Gruzja. Travelbook. Wydanie 3

praca zbiorowa

Gruzja należąca geograficznie do Azji, a mentalnie i kulturowo do Europy, to kraj ludzi niezwykle gościnnych i otwartych - prawdziwy raj dla turystów. Zaprasza ich na czarnomorskie wybrzeże, w doliny, gdzie rosną figi i palmy, uprawiane są kiwi i banany, oraz w dzikie góry, w najwyższym kaukaskim pasmie przekraczające pięć tysięcy metrów, niżej zaś stwarzające niezliczone możliwości emocjonujących wędrówek. Gruzja słynie z żywiołowych tańców, dobrego wina i wybornej kuchni. I mimo swojej coraz większej popularności nadal jest krainą do odkrycia. Monastery, skalne miasta, twierdze Kuchnia tysiąca smaków Prastare tradycje winiarskie Plaże Morza Czarnego Atrakcyjne trasy trekkingowe Wyniosłe szczyty Kaukazu Travelbook to Twój niezastąpiony towarzysz podróży. Wskaże Ci najważniejsze atrakcje, podpowie, czego szukać poza głównymi szlakami, i wprowadzi w świat miejscowych obyczajów. Znajdziesz w nim opisy najciekawszych regionów i miast, a sprawdzone informacje praktyczne umożliwią staranne zaplanowanie podróży.

Gruzja. #Travel&Style. Wydanie 1

Krzysztof Dopierała, Krzysztof Kamiński

Gruzja to kraina efektownych krajobrazów, wina i przygody. W tym egzotycznym kalejdoskopie sąsiadują ze sobą ośnieżone kaukaskie szczyty i czarnomorskie plaże, historyczne, wielokulturowe miasta i bezludne szlaki, średniowieczne świątynie i architektura ze stali i szkła... Każdy znajdzie tu coś dla siebie: widoki zapierające dech w piersiach, gwarne kurorty, wioski na końcu świata, a nawet... najlepszy lek na kaca. Na dodatek ten kraj na styku Europy i Azji to ojczyzna wybornych win i kuchni będącej marzeniem każdego smakosza. Gruzini często powtarzają, że Gruzja to raj - tym bardziej warto spakować plecaki lub walizki i przekonać się o tym na własnej skórze!

Gruzja. W pół drogi do nieba

Zofia Piłasiewicz

Zofia Piłasiewicz, ciekawa świata podróżniczka, autorka książki Syberyjski sen. Opowieść bezdrożna, tym razem zabiera nas na bezdroża Kaukazu. Gruzja. W pół drogi do nieba to relacja z podróży do tego jakże odległego w sensie geograficznym, ale jakże bliskiego Polakom kraju, z podróży, którą Autorka odbywa zarówno w czasie teraźniejszym, jak i w głąb historii tego niewielkiego, ale jakże bogatego w przeszłość skrawka na ziemi. Opowieści o mitycznych Argonautach, którzy wyprawiali się po złote runo, o ważnych dla historii Gruzji kobietach, jak święta Nino czy królowa Tamar, o tragicznej historii polskiego zesłańca Karola Kalinowskiego i jego miłości do pięknej góralki Ezend, o polskich śladach na Kaukazie, Autorka przeplata z barwnymi opisami niezwykłej, gruzińskiej scenerii: przepastnymi wąwozami, przepięknymi górami, zagubionymi w czasie maleńkimi wioskami, nad którymi górują dumnie słynne kaukaskie kamienne wieże.

Gruzowisko

Aleksandra Katarzyna Maludy

Kiedy Leon Zarzeczny w styczniu 1945 roku wrócił do Warszawy, miasto przypominało jedno wielkie gruzowisko. Gdy znalazła się tu Ewa Lerska, jej życie także legło w gruzach. Koniec wojny dla nich obojga nie wiąże się z rozpoczęciem nowego życia. Jego dręczą świeże wspomnienia tragedii powstania warszawskiego, na niej ciążą tragiczne konsekwencje zsyłki do Kazachstanu, służby wojskowej w armii generała Berlinga i dozoru majora NKWD. Niestety w ZSRR została córeczka, którą Lerska próbuje odzyskać. Co musi zrobić zdesperowana matka, aby ponownie cieszyć się swoim dzieckiem? Jak potoczą się losy bohaterów w zrujnowanej Warszawie? Czy uda im się wyplątać z matni, jaką zastawiła na nich historia?

