Komunikacja w gospodarce XX wieku. Coaching. Transport.Bezpieczeństwo (red.)Waldemar Jagodziński, Marcin Król, Anna Nurzyńska

Waldemar Jagodziński, Marcin Król, Anna Nurzyńska

ROZDZIAł I. COACHING INTERKULTUROWY JAKO NARZĘDZIE WSPIERAJĄCE ROZWÓJ KOMPETENCJI PRACOWNICZYCH NIEZBĘDNYCH W OTOCZENIU MIĘDZYNARODOWYM Słowem redaktora naukowego dr Waldemara Jagodzińskiego Jednym z najbardziej istotnych momentów w rozwoju nowoczesnej nauki było dostrzeżenie kultury. Powiada się niekiedy, że ostatnią rzeczą, jaką odkryje istota zamieszkująca morskie głębiny, będzie prawdopodobnie woda” [Linton 2000, s. 151] XXI wiek to okres postępującej globalizacji, której jednym ze skutków jest ułatwienie nawiązywania kontaktów biznesowych na płaszczyźnie międzynarodowej. Choć procesy globalizacyjne dotyczą różnych sfer (m. in. ekonomicznej, społecznej), w każdej z nich charakteryzują się inną intensywnością. Bez względu na ich charakter „nie ulega jednak wątpliwości, że nie mamy obecnie do czynienia z ‘globalną kulturą’ (…)”, w związku z czym „potrzebne są kompetencje umożliwiające radzenie sobie z różnorodnością” [Glinka/Jelonek 2010, s 11]. Nierzadko gafa bądź niezamierzona zniewaga kontrahenta wynikająca z braku wiedzy na temat jego przekonań czy wyznawanych przez niego wartości ukształtowanych przez kulturę mogą zniechęcić partnera biznesowego do podjęcia współpracy, natomiast powód zmiany decyzji ze względu na brak kompetencji kulturowej pozostanie dla drugiej strony zagadką. Także potknięcia językowe mogą przyczynić się do poniesienia porażki na rynkach zagranicznych. Jednym z narzędzi mających na celu ułatwienie nawiązywania kontaktów na arenie międzynarodowej, jak również ich pielęgnacji i rozwoju, jest coaching interkulturowy1, który w przeciwieństwie do tradycyjnego coachingu uwzględnia narodowościowe różnice kulturowe, a więc wykracza zdecydowanie poza ramy norm kulturowych funkcjonujących w określonym czasie w określonym narodzie. Warunkiem koniecznym, lecz niewystarczającym, owocnej pracy w przedsiębiorstwie funkcjonującym w środowisku międzynarodowym jest znajomość języka obcego, będącego językiem ojczystym naszych zagranicznych współpracowników. Jest to warunek konieczny, gdyż w zależności od stopnia opanowania języka obcego gwarantuje mniej lub bardziej swobodną komunikację, a także umożliwia dostęp do zasobów kultury. Jednakże jest to warunek niewystarczający, gdyż zrozumienie przedstawicieli innych kultur wymaga wyrobionej świadomości występowania różnic kulturowych. W literaturze przedmiotu synonimicznie używane są pojęcia: „coaching interkulturowy”, „coaching międzykulturowy” [Hillesland 2009, s. 123-143] oraz „coaching w kontekście międzynarodowym” [Karboul 2009, 27-31]. Dopiero poznanie innej kultury opierającej się na odmiennych od naszych zestawach reguł i znaczeń oraz zaakceptowanie jej różnorodności przejawiające się w traktowaniu innej kultury na równi z własną świadczy o gotowości do pracy w środowisku międzynarodowym, przejawiającej się w efektywnej komunikacji [por. Byram i in. 1994, s. 4; Kramsch 1993, s. 1; Straub 1999, s. s. 1; Straub 1999, s. 5]. Celem rozważań podjętych w niniejszym opracowaniu jest nakreślenie ram teoretycznych coachingu interkulturowego, próba przedstawienia jego definicji oraz określenie potencjalnych obszarów zainteresowania wraz z propozycją narzędzi, które mogą być wykorzystane w procesie coachingu interkulturowego. Aby zrealizować tak postawiony cel, zostały przeprowadzone studia literaturowe w zakresie zarządzania międzykulturowego, psychologii oraz coachingu, obejmujące dorobek teoretyczny oraz wyniki badań. W pierwszej części pracy zostaną przedstawione podstawowe zagadnienia związane z kulturą oraz wybrane