The Works of Edgar Allan Poe: Volume 3

Edgar Allan Poe

Explore the compelling universe of Edgar Allan Poe with The Works of Edgar Allan Poe: Volume 3. Immerse yourself in "Spellbinding Tales of Gothic Terror and Eerie Suspense" that will transport you to the depths of Poe's mesmerizing imagination. In "The Raven," brace yourself for a chilling encounter as a lone protagonist grapples with an enigmatic visitor that will send shivers down your spine with every turn of the page. Feel the relentless beating of your own heart in "The Tell-Tale Heart," a tale of guilt that escalates into a haunting paranoia that will keep you guessing until the climactic conclusion. But Poe's brilliance goes far beyond that. Embark on a journey with the shrewd detective skills of C. Auguste Dupin in "The Murder in the Rue Morgue," the forerunner of the modern detective story. Prepare for "gripping mysteries with twisted plots" that will keep you guessing until the very end. Poe's mastery of atmosphere and "evocative prose that lingers, haunting the mind and imagination" will transport you to a realm of foreboding unease that lingers long after you've closed the book. With every turn of the page, you'll be captivated by the intricate exploration of the human psyche and the uncanny fixations that characterize Poe's writing. More than a century after his death, Edgar Allan Poe's stories remain as powerful and chilling as ever, ensuring that his legacy of horror and dark romanticism will continue to haunt readers for generations to come. Extraordinary Stories: Narrative of A. Gordon Pym Ligeia Morella A Tale of The Ragged Mountains The Spectacles King Pest Three Sundays In A Week

Dagome iudex. Przyczynek krytyczny do genezy świętopietrza w Polsce

Jan Ptasnik

UWAGA! e-book jest skanem zapisanym w formacie PDF. Plik pdf uniemożliwia przeszukiwanie i kopiowanie tekstu REPRINT Dagome iudex incipit pochodzącego z końca X wieku regestu kopii dokumentu donacyjnego władcy identyfikowanego z księciem Polski Mieszkiem I, darowującego państwo, nazwane w dokumencie państwem gnieźnieńskim, w opiekę Stolicy Apostolskiej. Dokument, na którym oparł się kopista sporządzony został prawdopodobnie w kancelarii wystawcy w Gnieźnie (możliwe jest również, że powstał w Quedlinburgu lub w Rzymie) około 991 roku. W tym dokumencie, spisanym po łacinie, Mieszko oddaje swoje państwo pod papieską opiekę. Motywy podjęcia tej decyzji nie są dokładnie znane z uwagi na skąpe źródła. Spośród wielu tez, najbardziej zasługującą na uwagę jest teoria czyniąca z Dagome iudex element walki o niezależność diecezji poznańskiej od arcybiskupstwa w Magdeburgu. Ślady walki o ten obszar kościelny widać choćby w kronice biskupa merseburskiego Thietmara. Pod datą 968 kronikarz ten zapisuje zależność poznańskiego Jordana od Magdeburga. Zapisek ten obfituje jednak w błędy merytoryczne i uznaje się go powszechnie za stronniczy. Identycznie, władzę Magdeburga nad Poznaniem chcieli utrzymywać tamtejsi hierarchowie kościelni, poprzez fałszowane dokumenty cesarskie. Inna, równie popularna teza, utrzymuje, że Dagome iudex stara się zabezpieczyć prawa do tronu dla synów Mieszka I, którzy zostali zrodzeni z Ody. Zagadkowe jest tu jednak odwołanie się do papieża w tamtych czasach wpływy biskupów Rzymu na politykę Europy były znikome.

Tylko grajek

Hans Christian Andersen

"Hans Christian Andersen: Tylko grajek przepiękna, smutna i rzewna, chwytająca za serce opowieść duńskiego mistrza pióra. Mimo upływu lat nic się nie zmieniło. Biedaków nikt nie szanuje. Fragment utworu: Do głębi przejęty, widział w dzwonie ogromną paszczę węża; serce zdawało się językiem, co do niego syczał. Pomieszane obrazy tłoczyły się w jego duszy, wrażenia podobne do tych, jakich doznał, gdy go chrzestny ojciec zanurzył w wodzie, tylko że teraz jeszcze gwałtowniej szumiało mu w uszach, a mieniące kolory jednoczyły się w straszliwych postaciach. Stare obrazy zamkowe przesuwały się przed jego oczami, ale twarze ich teraz były groźne, kształty ustawicznie zmienne: raz długie i kończaste, raz przezroczyste, galaretowate i drżące. Postacie te biły w bębny i w kotły, później nagle przeszły w ów blask ognisty, w którym wszystkie przedmioty jemu ukazały się, gdy bawiąc się z Naomi spojrzał przez purpurową szybę. Czuł tedy, że się pali; płynął przez morze płomieni, ale zawsze przed nim z roztwartą paszczą pływał wąż i wykręcał syczącym językiem. Uczuł dziwny, konwulsyjny pociąg, by porwać oburącz za serce dzwonu, kiedy nagle wkoło niego ucichło, chociaż w głowie ogromny szum trwał ciągle z tą samą co dotąd gwałtowną i straszną siłą. Czuł, że suknie przylepiły się jemu do ciała, a obie jego ręce były jak przykute do ściany. Przed nim wisiał nieżywy łeb węża, a duży dzwon milczał; chłopiec zamknął oczy i czuł, że zasypia. Było to omdlenie."

