Stalinka

Ołeś Ulianenko

Ołeś Ulianenko (1962-2010) - najbardziej kontrowersyjny i radykalny ukraiński prozaik, skandalista i nieprzewidywalny mistrz słowa. Najmłodszy laureat Nagrody Tarasa Szewczenki. Jedyny pisarz w historii niepodległej Ukrainy, którego książki stały się zakazane. Ukraińska Cerkiew Prawosławna Patriarchatu Moskiewskiego rzuciła na niego anatemę, z kolei Komisja Moralności Publicznej wszczęła przeciwko niemu postępowanie karne za propagowanie pornografii. Ulianenko nigdy nie miał stałej pracy. Na życie zarabiał w nielegalnych klubach bokserskich, służył w wojsku w Afganistanie i NRD, był nawet czas jakiś szamanem jakuckim. Przez część swojego życia był mnichem w cerkwi prawosławnej. W swojej najsłynniejszej powieści "Stalinka" przedstawia życie w szpitalu psychiatrycznym, w którym ludzie powoli przemieniają się w warzywa, są odarci z ludzkiej godności. Pozbawieni są kontaktu ze światem zewnętrznym. Skazani są na śmierć jako "ludzkie szczątki". Jednak nie wszyscy. Główny bohater - Jonasz - próbuje uciec ze szpitala na wolność, wszelako czymże jest wolność w "krainie wiecznych głupców i katów"? Chaos, oszustwo, rozpusta... Życie w murach zakładu psychiatrycznego było -i opresyjne, i okrutne, i zwierzęce. Jednak ucieczce na wolność, oddychając już wolnym powietrzem, Jonasz nie może być prawdziwie wyzwolony. Niesie krzyż. I cierpi.

Mariupol

Przemysław Lis-Markiewicz

Określane neologizmem "pełnoskalowe" (po ukraińsku: pownomassztabne) wtargnięcie wojsk rosyjskich do Ukrainy 24 lutego 2022 roku to tylko kolejna faza wojny, którą Rosja prowadzi przeciwko Ukrainie od 2014 roku. A częścią czego jest wojna? Na pewno walki, konfliktu. Tak jest i w tym przypadku. Rusini (obecni Ukraińcy) wyhodowali na swoim łonie żmiję - Księstwo Moskiewskie, które, posługując się od zarania swoich dziejów do dziś tylko trzema narzędziami (kłamstwo, przemoc, korupcja) najpierw ukradło Rusinom nazwę (i stało się Rosją) i wiarę, następnie język, tożsamość narodową i dziedzictwo kulturowe. Rosja to bez Ukrainy "niedoimperium", dlatego z ogromną wściekłością i nienawiścią Moskale (historyczna nazwa mieszkańców Księstwa Moskiewskiego) niszczą od prawie czterystu lat (właśnie, zatem nie od 2014 roku) wszelkie przejawy niezależności Ukraińców. Moskiewski imperializm, russki mir - stały się symbolem wszelkiego zła. "Mariupol" jest powieścią o niszczeniu Ukrainy przez Moskali, które trwa od czasów Bohdana Chmielnickiego do czasów Wołodymyra Zełenskiego. Obie te postacie są symboliczne. Dla niektórych Chmielnicki był zdrajcą, dla innych - bohaterem. Podobnie jak Zełenski. Albo charyzmatyczny przywódca, albo rosyjskojęzyczny komik-ukrainofob. Powieść dedykowana żołnierzom pułku Azow. Mężczyznom bohaterskim, niezłomnym. A w tle miłość i liczne tabu prawdziwych ukraińskich mężczyzn.

Maria

Ułas Samczuk

Potworna prawda o tragicznych czasach. "Maria" - wstrząsająca powieść-kronika, która została napisana przez ukraińskiego pisarza-emigranta Ułasa Samczuka w 1933 roku i od początku była uważana za prawdziwe dzieło sztuki. Szczerość i rozważny styl narracji pozwalają czytelnikowi nie tylko objąć umysłem, ale także wziąć do serca tragedię Wielkiego Głodu i bezbronność człowieka wobec tego zła. Autor opisał w tej powieści 26 285 dni życia Marii na kanwie okrucieństw reżimu, strachów i bólu, ale także miłości, zdrady i poszukiwaniu prawdziwego szczęścia, którego pragnie każdy. Książka ta, dedykowana matkom, które zmarły śmiercią głodową na Ukrainie w latach 1932-1933.