modele kultury. Część druga przybliża istotę coachingu interkulturowego. Omówione zostaje pojęcie „kompetencja językowa”, a następnie przedstawiona zostaje typologia coachingu interkulturowego. W trzeciej części przedstawione zostały ramy teoretyczne coachingu interkulturowego, zaś w czwartej omówiono wybrane narzędzia, które mogą zostać wykorzystane w procesie coachingu interkulturowego. ROZDZIAŁ II SYSTEM KOMUNIKACJI MIEJSKIEJ W WYBRANYCH MIASTACH AGLOMERACJI ŚLĄSKIEJ NA PRZYKŁADZIE KOMUNIKACYJNEGO ZWIĄZKU KOMUNALNEGO GÓRNOŚLĄSKIEGO OKRĘGU PRZEMYSŁOWEGO Słowem redaktora naukowego mgra Marcina Króla Aby minimalizować niepożądane skutki w kongestii należy podjąć radykalne działania, które często są powiązane z zarządzaniem na różnych poziomach. Nowoczesne miasta borykają się z problemami rozbudowy drogowej infrastruktury. Nie wystarczają już metody tradycyjne, a w ich miejsce muszą być wdrażane kompleksowe oraz systemowe podejścia, które są wspierane przez różne strategie zarządzania kongestią. Najbardziej efektywne wyniki uzyskuje się poprzez stosowanie właściwych uzgodnień. Działy planowania, projektowania oraz operatorzy ruchu stale ze sobą współpracując mogą dać najlepsze wyniki. Porównując miasta Europy Zachodniej wykorzystanie publicznego transportu w Polsce jest zdecydowanie wyższe. Od lat 90 - tych ubiegłego wieku utrzymuje się na podobnym poziomie a stopień motoryzacji nie miał w metropoliach dużego wpływu na metodę przemieszczania się. Niemniej jednak gminy nie robią badań okresowych, które wskazałyby potrzeby komunikacyjne. Bez takich badań decyzje rozwojowe są bardzo ryzykowne i nie dają 100 procentowej pewności, czy aby na pewno sprawdzą się w praktyce. Rozbudowana sieć powiązań pomiędzy liniami a przystankami w miastach polskich daje duży plus podczas przewozu osób. W porównaniu do Europy zachodniej komunikacja miejska w Polsce przedstawia się bardzo dobrze. Dużym minusem jest pominięcie ustalania infrastruktury autobusowej i tramwajowej pasów ruchu dla pojazdów uprzywilejowanych. Powiązania przestrzenne nie zawsze są skoordynowane. Zarządy drogowe nie chcą wydzielać pasów ruchu dla autobusów albo tramwajów, ponieważ tworząc je musieliby zmniejszyć jezdnie a opinia publiczna taką decyzję od razu by skrytykowała. Niestety w praktyce pojazdy transportu miejskiego muszą czekać na tych samych pasach ruchu co samochody osobowe. Dobrym wyjściem w tej sytuacji jest segregacja przestrzenna. Jednakże na te zadania nie przeznacza się dużych środków, nie stosuje się wzbudzanej sygnalizacji przez tramwaj, bądź autobus. Jeżeli samorząd zdecydował się już na wdrożenie takiego systemu, to i tak nie został on nieustawiony pod komunikację miejską a pod resztę pojazdów użytkowych. Ceny biletów na terenie Polski są różne. Większość samorządów preferuje stosowanie biletu jednorazowego, który jest ważny tylko w pojeździe gdzie bilet został skasowany. Niektóre z miast zmieniły system, który umożliwia przesiadki, zaś progi taryfowe wydzielają strefy. Pozytywnym udogodnieniem są bilety dobowe oraz kilkudniowe, które są droższe w eksploatacji. Jeżeli podróżujący planuje korzystać z komunikacji miejskiej więcej niż raz dziennie to wówczas bilet na pewno mu się zwróci. Niestety system taryfowy często utrudnia przesiadanie się pasażerom. Na samym obszarze KZK GOP jest bardzo dużo stref i często by przejechać z jednej gminy do innej nie wystarczy tylko jeden bilet. Jeżeli na terenie związku jeżdżą pojazdy międzygminne to wtenczas należy skasować bilet od razu po przesiadce u innego przewoźnika. Ze względu na fakt, iż nie ma określonych przepisów, to przewoźnicy dosyć często nie potrafią się porozumieć co do ceny oraz płatności za korzystanie z usług. Transport publiczny