Na Dzikim Zachodzie. To-kei-chun

Karol May

W niespodziewany sposób na bezkresnych preriach Dzikiego Zachodu pojawia się postać, która wzbudza zainteresowanie i pytania. Jest nią Dżafar, Pers o arystokratycznym pochodzeniu. Jednak nikt nie jest w stanie rozwikłać tajemnicy jego obecności w tych dzikich, niebezpiecznych okolicach ani zrozumieć prawdziwego powodu jego podróży. W krótkim czasie po przybyciu Dżafar zostaje porwany przez grupę Komanczów, którzy pod wodzą sprytnego To-kei-chuna, stanowią znaczące zagrożenie na tych ziemiach. Kiedy wieść o porwaniu dociera do Old Shatterhanda, niezwłocznie stawia czoła niebezpieczeństwu. Jego celem jest uwolnienie jeńca z rąk czerwonoskórych wojowników, ale równocześnie fascynuje go tajemnicza misja Dżafara i cel jego podróży przez ten dziki i nieprzewidywalny region. Powieść "Na Dzikim Zachodzie: To-kei-chun" to nie tylko historia pełna ekscytujących przygód i niebezpieczeństw, ale także zagadka, która stawia pytania o tożsamość i motywacje głównego bohatera. Karol May, znakomity twórca przygód na Dzikim Zachodzie, potrafi zaskakiwać czytelnika, trzymając go w napięciu na każdej stronie. Jego talent narracyjny sprawia, że każda strona tej książki jest fascynującą podróżą w świat tajemnic, przygód i niezwykłych postaci. Dla miłośników literatury przygodowej "Na Dzikim Zachodzie: To-kei-chun" to lektura, której nie można przegapić.

O zjawiskach cudownych i cudownych zdarzeniach

Andrzej Sarwa

Autor w niezwykle interesujący sposób opisuje niezwykłe zdarzenia przypisywane Bogu a także cudowne zjawiska związane z wizerunkami Jezusa, Maryi i świętych. Zjawiska te miały miejsce w Europie i w Polsce w czasach dawnych oraz współcześnie. Obowiązkowa pozycja domowej biblioteki fascynatów zjawisk niewytłumaczalnych naukowo.

Tartarin z Tarasconu

Alphonse Daudet

Prowansalskie miasto Tarascon jest tak entuzjastycznie nastawione do polowań, że w pobliżu nie ma żadnej zwierzyny, a jego mieszkańcy uciekają się do opowiadania historii myśliwskich i rzucania w powietrze własnymi czapkami. Tartarin, pulchny mężczyzna w średnim wieku, jest głównym łowcą czapek, ale po jego entuzjastycznej reakcji na widok lwa atlaskiego w podróżującej menażerii, nadpobudliwe miasto rozumie, że planuje wyprawę myśliwską do Algierii. Aby nie stracić twarzy, Tartarin jest zmuszony wyjechać po zgromadzeniu absurdalnej masy sprzętu i broni. Na statku z Marsylii do Algieru spotyka się z oszustem udającym czarnoksiężnika z Czarnogóry... a co było dalej będzie można dowiedzieć po przeczytaniu całej książki. Zachęcamy!

