Beniowski

Juliusz Słowacki

„Beniowski” to poemat dygresyjny autorstwa Juliusza Słowackiego, obok Adama Mickiewicza uznawanego powszechnie za największego przedstawiciela polskiego romantyzmu. „Beniowski” składa się z pięciu pierwszych pieśni które zostały opublikowane za życia Słowackiego. Akcja utworu opowiada o podróżach i losach szlachcica Maurycego Beniowskiego (wzorowanego na rzeczywistym awanturniku o tym nazwisku). Zgodnie z regułami poematu dygresyjnego, fabuła obejmuje jedynie niewielką część utworu. Narrator wielokrotnie odchodzi od niej, aby przedstawić własne uwagi na temat aktualnego życia literackiego, sytuacji politycznej i społecznej czy własnego życia.

Wiersze Tom 1

Cyprian Kamil Norwid

“Wiersze Tom 1” to zbiór wierszy Cypriana Kamila Norwida, polskiego poety, prozaika i dramatopisarza. Często jest on uznawany za ostatniego z czterech najważniejszych polskich poetów romantycznych.   Jest to pierwszy z trzech tomów wierszy Cypriana Kamila Norwida. Tom ten składa się z ponad 60 wierszy tego wybitnego poety.  

Sfinks bez tajemnicy

Oscar Wilde

  „Sfinks bez tajemnicy” to opowiadanie Oscara Wilde, słynnego irlandzkiego dramatopisarza, prozaika oraz poety czasu modernizmu. Bohater tego opowiadania to wykształcony i błyskotliwy człowiek który poznaje zagadkową kobietę. Jej tajemnice fascynują go, jednocześnie jednak burzą jego uporządkowany świat.

Śpiewy historyczne

Julian Ursyn Niemcewicz

"Śpiewy historyczne" to dzieło Juliana Ursyna Niemcewicza, pisarza, historyka i działacza społecznego, a także uczestnika insurekcji kościuszkowskiej. Jest to zbiór pieśni historyczno-patriotycznych autorstwa Juliana Ursyna Niemcewicza, tworzący wyidealizowaną wizję przeszłości Polski.

Siłaczka

Stefan Żeromski

“Siłaczka” to książka autorstwa Stefana Żeromskiego, polskiego prozaika, publicysty i dramaturga. Żeromski był czterokrotnie nominowany do Nagrody Nobla w dziedzinie literatury.   “Siłaczka” to słynna nowela Stefana Żeromskiego. Bohaterowie tego utworu to para młodych entuzjastów: lekarz i nauczycielka. Na prowincji podejmują pracę u podstaw, podzielając wiarę pozytywistów, że przyniesie ona szczęście, dobrobyt, wysoki poziom rozwoju cywilizacyjnego i kulturalnego całego społeczeństwa. W imię tej ostatniej wartości rezygnują z własnych karier, szczęścia, a nawet miłości.  

Bracia Zmartwychwstańcy

Józef Ignacy Kraszewski

“Bracia Zmartwychwstańcy” to książka Józefa Ignacego Kraszewskiego, polskiego pisarza i publicysty oraz autora największej liczby wydanych książek w historii literatury polskiej i siódmego autora na świecie pod tym względem.    Akcja powieści toczy się na początku XI wieku. Po wielu zwycięskich wojnach Polska pod panowaniem Bolesława Chrobrego wydaje się potężna i bezpieczna. Jednak Bolesław wie, że to tylko pozory. Cesarstwo niemieckie i Ruś Kijowska, niegdyś pokonane przez księcia, teraz czekają na odpowiedni moment, by wziąć odwet. Księcia niepokoi też rywalizacja pomiędzy jego synami - młodszym Mieszkiem i starszym Bezprymem.  

The Admirable Bashville

George Bernard Shaw

“The Admirable Bashville” is a play by George Bernard Shaw, an Irish playwright who became the leading dramatist of his generation, and in 1925 was awarded the Nobel Prize in Literature.   “The Admirable Bashville” is a short play based loosely on Shaw’s novel “Cashel Byron's Profession”. The play was written to protect American copyrights after the novel became unexpectedly successful in the United States.  

Przeklęte szczęście

Bolesław Prus

„Przeklęte szczęście” to utwór autorstwa Bolesława Prusa, jednego z najwybitniejszych przedstawicieli polskiej literatury pozytywizmu i współtwórcy realizmu.   “ Są fakty, dowodzące, że panią Helenę całusy nie nudziły, ani martwiły, lecz niewątpliwem jest, że w czasie tych uroczystości odwracała głowę od okna. Mąż przyznawał, że jest to zabawne, choć nie wiedział, dlaczego odwracała głowę od okna, ale żona wiedziała, że robi to z obawy. Naprzeciw nich bowiem było inne okno, a w niem pewien żółty starzec z rzadkiemi faworytami siwemi. Ile razy młodzi poczynali się całować, tyle razy staruch ukazywał się w swojem oknie, w białej szlafmycy, z ponsowym fontaziem na wierzchu, i śmiał się, mrużąc oko i pokazując jeden ząb taki żółty, jak on sam.  Helunia ze złości kupiła dziesięć łokci muślinu i pozasłaniała wszystkie okna. Od tej pory, zamiast skrzywionej twarzy sąsiada, widziała tylko ponsowy fontaź jego szlafmycy, który trząsł się jak galareta, prawdopodobnie z wielkiej irytacji. Dobrze tak dziadziskowi, niech się nie śmieje!...”