stopniowo jest wycofywany z centralnych obszarów, w których to piesi mają pierwszeństwo bądź tam, gdzie występują obszary zabytkowe. Społeczeństwo często postrzega infrastrukturę transportu publicznego jako zakłócającą przestrzeń. Miasta nie chcą przystosowywać się do polepszenia warunków drożności dróg, a wąskie ulice są stale korkowane. Z reguły trasy skumulowane nie występują koło ważniejszych punktów. Działa się w myśl: jeżeli pasażer musi jechać, to i tak może sobie dojść. ROZDZIAŁ III. BEZPIECZEŃSTWO OBSŁUGI KLIENTÓW E-URZĘDU. ANALIZA POTRZEB I PROPOZYCJA ROZWIĄZAŃ NA WYBRANYCH PRZYKŁADACH Słowem redaktora naukowego mgr Anny Nurzyńskiej Budowanie społeczeństwa informacyjnego i gospodarki opartej o wiedze wymusza rozwój systemów informatycznych i teleinformatycznych nie tylko w przedsiębiorstwach, ale także w urzędach administracji państwowej. Narzędziem dynamicznego rozwoju informatyzacji administracyjnej są programy typu eEurope, ePoIska. eGovernament. Programy te zainicjowane są przez Unię Europejską oraz parlamenty poszczególnych państw wspólnoty. W ramach tych programów powstaje koncepcja tak zwanego eUrzędu. w którym obywatel będzie mógł być obsłużony za pośrednictwem nowoczesnego medium transmisji, jakim jest Internet. We współczesnych czasach coraz wyraźniej nakreśla się konieczność, że urząd musi wymieniać informacje z przedsiębiorcami jak i obywatelami na wspólnej platformie. Działania przygotowawcze do realizacji takiej wymiany informacji wymuszają na urzędzie coraz większej otwartości na obywateli. Potrzeba przetworzenia informacji wprowadzonej przez obywatela, za pośrednictwem portalu internetowego, przekłada się bezpośrednio na konieczność połączenia modułów przyjmujących dane od obywatela z siecią wewnętrzną danego urzędu administracji państwowej. Można przewidzieć, że wydzielona dotychczas sieć wewnętrzna danego urzędu i internetowa będą z czasem migrować do stworzenia wspólnej infrastruktury. Sytuacja taka niesie ze sobą niewątpliwe zalety, ale również stwarza wyraźne ryzyko dla poufnych danych, które w Polsce podgalają ochronie prawnej. Warto przyjrzeć się kilku aspektom, które będą determinowały przyszłe działania w kontekście spełnienia wymagań gwarantujących bezpieczeństwo klientów korzystających z obsługi za pośrednictwem Internetu. W ramach programu ePolska informatyzacją objęte zostanie szereg urzędów administracji państwowej oferujących szeroki wachlarz usług, będą to m.in.: pośrednictwo pracy, obsługa praw jazdy, obsługa paszportów, rejestracja pojazdów, biblioteki, głosowanie poprzez portal, badania opinii publicznej, deklaracje podatkowe, rejestracja działalności gospodarczej, zamówienia publiczne, deklaracje celne, itd. W początkowym okresie działania w/w systemów dużym zagrożeniem dla ich funkcjonowania może okazać się fakt bardzo małego zainteresowania ze strony obywateli. Przyczyną takiego stanu rzeczy może być obawa co do bezpieczeństwa przeprowadzania tego typu operacji za pośrednictwem Internetu. W związku z zaistniałą sytuacją zachodzi potrzeba zidentyfikowania potrzeb wybranego na potrzeby pracy urzędu administracji państwowej pod kątem bezpieczeństwa obsługi klientów oraz zaproponowanie rozwiązań przeciwdziałającym rozpoznanym zagrożeniom. Po przestudiowaniu literatury przedmiotu widać, że opracowanie rozwiązań gwarantujących bezpieczeństwo obsługi klientów eUrzędu będzie wymagać przeanalizowania w pierwszej kolejności modelu organizacyjnego badanego urzędy, następnie zidentyfikowania potrzeb pod kątem obsługi i bezpieczeństwa klientów, następnie wykrycia potencjalnych zagrożeń, aż po opracowanie metod przeciwdziałania im. W pracy zdecydowałem się poddać analizie elektroniczny system obsługi praw jazdy.

