Dywan wschodni. Egipt

Antoni Lange

Z literatury egipskiej w ścisłym tego słowa znaczeniu, pozostało nam niewiele. Być też może dlatego, że było jej niewiele. Posiadamy trochę powiastek, trochę pieśni ludowych, wreszcie utwór pośredni między kroniką a eposem, znany pod nazwą Ramesseida, dzieło rzekomo Pentaura; niektórzy widzą w tym poemacie egipskim pierwowzór Iliady. Należy przypuszczać, że literatura egipska, jaka nam pozostała hieratyczna, kapłańska, zaklinawcza, mitologiczna i teologiczna nie obejmowała całego życia Egipcjan. Dusza Egipcjan była zdaje się bezwzględnie opętana sprawą śmierci i nieśmiertelności; wszystkie Księgi Umarłych, hymny do bogów i t. d. poruszały przede wszystkim tę, a nie inną sprawę. Ale skądinąd wiemy, że Egipcjanie byli bardzo weseli; że Egipcjanki były bardzo namiętne i w sztuce miłości wyćwiczone; że rozmyślając ciągle o śmierci, Egipcjanie kochali życie. Kielichy, w których pijali wino na ucztach, miały zawsze na sobie trupią głowę; nie znaczyło to jednak Memento mori, ale właśnie Carpe diem, bo śmierć nadchodzi rychło. Mimo to ostatecznie tajemnica śmierci i połączona z nią obrzędowość nadała wyraz religijno-grobowy większości pomników literackich Egiptu, których zbiór tutaj prezentujemy.

Nad Niemnem

Eliza Orzeszkowa

Nad Niemnem społeczno-obyczajowa powieść pozytywistyczna Elizy Orzeszkowej z 1888 roku. Trzytomowy utwór przedstawia panoramę polskiego społeczeństwa drugiej połowy XIX wieku, nawiązując również do czasów powstania styczniowego. Powieść publikowano po raz pierwszy w odcinkach na łamach Tygodnika Ilustrowanego od stycznia do grudnia 1887. W postaci książkowej Nad Niemnem ukazało się w edycji warszawskiego Gebethnera i Wolffa w roku następnym. Stanisław Brzozowski nazwał Orzeszkową młodszą siostrą Mickiewicza. Popularność powieści przekroczyła oczekiwania autorki, ale spowodowała też zainteresowanie cenzury, o ile pierwsze wydania przeszły bez zastrzeżeń, o tyle planowane czwarte, w 1890 roku, zostało wstrzymane. (Za Wikipedią).

Król Duch, czy Królowie-Duchy? Przyczynek do niedokończonej epopei Juliusza Słowackiego z dodatkiem jej tekstu

Ignacy Matuszewski

UWAGA! e-book jest skanem zapisanym w formacie PDF. Plik pdf uniemożliwia przeszukiwanie i kopiowanie tekstu REPRINT. Król-Duch, uważany przez długi czas za mętny chaos majaczeń obłąkanego na wpół artysty, staje się, dzięki wytrwałym pracom kilku krytyków czcicieli Słowackiego, z każdym rokiem przejrzystszy, jaśniejszy i zrozumialszy dla ogółu. Ignacy Erazm Stanisław Matuszewski (1858-1919) krytyk literacki, współpracownik Przeglądu Tygodniowego, kierownik literacki Tygodnika Ilustrowanego, autor artykułów w czasopiśmie Witeź, kierownik działu humanistycznego Encyklopedii Orgelbranda, prezes Towarzystwa Literatów i Dziennikarzy. Syn Ignacego, powstańca styczniowego, i Eufemii z Lisieckich. Ojciec pułkownika Ignacego Matuszewskiego, ministra skarbu II Rzeczypospolitej. Jego główna praca krytyczna dotyczyła późnej, mistycznej twórczości Juliusza Słowackiego, o której opublikował studium Słowacki i nowa sztuka w 1902 roku. Wskazywał w niej prekursorstwo autora Króla-Ducha wobec polskiego i europejskiego modernizmu. Interesował się spirytyzmem i mediumizmem: w 1896 roku wydał pracę Czarnoksięstwo i mediumizm, w której przedstawił rys historyczny tych zjawisk, a także opisał własne doświadczenia z medium Eusapią Palladino, którą poznał po sprowadzeniu jej do Warszawy przez Juliana Ochorowicza. (za Wikipedią)

