Duchy. Część I, II i III

Aleksander Świętochowski

UWAGA! e-book jest skanem zapisanym w formacie PDF. Plik pdf uniemożliwia przeszukiwanie i kopiowanie tekstu REPRINT. Aleksander Świętochowski (1849-1938) polski pisarz, publicysta, filozof i historyk, aforysta, krytyk, publicysta polityczny, działacz społeczny. Twórczość Świętochowskiego obejmuje dzieła o tematyce filozoficzno-moralnej oraz historii idei. (za: https://pl.wikipedia.org/wiki/Aleksander_Świętochowski). Niniejsza publikacja to znakomite dzieło, ale nie dla każdego, raczej dla ludzi wyrobionych intelektualnie i posiadających pewną wrażliwość na poruszane w tej książce sprawy, nazwijmy je niezwyczajne. Fragment: Przestrzeń Wszechświata wypełniały mgły szare, gęste, bezwładnie rozwieszone lub leniwym ruchem falujące, na których płynęły w wirowych obrotach olbrzymie kuliste bryły. Przenikała ją zmieszana z mrokami, blada, jak gdyby rozcieńczona i mętna Jasność. Na jednej z owych brył, na ziemi, śród pełzających po niej oparów i skłębionych nad nią chmur, widniało światło, które otaczało dwie postacie mężczyzny i kobiety. Zaledwie ono zabłysło, w niemym dotąd przestworzu odezwały się kolejno głosy niewidomych duchów

Bransoletka. Legenda dziewiętnastego wieku

Cyprian Kamil Norwid

Bransoletka to nowela pióra Cypriana Kamila Norwida nosząca podtytuł: Legenda dziewiętnastego wieku stanowi krytyczne spojrzenie Norwida na współczesne mu społeczeństwo, za przykład biorąc elity tamtoczesnej Florencji. Mistrzowskie pióro, znakomity utwór, ważne przesłanie, które nie zdezaktualizowało się do dziś. Zachęcamy do lektury!

Szuanie, czyli Bretania w roku 1799. Les Chouans ou la Bretagne en 1799

Honoré de Balzac

Jest rok 1799, w Bretanii trwają walki z szuanami. Wobec niepowodzeń ponoszonych przez oddział kierowany przez młodego republikanina Hulota, Joseph Fouché wpada na pomysł schwytania wodza monarchistów, markiza de Montauran zwanego Gars, za pomocą zasadzki. Kluczem do jej powodzenia ma być młoda arystokratka, Maria de Verneuil, która w zamiarze Fouche'a ma rozkochać w sobie legendarnego szuana, a następnie wydać go w ręce republikanów. Wspiera ją w tym ambitny agent policyjny Corentin. Zamiary policji republikańskiej są początkowo realizowane zgodnie z planem, lecz potem, nieoczekiwanie (za Wikipedią). Co było dalej można się dowiedziec po przeczytaniu całej powieści. Książka w dwóch wersjach językowych: polskiej i francuskiej Version bilingue: polonaise et française.

Pelagianizm i semipelagianizm

Praca zbiorowa

Przekonanie o sile i jakości ludzkiej natury było podstawową zasadą nauki Pelagiusza. Teolog ten wierzył, że natura ludzka, jako stworzona przez Boga, jest zdolna przezwyciężyć grzech i osiągnąć świętość. Grzech pierworodny popełniony przez Adama był jedynie "złym przykładem", jego skutki nie przeszły na potomstwo pierwszych rodziców w postaci zepsutej natury. Podobnie widział pelagianizm rolę Jezusa Chrystusa jako "dającego dobry przykład". Człowiek, przez naśladownictwo Chrystusa, może się sam wyzwolić z grzechu, dzięki temu, że z natury został stworzony jako mający wolną wolę (liberum arbitrium). Pelagianie rozumieli łaskę Bożą jako światło pomocne człowiekowi w jego pracy moralnej dla dokonywania dobrych wyborów i dostrzegania właściwych wzorców postępowania. Wolnej woli przeszkadzają zły wpływ otoczenia i skutki własnych grzechów człowieka. Pelagiusz bronił bardzo samodzielności ludzkiej woli, nie była ona według niego niczym zdeterminowana, także przez Boga (za Wikipedią).

Winnetou tomy I, II i III

Karol May

Winnetou jest młodym, szlachetnym wodzem indiańskiego plemienia Apaczów Mescalero, a po śmierci ojca także najwyższym wodzem Apaczów. Pozytywne cechy charakteru odróżniają go od wielu białych przybywających na Dziki Zachód, a także od innych Indian Komanczów, Kiowów i Siuksów (Indianie Dakota) określanych przez Maya jako podstępnych. Winnetou jest świetnym tropicielem i strzelcem. Posługuje się strzelbą dwururką, ozdobioną srebrnymi ćwiekami, należącą wcześniej do jego ojca. Przyjacielem i towarzyszem licznych jego przygód jest Old Shatterhand biały westman pochodzenia niemieckiego, z którym Winnetou zawarł braterstwo krwi. Ich przyjaźń była wręcz kryształowa. Jak przepowiedział Inczu-czuna, ojciec Winnetou: Dusza mieszka we krwi. Dusze tych dwóch młodych wojowników wejdą w siebie nawzajem i utworzą jedną jedyną. Niechaj potem to, co pomyśli Old Shatterhand będzie myślą Winnetou, a co Winnetou zechce, niechaj będzie wolą Old Shatterhanda. Obaj przyjaciele znali się tak dobrze, że słowa Inczu-czuny sprawdzały się później niejednokrotnie... (http://pl.wikipedia.org/wiki/Winnetou)