Otoczenie organizacyjne a uwarunkowania społeczno-gospodarcze (red.) Joanna Nowakowska- Grunt, Ireneusz Miciuła

Oskar Braszczyński, Joanna Kadłubska, Waldemar Jagodziński, Łukasz Augustowski, ...

PRZEDMOWA Monografia „Otoczenie organizacyjne a uwarunkowania społeczno-gospodarcze” jest efektem teoretycznych i praktycznych badań wielu autorów z różnych ośrodków akademic-kich, takich jak: Szkoła Główna Handlowa, Politechnika Częstochowska, Uniwersytet Zielo-nogórski, Uniwersytet w Białymstoku, Szkoła Policji Pile, Staropolska Wyższa Szkoła w Kielcach, Uniwersytet Rzeszowski, Uniwersytet Przyrodniczo-Ekonomiczny w Siedlcach, Uniwersytet Szczeciński oraz Londyńska Szkoła Ekonomiczna. Rozważania w niniejszej monografii są realizowane przez uznane grono naukowców: doktorów, magistrów oraz prak-tyków zawodowych. Różnorodność i szeroki przekrój tematyczny sprawiają, ze każdy Czytelnik znajdzie w monografii coś interesującego i inspirującego do prowadzenia własnych badań. Działalność otoczenia organizacyjnego jest możliwa przy zachowaniu współżycia motoryki społeczno-gospodarczej. Otoczenie organizacyjne jest tworzone przez rynek przy instytucjo-nalnym współdziałaniu administracji, biznesu i podstawowych zasad bezpieczeństwa. Niestety w każdej lokalizacji społeczno-gospodarczej zdarza się mobbing i inne zjawiska patologiczne. Zadaniem społeczeństwa jest wyeliminowanie takiego stanu rzeczy. Wszystkie zagadnienia są ze sobą ściśle powiązane i zawsze w mniejszym, czy też większym stopniu w danym miejscu występują. Natomiast to, że nie mówimy otwarcie o zjawiskach patologicz-nych, czy ukrywamy lobbing to tylko świadczy o powstałych realiach XXI wieku. W pierwszym rozdziale przedstawiono aspekty strategii biznesowej, co zapewne istotnie wpływa na rozwój organizacji. Z kolei w drugim rozdziale zostaje podkreślona rola trans-portu drogowego w aspekcie znaczeniowym logistyki i jej pochodnych ukierunkowanych również na kwestie związane z ładunkami przewozowymi, co stanowi istotny aspekt wielu rodzajów działalności gospodarczej. W rozdziale trzecim przedstawiono najnowsze badania koncentrujące się na funkcjono-waniu Specjalnych Stref Ekonomicznych. Ukazana została różnorodność perspektyw ba-dawczych, które udowadniają, że Specjalne Strefy Ekonomiczne wciąż stanowią interesujące pole dociekań naukowych. Rozdział czwarty skupia się na wskazaniu wpływu rynków na dochody indywidualnych gospodarstw rolnych w aspekcie sytuacji finansowej tychże gospodarstw rolnych a formą zmiany czynników rynkowych, natomiast w rozdziale piątym wskazano rynek funduszy capi-tal w Polsce na tle wybranych krajów Unii Europejskiej. Rozważania przedstawione w rozdziale szóstym koncentrują się na dylematach związa-nych z prowadzeniem badań na gruncie Nowej Ekonomii Instytucjonalnej. W trosce o spój-ność prowadzonych analiz warto wcześniej zastanowić się nad trudnościami, które mogą pojawić się w trakcie procesu badawczego. Rozdział siódmy wskazuje rolę innowacji w zakresie barier i stymulatorów e-administracji w Polsce wskazując korzyści rozwoju e-administracji oraz stymulanty i destymulanty e-administracji na podstawie województw w Polsce. W dwóch kolejnych rozdziałach odwołano się do społeczności analizy teoretycznej w obszarze pola rozważań w zakresie zarządzania doborem personelu służby do Policji oraz roli kobiecości w społecznościach archaicznych. W rozdziale dziesiątym wskazano sposoby radzenia sobie ze stresem w aspekcie poję-ciowym mobbingu i wypalenia zawodowego, jako patologii związanej z karierą zawodową. Rozdział jedenasty przedstawia najczęściej stosowane narzędzia zarządzania talentami. Szczególny nacisk położony został na coaching oraz jego szczególne, dwie dość młode od-miany – coaching językowy oraz coaching interkulturowy. W dwóch kolejnych rozdziałach omówiono zagrożenia w XXI wieku powstałe w wyniku między innymi migracji ludności. Ostatni rozdział pokazuje sentencję socjologiczno-badawczą na przykładzie spółdzielni socjalnej w województwie podkarpackim. Zachęcamy do lektury wyrażając przekonanie, że publikacja dostarczy czytelnikowi wiele wartościowych przemyśleń i inspiracji z zakresu przedstawionej problematyki. Dziękujemy wszystkim tym, którzy przyczynili się do powstania tej publikacji, a zwłaszcza Autorom za ich inspirujące naukowe rozważania teoretyczno-praktyczne. Redaktorzy monografii prof. P Cz Joanna Nowakowska Grunt dr inż. Ireneusz Miciuła

