Antologia bajki polskiej

Julian Ejsmond

UWAGA! e-book jest skanem zapisanym w formacie PDF. Plik pdf uniemożliwia przeszukiwanie i kopiowanie tekstu Bajka jest potrzebą wszystkich czasów i narodów. Dowodem tego jej żywotność. Znajdujemy ją w najstarszych pomnikach chaldejskich sprzed 4 tysięcy lat, znajdujemy ją w Grecji i Rzymie, w średniowiecznej Europie. Znamienitym jest fakt, iż w wielu literaturach pierwszymi drukowanymi książkami w językach ojczystych są zbiory bajek. Całość bajek danego narodu uważaną być może za rodzaj epopei narodowej, gdzie występują wszystkie warstwy społeczne, gdzie rozstrzygają się omalże wszystkie palące zagadnienia narodowego bytu. Bajka od zarania istnienia nosi na sobie piętno dydaktyzmu. Chce nauczać. Autorzy, których utwory znajdują się w niniejszej książce to: Biernat z Lublina, Mikołaj Rej, Bartosz Paprocki, Sebastian Klonowic, Szymon Szymonowic, Marcin Błażewski, Wacław Potocki, Krzysztof Niemirycz, Jan Jabłonowski, Wojciech Jakubowski, J. Epifaniusz Minasowicz, Stanisław Trembecki, Adam Naruszewicz, Ignacy Krasicki, Franciszek Kurpiński, Franciszek Dyon Kniaźnin, Franciszek Zabłocki, Marcin Molski, Kajetan Węgierski, Julian Ursyn Niemcewicz, Cyprian Godebski, Franciszek Morawski, Antoni Górecki, Kazimierz Brodziński, Aleksander Fredro, Stanisław Jachowicz, Adam Mickiewicz, Ignacy Kraszewski, Julian Wieniaski, Henryk Sienkiewicz, Kazimierz Gliński, Józef Waśniewski, Władysław Buchner, Kazimierz Laskowski, Ignacy Baliński, Jan Lemański, Józef Japkowski, Artur Oppman, Antoni Orłowski, Benedykt Hertz, Julian Ejsmond. Książka zawiera też dodatek: dane biograficzne o poszczególnych bajkopisarzach polskich.

Antologia, czyli opowieści różnej treści tom 1

Ewa Anna Sosnowska

Normalność jest przereklamowana. Tak mogliby powiedzieć niemal wszyscy bohaterowie serii Maja i Kroniki Lenny'ego. Zachowanie każdego z nich wykracza poza ramy tego, co jest uznawane za standardowe. Doskonałym przykładem są bohaterowie Antologii, którzy... wpadają na coraz to bardziej szalone pomysły. Jakie tajemnice ujrzą światło dzienne? Tego dowiecie się właśnie z tej książki. Antologia to zbiór tak potrzebnych głosów postaci drugoplanowych czy wręcz epizodycznych. Świetny projekt autorki, by rozbudować własne uniwersum o bardziej wyraziście nakreślone sylwetki dotąd ukryte w cieniu. Lektura lekka, a jednocześnie dla czytelników, którzy już rozsmakowali się w prozie Ewy Anny Sosnowskiej, niezwykle esencjonalna. Zaskakuje, wzrusza, bawi. Tego nie można przegapić! Mad Bartnicka Życie pełne przygód było i zawsze będzie doskonałym tematem. Każdy z nas ma inne doświadczenia. Jednym słowem - jest różnorodne jak zbiór opowiadań, który właśnie dostajemy od Ewy Anny Sosnowskiej. Gwarantuję, że w tej antologii każdy znajdzie coś dla siebie. Ewelina Górowska ewelina-czyta.blogspot.com