Gry codzienne i pozacodzienne... o komunikacyjnych aspektach aktorstwa

Monika Braun

Wiele wskazuje na to, że wypracowane w teatrze techniki pracy nad rolą, w tym wszelkie sposoby kontrolowania tremy, pracy nad ciałem i głosem jako narzędziami służącymi do przekazywania uczuć, myśli, idei i pragnień, mogą stać się doskonalszym i pełniejszym sposobem komunikacji, nie tylko w ramach wykreowanej przez sztukę rzeczywistości, ale także w realnym życiu. Sposoby, jakich na scenie używa aktor, nie różnią się zasadniczo od tych, którymi posługujemy się na co dzień, a życie społeczne daje się najlepiej pojąć jako ciąg performansów. Techniki aktorskie, opierając się na instynktownych zachowaniach człowieka, przekształcają je jednak i – wydobywając bezwiedne impulsy na poziom świadomości – czynią sztuką. Przynależą one równocześnie do dwóch porządków życia: artystycznego i codziennego. Dlatego też metody aktorskiego treningu nie muszą być wyłącznie „wiedzą tajemną” zarezerwowaną dla „wybranych” – wyszkolonych w swym rzemiośle artystów, ale powszechnie dostępną formą porozumiewania się, a także drogą kształtowania samoświadomości i rozwoju osobowości. Teatr, traktowany w tej książce jako szczególny model ludzkich zachowań, bada i zarazem kwestionuje granice między sztuką a życiem. Sama idea oryginału i sztuki jako jego naśladownictwa nie tylko dzięki Jacques’owi Derridzie stała się wątpliwa, a na pytanie o wyższość rzeczywistości nad jej medialnymi replikami można udzielić różnych odpowiedzi…

Gry i zabawy ruchowe

Tadeusz Staniszewski

Chcesz pobawić się z grupą przyjaciół? Rozgrzać drużynę rywalizacją? Próbujesz zaktywizować zespół na wyjeździe integracyjnym? Książka Gry i zabawy ruchowe to gotowa recepta na te i inne okoliczności! Zawiera ponad 100 pomysłów na to, jak dobrze spędzić czas w domu i w plenerze, na śniegu i w wodzie!

Gry i zabawy Turków osmańskich

Marian Bałczewski

Książka dotyczy znajomości gier i zabaw Turków osmańskich w dawnej Polsce. Wykorzystując bogatą bazę źródłową Autor omawia też ludyczne aspekty uroczystości publicznych, życie erotyczne Turków Osmańskich oraz muzykę. Próbuje odpowiedzieć na pytania: jakie przejawy życia ludycznego Turków osmańskich były znane w dawnej Polsce, skąd czerpano o nich wiedzę w Polsce oraz jakie walory poznawcze i zjawiska życia ludycznego Turków osmańskich pozostawiły znaczący wkład w kulturze polskiej.