Pożycie mieszkańców nieba między sobą. Obcowanie ich z nami

Marian Morawski

Treść: Krótkie wprowadzenie. Pożycie mieszkańców nieba między sobą. Obcowanie mieszkańców nieba z nami. Prócz posiadania Boga święci w niebie mają jeszcze szczęście dodatkowe. Wyraz zachwyt najlepiej określa stan duszy widzącej Boga. Między tym jednak zachwytem a zachwytami w tym życiu na ziemi jest różnica radykalna. Zajmowanie się stworzeniami leży poza sferą istotnego szczęścia błogosławionych, bo posiadanie Boga jest pełnią szczęścia. Uczucia dla stworzeń mogą być mimo to u niebian nawet intensywne. Święci obcują między sobą. Mówi nam o tym Pismo św. Starego i Nowego Zakonu. Tak samo tę prawdę pojmują starzy chrześcijanie w epitafiach i pisarze i Ojcowie współcześni. Ojcowie pocieszają wiernych, że odnajdą w niebie drogich zmarłych. Myśl ta i dla nas ma być pociechą. Dlatego Bóg obowiązuje nas przykazaniem miłości powszechnej w tym życiu, że powołał nas do społeczności niebieskiej. Święci znają się nawzajem, bo w Bogu widzą i stworzenia. Nadto posiadają prawdopodobnie sposób poznawania stworzeń bezpośrednio. Mają i pewną jakąś mowę, język niebian. Czy po tym końcu świata Bóg nowe światy tworzyć będzie? Czy znowu panowanie nad nimi świętym poruczy? Albo, czy już teraz istnieją gdzieś inne światy, nad którymi może święci królują? To jedno pewne, że od takiego jakoby zajęcia szczęście świętych jest zupełnie niezależne. Są oni, jak nas niniejsze studium przekonało, doskonale szczęśliwi wiecznym zachwytem w Bogu i mają naddatek szczęścia w błogosławionym obcowaniu między sobą.

Eksperymenty hipnotyczne

Richard von Krafft-Ebing

UWAGA! e-book jest skanem zapisanym w formacie PDF. Plik pdf uniemożliwia przeszukiwanie i kopiowanie tekstu REPRINT. Opis badań nad hipnozą, opis eksperymentów hipnotycznych, które rzeczywiście miały miejsce. Analiza ich, próba wyciągnięcia wniosków wszystko to zawarte jest w niniejszej książce autorstwa austriacko-niemieckiego seksuologa, psychiatry, neurologa i kryminologa. W 1886 roku napisał dzieło Psychopathia Sexualis, słynny zbiór przypadków seksualnych zaburzeń. Uważany jest za twórcę współczesnej patologii seksualnej. Baron von Krafft-Ebing urodził się w Mannheim i studiował medycynę na Uniwersytecie w Heidelbergu. Po ukończeniu studiów medycznych pracował w kilku szpitalach psychiatrycznych. Był profesorem psychiatrii w Strasburgu, Grazu i Wiedniu. Popularyzował psychiatrię poprzez wykłady otwarte na ten temat i teatralne demonstracje hipnotyzmu, którym się przez większość życia pasjonował.

