O BOGU I O NAS. Homilie na niedziele i święta. ROK LITURGICZNY B

o Andrzej Napiórkowski OSPPE

Homilie na niedziele i święta zamieszczone w zbiorze "O Bogu i o nas" - jak wyjaśnia we wstępie autor, o. Andrzej A. Napiórkowski ze zgromadzenia ojców paulinów - to "próba odkrywania woli Jezusa. Jego wolą było przecież, abyśmy poznali Trójjedynego Boga". Podejmując refleksję nad przedstawionym na kartach Biblii obrazem Boga, poznajemy także prawdę o nas samych i o bosko-ludzkiej wspólnocie, którą jest Kościół. Rozważania zawarte w niniejszym tomie są zapisem homilii na niedziele i święta roku liturgicznego B, które autor głosił w ostatnich latach w bazylice św. Michała Archanioła i św. Stanisława Biskupa i Męczennika na Skałce.

Adwent w wielkim mieście

Ks. Radosław Rychlik

Jak dzisiaj, we współczesnym świecie, dobrze przeżyć Adwent? Jak prostować swe życiowe drogi, skoro myślimy tylko o pracy, planie wynikowym, kolejnej podróży, zakupach? Odpowiedź daje ks. Radosław Rychlik w swych rozważaniach adwentowych, ukazując głos Proroka wołający na pustyni zatłoczonych ulic, centrów handlowych i otwartych przestrzeni szklanych biurowców.

Mocni w Duchu Świętym

Ks. Marek Dziewiecki

Człowiek to poszukiwacz szczęścia. Po grzechu pierworodnym droga prowadząca do niego to rodzaj trudnej wspinaczki, która wymaga dobrej znajomości nie tylko swoich silnych i słabych stron, ale także czyhających na człowieka w jej trakcie zagrożeń. Aby wyjść na szczyt, nie można lekceważyć głosu przewodnika. Dlatego tak ważne jest otwarcie na Ducha Świętego – tylko za Jego sprawą nawet najbardziej stroma droga stanie się dla nas drogą błogosławieństw i prawdziwej radości. Autor tej książki jest księdzem, psychologiem, dyrektorem telefonu zaufania. Rozmawia z młodymi ludźmi w cztery oczy, a także spotyka się z nimi w zatłoczonych salach w szkołach, na uczelniach, w parafiach. W swojej nowej książce mówi o tym, kim jest człowiek i dlaczego nie potrafi kochać dopóty, dopóki nie wypłynie „na głębię” i nie stanie się „mocnym w Duchu Świętym”.

Weselny klimat. Homilie ślubne

Ks. Jakub Ziemski

Homilie ślubne ks. Ziemski Jak być błogosławionym w małżeństwie? Jak budować wzajemną relację i miłość? Co daje trwałe owoce? Homilie ślubne przyjdą z pomocą tym, którzy rozpoczynają wspólną małżeńską podróż, a także kapłanom, którzy będą głosić słowo Boże podczas ślubu. Fragmenty Ewangelii odczytywane podczas uroczystości są opatrzone komentarzem i dają wskazówki, jak wieść dobre życie, w które wprowadza sakrament małżeństwa. Słowa kluczowe podpowiadają, o czym powiedzieć młodej parze i są przewodnikiem po treści. Stanowią inspiracje do własnej wersji. Zdecydowanie warto mieć je pod ręką i przed oczami. Dla dojrzałych małżeństw jest także skierowane słowo na rocznicę ślubu.

Drogowskazy ku szczęściu

ks. Radosław Rychlik

"Kiedy ostatnio modliłeś się o swoją świętość? Kiedy prosiłeś Boga, abyś został świętym i trafił po śmierci do nieba? Kiedy ostatnio modliłeś się, aby twe dzieci żyły jak Bóg przykazał? Całe życie minie; zdrowie, szczęście, miłość, dobrobyt - wszystko przeminie. Co zabierzesz ze sobą do wieczności? Jaką przyszłość przygotowujesz dla siebie w wieczności? Tyle już usłyszałeś kazań, nauk rekolekcyjnych. Tyle wypowiedziano do ciebie mądrych słów. Ile z nich pozostało w sercu? Ile z nich zmieniło twoje myślenie? Tyle razy przystępowałeś do spowiedzi, żałowałeś i obiecywałeś poprawę. Co z tego wynikło? Z którym grzechem tak na poważnie powalczyłeś? Którą swą wadę starałeś się wykorzenić? To są pytania, które trzeba sobie postawić..."

