Życie i miłostki imperatorowej Katarzyny II

Stanisław Antoni Wotowski

Życie i miłostki imperatorowej Katarzyny II: Tajemnice, romanse i skandale na dworze carskim. Zanurz się w fascynującym świecie imperatorowej Katarzyny II, jednej z najpotężniejszych władczyń w historii Rosji. Odkryj sekrety jej życia prywatnego, burzliwe romanse i skandale, które wstrząsnęły dworem carskim. Stanisław Antoni Wotowski, mistrz pióra i znawca okultyzmu, zabiera Cię w podróż przez życie tej niezwykłej kobiety. Od skromnych początków jako księżniczki Zofii Fryderyki von Anhalt do tronu Rosji - śledź jej drogę do władzy i poznaj mroczne sekrety, które skrywała. Wotowski nie boi się ujawniać pikantnych szczegółów. Dowiesz się o skomplikowanej relacji Katarzyny z jej mężem Piotrem III, o jej namiętnym romansie z Grigorijem Orłowem i o licznych faworytach, którzy przewijali się przez jej życie. Intrygi, zemsty, walka o władzę - to tylko niektóre z wątków tej wciągającej historii. Wotowski opiera się na faktach, ale dodaje do nich elementy fikcji, tworząc porywającą narrację, która trzyma w napięciu do samego końca. "Życie i miłostki imperatorowej Katarzyny II" to nie tylko książka historyczna. To również opowieść o sile ambicji, o cenie władzy i o namiętnościach, które mogą prowadzić do skrajności. Zamów już dziś i odkryj sekrety życia Katarzyny Wielkiej!

Dama w złotym brokacie

Gaston Leroux

Gaston Leroux (1868-1927) francuski pisarz i reporter, klasyk fantastyki grozy. Autor przede wszystkim powieści detektywistycznych. Jego pozycja w literaturze francuskiej XIX wieku porównywana bywa do Edgara Allana Poego i Arthura Conana Doyle'a. Najsłynniejszą powieścią Lerouxa jest Upiór w operze. "Dama w brokacie" to kolejna "powieść z dreszczykiem" tego genialnego pisarza. Napisana barwnym językiem, trzyma w napięciu do ostatniego zdania.

W kraju Mahdiego

Karol May

Zanurz się w fascynujący świat egzotycznego Wschodu, pełen tajemnic, przygód i wyzwań. Cykl utworów pod wspólnym tytułem: "W kraju Mahdiego" (Im Lande des Mahdi) to jedno z najmroczniejszych dzieł wybitnego pisarza. Wieloczęściowa złożona opowieść zdecydowanie mniej popularna niż inne jego powieści podróżnicze zapewni nam jednak niezapomniane wrażenia. Osadzona w realiach historycznych wokół powstania i postaci Mahdiego, powieść skupia się na smutnym temacie niewolnictwa i próbie wplecenia go w dynamiczną fabułę przygody. Spotkamy tu obrazy bezwzględnych łowców niewolników i ich czarnych ofiar, które wzbudzają po dziś dzień w nas emocje - gniew i współczucie. Wejdźmy zatem w świat Karla Maya, odkrywając egzotyczną, ale także i okrutną krainę Orientu i poznając niezwykłe historie ludzkich losów, które wciąż wzbudzają wzruszenie i refleksje.

Beppo

George Gordon Byron

Utwór opowiada historię weneckiej damy Laury, której mąż Giuseppe (w skrócie Beppo), który zaginął na morzu przed trzema laty. Zgodnie z weneckim zwyczajem zdobywa adoratora bez zobowiązań tzw. cavaliere servente, zwanego po prostu Hrabią. Kiedy oboje biorą udział w karnawale weneckim, jest bacznie obserwowana przez Turka, który okazuje się być jej zaginionym mężem. Beppo wyjaśnia, że został schwytany i zniewolony, a następnie uwolniony przez grupę piratów, do której później dołączył. Zgromadziwszy wystarczającą ilość pieniędzy, porzucił piractwo i wrócił, by odzyskać żonę i ponownie zostać ochrzczony. Laura wraca do Beppo, ale nie rezygnuje z przyjaźni z hrabią.

