Tajemnica Lorda Singelworth

Cyprian Kamil Norwid

Jedna z nowel Norwida należąca do tzw. trylogii włoskiej, bowiem jej akcja (podobnie jak pozostałych dwóch utworów Stygmatu i Ad leones) - rozgrywa się w Italii. Nie jest to lektura łatwa, bezwzględnie jednak warta, by nowelę nie tylko przeczytać, ale i przemysleć i przenalizować w swoim sercu i umyśle. Jaka więc zatem jest tajemnica lorda, dokąd to udaje się balonem, wznosząc się ponad masą ludzką, nosząca miano ludzkości. Fragment noweli: Czystość zależy na podniesieniu się stosownym nieczystością zaś jest poniżenie się... lub kogo... Czystość, która musiałaby degradować ludzi, ażeby siebie utrzymać, byłażby bez-plamną? Ażeby przeto całego mojego o niej pojęcia dochować, wznoszę się; tudzież, ażeby protest mój nie był tylko czczymi wyrazami, lecz ażeby nosił pieczęć dopełnienia czegośkolwiek w kierunku tej prawdy. Kto ma błogą wolę śmiać się z tego, niechaj to pełni teraz!... teraz!... bo poczuwam łzę w oku... Mówiąc zaś to, począł Lord z nieprzyspieszonym, ale nieco namiętnym ruchem przecierać różowe kąty oka lewego i, z lekka kładąc rękę na ramieniu doktora di San Luca, rzekł: Ludzie nie są jeszcze czyści... Są dopiero perfumowani...

Przygody Hucka Finna

Mark Twain

Przygody Hucka, inny tytuł tłumaczenia Przygody Hucka Finna (tytuł oryginalny Adventures of Huckleberry Finn) - powieść dla młodzieży amerykańskiego pisarza Marka Twaina z 1884r.; pierwsze wydanie polskie - 1898 r. Jest kontynuacją Przygód Tomka Sawyera, lecz głównym bohaterem jest Huckleberry Finn, występujący wcześniej w Przygodach Tomka jako postać drugoplanowa. Uciekając od brutalnego ojca alkoholika, Huck Finn trafia na Wyspę Jacksona, gdzie spotyka znajomego Jima, zbiegłego niewolnika. Postanawiają razem spłynąć (na znalezionej tratwie) w dół Missisipi do stanów, gdzie Jimowi nie grozi niewola. Po drodze spotykają rozmaite osoby, co daje autorowi możliwość pokazania życia i obyczajów. Huck jest świadkiem zabójstwa, próby linczu, krwawych waśni między rodzinami sąsiadów i działania zawodowych oszustów. W końcowej części opowieści Huck spotyka Tomka Sawyera, mieszkają u Tomka krewnych i pracują nad uwolnieniem Jima, złapanego jako zbiegły niewolnik. (opis zaczerpnięto z polskiej Wikipedii: https://pl.wikipedia.org/wiki/Przygody_Hucka).

Ben Hur. Opowiadanie historyczne z czasów Jezusa Chrystusa

Lewis Wallace

Ben Hur jest jedną z trzech najwspanialszych powieści historyczno-religijnych XIX wieku. Dwie pozostałe to Quo vadis i Szata. W XIX wieku była bestselerem najpierw w Stanach Zjednoczonych, a później i w Europie. Mimo, iż tłumaczono ją na język polski, nie zdobyła jednak w naszym kraju większego rozgłosu, prawdopodobnie dlatego, że żadne nawet najlepsze tłumaczenie obcego autora nie było w stanie konkurować z rodzimym sienkiewiczowskim arcydziełem, jakim jest bez wątpienia Quo vadis. Ben Hur jest książką absolutnie godną polecenia ze względu na wartką akcję, dramatyzm, wielki ładunek emocjonalny, opowiadającą o niesprawiedliwości świata. Główny bohater, młody żydowski arystokrata, został na podstawie fałszywego oskarżenia przyjaciela skazany na galery, a jego matka i siostra żywcem zamurowane w celi z trędowatymi. Jest w tej książce jeszcze jeden ważny wątek relacji człowieka z Panem Jezusem. Każdy kto przeczyta to dzieło będzie mógł sam docenić jego piękno, bogactwo i wartość.

