Nasze sny

Stanisław Antoni Wotowski

Odkryj sekrety skryte w Twoich snach! "Nasze sny" autorstwa Stanisława Antoniego Wotowskiego to fascynująca podróż do niesamowitego świata snów, gdzie granica między rzeczywistością a fikcją zaciera się, a wyobraźnia nie zna granic. Zanurz się w odmętach onirycznej krainy, gdzie zwiedzisz nieistniejące zamki i miasta, spotkasz dawno niewidzianych bliskich, a nawet porozmawiasz z tymi, którzy odeszli z tego świata. Odkryj sekrety skryte w Twojej podświadomości, poznaj prorocze wizje i ostrzeżenia przed niebezpieczeństwami. Wotowski, znany pisarz i znawca okultyzmu, zabierze Cię w niesamowitą podróż, opartą na jego wieloletnich badaniach i doświadczeniach. Odkryjesz, jak sny mogą wpływać na Twoje życie i jak je interpretować, aby czerpać z nich cenne wskazówki. "Nasze sny" to nie tylko książka, to przewodnik po świecie snów. Jeśli fascynuje Cię świat snów i chcesz odkryć jego sekrety, "Nasze sny" to książka dla Ciebie. Zamów już dziś i rozpocznij swoją magiczną podróż!

Nagroda

Franciszek Rawita Gawroński

Wzruszająca opowieść o życiu i losach osiołka, który miał na imię Amorek i najpierw był lubiany, a przynajmniej tak mu się wydawało, potem już go nie obdarzano pieszczotami, aby na koniec zgotować mu los straszny i potraktować jak przedmiot...

Latarnia czarnoxięzka. Całość obydwie części

Józef Ignacy Kraszewski

Latarnia czarnoksięska powieść społeczno-obyczajowa Józefa Ignacego Kraszewskiego, napisana w tzw. wołyńskim okresie jego życia. Powieść jest dwuczęściowa i zawiera Serię pierwszą, której akcja toczy się na Wołyniu oraz Serię drugą, której akcja toczy się w Warszawie. Bohaterem obydwu części jest Stanisław, w Serii pierwszej młody człowiek, który przyjeżdża z zagranicy do wuja na Wołyń, a w Serii drugiej - żonaty, stateczny człowiek, który z nudów opuszcza dom na Wołyniu i wyjeżdża do Warszawy. Motyw podróży bohtera po obcej dla niego okolicy zaczerpnął pisarz z powieści osiemnastowiecznej (Tom Jones Fieldinga, Przypadki Idziego Blasa Lesage'a, Podróż sentymentalna Sterne'a). Postać ciekawego nowych wrażeń przybysza z innego środowiska, który podróżuje po nowej dla siebie okolicy, jest pretekstem do odmalowania obrazu stosunków społecznych i różnych środowisk, a także sportretowania całej galerii postaci i typów. (https://pl.wikipedia.org/wiki/Latarnia_czarnoksięska_(powieść)

Atalanta w Kalydonie

Algernon Charles Swinburne

UWAGA! e-book jest skanem zapisanym w formacie PDF. Atalanta – w mitologii greckiej piękna uczestniczka łowów kalidońskich, której Meleager przyznał głowę dzika. Według arkadyjskiego mitu Iasos ojciec Atalanty chciał mieć tylko synów, rozczarowany narodzeniem się dziewczynki, porzucił ją więc na górze Partenion. Niemowlę wykarmiła niedźwiedzica, zesłana przez boginię Artemidę. Znaleźli ją potem myśliwi, którzy ją przygarnęli i wychowali. Po dojściu do pełnoletności Atalanta, wzorem swej ulubionej bogini, wędrowała po lasach, polując. Kiedy król Kalidonu w Etolii Ojneus zapomniał złożyć ofiary Artemidzie, zagniewana bogini zesłała na jego królestwo olbrzymiego dzika, by pustoszył jego ziemie. Król rozesłał heroldów, zapraszając najdzielniejszych wojowników na polowanie na dzika i obiecując skórę zwierzęcia temu, kto go zabije. Wraz ze swymi stryjami Ankajosem i Cefeuszem przybyła też do Kalidonu Atalanta. Stryjowie nie chcieli się początkowo zgodzić, by ich bratanica wzięła udział w polowaniu, syn królewski, Meleager ogłosił jednak w imieniu króla, że jeśli nie zmienią zdania, odwoła w ogóle polowanie. Meleager, chociaż był już wówczas żonaty z Kleopatrą, córką Idasa, zakochał się nagle w Atlancie i starał się jej przypodobać. Jego wujowie, słysząc, jak wzdycha: „Jakże szczęśliwy będzie ten, którego ona poślubi”, poczuli antypatię do dziewczyny. Podobno sama Artemida postarała się o to, by wśród myśliwych pojawiły się niesnaski. Pierwszą krew przelała podczas łowów właśnie Atlanta. Uzbrojona w łuk i strzały, zajęła miejsce na lewym skrzydle tyraliery myśliwych. Kiedy nieco się od nich oddaliła, zaatakowały ją dwa centaury, Hylajos i Rajakos, pragnąc ją zgwałcić po kolei. Gdy biegły ku niej, Atalanta zastrzeliła je z łuku. Po tym wydarzeniu polowała już jednak u boku Meleagra. Dzik wypłoszony ze strumienia zabił dwóch myśliwych, przewrócił trzeciego, a młodego Nestora zapędził na drzewo. Oszczepy wyrzucone przez Jazona i kilku innych myśliwych chybiły celu. W pewnym momencie walczący wspólnie z Peleusem, Telamon potknął się i gdy przyjaciel pomagał mu wstać, zaatakował ich dzik. Strzała z łuku wypuszczona przez Atalantę zmusiła go jednak do ucieczki. Wkrótce potem dzik stratował Ankajosa, Peleus w zamieszaniu zabił Eurytiona, wreszcie Meleager przebił wyrzuconą dzidą prawy bok dzika, a gdy zwierzę zaczęło kręcić się w kółko, próbując wyrwać oszczep, dobił go drugą dzidą. Zdjąwszy skórę z dzika, Meleager ofiarował ją Atalancie, twierdząc, że słusznie się jej ona należy, skoro to ona pierwsza zadała zwierzęciu ranę i gdyby inni jej nie przeszkodzili, niechybnie by go zabiła. Czyn ten wzburzył wujów Meleagra, który doprowadził do rodowej waśni, śmierci dwóch wujów z ręki zakochanego w Atalancie Meleagra, a wreszcie do śmierci samego Meleagra. (https://pl.wikipedia.org/wiki/Atalanta)

Inspektor Mruczek

Kazimierz Rosinkiewicz

Śliczna powieść dla starszych dzieci, napisana jak można dowiedzieć się z treści przez zabawnego, ale także mądrego i nadzwyczaj sympatycznego kota, noszącego dość pospolite, ale przecież oddające jego koci charakter imię Mruczek. Opowieść zaczyna się tak Otóż i ja zaczynam dziś swój pamiętnik Jak widzicie, po tym zdaniu narysowałem pazurkiem trzy kropki. Nie jest to przypadek, tylko głęboki namysł, albowiem takie trzy kropki mówią wiele. Słyszałem o tym od mojej kochanej pani przełożonej, a pani przełożona zawsze mówi prawdę, o czym zresztą wiecie. Tak tedy zaczynam swój pamiętnik. Bo i proszę: jeżeli wszystkie panienki bądź to same piszą, bądź też każą innym pisać sobie coś do pamiętników, które później gubią, albo zapominają w klasie; jeżeli pamiętnik pisze sama pani przełożona, a także panna Jadzia, nasza nauczycielka, która mieszka w pokoiku na prawo obok sali fizyki, to dlaczegoż bym ja, inspektor Mruczuś, kochany inspektor MruczuśBa!... Ale może wy nie wszyscy jeszcze wiecie, że właśnie wczoraj zamianowany zostałem inspektorem. Tak jest! zostałem!... A jak to było posłuchajcie...