Dziwna historia Piotra Schlemichla i inne opowieści fantastyczne

Antoni Pietkiewicz, Adalbert von Chamisso, Ernst Theodor Amadeus Hoffmann

Znakomity zbiorek opowieści fantastycznych trzech mistrzów pióra, klasyków gatunku przypomnianych przez Wydawnictwo Armoryka. Obowiązkowa lektura wszystkich fanów tego gatunku. Fragment: Znasz mię Stefanie. Dziwiłeś się nieraz zbyt nagłym odmianom mojego humoru, który czasami aż do szalonej wesołości dochodził - czasami w niedocieczonym smutku mię pogrążał - albo też i marzeń krainę, w krainę lubego dumania unosił. Lecz jeślibyś, jakimkolwiek sposobem, potrafił przeniknąć moje dziwaczne marzenia; jeśliby one nagle się ukształtowały w obrazy widzialne dla oka, zlały się w dźwięki, które by ucho pochwycić zdołało: o, wtenczas byś pewno szaleńcem twórcę ich nazwał. Nic nie ma na świecie, aby, w marzeniach moich, dla mnie do spełnienia niepodobne było. W obłąkaniu moim, uważam siebie za jakieś bóstwo, za Czarnoksiężnika, któremu orszak Geniuszów posługuje, którego czarodziejska laska tłum dziwów skinieniem tworzy. Świat cały przede mną ugina kolana; anioły i czarty, niebiosa i piekło - na moje rozkazy!

Tajemnica oblubienicy. The Adventure of the Noble Bachelor

Arthur Conan Doyle

Książka w dwóch wersjach językowych: polskiej i angielskiej. A dual Polish-English language edition. Historia wiąże się ze zniknięciem Hatty, oblubienicy lorda St. Simona w dniu ich ślubu. Wydarzenia z tego dnia są przykre dla lorda St. Simona, ponieważ wydawało mu się, że jego narzeczona, panna Hatty Doran z San Francisco, była pełna entuzjazmu z powodu zbliżającego się ślubu. St. Simon mówi Holmesowi, że zauważył zmianę nastroju młodej damy tuż po ceremonii. Jedyną niezwykłą rzeczą w kościele, w którym odbył się ślub, był mały wypadek Hatty: upuściła bukiet ślubny, a dżentelmen w przedniej ławce podniósł go i podał z powrotem. Gdy weselnicy weszli do domu ojca Hatty'ego na przyjęcie, była przyjaciółka St. Simona, tancerka Flora Millar, spowodowała zamieszanie stając w drzwiach i została przepędzona. Hatty zaś w dziesięć minut po ślubnym przyjęciu poskarżyła się na nagłą niedyspozycję i przeszła do swojego pokoju. Niedługo potem odkryto, że zniknęła...

Murzyn z załogi Narcyza. The Nigger of the Narcissus

Joseph Conrad

Odkryj mroczny świat marynarskich zmagań na otwartym morzu w powieści Josepha Conrada "Murzyn z załogi Narcyza", dostępnej w wyjątkowym, dwujęzycznym wydaniu polsko-angielskim w przekładzie Jana Lemańskiego. Akcja książki toczy się na pokładzie statku handlowego Narcissus, który przemierza wody z Bombaju do Londynu. Głównym bohaterem jest James Wait, czarnoskóry marynarz z Indii Zachodnich, który z trudem walczy z gruźlicą od momentu wypłynięcia. Jego pogarszający się stan wywołuje różne reakcje wśród załogi - od podejrzliwości po współczucie. Kapitan Allistoun i doświadczony marynarz Singleton pozostają skupieni na swoich obowiązkach, zdając się nie zauważać dramatu Waita. Kiedy statek staje w obliczu niszczycielskiego sztormu u wybrzeży Przylądka Dobrej Nadziei, załoga zmuszona jest do heroicznej walki o przetrwanie. W dramatycznym momencie kilku marynarzy ryzykuje życie, aby uratować Waita z jego kabiny. Po przejściu burzy i uporaniu się z uszkodzeniami statku, załoga staje w obliczu nowego wyzwania - bezwietrznej ciszy, która unieruchamia Narcissusa na otwartych wodach. W tym klaustrofobicznym środowisku narastają napięcia, a sytuacja na pokładzie staje się coraz bardziej napięta. Wkrótce wychodzi na jaw, że Wait nie był tak chory, jak twierdził, co wywołuje falę gniewu i podziałów wśród załogi. Kapitan Allistoun musi stawić czoła niemal buntowniczym nastrojom, które podsyca intrygant Donkin. Atmosfera na pokładzie gęstnieje, a wśród marynarzy pojawiają się szeptane oskarżenia, że to właśnie obecność Waita przynosi im nieszczęście. "Murzyn z załogi Narcyza" to nie tylko opowieść o trudach morskiej wyprawy, ale także głęboka analiza ludzkich postaw wobec cierpienia, lojalności i strachu. Dzięki dwujęzycznemu wydaniu, czytelnik ma okazję zanurzyć się w tej klasycznej historii zarówno w oryginale, jak i w doskonałym polskim tłumaczeniu. Idealna lektura dla miłośników literatury morskiej i wielbicieli twórczości Conrada. A co było dalej dowiesz się Czytelniku przeczytawszy cały utwór...