Państwo duchów

Jan Domaszewicz

Przenieśmy się myślą w tę niezmierną krainę, którą zowiemy państwem duchów; na próżno usiłują zbadać dwa miejsca, czyli raczej dwa różne położenia, które są udziałem dusz: wieczność na zawsze pozostanie niezgłębioną przepaścią. Jakim jest to mieszkanie, z którego się nigdy nie powraca, o którym nie można wyrobić sobie prawdziwego wyobrażenia, i jakie pomimo całego naszego oświecenia i naszych nadziei zupełnie nie takie się nam okaże, jak je sobie wyobrażamy? Wiadomo, że dusza, odłączywszy się od śmiertelnego ciała, przechodzi do przybytku nieśmiertelnego świata; wiadomo, że wyobrażenia ziemskie znikają, że duch czynny i przenikliwy zajmuje się jedynie Istotą nad istotami. Lecz w jaki sposób ta przemiana się uskutecznia? Ludzie zmysłowi nie mogą sobie wyobrazić, żeby dusze jako czyste duchy mogły jedne z drugimi dzielić się swymi myślami bez pomocy języka i uszu. Jednakże prawdziwa metafizyka uczy nas, że przez wzajemną znajomość wyobrażeń można komunikować się myślą. Niepodobna sobie wyobrazić, jak niesłychanie czynność i wzniosłość duszy, zaraz po opuszczeniu ciała, wzmaga się: ona nie myśli już za pośrednictwem zmysłów, lecz myśli sama przez się. Więcej dowiemy się po przeczytaniu tej książeczki...

Długonogi Iks

Jean Webster

Siedemnastoletnia Agata Abbot (w oryginale Jerusha Abbot) całe życie spędziła w sierocińcu – Domu Wychowawczym im. Johna Griera. Jej los odmienia się nieoczekiwanie gdy jeden z opiekunów placówki przypadkiem odkrywa jej talent literacki i funduje stypendium umożliwiające ukończenie ekskluzywnego college'u. Dobroczyńca pragnie pozostać anonimowy – Agata nie zna nawet jego nazwiska. Musi jednak co miesiąc informować go listownie o swoich postępach w nauce i życiu w college'u. Dziewczyna z zapałem wywiązuje się z zadania. W pełnych humoru, kilkunastostronicowych epistołach barwnie opisuje swoje codzienne przygody. Tożsamość tajemniczego opiekuna Agata – wraz z czytelnikiem – odkrywa na ostatniej stronie powieści. (za Wikipedią).

Lechia, Sarmaty, Puny i Ślachta

Szczęsny Morawski

UWAGA! e-book jest skanem zapisanym w formacie PDF. Plik pdf uniemożliwia przeszukiwanie i kopiowanie tekstu REPRINT. Kolejna pozycja wznowiona przez Wydawnictwo Armoryka, a dotycząća naszych korzeni, pradziejów i tradycji, objaśniająca wiele pojęć, znaczenie i pochodzenie nazw i ukazująca starożytność naszego narodu. Książka zawiera następujące rozdziały: Sarmaty, Azy, Kimry r. 780, Rok 633 Skoloty, Nury. Rok 513 Dariusz. Sarmaty nad Dniestrem. Sarmackie góry. Feniki (Fenicjanie) w Lechii. Beskid Wielki. Lechia. Zasiew, żniwo, pożywienie. Pomieszkanie. Bydło, kozy, owce. Świnie. Koń. Podwody. Odzienie. Płótno. Narzędzia lechickie. Narzędzia fenickie. Naczynia. Kruszce. Brąz, czyli spiża. Górnictwo. Sól. Jantar. Kupiectwo. Oręż, broń, wojna Lechów. Wojenka Feników (Fenicjan). Ślachta. Dzieje wychodźstwa Feników-Punów. Sydon i Tyr. Rok 480 Xerxes. Rok 350 Artaxerxes. Rok 344 Alexander burzy Nowy Tyr. Wychodźstwo niedobitków w Czarnomorze. Magury, kiczory nad Istrem, Seretem, w Czarnohorze, w Miodoborach. Przed Łotwą cofają się. Miecze brązowe. Łotwa, Basterny, Jahcygi. Puny Kartagi. Lechy rolnicy. Kmiecie wojacy. Ślachta puńska. Grody, Kraków, Wawel. Państwo lechickie, żupany, starosty, sądy, sejmy. Sącz i Świdniki. Niemce. Wanda. Rok 167 Rzymianie. Rok 260 Gody z Łotwą an Czarnomorze.