Srebrny Promień Tajemnica wyścigów. The Adventure of Silver Blaze

Arthur Conan Doyle

Książka w dwóch wersjach językowych: polskiej i angielskiej. A dual Polish-English language edition. Jedno z najbardziej popularnych opowiadań o Sherlocku Holmesie skupia się na zniknięciu tytułowego konia wyścigowego (słynnego zwycięzcy) na wieczór przed ważnym wyścigiem oraz na morderstwie jego trenera, Johna Strakera. Opowiadanie wyróżnia się charakterystyczną atmosferą wrzosowisk Dartmoor i późno-wiktoriańskim środowiskiem sportowym. Zawiera także jedną z najbardziej efektownych fabuł według Conana Doylea, opierającą się na ciekawym incydencie z zachowaniem psa w nocy. (Za Wikipedią).

Powieści Józefa Ignacego Kraszewskiego. Tom 6

Józef Ignacy Kraszewski

Powieści Józefa Ignacego Kraszewskiego. Tom 6 to zbiór wyjątkowych dzieł jednego z najwybitniejszych polskich pisarzy, Józefa Ignacego Kraszewskiego (1812-1887). Kraszewski, autor ponad 200 powieści, był niezwykle wszechstronnym twórcą, który w swojej bogatej twórczości poruszał zarówno tematy historyczne, jak i społeczne, kreśląc realistyczne obrazy życia w Polsce. Jego powieści charakteryzują się wnikliwą analizą psychologiczną postaci, doskonałym odwzorowaniem tła historycznego oraz mistrzowskim językiem, który oddaje klimat epoki. Tom VI zawiera następujące powieści: Dziennik Serafiny. Z autografu spisał B.... B.... - intymny zapis przeżyć bohaterki, odsłaniający jej emocje i przemyślenia. Dziwadła. Powieść współczesna - fascynująca analiza ludzkich charakterów i społecznych zawiłości. Emisarjusz - historia tajemniczego posłańca, pełna napięcia i intryg politycznych. Ewunia. Opowiadanie z końca XVIII wieku - opowieść o miłości i trudach życia w końcówce XVIII wieku. Grzechy hetmańskie. Obrazy z końca XVIII wieku - powieść ukazująca mroczne zakulisowe życie ówczesnej elity. Tom 6 to idealna propozycja dla miłośników polskiej literatury, którzy cenią realistyczne i historyczne opowieści z głębokim przesłaniem. Kraszewski jak zawsze zachwyca swoją umiejętnością przenoszenia czytelnika w czasy, o których pisze, tworząc niezapomniane historie pełne emocji i refleksji.

Miasto pływające - Une ville flottante

Jules Verne

Miasto pływające - Une ville flottante. Książka w dwóch wersjach językowych: polskiej i francuskiej. Version bilingue: polonaise et française. Powieść Juliusza Verne'a z cyklu literackiego Niezwykłe podróże () Książka powstała w oparciu o wrażenia z krótkiej podróży do Stanów Zjednoczonych Ameryki, którą Verne wspólnie z młodszym bratem Pawłem odbył w 1867 na pokładzie największego wówczas statku świata - parowca SS Great Eastern. Pobyt w Ameryce był krótki - 8 dni (w tym od 10 kwietnia do 14 kwietnia wycieczka nad wodospad na Niagarze i do Kanady) z konieczności - atrakcyjna, promocyjna cena powrotnego biletu morskiego łączyła się z krótkim postojem statku w amerykańskim porcie. (https://pl.wikipedia.org/wiki/Pływające_miasto). Le roman est d'abord publié dans le Journal des Débats du 9 aot au 6 septembre 1870, puis mis en vente, sous forme de volume, le 17 juillet 1871, chez Hetzel. La ville flottante, c'est le Great Eastern, un énorme navire faisant la traversée Liverpool-New York, bord duquel se trouvent plusieurs milliers de personnes, avec leurs caractres différents. Une vraie société. Le personnage principal du récit en est le narrateur. (https://fr.wikipedia.org/wiki/Une_ville_flottante).

Słowianie Zachodni: dzieje, obyczaje, wierzenia, tom trzeci, część trzecia: Słowiańszczyzna północno-zachodnia od VI do połowy XIII wieku. Zmiana stosunku Polski do Niemiec, Czech i Słowian zaodrzańskich