Kiwony

Tadeusz Dołęga-Mostowicz

Kiwony, potakiwacze, lizusi. Obraz społeczeństwa okresu międzywojennego. A na ich tle bohater z aspiracjami literackimi, filozof, przekonany jednak, że w życiu należy zawsze postępować tak jak to czyni spokojna większość. To dzieło znakomitego Dołęgi-Mostowicza choć napisane przed kilkudziesięciu laty nic nie straciło z aktualności. I dziś bowiem żyjemy w takim samym świecie potakiwaczy, takich... kiwonów...

Dziewice nocy albo anioły rodziny

Paul Féval

Dziewice nocy albo anioły rodziny, tytuł oryginału francuskiego: Les Belles-de-nuit ou les Anges de la famille to powieść przygodowa Paula Févala. Po raz pierwszy została publikowana w odcinkach we francuskiej gazecie ‘L’Assemblée nationale’ od 21 września 1849 do 27 kwietnia 1850. Historia rozgrywa się od listopada 1817 do listopada 1820 w Bretanii i Paryżu. Książka podzielona jest na pięć części o różnej długości. ‘Piękności nocy’ to stworzenia z bretońskiego folkloru. Są to dziewczyny, które zmarły z powodu złamanego serca. Legenda Nocnych Piękności zrodziła bretoński lament – tren (namiętny wyraz żalu, często w formie muzyki, poezji lub piosenki), który Paul Féval przepisał w swojej powieści.

Germania

Tacyt

Germanią nazwali Rzymianie obszarom leżący na wschód od Renu i na północ od górnego i środkowego Dunaju. Tacyt po raz pierwszy pierwszy podjął się opisania tych barbarzyńskich, w mniemaniu Rzymian, plemion. W zwięzły sposób opowiada o ich siedzibach, obyczajach, wierzeniach, a także wymienia z nazwy wielu germańskich plemion. Prawdopodobnie nazwę Germanie rozciąga także i na inne północne niegermańskie a np. bałtyjskie czy ugrofińskie ludy. Germanie byli dla Rzymian trudnymi przeciwnikami. Jedynie kilka razy udawało się Rzymianom przekroczyć Ren, wszakże nigdy nie udało im się na dłuższy okres podporządkować terenów zamieszkiwanych przez plemiona germańskie.

Dolina Śmierci

Karol May

Karol May, autor powieści "Dolina Śmierci", kontynuuje swój epicki cykl "Szatan i Judasz", prowadząc czytelników na Dziki Zachód, do świata, gdzie poznają wiele kultowych postaci, takich jak Old Firehand i Winnetou. Ta powieść, będąca kontynuacją innych z tego cyklu, stanowi jednak zupełnie samodzielną, zamkniętą całość, która zachwyca czytelnika frapującą i miejscami przerażającą akcją. W "Dolinie Śmierci" Karola Maya, odkrywamy kolejne fascynujące rozdziały w życiu bohaterów, których pokochaliśmy z poprzednich tomów. Niezwykle porywający jest sposób, w jaki May buduje napięcie i atmosferę tej opowieści. Akcja jest pełna zwrotów akcji i momentów pełnych grozy, które trzymają czytelnika w napięciu. Świat Dzikiego Zachodu ożywa przed oczami czytelnika, a postaci są tak realistycznie przedstawione, że można poczuć się, jakby się tam znajdował. Podsumowując, "Dolina Śmierci" to powieść, która z pewnością zasługuje na uwagę wszystkich miłośników literatury przygodowej. Karol May mistrzowsko łączy elementy westernu, przygody i dramatu, tworząc opowieść, która wciąga od pierwszej do ostatniej strony. To lektura, która nie tylko dostarcza rozrywki, ale także skłania do refleksji nad naturą ludzką i przyjaźnią.