Gry i zabawy z zapałkami

Piotr Kosowicz

Dzieci + zapałki = zabawa! Nie igraj z ogniem, ale z zapałkami - możesz. Oczywiście pod warunkiem że wykorzystasz je w dobrym celu. Najlepiej równocześnie edukacyjnym i rozrywkowym. Aby świetnie się bawić, a przy tym rozwijać wyobraźnię, ćwiczyć się w spostrzegawczości i logicznym myśleniu, nie trzeba inwestować ani w zaawansowaną elektronikę, ani nawet w planszówki czy gry karciane. Wystarczą paczka zapałek i książka, którą przygotował dla Ciebie Piotr Kosowicz. Na Gry i zabawy z zapałkami składa się zestaw autorskich zadań, jakich nie znajdziesz w żadnym podręczniku. Adresowane są one przede wszystkim do uczniów starszych klas szkoły podstawowej, choć z pewnością przy rozwiązywaniu tych zagadnień nie będą się nudzić ani nastolatki, ani ich rodzice i dziadkowie. Wiedza matematyczna na poziomie podstawowym może okazać się przydatna, choć nie raz, nie dwa potrzebne będzie także podejście całkowicie niematematyczne, a nawet amatematyczne. To jak, zaczynamy? Na dobry początek wyjmij z pudełka trzy zapałki i ułóż je na stole tak, by powstał kwadrat.

Gry nie tylko miłosne

Irena Matuszkiewicz

Julia Blenda, jest dziewczyną stuprocentową. Bo i nowoczesną - inżynier informatyk - i rozkosznie staroświecką zarazem: najlepiej by się czuła w silnych męskich ramionach, najchętniej sławnego i przystojnego aktora. Julia oczywiście na to wszystko zasługuje - tyle że mieszka we Włocławku. To zaś oznacza pokój przy rodzicach, etat za grosze w szemranej firmie na krawędzi bankructwa i żadnych aktorów w zasięgu wzroku. A w pracy - tylko pomaganie sekretarce i wyręczanie sprzątaczki... Słowem, życie w nieupiększonej rzeczywistości Polski początku XXI wieku, przyprawionej zbrodnią, szantażem i dobrze nam znanym brudem. W takich warunkach Julia, wyposażona w oręż wydawałoby się archaiczny - wierność wartościom - walczy o ocalenie tego, co najcenniejsze: przyjaźni i miłości. Irena Matuszkiewicz- z wykształcenia filolog, przez wiele lat dziennikarka, obecnie popularna autorka powieści obyczajowych.

Gry nie tylko miłosne

Irena Matuszkiewicz

Bohaterka powieści, Julia Blenda, jest dziewczyną stuprocentową, bo i nowoczesną – inżynier informatyk! - i rozkosznie staroświecką zarazem. Po ukończeniu studiów w Warszawie chciała pozostać w stolicy, jednak na prośbę rodziców wraca do rodzinnego Włocławka. Choć najlepiej by się czuła w silnych ramionach, najchętniej jakiegoś amanta filmowego, trochę ku własnemu zaskoczeniu znajduje się nagle w mieście, w którym co czwarty mieszkaniec nie ma pracy i którym trzęsą post-peerelowscy dorobkowicze. Julii co prawda udaje się znaleźć pracę, ale przy jej kwalifikacjach 800 złotych nie wydaje się przesadnym uposażeniem. W dodatku szef jest antyfeministą, Julii brakuje wielkomiejskiego życia, jakiego zaznała w Warszawie, a na dodatek odkrywa w firmie niepokojące nieprawidłowości. Jednocześnie znika jeden z pracowników, pojawiają się również anonimowe przesyłki, mające na celu wyłudzenie pieniędzy. W takich warunkach Julia, wyposażona w oręż nieco archaiczny – wierność wartościom – walczy o ocalenie tego, co najważniejsze: przyjaźni i miłości.

