Hrabal i inni. Adaptacje czeskiej literatury

Ewa Ciszewska, Ewelina Nurczyńska-Fidelska (red.)

Z przyjemnością wracasz do książek Bohumila Hrabala? Poruszają cię powieści Milana Kundery? Lubisz się pośmiać przy opowiadaniach Petra Šabacha? Sprawdź, jak twórczość twoich ulubionych pisarzy prezentuje się na dużym ekranie. W książce zostały zamieszczone analizy filmowych adaptacji najsłynniejszych czeskich utworów literackich. Wśród reżyserów znajdziemy takie nazwiska, jak Jiří Menzel, Jan Hřebejk czy Jan Švankmajer. Autorzy poszczególnych tekstów odkrywają, w jaki sposób książki zostają „przepisane” na język filmu oraz oceniają trafność zastosowanych zabiegów.  

Film noir i kino braci Coen

Kamila Żyto

Czym jest kino noir? Jakie relacje zachodzą między kinem noir a neo-noir? W jaki sposób bracia Coen czerpią z tradycji klasycznego filmu noir? Czy ich filmy jedynie „pasożytują” na historii kina, czy jednak stanowią coś więcej niż tylko próbę reanimacji nobliwego przodka? Czytelnik otrzymuje do rąk pierwszą polską monografię, w której tak gruntownie podejmuje się tematykę filmu noir i próbę doprecyzowania tego pojęcia. Zarówno w części pierwszej, dotyczącej rozważań teoretycznych na temat kina noir i neo-noir, jak i w drugiej, na którą składają się interpretacje wybranych filmów braci Coen (Śmiertelnie proste; Ścieżka strachu; Fargo; Człowiek, którego nie było), autorka stara się wypracować własne stanowisko. W moim przekonaniu na szczególne podkreślenie i docenienie zasługuje teza autorki, w myśl której noir (w jej rozumieniu) nie mógł w okresie klasycznym, jako nurt historyczny w kinie amerykańskim lat czterdziestych, zrealizować w pełni swojego potencjału z racji ograniczeń narzuconych przez producentów, cenzurę i autocenzurę, limitujące to, co w kinie uznawano za dozwolone i eliminujące to, co zakazane. Tym samym późniejsze nawiązania do noir były nie tylko sui generis kontynuacjami tego, co zostało już zrealizowane i utrwaliło się w powszechnej świadomości jako noir właśnie, lecz także twórczym rozwijaniem niewykorzystanego potencjału. W tym duchu dr Kamila Żyto interpretuje fenomen twórczości Ethana i Joela Coenów. Z recenzji prof. dr hab. Alicji Helman

Zakładnicy historii. Mniejszość polska w postradzieckiej Litwie

Barbara Jundo-Kaliszewska

Autorka prezentuje historyczne ujęcie kwestii odrodzenia narodowego Polaków na obszarze współczesnej Wileńszczyzny na przełomie lat 80. i 90. XX wieku, ze szczególnym uwzględnieniem działań na rzecz utworzenia polskojęzycznej, autonomicznej jednostki w obrębie Litwy. Wątek polityki narodowościowej w krajach byłego bloku Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich nieustannie powraca w międzynarodowej przestrzeni publicznej. Z powodów politycznych opisane wydarzenia do dziś budzą kontrowersje oraz rzutują na relacje bilateralne Polski i Litwy, dlatego warto poznać ich genezę. "To bardzo ważne. aby nie pozwalać narzucać w historiografii fałszywej wizji historii, niezgodnej z faktami i przebiegiem wydarzeń. Trzeba pamiętać, że jeśli na to pozwolimy, wówczas wypaczony obraz wydarzeń historycznych zostanie utrwalony oraz znajdzie odbicie w publikacjach w obcych językach, a wtedy tym trudniej będzie go zwalczać i polemizować z nim. Dlatego trzeba przeszłość pokazywać taką, jaką była naprawdę, bez upiększeń spowodowanych doraźnymi potrzebami politycznymi i tzw. poprawnością polityczną. Tę ważną funkcję spełnia znakomicie książka dr Barbary Jundo-Kaliszewskiej". Prof. Grzegorz Mazur

Dzieje polskiej placówki dyplomatycznej w Bukareszcie (1919-1940)

Andrzej Dubicki

 Po upadku Austro-Węgier Rumunia stała się potencjalnym sprzymierzeńcem Polski w kontekście polityki wschodniej. W tym czasie stosunek obu krajów do Rosji mógł stanowić wspólny mianownik ewentualnego porozumienia. Rumuni obawiali się o przyszłość Besarabii, Polska mogła się z kolei obawiać kontestowania przez Rosję ambicji do objęcia w posiadanie dużej części kresów wschodnich. W związku z tym poszukiwanie wzajemnego porozumienia było zjawiskiem naturalnym. Dodatkowym elementem wzmacniającym współpracę był brak wzajemnych pretensji terytorialnych, co było pewnego rodzaju ewenementem w odniesieniu do innych sąsiadów odradzającej się Rzeczypospolitej. W 1938 r. Poselstwo w Bukareszcie zostało podniesione do rangi ambasady. Zasadnicze ramy czasowe książki zamykają się w latach 1918–1940, czyli od pierwszych prób utworzenia placówki do momentu likwidacji Ambasady pod naciskiem rumuńskim w listopadzie 1940 r. Rozprawa w dużej mierze opiera się na materiale źródłowym: archiwaliach oraz źródłach drukowanych. Przede wszystkim zostały uwzględnione materiały znajdujące się w Archiwum Akt Nowych oraz w jego rumuńskim odpowiedniku, czyli Arhive Istorice Centrale Bucureşti. Zgromadzone tam materiały pozwoliły na odtworzenie działalności polskich dyplomatów w Bukareszcie. Odtworzenie dziejów politycznych było możliwe dzięki wykorzystaniu mikrofilmów znajdujących się w posiadaniu strony rumuńskiej, a będących syntezą materiałów znajdujących się w polskich archiwach.