Starożytna Litwa. Ludy i bogi. Szkice historyczne i mitologiczne

Aleksander Brückner

"Opracowanie obejmuje na stepujące zagadnienia: mitologia, Jaćwingowie, Prusowie, Litwa właściwa, Żmudź, Łotwa, Próby objaśnienia kilku wierzeń i kultów. Charakterystyka mitologii litewskiej. Rozprawy o dawnej Litwie zagaja się stereotypowym frazesem, jakoby Litwini byli jednym z najstarszych ludów europejskich, chociaż dobrze wiadomo, że w Europie poszli oni razem ze Słowianami, Niemcami, Celtami, Italami i Grekami z jednego pnia i rodu, że więc ani są starsi, ani młodsi od innych. O względnym wieku narodów rozstrzyga chyba kolejne ich występowanie w dziejach ludzkości europejskiej, a w takim razie Litwini będą bodaj najmłodszymi. Starożytność znowu języka litewskiego, na którą się wszyscy zawsze powołują, raczej pozorna i przypadkowa niż rzeczywista, góruje w zachowaniu niektórych dyftongów: au, oi, i końcowego s, jakie posiadają łacina lub greka; poza tą cechą byle narzecze słowiańskie jest niemal równie stare, jak litewszczyzna, a nieraz starsze (np. w czasowaniu). Niezaprzeczona starożytność Litwy zasadza się na czymś innym, czym się ludy słowiańskie, germańskie i romańskie wyjątkowo szczycić mogą: na nieprzerwanym przebywaniu na jednej i tej samej ziemi przez lat co najmniej dwa tysiące. Już bowiem za czasów Aleksandra Macedończyka siedział Litwin tam, gdzie i dziś, nad Niemnem i Dźwiną, dotykając Bałtyku i Wisły, na pasie ziemi, może nieco dłuższym, lecz za to chyba nieco węższym, niż późniejszy obszar Litewszczyzny; pas ten przedzielał Słowian i Finów zachodnich. Gdy Litwa, zerwawszy spójnię etnograficzną i geograficzną, w jakiej przedtem ze Słowianami zostawała przez wieki, szerząc się ku północnemu zachodowi, pas ów zajęła, zetknęła się ściślej z Finami i tak się z nimi spoufaliła, że możemy niemal rozróżniać nową, litufińską dobę w jej dziejach; łączność zaś ze Słowianami, podstawa owej pierwszej, litusłowiańskiej doby, porwała się do szczętu na wieki: puszcze i moczary nad górnymi biegami Niemna, Berezyny i Dźwiny odosobniły Litwę; stosunki nawiązały się znowu dopiero w jakie tysiąc pięćset lat później, na całkiem zmienionych podstawach."

Kronika polska w przekładzie Zygmunta Komarnickiego

Anonim zwany Gall

Nie wiadomo, kto był twórcą pierwszej polskiej kroniki, nieznane jest nawet jego imię. Nie zachowały się z wieków średnich żadne o nim wiadomości. Anonimowość była z jego strony zamierzona, co zaznaczył w przedmowie do księgi trzeciej. Anonim nie pochodził z Polski, a sam siebie określił wygnańcem i pielgrzymem (łac. exul et peregrinus)[3]. Niegdyś większość badaczy uważała go za mnicha, bo zamierzał po ukończeniu pracy w Polsce powrócić do miejsca, w którym złożył śluby, czyli do nieznanego z nazwy locus professionis. Jak niedawno zwrócono uwagę, Gall niekoniecznie żył według reguły św. Benedykta, gdyż były też inne znaczenia słowa professio, niezwiązane ze stanem mniszym. Mógł być równie dobrze duchownym diecezjalnym lub kanonikiem. Kronikę pisał na zamówienie, z nadzieją na materialną nagrodę. O tę nagrodę dopominał się we wstępach do ksiąg pierwszej i drugiej, a hojność Bolesławów Chrobrego i Szczodrego z wyraźnym naciskiem stawiał za wzór Krzywoustemu [za: https://pl.wikipedia.org/wiki/Kronika_Galla_Anonima]