Luzjady Os Lusiadas Epos w dziesięciu pieśniach

Luis Vaz de Camoes

Luzjady to portugalski epos narodowy, który wyszedł spod pióra Luísa Vaz de Cames (1524-1580) najwybitniejszego szesnastowiecznego portugalskiego poety. Autor pochodził ze zubożałej rodziny szlacheckiej. Wychowywał się w Coimbrze, gdzie odebrał staranne wykształcenie, potem przeniósł się Lizbony. Po roku 1550 toczył burzliwe życie - walczył w Afryce, w latach 1552-3 siedział w portugalskim więzieniu, a po odzyskaniu wolności następne szesnaście lat życia spędził w południowo-wschodniej Azji. Uważa się, że poemat został napisany (przynajmniej w znacznej swojej części) w latach 1558-1560, podczas pobytu autora w Chinach. W roku 1560 utwór nieomal nie przepadł, kiedy to statek, na którym podróżował Cames zatonął podczas przeprawy przez Morze Chińskie. W roku 1569, po powrocie do ojczyzny, do Lizbony, Cames rozpoczął starania o wydanie eposu drukiem. Na zgodę musiał czekać jednak kilka lat. W związku z czym spod prasy drukarskiej wyszedł on dopiero w roku 1572 i miał dwa wydania. Tematem utworu jest wyprawa Vasco da Gamy z lat 1497-1499 dzięki której odkryto drogę morską do Indii i złamano arabski monopol na handel korzeniami. Mimo iż poemat opiewa wyprawę tego wielkiego żeglarza i odkrywcy, to w rzeczywistości sławi cały naród portugalski, opowiadając jego heroiczne dzieje - dzieje Luzów, jak wówczas nazywano Portugalczyków. Stąd też tytuł dzieła - Luzjady.

Historia Kościoła polskiego od czasów pogańskich do śmierci Bolesława Śmiałego

Melchior Buliński

UWAGA! e-book jest skanem zapisanym w formacie PDF. Plik pdf uniemożliwia przeszukiwanie i kopiowanie tekstu CZĘŚĆ PIERWSZA: Wstęp. O narodach słowiańskich w ogólności. Rozdział I. Krótka wzmianka o religii Słowian przed przyjęciem chrześcijaństwa. Rzut oka na ludy Słowiańskie. Religia Słowian pogańskich. Święta uroczyste u Słowian pogańskich. Świątynie Słowian pogańskich. Powaga i przywileje kapłanów Słowiańskich. Obrzędy pogrzebowe u Słowian pogańskich. Rozdział II. Szerzenie się religii chrześcijańskiej pomiędzy ludami Słowiańskimi. Ślady chrześcijaństwa u Słowian przed wiekiem IX. Wzrost i upadek państwa wielkomorawskiego w wieku IX i X. Prace apostolskie świętych apostołów Cyrylla i Metodiusza pomiędzy ludami słowiańskimi. Badania historyczne wyjaśniające, że te kraje, z których Cyryl i Metodiusz pochodzili, jak również i te, w których wiarę świętą ogłaszali, do Patriarchatu Rzymskiego należały. Nawrócenie do wiary świętej Bułgarów. Nawrócenie Czechów do wiary chrześcijańskiej. Nawrócenie Rusinów do wiary chrześcijańskiej. Nawrócenie Słowian północnych do wiary chrześcijańskiej, a przytem ich zniemczenie. CZĘŚĆ DRUGA: Historia Kościoła polskiego od przyjęcia religii chrześcijańskiej przez Mieczysława I, aż do śmierci króla Bolesława Śmiałego. Ogólny pogląd na dzieje tak polityczne, jako i religijne w ciągu tego okresu. Rozdział I. Stan społeczny i religijny w Polsce aż do drugiej połowy wieku X. Bliższe stosunki oraz łączenie się różnych ludów słowiańskich w jeden skład państwa polskiego. Ślady religii chrześcijańskiej w Polsce przed Mieczysławem I. Rozdział II. Stan religijny i polityczny Polski od Mieszka I do śmierci Bolesława Śmiałego. Mieczysław I przyjmuje wiarę chrześcijańską. Bolesław Chrobry (r. 992-1025) religię chrześcijańską w Polsce utwierdza. Kościół polski za Mieczysława Gnuśnym zwanego (r. 1026-1034). Reakcja poganizmu w czasie bezkrólewia (r. 1034-1040), napady i rabunki Czechów. Kazimierz Odnowiciel przywraca w Polsce pokój i ustala religię chrześcijańską (r. 1040-1058). Stan polityczny i religijny w Polsce pod rządami Bolesława Śmiałego (1058-1080). Zabójstwo św. Stanisława Biskupa Krakowskiego.