Awanturnik. Czarcia Góra

Eugene Sue

Po trosze romantyczna, po trosze przygodowa, po trosze sensacyjna powieść, której akcja rozpoczyna się w roku 1690, autorstwa znakomitego francuskiego mistrza pióra Eugeniusza Sue twórcy powieści odcinkowej. Sławę przyniosły mu, publikowane początkowo w "Le Journal des débats", sensacyjne powieści z życia najuboższej ludności Paryża, zawierające krytykę istniejącego systemu społecznego. Pisał również powieści marynistyczne, historyczne i obyczajowe. (Za Wikipedią). A oto właśnie jedna z nich. Zachęcamy do lektury!

Sad inny niż wszystkie

Andrzej Sarwa

Książka adresowana jest głównie dla ogrodników amatorów i działkowiczów. Zawiera szczegółowy opis uprawy, sposobów rozmnażania i pielęgnacji ponad czterdziestu drzew, krzewów i pnączy owocowych, znanych i mało znanych. Oprócz wskazówek dotyczących uprawy informuje o ich właściwościach leczniczych i podaje oryginalne przepisy na przetwory z płodów tych roślin.

Kiwony

Tadeusz Dołęga-Mostowicz

Kiwony, potakiwacze, lizusi. Obraz społeczeństwa okresu międzywojennego. A na ich tle bohater z aspiracjami literackimi, filozof, przekonany jednak, że w życiu należy zawsze postępować tak jak to czyni spokojna większość. To dzieło znakomitego Dołęgi-Mostowicza choć napisane przed kilkudziesięciu laty nic nie straciło z aktualności. I dziś bowiem żyjemy w takim samym świecie potakiwaczy, takich... kiwonów...

Neofici polscy. Materiały historyczne

Teodor Jeske-Choiński

UWAGA! e-book jest skanem zapisanym w formacie PDF. Plik pdf uniemożliwia przeszukiwanie i kopiowanie tekstu REPRINT. Ze wstępu autora: Zapyta ktoś: jaki cel może mieć ten słownik? Odpowiem na to: jest to materiał historyczny, jak każdy inny. Wydaje się, słowniki szlachty (herbarze), literatów, artystów, lekarzy, prawników itd. Dlaczego by ludzi nie miało obchodzić ilu Żydów przyjęło wiarę chrześcijańską, gdzie, kiedy, dlaczego i z jakich sfer się nasi neofici rekrutowali? Ciekawość ta jest bardzo naturalna w społeczeństwie, w którym krew semicka wsiąka od pewnego czasu we wszystkie sfery, a wraz z nią jej poglądy i tradycje. Pragnąć, aby mój słownik neofitów był dokumentem, rzeczywistym źródłem historycznym, bez żadnych dodatków fantastycznych, umieściłem w tomie niniejszym prawie wyłącznie tych neofitów, których metryki na własne oczy widziałem. Nawet metryki frankistów, aczkolwiek je Kraushar przedrukował dokładnie, sprawdziłem sam dokładnie we Lwowie, Kamieńcu Podolskim i w Warszawie. Uczyniłem to rozmyślnie, przekonałem się bowiem wielokrotnie, iż wiadomości, obiegające z ust do ust, bywają rzadko ścisłe. Inaczej wygląda zwykle legenda, inaczej dokument. Niniejszy słownik neofitów polskich zawiera ich spis od wieku XVI do XIX obejmując te osoby które ochrzciły się w Kościele katolickim, luterańskim i kalwińskim.