Powieści Józefa Ignacego Kraszewskiego. Tom 9

Józef Ignacy Kraszewski

Powieści Józefa Ignacego Kraszewskiego. Tom 9 to kolejny tom twórczości jednego z najpłodniejszych i najbardziej cenionych polskich pisarzy XIX wieku, Józefa Ignacego Kraszewskiego (1812-1887). Kraszewski, uznawany za jednego z prekursorów polskiej powieści historycznej i społecznej, stworzył ponad 200 powieści, w których z mistrzowską precyzją opisywał realia życia w Polsce, od wsi po salony szlacheckie. Jego twórczość nie tylko wzbogacała literaturę tamtych czasów, ale również dostarczała głębokiej analizy społecznej i kulturowej. Tom 9 zawiera pięć różnorodnych dzieł, które ukazują bogactwo i wszechstronność pisarską Kraszewskiego: Jesienią. Powieść - opowieść melancholijna. Justka. Miniatura z życia powszedniego - poruszająca historia codziennego życia i zwykłych ludzi, pełna subtelnych emocji i trafnych obserwacji społecznych. Klasztor. Opowiadanie - tajemnicza opowieść z klasztornego świata, w której odkrywamy sekrety i dylematy duchowego życia. Klin klinem. Nowela - dynamiczna nowela o próbie rozwiązania życiowych problemów za pomocą nietypowych metod. Kochajmy się. Obrazki z życia współczesnego - obrazek z codziennego życia, który w subtelny sposób zachęca do refleksji nad wartością miłości i więzi międzyludzkich. Kraszewski, znany z realistycznych opisów i umiejętności ukazania złożonych relacji międzyludzkich, w tym tomie kontynuuje swoją misję tworzenia literatury bliskiej życiu zwykłych ludzi. Tom 9 to wnikliwy portret społeczeństwa i ukrytych emocji, które, mimo upływu czasu, pozostają uniwersalne.

Kodeks dzikowski

Franciszek Piekosiński

UWAGA! e-book jest skanem zapisanym w formacie PDF. REPRINT. Należący do kolekcji Jana hr. Tarnowskiego z Dzikowa dlatego właśnie znany jako Kodeks Dzikowski przedstawia rękopis pergaminowy in 4-to, liczący kart 200. Oprawa nowożytna. Kompatury tekturowe powleczone pąsowym aksamitem, spięte są klamrą. Na wierzchniej kompaturze umieszczony jest za szkłem miniaturowy portret króla Kazimierza W. w srebrnej ażurowej ramce kształtu czworobocznego. W narożnikach tej ramki zamieszczone małe jednogłowe orzełki. Klamra również srebrna, ażurowa, przedstawia w obwódce ośmiobocznej podłużnej na krwawniku owalnym dużego orla jednogłowego, w srebrze starannie rzeźbionego. Brzegi rękopisu złocone; przy oprawie obecnej został rękopis widocznie obrzynany, na skutek czego uszkodzone zostały malowane winiety marginesowe. Rękopis przedstawia jednolitą całość, chociaż dwóch pisarzy z kolei czasu nad nim pracowało. Pierwszy pisarz, który w r. 1501 założył główny zrąb rękopisu; drugi pisarz uzupełnił po roku 1523 ten główny zrąb. Kodeks ten to rękopis zawierający: 1. Rejestr artykułów całego kodeksu; 2. I. Zwód statutów króla Kazimierza W. obejmujący artykułów 163. 3. II. Statut króla Kazimierza Jagiellończyka, wydany w Nowem mieście Korczynie r. 1465, art. 13; 4. III. Artykuły sądowe, art. 39; 5. IV. Statut h-61a Kazimirza Jagiellończyka, wydany w Piotrkowie r. 1457 przeciw drapieżcom dóbr kościelnych; 6. V. Statut króla Kazimierza Jagiellończyka, wydany w Piotrkowie r. 1447, art. 7; 7. VI. Zwód statutów małopolskich króla Kazimierza W. obejmujący art. 98; 8. VII. Statut króla Kazimierza Jagiellończyka, wydany w Opatowcu r. 1474, art. 18; 9. VIII. Statut króla Kazimierza Jagiellończyka postanowiony w Opatowcu a wydany w Nowem Mieście Korczynie r. 1474 przeciw drapieżcom dóbr kościelnych; 10. Rota przysięgi woźnych. 11. Sposób składania przysięgi przez żydów przeciw chrześcijankom; 12. Artykuł statutu nieszawskiego króla Kazimierza Jagiellończyka z r. 1454; 13. IX. Przywilej króla Kazimierza Jagiellończyka, wydany w Piotrkowie r. 1458 w przedmiocie zatwierdzenia statutu króla Władysława Jagiełły, wydanego w Krakowie r. 1433 przeciw wyklętym; 14. X. Statut króla Kazimierza Jagiellończyka wydany w Nieszawie r. 1454, art. 31; 15. XI. Suma statutów małopolskich króla Kazimierza W. art. 65; 16. XII. Uchwały zjazdu piotrkowskiego z r. 1444, art. 14; 17. XIII. Uchwała zjazdu sieradzkiego z r. 1445. 18. Postanowienie zjazdu piotrkowskiego z r. 1445. 19. XIV. Artykuł statutu piotrkowskiego króla Zygmunta I. c. r. 1523 w przedmiocie rozgraniczenia dóbr królewskich od dóbr szlacheckich i duchownych. 20. XV. Statut warcki króla Władysława Jagiełły z r. 1423, art. 27. 21. XVI. Statut króla Władysława Jagiełły z r. 1423 w odmiennym układzie, art. 31. 22. XVII. Suma statutów małopolskich króla Kazi mirza W. art. 42. 23. XVIII. Statut króla Władysława Jagiełły wydany w Krakowie r. 1433, art. 23. 24. XIX. Statut króla Jana Olbrachta wydany w Piotrkowie r. 1493, art. 25. 25. XX. Statuty wielkopolskie króla Kazimierza W. art. 35. 26. XXI. Statut króla Jana Olbrachta, wydany w Piotrkowie r. 1501, art. 22. 27. XXII. Zwyczaje ziemi krakowskiej, art. 40