Pieśń ostatniego minstrela

Walter Scott

Pieśń ostatniego minstrela: opowieść o zakazanej miłości i waśniach klanowych Zanurz się w XVI-wiecznej Szkocji za sprawą narracji poetyckiej Waltera Scotta w "Pieśni ostatniego minstrela", wydanej w 1805 roku. Ta epicka opowieść, podzielona na sześć pieśni, wyróżnia się niezwykłą konstrukcją. Akcja rozgrywa się w połowie XVI wieku, a historia jest przedstawiana jako pieśń śpiewana przez starzejącego się minstrela pod koniec XVII wieku. Minstrel, szukając schronienia w zamku Newark, opowiada gospodyni, księżnej Buccleuch, oraz jej damom historię o dawnej waśni granicznej. W centrum opowieści znajduje się Lady Margaret Scott z Buccleuch, znana jako "Kwiat Teviot", zakochana w baronie Henry'm z Cranstoun. Niestety, między ich rodami - Scottów i Kerów - tli się odwieczna nienawiść. Konflikt ten pogłębia morderstwo ojca Lady Margaret, Sir Waltera Scotta z Buccleuch, dokonane przez klan Kerów. Wdowa po Sir Walterze, matka Lady Margaret, kierowana żalem i nienawiścią do Kerów, stanowczo sprzeciwia się związkowi córki z Henry'm. Jednak odwaga Henry'ego, który ratuje młodego syna wdowy z niewoli, zmienia jej nastawienie i prowadzi do upragnionego pojednania, a tragiczna waśń kończy się triumfem miłości. "Pieśń ostatniego minstrela" to nie tylko wciągająca historia o miłości, honorze i odwadze, ale również niezwykłe dzieło literackie, które przenosi czytelnika w realia historycznej Szkocji i ukazuje tło konfliktu klanowego. Poemat zachwyca bogatym językiem, plastycznymi opisami i barwnymi postaciami, a całość okraszona jest nutą melancholii i refleksji nad przemijaniem.

Miranda

Antoni Lange

Miranda antyutopijna powieść Antoniego Langego, wydana w 1924 w Warszawie, uważana przez niektórych badaczy za pierwszą nowoczesną utopię w Polsce, prekursorską względem późniejszych powieści demaskujących zbrodnie ustroju sowieckiego. Określana mianem romansu naukowego rozszerzonego do wymiarów filozoficznych oraz fantazji okultystycznej. Nietypową cechą Mirandy jest współistnienie w utworze zarówno elementów klasycznej utopii jak i dystopii. Pod względem wymowy filozoficznej, problematyka dzieła zderza jednocześnie myślenie europejskie z tradycją religii Dalekiego Wschodu (min. buddyzm czy taoizm). Czerpie również z teorii schyłku XIX wieku z pogranicza nauki i ezoteryki (min. mediumizm). (http://pl.wikipedia.org/wiki/Miranda_(powieść)