Wilhelm Bogusławski

Plik pdf jest zamknięty w postaci rastrowej złożonej ze skanów. Tom trzeci, część trzecia dzieła Słowianie Zachodni omawia następujące tematy: Czasy przewagi polskiej w Słowiańszczyźnie Północno-Zachodniej (999 -1034). Zmiana stosunku Polski do Niemiec, Czech i Słowian zaodrzańskich: 1. Stan Słowiańszczyzny północno-zachodniej w końcu X w. Polska przygotowuje się do obrony Zaodrzańców. 2. Podróż Ottona III do Polski. Umowa jego z Bolesławem Chrobrym r. 1000. Niezależność kościoła polskiego. Arcybiskupstwo Gnieźnieńskie z trzema sufraganiami. 3. Bolesław Chrobry najeżdża Łużyce i zrywa stosunki z Henrykiem III r. 1002. 4. Zaburzenie w Czechach: książęta Bolesław Rudy i Władybój. Bolesław Chrobry zajmuje Czechy (1003). 5. Przeniewierstwo Lutyków względem reszty Słowian. Henryk II, zawarłszy z nimi przymierze, śmielej przeciw Bolesławowi występuje. Pierwsza wojna Bolesława Chrobrego z Niemcami (1003-1005): 1. Henryk II ściga stronników Bolesława w Niemczech. Bolesław opanowuje Miszno (1003) i do Bawarii wpada (1004). Henryk II zagrania Milsko. 2. Najazd Henryka II na Czechy. Bolesław opuszcza Pragę (1004). Szturm Budziszyna, z którego załoga polska ustępuje. 3. Wyprawa Henryka II do Polski. Lutycy posiłkują Niemców. Henryk w Międzyrzeczu. Pokój poznański r. 1005. Druga wojna Bolesława Chrobrego z Niemcami (1007-1013): 1. Henryk II przygotowuje wyprawę do Polski. Bolesław, uprzedzając go, gwałtownie rzuca się za Odrę, aż pod Magdeburg; odzyskuje Łużyce i Milsko roku 1007. Zamiast Guncelina margrafem miśnieńskim zostaje Herman. 2. Nowa wyprawa Henryka II r. 1010. Choroba i powrót z Jaryna. Niemcy z Jaromirem posuwają się pod Głogów bezskutecznie. Przymierze merseburskie 1010. Henryk II obwarowuje Lubuszę; (1011), zamyśla nową wyprawę. Bolesław burzy Lubuszę r. 1012. 3. Zamieszanie w Czechach i łatwowierność Lutyków Henryk II wyzyskuje na swą korzyść (1012). Bolesław i Henryk traktują o pokój. Zjazd w Merseburgu. Drugi pokój merseburski r. 1013. Trzecia wojna Bolesława Chrobrego z Niemcami (r. 1015-1018): 1. Pokój merseburski nie zadowala przeciwników. Bolesław wzywa do związku Czechów i podburza przeciw Henrykowi II Włochów (1014). Oldrzyk więzi Mieszka. Czesi i Lutycy stają po stronie Henryka. Bolesław gotuje się do wojny (1015): 1. Nowa wyprawa Henryka II do Polski (r. 1015). Klęska w ziemi Diedoszów. Henryk II ucieka do Merseburga. Mieszko w ślad za nim napada Miszno. Zawieszenie broni. 3. Ostatnia wyprawa Henryka II do Polski r. 1017. Szturm Niemczy. Polacy gromią Niemców, Czechów i Lutyków. Pokój budziszyński r. 1018. 4. Pogląd na rządy Bolesława Chr. za Odrą. Zarząd duchowny i świecki. Diecezje. Grody warowne. Urzędnicy. Załogi wojskowe. Upadek przewagi polskiej w Słowiańszczyźnie północno-zachodniej: 1. Koronacja Mieczysława II oburza Niemców. Zmowa przeciw niemu. Mieczysław II pustoszy pograniczną Saksonię (1028). Wyprawa Konrada II do Węgier i Polski (1029). Odwet Mieczysława II z Lutykami (1030). 2. Oderwanie od Polski Morawii (r. 1039) i Słowaczyzny. Najazd Brzetysława wspólnie z Konradem II na Węgry (1030). Emeryk książę Ruzii (+1031). Jarosław zabiera grody czerwieńskie (1031). Konrad II wkracza do Łużyc. Mieczysław II ustępuje Łużyce Ditrychowi (1031). 3. Napad Bezbraima (1031). Ustąpienie z kraju Mieczysława II. Zaburzenie. Ucieczka Ryksy. Zamordowanie Bezbraima (1032). Nowe ustępstwa cesarzowi. Śmierć Mieczysława II (1034). Oderwanie Łużyc i Milska od Polski. 4. Wygnanie z Polski i Kazimierza (1036). Bezkrólewie. Zaburzenie. Masław wojewoda. Obodryci Lutycy w epoce rządów polskich między Odrą a Łabą (1002-1034): 1. Zachowanie się Lutyków i Obodrytów względem Bolesława Chrobrego w r. 1003. 2. Stosunki Obodrytów do Niemców Lutyków. 3. Zatargi Lutyków z Niemcami (1029-1036).

Mabinogion Cztery gałęzie. The Mabinogion Four Branches of the Mabinogi

Nieznany

Książka w dwóch wersjach językowych: polskiej i angielskiej. A dual Polish-English language edition. Mabinogion. Cztery gałęzie Mabinogi. Przełożył Andrzej Sarwa. The Mabinogion. Four Branches of the Mabinogi. Translated by Lady Charlotte Guest Prastare celtyckie sagi (walijskie). Jest to pierwszy pełny polski przekład oryginalnego tekstu pierwszej części Mabinogionu. Mabinogion. Cztery gałęzie Mabinogi zawierający cztery opowieści to pierwsza część cyklu walijskich sag. Sagi te powstały głównie w średniowieczu (a jak sugeruje ich treść, częściowo sięgają także do tradycji epoki żelaza). Tytuł Mabinogion nadała zbiorowi jego pierwsza tłumaczka na język angielski lady Charlotte Guest w roku 1849. Znaczenie i pochodzenie walijskiego słowa mabinogi nie jest znane do dziś. Pełny cykl Mabinogionu został zapisany w dwóch średniowiecznych rękopisach znanych jako Biała Księga z Rhydderch (w języku walijskim Llyfr Gwyn Rhydderch) z roku około 1350 i Czerwona Księga z Hergest (po walijsku Llyfr Coch Hergest) datowana na lata 13821410. Oprócz tego fragmenty poszczególnych opowiadań znane są także z innych źródeł datowanych na wiek XIII. Uważa się jednak, że pierwotnie powstały między rokiem 1000 a 1110. Mabinogion oraz sagi irlandzkie dostarczają nam informacji na temat staroceltyckich bogów, wierzeń i obyczajów. The Mabinogion (Welsh pronunciation: [mabnjn]) is the title given to a collection of eleven prose stories collated from medieval Welsh manuscripts. The tales draw on pre-Christian Celtic mythology, international folktale motifs, and early medieval historical traditions. While some details may hark back to older Iron Age traditions, each of these tales is the product of a highly developed medieval Welsh narrative tradition, both oral and written. Lady Charlotte Guest in the mid 19th century was the first to publish English translations of the collection, popularising the name ""Mabinogion"" at the same time. (https://en.wikipedia.org/wiki/Mabinogion)