Ben Towit

Leonid Nikołajewicz Andriejew

Tekst w dwóch wersjach językowych: polskiej i rosyjskiej. Akcja opowiadania „Ben-Tobit” rozgrywa się w Jerozolimie „w ten straszny dzień, kiedy na świecie popełniono niesprawiedliwość, a Jezusa Chrystusa ukrzyżowano wśród złodziei na Gologocie. Tego dnia od samego rana kupca jerozolimskiego Ben-Tobita bolał ząb. Ten ból zaczął się dzień wcześniej i skończył zaraz po ukrzyżowaniu – to główny, raczej nieskomplikowany wątek fabularny tej historii. Jednak na tym rdzeniu, jakim jest postrzeganie bólu przez człowieka, autor układa wydarzenia o wiele ważniejsze i oczywiście bardziej tragiczne. Stają się niejako tłem dla „cierpienia” kupca, który nie zwraca uwagi na mękę trzech osób, nad którymi „jak czarne węże wiły się bicze żołnierzy rzymskich”. Reaguje tylko na własny ból...

Cywilizacja. Legenda

Cyprian Kamil Norwid

Nowela Cywilizacja pióra wybitnego XIX-wiecznego twórcy Cypriana Kamila Norwida (1821-1883) stanowi bardzo czytelną metaforę, ponieważ statek, który takie imię nosi podobnie jak ludzka cywilizacja zabrawszy na pokład wielu pasażerów mknie ku katastrofie. Autor w mistrzowski sposób w tej niezbyt długiej noweli ukazał nam poprzez detal, cząstkę przekrój naszego społeczeństwa, które ostatecznie musi spotkać katastrofa. Budzą grozę ostatnie zdania utworu: A kiedy już nie wiem, które od onej pamiętnej nocy słońce weszło, rozpoznawać zacząłem, iż oparty jestem o ramię siostry szarej, jakoby podobnej do jednej z owych, które na rozbijającym się statku byłem widział. Ale umysł mój był osłabły i zdawało się, że, niewiele już prawa do rzeczywistości posiadającym będąc duchem, począłem spojrzenia moje ograniczać na widnokręgu, niezbyt od dłoni mojej szerszym. Więc patrzyłem na fałdy grube szaty wełnianej, którą zakonnica była osłonięta, i podniosłem palec, ażeby z sukni jej odtrącić plamę zastygłego wosku, którą okapana będąc, wydawało się, jakby jej różaniec bursztynowy po fałdach spływał. Ale ona rzekła mi głosem dziwnym, bo podobnym do wszystkich głosów wszystkich przyjaciół moich: Wosk ten zostaw, albowiem jest z gromnicy, którą na pogrzebie twoim trzymałam w ręku.

Dawne monety polskie Dynastii Piastów i Jagiellonów, cz. III - Monety XIV, XV i XVI wieku uporządkowane i objaśnione

Kazimierz Stronczyński

REPRINT. Opracowanie Kazimierza Stronczyńskiego, XIX w. historyka, poświęcone numizmatyce średniowiecznej (reprint). Cz.1 zawiera opis wykopalisk monet piastowskiej z końca XIII w. oraz ich porównanie i wnioski. Cz. 2 opisuje, uporządkowane chronologicznie, znane w okresie prowadzenia przez autora prac badawczych, monety piastowskie czterech pierwszych wieków. Cz. 3 poświęcona jest monetom XIV, XV i XVI w. Publikacja zawiera tablice przedstawiające opisywane monety. Kompendium wiedzy niezbędne dla numizmatyków i kolekcjonerów.