Spowiedź ducha

Przemysław Lis-Markiewicz

Powieść ta jest odpowiedzią na zalew głupoty, fałszu, nacjonalizmu i populizmu. Jest odporem dla poszukiwania stanowczych i łatwych ocen. Pokazuje, że niepoprawnie rozumiana jednoznaczność w osądach może być domeną ludzi głupich. Główny bohater powieści - Maciej Żarnowski - żyje życiem pełnym sprzeczności i błądzenia, a jednakowoż udaje mu się i założyć rodzinę, i skończyć studia, i otworzyć kancelarię adwokacką. W młodości nieraz upada i musi się podźwignąć. Zatraca się w pijaństwie, rozpuście, korzysta z usług prostytutek i sprzedających się chłopców. Pracoholizm, alkoholizm i seksoholizm wysysają z niego tyle energii i czasu, że nie zajmuje się ani synem, ani żoną. Od syna tylko wymaga: ma czytać powieści historyczne Kraszewskiego, deklamować Mickiewicza, Słowackiego, Szewczenkę i Frankę i doskonale opanować język polski i ukraiński. Jeśli się podnosi, to dzięki przyjaciołom: Ukraińcowi Ilkowi, jego ojcu - duchowemu greckokatolickiemu i Żydowi Maurycemu.

Zachar Berkut

Iwan Franko

Wiek XIII. Mała społeczność wiedzie spokojne życie w zagubionej w Karpatach wiosce. Czas prosperity może się jednak wkrótce skończyć. W ich stronę nadciągają mongolskie hordy. Zachar Berkut i jego żona Rada, którzy stoją na czele rady wioski musza podjąć ważne decyzje. Chodzi o uratowanie wioski i ochronę jej mieszkańców. Gdy wojska Burudy Khana zaczynają się zbliżać, Berkutowie postanawiają wysłać swoich synów - Iwana i Maksyma - do bogatego bojara, Tuhara Wilka. Chcą, by objął protekcją wioskę. Tuhan na początku nie ma zamiaru tego robić, ale wkrótce zmienia zdanie pod wpływem swojej córki, Myrosławy. Sytuacja się komplikuje, gdy bojar dowiaduje się, że Myrosława zakochała się w Maksymie. Mongolskie wojska tymczasem łupią kraj, a mała wioska postanowiła walczyć o niepodległość.

Następca Szatana

Ołeś Ulianenko

Ołeś Ulianenko (1962-2010) - najbardziej kontrowersyjny i radykalny ukraiński prozaik, skandalista i nieprzewidywalny mistrz słowa. Najmłodszy laureat Nagrody Tarasa Szewczenki. Jedyny pisarz w historii niepodległej Ukrainy, którego książki stały się zakazane. Ukraińska Cerkiew Prawosławna Patriarchatu Moskiewskiego rzuciła na niego anatemę, z kolei Komisja Moralności Publicznej wszczęła przeciwko niemu postępowanie karne za propagowanie pornografii. Ulianenko nigdy nie miał stałej pracy. Na życie zarabiał w nielegalnych klubach bokserskich, służył w wojsku w Afganistanie i NRD, był nawet czas jakiś szamanem jakuckim. Przez część swojego życia był mnichem w cerkwi prawosławnej. Powieść "Następca Szatana" jest jedną z najlepszych powieści Ulianenki, w której za atrakcyjną postacią wyrafinowanego intelektualisty kryje się okropna natura nieludzkiego mordercy.

Endek

Przemysław Lis-Markiewicz

Історія існує не для того, щоб її вифантазовувати в диму сигарет, а для того, щоб, писана кров'ю в гарматному диму, вона стала уроком для нащадків. Вибір. Це те, що автор постійно заставляє робити своїх героїв. Як бути, коли твого сина вбили люди, яким ти зобов'язаний життям? Чи варто підтримувати інтереси нації, представники якої письмово начебто взяли на себе вину за смерть твоєї матері? І як оцінити мародерство з точки зору моралі, коли це єдиний спосіб врятувати себе, своїх дітей і близьких тобі людей? Знову ж таки, чи може філософське споглядання світу з позиції служити відправною точкою для поступу й змін, і наскільки це, зрештою, відповідально стосовно залежних від тебе людей? Чи можна закохатися в окупанта? А в людину іншого віросповідання? Чи буде щасливим шлюб, якщо його не благословили батьки або осудила громадськість? Зрештою, чи можна вважати гріховним союз двох чоловіків або двох жінок, якщо Природа створила їх саме такими? На ці та інші запитання читач намагається дати відповідь разом з героями роману. PRZEMYSŁAW LIS- MARKIEWICZ Засновник та голова правління Познанського Товариства ім. Івана Франка. Закінчив юридичний факультет в Польщі та в Україні, а також англійську, українську філологію і міжнародну торгівлю. Автор книг "Біткойни. Майбутнє інвестування", "Сповідь Духа" та "Москаль". Судовий експерт у галузі економіки та торгівлі. Має юридичну фірму.