Gry poetyckie i teatralne

Prof. Jerzy Jarzębski

Wybitny znawca prozy Gombrowicza, Schulza i Lema tym razem o spotkaniu z poezją i teatrem Gry poetyckie i teatralne to bez wątpienia pozycja wyjątkowa w dorobku Jerzego Jarzębskiego, znakomitego krakowskiego literaturoznawcy. Jest to bowiem pierwsza książka ukazująca cenionego krytyka nie tylko jako znawcę polskiej prozy i takich postaci jak Gombrowicz, Schulz i Lem, ale przede wszystkim jako uważnego czytelnika poezji i osobę żywo zainteresowaną teatrem. Na książkę składa się 26 szkiców i esejów krytycznych, podzielonych na trzy grupy. Pierwsza i najobszerniejsza dotyczy osoby Czesława Miłosza i rozmaitych aspektów jego twórczości: od poetyki i konstrukcji wierszy, przez naturę i charakter świata przedstawionego, po osobowość poety. Całości dopełnia szkic wspomnieniowy o spotkaniu z Noblistą. Druga grupa poświęcona jest wnikliwym analizom i interpretacjom pojedynczych wierszy oraz wybranym motywom poezji współczesnej. Dodatkowo zawiera krótkie szkice krytyczne o twórczości m.in. Wisławy Szymborskiej, Julii Hartwig i Tomasza Różyckiego. Zbiór zamyka blok, który nazwać można pamiątką teatralnych przygód Jarzębskiego. Czytelnik znajdzie tu teksty o dramacie i teatrze, skupione na adaptacjach teatralnych prozy Schulza oraz inscenizacjach twórczości Gombrowicza dokonanych przez Jerzego Jarockiego. Profesor Jerzy Jarzębski czyta poezję i ogląda sztuki teatralne, łącząc wnikliwość krytyka literackiego z entuzjazmem pasjonata. Precyzyjna, klarowna i wnikliwa książka, która dla miłośników polskiej literatury może stać się fantastyczną lekcją czytania i interpretowania.

Gry towarzyskie dla dorosłych czyli jak miło spędzić czas z przyjaciółmi

Janusz Jabłoński

Ponad 100 zabaw plenerowych oraz gier z użyciem kartki i długopisu dla dorosłych. Książka Gry towarzyskie zawiera ponad 100 pomysłów na to, jak spędzić wolny czas w domu, na podwórku lub w ogrodzie, a także jak zwalczyć nudę podczas podróży i na wakacjach, gdy nie dopisze pogoda. I to bez konieczności zaopatrywania się w specjalne sprzęty czy gotowe plansze z pionkami. Do wyboru m.in. gra w mafię, łańcuchowego berka, pikuty, queach i wiele innych…

Gry wideo. Zarys poetyki

Piotr Kubiński

Nagroda w Konkursie Polskiego Towarzystwa Komunikacji Społecznej na Najlepszą Pracę Doktorską z zakresu Nauk o Mediach i Komunikowaniu "DOKTORAT' 14".   Recenzja książki w Projektorze – Kieleckim  Magazynie Kulturalnym Recenzja książki w Creatio Fantastica Recenzja książki w Forum Poetyki  Recenzja książki Replay. The Polish Journal of Game Studies   Praca Piotra Kubińskiego Gry wideo – zarys poetyki będzie ważna i interesująca nie tylko dla badaczy gier komputerowych, będzie wielce pouczająca dla badaczy kultury współczesnej. (…) Rozważania i analizy autora na temat emersji jako konstytutywnego składnika gier wideo w pełni mnie przekonują. prof. dr hab. Maryla Hopfinger   Zabiegom immersyjnym i emersyjnym, którymi posługują się twórcy gier, ich tekstowym, funkcjonalnym i komunikacyjnym znaczeniom poświęcona jest w dużej mierze książka Piotra Kubińskiego, a to podejście badawcze pozwala opisać grę w kategoriach komunikacyjnych, pozwala zinterpretować role semiotycznych aspektów interfejsów użytkownika, co w sumie prowadzi do osadzenia gier wideo w dzisiejszej kulturze. Tu widzę ważne osiągnięcie książki; o grach z taką precyzją mało kto dotąd pisał, mało kto także skupiał się przede wszystkim na ich kulturowych funkcjach. (…) podejście badawcze sprawia, że rozprawa Piotra Kubińskiego przestaje być wyłącznie opisem poetyki gier wideo, budowanym na materiale reprezentatywnych przykładów, zaś staje się diagnozą przemian dzisiejszej kultury, w dużym stopniu powodowanych jej postępującą cyfryzacją. prof. dr. hab. Zbigniew Kloch   Piotr Kubiński – doktor nauk humanistycznych, literaturoznawca, badacz mediów cyfrowych. Stopień doktorski otrzymał na podstawie rozprawy Poetyka gier wideo nagrodzonej w Konkursie Polskiego Towarzystwa Komunikacji Społecznej na Najlepszą Pracę Doktorską z zakresu Nauk o Mediach i Komunikowaniu „DOKTORAT ’14”. Pracownik Zakładu Komparatystyki na Wydziale Polonistyki Uniwersytetu Warszawskiego, sekretarz Pracowni Badań Intersemiotycznych i Intermedialnych UW, doktorant w Instytucie Historii Sztuki UW. Publikował m.in. w „Images”, „Tekstach Drugich”, „Przeglądzie Humanistycznym”. Przez wiele lat pracował jako specjalizujący się w grach wideo publicysta i dziennikarz telewizyjny.  