O stygmatach, mumiach i innych niezwykłych zjawiskach

Andrzej Sarwa

Zbiór fascynujących historii o niezwykłych przypadkach ludzi naznaczonych szczególnymi darami za życia i po śmierci. Przypadki stygmatyków oraz zjawiska zachowania zwłok w stanie nienaruszonym przedstawione są w charakterystyczny dla Andrzeja Sarwy barwny ale zarazem przystępny sposób.

Ostatni z Nieczujów. Mąż szalony, tom 5 cyklu powieści

Zygmunt Kaczkowski

Ostatni z Nieczujów cykl historycznych powieści i opowiadań autorstwa Zygmunta Kaczkowskiego, których akcja toczy się na przełomie XVIII i XIX wieku. Cykl był publikowany w latach 1851-1858. Głównym bohaterem jest pan Marcin Nieczuja, ostatni z rodu Nieczujów. Akcja większości utworów cyklu toczy się w środowisku szlachty galicyjskiej, na ziemi sanockiej. Ich lektura pogłębia wiedzę o obyczajowości tamtejszej szlachty pod koniec XVIII wieku. Głównym bohaterem utworów oraz narratorem większości z nich jest szlachcic Marcin Nieczuja, nazywający siebie ostatnim ze "starożytnego" rodu Nieczujów. Ów sędziwy już człowiek wspomina czasy swojej młodości, która przypadła na burzliwe lata rozbiorów, konfederacji barskiej i wojen napoleońskich. Bohater, który brał udział w większości z tych wydarzeń opisuje je z perspektywy czasu. Oprócz wydarzeń historycznych wiele miejsca zajmują też wydarzenia lokalne, takie jak sejmiki, spory, zajazdy, jakie zajmowały szlachecką społeczność w Galicji. Teraz z perspektywy czasu z sentymentem wspomina czasy przed rozbiorami jako szczęśliwe, kiedy panował sarmacki styl życia, a główną rolę odgrywała warstwa szlachecka, odznaczająca się umiłowaniem tradycji i troską o jej przechowanie, przywiązaniem do zasad religijnych i etosu rycerskiego oraz żarliwie patriotycznym duchem. Marcin Nieczuja boleje nad tragedią ojczyzny, swojego rodu oraz warstwy szlacheckiej. Cały cykl napisany w formie gawędy szlacheckiej. Poszczególne utwory posiadają jednak dodatkowo cechy romansu przygodowego, powieści historycznej, a nawet powieści gotyckiej. (http://pl.wikipedia.org/wiki/Ostatni_z_Nieczujów)

Kobiety na tronie carów moskiewskich w XVIII wieku

Franciszek Rawita Gawroński

UWAGA! e-book jest skanem zapisanym w formacie PDF. Plik pdf uniemożliwia przeszukiwanie i kopiowanie tekstu. REPRINT. Z wprowadzenia: Nakreśliliśmy tu bardzo szerokimi rysami szkic życia carowych, siedzących na tronie w przeciągu prawie całego wieku w Rosji, wymaga kilku słów wyjaśnienia. Pominęliśmy w nim zupełnie polityczną stronę życia państwowego z jego różnorodnym rozgałęzieniem i osobisty udział w życiu każdej carowej; od śmierci Piotra, a nawet od początku jego wstąpienia na arenę publiczną, aż do śmierci Katarzyny II, był ich liczny poczet. Sto lat prawie Rosją rządziły kobiety. Z licznych uwarstwień, składających się na charakterystykę tego okresu, wybraliśmy tylko rysy, które by można nazwać do pewnego stopnia psychicznym nastrojem carowych, ich moralnością, ich charakterem. Nie polityczna indywidualność zatrzymywała naszą uwagę, lecz raczej prywatne życie tych kobiet A które to były i jakie tajemnice kryją ich życiorysy, można dowiedzieć się po przeczytaniu tej książki.

Pamiętnik lalki i inne baśnie

Elwira Korotyńska

Elwira Korotyńska (1864-1943) W okresie międzywojennym była autorką wielu książek dla dzieci i młodzieży (bajek, baśni, wierszyków, powiastek i opowiadań, skrótów popularnych powieści oraz utworów dramatycznych, głównie jednoaktowych komedyjek). Mniejsza ich część wydawana była dość starannie, jednak większość zwykle wychodziła w bardzo tandetnym wydaniu, ubogich seriach małych zeszytów publikowanych przez wydawnictwo Księgarnia Popularna. Były to przeważnie serie krótkich powiastek i przeróbek znanych bajek. Autorami większości tych utworów była właśnie Elwira Korotyńska. W związku z ich słabą jakością edytorską działalność tego wydawnictwa była ostro krytykowana przez ówczesnych publicystów. Należy jednak dodać, że były one tanie i popularne, zwłaszcza wśród ludzi niezamożnych, których nie stać było na droższe pozycje. W związku z czym upowszechniały czytelnictwo wśród mas i krzewiły kulturę i wiedzę w popularnej formie (za Wikipedią). Niniejszy zbiorek zawiera następujące utwory: Kot mecenas. Kot w butach. Pamiętnik lalki. Perełka. Podkowa. Przygody Hassana. Przygody Jasia i Lilci. Przygody pieska Filusia. Ptaszek i dzieci.