Antologia Kryminalna 13

Opracowanie zbiorowe

Antologia „Kryminalna 13” to jedyny w swoim rodzaju projekt, firmujący pierwszy konkurs literacki organizowany przez Oficynę wydawniczą RW2010. To konkurs otwarty na powieść kryminalną, którego szczegóły znajdziecie w regulaminie, a regulamin – na końcu antologii. Znaleźliśmy 13 specjalistów od zbrodni, 13 sprawdzonych fachowców od literackiej mokrej roboty i umieściliśmy ich zabójczo świetne opowiadania w jednym zbiorze. Zarazem poprosiliśmy szanowne autorskie grono, aby wzięło udział w pracach profesjonalnego, kompetentnego i niezależnego jury. Cały zysk ze sprzedaży antologii zostanie przeznaczony na sfinansowanie kampanii reklamowej dla najwyżej ocenionej przez jury konkursowej powieści. Nasz sponsor, firma pwn.pl, wszystkim autorom prac zakwalifikowanych do finału przekaże – za naszym pośrednictwem – skromny upominek, czyli Uniwersalny Słownik Języka Polskiego PWN na pen-drive. Medialny patronat nad konkursem objęła redakcja „Świtu ebooków” oraz serwis literacki „Książka zamiast kwiatka”, platforma „Maszyna do pisania”, serwis „E-fantastyka”, „Kawiarenka kryminalna”, Portal Rynku Wydawniczego „Wydawca”. Zapraszam do wzięcia udziału w konkursie, a przede wszystkim do lektury naszej antologii. Prezentujemy wysmakowany zestaw opowiadań kryminalnych i sensacyjnych, podlanych tajemnicą, doprawionych szczyptą fantastyki, zbiór tekstów na wskroś współczesnych oraz sięgających w przeszłość, a nawet dotykających wydarzeń i postaci historycznych. Przed Wami ponad 250 stron, 13 autorów i jeden motyw...

Antologia literacka. Przemiany, ekspansja i perspektywy gatunku. Seria pierwsza

red. Magdalena Kokoszka, red. Bożena Szałasta-Rogowska

„Epoka nasza jest epoką antologii” – teza Władysława Tatarkiewicza, wyartykułowana jeszcze na przełomie lat 70. i 80. ubiegłego wieku, nie straciła na aktualności. Antologia wydaje się jedną z form bloku silva o kapitalnym znaczeniu dla współczesnej kultury – w istocie skazanej na jakiś rodzaj selekcjonowania zalewającego półki księgarskie piśmiennictwa. W tomie, który oddajemy do rąk Czytelnika, przyglądamy się przede wszystkim współczesnym antologiom literackim (XX i XXI wieku), nie rezygnując jednak z kontekstu historycznego, pozwalającego uchwycić i zrozumieć zachodzące zmiany. Artykuły zgromadzone w książce prezentują omawianą formę od strony teoretyczno- i historycznoliterackiej, a także prawnej; uwzględniają niezwykle istotne usytuowanie środowiskowe – społeczne i geograficzne antologii, jej powiązanie z określoną wspólnotą symboliczną w kraju i na emigracji; eksponują także dwa czynniki kluczowe dla kształtu wyboru – temat i osobę antologisty. Poetyka form antologijnych rozpatrywana jest także w kontekście szerszym: jako zjawisko bezpośrednio związane z kulturą cytatu, jako jedna z ciekawszych i dotąd nieprzebadanych odsłon intertekstualności.

Antologia literatury francuskiej

Tadeusz Boy-Żeleński

“Antologia literatury francuskiej“ to dzieło Tadeusza Boya-Żeleńskiego, wybitnego polskiego intelektualisty i literata.   “Zbiorek ten jest czerpany wyłącznie z moich własnych przekładów; sądzę wszakże, że, nawet w obecnej postaci, wolno było go nazwać Antologją literatury francuskiej. Prace moje, rozpoczęte przed trzynastu laty i dalekie zresztą od ukończenia, grupują się — mimo że pobudką ich były raczej doraźne me upodobania — już dziś w pewną całość: bezwiednie widać kierowała mną potrzeba stworzenia sobie możliwie pełnego obrazu tego tak bogatego i wielostronnego piśmiennictwa. Obraz ten może w przyszłości stać się dokładniejszy, szczegółowszy; ale już dziś zaznaczone są w nim główne elementy francuskiej literatury, etapy jej rozwoju, od chwili gdy wchodzi w swój okres nowożytny, aż głęboko w początek zeszłego stulecia.”   Fragment.  

