political situation in Myanmar attested to the increasing uncertainty of security situation in Asia which affects the global geopolitical landscape. Change of power in the United States, and Election of Donald Trump as American president in November 2016 was a signal of another shift in the regional security situation. New president following the slogan “America First” launched a process of renegotiating existing security treaties with Asian allies and presented a mare aggressive stance on China which very soon turned into a serious trade conflict. This monograph illustrates different aspects of these complex power shifts and their influence on the current geopolitical situation in the region.

Wokół antropologii fundamentalnej Michaela Landmanna

Witold P. Glinkowski

Uchwycona przez Landmanna "luka antropiczna" jest tym, co wyróżnia człowieka, który w odróżnieniu od innych żywych istot jest zarazem twórcą kultury oraz jej beneficjentem. Ta szczególna sytuacja człowieka stanowi konsekwencję jego ontycznego niedoposażenia, na które składa się niewyspecjalizowanie narządów oraz radykalne zredukowanie instynktu. Trzeba jednak od razu uściślić sens omawianego tu terminu, wskazać na jego względność. O ile bowiem określenie "luka" sugeruje jakiś niedostatek, to jest on orzekany w sposób obiektywny jedynie przy założeniu, że kryterium waloryzacji zakorzenione jest w horyzoncie świata animalnego. W przypadku, gdy rozpatrywanie owej "luki" przebiega z uwzględnieniem specyfiki bytu ludzkiego, jej sens ulega modyfikacji - luka przestaje być brakiem, a okazuje się okolicznością umożliwiającą urzeczywistnianie się nowych jakości, nieznanych światu animalnemu. Człowiek bowiem, będąc z jednej strony istotą kreatywną, tworzącą kulturę, a z drugiej, podlegając modelowaniu przez zastane dziedzictwo kulturowych artefaktów, podlega dwóm odrębnym i przeciwnym sobie siłom - nie tylko zresztą im podlega, ale także je generuje.Uchwycona przez Landmanna "luka antropiczna" jest tym, co wyróżnia człowieka, który w odróżnieniu od innych żywych istot jest zarazem twórcą kultury oraz jej beneficjentem. Ta szczególna sytuacja człowieka stanowi konsekwencję jego ontycznego niedoposażenia, na które składa się niewyspecjalizowanie narządów oraz radykalne zredukowanie instynktu. Trzeba jednak od razu uściślić sens omawianego tu terminu, wskazać na jego względność. O ile bowiem określenie "luka" sugeruje jakiś niedostatek, to jest on orzekany w sposób obiektywny jedynie przy założeniu, że kryterium waloryzacji zakorzenione jest w horyzoncie świata animalnego. W przypadku, gdy rozpatrywanie owej "luki" przebiega z uwzględnieniem specyfiki bytu ludzkiego, jej sens ulega modyfikacji - luka przestaje być brakiem, a okazuje się okolicznością umożliwiającą urzeczywistnianie się nowych jakości, nieznanych światu animalnemu. Człowiek bowiem, będąc z jednej strony istotą kreatywną, tworzącą kulturę, a z drugiej, podlegając modelowaniu przez zastane dziedzictwo kulturowych artefaktów, podlega dwóm odrębnym i przeciwnym sobie siłom - nie tylko zresztą im podlega, ale także je generuje.

Stosunki państwa i Kościoła katolickiego w konstytucyjnym porządku III Rzeczypospolitej Polskiej

Jakub Stępień

Stosunki pomiędzy państwem i Kościołem katolickim pozostają stałym elementem debaty publicznej w III Rzeczypospolitej Polskiej. Zagadnienie "właściwego kształtu" tych stosunków omawiane jest nie tylko w ramach dyskursu naukowego, lecz także w przestrzeni politycznej, medialnej oraz w prywatnych, nierzadko burzliwych rozmowach. Niniejsza publikacja stanowi próbę zabrania głosu w tej dyskusji poprzez kompleksowe przeanalizowanie współczesnego kształtu relacji wzajemnych państwa i Kościoła katolickiego w konstytucyjnym porządku III Rzeczypospolitej Polskiej. Badania przeprowadzono w oparciu o wykładnię przepisów prawa międzynarodowego, państwowego i kościelnego, a następnie zestawiono je z praktyką działania jednostek - członków wspólnoty państwowej i kościelnej, Kościoła katolickiego jako związku wyznaniowego oraz przedstawicieli władz kościelnych i państwowych. Przyjęta metoda pozwoliła na wyodrębnienie rodzajów i obszarów ewentualnych naruszeń, a także wskazanie możliwości zmian współczesnej regulacji w celu zagwarantowania przestrzegania konstytucyjnych standardów omawianych relacji.