Dama kameliowa. La Dame aux camélias

Aleksander Dumas (syn)

Dama kameliowa (La dame aux camlias) powieść społeczno-obyczajowa autorstwa Aleksandra Dumasa (syna). Powieść jest oparta na autentycznej biografii kurtyzany Marie Duplessis i historii jej romansu z pisarzem () Akcja Damy kameliowej rozpoczyna się tuż po śmierci głównej bohaterki, słynnej paryskiej kurtyzany Małgorzaty Gautier. Jej ukochany Duvall chce odkupić od narratora pamiątkową książkę po niej, którą narrator wcześniej nabył na licytacji jej majątku. Opowiada mu historię ich miłości. W ten sposób przedstawiona została cała historia romansu Duvalla i Gautier. Dama kameliowa jest uznawana za szczytowe osiągnięcie melodramatu. (http://pl.wikipedia.org/wiki/Dama_kameliowa) La Dame aux camélias raconte lamour d'un jeune bourgeois, Armand Duval, pour une courtisane, Marguerite Gautier, atteinte de tuberculose. La narration constitue un récit dans le récit, puisquArmand Duval raconte son aventure au narrateur initial du roman. Dans le demi-monde parisien chic, o se côtoient riches amateurs et femmes légres, le jeune Armand Duval tombe amoureux de la jeune et belle Marguerite Gautier, une des reines de ce monde éphémre de la noce. Devenu l'amant de Marguerite, Armand obtient d'elle qu'elle renonce sa vie tapageuse pour se retirer avec lui la campagne, non loin de Paris. Mais la liaison est menacée par le pre dArmand, qui obtient de Marguerite qu'elle rompe avec son fils, sous prétexte que son autre enfant, la jeune sur d'Armand doit épouser un homme de la bonne société. Jusqu' la mort de Marguerite, Armand sera persuadé qu'elle l'a trahi avec un nouvel amant, et quitté volontairement. La mort pathétique de Marguerite, abandonnée et sans ressources conclut l'histoire racontée par le pauvre Armand Duval lui-mme.

Twórca religii Iranu Zaratusztra i jego nauka

Paweł Hulka

UWAGA! e-book jest skanem zapisanym w formacie PDF. Plik pdf uniemożliwia przeszukiwanie i kopiowanie tekstu Zaratusztra perski kapłan, prorok i reformator religijny, twórca jednej z najstarszych na świecie religii monoteistycznych, nazywanej od jego imienia zaratusztrianizmem. W wieku 30 lat spłynęło na niego objawienie. Zobaczył jaśniejącą istotę, która nazywała się sama Wohu Manah (Dobra Myśl). Istota ta zaprowadziła go przed oblicze boga, który przedstawiał się jako Ahura Mazda (Pan Dobra) i który w jednej chwili spuścił na Zaratusztrę objawienie wszystkich zasad nowej religii. Zaratusztra usiłował przekazać to objawienie swoim krajanom, jednak nie znalazł u nich posłuchania. Wreszcie musiał zbiec do pobliskiej krainy królestwa Chorezmu. Zdołał tam przekonać do swojej religii, króla Wisztaspę, który zaprowadził tę religię na swoim terytorium. Wywołało to gniew okolicznych władców, którzy zorganizowali rodzaj "karnej ekspedycji" na Chorezm. Ekspedycja ta zakończyła się fiaskiem, a król Wisztaspa w odwecie najechał wszystkie okoliczne państwa i utworzył duże królestwo na terenach obejmujących dzisiejszy Iran Północny, Turkmenistan i część Kirgistanu. Obowiązującą religią w tym nowym państwie stał się zaratusztrianizm, a Zaratusztra stał się jej głównym kapłanem. Zaratusztra pojął za żonę córkę najważniejszego doradcy Wisztaspy Dżamaspy, który stał się jego największym poplecznikiem i przyjacielem. (za: https://pl.wikipedia.org/wiki/Zaratusztra)