Antoni Gaudí. Boży architekt

Patrick Sbalchiero

Książka Patricka Sbalchiero o światowej sławy architekcie Antonim Gaudím nie jest kolejnym podręcznikiem architektury. Nie omawia stylów czy prądów epoki, i tego, jak na ich tle prezentowała się twórczość Katalończyka. W zamian autor kreśli portret duchowy człowieka, który swoje życie i swoją sztukę ofiarował Bogu.

Antoni Gaudi. Czarodziej architektury

Przemysław Słowiński, Krzysztof K. Słowiński

Projekty stworzone przez Gaudiego sprawiają wrażanie jakby nie były poddane siłom grawitacji. Zdarzały mu się budynki, w których nie przewidział ani jednego kąta prostego. Sztuka była dla niego sposobem ewangelizacji. Twierdził, że artysta jest jedynie kontynuatorem dzieła Boga Wielkiego Architekta. Obiekty architektoniczne katalońskiego mistrza przypominają raczej żywe organizmy niż dzieła ludzkich rąk. Na początku swojej kariery, dla pieniędzy projektował dosłownie wszystko od kiosków z papierosami do bram wjazdowych. Na wystawie światowej w Paryżu w 1878 roku Europa zachwyciła się projektami Gaudiego; osiedlami domków dla spółdzielni pracowniczej z Matar i witryną sklepu fabrykanta rękawiczek. Barceloński przemysłowiec Eusebi Güell docenił geniusz Gaudiego i sfinansował wiele jego odważnych projektów. Choć za życia Gaudiego władze Barcelony nie potrafiły dogadać się z artystą, to właśnie jego prace po latach stały się najbardziej rozpoznawalnymi wizytówkami stolicy Katalonii. Żadna wycieczka nie ominie fantastycznego Ogrodu Güell, Casa Batlló i opus magnum artysty bazyliki Sagrada Familia. Tej świątyni od 1914 roku Gaudi poświęcił się zupełnie, zamieszkał nawet na jej terenie. Po tym jak wpadł pod tramwaj, sanitariusze nie rozpoznali go i przewieźli do hospicjum dla ubogich. Nikomu nie przyszło do głowy, że wielki architekt i wizjoner ubiera się jak włóczęga. TWORZYŁ JAK GENIUSZ. ŻYŁ JAK ŚWIĘTY. ZMARŁ JAK ŻEBRAK. GAUDI

Antonina. or the Fall of Rome

Wilkie Collins

A romance of the fifth century, in which many of the scenes described in the Decline and Fall of the Roman Empire are reset to suit the purpose of the author. Only two historical personages are introduced into the story, the Emperor Honorius, and Alaric the Goth; and these attain only a secondary importance. Among the historical incidents used are the arrival of the Goths at the gates of Rome, the Famine, the last efforts of the besieged, the Treaty of Peace, the introduction of the Dragon of Brass, and the collection of the ransom. Our heroine Antonina, a very young Roman maiden, flees her father and an amorous patrician neighbor, into the arms of a young, handsome, gentle, sympathetic Goth. This book does not show the intricacy of plot and clever construction of the authors modern society stories; but it is full of action, vivid in color, and sufficiently close to history to convey a dramatic sense of the Rome of Honorius and the closing-in of the barbarians.