O nieomylności papieskiej

Maurycy Dzieduszycki, Franciszek Hettinger

Gdy objawienie jest jedynym źródłem i podstawą prawdziwej wiary, a Zbawiciel zostawił nam ją w zupełności i na wszystkie wieki, jako skarb niezmienny, pod strażą Kościoła: toć widoczna, że nie ma i nie może być nigdy mowy o jakimś nowym dogmacie, bo taki byłby chyba ludzkim wymysłem, a zatem fałszem lub herezją. Wszakże jest zupełnie czymś innym "głosić nową w Kościele naukę" a "wykładać, objaśniać i formułować już istniejącą na podstawie Pisma św. i ustnego podania"; do czego sam tylko Kościół ma prawo i obowiązek: aby zachować w niepokalanej czystości ów skarb nieoceniony. Spełniał on zawsze święty ten obowiązek, a gdy powstawały w ciągu wieków różne w wierze wątpliwości lub fałszywe nauki, gromił i odmiatał duchy ciemności, podnosił pochodnię światła, orzekał, że ta lub owa prawda była zawsze nauką Kościoła, a w miarę potrzeby określał ją bliżej. Wszakże Bóstwo Chrystusa Pana, dwoista Jego natura w jednej osobie, pochodzenie Ducha Świętego od Ojca i Syna, były zawsze podstawą katolickiej wiary; a przecież te dogmaty bywały na różnych Soborach powszechnych, wobec podstępnych i sofistycznych zarzutów, ściślej definiowane. Podobnie uczynił w naszych czasach względem prawdy wynikającej z samego rdzenia katolicyzmu, bo będącej najlepszą rękojmią nienaruszonej jego trwałości, Sobór Watykański, orzekając, że: "Papież, prawowity następca świętego Piotra, jest nieomylnym, gdy jako powszechny pasterz i doktor Chrześcijaństwa, podaje obowiązującą cały Kościół naukę, w przedmiotach wiary i obyczajów". Dziwaczne twierdzenie, jakoby to było jakąś nowością w wierze, można przyrównać do optycznego złudzenia, kiedy idąc jedynie za wrażeniami ograniczonych zmysłów i pod wpływem przyczyn fizycznych, tworzymy sobie wnioski, zupełnie niezgodne z rzeczywistością, które dopiero głębsza nauka i należyte badanie prostuje. Tak właśnie dzisiejsza mniemana inteligencja, widząc jakim trybem i z jakim aparatem tworzą się w Izbach nowe ustawy, wyprowadza stąd analogię do owej uchwały Soborowej, mierząc jednym łokciem rzeczy Boskie i ludzkie, i zdradzając wielką nieznajomość zasad wiary i religii, niemniej dziejów kościelnych, poczytuje za nową naukę to, co jest istotnie tylko orzeczeniem i skonstatowaniem wiary odwiecznej i powszechnej. Wszakże zgromadzeni na Sobór Watykański liczni Biskupi ze wszystkich części katolickiego świata stwierdzili, że tak zawsze i wszędzie o władzy Papieża trzymano.

Ze wspomnień. Some Reminiscences (A Personal Record)

Joseph Conrad

Joseph Conrad - "Ze wspomnień. Some Reminiscences (A Personal Record)" Przekład: Aniela Zagórska. Edycja dwujęzyczna: polsko-angielska. Gdy brytyjski dziennikarz Robert Lind skrytykował Josepha Conrada za porzucenie ojczyzny i tworzenie literatury w języku angielskim, pisarz postanowił odpowiedzieć w najbardziej osobisty sposób - przez spisanie własnych wspomnień. "Ze wspomnień" to intymna, autobiograficzna opowieść, w której Conrad przedstawia historię swojego życia, próbując ukazać czytelnikom prawdziwe motywy swojej twórczości oraz głębokie związki z własnym dziedzictwem. Początkowo pisane w odpowiedzi na zarzut zdrady ojczystego języka, wspomnienia te szybko przekształciły się w głęboką refleksję nad życiem, sztuką i tożsamością. Conrad, wspierany w pracy przez Forda Madoxa Forda, tworzy dzieło, które łączy elementy osobiste z uniwersalnymi pytaniami o rolę pisarza i sens jego twórczości. "Ze wspomnień" to lektura obowiązkowa dla wszystkich, którzy chcą lepiej zrozumieć wewnętrzne rozterki Conrada oraz konteksty, w jakich powstawały jego największe dzieła. To nie tylko autobiografia, ale także głęboka analiza relacji między życiem a sztuką, które kształtowały jednego z największych pisarzy XX wieku.