Żywoty Świętych Pańskich. Tom Ósmy. Sierpień

Władysław Hozakowski

Dnia 1. sierpnia: Święty Piotr w Okowach. (Roku 43.). Tego samego dnia: Męczeństwo trzech córek św. Zofii. (Około r. 120.). Inni święci z dnia 1. sierpnia: Św. Bonus, kapłan i męczennik. - Św. Etelwold, biskup z Winchester. - Św. Justa, dziewica i męczenniczka. - Pamiątka siedmiu braci Makabejczyków oraz ich matki, męczenników. - Św. Marya Consolatrix, dziewica. - Św. Nektaryusz, biskup z Vienne - Św. Peregryn, pustelnik. - Św. Werus, biskup z Vienne. / Dnia 2. sierpnia: Święty Alfons Liguori, biskup. (1696 1787.). Tego samego dnia: Święty Stefan I., papież. (254 257.). Inni święci z dnia 2. sierpnia: Św. Alfreda (Eteldryta), księżniczka i pustelniczka. - Bł. Joanna z Aza, matka św. Dominika. - Św. Maksym, biskup z Padwy. - Św. Rutyliusz, męczennik. - Św. Serenus, biskup z Marseille. - Św. Teodota, wdowa i męczenniczka. - Św. Auspicyusz, biskup z Apte. - Św. Bertary, biskup z Chartres. - Św. Gundekar, biskup z Eichstadt. / Dnia 3. sierpnia: Znalezienie zwłok świętego Szczepana, pierwszego męczennika. (Roku 415.). Tego samego dnia: Święty Nikodem, wyznawca. (Około r. 44.). Inni święci z dnia 3. sierpnia: Św. Eufroniusz, biskup z Autun. - Św. Ganfryd, biskup z Mans. - Św. Dalmacy, archimandryta. - Św. Faustus, mnich. - Bł. Grzegorz, opat. - Św. Lydia z. Filipi, uczennica św. Pawła. - ŚŚw. dziewice Marana i Cyra. - Św. Piotr, biskup z Anagni. - Św. Walten, opat szkocki. / Dnia 4. sierpnia: Św. Dominik, założyciel zakonu kaznodziejskiego, (1170 1221.). Inni święci z dnia 4. sierpnia: Św. Agabiusz, biskup z Werony. - Św. Eleuteryusz, męczennik. - Św. Eufronyusz, biskup z Tours. - Św. Jan Chrzciciel Vianney, pleban z Ars. - Św. Perpetua, matrona z Rzymu. - Św. Protazy, męczennik w Kolonii. - Św. Rajner, arcybiskup z Spalato. - ŚŚw. męczennicy Sergiusz i Bartłomiej. - Św. Eudoksya, męczenniczka. / Dnia 5. sierpnia: Święty Oswald, król i męczennik. (604 642.). Tego samego dnia: Uroczystość Matki Boskiej Śnieżnej. (Rok 356.). Inni święci z dnia 5. sierpnia: Św. Abel, arcybiskup z Rheims. - Św. Afer, stryj św. Afry, męczennik. - Św. Kasyan, biskup z Autun. - Św. Eusygnyusz, żołnierz, męczennik. - Św. Floryan i Filistyn, męczennicy. - Św. Nonna, matka św. Grzegorza nazyańskiego. - Św. Wenancyusz, biskup. - Św. Wiator, pustelnik. - Św. Poma, dziewica. - Św. Emygdyusz, biskup z Ascoli, męczennik. - Św. Memyusz, biskup z Chalons, brat św. Pomy. - Św. Sygrada, ksieni z Soissons. / Dnia 6. sierpnia: Uroczystość Przemienienia Pańskiego. Inni święci z dnia 6. sierpnia: Św. Kolumba, dziewica i męczenniczka. - Św. Stapin, biskup z Carcassone. - Św. Sykstus II., papież i męczennik. - Św. Hormisdas, papież i wyznawca. - Św. Jakób, pustelnik. - ŚSw. bracia Justus i Pastor, męczennicy. - Św. Stefan, opat Benedyktynów. - Św. Krescencyusz, lektor i męczennik. - Bł. Bernardyn Obregon, założyciel zgromadzenia braci szpitalnych. / Dnia 7. sierpnia: Święty Kajetan z Tyena, założyciel Teatynów. (1480 1547.). Tego samego dnia: Święta Afra, męczenniczka. (+ r. 303.). Inni święci z dnia 7. sierpnia: Św. Albert, Karmelita. - Św. Donat, biskup z Besancon. - Bł. Ulryk, biskup z Passau. - Św. Faustus, żołnierz i męczennik. - Św. Domecyusz, męczennik i zakonnik. - Św. Wiktrycy, biskup z Rouen. - Św. Konrad, pielgrzym. / Dnia 8. sierpnia: Święci Cyryak, Largus i Smaragd, męczennicy. ( + r. 309.). Inni święci z dnia 8. sierpnia: Św. Emilian, biskup z Cyzyku. - ŚŚw. Eleuteriusz i Leonides, męczennicy. - Św. Famian, pustelnik. - Św. Hormisdas, męczennik. - Św. Marinus, męczennik. - Św. Sewer, kapłan. - Św. Myron, biskup z Krety. - Bł. Hugolina, dziewica. - Bł. Augustyn Gazotis, biskup z Nocera. / Dnia 9. sierpnia: Święty Roman, męczennik. (+ r. 258.). Tego samego dnia: Błogosławiony Jan z Salerno, Dominikanin. (1190 1242.). Inni święci z dnia 9. sierpnia: Św. Antonin, męczennik. - Św. Domicyan, biskup z Chalons. - Św. Erneusz, opat. - ŚŚw. męczennicy Firmus i Rustykus. - Bł. Hatumar, biskup z Paderbornu. - Św. Samuel, kapłan. - ŚŚw. męczennicy Sekundyan, Marcelian, Weryan. - ŚŚw. Falkon i Mikołaj, pustelnicy. - Bł. Jan z Fermo (z Alverno), kapłan i zakonnik. / Dnia 10. sierpnia: Święty Wawrzyniec, męczennik. (+ r. 258.). Inni święci z dnia 10. sierpnia: Bł. Amadeusz z Portugalii, Frańciszkanin. - Św. Arygiusz, arcybiskup z Lyon. - Św. Asterya, dziewica i męczenniczka. - Św. Blankus, biskup szkocki. - Św. Deusdedit, wyznawca. - Św. Hugon, biskup z Auxerre. - Św. Malchus, biskup z Lismore. - Św. męczenniczki Bassa, Paula, Agatonika. - Św. Eufrazya, ksieni. / Dnia 11. sierpnia: Święta Filomena, dziewica i męczenniczka. (+ r. 303.). Tego samego dnia: Święta Zuzanna, dziewica i męczennica. (+ około r. 295.). Inni święci z dnia 11. sierpnia: Św. Agilberta, ksieni. - Św. Aleksander, biskup z Comana. - Św. Digna, dziewica. - Św. Gerard, wyznawca. - Św. Rufin, biskup