Zacisze

Wacław Sieroszewski

Powieść wybitnego chociaż dziś skazywanego na zapomnienie polskiego pisarza, tworzącego na pograniczu czterech epok: pozytywizmu, Młodej Polski, dwudziestolecia międzywojennego oraz współczesności, zesłańca na Syberię, podróżnika, badacza, etnografa Syberii i działacza niepodległościowego. Niniejsza powieść opowiada o nader przyjemnych letnich wakacjach w dobrach pani Ramockiej. Owszem jest miło wycieczki, przejażdżki, polowania, dyskusje na mniej lub bardziej poważne tematy, ale... nie do końca jest tak sielankowo, jak się na pozór wydaje. Trudności finansowe przymuszają dziedziczkę do sprzedaży lasu, co wzbudza zaniepokojenie wieśniaków. Ale to nie koniec niemiłych zdarzeń oto bowiem jednej z nocy ktoś morduje rządcę majątku... a co było dalej, czytelnik dowie się po przeczytaniu całej książki. Zachęcamy!

Car widmo. Powieść z czasów zasiadania a przecie nie siedzenia Władysława, syna Zygmuntowego, na tronie Rurykowym

Wiktor Gomulicki

Car widmo. Powieść z czasów zasiadania a przecie nie siedzenia Władysława, syna Zygmuntowego, na tronie Rurykowym to piękna historyczna powieść przygodowa z czasów świetności Polski, a czasów Wielkiej Smuty i niepokojów w Rosji, opowiadająca o tym jak Polacy zdobywali moskiewski Kreml, jak sandomierzanka Maryna Mniszchówna została carycą rosyjską u boku Dymitra Samozwańca, a król Władysław carem moskiewskim po pokonaniu Wasyla Szujskiego. Powieść czyta się jednym tchem przenosi nas ona w egzotyczny a niekiedy wręcz na poły baśniowy świat dawnej Rosji, w czas wojen, bitew, potyczek, dzielnych rycerzy, bojarów i kozaków, ukrytych skarbów carów i monastyrów, władzy, intryg, spisków, ale też o dzielności i szlachetności.

Ulubione baśnie

Artur Oppman

Artur Franciszek Michał Oppman, pseudonim Or-Ot (1867-1931) polski poeta okresu Młodej Polski, publicysta, varsavianista, w latach 19011905 redaktor tygodnika Wędrowiec, w latach 19181920 redaktor Tygodnika Ilustrowanego. Napisał bądź opracował wiele baśni i legend. Zbiór zawiera następujące baśnie: Kopciuszek. Kot w butach. O czterech muzykantach. Fragment pierwsze z nich: Była sobie raz sierotka, / Złą macochę miała; / Pracowała jak służąca / I w kuchence spała. / Na cmentarzu pod mogiłą / Spoczęła jej mama, / I sierotka na tym świecie / Pozostała sama. / Smutno było niebożątku / Na szerokim świecie, / Boć pieszczoty macierzyńskiej / Potrzebuje dziecię. / Nikt biedactwa nie uściska, / Ani nie przytuli, / Jak mamusia, co swą córkę / Kochała najczulej.

Ciasta wielkanocne

Elżbieta Kiewnarska

Poradnik kulinarny Ciasta wielkanocne autorstwa Elżbiety Kiewnarskiej (publikującej w międzywojennej Polsce pod pseudonimem Pani Elżbieta) to jedna z wielu niezwykle wartościowych książek kucharskich. Poradnik ten zawiera ponad 100 przepisów na smaczne i łatwe do wykonania ciasta wielkanocne. Są to: baby, placki, torty, lukry, pomadki, masy, mazurki, kremy i inne.

Religie świata antycznego. W sześciu tomach. Tom V: Religia Rzeczypospolitej Rzymskiej, część pierwsza

Tadeusz Zieliński

UWAGA! e-book jest skanem zapisanym w formacie PDF. Plik pdf uniemożliwia przeszukiwanie i kopiowanie tekstu REPRINT. Pośród wszystkich religii tak zwanych pogańskich nie ma ani jednej, która by naszej inteligencji była jednocześnie i tak dobrze znana i tak głęboko nieznana jak religia starożytnej Grecji. Może się to wydawać paradoksalnym, ale tak jest. Jeśli chodzi o religię hellenizmu, to można o niej powiedzieć, iż jest to przenikanie się religii greckiej i wierzeń wschodnich. W kolejnych tomach autor ukazuje relacje pomiędzy hellenizmem a judaizmem. Wreszcie w tomach piątym i szóstym Zieliński zajmuje się religią Rzeczypospolitej Rzymskiej, o której tak pisze: Znaczenie kultury Rzymu włącznie z jego religią dla kultury nowożytnej Europy polega na dwu jej osobliwościach. Po pierwsze na tym, że Rzym będąc pojętnym uczniem twórczej Grecji, wskutek swych losów dziejowych został łącznikiem między nią a barbarzyńską Europą; po drugie na tym, że nie był jednak biernym przenośnikiem twórczych idei swej greckiej mistrzyni, lecz zdołał przeniknąć je właściwościami swego geniuszu, wzmacniając przez to ich siłę i zdolność rozrodczą. Mamy nadzieję, że wznawiane przez nas to potężne dzieło przyniesie pożytek wszystkim tym, których interesuje świat antyczny i jego wierzenia, ponieważ niniejsze dzieło dostarcza nam wyczerpujących (w znacznej mierze) informacji dotyczących owych zapomnianych już religii.

