U kogo i dlaczego warto zastosować insulinę dwuanalogową aspart + degludec?

Mariusz Dąbrowski

Ostatnie lata przyniosły istotne zmiany paradygmatu terapii cukrzycy typu 2. Po ogłoszeniu wyników pierwszych i kolejnych badań bezpieczeństwa sercowo-naczyniowego leków przeciwcukrzycowych na pierwszą linię frontu wysunęły się leki nieinsulinowe, a szczególne miejsce zajęły inhibitory kotransportera sodowo-glukozowego typu 2 i agoniści receptora glukagonopodobnego peptydu-1 (te drugie są rekomendowane jako pierwsza terapia iniekcyjna w cukrzycy typu 2). Spowodowało to nieznaczny spadek liczby pacjentów leczonych insuliną. Niemniej należy pamiętać, że w populacji osób z cukrzycą typu 2 u wielu pacjentów wystąpi wcześniej lub później konieczność wdrożenia insulinoterapii. Zwykle jest ona inicjowana w postaci jednej iniekcji insuliny bazowej, przy czym w naszych warunkach zwykle jest to insulina NPH. Brak efektywności tej terapii wymaga dalszej intensyfikacji leczenia w postaci dołączania kolejnych iniekcji insuliny doposiłkowej. Jedną z takich opcji jest zastosowanie połączenia w jednym wstrzykiwaczu szybko działającego analogu - insuliny aspart (IAsp) oraz ultradługo działającego analogu - insuliny degludec (IDeg), z których każdy zachowuje swój profil farmakokinetyczny. Zaletą tej opcji jest mniejsza liczba iniekcji przy porównywalnej lub lepszej kontroli glikemii w porównaniu z innymi schematami terapii, a dodatkową korzyścią dla pacjenta jest mniejsza liczba hipoglikemii, szczególnie nocnych. Leczenie to umożliwia dalszą intensyfikację terapii poprzez dodanie drugiej iniekcji IDegAsp lub kolejnych iniekcji insuliny doposiłkowej. Insulina IDegAsp może być też użyta przy inicjowaniu insulinoterapii w warunkach znacznej hiperglikemii, przy zamianie terapii mieszankami insulin ludzkich bądź analogowych na jedną lub dwie iniekcje insuliny IDegAsp, a i to nie wyczerpuje pełnego spektrum jej możliwych zastosowań. Podsumowując, insulina IDegAsp jest wartościowym i bezpiecznym uzupełnieniem możliwości insulinoterapii u pacjentów z cukrzycą typu 2, ale też typu 1.

Depresje w wieku podeszłym. Przyczyny, diagnoza, leczenie

Tadeusz Parnowski

Niniejsza książka została napisana przez lekarzy praktyków dla osób pracujących z ludźmi starszymi: internistów, geriatrów, psychiatrów, neurologów, lekarzy POZ, psychologów, socjologów, pracowników socjalnych, i zainteresowanych studentów, aby uzmysłowić złożoność mechanizmów chorób występujących w tym wieku i trudności związane z ich leczeniem. Nie tylko zawiera wiedzę podręcznikową, ale także próbuje zgłębiać obszary, w których pytań jest nadal więcej niż odpowiedzi. W monografii tej podjęto również nieporuszane dotychczas i przez to umykające naszej uwadze tematy, które mają istotne znaczenie praktyczne.

Strategie leczenia jaskry

Marek Rękas

Ostatnie lata przyniosły wiele sukcesów w terapii zachowawczej oraz nowych możliwości chirurgicznego leczenia jaskry, które wymagają przybliżenia i zrozumienia. Tego zadania podjęli się autorzy z dwóch znanych ośrodków klinicznych zajmujących się diagnostyką i leczeniem tej choroby. Szczegółowo omówili oni dostępne grupy leków obniżających ciśnienie wewnątrzgałkowe. Sporo uwagi poświęcili także wykorzystaniu różnych technik leczenia energią laserową, jak również przedstawili szeroki wachlarz technik zabiegowych. Każdy z zabiegów został szczegółowo omówiony. Autorzy zawarli w monografii także cenne uwagi wynikające z bardzo dużego doświadczenia klinicznego. Oprócz ciekawych opisów w książce znajdziemy też bogatą dokumentację fotograficzną. Jestem przekonany, że monografia spotka się z bardzo dużym zainteresowaniem.