Żywoty Świętych Pańskich. Tom Dziewiąty. Wrzesień

Władysław Hozakowski

Dnia 1. września: Święty Idzi, pustelnik i opat. (640 720.). Inni święci z dnia 1. września: Św. Anna, wdowa, współczesna Symeonowi prorokowi w czasach narodzenia Pana Jezusa. - Św. Konstancyusz, biskup z Akwino.. - Św. Firmin, biskup z Amiens. - Św. Flawit, biskup z Chalons. - ŚŚw. Jozue i Gedeon, sędziowie Starego Zakonu. - Św. Izabela, dziewica, siostra św. Ludwika IX. - Św. Lupus, biskup z Sens. - Św. Nirward, arcybiskup z Rheims. - Św. Werena, dziewica i pustelniczka. - Św. Wiktoryusz, biskup z Mans. - Św. Amon, dyakon i męczennik. / Dnia 2. września: Święty Stefan, król węgierski. (979 1038.). Inni święci z dnia 2. września: Św. Agrykolus, biskup z Awignon. - Św. Elpidyusz, biskup z Lyonu. - Św. Justus, biskup z Lyon. - Św. Maksyma, męczenniczka. - Św. Nonnozus, opat. - Św. Oktawian, pustelnik. - Św. Zenon, wraz z synami Konkordyuszem i Teodorem, męczennicy. / Dnia 3. września: Święta Serafia i Sabina, męczenniczki. (+ r. 122.). Tego samego dnia: Błogosławiona Bronisława, Norbertanka. (1203 1259.). Inni święci z dnia 3. września: Św. Ambroży, biskup z Sens. - ŚŚw. dziewice i męczenniczki Eufemia, Dorota, Tekla i Erazma. - Św. Manswet, biskup z Toul. - Św. Martynyan, biskup z Como. - Św. Feba, uczennica św. Pawła. - Św. Remaklus, biskup z Meastricht. - Św. Szymeon Słupnik Młodszy. - Bł. Tarazya, służebna. - ŚŚw. męczennicy Zenon i Charyton. - Św. Ajgulf, opat i męczennik. / Dnia 4. września: Święta Rozalia z Palermo, pustelniczka i dziewica. (1130 1170.). Tego samego dnia: Święta Róża z Viterbo, dziewica. (1234 1252.). Inni święci z dnia 4. września: Św. Auksylia, dziewica i męczenniczka. - Św. Kandyda starsza, uczennica św. Piotra. - Św. Kandyda młodsza z Neapolu. - Św. Grata, dziewica. - Św. Hermina, córka św. dyakona Filipa. - Św. Ida, wdowa. - Św. Irmgarda, dziewica. - Św. Marceli, męczennik. - Św. Maryn, rzeźbiarz, patron z San Marino. - Św. Mojżesz, zakonodawca Starego Testamentu. - Św. Karytyna, dziewica i męczenniczka. / Dnia 5. września: Święty Wawrzyniec Giustiniani, patryarcha Wenecyi. (1381 1455.). Inni święci z dnia 5. września: Św. Anian, biskup z Besancon. - Św. Ansaryk, biskup z Soissons. - Św. Bertyn, opat. - Św. Genebald, biskup z Lyon. - Bł. Gentilis, Frańciszkanin. - Św. Obdulia, dziewica. - Św. Romulus, męczennik. - Św. Rufinian, biskup z Bayeux. - Św. Tauryn, biskup z Auch. - Św. Wiktoryn, kapłan i męczennik. / Dnia 6. września: Święty Pambon z Nitryi, opat. (315 385.). Tego samego dnia: Błogosławiony Wincenty z Akwila. (+ r. 1504.). Inni święci z dnia 6. września: Św. Bega, ksieni. - ŚŚw wyznawcy Donacyan, Prezydy, Manswet, German i Fuskulus, biskupi. - Św. Letus, biskup i męczennik. - Św. Eleutery, opat. - Św. Ewa, dziewica i męczenniczka. - Św. Faustus, opat. - Św. Magnus, opat z Fussen. - Św. Onezyfor, uczeń św. Pawła oraz św. Porfyry, męczennicy. - Św. Petroniusz, biskup z Werony. - Św. Zacharyasz, prorok Starego Zakonu. / Dnia 7. września: Święta Regina, dziewica i męczenniczka. (236 253.). Inni święci z dnia 7. września: Św. Albin, biskup z Chalons. - Św. Anastazy, tkacz z Salona. - Św. Karysyma, dziewica. - Św. Klodoald (Kloud), kapłan. - Św. Eworcy, biskup z Orleans. - Św. Madelberta, dziewica i ksieni. - Św. Pamfil, biskup z Kapua. - Św. Stefan, biskup z Die. - Św. Wentura, kapłan i męczennik. - Św. Wiwency, biskup z Rheims. - Św. Grymonia, dziewica i męczenniczka. / Dnia 8. września: Narodzenie Najśw. Panny Maryi. (Około r. 16 p. Chr. ). Inni święci z dnia 8. września: Św. Belina, dziewica - męczenniczka. - Św. Bertewin, męczennik. - Św. Konstanty, męczennik. - Św. Korbinian, biskup z Freising. - Św. Serafina Sforza, wdowa i ksieni. - Św. Adryan, męczennik, mąż św. Natalii. - Ś w. Panefiza, męczenniczka. - ŚŚw. Tymoteusz i Faustus, męczennicy. - Św. Hugon, biskup z Volterra. - Św. Wydyan, męczennik. / Dnia 9. września: Święty Piotr Claver. (1580 1654.). Inni święci z dnia 9. września: ŚŚw. męczennicy Aleksander i Faustyna. - Św. Bertelin, męczennik. - ŚŚw. męczennicy Doroteusz i Gorgoniusz. - Św. Grzegórz, wyznawca. - Św. Osmanna, dziewica. - Św. Kweran, opat. - ŚŚw. męczennicy Rufin i Rufinian, bracia. - Św. Sergiusz I., papież. - Św. Teofanes, wyznawca. - Św. Straton, męczennik. / Dnia 10. września: Święty Mikołaj z Tolentino. (1249 1308.). Inni święci z dnia 10. września: Św. Agapiusz, biskup z Nowara. - Św. Finyan, biskup z Ulster. - Św. Hilary, papież. - ŚŚw. męczenniczki Menodora, Metrodora i Nymfodora, dziewica. - Św. Piotr, biskup z Compostella. - Św. Salwiusz, biskup z Albi. - Św. Pulcherya, cesarzowa i dziewica. - Św. Teodard, biskup z Mastricht, męczennik. - Św. Weran, biskup z Vence. / Dnia 11. września: Błog. Jan Gabryel Perboyre, kapłan i męczennik. (1802 1840.). Tego samego dnia: Błogosławiony Bernard z Offida. (1604 1694.). Inni święci z dnia 11. września: Św. Adelfy, opat. - Św. Emilian, biskup z Vercelli. - ŚŚw. męczennicy Dyodor, Dyomedes, Dydymus. - Św. Marceli, biskup z Puy, męczennik. - Św. Marbod, kapłan i męczennik. - Św. Pafnucy, biskup z Tebais. - ŚŚw. Prot i Jacek, męczennicy.- Św. Teodora z Aleksandryi, pokutnica. - Św. Wincenty, opat i męczennik. / Dnia 12. września: Święty Gwidon z Anderlecht. (+ r. 1012.). Inni święci z dnia 12. września: Św. Albeusz, arcybiskup w Monuster. - Św. Anastazy, wyznawca. - Bł. Apolinary i towarzysze, męczennicy w Japonii. - Św. Ewancy, biskup z Autun. - ŚŚw. męczennicy Macedoniusz, Teodul, Tacyan. - Św. Rewerency, kapłan. - Św. Serapion, biskup z Katania. - Św. Sylwin, biskup z Werony. - Św. Wilfred, opat - ŚŚw. męczennicy Dioful, Matrona, Tekla i Heraklia. / Dnia 13. września: Święty Mauryl z Angers, biskup. (+ r. 426.). Inni święci z dnia 13. września: Św. Amat, biskup z Sitten. - Św. Antoni, biskup z Carpentras. - Św. Eulogiusz, biskup z Aleksandryi. - ŚŚw. męczennicy Felicissimus i Sekundus. - Św. Flederyk, pleban z Flandryi. - Św. Lidory, biskup z Tours. - Św. Filip, męczennik. - Św. Teodul, biskup z Aleksandryi, męczennik. - Św. Weneryk, pustelnik. / Dnia 14. września: Podwyższenie Krzyża świętego. (Roku 629.). Inni święci z dnia 14. września: Św. Korneliusz, papież oraz św. Cerealis i Salustya, męczennicy. - Św. Krescencyusz, chłopiec i męczennik. - Św. Cypryan, biskup z Kartaginy i męczennik. - Św. Katarzyna z Genui, wdowa. - Św. Maternus, biskup z Kolonii.