Zarządzanie organizacjami w przestrzeni publiczno-prywatnej (red.) Joanna Nowakowska-Grunt, Ireneusz Miciuła

Dominik Kabus, Łukasz Czarnecki, Bernard Długosz, Andrzej Łączak, ...

Słowem redaktorów Monografia „Zarządzanie organizacjami w partnerstwie publiczno – prywatnym” jest efektem badań wielu autorów z różnych ośrodków akademickich, których głównym celem w przedstawionych rozdziałach jest dostarczenie metod i rekomendacji dla rozwiązywania aktualnych wyzwań w zarządzaniu organizacjami w przestrzeni publiczno – prywatnej. Istotą funkcji zarządzania jako specyficznego rodzaju regulacji wykonywanych zbiorowo przez jednostki organizacyjne, jest w szczególności formułowanie celu działania, planowanie i organizowanie struktur oraz określanie procedur funkcjonowania wraz z kontrolowaniem realizacji zamierzonych celów. W ramach koncepcji nowoczesnego zarządzania z jednej strony zaleca się wdrażanie takich instrumentów zarządzania organizacjami publicznymi, aby eliminować nieefektywną alokację publicznych zasobów i dostarczać dobra lub usługi publiczne w bardziej efektywny sposób, a z drugiej strony zaleca się, aby korzyści płynące z optymalnego zarządzania zasobami były dostępne w sferze publicznej. Dlatego hybrydowe połączenie głównych zalet z zarządzania, zarówno w formie publicznej, jak i prywatnej spowodowało konieczność zmiany zasad funkcjonowania i zarządzania tymi organizacjami w kierunku poprawy jakości i dostępności usług oraz optymalnego wykorzystania zasobów. Takie połączenie w swoiste partnerstwo publiczno – prywatne, dwóch odmiennych pod wieloma względami sektorów, stwarza organizacjom nie tylko możliwość jak najlepszego wykonywania zadań, ale dostarcza wiedzy, umiejętności i narzędzi do jak najbardziej efektywnego zarządzania organizacją. Jednak współcześnie rozwijająca się forma zarządzania organizacjami w przestrzeni publiczno – prywatnej wymaga rozwiązywania wielu skomplikowanych problemów. W niniejszej monografii przedstawione rozdziały stanowią zarówno teoretyczne, jak i praktyczne odniesienie do problematyki zarządzania, gdzie wspólnym obszarem zainteresowań jest współczesne zarządzanie organizacjami w partnerstwie publiczno – prywatnym. Współczesne organizacje stanęły w obliczu nowych realiów gospodarowania, które zmodyfikowały sposób zarządzania i podejście menedżera, zarówno do dynamicznie zmieniającego się otoczenia, jak i do coraz bardziej zmieniających się struktur wewnętrznych. W ten sposób dobór problematyki stanowi równocześnie nawiązanie do przyszłych problemów społeczno – gospodarczych. Obecna globalizacja zmusza podmioty gospodarcze do modyfikacji dotychczas wykorzystywanych koncepcji zarządzania lub utworzenie jej na nowo według obowiązujących norm, zasad, a nawet trendów na rynku. W ramach interdyscyplinarnych badań naukowych ukazanych w monografii szczególną uwagę zwrócono na problematykę współczesnego zarządzania na styku organizacji publicznych i prywatnych, rozwoju działań innowacyjnych oraz zasad partnerstwa i rozwiązywania problemów, które będą korzystne dla obu sfer w systemie społeczno – gospodarczym. Jako redaktorzy niniejszej monografii mamy nadzieję, że wiele przedstawionych zagadnień będzie motywowało czytelnika do zainteresowania się poruszaną tematyką, co przełoży się na podjęcie własnych dociekań i nowych rozwiązań omówionych problemów badawczych. redaktorzy monografii Prof. PCz dr hab inż. Joanna Nowakowska-Grunt Dr inż. Ireneusz Miciuła