Ostrożnie z ogniem

Józef Ignacy Kraszewski

Ogniste kobiety, igranie z ogniem uczuć znakomita powieść polskiego tytana pióra Józefa Ignacego Kraszewskiego. Fragment: A ja, zawołała blondynka, żywo podnosząc głowę i wyciągając rękę jakby wskazywała miejsce, w którym przed nią ktoś miał uklęknąć - ja, żebym kochała, żebym najmniejszą oznaką wzajemności opłaciła miłość, żądam po moim przyszłym kochanku, jak starożytna heroina: jak księżniczka w bajce, tysiąca, tak tysiąca dowodów przywiązania. Dwom, trzem, nie wierzę. - Ci panowie mają nas za słabe i łatwowierne istoty; myślą sobie - O! bylebym się uśmiechnął do niej, bylebym tylko chciał. O! nie! nie! ze mną to nie będzie tak łatwo. - Nim uwierzę, nim się poddam, musi mi mój kochanek wycierpieć męki czyśćcowe; będę go dręczyć, będę go drażnić, będę go ujeżdżać. - Aż miłość w nim zabijesz, odparła czarnooka. - Ja bo takiej miłości, która zabić łatwo, jakiegoś tam robaczka, co to mu lada chłodek szkodzi, lada ciepło go o mdłości przyprawia - nie chcę, nie chcę. Wszystko, albo nic. Chce kochać, ale kochać raz na zawsze, całą duszą, całem sercem, życiem całym. A wzajemnie chcę duszy, serca i życia. - Duszko chcesz wiele, chcesz za wiele! - A nie - to nie będę kochać wcale, zawołała żywo blondynka - Co mi tam! te wasze bladoróżowe miłostki wykwitające z każdą wiosną, opadające za każdą zimą, to funta kłaków nie warte. Zdecydowanie polecamy!!!

Mistyczne Ciało Chrystusa a charaktery sakramentalne

Włodzimierz Piątkiewicz

Nie jest prawdą, żeby teologia tylko dla teologów była. Tylko teolog pisać o niej może, ale każdy wykształcony chrześcijanin może zrozumieć z niej wszystko, co mu się w sposób odpowiedni wyłoży. Każdy też chrześcijanin może być święcie ciekaw wielkich rzeczy, których teologia uczy. Jeżeli tak pozytywny myśliciel, jak Arystoteles, zrobił tę uwagę, że wiadomość choćby tylko prawdopodobna o zagadnieniach wyższych, więcej człowieka zadowala, niż najpewniejsza wiedza o rzeczach poziomych o ileż bardziej obchodzić człowieka może, i umysł i serce jego pociągać, przedmiot cieszący się w głównych swych zarysach pewnością absolutną a tak wysoki, że aż do zetknięcia z Bogiem dochodzi a przy tym nie abstrakcyjny, lecz silnie i wielorako z życiem związany.

Haru

Lafcadio Hearn

Jedna z japońskich opowieści opartych na miejscowej tradycji mającej źródło w autentycznych wydarzeniach. Jest to opowiadanie o tragicznej miłości, o kobiecie imieniem Haru, która poświęciła mężowi całe życie i całą siebie, ale on odwdzięczył się jej zdradą. Kiedy zrozumiał czego się dopuścił, było już za późno... Dziwiono się pisze autor że nie został kapłanem co byłoby najlepszym dowodem, że się w nim sumienie obudziło. Przesiaduje do dziś dnia wśród swych sztuk jedwabiu z Kioto i posążków bogów z Osaka poważny i milczący. Pomocnicy handlowi mówią, że jest dobrym pryncypałem nigdy do nikogo szorstko nie odezwie się. Nieraz pracuje długo w nocy. Mieszkanie zmienił. W ładnym domku, w którym kiedyś mieszkała Haru, mieszkają dziś obcy ludzie a jego właściciel nigdy się w nim nie pokazuje. Może dlatego, że obawia się zobaczyć nikły cień, układający kwiaty lub, z wdziękiem lilii, pochylający się nad złotymi rybkami w sadzawce. Ale, gdziekolwiek mieszkał, zawsze w cichych godzinach spoczynku czuł przy sobie czyjąś bezszelestną obecność... Książka w dwóch wersjach językowych: polskiej i angielskiej. A dual Polish-English language edition.