Jezuickie przestrzenie baroku. Przekształcenia strukturalne miast polskich na przełomie XVI i XVII wieku

Danuta Kłosek-Kozłowska

Przedmiotem monografii jest analiza struktury przestrzennej miast polskich w ostatniej tercji XVI i w początku XVII wieku oraz charakterystyka jej przekształceń wynikających z wprowadzania do średniowiecznej struktury miast dużych kubaturowo zespołów jezuickich. Zasięg terytorialny obejmuje miasta Rzeczypospolitej znajdujące się zarówno obecnie, jak i w XVI wieku na obszarze Polski, w których do końca tego stulecia zakon jezuitów rozpoczął swoje inwestycje. Cezurę chronologiczną uzasadnia charakterystyczna ekspansywność zakonu we wczesnej fazie działalności, przy utrzymującym się nadal jeszcze znacznym rozwoju gospodarczym miast Rzeczypospolitej, zwłaszcza miast dużych, na których zakonowi zależało najbardziej.   Dzieje budowli jezuickich, których realizację rozpoczęto przed końcem XVI wieku, zostały prześledzone w większości przypadków do wojen szwedzkich 1655 roku, podczas których nastąpiło wyraźne spowolnienie ruchu inwestycyjnego w miastach polskich, wojenne splądrowanie i dewastacja, a w konsekwencji prawdziwy ich upadek. Przedłużenie ram chronologicznych w ramach opracowań monograficznych dotyczących analizy miast i zespołów pozwoliło na obserwację nie tylko procesu projektowania, lecz także zmian samego projektu, dokonywanych w trakcie jego realizacji w kontekście równolegle analizowanych przyczyn ich wprowadzania oraz dziejów poszczególnych miast. Szczegółowej analizie poddano siedem miast, w których do końca XVI wieku zakon jezuitów rozpoczął swoje inwestycje. Trzy pierwsze to miasta biskupie: Braniewo, Pułtusk, Poznań – pilotażowe pod względem doświadczeń zakonu jezuitów na ziemiach Rzeczypospolitej, oraz Jarosław – miasto prywatne włączone do tej grupy z uwagi na wczesne inicjatywy fundatorów i toczącą się dyskusję z zakonem. Grupę drugą stanowią trzy największe królewskie miasta Rzeczypospolitej: Lublin, Kraków i Kalisz. Zwłaszcza Kraków dla opisu procesu osiedlania się zakonu jezuitów w miastach jest przykładem szczególnie interesującym, bowiem dotyczy aż siedmiu dyskutowanych wówczas lokalizacji dla głównej placówki zakonu w stołecznym mieście. Argumenty za i przeciw na ten temat są w tej dyskusji jasno wyłożone.

Zaufanie i kontrola w sieciach teleinformatycznych

Krzysztof Perlicki

Książka składa się z ośmiu rozdziałów. W rozdziale pierwszym (Rozwój sieci teleinformatycznych) przedstawiono, mający miejsce w ostatnich latach, rozwój sieci teleinformatycznych prowadzący do pojawienia się koncepcji sieci kognitywnych. W rozdziale drugim (Zagrożenia dla sieci teleinformatycznych) podjęto próbę systematyzacji zagrożeń dotyczących sieci teleinformatycznych pracujących w różnych warunkach eksploatacyjnych. W rozdziale trzecim (Ogólna charakterystyka zaufania) przedstawiono pojęcie zaufania w aspekcie filozofii, socjologii, polityki, zarządzania i systemów wieloagentowych. W rozdziale czwartym (Zaufanie w środowisku technicznym) omówiono możliwości stosowania do opisu zaufania różnych narzędzi matematycznych, m.in. wnioskowania bayesowskiego, teorii gier i zbiorów rozmytych. W rozdziale piątym (Rola zaufania w funkcjonowaniu sieci teleinformatycznych) przedstawiono zastosowanie pojęcia zaufania do analizy funkcjonowania sieci teleinformatycznych. Zaproponowano sposób formalizacji pojęcia zaufania w oparciu o parametry techniczne opisujące funkcjonowanie sieci teletransmisyjnych. W rozdziale szóstym (Odporność sieci teleinformatycznych) omówiono pojęcie odporności sieci teleinformatycznych oraz związane z nią procedury oceny pogorszenia jakości pracy sieci. W rozdziale siódmym (Bezpieczeństwo sieci teleinformatycznych) przeprowadzono analizę podatności głównych elementów składowych sieci teleinformatycznych na cyberzagrożenia. Rozdział ósmy (Kontrola i sterowanie w sieciach teleinformatycznych) zawiera omówienie cyklu życia sieci teleinformatycznych oraz propozycję metody testowania sieci. W rozdziale opisano możliwości realizacji wybranych metod służących do zabezpieczania transmitowanego sygnału przed różnego typu intencjonalnymi i nieintencjonalnymi zagrożeniami.