i męczennik z Rieti. - Św. Rustikola, ksieni. - Błog. Szymon z Asyżu, braciszek z zakonu franciszkańskiego. - Św. Tauryn, biskup z Evreux. - Św. Tyburcy, męczennik w Rzymie. / Dnia 12. sierpnia: Święta Klara, dziewica. (1193 1253.). Inni święci z dnia 12. sierpnia: ŚŚw. Anicet i Fotyn, męczennicy. - Św. Cecylia, dziewica i ksieni z Lotaryngii. - Św. Kasyan, biskup z Benewentu. - Św. Enoch, patryarcha jerozolimski. - Św. Euzebiusz, biskup z Medyolanu. - Św. Hilarya, matka św. Afry. - Św. Porkary, opat i męczennik. - Św. Herkulan, biskup z Brescia. - ŚŚw. męczennicy Gracylyan i Felicissima, dziewica. / Dnia 13. sierpnia: Święty Hipolit, męczennik. (+ r. 258.). Tego samego dnia: Święta Radegunda, królowa francuska. (519 587.). Inni święci z dnia 13. sierpnia: Św. Kasyan, męczennik w Imola. - Św. Kasyan, biskup i męczennik z Todi. - Św. Konkordya, męczenniczka. - Bł. Gertruda, ksieni. - Św, Junian, opat. - Św. Ludolf, opat. - Bł. Marek z Aviano. Kapucyn. - Św. Wigbert, opat. - Św. Swentybold, król Lotaryngii. - Św. Helena, męczenniczka z Burgos. / Dnia 14. sierpnia: Święta Atanazya, wdowa i ksieni. (+ r. 860.). Tego samego dnia: Święty Euzebiusz, kapłan i wyznawca (+ około r. 359.). Inni święci z dnia 14. sierpnia: Św. Kalikst, biskup z Todi. - Św. Celestyusz, biskup z Metz. - Św. Euzebiusz z Palestyny, męczennik. - Św. Marceli, biskup z Apamea. - Św. Micheasz, prorok Starego Zakonu. - Św. Ursycyn, żołnierz i męczennik. - Bł. Antoni Primaldi, wyznawca. - Czcigodny Grzegórz z Nowego miasta, Frańciszkanin-męczennik. - Bł. Juliana z Busto Arsicio, dziewica i zakonnica. / Dnia 15. sierpnia: Wniebowzięcie Najświętszej Maryi Panny. Inni święci z dnia 15. sierpnia: Św. Alypyusz, biskup z Tagaste w Afryce. - Św. Altfryd, biskup z Hildesheim. - Św. Arduin, wyznawca. - Św. Arnulf, biskup z Soissons. - Św. Neapolis (po włosku Napoleone-Napoleon), męczennik. - Św. Tarsycyusz, męczennik. - Św. Makartyn, biskup z Cloghar w Irlandyi. - Bł. Rupert, opat z Ottobeuren. - Czcigodny Bartłomiej Parvus, arcybiskup z Naksivan, apostoł Armenii, - Czcigodny Kuźma od św. Damiana, Frańciszkanin, umęczony za wiarę. - Św. Frambald, pustelnik. / Dnia 16. sierpnia: Święty Jacek, Dominikanin. (1185 1257.). Tego samego dnia: Święty Roch, wyznawca. 1295 1327.). Inni święci z dnia 16. sierpnia: Św. Ambroży, pułkownik i męczennik. - Św. Aregyusz, biskup z Newers. - Św. Balsemyusz, męczennik. - Św. Diomedes, lekarz i męczennik. - Św. Eleuteryusz, biskup z Auxerre. - Św. Florus, opat. - Św. Serena, małżonka cesarza Dyoklecyana. - Św. Symplicyan, biskup Medyolanu. - Św. Teodul, biskup z Sitten. - Św. Tytus, dyakon i męczennik. / Dnia 17. sierpnia: Błogosławiona Emilia Bicchieri, dziewica i ksieni. (1238 1314.). Tego samego dnia: Święty Liberat i towarzysze, męczennicy. (+ r. 483.). Inni święci z dnia 17. sierpnia: Św. Amor, opat. - Św. Anastazy, biskup z Terni. - Bł. Karlmann, książę i mnich. - Św. Donat z zakonu Wilhelmitów. - Św. Eliasz z zakonu Bazylianów. - Św. Mamas, męczennik. - Św. Myron, kapłan i męczennik. - ŚŚw. męczennicy Paweł i Juliana rodzeństwo oraz żołnierze Stratonik, Kwadratus, Akacyusz. - Św. Relynda, zakonnica. - Św. Jan, biskup z Monte Marano. - Bł. Mikołaj, pustelnik. / Dnia 18. sierpnia: Święta Helena, cesarzowa (+ r. 330.). Inni święci z dnia 18. sierpnia: Św. Agapit, męczennik. - Św. Klara z Monte Falco, dziewica i zakonnica. - Św. Firmin, biskup z Metz. - Św. Inan, opat szkocki. - ŚŚw. Jan i Kryspus, męczennicy. - Bł. Paula z Mantua, ksieni. - Bł. Rajnald, arcybiskup z Raweny. - ŚŚw. męczennicy Pontemus, Pilencya, Tacyana, Marcyana, Helyana, Laucya. - Św. Jan, patryarcha z Konstantynopola. - ŚŚw. męczennicy Leon i Juliana. - Św. Jerzy, patryarcha z Konstantynopola. / Dnia 19. sierpnia: Święty Ludwik z Toulouse, biskup. (1274 1297.). Inni święci z dnia 19. sierpnia: Św. Andrzej, męczennik. Św. Badulf, opat. - Św. Bartłomiej, opat. - Św. Kalminiusz, książę Akwitanii, później mnich. - Św. Krescencya, dziewica. - Św. Donat, kapłan. - Św. Elafiusz, biskup z Chalons. - Św. Juliusz, senator i męczennik. - Św. Magnus, męczennik. - Św. Magnus, biskup z Awignon. - Św. Maryan, pustelnik. - Św. Maryn, biskup w Katalonii. - Św. Satyr, biskup z Arezzo i męczennik. - Św. Tymoteusz, Agapit i Tekla, męczennicy w Palestynie. / Dnia 20. sierpnia: Święty Bernard z Clairvaux. (1091 1153.). Inni święci z dnia 20. sierpnia: Bł. Aleta, matka św. Bernarda. - Św. Auktor, biskup z Trewiru. - Św. Heliodor i Dozas, męczennicy. - Św. Herbert, arcybiskup z Conza. - Św. Łucyusz, męczennik. - Św. Oswin, król angielski. - Św. Samuel, prorok Starego Zakonu. - Św. Seroniusz, męczennik. - Św. Amator, pustelnik, wedle podania małżonek św. Weroniki, uleczonej przez Jezusa. - Św. Filibert, opat. - ŚŚw. Leoncyusz i Karpofon, lekarze i męczennicy. / Dnia 21. sierpnia: Święta Frańciszka de Chantal. (1572 1641.). Inni święci z dnia 21. sierpnia: Św. Prywat, biskup i męczennik. - Bł. Aleksander z Hales. - Św. Anastazy, męczennik. - Św. Balduin, opat. - Św. Bernard, Cysters. - Św. Cyryaka, wdowa i męczenniczka. - Św. Euprepyusz, biskup z Werony, uczeń Piotra apostoła. - Św. Paternus, męczennik. - Św. Natalis, kapłan. - Czcigodna Joanna Rodriguez z zakonu Klarysek. - ŚŚw. męczennicy Bonozus i Maksymyan. / Dnia 22. sierpnia: Święty Symforyan, męczennik. (+ około r. 180.). Tego samego dnia: Święty Hipolit, biskup i męczennik. (Około r. 235.). Inni święci z dnia 22. sierpnia: Św. Antonin, męczennik. - Św. Atanazy, biskup z Tarsus. - Św. Antuza, dziewica. - ŚŚw. męczennicy Fabrycyan i Filibert. - Św. Maurus, męczennik. - ŚŚw. męczennicy Nektaryusz i Sewus. - Św. Zygfryd, opat. - Św. Tymoteusz, męczennik. - Bł. Witmer, Benedyktyn. / Dnia 23. sierpnia: Święty Filip Benicyusz. (1233 1285.). Inni święci z dnia 23. sierpnia: Św. Ascelina, dziewica i zakonnica. - Bł. Bartłomiej, Serwita. - Św. Cedoniusz, biskup z Aix. - Św. Eugeniusz, biskup w Irlandyi. - Św. Flawian, biskup z Autun. - Św. Flawiusz, biskup z Rouen. - Św. Justynian, pustelnik. - Św. Lupus, niewolnik i męczennik. - Św. Moderat, biskup z Werony. - Św. Zacheusz, biskup z Jerozolimy. - Św. Weredemiusz, pustelnik. - ŚŚw. Inocenty i Merendyn, chłopcy i męczennicy. / Dnia 24. sierpnia: Święty Bartłomiej, apostoł, (+ około r. 71.). Inni święci z dnia 24. sierpnia: Czcigodna Agnieszka Klara Steiner, ksieni. - Św. Aurea, dziewica i męczenniczka. - Św. Eutyches, uczeń św. Pawła i Jana apostoła. - Św. Gildard, kapłan. - Św. Erhard, biskup szkocki. - Św. Patrycy, opat. - Św. Ptolomeusz i Roman, biskupi z Nepi i męczennicy. - Św. Sandrad, opat. - Bł. Teodoryk, opat. - Św. Rygomer, kapłan i misyonarz. / Dnia 25. sierpnia: Święty Ludwik IX., król francuski. (1214 1270.). Tego samego dnia: Błogosławiony Rafał z Proszowic. (1454 1534.). Inni święci z dnia 25. sierpnia: Św. Alwera, dziewica i męczenniczka. - Św. Epifaniusz, patryarcha w Konstantynopolu. - Św. Genezyusz, artysta, a później męczennik. - Św. Grzegorz, biskup z Utrecht. - Św. Hunegunda, dziewica i ksieni. - Św. Marcyan, opat. - Św. Maksyma, dziewica i męczenniczka. - Św. Mennas, patryarcha w Konstantynopolu. - Św. Patrycya, Bazylianka. - Św. Sewer, opat. / Dnia 26. sierpnia: Święty Genezyusz z Arles, męczennik. (Około r. 308.). Tego samego dnia: Święty Zefiryn, papież i męczennik. (203 218.). Inni święci z dnia 26. sierpnia: Św. Aleksander, męczennik. - Św. Bregwin, biskup z Canterbury. - Św. Eliasz, biskup z Syrakuzy. - Bł. Egbert, opat. - Św. Gelazy, biskup z Poitiers. - Św. Adryan, męczennik. - ŚŚw. Ireneusz i Abundyusz, męczennicy. - Św. Pelagia, dziewica i męczenniczka. - Św. Rufin, biskup z Capua. - Św. Teodor, biskup z Sitten. / Dnia 27. sierpnia: Święty Józef Kalasanty. (1556 1648.). Inni święci z dnia 27. sierpnia: Św. Eteryusz, biskup z Lyonu. - Św. Cezary, biskup z Arles. - Św. Liceryusz, biskup z Conserans. - Św. Małgorzata, męczennica. - Św. Narnus, biskup z Bergamo. - ŚŚw. Sebastus, Aleksander i Emeryta, męczennicy. - Św. Rufus i Karpofor, męczennicy. - Św. Syagryusz, biskup z Autun. / Dnia 28. sierpnia: Św. Augustyn z Hippony, biskup i nauczyciel Kościoła. (354 430.). Inni święci z dnia 28. sierpnia: Bł. Adelinda, ksieni. - Św. Agnieszka, Urszulanka. - Św. Aleksander, biskup z Konstantynopola. - Św. Ambroży, biskup z Saintes. - Św. Klarus, męczennik. - Św. Elmer, opat. - Św. Hermes, męczennik. - Św. Juwentyn, archidyakon. - Św. Pelagiusz, męczennik. - Św. Wiwyan, biskup z Saintes. / Dnia 29. sierpnia: Ścięcie św. Jana Chrzciciela. (Roku 29.). Inni święci z dnia 29. sierpnia: Św. Adolf, biskup z Metz. - Św. Alberyk, pustelnik. - ŚŚw. męczennicy Hypacy, biskup i Andrzej, kapłan. - Bł. Jan z Perugia, Frańciszkanin. - Św. Medaryk, opat. - Św. Sabina, wdowa i jej służebna Serafia, męczcnniczki. - Św. Werona, dziewica, córka króla Ludwika niemieckiego. - Św. Eutymiusz, męczennik. - ŚŚw. męczennicy Kandyda, Feliks, Florycya, Adauzya, Gemelina. / Dnia 30. sierpnia: Święta Róża z Limy, dziewica. (1586 1617.). Inni święci z dnia 30. sierpnia: Św. Eonyusz, biskup z Arles. - Św. Agil, opat. - Św. Bonifacy i Tekla, małżonkowie i męczennicy. - Św. Bononiusz, opat. - Św. Ewa i Feliks, męczennicy. - Św. Fiakry, pustelnik. - Św. Florentyna, dziewica-męczennica. - Św. Gaudencya, dziewica. - Bł. Ryza, dziewica. - Św. Modan, biskup z Irlandyi. - ŚŚw. męczennicy Feliks i Adauktus. / Dnia 31. sierpnia: Święty Rajmund Nonnatus, kardynał. (1204 1240.). Tego samego dnia: Błogosławiony Świętosław z Krakowa, (+ r. 1489.). Inni święci z dnia 31. sierpnia: Św. Ajdan, biskup z Lindisfarne. - Św. Amatus, biskup z Nusko w królestwie neapolitańskiem. - Św. Cesydyusz, kapłan i męczennik. - Św. Optat, biskup z Auxerre. - Św. Paulin, biskup z Trewiru. - Św. Prymian, biskup z Spoleto. - Św. Teodot i Rufina, męczennicy. - Św. Wiktor, pustelnik.