Współczesne wyzwania prawa podatkowego. Księga jubileuszowa dedykowana Profesorowi Włodzimierzowi Nykielowi. Tom 1

Adam Mariański, Dariusz Strzelec, Michał Wilk

Profesor Włodzimierz Nykiel w 2021 r. obchodził siedemdziesiąte urodziny. To znakomita okazja do podziękowania Jubilatowi za Jego dotychczasową działalność naukową i akademicką. Redaktorzy niniejszej księgi jubileuszowej - wieloletni współpracownicy Pana Profesora w Katedrze Prawa Podatkowego na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Łódzkiego, w Centrum Dokumentacji i Studiów Podatkowych oraz w Fundacji CDiSP - mają także osobiste powody do wdzięczności względem Jubilata. Naukowy i akademicki życiorys Profesora jest bardzo bogaty, a jego niezwykle istotnym elementem jest współpraca międzynarodowa. Jubilat zawsze wysoko cenił sobie kontakty z innymi ośrodkami oraz środowiskami naukowymi, co pozwoliło zbudować międzynarodową renomę łódzkiej szkoły prawa podatkowego wraz z Katedrą i Centrum. Z tych względów jako redaktorzy księgi uznaliśmy, że powinniśmy ją podzielić na dwa tomy. Autorami pierwszej części są wybitni przedstawiciele polskiej nauki i praktyki prawa podatkowego i finansowego. Na drugi tom składają się natomiast opracowania przygotowane przez zagranicznych przyjaciół i kolegów Jubilata - wybitnych przedstawicieli nauki i praktyki prawa podatkowego z innych państw. Księga powstawała w burzliwych czasach pandemii COVID-19 i wojny w Ukrainie. Choć większość tekstów wpłynęła już w 2021 r., prace redakcyjne i wydawnicze nie zakończyły się przed siedemdziesiątymi urodzinami Profesora, przez co część obserwacji poczynionych przez autorów mogła nieco stracić na aktualności. W międzyczasie jubileusz siedemdziesiątych urodzin Profesora (grudzień 2021 r.) zbiegł się z jubileuszem dwudziestopięciolecia Centrum Dokumentacji i Studiów Podatkowych założonego i kierowanego przez Jubilata (grudzień 2022 r.) oraz z jubileuszem pięćdziesięciolecia pracy naukowej Profesora (październik 2023 r.). Liczymy na to, że ta księga, ostatecznie złożona do druku w 2024 r. i tym samym związana z trzema jubileuszami ważnymi dla Profesora Włodzimierza Nykiela, będzie dla czytelników źródłem wielu inspiracji naukowych. Redaktorzy

Historio, historio, cóżeś ty za pani. Eseje historiograficzne

Rafał Stobiecki

Tytuł książki świadomie nawiązuje do wiersza Agnieszki Osieckiej. Poetka odsłania przed nami tę twarz historii, której często nie chcemy widzieć, którą podświadomie odrzucamy. Nie dostojnej muzy Klio, ale historii będącej ciężarem, obezwładniającej, pretensjonalnej, bezwzględnej, oskarżającej. Ale jest jeszcze inna twarz przeszłości. To historia pokrzepiająca, przeszłość jako bajka opowiadana przez zwycięzców i moralistów, w gruncie rzeczy niewiele znacząca poza samą sobą. Zdając sobie sprawę z pewnej przewrotności, która towarzyszy naszym zmaganiom z historią, w niniejszej pracy chciałbym upomnieć się o ten rodzaj historii, który przeciwstawia się dwóm wcześniej wymienionym, zwrócić uwagę na potrzebę historii refleksyjnej, krytycznej, świadomej swoich ograniczeń. Zebrane w książce teksty zdecydowałem się podzielić na trzy dopełniające się części. Pierwsza z nich dotyczy historiografii, druga koncentruje się na zjawisku pamięci zbiorowej/pamięci historycznej, trzecia grupuje wypowiedzi na temat szeroko dyskutowanej ostatnio kategorii "polityki historycznej", tej dawnej i tej współczesnej. Ideą spajającą zebrane w tej książce szkice jest przeświadczenie o różnych formach obecności przeszłości w kulturze. W zależności od kontekstu może ona służyć celom poznawczym, emancypacyjnym, ludycznym czy propagandowym. Ów nadmiar historii i różne użytki, które z niej czynimy, są znakiem epoki.

София - олицетворенная Премудрость Божия. История сюжета в византийско-славянской культуре

Zofia A. Brzozowska

В основе этой книги - кандидатская диссертация, подготовленная на Кафедре истории Византии Лодзинского университета и защищенная в апреле 2015 г. В центре внимания автора находятся представления и изображения, связанные с Софией - олицетворенной Премудростью Божией, характерные для духовной культуры восточного христианства, особенно Византии и ареала Slavia Orthodoxa. София Бжозовска пытается найти ответ на вопрос, кем, по мнению средневековых византийских и славянских авторов, была представленная в женском образе Премудрость Божия: имеем ли мы дело с символическим изображением Бога (Христа-Логоса или Святого Духа) или же с идеей второй, женской природы Творца? Монография была впервые опубликована издательством Лодзинского университета в 2015 г. Данное издание является переводом книги на русский язык. Основная цель монографии - показать место Софии в культуре ареала Slavia Orthodoxa. В книге анализируются избранные памятники средневековой южно- и восточнославянской письменности: тексты, в которых Премудрость Божия отождествлялась с Христом, ассоциировалась с Богородицей или фигурировала как отдельная личность с явно выраженной женской идентичностью. Автор стремится собрать и сопоставить как можно больше примеров иконографических изображений олицетворенной Премудрости Божией, появляющихся на иконах, миниатюрах, украшающих рукописи, мозаики и настенные росписи. Текст дополнен анализом новых источников, введенных в научный оборот в последние годы (археологические открытия и результаты кодикологических исследований).