Zarządzanie organizacją XXI wieku. Innowacje - Gospodarka - Społeczeństwo (red.) Joanna Nowakowska-Grunt, Ireneusz Miciuła

Ewa Dębińska- Rudy, Radosław Czahajda, Monika Kosacka, Karolina Werner-Lewandowska, ...

Słowem redaktorów: Monografia „Zarządzanie organizacją XXI wieku” jest efektem aktualnych badań wielu autorów z różnych ośrodków akademickich, których głównym celem w przedstawionych rozdziałach jest dostarczenie metod i porad dla rozwiązywania nowych wyzwań w zarządzaniu współczesnymi organizacjami. Zarządzanie to zestaw działań wykorzystujących posiadane zasoby dla osiągania zamierzonych rezultatów. Istotą funkcji zarządzania jako specyficznego rodzaju regulacji wykonywanych zbiorowo przez jednostki organizacyjne, jest w szczególności formułowanie celu działania, planowanie i organizowanie struktur oraz określanie procedur funkcjonowania wraz z kontrolowaniem realizacji zamierzonych celów. Poszczególne rozdziały stanowią zarówno teoretyczne, jak i praktyczne odniesienie do problematyki zarządzania, gdzie wspólnym obszarem zainteresowań jest współczesne zarządzanie organizacją XXI wieku, gdzie mamy do czynienia z wieloma skomplikowanymi i nowymi problemami funkcjonowania, które wymagają rozwiązań. Współczesne organizacje stanęły w obliczu nowych realiów gospodarowania, które zmodyfikowały sposób zarządzania i podejście menedżera, zarówno do dynamicznie zmieniającego się otoczenia, jak i do coraz bardziej wymagających pracowników. Wraz z pojawieniem się na rynku pracy przedstawicieli młodej generacji, kadra menedżerska stanęła przed wyzwaniem międzypokoleniowego zarządzania, polegającego na stworzeniu efektywnego klimatu współpracy, w którym wszyscy wspólnie dążą do wyznaczonego celu bez względu na występujące różnice. W ten sposób dobór problematyki stanowi też nawiązanie do przyszłych problemów społeczno–gospodarczych. Obecna globalizacja zmusza podmioty gospodarcze  do modyfikacji dotychczas wykorzystywanych koncepcji zarządzania lub utworzenie jej na nowo według obowiązujących norm, zasad, a nawet trendów na rynku. W ramach interdyscyplinarnych badań naukowych ukazanych w monografii szczególną uwagę zwrócono na problematykę współczesnego zarządzania zasobami ludzkimi, zastosowania aktualnych rozwiązań informatycznych w biznesie oraz kreatywne i innowacyjne elementy zarządzania w systemie społeczno – gospodarczym. Jako redaktorzy niniejszej monografii mamy nadzieję, że wiele przedstawionych zagadnień będzie motywowało czytelnika do zainteresowania się poruszaną tematyką, co przełoży się na podjęcie własnych dociekań i nowych rozwiązań omówionych problemów badawczych.   Redaktorzy naukowi Prof. Pcz dr hab inż. Joanna Nowakowska-Grunt Dr inż. Ireneusz Miciuła