GRYWALIZACJA. Jak zastosować mechanizmy gier w działaniach marketingowych

Paweł Tkaczyk

Przenieś swoje działania marketingowe na wyższy poziom (gry)! Wyobraź sobie, że jedziesz samochodem. Wyobraź sobie, że Twoim zadaniem jest przejechanie z punktu A do punktu B i zużycie przy tym jak najmniejszej ilości paliwa. Wyobraź sobie, że do osiągnięcia tego celu motywuje Cię… Twój własny samochód. Myślisz, że takie rzeczy to tylko w grach komputerowych? I tak, i nie — zasady rodem z takich gier mają w swoich autach Ford i Honda. Korzystają z nich także m.in. Microsoft czy Starbucks. Grywalizacja to przyszłość marketingu, ale przyszłość, która zbliża się wielkimi krokami. "Harvard Business Review" uznał ją za jeden z wiodących trendów marketingowych drugiej dekady XXI wieku. Teorię wykorzystania mechaniki gier do celów biznesowych świat marketingu powitał w roku 2009 dzięki badaniom prof. Byrona Reevesa z Uniwersytetu Stanforda i jego kolegi J. Leightona Reada, założycieli firmy badawczej Seriosity. W Polsce wyzwanie podjął Paweł Tkaczyk. Dzięki jego książce poznasz temat grywalizacji poziom po poziomie - od teorii gier, poprzez obowiązujące w nich zasady i towarzyszące im historie, aż po zastosowania powiązanych z nimi zjawisk, takich jak choćby social graph. Autor dostarczy Ci narzędzi, dzięki którym będziesz w stanie stworzyć swoją własną marketingową grę. Co więcej, skłonisz ludzi do tego, by zechcieli w nią grać!