Abu Sajid Fadlullah ben Abulchajr i tegoż czterowiersze

Abu-Said Ben Abil Chajr

Abu-Said ben Abil Chajr (967-1049), znany również jako szejk Abusaeid lub Abu Saeed, był znanym perskim sufim i poetą, który w znacznym stopniu przyczynił się do rozwoju tradycji sufickiej. Większość tego, co wiadomo o jego życiu, pochodzi z dzieła Asrar al-Tawhid napisanej przez Mohammada Ibn Monavvara, jednego z jego wnuków w 130 lat po śmierci poety. Przypisuje mu się autorstwo wielu krótkich wierszy i jest on uważany za jednego z najwybitniejszych średniowiecznych perskich poetów. Jego miłość do poezji była tak wielka, że nie tylko modlił się wierszem, ale nawet jego ostatnie słowa miały wierszowaną formę. Zanim umarł poprosił aby na pogrzebie zamiast recytacji wersetów Koranu wyrecytowano jeden z jego ulubionych z utworów poetyckich. Niniejsza publikacja prezentuje wiele jego utworów, których przesłanie pozostało aktualne aż do dziś. Zachęcamy do lektury.

Neofici polscy. Materiały historyczne

Teodor Jeske-Choiński

UWAGA! e-book jest skanem zapisanym w formacie PDF. Plik pdf uniemożliwia przeszukiwanie i kopiowanie tekstu REPRINT. Ze wstępu autora: Zapyta ktoś: jaki cel może mieć ten słownik? Odpowiem na to: jest to materiał historyczny, jak każdy inny. Wydaje się, słowniki szlachty (herbarze), literatów, artystów, lekarzy, prawników itd. Dlaczego by ludzi nie miało obchodzić ilu Żydów przyjęło wiarę chrześcijańską, gdzie, kiedy, dlaczego i z jakich sfer się nasi neofici rekrutowali? Ciekawość ta jest bardzo naturalna w społeczeństwie, w którym krew semicka wsiąka od pewnego czasu we wszystkie sfery, a wraz z nią jej poglądy i tradycje. Pragnąć, aby mój słownik neofitów był dokumentem, rzeczywistym źródłem historycznym, bez żadnych dodatków fantastycznych, umieściłem w tomie niniejszym prawie wyłącznie tych neofitów, których metryki na własne oczy widziałem. Nawet metryki frankistów, aczkolwiek je Kraushar przedrukował dokładnie, sprawdziłem sam dokładnie we Lwowie, Kamieńcu Podolskim i w Warszawie. Uczyniłem to rozmyślnie, przekonałem się bowiem wielokrotnie, iż wiadomości, obiegające z ust do ust, bywają rzadko ścisłe. Inaczej wygląda zwykle legenda, inaczej dokument. Niniejszy słownik neofitów polskich zawiera ich spis od wieku XVI do XIX obejmując te osoby które ochrzciły się w Kościele katolickim, luterańskim i kalwińskim.

Kronika Węgierska na początku wieku XII i Kronika Czeska na początku wieku XI w łacińskim języku pisane: z tłumaczeniem na polski język

Anonim

Plik pdf jest zamknięty w postaci rastrowej złożonej ze skanów. Starożytne kroniki średniowieczne węgierska i czeska, zawierające wiele również informacji o Polsce. Fragment wstępu: Naród Hunnów, mówi Annonym Węgierski, niema nie wspólnego z narodem Hungarów, prócz źe iedni i drudzy mienili się pochodzacemi od Magoga Syna Jatetowego. Hungarowie przybywszy do Pannonii w kilka wieków po Hunnaeh, korzystali z gminnego mniemania (iakoby byli Rodakami tamtych) dla postrachu Słowian, i dla przeciągnienia do swojej strony Hunnów pozostałych w Transylwanii pod nazwiskiem Sikulów. Roku 37. gdy Valens Cesarz na woynę z Persami gotował się, Himnowie Naród nieznany przeprawiwszy się przez Morze Azowskie, rzucili postrach na wszystkie narody z tey strony Donu...

W sidłach Sefira

Karol May

W sidłach Orientu: Wyprawa ku nieznanemu! Otwórz książkę i wyrusz w fascynującą podróż do świata pełnego tajemnic, egzotycznych krajobrazów i zapierających dech w piersiach przygód. "W sidłach Sefira" to piąty tom cyklu "W kraju Srebrnego Lwa", autorstwa Karola Maya, który przeniesie Cię wprost do magicznej atmosfery Bliskiego Wschodu. Podążaj śladami bohaterów, którzy przemierzają orientalne krainy. Spotkaj na swej drodze różnorodnych ludzi. Poczuj dreszczyk emocji i zanurz się w bogatej kulturze Orientu. Na kartach powieści czekają na Ciebie liczne wyzwania, które testują siłę i odwagę bohaterów. Czy uda im się pokonać przeciwności losu? "W sidłach Sefira" to wciągająca opowieść, która nie pozwoli Ci się oderwać od lektury. Niezwykłe przygody, poruszające wątki i zaskakujące zakończenie pozostaną z Tobą na długo po przeczytaniu ostatniej strony. Odkryj tę egzotyczną historię i daj się porwać w wir niesamowitych przygód! Jeśli szukasz: Wciągającej lektury, która przeniesie Cię do innego świata Fascynującej podróży po egzotycznych krajobrazach Bliskiego Wschodu Pełnej tajemnic i zwrotów akcji historii, która trzyma w napięciu do samego końca. "W sidłach Sefira" to książka dla Ciebie! Zamów swój egzemplarz już dziś i wyrusz w niezapomnianą podróż!

Symfonie anielskie

Jan Żabczyc

Jan Żabczyc inaczej Jan Karol Dachnowski: Symfonie anielskie, abo Kolęda mieszkańcom ziemskim od muzyki niebieskiej, wdzięcznym okrzykiem na Dzień Narodzenia Pańskiego zaśpiewane, które usłyszane Roku Pańskiego 1630. Zbiór przepięknych staropolskich kolęd. Niektóre z nich śpiewane są do dziś (po przeróbkach i uwspółcześnieniu).

Fedra. Phdre

Jean Racine

Fedra klasycystyczna tragedia napisana przez Jeana Racinea w 1677 roku. Treść utworu zaczerpnięta została z mitologii greckiej i opowiada o nieszczęśliwej miłości, jaką tytułowa bohaterka zapałała do własnego pasierba. Książka w dwóch wersjach językowych: polskiej i francuskiej. Version bilingue: polonaise et française.