- Św. Notburga, sługa i dziewica. / Dnia 15. września: Święty Jan z Egiptu, zwany Łokietek, pustelnik. (Umarł około r. 410.). Tego samego dnia: Święty Nikomedes, męczennik. (Umarł około r. 71.). Inni święci z dnia 15. września: Św. Ajchard, opat. - Św. Albin, biskup z Lyon. - Św. Cyryn, męczennik. - ŚŚw. bracia Emilas i Jeremiasz, męczennicy. - Św. Eutropia, wdowa. - Św. Leobin, biskup z Chartres. - Św. Mamilyan, biskup z Palermo. - Św. Melityna, męczenniczka. - Bł. Orana, dziewica z Lotaryngii. - Św. Filoteusz, kapłan. - Św. Porfyry, aktor i męczennik. - Św. Waleryan, męczennik. - Św. Luthard, hrabia z Klewe. / Dnia 16. września: Święty Cypryan z Kartaginy, biskup i męczennik. (214 258.). Inni święci z dnia 16. września: Św. Korneliusz, papież i męczennik. - Św. Dulcissima, dziewica i męczenniczka. - Św. Edyta, dziewica. - Św. Eugenia, ksieni. - Św. Eufemia, dziewica i męczenniczka. - Bł. Imelda Lambertina, Dominikanka. - Św. Inocencya, dziewica i męczenniczka. - Św. Łucya, matrona i męczenniczka. - Bł. Ludmiła, męczenniczka. - Św. Ninyan, biskup i apostoł Szkocyi. - Św. Sebastyana, męczenniczka. - Bł. Wiktor III., papież. / Dnia 17. września: Pamiątka stygmatów czyli blizn Chrystusowych w św. Frańciszku z Asyżu. (Roku 1224.). Inni święci z dnia 17. września: Św. Aryadna, służebna i męczenniczka. - Św. Kolumba, Benedyktynka i męczenniczka. - Św. Agatoklya, służebna i męczenniczka. - Św. Justyn, kapłan i męczennik. - Św. Hildegarda, ksieni. - Św. Lambert, biskup z Maastricht, męczennik. - ŚŚw. męczennicy Narcyz i Krescencya. - Św. Piotr Arbues, męczennik. - Bł. Reginald, pustelnik. - Czcigodny Robert Bellarmin, kardynał. - Św. Teodora, matrona rzymska. - ŚŚw. męczennicy Waleryan, Makryn i Gordyan. / Dnia 18. września: Święty Józef z Copertino. (1603 1663.). Inni święci z dnia 18. września: Św. Dezydery, biskup z Redeon. - Św. Eumeniusz, biskup z Gartyna. - Św. Eustorgiusz, biskup Medyolanu. - Św. Ferreolus, trybun rzymski i męczennik. - Św. Metody, biskup z Tyrus. - Św. Ryszarda, cesarzowa. - Św. Synezy, biskup z Avranches. - ŚŚw. męczenniczki Zofia i Irena. / Dnia 19. września: Święty January z Benewentu, biskup i męczennik. (+ r. 305.). Inni święci z dnia 19. września: Św. Arnulf, biskup z Gap. - Św. Elżbieta, pustelniczka. - Bł. Marya de Cervellione, zakonnica. - ŚŚw. męczennicy Feliks i Konstancya. - Św. Pompoza, Benedyktynka i męczenniczka. - Św. Sekwan, opat - Św. Teodor, arcybiskup z Canterbury. - Św. Teodor, biskup z Werony. - ŚŚw. męczennicy Peleusz i Nilus, biskupi. / Dnia 20. września: Święty Eustachy, męczennik. (+ r. 118.). Inni święci z dnia 20. września: Św. Agapit I., papież. - Św. Kandyda, dziewica i męczenniczka. - ŚŚw. męczennicy Dyonyzy, Prywat i Doroteusz. - ŚŚw. męczennicy Fausta, dziewica, oraz Ewilazy i Maksymin. - Św. Pryskus, męczennik. - Św. Glycery, biskup z Medyolanu. - Św. Zuzanna, dziewica i męczenniczka. - Św. Teodor z matką swą Filipiną, męczennicy. / Dnia 21. września: Święty Mateusz, apostół i ewangelista (+ około r. 69.). Inni święci z dnia 21. września: Św. Aleksander, biskup z pod Rzymu i męczennik. - Św. Euzebiusz, męczennik. - Św. Frankaryusz, biskup z Poitou. - Św. Ifigenia, księżniczka etyopska, dziewica. - Św. Izacyusz, biskup i męczennik z Cypru. - Św. Jonasz, prorok starozakonny. - Św. Maura, dziewica. - Św. Melecy, biskup z Cypru. - Św. Pamfil, męczennik. - Św. Landelin, pustelnik i męczennik. / Dnia 22. września: Święty Maurycy z towarzyszami, męczennicy. (+ r. 286.). Inni święci z dnia 22. września: ŚŚw. męczennice Digna i Emeryta, dziewice. - Św. Florencyusz, kapłan i pustelnik. - Św. Guntylda, służebna i dziewica. - Św. Lauton, biskup z Contances. - Św. Fokas, ogrodnik i męczennik. - Św. Salaberga, ksieni. - Św. Sanktyn, biskup z Meaux. - Św. Septymyusz, biskup z Jesi, męczennik. - ŚŚw. Sylwyan i Sylwester, wyznawcy. - Św. Tomasz z Villanowa, arcybiskup z Walencyi. / Dnia 23. września: Święta Tekla, dziewica i męczenniczka. (+ około r. 110.). Inni święci z dnia 23. września: Św. Linus, papież i męczennik. - Bł. Onufry z Seggiano, Frańciszkanin. - Bł. Oton, biskup z Freising. - Św. Paternus, biskup z Coutance i męczennik. - Św. Paksencyusz z siostrą swą Albiną, męczennicy. - Św. Projekt, biskup z Imola. - Św. Zofia, dziewica i męczenniczka. - Św. Sozyusz, dyakon i męczennik. / Dnia 24. września: Błogosławiony Władysław z Gielniowa. (1440 1505.). Tego samego dnia: Święty Gerard Sagredo, apostół Węgier. (975 1046.). Inni święci z dnia 24. września: Św. Abadyr, męczennik. - Św. Erynard, przeor Benedyktynów. - Św. Ama, dziewica. - ŚŚw. męczennicy Andochyusz, kapłan, Tyrsus dyakon oraz Feliks. - Św. Geremar, opat z Beauvais. - Św. Pafnucy, pustelnik i męczennik. - Św. Rustyk, biskup z Auvergne. - Św. Terencyusz, męczennik. / Dnia 25. września: Święty Pacyfik z zakonu św. Frańciszka. (1653 1721.). Inni święci z dnia 25. września: Św. Aurelia i Neomyzya, siostry i dziewice. - Św. Ceolfryd, opat z Anglii. - Św. Kleofas, uczeń Pana Jezusa. - Św. Ermenfryd, przeor Benedyktynów. - Św. Firmin, biskup z Auxerre. - Św. Herkulan, żołnierz i męczennik. - Św. Lupus, biskup z Lyon. - Św. Anatalon, biskup z Medyolanu. / Dnia 26. września: Święty Cypryan i święta Justyna, męczennicy, (+ r. 303.). Inni święci z dnia 26. września: Św. Kalistrat, męczennik. - Św. Euzebiusz, papież. - Św. Euzebiusz, biskup z Bologni. - Św. Faustus, męczennik. - Św. Hedda, opat. - Bł. Łucya z Salerno, Frańciszkanka. - Św. Nilus, opat Bazylianów. - Św. Amancyusz, kapłan. - Św. Wigiliusz, biskup z Brescia. / Dnia 27. września: Święci Elzeary i Delfina, małżonkowie. (1285 - 1323 oraz 1283 1369.). Tego samego dnia: Święci Kuźma i Damian, bracia-bliźniacy. (+ r. 303.). Inni święci z dnia 27. września: ŚŚw. męczennicy Adolf i Jan. - Św. Amadeusz, biskup z Lausanne. - Św. Bonfilyusz, biskup z Foligno. - Św. Deodat, biskup z Sora. - Św. Eleutery, męczennik. - Św. Fidencyusz i Terencyusz, męczennicy. - Św. Hyltruda, pustelnica. - Św. Jan Marek, uczeń apostołów, biskup z Biblis w Finicyi. - Św. Zenas, uczeń św. Pawła, apostoła. - ŚŚw. męczennicy Florentyn, Hilary, Afrodyzy. / Dnia 28. września: Święty Wacław, król czeski. (908 936.). Inni święci z dnia 28. września: Św. Alodyusz, biskup z Auxerre. - Św. Anemund, biskup z Lyon i męczennik. - Św. Charyton, opat z Palestyny. - Św. Eberhard, pasterz. - Św. Eksuperyusz, biskup z Toulouse. - Św. Faustus, biskup z Riez. - Św. Ismidon, biskup z Die. - Św. Lioba, ksieni. - Św. Maksym, męczennik. - Św. Prywatus, męczennik. - Św. Salomon, król węgierski i pustelnik. - Św. Sylwin, biskup z Brescyi. - Św. Tiemon, biskup z Solnogrodu. - Św. Eustochium, dziewica. / Dnia 29. września: Święty Michał, archanioł. (Objawił się r. 493.). Inni święci z dnia 29. września: Bł. Alaryk, Benedyktyn. - Św: Fraternus, biskup z Auxerre i męczennik. - Św. Fulgenty, biskup z Aten. - Św. Grymoald, kapłan. - Św. Leodwin, arcybiskup z Trewiru. - Św. Cyryak, opat. - Św. Gudelya, męczenniczka. - Św. Urzyon, mnich. / Dnia 30. września: Święty Hieronim, nauczyciel Kościoła. (331 419.). Inni święci z dnia 30. września: ŚŚw. Antoni, Kastus i Dezydery, męczennicy. - Św. Euzebia, dziewica i ksieni. - Św. Grzegorz Illuminator, biskup w Armenii. - Św. Honoryusz, biskup z Canterbury. - Św. Laurus, opat. - Św. Leopard, męczennik. - Św. Oton, biskup z Bamberga, apostoł Pomorza. - Św. Zofia, matka św. Wiary, Nadziei i Miłości, wdowa i męczennica. - ŚŚw. Wiktor i Ursus, męczennicy. - Św. Wiktoryan, pustelnik.