Wspomnienia niebieskiego mundurka

Wiktor Gomulicki

Wiktor Teofil Gomulicki - Dzieciństwo, upamiętnione później w powieści dla młodzieży Wspomnienia niebieskiego mundurka (1906), spędził w Pułtusku. Uczęszczał tam do gimnazjum przy klasztorze Ojców Benedyktynów. Od 1864 roku mieszkał w Warszawie, gdzie ukończył gimnazjum i w roku 1866 rozpoczął studia prawnicze w Szkole Głównej. W trakcie ich trwania zadebiutował jako poeta na łamach Tygodnika Ilustrowanego. Gdy w roku 1869 uczelnia została przekształcona w uniwersytet rosyjski, Gomulicki porzucił naukę. W jego twórczości największe znaczenie mają utwory poetyckie, odznaczające się finezyjną kunsztownością formy, o urozmaiconej strofice i budowie wersyfikacyjnej. (https://pl.wikipedia.org/wiki/Wiktor_Gomulicki)

Relacje o zdarzeniach prawdziwych, chociaż nieprawdopodobnych

Andrzej Sarwa

Zapierające dech w piersiach opowieści o rzeczywistych spotkaniach ze zjawiskami nie dającymi się naukowo wyjaśnić. Treść: Bardzo krótkie wprowadzenie, Moje spotkanie z poltergeistem, Co zobaczyła mała Kasia?, Franciszek S. i zły duch, Ela S. i Nicolae Ceausescu, Kuszenie Włodzimierza R., Nawrócenie starego pijaka, Wypalone ślady stóp potępieńca, Pokutujący kapłan, Samospalenie samoistne zapalenie się człowieka, Fenomen wypalonych śladów, Krasnoludki są na świecie?

Poezye

Mikołaj Sęp Szarzyński

Poezye Szarzyńskiego (*? - 1581) ukazały się w druku dopiero po śmierci poety, staraniem brata jego Jakuba, podstolego ziemi lwowskiej, w roku 1601 (bez wymienienia miejsca). Że jednak już wcześniej zasłynęło imię Szarzyńskiego, jako poety, o tym świadczą i Paprocki w Herbach (1584) i Bielski w Kronice (1597). Paprocki przytacza nawet, mówiąc o Stanisławie Strusie, wiersz Szarzyńskiego, na jego cześć napisany (ob. wyd. niniejsze, 19), oczywiście z kopii rękopiśmiennej. Po śmierci Szarzyńskiego dostały się jego rękopisy i księgi do Stanisława Starzechowskiego, podkomorzego ziemi lwowskiej; ale ten wkrótce umarł, i spuścizna po Szarzyńskim tak się gdzieś zawieruszyła, że brat jego już się o nią dopytać nie mógł i tym sposobem ogłosił drukiem nie całą spuściznę, ale, jak mówi, tylko trochę pism.

Uwagi o pierwotnym ustroju społecznym Polski piastowskiej

Stanisław Smolka

UWAGA! e-book jest skanem zapisanym w formacie PDF. Plik pdf uniemożliwia przeszukiwanie i kopiowanie tekstu. Autor prezentuje swoje badania dotyczące pierwotnego ustroju Polski piastowskiej, a więc czasów, kiedy dopiero kształtowała się nasza państwowość. Jak nietrudno się domyślić, proces ten nie przebiegał szybko i gładko. Pierwsi Piastowie, scalając co prawda spokrewnione ze sobą plemiona słowiańskie nie mogli jednak dokonać jakiejś gwałtownej rewolucji na płaszczyźnie ustroju społecznego. A jaki ten ustrój był, jak się przeobrażał i przystosowywał do nowych warunków i nowych czasów można się dowiedzieć z tej właśnie książeczki. Przynajmniej w takim zakresie, w jakim Smolka dokonał swoich odkryć i wysnuł z nich własne wnioski.

Czy moralność może być świecka?

Ks. dr Marian Morawski SJ

"Czy moralność może być świecka?" autorstwa ks. dr Mariana Morawskiego SJ to dogłębna analiza problematyki moralności w kontekście jej związku z religią i społeczeństwem. Książka ta jest doskonałym przewodnikiem po złożonych kwestiach etycznych, które pojawiają się w rozważaniach nad prawem, obowiązkiem, i strukturą społeczności. Autor stawia kluczowe pytania dotyczące fundamentów moralności, badając, czy można ją oddzielić od religijnych korzeni. Morawski prowadzi czytelnika przez skomplikowane związki między pojęciami prawa, obowiązku, winy i kary, a także analizuje, w jaki sposób moralność i religia wpływają na siebie nawzajem. W swojej pracy porusza kwestie fundamentalne dla nauk społecznych i politycznych, ukazując, jak głęboko etyka jest związana z religijnym rozumieniem ludzkiej egzystencji. Książka ta zwraca uwagę na rosnące tendencje w filozofii, które dążą do sekularyzacji moralności - oddzielania jej od religijnych podstaw. Zjawisko to, mające coraz większe znaczenie w sferze naukowej i politycznej, jest szczegółowo omawiane przez autora, który analizuje wpływ tej zmiany na współczesne myślenie o moralności. "Czy moralność może być świecka?" to lektura nie tylko dla osób zainteresowanych filozofią i etyką, ale także dla tych, którzy pragną zrozumieć złożone relacje między moralnością a religią, oraz dla tych, którzy śledzą zmiany w sposobie myślenia o podstawach społecznych i politycznych.