Psychiatria w medycynie Dialogi interdyscyplinarne Tom 3

Joanna Rymaszewska, Dominika Dudek

Psychiatria w medycynie tom III to kolejna bardzo wartościowa pozycja książkowa stanowiąca interesujący zapis rozmów z psychiatrami jak również przedstawicielami innych dyscyplin medycznych lub nawet zawodów. Prowadzone w konwencji koleżeńskiej, czasami przyjacielskiej, rozmowy dotykają jednak problemów istotnych, miejscami egzystencjalnych. Pokazują znaczenie ludzkich emocji, życia psychicznego w profilaktyce i powstawaniu chorób, ich leczeniu, w adaptacji do przewlekłego schorzenia, w końcu do niepomyślnego rokowania. Brak właściwej komunikacji skutkuje często bolesnymi błędami, pomyłkami - nie ma chyba lekarza, który byłby wolny od tego rodzaju doświadczenia. Umiejętność pracy w zespole i właściwej komunikacji między specjalistami, nie tylko lekarzami, jest kluczowa dla ich uniknięcia. Książka uzupełnia zakres tematyczny poruszony w poprzednich tomach o kolejne zagadnienia na pograniczu psychiatrii i innych dyscyplin naukowych.

Depresja w pytaniach i odpowiedziach

Iwona Patejuk-Mazurek

Depresja jest stanem emocjonalnym z odczuwaniem smutku i przygnębienia. To choroba, podobnie jak nadciśnienie tętnicze czy cukrzyca. I choć dotyczy głównie umysłu i emocji, często cierpi również ciało – głównie poprzez odczuwanie nasilonych dolegliwości bólowych. Depresja nie jest chandrą, czyli przejściowym obniżeniem nastroju. Nie jest też obłędem, czyli utratą kontaktu z rzeczywistością, postrzeganiem nieistniejących rzeczy, wiarą w ich prawdziwość czy poważnymi zaburzeniami zachowania, wynikającymi z błędnego postrzegania rzeczywistości. W poradniku znajdziecie Państwo odpowiedzi na najczęściej pojawiające się pytania dotyczące samej choroby oraz jej leczenia.    

Drabina analgetyczna WHO jako złoty standard farmakoterapii bólu

Agnieszka Sękowska

Leczenie bólu należy do głównych problemów współczesnej medycyny, a leki przeciwbólowe są najczęściej stosowaną grupą leków w praktyce klinicznej. Leczenie bólu opiera się na kilku zasadach. Jedną z nich jest stosowanie analgezji multimodalnej. Metoda ta polega na racjonalnym kojarzeniu leków przeciwbólowych o uzupełniających się mechanizmach działania. Pozwala to na poprawę jakości analgezji, a także poprawę tolerancji i bezpieczeństwa leczenia, jak również na zwiększenie siły analgezji w stosunku do leków podawanych w monoterapii. Uznanym i skutecznym skojarzeniem leków przeciwbólowych jest połączenie tramadolu z paracetamolem czy diklofenaku z omeprazolem.

Nadkażenia bakteryjne infekcji wirusowych

Bartosz J. Sapilak

W pracy przedstawiono konieczność różnicowania etiologii infekcji dróg oddechowych i dostosowania terapii celowanej. Należy pamiętać, iż w praktyce POZ dominują infekcje niewymagające antybiotykoterapii, szczególnie w pierwszych dniach leczenia. Istotne jest leczenie objawowe, w tym redukcja uciążliwego kaszlu. W przypadku etiologii pierwotnie bakteryjnej lub wtórnego nadkażenia bakteryjnego niezbędna może się okazać antybiotykoterapia.

