Podróż uczonego doktora Leonarda i jego przyszłej kochanki, przepięknej Alcesty, do Szwajcarii Słobodzkiej

Mike Johansen

Zwariowana powieść o zwariowanej podróży! Włoski lekarz Leonardo Pazzi i jego "przyszła kochanka" Alcesta podróżują przez malowniczy region Szwajcarii Słobodzkiej, znajdujący się niedaleko Charkowa w północno-wschodniej Ukrainie. Doświadczają serii spotkań z miejscowymi Ukraińcami i górską przyrodą oraz pełnych paradoksów zdarzeń. Bohaterowie są jaskrawymi karykaturami, które przywodzą na myśl znane ze świata literatury postacie, takie jak Nikołaj Gogol czy Laurence Sterne. Podróż uczonego doktora Leonarda... to literacki eksperyment oraz pełna przygód i humoru zabawa konwencją. Łącząc lirykę z esejem autor przedstawia barwne opisy krajobrazów Chersonia i Charkowa, oddając hołd ukraińskiej przyrodzie. Z entuzjazmem celebruje obrazy miejsc oraz radość z doświadczania. Książka jest także idealnym pomnikiem dla bogactwa ukraińskiego modernizmu, który został gwałtownie ucięty przez stalinowskie represje. Mike Johansen (Mychajło Johannsen) (1895-1937) - ukraiński poeta, prozaik, tłumacz, reporter, scenarzysta filmowy i teatralny. Był jednym z intelektualnych liderów renesansu kulturalnego w Ukrainie lat dwudziestych i trzydziestych. Współtwórca czasopism "Literaturnyj jarmarok" i "Uniwersalnyj żurnał" oraz grup literackich Hart i WAPLITE. Jako jeden z ukraińskich artystów rozstrzelanego odrodzenia został zamordowany przez NKWD w 1937 roku.

Spowiedź ducha

Przemysław Lis-Markiewicz

СПОВІДЬ ДУХА (SPOWIEDŹ DUCHA) Головний герой роману - Мацей Жарновський - веде життя повне суперечливості, часто блукає в пітьмі, проте йому вдається і створити сім'ю, і завершити виш, і відкрити адвокатське бюро. У молодості часто падає і мусить підніматися. Поринає в пиятику, розпусту, невибагливість і нерозбірливість у сексуальних стосунках - від ще дитячого еротичного досвіду, який здобув з донькою служниці й сином садівника, до послуг повій і хлопців, які продають себе. Не піклується про дружину та сина, від сина лише вимагає: має читати історичні романи Крашевського, декламувати Міцкевича, Словацького, Шевченка і Франка, опанувати досконало польську та українську мови. Якщо вже піднімається, то тільки завдяки друзям: українцеві Ількові, його батькові - греко-католицькому священнику і колезі-єврею Маурицію.

Cztery szable

Jurij Janowski

Przekład powieści historycznej "Czotyry szable" z 1930 r. autorstwa poety i prozaika ukraińskiego Jurija Janowskiego, której tematem jest rewolucja chłopska na Ukrainie.

Kwiaty Sodomy

Ołeś Ulianenko

Ołeś Ulianenko (1962-2010) - najbardziej kontrowersyjny i radykalny ukraiński prozaik, skandalista i nieprzewidywalny mistrz słowa. Najmłodszy laureat Nagrody Tarasa Szewczenki. Jedyny pisarz w historii niepodległej Ukrainy, którego książki stały się zakazane. Ukraińska Cerkiew Prawosławna Patriarchatu Moskiewskiego rzuciła na niego anatemę, z kolei Komisja Moralności Publicznej wszczęła przeciwko niemu postępowanie karne za propagowanie pornografii. Ulianenko nigdy nie miał stałej pracy. Na życie zarabiał w nielegalnych klubach bokserskich, służył w wojsku w Afganistanie i NRD, był nawet czas jakiś szamanem jakuckim. Przez część swojego życia był mnichem w cerkwi prawosławnej.

Maria

Ułas Samczuk

Potworna prawda o tragicznych czasach. "Maria" - wstrząsająca powieść-kronika, która została napisana przez ukraińskiego pisarza-emigranta Ułasa Samczuka w 1933 roku i od początku była uważana za prawdziwe dzieło sztuki. Szczerość i rozważny styl narracji pozwalają czytelnikowi nie tylko objąć umysłem, ale także wziąć do serca tragedię Wielkiego Głodu i bezbronność człowieka wobec tego zła. Autor opisał w tej powieści 26 285 dni życia Marii na kanwie okrucieństw reżimu, strachów i bólu, ale także miłości, zdrady i poszukiwaniu prawdziwego szczęścia, którego pragnie każdy. Książka ta, dedykowana matkom, które zmarły śmiercią głodową na Ukrainie w latach 1932-1933.