Verte

Helena Mniszek

Verte jest powieścią o fatalności losu, który nęka bohaterkę, a które w chwilach dobrej passy za każdym razem niejako przymuszą ją, by odwróciła szczęśliwa kartę. Stąd też i tytuł powieści Verte - wskazujące, że dalszy ciąg znajduje się na jej odwrocie owej karty. I bohaterka tak czyni, ale uczyniwszy widzi, że szczęście znów ją opuściło. Dodatkowo powinno zachęcić czytelnika do lektury przepiękne tło przedwojennych polskich kresów tło romantycznej miłości. Fragment powieści: W wielkiej sali stołowej, z ciemnego dębu, pełnej odwiecznych portretów, jasno było od sutych lamp i palącego się ognia na olbrzymim kominie. Całe kłody smolne buzowały się w nim rzęsistym płomieniem. Trzask i szum spalanych stosów drzewa raźnie i wesoło rozlegał się po sali. Przy kominie siedział pan Cezary Burba, zanurzony w głębokim fotelu, i palił fajkę na długim cybuchu. Włosy i bujne wąsy miał siwe zupełnie; oczy wyraziste, dawniej błękitne, dziś już jakby spłowiałe, patrzyły z zaciekawieniem na syna. Młody Burba, stojąc przed ojcem, opowiadał przeprawę z wilkami. Jego męska, wysoka, dorodna postać gięła się zręcznie w stronę starego. Obok Burby stał niski człowieczek zgarbiony, łysy, w okularach i, zacierając wciąż ręce jakby zmarznięte, wpatrywał się w opowiadającego z natężoną uwagą i potakiwał głową, często słowami. Tak, tak, jakbym widział bestie.

Wesołe wakacje

Sophie De Ségur

Hrabina de Segur zajęła się literaturą w wieku 57 lat i napisała łącznie dwa i pół tuzina książek. Książki tej autorki skierowana są przede wszystkim do małych dzieci, ale zawierają wiele okrutnych i tragicznych epizodów, które skłoniły niektórych badaczy do porównania hrabiny de Segur z markizem de Sade. Tymczasem sama pisarka uważała, że jej dzieła nie są wcale fikcją, ale książkami, które miały cel wychowawczy. Książka opowiada o tym, jak nadeszły letnie wakacje. Kamilcia i Madzia, w towarzystwie swoich przyjaciółek Zosi i Stokrotki, witają swoich kuzynów, Leosia i Janka oraz najmłodszego Jakubka. Wędkowanie, polowanie na motyle, budowanie chat Ich wakacje zapowiadają się pełne niespodzianek. W istocie na tych wszystkich małych ludzi czeka wielka niespodzianka Jaka? O tym czytelnik dowie się po zapoznaniu się z całą książką.

Hrabia Monte Christo. Le Comte de Monte-Cristo. The Count of Monte Cristo

Aleksander Dumas

Hrabia Monte Christo powieść Aleksandra Dumasa ojca z 1844 roku, uważana za najwybitniejsze dzieło w jego ogromnym dorobku. Akcja toczy się pomiędzy 24 lutego 1815 a 5 października 1838, z przerwą na okres wrzesień 1829 wiosna 1838. Miejscem akcji są wyspa Monte Christo (Montecristo), Marsylia, Paryż, Rzym oraz inne miejscowości we Francji i Włoszech. (https://pl.wikipedia.org/wiki/Hrabia_Monte_Christo). Le Comte de Monte-Cristo est un roman dAlexandre Dumas, écrit avec la collaboration dAuguste Maquet et achevé en 1844. Il est partiellement inspiré de faits réels, trs lointainement empruntés la vie de Pierre Picaud. Ce roman est, avec Les Trois mousquetaires, lune des uvres les plus connues de lécrivain tant en France qu létranger. (https://fr.wikipedia.org/wiki/Le_Comte_de_Monte-Cristo). The Count of Monte Cristo is an adventure novel by French author Alexandre Dumas (pre) completed in 1844. It is one of the author's most popular works, along with The Three Musketeers. Like many of his novels, it is expanded from plot outlines suggested by his collaborating ghostwriter Auguste Maquet. The book is considered a literary classic today. According to Luc Sante, The Count of Monte Cristo has become a fixture of Western civilization's literature, as inescapable and immediately identifiable as Mickey Mouse, Noah's flood, and the story of Little Red Riding Hood. (https://en.wikipedia.org/wiki/The_Count_of_Monte_Cristo).