Kwas acetylosalicylowy - dobór postaci leku

Magdalena Rudnicka

Kwas acetylosalicylowy jest związkiem szeroko stosowanym w terapii przeciwpłytkowej. Wielu pacjentów dotyka jednak problem oporności lub wykazują słabą tolerancję preparatu. W takiej sytuacji stosuje się wyższe dawki kwasu acetylosalicylowego lub przyjmuje się inhibitor pompy protonowej. Dobrym rozwiązaniem może być również dobór postaci leku o natychmiastowym uwalnianiu z dodatkiem glicyny. Takie podejście może się okazać szczególnie korzystne w wybranych populacjach pacjentów, m.in. u osób starszych, kobiet w ciąży, osób otyłych czy chorych na cukrzycę.

Nowe leki przeciwpsychotyczne

Marcin Siwek

Publikacja „Nowe leki przeciwpsychotyczne” pod redakcją Marcina Siwka jest pozycją wielce aktualną i wychodzi naprzeciw zapotrzebowaniu psychiatrów na najnowsze dane dotyczące farmakoterapii schizofrenii. Autorzy przedstawiają w systematyczny sposób informacje na temat farmakologii, skuteczności klinicznej i działań niepożądanych brekspiprazolu, lurasidonu i kariprazyny. W monografii prezentowane są również leki będące w trakcie rejestracji lub jeszcze w fazie badań klinicznych. Książkę „Nowe leki przeciwpsychotyczne” polecamy wszystkich psychiatrom chcącym być up to date z farmakoterapią schizofrenii (a także chorób afektywnych, zwłaszcza dwubiegunowej) i wykorzystać zawartą w niej wiedzę, aby jak najlepiej pomóc swoim pacjentom.

9 powodów, dla których warto stosować eplerenon

Beata Wożakowska-Kapłon

Terapia antagonistami receptorów mineralokortykoidowych: eplerenonem lub spironolaktonem, prowadzi do zmniejszenia ryzyka hospitalizacji i zgonów u chorych z niewydolnością serca z obniżoną frakcją wyrzutową lewej komory. Eplerenon, selektywny antagonista receptorów mineralokortykoidowych, jest lepiej tolerowany, a terapia obarczona jest mniejszym ryzykiem działań niepożądanych niż w przypadku leczenia spironolaktonem. Eplerenon stanowi preferowaną opcję terapeutyczną zwłaszcza u chorych rozwijających efekty pobudzenia receptora androgenowego i progesteronowego przy stosowaniu spironolaktonu skutkującym częstym występowaniem działań niepożądanych, takich jak: ginekomastia, zaburzenia libido, spadek potencji u mężczyzn i zaburzenia cyklu miesiączkowego u kobiet. Wydaje się, że eplerenon cechują działania plejotropowe obejmujące nie tylko kardio-, ale również nefroprotekcję.

10 powodów, dla których warto wybrać pantoprazol u pacjentów z polipragmazją

Barbara Skrzydło-Radomańska

Inhibitory pompy protonowej są podstawą farmakoterapii chorób zależnych od kwasu solnego. Pantoprazol, stosowany od roku 1997 r., uznano za lek skuteczny i bezpieczny. Jest on stabilny chemicznie także w wyższym (np. po antiacida) pH żołądkowym, ma wysoką biodostępność i działa długotrwale. Szerokie spektrum wskazań do stosowania pantoprazolu obejmuje leczenie choroby refluksowej przełyku, leczenie choroby wrzodowej żołądka i dwunastnicy, eradykację zakażenia Helicobacter pylori, leczenie dyspepsji czynnościowej, profilaktykę i leczenie gastropatii po niesteroidowych lekach przeciwzapalnych i zespół Zollingera-Ellisona. Zaletą pantoprazolu jest mała liczba interakcji z innymi lekami - szczególnie istotna, jeśli chodzi o leki przeciwpłytkowe (klopidogrel) - ale również z antypiryną, karbamazepiną, cyklosporyną, klarytromycyną, diklofenakiem, naproksenem, nifedypiną, doustnymi lekami antykoncepcyjnymi, takrolimusem, teofiliną, warfaryną, a także etanolem. Pantoprazol to szczególnie korzystny wybór dla pacjentów w starszym wieku, też poddanych leczeniu przewlekłemu.