Skarb na dnie morza. Harry Dickson: Przygody Zagadkowego Człowieka

Anonim

Harry Dickson jest fikcyjnym detektywem, urodzonym w Ameryce, wykształconym w Londynie i nazywanym „The American Sherlock Holmes”. Pojawiał się w prawie 200 magazynach wydawanych w Niemczech, Holandii, Belgii i Francji. Przygody Harry'ego Dicksona i jego młodego asystenta Toma Willsa zachwyciły kilka pokoleń francuskich czytelników. Ponieważ zostały napisane przez mistrza horroru, są o wiele bardziej zorientowane na fantastykę niż prawdziwy kanon holmesowski. Najlepsze i najbardziej zapamiętane historie o Harrym Dicksonie to te, które stawiają Wielkiego Detektywa przeciwko niektórym superzłoczyńcom takim jak profesor Flax, szalony naukowiec znany jako Ludzki Potwór, a później jego córka, równie zabójcza Georgette Cuvelier, znana jako Pająk (z którą Dickson miał związek miłości i nienawiści); Euryale Ellis, piękna kobieta, która miała moc przemieniania swoich ofiar w kamień i która może być reinkarnacją legendarnej gorgony Meduzy; Gurrhu, żyjący bóg Azteków, który ukrył się w Świątyni Żelaza, podziemnej świątyni znajdującej się pod samym sercem Londynu, wypełnionej naukowo zaawansowanymi urządzeniami; ostatnie żyjące mumie babilońskie, które znalazły schronienie pod szkockim jeziorem; nikczemny, pijący krew seryjny morderca, nazwany Wampirem z Czerwonymi Oczami; tajemniczy mściciel w smokingu, znany jako Cric-Croc, Żywe Trupy; krwiożerczy hinduski bóg Hanuman itp. Sława Harry'ego Dicksona we Francji dorównuje sławie Sherlocka Holmesa i Arsène'a Lupina.

Idea ewolucji w teologii katolickiej

Ks. Dr Franciszek Gabryl

Hegel, Günther, jak i moderniści zapominają o różnicy zasadniczej między religią przyrodzoną a objawioną przez Boga. Religia przyrodzona jest zbiorem prawd i obowiązków, do których odkrycia dojść może człowiek wyłącznie o własnej sile rozumu, zastanawiającego się nad stosunkiem człowieka do Boga. Zbiór tych prawd i obowiązków stanowi przedmiot nauki, zwanej teologią przyrodzoną, która znów jest częścią pewną filozofii. Jeżeli tedy Hegel i Günther utrzymują, że filozofia i teologia mają ten sam przedmiot, może to być prawdą tylko odnośnie do poznania religijnego czysto rozumowego, aczkolwiek i w tym razie nie pokrywa się teologia z filozofią, której przedmiotem badania jest nie tylko Bóg, ale świat i człowiek; żadną zaś miarą nie może to być prawdą w odniesieniu do religii objawionej, która może oprócz prawd, przystępnych rozumowi ludzkiemu, zawierać także prawdy, przechodzące zdolność pojmowania rozumu ludzkiego. Tak się właśnie ma rzecz z religią chrześcijańską.

Max. Historia mojego psa

Sławomir Chudański

Wspomnienie o psie rasy bokser, który w sposób szczególny zapisał się w pamięci rodziny jej autora. Książka, która może posłużyć wielu osobom, które chciałyby mieć psa, nie tylko tej rasy. Każdy, kto chce przyjąć do swego domu zwierzę, powinien być świadom jakie bierze na siebie obowiązki. Czy jest gotów opiekować się nim należycie do ostatnich jego dni? Wspomnienia autora stanowią zatem jednocześnie praktyczny poradnik dla tych, którzy dopiero rozpoczynają swoją przygodę życia z czworonożnym przyjacielem.