W puszczy

Adolf Dygasiński

Kiedy stanął pod drzewem, trudno go było odróżnić od jakiej krzewiny lub pniaka. Miał też podobno przy tym jakąś tajemniczą umiejętność przysiadania, przystawania i zaczajania się tak wytrwałego, iż potrafił wybornie oszukiwać bystre i czujne zmysły zwierząt. Opowiadano, że prawe oko miał na wierzch wysadzone, a dolna część oprawy tego oka była zupełnie odwrócona i krwawo świecąc, opuszczała się ku dołowi. Lewe znów oko miało posiadać barwę siwą, czarną i zielonkowatą. Wszystko to nadawało fizjognomii wyraz nadzwyczaj szpetny. Chytrość lisa, dzikość wilka, drapieżność jastrzębia i pożądliwość piekielnika stanowiły moralne cechy Kostucha podług wyobraźni ludowej. Niby krzaki siwego mchu na dębowej korze, unosiły się gęstym opłotkiem brwi pod wąskim czołem, pomarszczonym w głębokie bruzdy i mającym barwę suchych liści. Twierdzono, że Kostuch nie wydaje dźwięków ludzkiej mowy, że jest zawsze ponury, milczący, zły. Zwierzęta miał prześladować z nadzwyczajną namiętnością, ponieważ nie tylko był żarłocznym i chciwym na ich mięso, lecz doznawał rozkoszy na widok krwi przelanej.

Falk: Wspomnienie. Falk: A Reminiscence

Joseph Conrad

Książka w dwóch wersjach językowych: polskiej i angielskiej. A dual Polish-English language edition. Poznaj fascynującą opowieść Josepha Conrada "Falk: wspomnienie", w przekładzie Anieli Zagórskiej, gdzie tajemnicza przeszłość i dramatyczne emocje splatają się w niezapomnianą historię. Narrator, młody kapitan statku handlowego na Malajskim Archipelagu, staje się świadkiem intrygującej rywalizacji między dwoma mężczyznami o serce młodej kobiety. Jako nowo mianowany oficer Holenderskiej Kompanii Wschodnioindyjskiej, kapitan zmaga się z porządkowaniem spraw zaniedbanego statku, który wcześniej był w rękach nieodpowiedzialnego dowódcy. Jego życie komplikuje się jeszcze bardziej, gdy w porcie spotyka rodzinę Hermanna, dowódcy statku "Diana", której spokojna, rodzinna atmosfera początkowo przynosi mu ukojenie. Jednak wszystko zmienia Falk, właściciel jedynego holownika w porcie, który, zakochany w siostrzenicy Hermanna, zaczyna widzieć w kapitanie rywala. Z tego powodu Falk odmawia obsługi statku kapitana, a nawet na krótko porywa "Dianę", aby odsunąć dziewczynę od domniemanego konkurenta. Kiedy jednak okazuje się, że narrator nie ma żadnych zamiarów wobec młodej kobiety, zgadza się on poprzeć Falk w jego staraniach o jej rękę. Zanim jednak dojdzie do szczęśliwego zakończenia, Falk czuje, że musi wyjawić mroczny sekret ze swojej przeszłości - makabryczny czyn, do którego został zmuszony, by przeżyć. Hermann, początkowo zszokowany tym wyznaniem, nie chce zgodzić się na związek siostrzenicy z Falkiem. Jednak miłość zwycięża, a para ostatecznie łączy się w małżeństwie. "Falk: wspomnienie" to głęboko poruszająca opowieść o moralnych dylematach, walce z przeszłością i ostatecznym triumfie miłości, która pokonuje wszelkie przeszkody. Conrad w mistrzowski sposób kreuje atmosferę napięcia i niepewności, czyniąc z tej powieści pozycję obowiązkową dla każdego miłośnika literatury.