Antoniusz i Kleopatra

William Shakespeare

Za jedno jej spojrzenie on zaryzykowałby losy całego kraju. Jedno jego wzruszenie ramion - a kształt dzisiejszej Europy wyglądałby zupełnie inaczej. Kleopatra i Antoniusz - królowa hellenistycznego Egiptu i dowódca wojsk rzymskich. To nie do pomyślenia, by w swoich działaniach mogli kierować się osobistymi uczuciami. A jednak! Namiętność, która ich owładnęła, była tak gwałtowna, że gotowi byli złożyć na jej ołtarzu wszystkie polityczne interesy. Gdyby nie fatalna bitwa pod Akcjum, być może trwaliby razem do grobowej deski... A my żylibyśmy dzisiaj w zupełnie innym świecie. Klasyczna tragedia Williama Shakespearea była wielokrotnie ekranizowana, pierwszy raz w 1972 r. przez Charltona Hestona. William Shakespeare (1564-1616) - uważany za poetę narodowego Anglii oraz reformatora teatru, zarówno jego tragedie, jak i komedie weszły do kanonu światowej literatury. Wciąż trwają spory dotyczące autorstwa poszczególnych przypisywanych mu utworów. Istnieje ponad sto wersji jego nazwiska, gdyż w czasach jego życia zasady pisowni nie były jeszcze sztywno ustalone. Był zaangażowany w życie teatralne - grywał niewielkie role w spektaklach, dbał o finanse trup teatralnych, był współwłaścicielem Globe Theatre. Do jego najsłynniejszych utworów należą sztuki "Sen nocy letniej", Romeo i Julia", "Makbet", "Hamlet", "Król Lear", "Burza". Pochowany w absydzie kolegiaty Świętej Trójcy w Stratford.

Antoniusz i Kleopatra

William Shakespeare

Akcja utworu toczy się w Italii, a także w Egipcie, po śmierci Cezara, obejmuje okres dziesięciu lat. W dziele przedstawiony został historyczny spór pomiędzy Antoniuszem i Kleopatrą a Oktawianem Augustem. Shakespeare zachował podstawowe fakty historyczne, jednak część z nich zmodyfikował na potrzeby utworu – taki zabieg zastosował, obarczając Kleopatrę winą za porażkę w bitwie pod Akcjum, mimo że historia nie stwierdza tego jednoznacznie. (za Wikipedią)

Antonówki. Kobiety i Czechow

Sylwia Frołow

Dokądkolwiek wyjeżdżał, zawsze w pierwszej kolejności odwiedzał trzy miejsca: świątynię, cmentarz i dom publiczny. Lubił prostytutki, lubił aktorki, śpiewaczki, pisarki a uchodził za pięknego mężczyznę. Chyba żaden inny pisarz nie cieszył się tak powszechnym uwielbieniem kobiet. Większość życia spędził jednak w stanie kawalerskim, zapewniając wszystkich, a zwłaszcza ukochaną siostrę Marię (która mówiła: Swoje życie poświęciłam bratu), że nigdy się nie ożeni. Kiedy to zrobił trzy lata przed śmiercią zaprzyjaźniony Iwan Bunin uznał ten krok za samobójstwo. Kobieta może stać się przyjacielem mężczyzny tylko w tej kolejności: z początku dobra znajoma, potem kochanka, a potem dopiero przyjaciel twierdził bohater Wujaszka Wani, doktor Michaił Astrow, a w rzeczywistości sam Czechow. Oficjalnie uznany za przyjaciela kobiet, dla tych, które go kochały, potrafił być okrutny i niesprawiedliwy. Sylwia Frołow wydobywa z cienia wielkiego pisarza swoje bohaterki, które jednocześnie były bohaterkami jego utworów. Bo nie ma pisarza Czechowa i nie ma człowieka Czechowa bez kobiet. Nie na darmo Płatonow powiadał: Mężczyzna bez kobiety jest jak parowóz bez pary!.