Przedwiośnie

Stefan Żeromski

‘Przedwiośnie’ – powieść polityczna Stefana Żeromskiego wydana w 1924 (datowana 1925) w Warszawie w wydawnictwie Jakuba Mortkowicza. Utwór podzielony na trzy części („Szklane domy”, „Nawłoć”, „Wiatr od wschodu”), opowiada o życiu Cezarego Baryki – przedstawiciela młodego pokolenia, urodzonego i wychowanego w carskiej Rosji (Baku), który przybywa do „Polski marzeń”, odrodzonej po I wojnie światowej. ‘Przedwiośnie’ jest powieścią ukazującą konkretne ówczesne opcje polityczne. Tytuł ma charakter wybitnie metaforyczny. W dosłownym rozumieniu „przedwiośnie” jest okresem pośrednim pomiędzy zimą a wiosną, kiedy mimo niskich temperatur i wciąż zalegającego śniegu pojawiają się pierwsze oznaki powrotu przyrody do życia. Znaczenie przenośne można rozumieć jako czas, w którym kształtowało się państwo polskie po okresie zaborów, a w kraju panował niepodległościowy entuzjazm. Okolicznością nie bez znaczenia jest, że symbolika oraz ideowa wymowa tytułu pośrednio nawiązuje do powieści E. Zoli ‘Germinal’, który w oparciu o podobną ideologię, we francuskim kalendarzu rewolucyjnym również oznaczał miesiąc przedwiośnia. (Za Wikipedią).

Charaktery i anegdoty. Caractres et Anecdotes

Sébastien-Roch Nicolas De Chamfort

Kariera pisarska Chamforta jest dość paradoksalna. Był sławny za życia i jest sławny dziś; ale dla innych utworów. Współcześni nie znali tych jego pism, które znamy my; my znowuż nie czytamy tego, za co wielbili go współcześni. Był znanym, uznanym, nagradzanym autorem oficjalnych wypracowań akademickich, modnym pisarzem teatralnym, który wycisnął łzy z oczu samemu królowi, był Akademikiem przed czterdziestym rokiem życia; mimo to wątpię, czy doszłaby nas pamięć pana de Chamfort, gdyby po jego śmierci nie znaleziono w biurku garści papierów. Część tych papierów zagarnęły władze sądowe i te przepadły; część zachowała się. Były to luźne notatki, spostrzeżenia, refleksje, anegdoty, kreślone dla samego siebie, może jako materiał do jakiegoś dzieła. I to jest właściwie wszystko, co dziś żyje z Chamforta. Mówiąc, że ta jego fizjognomia była nieznana współczesnym, wyraziłem się może nie dość ściśle. Była niewątpliwie znana, ale w szczupłym kręgu i raczej ustnie. W owym czasie w epoce salonów to wystarczało. Reputacja Chamforta opierała się w znacznej mierze na jego ciętych powiedzeniach, na jego obiegających dowcipach czy aforyzmach, na jego postawie filozoficznej wobec życia; a to wszystko właśnie znalazło wyraz w tych pośmiertnych papierach. Jego sarkazm, rozczarowanie, jego gryząca krytyka to już zaczyn przyszłej rewolucji. Ale była to rewolucja na miarę salonów. Kiedy przyszła prawdziwa rewolucja, zmiotła Chamforta, jak tylu innych, którzy ją radośnie witali. Książka w dwóch wersjach językowych: polskiej i francuskiej. Version bilingue: polonaise et français

Szósty pawilon i inne nowele

Anton Czechow

Zbiór opowieści znakomitego rosyjskiego pisarza tworzącego w wieku XIX, mistrza małych form literackich, w której przeważały obrazki obyczajowe, miniatury z życia urzędników, kupców, ziemian i chłopów, łączące komizm z wyraźnymi akcentami krytyki społecznej. W zbiorze znajdują się następujące utwory: Szósty pawilon, Trzy lata, Skrzypce Rotszylda, Chłopi, Moje życie.

Najdawniejsze pomniki dziejopisarstwa rusko-litewskiego

Stanisław Smolka

UWAGA! e-book jest skanem zapisanym w formacie PDF. Plik pdf uniemożliwia przeszukiwanie i kopiowanie tekstu Stanisław Smolka (1854-1924) polski historyk, współtwórca i przedstawiciel krakowskiej szkoły historycznej, syn wybitnego adwokata i polityka Franciszka Smolki. Badał głównie początkowe okresy historii Polski: piastowski i jagielloński, również czasy Królestwa Polskiego. Dzieje Polski przedstawiał w szerszej perspektywie na tle dziejów powszechnych, odmiennie od dotychczasowych trendów romantycznych z dużym krytycyzmem. Jego poglądy i metody badawcze wywarły ogromny wpływ na jego kontynuatorów oraz następne pokolenia mediewistów. (https://pl.wikipedia.org/wiki/Stanisław_Smolka)

Lecznicze przyprawy

Andrzej Sarwa

Poradnik opisuje 150 przypraw - ich substancje biologiczne czynne, właściwości lecznicze, zastosowanie i przechowywanie. Obszerny wykaz różnych mieszanek ziołowych, mało znane i zapomniane przepisy, informacje o jadalnych chwastach i potrawach z nich sporządzanych to niewątpliwie jeszcze jedna zaleta tej książki.

Dawne monety polskie Dynastii Piastów i Jagiellonów, cz. II - Monety pierwszych czterech wieków w porządek chronologiczny ułożone i opisane

Kazimierz Stronczyński

REPRINT. Opracowanie Kazimierza Stronczyńskiego, XIX w. historyka, poświęcone numizmatyce średniowiecznej (reprint). Cz.1 zawiera opis wykopalisk monet piastowskiej z końca XIII w. oraz ich porównanie i wnioski. Cz. 2 opisuje, uporządkowane chronologicznie, znane w okresie prowadzenia przez autora prac badawczych, monety piastowskie czterech pierwszych wieków. Cz. 3 poświęcona jest monetom XIV, XV i XVI w. Publikacja zawiera tablice przedstawiające opisywane monety. Kompendium wiedzy niezbędne dla numizmatyków i kolekcjonerów.