Magnesy Nd-Fe-B. 30 lat doskonalenia materiału

Waldemar Kaszuwara

Monografia poświęcona jest materiałom magnetycznym twardym Nd-Fe-B, które dzięki swym doskonałym właściwościom dały nowe możliwości konstruktorom maszyn elektrycznych. Materiał ten, wynaleziony w 1984 roku, stanowi obecnie połowę wartości światowego rynku materiałów magnetycznych twardych. Jest obecny w wielu urządzeniach codziennego użytku (stacje twardych dysków, elektronarzędzia itp.), a także w aktualnie rozwijających się konstrukcjach (generatory elektrowni wiatrowych, silniki samochodów elektrycznych i hybrydowych). Magnesy Nd-Fe-B przez 30 lat swojego istnienia podlegały również dużym zmianom. Dzięki rozwojowi procesów wytwarzania doskonalono ich mikrostrukturę i właściwości. W tym czasie udało się podwyższyć temperaturę pracy magnesów o około 100ºC i zwiększono ich remantację o około 0,3 T przy kilkukrotnym zmniejszeniu ceny. Osiągnięto to poprzez doskonalenie mikrostruktury, optymalizując skład chemiczny i procesy wytwarzania. W monografii przedstawiono rozwój technologii materiału Nd-Fe-B oraz obecnie stosowane metody wytwarzania w zależności od wymaganych właściwości i postaci magnesu (magnez lity, wiązany, warstwa). Zaprezentowano także podstawowe zastosowania tego materiału i uwarunkowania (ekonomiczne i techniczne) jego dalszego rozwoju.

Podstawy geodezyjnego wyznaczania przemieszczeń. Pojęcia i elementy metodyki

Witold Prószyński, Mieczysław Kwaśnik

Niniejszy podręcznik poświęcony jest warstwie pojęciowej i terminologicznej wyznaczania przemieszczeń budowli inżynierskich i ich otoczenia na podstawie pomiarów geodezyjnych. Omówione są pojęcia odnoszące się do podstawowych metod opracowywania wyników tego typu pomiarów. Zasygnalizowano jedynie na poziomie definicyjnym specjalistyczne przetworzenia wyników pomiaru, takie jak na przykład aproksymacja wektorowego pola przemieszczeń. Szczególna uwaga poświęcona jest pojęciu układu odniesienia i sposobom operowania nim w obliczaniu przemieszczeń. Podstawy teoretyczne ilustrowane są na przykładach liczbowych, opatrzonych szczegółowymi wyjaśnieniami. Zastosowanie wariantowości treści zadań w tych przykładach umożliwiło pokazanie różnych opcji rozwiązań.

Termodynamika. Zbiór zagadnień i zadań z rozwiązaniami

Zbigniew Wrzesiński

Tekst wydania drugiego został poprawiony i przystosowany do wykorzystania przez studentów studiów inżynierskich, magisterskich i doktoranckich kierunku inżynieria mechaniczna na Wydziale Mechanicznym-Technologicznym Politechniki Warszawskiej. Autor ma nadzieję, że zaprezentowany w książce materiał może być także przydatny studentom i doktorantom innych uczelni akademickich i szkół wyższych do pogłębiania i utrwalania wiedzy z obszaru termodynamiki, w celu umożliwienia stosowania jej w tak zwanych zaawansowanych technologiach.