Antropocen bez tajemnic

Nathanaël Wallenhorst

Mała książka poświęcona nowej epoce geologicznej (antropocenowi), w której niedawno się znaleźliśmy. Po raz pierwszy w ludzkiej pamięci możemy myśleć o epoce geologicznej, kiedy ona trwa! Ta nowa epoka jest bezpośrednio kształtowana przez działalność człowieka - niestety niekoniecznie dla dobra naszej planety. Powinniśmy działać świadomie, próbując zmienić kierunek, jaki obraliśmy. Czy gatunek ludzki i wszystkie inne gatunki, przetrwają nadchodząca katastrofę? Ta krótka praca ma pomóc ludziom w zrozumieniu antropocenu. Tylko wtedy będziemy w stanie działać na szczeblu społeczeństwa na rzecz przyszłych pokoleń.

Antropolog jako audytor wewnętrzny

Łucja Lange

Książka przybliża zarówno obszar zainteresowań antropologii kulturowej, jak i zakres działania audytu wewnętrznego. Autorka, były audytor wewnętrzny, a obecny antropolog kultury, zauważa podobieństwa między tymi dwoma dziedzinami i pragnie zwrócić na nie uwagę absolwentów, studentów oraz kandydatów na studia, wskazując jednocześnie ciekawą możliwość zatrudnienia. Swoje rozważania kieruje także do audytorów wewnętrznych, którym proponuje wartościową wiedzę z zakresu antropologii kulturowej, jako przydatne narzędzie ułatwiające pracę szczególnie w środowisku korporacji międzynarodowych. W świecie, w którym coraz częściej kładzie się nacisk na procedury, etyczność badań, jakość oraz mierzalność i policzalność - warto zastosować szerszą perspektywę i badać organizacje na sposób antropologiczny, nie tylko ekonomiczno-prawny. Książka została napisana w sposób odzwierciedlający tok badań - wprowadza czytelnika w zamysł autorki, przybliża inspiracje stojące za takim wyborem tematu, a następnie prezentuje drogę, jaką autorka przeszła z badanymi - od prezentacji antropologii kulturowej oraz audytu wewnętrznego, przez skoncentrowanie na pracy etnologów zatrudnionych w korporacjach aż do rozważań o możliwości zatrudnienia absolwentów antropologii kulturowej w audycie. Książka prezentuje ciekawą perspektywę praktyka, który zyskując wiedzę i doświadczenie etnologiczne, zauważa przydatność tychże w pracy audytora wewnętrznego i dzieli się swoimi spostrzeżeniami, nakierowując czytelnika na te podobieństwa i oczekując aktywnego odczytywania treści.

Antropologia literatury. Interpretacje i studia

Elżbieta Feliksiak

Dominantą, która spaja pola badawcze książki, jest hermeneutyczna komparatystyka. Autorka zaprasza do budowania mostów między przestrzenią wyobrażoną w świecie literackim a światem przeżywanym w przestrzeni rzeczywistej. Nie o literaturę chodzi, lecz  o człowieka i o prawdę bycia. Dlatego spośród trzech głównych słów kluczy pierwszym i najważniejszym jest tu  „przestrzeń antropologiczna”. W niej odbija się echem każdy przejaw naszych dokonań, a jako atrybuty towarzyszą jej: „ethos” i „katharsis”. Pola argumentacji wieloaspektowej antropologii literatury poznajemy na gruncie pytań o relacje między literaturą a  historią i pamięcią, sferą fikcji a sferą działania, myśleniem opowieści a logiką życia  w świecie. Jeden z nurtów  stanowią tu badania skupione wokół pytań o literaturę na wielonarodowych pograniczach, o wielokulturowość jako próg do przyszłości. Częścią przestrzeni antropologicznej są „mówiące krajobrazy”: odpowiadają naszą własną mową  na pytanie o sposoby godnego bycia na pograniczu współistniejących światów. Dzięki literaturze   mamy miejsce (swój ethos)  w dziejowości pytań i odpowiedzi. Przestrzeń antropologiczna – w literaturze i w życiu – może i powinna być miejscem obecności człowieka, przestrzenią rozmowy otwartej na światło. Ostatnia część książki uprzytamnia, jak wiele zależy pomimo wszystko od nas.             ELŻBIETA FELIKSIAK prof. dr hab. Komparatystka i  tłumaczka (członek STP), em. prof. zw. w Instytucie Filologii Polskiej  Uniwersytetu w Białymstoku, organizatorka i kierownik (1991-2010) Zakładu Teorii i Antropologii Literatury. Inicjatorka  badań pamięci  Kresów Wschodnich RP. Książki: Budowanie w przestrzeni sporu. Ethos literatury w sytuacji kryzysu europejskiego pluralizmu: Tomasz Mann–Tadeusz Konwicki–Erica Pedretti, PWN 1990; „Maria” Antoniego Malczewskiego. Duch dawnej Polski w stepowym teatrze świata, TLiAM Białystok 1997; Poezja i myśl. Studia o Norwidzie, TN KUL 2001; H. Friedrich, Struktura nowoczesnej liryki (tłum. i wstęp), PIW 1978. Jako prezes Białostockiego Oddz. Tow. Literackiego im. A. Mickiewicza wydawca „Biblioteki Pamięci i Myśli” (1991–2002).          