Misteria Mitry

George Robert Stow Mead

Pomimo bogactwa materiałów epigraficznych, które są dla nas obecnie dostępne, teksty starożytnych pisarzy, które traktują o religii Mitry, są z nielicznymi wyjątkami, nader ubogie w informacje na temat doktryn i wewnętrznych znaczeń tych słynnych Misteriów i dlatego Rytuał, który odsłania nam naturę głównej tajemnicy, do której kierowały braci niższych stopni misteryjne obrzędy, ma najwyższą wartość. Objawia, odziewa w ciało i ożywia to, co dotychczas było w większości suchymi kośćmi szkieletu. Mitraizm był kultem misteryjnym, toteż podstawowe i najważniejsze obrzędy polegały na dokonywaniu inicjacji. Obrzędy te sprawowano w mitreach - miejscach najczęściej położonych w podziemiach lub jaskiniach. Ceremonie nie były odbywane publicznie, mogli w nich brać udział wyłącznie mężczyźni. Jak wszystkie kulty misteryjne, także misteria mitraistyczne związane były z objawieniem tajemnicy, której treść przekazywano wyłącznie wtajemniczonym; ci z kolei zobowiązani byli do zachowania ich w sekrecie, a złamanie tajemnicy karane było śmiercią. Największą popularnością cieszył się mitraizm wśród legionistów - bóstwo było bogiem wojowniczym i walecznym, mitraizm wymagał zachowania surowej żołnierskiej dyscypliny. Oferowana książka opisuje misteria Mitry.

Żywot bł. Szymona z Lipnicy

Piotr Pękalski

Szymon z Lipnicy (1438-1482) polski święty Kościoła katolickiego, prezbiter, kapłan z zakonu oo. Bernardynów. Od lipca 1482 do 6 stycznia 1483 Kraków dotknięty był epidemią cholery. Wówczas franciszkanie z klasztoru bernardynów, a wśród nich św. Szymon, niestrudzenie otaczali chorych opieką. O. Szymon gorliwie opiekował się chorymi i udzielał sakramentów. Wkrótce sam zachorował. Z pokorą znosząc cierpienia choroby, przy końcu życia wyraził pragnienie, aby pochowano go pod progiem kościoła, tak by wszyscy po nim deptali. W szóstym dniu choroby, 18 lipca 1482 roku, umarł spokojnie z oczyma utkwionymi w Krzyżu. Po śmierci Szymona odnotowano ponad 370 cudownych uzdrowień i łask przypisywanych jego wstawiennictwu; grób świętego odwiedzali liczni pielgrzymi. Szymona wcześnie otoczono kultem, nadając mu tytuł spragnionego zbawienia wszystkich. 24 lutego 1685 roku papież Innocenty XI zaaprobował kult Szymona z Lipnicy jako błogosławionego. 19 grudnia 2005 papież Benedykt XVI wydał dekret o uznaniu cudownego uzdrowienia, przypisywanego wstawiennictwu bł. Szymona, jakie miało miejsce w Krakowie w 1943. Uzdrowiona została wtedy Maria Piątek, krakowska farmaceutka chora na zator mózgowy (sparaliżowana i pozbawiona mowy). 16 grudnia 2006 papież wydał dekret o uznaniu heroiczności cnót błogosławionego. Dnia 23 lutego 2007 roku na konsystorzu kardynałów ustalono datę kanonizacji. 3 czerwca 2007 roku o godz. 10:00, w Uroczystość Trójcy Przenajświętszej, w czasie mszy na Placu Świętego Piotra w Watykanie, papież Benedykt XVI uroczyście kanonizował bł. Szymona. (za Wikipedią).

Duma ukrainna

Adam Czahrowski

Duma ukrainna (inc. Powiedz, wdzięczna kobzo moja...) także Duma rycerska polska pieśń rycerska (żołnierska) opublikowana przez Adama Czahrowskiego w II wyd. poezji Threny i rzeczy rozmaite, Lwów, 1599 jako Powiedz mi, muzyko moja. Przypuszczalnie autor sparafrazował renesansową pieśń Pod świetnymi chorągwiami lub użył którejś z wersji Pieśni o kole rycerskim. Duma ukrainna była popularna w XVII w., tradycja łączy ją z Lisowczykami. (Za Wikipedią

Trylogia księżycowa

Jerzy Żuławski

Część pierwsza cyklu, której akcja toczy się na przełomie XIX i XX wieku, opisuje dramatyczną wyprawę ziemskich kosmonautów na Księżyc. Kosmonauci wśród ciągłych niebezpieczeństw przedzierają się przez pozbawioną tlenu księżycową pustynię, by w końcu po drugiej stronie srebrnego globu odnaleźć rozległy obszar porośnięty roślinnością i nadający się do życia. Kosmonauci osiedlają się tam, a ich potomkowie zasiedlają obszar. Część druga cyklu, której akcja toczy się na przełomie XXIX i XXX wieku, opisuje dalszą historię potomków kosmonautów, którzy rozmnożyli się i zasiedlili Księżyc. Niestety popadli w konflikt z księżycowymi tubylcami, Szernami, którzy podbili ich. Kiedy na Księżycu pojawia się ziemski kosmonauta, Marek, ludzie biorą go za Mesjasza-Zwycięzcę, który poprowadzi ich do walki z Szernami. Marek, wykorzystując najnowsze zdobycze techniki, pomaga mieszkańcom Księżyca w walce z wrogiem, jednak przeprowadzona przez niego próba reform ustroju i likwidacja feudalizmu, obraca przeciw niemu społeczeństwo. Część trzecia cyklu, której akcja toczy się równorzędnie z akcją Zwycięzcy, tylko że na Ziemi. Mieszkańcy planety, choć żyją w dobrobycie, nie są wolni od konfliktów. Grupa intelektualistów pragnie przejąć władzę, wykorzystując niezadowolenie robotników, którymi gardzi. Istotną funkcję pełni w powieści cudowny wynalazek przyrząd unicestwiający materię skonstruowany przez genialnego naukowca Jacka głównego bohatera powieści. Owa potężna broń użyta jako obiekt przetargu w rozgrywkach politycznych przyczynia się do reformy ustroju... Tworząc swoją wizję przyszłości Żuławski podejmuje polemikę z modernistycznymi koncepcjami naprawy świata. (za: https://pl.wikipedia.org/wiki/Trylogia_księżycowa)