Metrologia przepływów

Mateusz Turkowski

W książce zwrócono uwagę na najważniejsze właściwości przepływomierzy, ich zalety, ale też zasadnicze ograniczenia poszczególnych rozwiązań, aby ułatwić optymalny z metrologicznego, energetycznego i ekonomicznego punktu widzenia dobór urządzenia. Nie ograniczano się jednak tylko do praktycznych wskazówek. Autor uważa, że głębsza znajomość podstaw teoretycznych funkcjonowania poszczególnych przepływomierzy może być kluczowa dla prawidłowego zaprojektowania instalacji pomiarowej, przez którą rozumie się nie tylko przepływomierz, ale też przylegające odcinki pomiarowe, zawory odcinające, układy obejściowe, tory pomiarowe wielkości wpływających (najczęściej temperatura i ciśnienie) i w końcu przeliczniki umożliwiające korekcję wpływu tych parametrów. Najważniejsze w ujęciu ogólnym właściwości i parametry przepływomierzy przedstawiono w tablicy zamieszczonej na końcu książki.

Wybrane zagadnienia teorii obwodów

Stanisław Osowski

Podręcznik przeznaczony jest dla studentów pierwszego semestru drugiego stopnia studiów na kierunku Elektrotechnika. Omówiono w nim najważniejsze problemy związane z teorią i zastosowaniem grafów przepływowych, analizą i projektowaniem filtrów analogowych, syntezą obwodów pasywnych, wrażliwością obwodów i układów elektrycznych, obwodami i układami czasu dyskretnego, obwodami nieliniowymi w szerokim ujęciu (zarówno analizy, jak i syntezy) oraz linią długą. Są to zagadnienia nieporuszane na wykładach z teorii obwodów prowadzonych na pierwszym stopniu kształcenia, a przy tym znacznie rozszerzające wiedzę studenta w zakresie teorii obwodów i jej zastosowań. Przekazując treści wykładu, autor starał się przedstawić je w formie jak najbardziej przystępnej, ukierunkowanej i aplikacyjnej. Podręcznik jest bogato ilustrowany przykładami obliczeniowymi ułatwiającymi przyswojenie sobie rozległej wiedzy z tej dziedziny.

Komputerowa symulacja układów z liniami transmisyjnymi

Jan Ogrodzki

W niniejszej monografii zostały omówione metody i algorytmy modelowania i symulacji połączeń w układach elektronicznych. Połączenia to elementy przewodzące (wykonane na krzemie, płytce drukowanej lub jako kabel), które dla prądów stałych i wolno zmiennych (o długości fali dużej w porównaniu z długością połączenia), można opisywać rezystancjami albo zwarciami. Jednak dla wysokich częstotliwości (gdy długość fali jest porównywalna z długością połączenia) ma ono charakter układu o stałych rozłożonych, w ogólności wymagającego opisu za pomocą równań Maxwella. Jednak, jeżeli fala w połączeniu 1-D jest TEM lub quasi-TEM wystarczający staje się opis prostszy, za pomocą pary liniowych równań różniczkowych cząstkowych, zwanych równaniami telegrafistów. Należy zwrócić uwagę, że istotną cechą komunikacji z Czytelnikiem zaproponowanej w niniejszej pracy, jest fakt, że każdy z modeli literaturowych z rozdz. 3 oraz autorskich z rozdz. 5-8 został nie tylko opisany, ale także zaprogramowany w środowisku Matlab, aby Czytelnik mający dostęp do tego środowiska mógł sam z nimi eksperymentować. W tym celu dla każdego modelu napisano skrypt do symulacji w dziedzinie czasu. W ten sposób uzyskano własne wyniki dla modeli linii opracowanych wcześniej przez badaczy. Zaproponowano kilka przykładów, które są symulowane wszystkimi omawianymi modelami i przewijają się przez całą pracę - przede wszystkim jest to linia 50-omowa i 75-omowa. Pozwoliło to autorowi ocenić dokładność i złożoność oraz zajętość pamięci dla każdej z rozpatrzonych metod symulacji linii.