Antropologia wyobraźni twórczej w badaniach literackich. Świat wyobraźni Brunona Schulza

Marzena Karwowska

Książka poświęcona antropologii wyobraźni twórczej w badaniach literackich na przykładzie twórczości Brunona Schulza i jego twórczej wyobraźni jest błyskotliwym, z erudycją i znajomością przedmiotu napisanym studium. Składa się z dwu części: pierwszej, poświęconej antropologii wyobraźni twórczej w kontekście metodologii oraz drugiej, przybliżającej czytelnikowi świat wyobrażony Schulza z punktu widzenia antropologii literatury. Jej autorka dokonuje przeglądu pism antropologicznych Gastona Bachelarda i prezentuje założenia teoretyczne antropologii wyobraźni twórczej Gilberta Duranda. Kreśli ponadto współczesne tendencje w postdurandowskim nurcie badań literackich. Analizując twórczość Schulza, wyodrębnia pola tematyczne i odpowiadające im konstrukcje. Są to: mitologia nieba (obrazy wznoszenia, upadku, poetyka skrzydeł, schemat katamorficzny); deformacja wyobrażeniowa (imaginacyjny schemat gigantyzacji, liliputyzacja, hiperboliczne wzmocnienie obrazu); „Przesmyki sprzeczności”. „Uszczęśliwiające antynomie”; pomiędzy „orgią światła” i „gilotyną nocy”; wyobrażeniowe oblicza czasu; homo patiens; transpozycja mityczna; „spacery sceptyka przez rumowiska kultury”; wyobraźnia uskrzydlona. Znamienny jest tytuł zakończenia: Pomiędzy schizomorfią wyobraźni a „światem zamkniętym na klucz”.  

Antybiotykoterapia w intensywnej terapii

Urszula Zielińska-Borkowska, Jarosław Woroń

"Antybiotykoterapia w intensywnej terapii" pod redakcją dr n. med. Urszuli Zielińskiej-Borkowskiej i dra n. farm. Jarosław Woronia to (...) praktyczny przewodnik w trudnej sztuce walki z infekcjami na oddziałach intensywnej terapii, utożsamianych z najcięższymi zakażeniami, wieloopornymi drobnoustrojami, u najciężej chorych pacjentów. (...) W podręczniku wyczerpująco omówiono diagnostykę mikrobiologiczną, a także wybór odpowiedniej terapii, w tym empirycznej, w zakażeniach bakteryjnych, grzybicznych i wirusowych, z uwzględnieniem terapii szczegółowej w najczęściej występujących zespołach chorobowych u pacjentów intensywnej terapii. Autorzy określili również precyzyjnie, z jakimi powikłaniami wiąże się terapia przeciwdrobnoustrojowa, w tym z jakimi interakcjami i działaniami niepożądanymi możemy się spotkać w powszechnie stosowanej w intensywnej terapii. (...)