Grywalizacja. Mechanika gry na stronach WWW i w aplikacjach mobilnych

Christopher Cunningham, Gabe Zichermann

Zakoduj grywalizację w umysłach swoich klientów! Na rynku aplikacji jest już tak ciasno, że nowy produkt musi być zaskakujący, nowatorski i atrakcyjny, a ponadto gwarantować dużo przyjemności z użytkowania. Dopiero wtedy ma szansę konkurować z innymi, dostępnymi wcześniej. Warto więc zastanowić się nad tym, co sprawia, że jedna aplikacja zdobywa popularność, a druga o identycznej funkcjonalności nie może się przebić. Wszyscy autorzy pragną, aby ich dzieło należało do tej pierwszej kategorii. Jak to osiągnąć? Wszyscy wiedzą, jak gry potrafią wciągać. Często już po pierwszym uruchomieniu gracze mają problem, żeby zakończyć rozrywkę, i wracają do niej w każdej wolnej chwili. A gdyby zastosować mechanizmy stosowane w grach także w aplikacjach? Czy użytkownicy też mogliby się od nich uzależnić? Oczywiście! Proces ten nazywa się grywalizacją i jest powszechnie stosowany! W tej książce znajdziesz wiedzę niezbędną do wykorzystania tych elementów w Twojej aplikacji. Dzięki temu łatwiej osiągniesz sukces! Niezależnie od tego, czy jesteś producentem, projektantem, kierownikiem czy deweloperem gier, książka ta pozwoli Ci zrozumieć, jak tworzyć mechanikę gry zapewniającą lojalność klientów. Odkryj system motywacyjny stosowany przez projektantów gier do angażowania różnych typów klientów Poznaj podstawowe elementy mechaniki gry: punkty, odznaczenia, poziomy, wyzwania i tabele wyników Skuś klientów odpowiednią strukturą nagród, pozytywnym wzmocnieniem lub pętlami informacji zwrotnych Połącz grę z elementami społecznymi i działaniami takimi, jak zbieractwo, heroizm, chwalenie się lub dawanie prezentów Poznaj opisy systemów grywalizacji stosowanych przez Nike i Yahoo! oraz przeanalizuj rozwiązania firm Google, Facebook i Zynga Zaprojektuj i zaimplementuj grywalizację na prostej witrynie Gabe Zichermann to jeden z najlepszych ekspertów od grywalizacji. Jest przewodniczącym Gamification Summit and Workshops ( https://GSummit.com ). Christopher Cunningham to przedsiębiorca i ekspert od technologii informatycznych, który pomógł odkryć jedno z pierwszych rozwiązań dotyczących grywalizacji. Zachęć użytkowników do korzystania z Twojej aplikacji na okrągło!

Grzebanie grzebania. Archeolog i grabarz w twórczości Jerzego Ficowskiego

Marta Baron-Milian

Przyjęło się, by sylwetkę Jerzego Ficowskiego przybliżać na początku każdego poświęconego mu tekstu. Statystyczny szkic na temat pisarza rozpoczyna się wyliczeniem kolejnych ról, w których Ficowski występował na przestrzeni swojego życia: badacz biografii i twórczości Schulza, eksplorator kultury cygańskiej, świadek Zagłady, poeta, prozaik, eseista, tłumacz, "Człowiek Pogranicza", kolekcjoner, entomolog, opozycjonista itd. Poznając życiorys Ficowskiego, trudno odsunąć od siebie natrętnie powracające kontrwyliczenie, nie był on bowiem ani uznanym schulzologiem (wytykano mu naiwny biografizm), ani etnologiem czy etnografem (oskarżano go o nieprofesjonalne metody badania). Nie był również uznanym poetą (na ogół pomijano go przez krytykę), wybitnym prozaikiem (tom opowiadań nie doczekał się nawet jednego szerokiego omówienia) czy autorytetem dla tłumaczy (mimo setek stron przekładów dokonanych z różnych języków). Choć to kontrwyliczenie nie jest żadną prowokacją, to bez wątpienia prowokuje do pytania - skąd taki stan rzeczy? W opiniach komentatorów twórczości pisarza znajdujemy często odpowiedź, która upatruje przyczyn tej sytuacji w "poświęceniu" Ficowskiego (jako twórcy, artysty, humanisty) na rzecz ocalenia: pamięci, śladów, szczątków przeszłości, rzeczy, miejsc, ludzi, tekstów, obyczajów, kultur itp. Mimo kilku bardzo ciekawych odczytań twórczości literackiej autora Pantarei, dziwny "dyskurs ofiarniczy", którego Ficowski niejednokrotnie padał ofiarą, ma się, niestety, całkiem dobrze. Niestety, bo choć z jednej strony wyznacza on niezwykłą właściwość osobowości twórczej Jerzego Ficowskiego, z drugiej - bezwzględnie fałszuje jej obraz. By jednak nie uciekać dłużej od tego naiwnego pytania, wreszcie je postawmy - kim więc był Jerzy Ficowski? Dziwne i szalone pasje, które autor Regionów wielkiej herezji realizował niejednokrotnie z maniakalnym wręcz uporem, prowokują do odpowiedzi, w której altruistyczne zaangażowanie ustąpić musi nieposkromionemu temperamentowi odkrywcy; jak sądzę, Ficowski zawsze był przede wszystkim odkrywcą.