Narożne okno - Des Vetters Eckfenster

Ernst Theodor Amadeus Hoffmann

"Narrator poszukuje w Berlinie swojego kuzyna, schorowanego pisarza. Zgryźliwy inwalida nie jest w stanie opuścić swojego mieszkania, jednak z narożnego okna ma widok na cały plac teatralny i obserwuje razem z jego gościem zgiełk na rynku. Z dialogu kuzynów rysują się sylwetki niektórych znajdujących się tam aktorów. Okazjonalnie dochodzi również do dyskusji na temat stosunku inwalidy do przemysłu literackiego. Chory chce przybliżyć cieszącemu się dobrym zdrowiem narratorowi ideę przejrzenia sztuki, jednego z elementów pisarstwa. Znane berlińskie ulice jak Charlottenstraße i Unter den Linden znajdują się w pobliżu mieszkania schorowanego pisarza. Opowiadanie jest częścią biografii ciężko chorego E.T.A. Hoffmanna. (https://pl.wikipedia.org/wiki/Narożne_okno) In Berlin sucht der Ich-Erzähler seinen Vetter, einen kranken Schriftsteller, auf. Der Vetter, der durch eine hartnäckige Krankheit den Gebrauch seiner Füße gänzlich verloren hat, kann seine Wohnung nicht mehr verlassen, doch von seinem Eckfenster aus übersieht er den Theaterplatz und beobachtet gemeinsam mit dem Besucher das Markttreiben unterm Fenster. In einem Dialog der Vettern werden Beobachtungen und Geschichten zu einigen Marktleuten und Besuchern des Markttages ausgetauscht. Bei der Gelegenheit kommt u.a. das Verhältnis des Kranken zur Literatur zur Sprache. Dabei will der Kranke seinem jungen Besucher die Kunst zu schauen, eine der Grundlagen der Schriftstellerei, nahebringen. Berlin: Gendarmenmarkt um 1815. (https://de.wikipedia.org/wiki/Des_Vetters_Eckfenster)"

Pustelnia parmeńska. La Chartreuse de Parme

Stendhal

"Pustelnia parmeńska. La Chartreuse de Parme. Książka w dwóch wersjach językowych: polskiej i francuskiej. Version bilingue: polonaise et française W powieści tej Stendhal opowiada dzieje Fabrycego del Dongo - młodszego syna mediolańskiego arystokraty i bogacza. Fabrycy, nie mogąc znaleźć w rodzinnym domu szczęścia i miłości ucieka z Italii i przyłącza się do armii Napoleona (wątek autobiograficzny). Bierze udział w bitwie pod Waterloo. Po powrocie przybywa do swej ukochanej ciotki Giny Sanseverina, do Parmy i decyduje się na wybór kariery duchownej. Nie przeszkadza mu to utrzymywać miłosnych stosunków z aktorką Mariettą. Zazdrosny o nią, zabija jej admiratora i musi uciekać z Parmy. Przez jakiś czas przebywa w Bolonii, a kiedy w końcu w tajemnicy wraca do miasta, zostaje zdekonspirowany i uwięziony w wieży Farnese. Tam zakochuje się w Klelii Conti, córce komendanta więzienia. Ta pomaga mu w ucieczce, ale dręczona wyrzutami sumienia ślubuje Bogu, że już nigdy więcej go nie zobaczy, po czym wychodzi za innego. Fabrycy tymczasem zostaje arcybiskupem Parmy. Po latach tłumione uczucie pomiędzy nimi wybucha na nowo, jednak aby nie złamać przysięgi kochankowie spotykają się tylko nocą. Z tego burzliwego związku przychodzi na świat syn, który wkrótce umiera etc. etc. (https://pl.wikipedia.org/wiki/Pustelnia_parmeńska) Laction du roman commence Milan en 1796, par les confidences dun lieutenant français dénommé Robert, qui conte larrivée dans Milan des armées de la Révolution, menée par le jeune Bonaparte. Ces armées réveillent, dans un peuple lombard anesthésié par la tutelle autrichienne, un vieux fond héroque, et sont accueillies avec une gaieté folle par les Milanais dans leur majorité. Le marquis Del Dongo, farouche et grotesque réactionnaire, partisan de lAutriche, se voit contraint daccueillir les soldats français vainqueurs, dont le lieutenant Robert fait partie. mots couverts, le romancier suggre une idylle entre Robert et la jeune marquise Del Dongo, dont le fruit sera Fabrice. Celui-ci passe sa jeunesse dans la tourmente napoléonienne. Installé Grianta, sur le lac de Côme, avec toute sa famille, le jeune homme resserre les liens entre sa mre et sa tante, Gina Del Dongo, laquelle épouse un général italien partisan des Français, qui trouve la mort en 1814. Pendant ce temps, son pre (officiel) et son frre (demi-frre) sont espions pour le compte de labsolutisme autrichien, et triomphent quand, en 1813-1814, les armées napoléoniennes sont vaincues, et que Milan retombe sous la coupe de lempereur dAutriche etc. etc. (https://fr.wikipedia.org/wiki/La_Chartreuse_de_Parme)"