Następca Szatana

Ołeś Ulianenko

Ołeś Ulianenko (1962-2010) - najbardziej kontrowersyjny i radykalny ukraiński prozaik, skandalista i nieprzewidywalny mistrz słowa. Najmłodszy laureat Nagrody Tarasa Szewczenki. Jedyny pisarz w historii niepodległej Ukrainy, którego książki stały się zakazane. Ukraińska Cerkiew Prawosławna Patriarchatu Moskiewskiego rzuciła na niego anatemę, z kolei Komisja Moralności Publicznej wszczęła przeciwko niemu postępowanie karne za propagowanie pornografii. Ulianenko nigdy nie miał stałej pracy. Na życie zarabiał w nielegalnych klubach bokserskich, służył w wojsku w Afganistanie i NRD, był nawet czas jakiś szamanem jakuckim. Przez część swojego życia był mnichem w cerkwi prawosławnej. Powieść "Następca Szatana" jest jedną z najlepszych powieści Ulianenki, w której za atrakcyjną postacią wyrafinowanego intelektualisty kryje się okropna natura nieludzkiego mordercy.

Stulecie Jakowa

Wołodymyr Łys

"Jakiż ja stary jestem - myśli Jakiw. - Jaki stary, Boże mój!". Właśnie się zachwiał na progu swojej chaty. By nie upaść, złapał się za odrzwia. Świat dokądś popłynął. Nie był zdziwiony - już nieraz się tak zdarzało. Dziwiło go coś innego - wcześniej traktował to jakoś inaczej. Zwyczajniej. Jakby tego nie zauważał. Udawał, że nie zauważa. Zatoczył się, to się zatoczył. Stary jest, no i już. A tu coś go zakłuło, jakby przeszyło, w serce czy obok serca. I znowu. Właśnie tak upadnie, serce mu stanie, nie od razu go znajdą. Wtedy będzie mu wszystko jedno - znajdą czy nie, ale teraz nie jest. "Dopóki żyję" - myśli Jakiw. Ano dopóki żyje. Trzeba iść. Iść? Dokąd? I nagle rozumie - trzeba iść, wyglądać listonoszki. Może wreszcie przyniesie wiadomość. Od tej dziewczyny, od tej przeklętej dziewczyniny, Oleńki, Aliony, jak ona mówiła... W życiu starego Jakiwa Mecha, na krótki czas, podobnie jak motyl, pojawia się bezdomna dziewczyna. Pyta, czy kiedykolwiek kochał i wynurza się gdzieś z głębi jego pamięci wspomnienia o miłości, ból i strach, cykl wojen i reżimów, radość i smutek, grzechy i skruchy... Książka ta jest nie tylko o dziadku Poleszuku, mężczyźnie z wymierającego gatunku prawdziwych, którego jak trzaskę ciskało po wodach występującego z brzegów XX stulecia - lecz także w jakiś tajemniczy sposób, jak to zawsze w prawdziwie dobrych książkach bywa - o każdym z nas.

Księżniczka

Olha Kobylanska

"Księżniczka" jest pamiętnikiem dwudziestoletniej Natalii Wierkowiczówny, pełnym czułości, głębokich przemyśleń wokół buntu i wolności. I swobody, której pragnie młoda kobieta. Jest rok 1888. Po śmierci matki Natalka mieszka w domu swojego wujka, profesora Iwanowicza. Przez całe swoje młode życie dziewczyna trapi się problemami nierówności kobiet wobec mężczyzn, ciężkim losem własnego kraju i przykrym położeniem kobiet w społeczeństwie patriarchalnym , którego nie umie i nie chce zaakceptować. Natalka jest bezkompromisową idealistką, marzy o karierze pisarskiej i na przekór całemu światu ze wszystkim stara się radzić sobie sama, a już na pewno bez korzystania z instytucji małżeństwa, które uznaje wyłącznie za zbyteczną transakcję finansową. Bohaterka powieści jest przekonana, iż życie zgodne z oczekiwaniami społeczeństwa, ale za to wbrew własnym ideałom nie jest ani łatwe, ani słuszne, a już na pewno nikogo nie doprowadziło do dokonania rzeczy wielkich. Czy odmieni się jej życie, gdy pozna prawdziwą miłość? Olha Kobylanska (1863-1942) to znana ukraińska pisarka, tłumaczka, wojowniczka o prawa kobiet na Bukowinie, swoje utwory pisała w języku ukraińskim, niemieckim oraz polskim. Jednym z zagadnień, które głęboko ją frasowały, był los kobiet, ich prawo do nauki, pracy i udziału w życiu publicznym. Tej kwestii poświęcona jest powieść pisarki pod tytułem"Księżniczka" (1895), która zachowała swoją aktualność i znaczenie również współcześnie. Olha Kobylanska była emancypantką, co dostrzeżone zostało w literaturze ukraińskiej.