Epipsychidion

Percy Bysshe Shelley

Książka w dwóch wersjach językowych: polskiej i angielskiej. A dual Polish-English language edition. Adonais utwór angielskiego poety romantycznego Percy'ego Bysshe Shelleya, będący elegią na cześć młodo zmarłego Johna Keatsa, opublikowany w 1821. Poemat jest napisany strofą spenserowską, czyli zwrotką dziewięciowersową rymowaną ababbcbcc. Składa się z pięćdziesięciu pięciu takich strof. Na język polski utwór przełożył Jan Kasprowicz. A oto fragment z przedmowy: John Keats umarł w Rzymie, na suchoty, w dwudziestym czwartym roku życia, dnia 27 grudnia 1820 i pochowany został na romantycznym i samotnym cmentarzu protestantów tego miasta, u stóp piramidy, będącej grobem Cestiusza, w pobliżu murów i baszt, obecnie rozpadłych, a które ongi okalały Rzym starożytny. Cmentarz jest wśród otoczenia ruin miejscem otwartym, w zimie pokrytym fiołkami i stokrotkami. Można by się nieomal zakochać w Śmierci na myśl, że zwłoki nasze na tak uroczym spoczną miejscu. Duch opłakiwanej istoty, której pamięci te niegodne poświęciłem wiersze, był niemniej delikatnym i wiotkim, jak pięknym; gdzie zaś istnieje obfitość robactwa, cóż dziwnego, że robak kwiecie młode podgryzł jeszcze w zawiązku? Surowa krytyka jego Endymiona, wydrukowana w Quarterly Rewiew, wpłynęła w sposób najgwałtowniejszy na jego umysł wrażliwy, a spowodowane przez nią wstrząśnienie skończyło się tym, że pękło mu w płucach jedno z naczyń krwionośnych; szybko wywiązały się suchoty, a późniejsze ze strony krytyków sprawiedliwszych uznanie prawdziwej wielkości sił jego ducha nie zdołało uleczyć już blizny, tak lekkomyślnie zadanej. Można by słusznie powiedzieć, że nieszczęśliwi ci ludzie nie wiedzą, co czynią. Rozsiewają obelgi i plotki, nie zważając wcale, azali grot zatruty nie ugodzi w serce, stwardniałe od mnogości otrzymanych razów, albo, jak u Keatsa, z przenikliwszej stworzone materii.

Trędowaci na Madagaskarze

Jan Beyzym

Ks. Beyzym, syn obywatelskiej rodziny, znanej i cenionej na Wołyniu, od pierwszej młodości miał sposobność hartować swą duszę. Gdy po r. 1863 jego rodziców majątek uległ konfiskacie, a liczna rodzina została naraz bez dachu i środków utrzymania: przyszły misjonarz, jako najstarszy z rodzeństwa, zaprzągł się do robót przewyższających jego siły, i sam będąc dzieckiem, utrzymywał braci w szkołach kijowskich. Praca, głód, zimno, nie złamały w nim ducha. Po ukończeniu gimnazjum w Kijowie, gdy widział, że przy zmianie stosunków materialnych rodziny, nie będzie jej już koniecznym, wstąpił do Zakonu. Najulubieńszym jego zajęciem było oddanie się wychowaniu młodzieży w konwiktach tarnopolskim i chyrowskim. Tam kilkanaście lat przebył jako prefekt, i jako profesor języka rosyjskiego i francuskiego. O ile mu czas pozwalał, spędzał go w infirmerii wśród słabych chłopców, chcąc swą opieką zastąpić im matkę i ojca. Raz po raz dolatywały do nas echa prac O. Damiana De Veuster na Molokai wśród trędowatych, to O. Wehingera w Birmie. Wielu podziwiało poświęcenie tych misjonarzy, niektórzy szli im z pomocą; O. Beyzym postanowił sam złożyć się trędowatym w ofierze. W tym celu napisał list z prośbą do Generała Zakonu, aby go wyznaczył do obsługi trędowatych.

Konfitury, kompoty i inne konserwy owocowe

Elżbieta Kiewnarska

Poradnik kulinarny Konfitury, kompoty i inne konserwy owocowe autorstwa Elżbiety Kiewnarskiej (publikującej w międzywojennej Polsce pod pseudonimem Pani Elżbieta) to jedna z wielu niezwykle wartościowych książek kucharskich. Poradnik ten zawiera 75 przepisów na smaczne i łatwe do wykonania potrawy z owoców na m.in.: konfitury, galarety, dżemy, soki owocowe z cukrem, kompoty, marynaty octowe, soki i konserwy owocowe bez cukru, owoce moczone, marmolady, sery owocowe, powidła.

Chodźcie w światłości, dopóki jest światłość

Lew Tołstoj

Chodźcie w światłości, dopóki jest światłość. Powieść z pierwszych wieków chrześcijaństwa. , . . Książka w dwóch wersjach językowych: polskiej i rosyjskiej. Opowieść o tym, jak pewien człowiek, będący przez całe życie poganinem i nigdy niezastanawiający się nad kwestiami religijnymi widząc okrutne i niesprawiedliwe prześladowania, jakie spotykają chrześcijan, zaczyna nabierać wątpliwości, co do słuszności postępowania władz Traci żonę i dzieci, zostaje mu tylko jeden syn Juliusz. Ten zaś zaprzyjaźnia się z Pamfilem, ten zaś jest chrześcijaninem Co będzie z synem, co będzie z ojcem? Tego można się dowiedzieć po przeczytaniu książki...