Jasnowidząca

Xavier de Montépin

Xavier Henri Aymon Perrin, hrabia Montépin (1823-1902) – francuski powieściopisarz. Publikował powieści w odcinkach i melodramaty. Montépin napisał w sumie ponad 100 powieści. Stylistycznie jego powieści można zaliczyć do literatury rozrywkowej nazywanej czasem także tabloidowym romansem. Cieszyły się one ogromną popularnością, zwłaszcza w latach 50. i 60. XIX wieku – wraz z dziełami Émile Gaboriau i Pierre Alexis Ponson du Terrail – i były tłumaczone na różne języki, w tym niemiecki i polski, gdzie niektóre z nich czasami można znaleźć w bibliotekach Publikowane były głównie tanie wydania. Receptą na sukces jego powieści były zawiłe historie o ludziach, którzy byli na tajnej misji i incognito i mieli różne przygody. Oto fragment powieści: „Poszukiwania gorliwe, uwieńczone skutkiem najpomyślniejszym, w tajnym archiwum policyjnym, wprowadziły nas na trop tego dramatu. Wydał nam się niesłychanie ciekawym i do głębi wzruszającym. Zapoznawszy się dokładnie z jego najdrobniejszymi szczegółami, opisaliśmy go w formie powieści, zmieniając li nazwiska osób grających w nim role główne, a to z powodu, że niektórzy, opisani przez nas, żyją dotąd” - przełożyła Helena Wilczyńska.

Pamiętnik złodzieja. A Thief in the Night

Ernest William Hornung

Jedna z książek z serii o A. J. Rafflesie, złodzieju-dżentelmenie, której autorem jest Ernest William Hornung angielski pisarz. Seria ta spowodowała w owym czasie pewien szok kulturowy, ponieważ jej bohaterem jest nie policjant lub detektyw broniący prawa i porządku, ale przestępca (a raczej para przestępców, bo Raffles zwykle działa w parze ze swoim przyjacielem i narratorem tej serii opowiadań, Bunnym Mandersem). Budzą oni w dodatku sympatię czytelnika, który kibicuje ich niebezpiecznym przygodom (za Wikipedią). Książka w dwóch wersjach językowych: polskiej i angielskiej. A dual Polish-English language edition.

Krwawa chmura

Jerzy Bandrowski

Fascynująca opowieść z Dalekiego Wschodu. Zacytowany dalej fragment chyba najlepiej zapowie jej treść i specyficzny mroczny klimat: Gdyby sam Wei-hsin Yang chciał opowiedzieć swą dziwną a pełną przygód rozlicznych historię, z pewnością nie wiedziałby, od czego zacząć, nie tylko dlatego, że umarli nie mają większych zdolności do monologów od żywych, ale przede wszystkim, ponieważ nigdy nie wiadomo, gdzie się, jaka historia zaczyna i gdzie jest początek człowieka. Należałoby może zacząć od jakiegoś wypadku nadzwyczajnego, od czegoś niezwykłego, co wpłynęłoby na bieg życia i jego kierunek, ale takich wypadków w życiu Wei-hsin Yanga nie było. Czyż bowiem można uważać za coś nadzwyczajnego, że matka Wei-hsin Yanga, widząc młodą swą latorośl w żarze jakiejś niezrozumiałej sobie gorączki, ucięła mu nożyczkami dwa palce u lewej ręki, uważając to za znakomity środek przeciw urokom? W ojczyźnie Wei-hsin Yanga uchodzi to za rzecz bardzo pospolitą. Albo może zaliczymy do jakichś nadzwyczajności, że w tym siole, zwanym Wsią Dobrotliwego i Kochającego Urzędnika, nigdy tam zresztą nie widzianego, siostra Wei-hsin Yanga powiesiła się, nie mogąc dłużej znosić morzenia głodem i razów, obficie wymierzanych jej przez świekrę? Wypadki takie były w tej okolicy niemniej liczne od topienia się z tej samej przyczyny w studniach. Nic też nie widziano dziwnego w tym, że liczna rodzina Wei-hsin Yanga, najechawszy z tego powodu dom świekry, potłukła i połamała wszystkie sprzęty, do krwi pobiła czcigodną matkę-świekrę i porzuciła ją nagą i skrwawioną na gościńcu, gdzie też ta bezlitosna matrona skonała.