Chirurgia naczyniowa w medycynie - dialogi interdycyplinarne

Tomasz Zubilewicz, Andrzej Wojtak

Publikacja jest zapisem rozmów ekspertów w dziedzinie chirurgii naczyniowej z wybitnymi przedstawicielami innych dziedzin medycyny, z którymi chirurdzy naczyniowi współpracują na co dzień. Z jednej strony uwzględnia ona twarde dane naukowe, wytyczne, zasady postępowania diagnostycznego i leczenia, z drugiej zaś – urozmaica je przykładami z życia, anegdotami, opisami przypadków czy danymi historycznymi. To znakomita lektura skierowana nie tylko do chirurgów naczyniowych, ale też do szerokiego grona odbiorców interesujących się tematyką medyczną.

Kardioprotekcja

Artur Mamacarz, Stanisław Kowalewski

Publikacja o interwencjach metabolicznych, w tym głównie o trimetazydynie i jej roli w kardiologii. Książka przeznaczona dla lekarzy praktyków, tym razem propozycja dla tych, którzy chcą sięgnąć głębiej, przypomnieć sobie regulacje fizjologiczne, podstawy fizjologiczne do interwencji metabolicznych. Z książki skorzystać też mogą też kardiolodzy i diabetolodzy.

Jak wpływa na nas smog?

Bolesław Samoliński, Barbara Piekarska

Kompendium wiedzy o problemach generowanych przez jeden z największych problemów cywilizacyjnych naszych czasów - smog Praca zawiera niezbędne informacje dotyczące tego zagadnienia i stanowi zwarte kompendium wiedzy o międzysektorowym problemie zanieczyszczenia powietrza. Napisana jest językiem zrozumiałym dla wszystkich, ale stanowi również cenne uzupełnienie biblioteki lekarzy, profesjonalistów z zakresu ochrony środowiska, ekonomistów i edukatorów. Autorzy w sposób przystępny przybliżają wielowątkowe tematy związane z zanieczyszczeniem powietrza, jego niską jakością i negatywnym wpływem tych czynników na nasze życie i zdrowie.

Zaburzenia erekcji - punkt widzenia diabetologa

Wiesława B. Duda-Król, Marcin Wełnicki, Artur Mamcarz

Częstość występowania zaburzeń erekcji wśród pacjentów z cukrzycą nie jest dokładnie znana. Nie ulega jednak wątpliwości, iż z uwagi na złożony charakter powikłań źle kontrolowanej cukrzycy, związanych zarówno z uszkodzeniem naczyń krwionośnych, jak i układu nerwowego, częstość występowania tych zaburzeń wzrasta wraz z czasem trwania choroby. Nie bez znaczenia, zwłaszcza w przypadku pacjentów z cukrzycą typu 2, jest także współwystępowanie nadciśnienia tętniczego i otyłości. Nasza seksualność powoli przestaje być tematem tabu, coraz częściej mówimy więc o leczeniu zaburzeń erekcji. W artykule przedstawiamy ten problem z diabetologicznego punktu widzenia.

10 faktów o lewofloksacynie

Anna Katarzyna Czech, Piotr L. Chłosta

Lewofloksacyna to lek bakteriobójczy z grupy fluorochinolonów. Ma szerokie spektrum działania przeciwbakteryjnego obejmujące bakterie Gram(+), Gram(-), wybrane beztlenowce i drobnoustroje atypowe. Lewofloksacynę można stosować w formie dożylnej i doustnej zamiennie. Dawkowanie raz na dobę oraz możliwość przyjmowania niezależnie od posiłków wiążą się z większą wygodą stosowania. Lewofloksacyna osiąga wysokie stężenie w moczu i dobrze przenika do gruczołu krokowego. Znajduje zastosowanie w leczeniu niepowikłanego odmiedniczkowego zapalenia nerek u kobiet, zakażeń dróg moczowych u mężczyzn, powikłanych zakażeń dróg moczowych, zapalenia gruczołu krokowego ostrego i przewlekłego, zapalenia najądrza oraz w leczeniu infekcji dróg oddechowych, skóry i tkanek miękkich.