Kwiaciareczka i inne opowiadania

Eugene Demolder

Belgijski pisarz Eugne-Ghislain-Alfred Demolder (1862-1919) najbardziej znany jest z powieści romantycznej Le jardinier de la Pompadour (Ogrodnik Madame de Pompadour). Powieściopisarz, pisarz opowiadań i krytyk sztuki, był także wykształcony z prawa. Używanie symboliki i kreowanie atmosfery odróżnia jego powieści od wcześniejszych romansów. Możną go uznać za jednego z prekursorów modernizmu. Proponowana przez nas książka to zbiorek trzech opowiadań, które noszą tytuły: Kwiaciareczka, Mała służąca i Sąsiedzi. A oto fragment trzeciego z nich: Józef jest stolarzem. Co dnia zrywa się z jutrzenką, której złote promienie oświecają potem jego męską, barczystą postać, spiesznie przebiegającą puste, uśpione ulice. W pracowni, na białym dębowym warsztacie czeka już na niego niecierpliwy hebel z połyskliwym ostrzem i piła srebrzysta, z zębami zatopionymi w piękną klonową tarcicę, ujętą silnie w mocne kleszcze. Józef podnosi się zwykle ostrożnie, po izbie chodzi na palcach i ubiera się cicho, żeby nie pobudzić śpiących dokoła dzieci. Ubogi stolarz mieszka w suterenie i słońce, żeby przedrzeć się do ciemnej izby musi prześlizgać się między kratami żelaznych balkonów i ganków, przybranych w cudne kwiaty, które piją światło i ciepło całym wnętrzem rozchylonych z rozkoszą kielichów. Szczęśliwe kwiaty! Szczęśliwsze od dzieci, gnieżdżących się w ciasnej suterenie, gdzie niezdrowa wilgoć obsiada nagie mury szarozielonawą pleśnią...

Zabiegi Dymitra Samozwańca o koronę polską

Wacław Sobieski

Ze wstępu autora: W niniejszej pracy nie mam zamiaru śledzić pochodzenia tak zagadkowej postaci, jaką był Dymitr Samozwaniec, ani zastanawiać się nad zmienną koleją jego losów. Zadanie moje ma ramy znacznie szczuplejsze; pragnę tylko rozpatrzeć, czy Dymitr Samozwaniec od chwili, gdy carska korona ozdobiła jego skronie (31 lipca 1606), nie zamyślał ponadto i o zdobyciu dla siebie jeszcze drugiej korony, korony polskiej i czy nie szukał w tej myśli porozumienia z przywódcami rokoszu, który właśnie współcześnie pod wodzą Zebrzydowskiego wybuchł w Polsce przeciw Zygmuntowi III. Arcyciekawe opracowanie. Polecamy!

Pojedynek na tomahawki czyli Topór wojenny wykopany. Buffalo Bill Bohater Dalekiego Zachodu

Anonim

Buffalo Bill Bohater Dalekiego Zachodu. Niezwykłe przygody pułkownika amerykańskiego W. F. Cody’ego. Buffalo Bill, właściwie William Frederick Cody (ur. 26 lutego 1846, zm. 10 stycznia 1917) – myśliwy, zwiadowca armii amerykańskiej (scout), organizator i aktor widowisk rozrywkowych; bohater Dzikiego Zachodu. Zwiadowca armii USA podczas wojny secesyjnej (1861-1865) i wojen z Indianami (do 1877) w zachodnich stanach USA. W 1883 zorganizował widowisko cyrkowe Wild West Show, przedstawiające wydarzenia z historii amerykańskiego Dzikiego Zachodu i do 1916 prezentował je w Ameryce Północnej oraz Europie Zachodniej; występowali wraz z nim tak znani ludzie Dzikiego Zachodu jak na przykład mistrzyni w strzelaniu Annie Oakley, czy słynny pogromca generała Custera nad Little Big Horn, wódz Dakotów Hunkpapa Siedzący Byk. W 1906 roku, podczas europejskiej trasy, widowisko Wild West Show pokazywano m.in. na terenach dzisiejszej Polski. Na podstawie jego przygód powstał ten właśnie cykl opowiadań, z których jedno zawarte jest w tej oto książeczce. Zachęcamy do lektury.