Siła i prawo

Ks. Dr Marian Morawski SJ

W książce "Siła i prawo" ks. dr Marian Morawski SJ wnikliwie analizuje współczesny kult siły i jego wpływ na prawo. Autor porusza kluczowe pytania dotyczące relacji między siłą a prawem, przedstawiając dwie dominujące doktryny w tym zakresie. Pierwsza, wywodząca prawo od siły, jest rozwinięta przez filozofów takich jak Kant, J.J. Rousseau i Hobbes, a jej korzenie sięgają prawa rzymskiego i cesarstwa. Druga, oparta na chrześcijańskiej idei prawa, przeciwstawia się cezarystycznym tendencjom, triumfując na Zachodzie mimo porażek na Wschodzie. Morawski ukazuje, że chrześcijańska koncepcja prawa nie jest nowością, a jej zalążki istniały już wśród pogan. Książka zawiera również dowody wewnętrzne na poparcie teorii prawa wynikającego z zakonu przyrodzonego, obnażając jednocześnie sprzeczności i absurdalności teorii przeciwnych. Przez zestawienie wyników obu doktryn, autor daje czytelnikowi pełny obraz konsekwencji, jakie niosą za sobą różne podejścia do prawa i siły, zarówno w stosunkach obywatelskich, jak i międzynarodowych.

Złote rymy

Pitagoras

Pitagoras był wyznawcą orfizmu, który praktykowano we wszystkich greckich koloniach: Mówi się zaś na ogół, iż Pitagoras był naśladowcą Orfeusza, jeśli chodzi o sposób mówienia i myślenia. Członkowie wspólnoty w podobny sposób oddawali cześć boską Pitagorasowi, czcząc go np. jako Apollina Pytyjskiego. Najbardziej pewnym źródłem informacji o moralności Pitagorasa mogłyby być Złote rymy, których jest co najmniej przypuszczalnym autorem, choć nie wiadomo jak wiele z tej treści pozostało takie, jak w wersji oryginalnej. Trudno odróżnić poglądy Pitagorasa od przemyśleń następców ze szkoły pitagorejskiej często przypisywanych przez nich mistrzowi. Pitagoras cenił bardzo przyjaźń, i mimo że Diogenes przypisał sentencję zupełnie innym filozofom greckim, podobno On to pierwszy powiedział, że przyjaciele powinni mieć wszystko wspólne i że przyjaciel jest [dla człowieka] drugim ja. (Za Wikipedią).

Szatan i Judasz. Część I: Szatan

Karol May

Cykl powieściowy, którego autorem jest Karol May, noszący tytuł "Szatan i Judasz. Część I: Szatan", zawiera części: Święty Dnia Ostatniego, Yuma Shetar, The Player i Klęska Szatana. W głównym wątku owych powieści towarzyszymy Old Shatterhandowi i jego bratu krwi, Winnetou, w ich pełnej przygód misji walki o sprawiedliwość. W tle toczy się niebezpieczna pogoń za złotem i pieniędzmi, prowadzona przez braci Melton - Harry'ego i Thomasa, oraz Jonathana, syna Thomasa. Ich bezwzględność i skrupulatność w osiągnięciu celu stawiają ich w obliczu niebezpieczeństw, jakich jeszcze nie widział Dziki Zachód. Przyjaźń między Old Shatterhandem a Winnetou nabiera nowego wymiaru w obliczu coraz bardziej skomplikowanych wyzwań. Ich determinacja, by powstrzymać przestępców przed osiągnięciem celu, jest nie tylko walką o sprawiedliwość, ale i o zachowanie ludzkiej godności. "Szatan i Judasz. Część I: Szatan" to nie tylko opowieść o zmaganiach i poświęceniu, ale także o odkrywaniu siły, która tkwi w głęboko ukrytych więziach między ludźmi. Książka ta prowadzi czytelnika przez krainę dzikiej przygody, odsłaniając zarówno mroczne, jak i piękne strony Dzikiego Zachodu, gdzie wytrwałość i odwaga stanowią fundamenty moralne. Przygotuj się na ekscytujący rollercoaster emocji, gdzie jedyną pewnością jest walka do samego końca.