Ojcowskim sercem. Tom 3

bp Artur Ważny

W dzisiejszych czasach musimy na nowo odkryć wagę ojcostwa. Niewątpliwie pomoże nam w tym biskup Artur Ważny, który w swoim przepowiadaniu stara się przedstawić rolę ojca w rodzinie, ale także w Kościele i w społeczeństwie we właściwym świetle. Ma być on według niego typem współczesnego bohatera, który uzbrojony w miecz sprawiedliwości, prawdy i wyrozumiałości ośmieli się zmieniać świat. Autor problem ojcostwa omawia wieloaspektowo, w sposób interesujący nie tylko mężczyzn, dla których jest ono zwykłą drogą życiowego powołania, ale również dla całego ich otoczenia. Sporo miejsca poświęca na przykład deficytom, na jakie narażeni są dorośli synowie i córki ojców, którzy w jakiś sposób zawiedli. Nie pozostawia ich samym sobie, lecz udziela konkretnych wskazówek, jak poradzić sobie z różnymi traumami, aby stać się dobrym rodzicem, także w sensie duchowym. Wreszcie budzi nadzieję, że Bóg jest w stanie te wszystkie zranienia uleczyć, a wadliwe relacje naprawić. Przekonuje, że historia każdego z nas może zacząć się na nowo, na każdym etapie życia, o ile tylko odkryjemy kochające serce Ojca.

Madonny Europy

ks. Radosław Rychlik

Pobożność maryjna przedstawiana jest jako niedzisiejsza. Współczesny Europejczyk zapomniał o Bogu. Nie da się ukryć, że władze naszego kontynentu bardzo starają się usunąć Boga z przestrzeni życia publicznego. Promowany styl życia nie zawiera w sobie akcentu chrześcijańskiej moralności, ducha modlitwy i zawierzenia Matce Bożej. Chociaż dziś jednocząca się Europa dystansuje się od wartości, które niesie Kościół katolicki, nie można zaprzeczyć temu, że to właśnie katolicy stali u fundamentów Wspólnoty Europejskiej. Chociaż dziś ucieka się od symboliki religijnej, nie da się zakwestionować tego, że dwanaście gwiazd na fladze Unii Europejskiej ma swoje źródło w obrazie "Niewiasty obleczonej w słońce" opisanym w Apokalipsie (por. Ap 12,1). Europa przez wieki związana była z Kościołem katolickim i pobożnością maryjną. Wielcy święci, ludzie Kościoła, czciciele Matki Bożej odcisnęli niezatarte piętno na kulturze naszego kontynentu. Przemierzając różne kraje Europy, widzimy sieć sanktuariów maryjnych, do których wierni nieustannie pielgrzymują, aby oddać cześć Maryi. Pobożność maryjna była przez wieki wyznacznikiem czystości wiary, umiłowania Kościoła, zawierzenia swych losów Opatrzności Bożej. Bóg poprzez Maryję pragnie ożywiać naszą wiarę i wskazywać drogę życia uczciwego i spełnionego. Stwórca wciąż opiekuje się nami i za pośrednictwem Bogarodzicy udziela swych szczególnych łask w wielu sanktuariach maryjnych rozsianych po całej Europie. O tej szczególnej obecności Maryi na Starym Kontynencie świadczy historia powstania flagi zjednoczonej Europy. W maju 1949 roku w Strasburgu powstała Rada Europy. Nie miała ona władzy politycznej, a jej celem było położenie podwalin pod przyszłą federację europejską. Rok później ogłoszono otwarty konkurs na flagę przyszłej wspólnoty krajów Europy. Młody alzacki artysta Arsene Heitz wykonał projekt, który przedstawiał krąg dwunastu złotych gwiazd na błękitnym tle. Inspiracją był dla niego tekst z Apokalipsy o "Niewieście obleczonej w słońce" z koroną na głowie. Sam Heitz, jak później wyznał, był gorącym czcicielem Maryi. Rada Europy spośród 101 projektów, które napłynęły z całego świata, wybrała właśnie jego projekt. Przewodniczącym komisji wybierającej nową flagę był Żyd Paul Levy. Wybór ten nie miał więc charakteru wyznaniowego. Błękitna flaga Europy z dwunastoma gwiazdami została oficjalnie przyjęta 8 grudnia 1955 roku w Uroczystość Niepokalanego Poczęcia Maryi. I tym razem nie kierowano się motywami religijnymi. Na wybór daty miał wpływ kalendarz politycznych wydarzeń. Trzema największymi orędownikami zjednoczenia, zwanymi "ojcami Europy", byli ludzie głęboko wierzący: Niemiec Konrad Adenauer, Włoch Alcide de Gaspari i Francuz Robert Schuman. Byli oni przywódcami partii chrześcijańskich w swych krajach. Tak samo jak znak "Niewiasty obleczonej w słońce" widnieje na fladze zjednoczonej Europy, tak Maryja obecna jest w życiu naszego kontynentu.

"Wierzę w Kościół Chrystusowy". Materiały homiletyczne na rok liturgiczny 2022/2023. Wielki Post - Triduum Paschalne - okres wielkanocny

Red. ks. Michał Dąbrówka

W ramach realizacji programu chcemy odsłonić całe bogactwo treściowe prawdy o Kościele. Uświadomić wiernym, że Kościół jako dzieło Bosko-ludzkie stanowi misterium, którego nie sposób ogarnąć rozumem, i dlatego "domaga się wiary". Równocześnie chcemy pokazać, że Kościół "wart jest wiary" ze względy na obecność i aktywność w nim Boga, ze względu na jego wartość zbawczą i obfitość Bożych darów, z których człowiek może czerpać.