Han z Islandii

Wiktor Hugo

Akcja utworu rozgrywa się w Norwegii na przełomie XVII i XVIII w. wokół intryg dworskich na dworze duńskim. Główne wątki utworu to miłość młodego szlachcica Ordenera do córki popadłego w niełaskę kanclerza Ethel, konflikt społeczny między górnikami a duńską szlachtą oraz działalność Hana z Islandii, tajemniczego mordercy, pijącego krew swoich ofiar z ich wydrążonych czaszek i przychylnie odnoszącego się jedynie do udomowionego niedźwiedzia. Zarówno krytyka dziewiętnastowieczna, jak i późniejsza przyjęła z dużym zdumieniem nagromadzenie przerażających postaci i motywów w utworze. Sam Charles Nodier, recenzując powieść Hugo w ‘La Quotidienne’, konstatował, iż ‘Han z Islandii’ jest dalece bardziej okrutny, niż wcześniejsze powstające we Francji powieści frenetyczne. Chwalił jednak dzieło za żywość stylu, zręczność konstrukcji oraz piękno opisów i utrzymywanie dramatycznego napięcia. (za Wikipedią).

Katorżnik

Jan Siwiński

Pamiętniki sybiraka zesłanego w roku 1863 na osiem lat do robót katorżnych w kopalniach Nerczyńskich, kraju Zabajkalskiego na Syberii. Autor sam tak pisze na temat owych pamiętników: Męki i niedole, wycierpiane i przebyte w r. 1863 i następnych lat w syberyjskich katorgach, utkwiły mi tak silnie w pamięci, że dzisiaj, pisząc o nich, uprzytomniam sobie każdą chwilę przebytych cierpień z taką dokładnością, jakby to działo się dopiero wczoraj, a jednak temu już z górą lat czterdzieści, a bieg życia mojego ku wieczorowi się już zbliża! Nim jednak umrę, chciałbym jak Rufln Piotrowski, albo Ugolin wypłakać me dzieje. Jednak pióro me nieudolne nie potrafi oddać tego, co serce czuje, przeto proszę o pobłażliwość tych, którzy będą czytać te moje pamiętniki, pisane nie dla filozofów ani w ogóle osób uczonych, lecz pisane dla patriotów, którzy gorąco umiłowali sprawę narodową. Ponieważ obrachunek z wrogiem dotąd nie skończony, przeto niechaj będą one przypomnieniem dla młodzieży, że śmierć lepsza od niewoli!...

Dogmat piekła

Ks. Marian Morawski

Chrześcijanin, pogrążony w poczuciu własnej słabości, nie poddaje się rozpaczy, lecz dźwiga się ku ufności. Panuje tu pewna zasada równomiernego podziału światła i cieniów, widoczna zresztą już w przedświcie Ewangelii, w pierwszej zapowiedzi Odkupienia, danej w raju. Bóg poręcza tu ludzkości ostateczne zwycięstwo nad złem, mocą Zbawiciela świata, pod warunkiem ciągłej, nieubłaganej walki z uwodzicielem i jego stronnictwem. Z tego programu św. Augustyn uczynił myśl przewodnią swej wielkiej historiozofii, której tytuł De civitate Dei. Kreśli tu jakby w trzech aktach przebieg tragedii grzechu, jako walki z Bogiem. Prolog odbywa się w niebie anielskim i w raju, stąd walka przenosi się na ziemię, która będzie jej widownią do końca wieków, a wiekuistym epilogiem będzie uwielbienie zwycięzców i pohańbienie złych. Piekło jest właśnie tym epilogiem wiekuistym. Jest to spełnianie sprawiedliwego wyroku Bożego, który zapadnie jako wypadkowa dziejowego sądu Bożego nad światem, w dzień ostateczny, a potwierdzenie wyroku, jaki każdy sam na siebie pisze. Z niezawodną pewnością każdy będzie musiał uznać ten wyrok za sprawiedliwy, bo to po prostu utrwalenie jego decyzji życiowej, to kres orientacji, którą obraliśmy w zgodzie lub niezgodzie z naszym własnym sumieniem, w tej doczesności.