Rodzina Cenci 1599

Stendhal

"Stendhal: Rodzina Cenci 1599. Les Cenci 1599. Książka w dwóch wersjach językowych: polskiej i francuskiej. Version bilingue: polonaise et française. Francesco Cenci, był człowiekiem gwałtownego temperamentu i dodatkowo bardzo niemoralnym. Znęcał się nad żoną i dziećmi, a z Beatrice chciał popełnić kazirodztwo. Został uwięziony za inne przestępstwa, ale udało mu się wywinąć i szybko został zwolniony. Beatrice próbowała wielokrotnie i bezskutecznie, poinformować władze o działaniach ojca. W końcu czterech członków rodziny Cenci rozumiejąc, że nie mają innego wyboru, jak tylko próbować pozbyć się Francesca, zawiązali przeciwko niemu spisek... Co było dalej dowiesz się czytelniku po przeczytaniu całego powiadania. Beatrice Cenci est la fille de Francesco Cenci, un aristocrate qui, en raison de son tempérament violent et d'un comportement immoral, s'était trouvé souvent confronté la justice papale. La famille Cenci a vécu Rome au Palais Cenci, construit sur les ruines d'un château fort médiéval situé dans le rione de Regola, proximité du ghetto juif de Rome. Dans ce palais avec Beatrice et son pre Francesco vivaient Lucrezia Petroni (seconde femme de Francesco), Giacomo (frre aîné de Beatrice) et Bernardo (le deuxime garçon né du mariage de Francesco et Lucrezia Petroni). Parmi leurs autres possessions figurait le château de La Rocca del Petrella Salto, un petit village prs de Rieti, au nord de Rome. Francesco Cenci, de tempérament violent et dont le comportement était immoral, avait abusé de son épouse et son fils et était sur le point de commettre l'inceste avec Beatrice. Il avait été emprisonné pour d'autres crimes, mais grâce la clémence dont les nobles bénéficiaient il avait été rapidement libéré. Beatrice avait essayé plusieurs reprises, mais en vain, d'informer les autorités sur les agissements de son pre. Quand celui-ci découvrit les accusations de sa fille son encontre, il envoya Beatrice et Lucrezia vivre dans le château de famille loin de Rome. Les quatre membres de la famille Cenci estimrent qu'ils n'avaient pas d'autre choix que d'essayer de se débarrasser de Francesco et tous ensemble organisrent un complot. (https://fr.wikipedia.org/wiki/Beatrice_Cenci)"

Powieści Józefa Ignacego Kraszewskiego. Tom 15

Józef Ignacy Kraszewski

Tom 15 "Powieści Józefa Ignacego Kraszewskiego" to kolejna wyjątkowa kolekcja dzieł mistrza polskiej literatury, która przenosi czytelnika w różne epoki i miejsca, pełne emocji, refleksji oraz fascynujących opowieści. W tomie zawarte są zarówno nowele, jak i powieści, które pokazują wszechstronność Kraszewskiego jako autora, doskonale łączącego realizm z bogatym tłem historycznym i społecznym. W tomie znajdziemy: "Nad modrym Dunajem" - subtelna nowela o ludziach żyjących nad brzegami pięknej, europejskiej rzeki, pełna malowniczych opisów i głębokich emocji. "Nad przepaścią" - powieść o dramatycznych wyborach życiowych, w której bohaterowie stoją na granicy upadku moralnego i emocjonalnego, zmuszeni do zmierzenia się z konsekwencjami swoich decyzji. "Nad Spreą. Obrazki współczesne" - zbiór współczesnych obrazków, które pokazują życie codzienne mieszkańców Berlina w czasach Kraszewskiego, bogaty w realistyczne opisy miejskiego życia. "Na Polesiu" - powieść, której akcja rozgrywa się w malowniczym, lecz dzikim i tajemniczym regionie Polesia, pełnym legend i ludowych wierzeń, a także ludzi o mocnych charakterach. "Na tułactwie. Obrazy współczesne" - poruszające obrazy życia ludzi wyrwanych z ojczyzny, którzy w tułaczce szukają nowego miejsca na ziemi i tożsamości. Józef Ignacy Kraszewski to jeden z najważniejszych polskich pisarzy XIX wieku, autor ponad 200 powieści, który mistrzowsko łączył realia historyczne z wnikliwą analizą społeczną i psychologiczną postaci. Jego twórczość odzwierciedla bogactwo polskiej kultury i historii, a także uniwersalne problemy społeczne i egzystencjalne. Tom 15 to prawdziwa gratka dla miłośników polskiej literatury i historii, idealna dla każdego, kto pragnie odkrywać wielowymiarowe opowieści pełne pasji, dramatyzmu i wnikliwej obserwacji rzeczywistości.

Achilleis. Sceny dramatyczne

Stanisław Wyspiański

Achilleis. Sceny dramatyczne – oparty na motywach Iliady dramat Stanisława Wyspiańskiego, powstały w 1903 roku, po raz pierwszy wystawiony na scenie w roku 1925. Fabuła koncentruje się wokół oblężenia i upadku Troi, konstrukcja jest luźna, oparta na szybkiej zmianie planów i ostro kontrastujących pod względem nastroju scen. Utwór stanowi wyraz kontynuacji młodzieńczych zainteresowań Wyspiańskiego starożytnością, a zarazem przemiany poglądów na starożytność. (za Wikipedią).

Saskie ostatki. August III

Józef Ignacy Kraszewski

"Saskie ostatki. August III" autorstwa Józefa Ignacego Kraszewskiego to wnikliwa i poruszająca powieść, która ukazuje schyłek Rzeczypospolitej pod rządami dynastii Wettynów. Autor, opierając się na licznych źródłach historycznych oraz pamiętnikach Marcina Matuszewicza, maluje przejmujący obraz Polski w 1763 roku, gdy na tronie zasiadał słaby i nieudolny August III. Faktyczna władza należała jednak do jego ministra, wszechwładnego Henryka BrUhla. W tle brutalnej rywalizacji magnackich stronnictw, w której Czartoryscy ścierają się z Radziwiłłami, rozgrywają się losy niezamożnego rotmistrza Klemensa Tołoczki. Jako uczestnik i świadek wydarzeń, Tołoczko obserwuje postępujący upadek państwa, jednocześnie starając się o rękę Anieli Koiszewskiej, protegowanej księżnej Sapieżyny. Jego przedmałżeńskie zabiegi, pełne subtelnego humoru, stanowią kontrast wobec przygnębiającego obrazu politycznego i społecznego rozkładu kraju. Kraszewski, ukazując dramatyczny czas dla Rzeczypospolitej, nie ogranicza się jedynie do opisu wielkiej polityki, ale z dużą dozą ironii przedstawia również życie codzienne ówczesnej szlachty. "Saskie ostatki. August III" to wyjątkowa powieść, która łączy w sobie głęboką refleksję nad losem kraju z intrygującą fabułą i błyskotliwymi obserwacjami obyczajowymi. Idealna dla miłośników historii oraz literatury ukazującej dramatyczne przełomy w dziejach Polski.