Gehenna, czyli dzieje nieszczęśliwej miłości

Helena Mniszkówna

Gehenna, czyli dzieje nieszczęśliwej miłości to znakomita powieść niezwykle popularnej polskiej pisarki Heleny Mniszkówny. Fragment: Tarłówna wydarła się gwałtownie z rąk chłopca, chwyciła palto i zeskoczywszy na ziemię w kilku susach znalazła się na szynach. Za sobą słyszy przeraźliwy wrzask Jasia, nie jest w stanie opanować rozdygotane szczęki. Orientuje się momentalnie co do tożsamości toru, prędko owinęła szynelem całą swą postać razem z głową i rzucając spojrzenie przed siebie, padła piersiami na nasyp, wyciągając się pionowo jak długa w środku szyn. Żwir zachrzęścił i rozsunął się nieco pod jej łokciami, mocniej naciska go ciałem z raptownym pragnieniem zapadnięcia się pod ziemię. Ale piersi jej i nogi natrafiły na twarde drzewo podkładów. Gwizd lokomotywy przeszył powietrze, brzmi jakoś łagodnie, chociaż donośnie, smutek i tęsknota, czy nawet skarga, płynie w tym przeciągłym tonie świstu. Może to moja śmierć toczy się tam myśli dziewczyna chłodem w mózgu. Wpiła się ciałem w podkłady, przeraża ją szybki, jednostajny turkot coraz bliższy, bliższy...

Bogoznawstwo Sławjan

Jan Sas Zubrzycki

Bogoznawstwo Sławjan (Bogoznawstwo Słowian). Ze wstępu: W nauce polskiej od czasu dawnego pojawiają się dzieła, koniecznie mówiące o mitologii, jakby tu nieodwołalnie musiał się objawiać związek nierozerwalny między Niebem Grecji Starożytnej a Niebem Staro-Lechii. Jeżeli da się wprowadzić tę zgodność pomiędzy wiarę Hellenów a wiarę Sarmacji, to dobrze, w przeciwnym razie nie pozostaje nic innego, jak przekreślić całą przeszłość pogaństwa Polski najdawniejszej i orzec, że panowało tutaj nie tylko barbarzyństwo najciemniejsze, ale i próżnia, po prostu nicość... Tymczasem jednak było inaczej: Naród polski od prawieków słynął bogactwami stanowiącymi dobrobyt jego umysłowy i obyczajowy, a Polacy mieli ukształtowane bogato wierzenia swoje w siły przyrodzone, które czcili zmysłowo wprawdzie, lecz z podniesieniem ducha równoczesnym. Autor omawia postaci bogów, staropolskie wierzenia i symbolikę religijną, na tle rodzimych dziejów, a także znaczenie naszej rodzimej kultury i tradycji oraz jej niewątpliwego wpływu na kulturę i tradycję ogólnoeuropejską. Książka choć niewielka objętościowo jest bardzo wartościowym dziełem, które powinien poznać każdy, komu bliska jest nasza bogata przeszłość i nasze znaczenie na tle innych ludów i narodów. Bo Polacy naprawdę nie mają się czego wstydzić, a wręcz przeciwnie, mają się czym szczycić!

Oko za oko

Karol May

Zapraszamy do zapoznania się z pasjonującą historią zawartą w książce "Oko za oko..." autorstwa Karola Maya. Ta ekscytująca opowieść przenosi czytelnika w świat intryg i niebezpieczeństw, gdzie plany i układy mogą zmieniać się w mgnieniu oka. W tej książce, czytelnicy zostaną wciągnięci w wir wydarzeń, gdy główny bohater, Ben Nil, staje w obliczu zagrożenia ze strony złowrogiej bandy rabusiów niewolników. Głęboko ukryte tajemnice, niebezpieczeństwa i zdrady splatają się w tej intrygującej opowieści, która trzyma czytelnika w napięciu od pierwszej do ostatniej strony. W świecie pełnym niebezpieczeństw, lojalności i zdrad, czy Ben Nil zdoła przetrwać i wyjść zwycięsko z tej zawiłej sytuacji? Odkryj to w książce "Oko za oko...", która zachwyci miłośników przygód i emocjonujących zwrotów akcji.