Samodzierżawie a rozwój gospodarczy Królestwa Polskiego w ujęciu Jana Gottlieba Blocha

Andrzej Pieczewski

W historiografii polskiej Jan Gottlieb Bloch (1836-1902) występuje jako wybitny przedstawiciel burżuazji ziem zaboru rosyjskiego. Prezentowany jest przede wszystkim jako finansista i budowniczy kolei żelaznych, a także autor nowoczesnej koncepcji pacyfizmu opartego na argumentach ekonomicznych. Niemal w ogóle nie są natomiast znane jego liczne opracowania na tematy ekonomiczne. Tworząc pod wpływem i w duchu tzw. niemieckiej szkoły historycznej, Bloch analizował rzeczywistość gospodarczą carskiej Rosji oraz ziem polskich znajdujących się pod zaborem rosyjskim. W trakcie swoich badań zauważył związek między rozwojem gospodarczym a panującym w Imperium Rosyjskim skrajnie autorytarnym ustrojem politycznym - samodzierżawiem. Autor monografii przedstawia twórczość ekonomiczną Jana Gottlieba Blocha oraz konfrontuje jego wnioski z poglądami współczesnych ekonomistów i historyków gospodarczych na temat wpływu rosyjskiego autorytaryzmu na rozwój gospodarczy Królestwa Polskiego.

Polsko-ukraiński słownik frazeologiczny

Agata Piasecka, Ija Tulina-Blumental

Pierwszy polsko-ukraiński słownik frazeologiczny zawiera ok. 1200 par jednostek frazeologicznych aktywnych w obu językach. Autorki włączyły do korpusu obok klasycznych idiomów przysłowia, porzekadła i tzw. słowa skrzydlate. Publikacji towarzyszą dwa indeksy: polskich i ukraińskich frazeologizmów. Słownik będzie z pewnością stanowił cenną pomoc w nauce języka studentom ukrainistyki, tłumaczom, dziennikarzom, filologom slawistom, badaczom frazeologii, jak również miłośnikom języka i kultury ukraińskiej w Polsce i polskiej na Ukrainie.  

Logistyka społeczna. Teoria i zastosowanie

Jacek Szołtysek, Adam Sadowski, Magdalena Kalisiak-Mędelska

Logistyka społeczna, stosunkowo nowy obszar koncepcyjny, powoli znajduje swoje miejsce w rozważaniach teoretycznych i w zastosowaniach praktycznych. Te ostatnie, pojawiające się w coraz większym zakresie i z rosnącą intensywnością, skierowały uwagę teoretyków na fenomen oddziaływania społecznego w podejmowanych decyzjach na zakres zarządzania logistycznego. Książka, którą przekazujemy czytelnikom, stanowi próbę zdefiniowania, uporządkowania, usystematyzowania i syntezy zagadnień teoretycznych. Jaki jest przedmiot badań logistyki? Czy jest możliwa wiedza pewna o logistyce? W jaki sposób dochodzi się do prawdy w logistyce? Jakie są relacje między teorią a praktyką? Jaki jest podmiot poznania? Jakie są granice logistyki, zwłaszcza społecznej? Pytania te ciągle pozostają otwarte, lektura przybliża jednak do odpowiedzi na nie. Równie ważny jest przedstawiony szeroko aspekt praktyczny, szczególnie znaczący z punktu widzenia samorządów terytorialnych na poziomie gminy.

Trendy na rynku pracy

Anna Rogozińska-Pawełczyk, Dominik Majewski

 Niniejsze opracowanie jest nie tylko diagnozą obecnej sytuacji na rynku pracy, ale także – a nawet głównie – diagnozą i nakreśleniem perspektyw ujętych przede wszystkim z uwzględnieniem informacji najbardziej potrzebnych młodym ludziom podejmującym decyzje edukacyjne oraz pierwsze próby wejścia na rynek pracy. „Jaką szkołę wyższą wybrać, co jest ważne na współczesnym rynku pracy, jakie zawody czy branże są przyszłościowe, jakie wyzwania i szanse stoją przed młodymi Polakami”? – to najważniejsze problemy, które stanowią podstawę niniejszej publikacji. Autorzy proponują również konkretne kierunki działań i rozwiązań, mając na uwadze jeden cel – poprawę sytuacji na rynku pracy w perspektywie zmniejszenia odczuwalnego poziomu bezrobocia, pod warunkiem podporządkowania temu długookresowej strategii rozwoju Polski i polityk w stosunku do rynku