Piętnastoletni kapitan. Un capitaine de quinze ans

Jules Verne

Jules Verne: Piętnastoletni kapitan. Un capitaine de quinze ans. Książka w dwóch wersjach językowych: polskiej i francuskiej. Version bilingue: polonaise et française. Fabuła książki to opis fikcyjnej podróży z Nowej Zelandii do Afryki odbytej w roku 1873 na brygu Pilgrim. Śmierć kapitana i załogi przy próbie zapolowania na płetwala spowodowała, że dowódcą statku został piętnastoletni chłopiec - Dick Sand. Miał on do pomocy tylko pięciu Murzynów. Sam musiał zaopiekować się załogą i pasażerami oraz odwieźć ich bezpiecznie do Ameryki, w czym przeszkadza mu handlarz niewolników Negoro. Niszczy on log i jeden z dwóch kompasów, a drugi ustawia tak, że wskazuje zły kierunek. Nieświadomi niczego pasażerowie statku zamiast do Ameryki Południowej, dopływają do Afryki... (https://pl.wikipedia.org/wiki/Piętnastoletni_kapitan) Le jeune marin Dick Sand est novice bord du brick-goëlette Pilgrim commandé par le capitaine Hull. Aprs une saison de pche calamiteuse, le baleinier repart de Nouvelle-Zélande pour rentrer en Amérique lorsque commence le récit en 1873. Au cours du voyage de retour, le capitaine ne résiste pas chasser une jubarte ou baleine franche ; mais la course au cétacé tourne au désastre et le jeune orphelin se retrouve seul maître bord, avec la femme de l'armateur, Mistress Weldon et son jeune fils Jack ramener bon port... L'ensemble du voyage retour sera parsemé d'embuches et permettra Dick Sand la fois de s'élever moralement et d'éprouver ses limites physiques, en faisant face aux situations les plus périlleuses, souvent menacé par les agissements du perfide Negoro, le maître-queux énigmatique du bord. Ainsi, Negoro va profiter d'une absence du jeune capitaine la barre du Pilgrim pour fausser la seule boussole du bord, ce qui conduira le bateau sur les côtes de l'Afrique... (https://fr.wikipedia.org/wiki/Un_capitaine_de_quinze_ans)

O nazwach geograficznych słowiańskich

Stanisław Zarański

O nazwach geograficznych słowiańskich i znaczeniu ich w systemie edukacyjnym: Nie podlega wątpliwości, że wzgląd lingwistyczny wkłada na każdą indywidualność narodową święty obowiązek zachowania w jej języku całego dziedzictwa tych imion, jakie niegdyś jej przodkowie tym osadom, górom, dolinom itd. nadawali, w których przez wieki żyli. Są to bowiem stare pomniki ich tamże pobytu i działalności ich ducha, a niewątpliwie świadkowie pierwotnego przez nich zajęcia tej ziemi, na której właściwe sobie piętno wycisnęli...

Wybór sonetów poetów angielskich

Antologia

Wybór sonetów Szekspira, Miltona i lorda Byrona z dodatkiem Hymnu Miltona. Zbiór obejmuje kilkadziesiąt utworów.

Henryka - Henriette

Francois Coppee

"Książka w dwóch wersjach językowych: polskiej i francuskiej Version bilingue: polonaise et française. François Edouard Joachim Coppe (1842-1908) - poeta, dramaturg i powieściopisarz francuski. Coppe był popularny i sentymentalnym piewcą Paryża i jego przedmieść. Jego twórczość - pełna pięknych malarskich opisów, pełna jest nostalgii i przesycona romantyzmem. Przykładem jego znakomitego pióra jest także i niniejsza nowela. François Édouard Joachim Coppée (1842-1908) - dramaturge et romancier français. Coppée fut le pote populaire et sentimental de Paris et de ses faubourgs, des tableaux de rue intimistes du monde des humbles. Pote du souvenir d'une premire rencontre amoureuse ( Septembre, au ciel léger ), de la nostalgie d'une autre existence ( Je suis un pâle enfant du vieux Paris ) ou de la beauté du crépuscule ( Le crépuscule est triste et doux ), il rencontra un grand succs populaire. (https://fr.wikipedia.org/wiki/François_Coppée) "

Zarzuty pogańskie przeciwko chrystianizmowi. Apologia wiary w pierwszych wiekach

J. Scheiwiller

W starożytnej literaturze chrześcijańskiej znajdujemy pewien rodzaj pism, zwanych apologetycznymi, które zasługują na szczególniejszą uwagę w czasach dzisiejszych. Są one owocem ówczesnych stosunków. Chrześcijanie, okrzyczani przez żydów za cudzoziemców i zabijani jako przestępcy przez pogan, obwiniani przez kapłanów bezbożnych i przez filozofów wyszydzani, okrutnie uciskani przez państwo i bezustannie prześladowani przez politeizm, prawie za jedno z państwem uważany, podjęli bezprzykładną dotąd walkę na śmierć i życie. Te okoliczności zmusiły wykształceńszych mężów w obozie chrześcijańskim do chwycenia pióra w celu obrony wiary a niekiedy dla prowadzenia walki z przeciwnikami licznymi i potężnymi. Dobrze więc jest od czasu do czasu przypominać sobie te czcigodne i szacowne pisma, zwłaszcza w chwilach, w których podobny, jak dawniej, słyszymy szczęk oręża i takież jak w pierwszych wiekach hasło walki przeciwko Chrystusowi i założonemu przezeń Kościołowi. Przeciwnicy szukają i dzisiaj tych samych ideałów, jak to dawniej bywało, nie szczędząc oszczerstw i potwarzy Kościołowi Chrystusowemu.

Słowianie Zachodni: dzieje, obyczaje, wierzenia, tom drugi, część druga: Dzieje Słowiańszczyzny północno-zachodniej do połowy XIII wieku Ustrój Słowiańszczyzny północno-zachodniej w epoce od VI do XII wieku

Wilhelm Bogusławski

Plik pdf jest zamknięty w postaci rastrowej złożonej ze skanów. Tom drugi, część druga dzieła Słowianie Zachodni omawia następujące tematy: Ustrój Słowiańszczyzny Północno-Zachodniej od VI. do XIII. w. Osiedlenie Słowiańszczyzny niepodległej: 1. Powierzchnia kraju. 2. Dawność osiedlenia. 3. Osady rodowe. 4. Wsie i dwory właścicielskie. 5. Wysiółki. 6. Osady cudzoziemskie. 7. Epoki osiedlenia przed X w. Grody i Miasta: 1. Starożytność grodów, ich ustrój i różnica od miast. 2. Grody starożytne, książęce, stołeczne. 3. Grody główne i gródki, grodziszcza. 4. Przedgrody, Wiki, Targowiszcza; Miasta. Ziemstwa: 1. O ziemstwach w ogóle i ich nomenklaturze. 2. Żupy. 3. Burgwardy, Kasztelanie, Grodztwa. 4. Przegląd żup: W Serbach. W Łużycach. Na ziemiach Obodrytów. Na ziemiach Lutyków. Na Pomorzu. W Czechach. Na Morawach. Obywatelstwo: 1. Wspólnowładni dziedzice. 2. Obce. 3. Kmety. 4. Nierówność. 5. Ludność zależna i nieswobodna. Ludność służebna. Ludność nieswobodna: jeńcy i brańcy wojenni; chłopi, dziesiętnicy. Zakup niewolników na targach z ludzi wszelkich narodowości. Zarząd i Władza: 1. Starostowie i Żupani: 2. Knezie i Wierchi. 3. Książęta w prastare czasy. 4. Władza książęca do X w. 5. Wzrost władzy książęcej. 6. Stosunek żupanów do książąt. 7. Możnowładcy. 8. Dostojność królewska. Udział narodu w zarządzie kraju: 1. Gromady, zbory i wiece w przedchrześcijańskie czasy. 2. Powszechny wiec Lutyków. 3. Teokracja Ranów. 4. Wiece pod rządem monarchicznym w epoce X-XIII w.: a) Zwoływanie wieców. b) Miejsce obradowania wieców. c) Skład wieców. d) Przedmioty obrad wiecowych. e) Porządek obrad wiecowych. Stosunek wieców do władzy monarchicznej.