Betahistyna i preparaty złożone zawierające cynaryzynę i dimenhydrynat w leczeniu przedsionkowych zawrotów głowy

Tomasz Berkowicz

Betahistyna jest szeroko stosowana w terapii przedsionkowych zawrotów głowy o różnej etiologii. Ostatnio w leczeniu przedsionkowych zawrotów głowy stosowane są również preparaty złożone zawierające cynaryzynę i dimenhydrynat. Nie wykazują one większej skuteczności niż betahistyna, a ponadto krótki dopuszczalny okres leczenia (do 4 tygodni) i działania niepożądane, takie jak senność i wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn, ograniczają ich zastosowanie. Z tego względu preparaty te mogą być krótkotrwale stosowane w ostrym okresie westybulopatii, także w polifarmakoterapii z betahistyną.

Leczenie i profilaktyka niedoborów witaminy D3 - przypadki pacjentów

Bartosz J. Sapilak

Niedobór witaminy D występuje we wszystkich grupach wiekowych, szczególnie zagrożone są osoby przebywające w ciągu dnia w pomieszczeniach, a także pacjenci w wieku podeszłym i osoby otyłe. Suplementacja powinna trwać od października do marca lub całorocznie. Zapotrzebowanie pacjenta na witaminę D obrazuje poziom metabolitu 25(OH)D w surowicy. To on w głównej mierze wpływa na decyzje terapeutyczne. W artykule omówiono rekomendacje dotyczące aktualnych zasad suplementacji witaminą D. Zaprezentowano także trzy przypadki kliniczne.

Mianseryna a depresja, lęk, bezsenność

Anna Gładka, Joanna Rymaszewska

Mianseryna jest lekiem stosowanym od wielu lat w zmniejszaniu nasilenia objawów depresji, takich jak: obniżenie nastroju, lęk, bezsenność. Poważnie upośledzają one funkcjonowanie chorego, a nieleczone mogą doprowadzić do nawrotu depresji. Korzystną cechą leku jest niski potencjał do wchodzenia w niekorzystne interakcje z innymi lekami. Z tego powodu jego podawanie może być szczególnie uzasadnione u osób starszych i obciążonych chorobami współistniejącymi.

Schematy postępowania w wybranych chorobach gastroenterologicznych

Barbara Szydło-Radomańska

Nowe, uaktualnione wydanie monografii, ktore oddajemy w Państwa ręce, zawiera omowienie kilku istotnych w gastroenterologii zagadnień. Opracowano je w odpowiedzi na zapotrzebowanie spowodowane częstszym występowaniem określonej choroby i zmian w poglądach na jej patogenezę, a także na trudności w rozpoznawaniu rożnicowym albo zmieniające się wytyczne postępowania w świetle najnowszych danych wynikających z zasad medycyny opartej na faktach. Oznacza to, że wszystkie przedstawione informacje na temat diagnostyki, leczenia i prewencji omawianych chorob są odzwierciedleniem aktualnych wiarygodnych danych oraz wytycznych postępowania renomowanych towarzystw naukowych. Zagadnienia omowione w monografii to: choroba refluksowa przełyku z należnym uwzględnieniem postaci pozaprzełykowych, choroba wrzodowa żołądka i dwunastnicy, w ktorej obrazie klinicznym coraz częściej spotykamy tzw. wrzody idiopatyczne, zakażenie Helicobacter pylori z uwzględnieniem najnowszych konsensusow postępowania, zespoł jelita nadwrażliwego z jego uaktualnioną patogenezą i diagnostyką rożnicową, infestacja Giardia lamblia - częsta, a niekiedy oporna na leczenie - oraz choroby zależne od glutenu. Ten ostatni problem jest szczegolnie istotny w dobie powszechnej mody na stosowanie diety bezglutenowej mimo braku wskazań medycznych. Omawiane tematy przedstawione są całościowo w świetle najnowszych danych z literatury medycznej, ale też syntetycznie, bez nadmiaru objętości. Do tekstu dołączone zostały algorytmy i schematy pomocne w ustalaniu rozpoznania i postępowaniu terapeutycznym. Zespół Autorów dołożył wszelkich starań, aby przedstawić najnowsze metody diagnostyki i leczenia, kładąc nacisk na sposoby postępowania z chorym - dzięki temu w monografii znalazły się konkretne, aktualne zalecenia sprawdzone w praktyce klinicznej.

Zaburzenia żołądkowo-jelitowe

Magdalena Kaniewska

Na rozwój i zmiany w mikrobiocie jelit mogą mieć wpływ: stres, środowisko, dieta, leki wiek pacjenta, ale również poród i sposób karmienia w okresie niemowlęcym. Mikrobiota jelitowa – wraz z warstwą komórek nabłonka, układem krwionośnym, chłonnym, jelitowym układem nerwowym i układem immunologicznym związanym z błoną śluzową jelita – tworzy barierę jelitową. Zaburzenia w funkcjonowaniu tej bariery mogą doprowadzić do rozwoju wielu chorób. Autorka w zwięzły sposób opisuje zadania przewodu pokarmowego: jak funkcjonuje, co odpowiada za jego prawidłowe działanie.Przedstawia najczęstsze choroby przewodu pokarmowego: Wirusowe zapalenie żołądka i jelit oraz Zespół jelita drażliwego.Jakie są objawy tych chorób, zagrożenia, kiedy należy zwrócić się do lekarza. Proponuje też dietę pomocną w IBS.

Ból zapalny w narządzie ruchu

Małgorzata Malec-Milewska

Uszkodzenie tkanek na skutek urazu lub procesu chorobowego powoduje uwolnienie z nich kaskady mediatorów prowadzących do rozwoju stanu zapalnego, procesów sensytyzacji struktur uk zespołach bólu zarówno ostrego, jak i przewlekłego. Najczęściej ból zapalny dotyczy narządu ruchu i wiąże się z chorobą zwyrodnieniową stawów lub ma postać bólów dolnego odcinka kręgosłupa. Ból zapalny w narządzie ruchu charakteryzuje się brakiem poprawy po odpoczynku (tym różni się od bólu somatycznego przeciążeniowego, mechanicznego) i nasilaniem się w nocy, zwłaszcza w jej drugiej części. Ze względu na złożony patomechanizm bólu zapalnego jego leczenie musi mieć charakter multimodalny, a odpowiednio dobrana, kontekstowa farmakoterapia jest jednym z kluczowych elementów leczenia.

Jak kontrolować objawy nocne u pacjentów z chorobą refluksową przełyku?

Anita Gąsiorowska

U 80% pacjentów z chorobą refluksową przełyku zgaga i regurgitacje występują także w godzinach nocnych. Nocna postać GERD sprzyja rozwojowi powikłań, takich jak: nadżerkowe zapalenie przełyku, owrzodzenia, zwężenie przełyku, przełyk Barretta i rak gruczołowy przełyku. Postępowanie terapeutyczne oprócz modyfikacji stylu życia uwzględnia farmakoterapię z wykorzystaniem inhibitorów pompy protonowej i antagonistów receptora H2.

Okskarbazepina - miejsce w leczeniu padaczki

Marcin Kopka

Okskarbazepina jest zalecana jako lek pierwszego rzutu w monoterapii oraz terapii dodanej zarówno u dzieci, jak i dorosłych z napadami ogniskowymi. Jest dość dobrze tolerowana i rzadziej wchodzi w interakcje z innymi lekami, a ewentualne działania niepożądane rzadziej prowadzą do zaprzestania terapii. Istotną cechą leku jest pozytywny wpływ na sferę seksualną chorych oraz przypuszczalny pozytywny wpływ na zmniejszenie objawów depresyjnych.