Terapia skojarzona mirabegronem z tamsulosyną w leczeniu pęcherza nadaktywnego u mężczyzn z objawami z dolnych dróg moczowych

Tomasz Wiatr, Piotr Chłosta

Mężczyznom z objawami z dolnych dróg moczowych (LUTS, lower urinary tract symptoms) leczonym a-blokerami mogą towarzyszyć symptomy nadaktywnego pęcherza moczowego (OAB, overactive bladder), co wymaga dodatkowego stosowania leków antymuskarynowych. Mirabegron (agonista receptora B3-adrenergicznego) jest alternatywną terapią uzupełniającą, skuteczniejszą od placebo pod względem poprawy objawów OAB i lepiej tolerowaną. Zaobserwowano, że skojarzone leczenie tamsulosyną z mirabegronem wpływa korzystnie na średnią objętość wydalonego moczu, epizodów parć naglących w ciągu doby oraz liczbę mikcji. W przypadku tamsulosyny w skojarzeniu z placebo obserwowano wyższy ogólny odsetek zdarzeń niepożądanych zaistniałych w trakcie leczenia niż w przypadku tamsulosyny z mirabegronem. Wyniki badania PLUS ujawniają przydatność terapii mirabegronem z tamsulosyną w leczeniu mężczyzn z powodu łagodnego powiększenia gruczołu krokowego, u których wystąpiły jednocześnie objawy nadaktywności pęcherza moczowego. Badanie MATCH potwierdziło, że terapia skojarzona przez 12 tygodni u mężczyzn z symptomami LUTS i OAB ma wyższą skuteczność niż placebo i była dobrze tolerowana.

Muzykoterapia w fizjoterapii i rehabilitacji

Dominik Turzyński, Piotr Sulikowski, Marek Postuła, Katarzyna Sulikowska

Muzykoterapia to hybrydowy środek terapeutyczny, łączący oddziaływanie psychiczne i somatyczne bodźców muzycznych na organizm. Pozwala na zanurzenie się w emocjach i uwolnienie ich w kontrolowany sposób, m.in. po to, by usprawnić proces leczenia i poprawić stan psychofizyczny. Już ludzie pierwotni zdawali sobie sprawę, że muzyka ma wpływ na nastrój – wczesna muzykoterapia jako metoda wspomagająca leczenie ruchem była częścią uroczystości plemiennych, a obrzędów o celach leczniczych dokonywano w chorobach ciała i umysłu. Ok. 400 lat p.n.e. również Hipokrates w sposób świadomy stosował muzykę w leczeniu chorych. Związki pomiędzy muzyką a medycyną można odnaleźć także w Biblii; przykładem może być Dawid grający na harfie, aby uchronić od „złych duchów” cierpiącego na depresję Samuela. Warto też wspomnieć o wykorzystywaniu muzykoterapii w czasie II wojny światowej i po niej, kiedy to oficjalnie uznano muzykę za środek terapeutyczny.

8 powodów, dla których warto stosować ambroksol

Rafał Pawliczak

Leki mukolityczne i ich działanie są źródłem rozmaitych wątpliwości zarówno pacjentów, jak i lekarzy. Część z nas sądzi, że są one bardzo ważne w leczeniu wielu chorób, niektórzy zaś podchodzą sceptycznie do ich celowości i możliwości zastosowania. Według niektórych mogą one prowadzić do nadmiernej produkcji wydzieliny, a inni uważają taki mechanizm mukolityku za zasadny. W niektórych chorobach nie podaje się ich wcale, w innych zaś - stosowane są z pełnym przekonaniem przez wielu specjalistów. Mimo to nie zawsze są podawane zgodnie z wytycznymi lub badaniami klinicznymi. Niniejsza krótka praca przeglądowa jest próbą wyjścia naprzeciw tym wątpliwościom i omówieniem zastosowania leku o wielokierunkowym działaniu - ambroksolu.

Pacjent z chorobą Parkinsona i bólem neuropatycznym - opis przypadku

Dariusz Koziorowski

Choroba Parkinsona stanowi złożony proces neurodegeneracyjny z objęciem różnych struktur układu nerwowego. Jest diagnozowana głównie na podstawie objawów klinicznych wynikających z uszkodzenia drogi nigrostriatalnej, co daje charakterystyczne symptomy motoryczne. Dlatego też tradycyjne leczenie objawowe polega na podawaniu prekursora dopaminy w postaci lewodopy z inhibitorem dekarboksylazy aminokwasów aromatycznych lub bezpośredniej stymulacji receptorów dopaminowych w prążkowiu. Problemem terapii dopaminergicznej jest również ograniczony wpływ na symptomy pozaruchowe choroby, do których zaliczamy m.in. ból. Ból ośrodkowy jest jednym z rodzajów bólu, który występuje u pacjentów z chorobą Parkinsona. Leczenie dopaminergiczne może mieć ograniczone znaczenie. Właściwe rozpoznanie problemu zastosowania odpowiedniej terapii bólu przewlekłego ma istotne wpływ na jakość życia chorych. Przedstawiono przypadek 65-letniego mężczyzny z chorobą Parkinsona oraz bólem przewlekłym, który wymagał modyfikacji leczenia dopaminergicznego oraz wdrożenia terapii ośrodkowego bólu neuropatycznego.

Korzyści z zastosowania telmisartanu

Ewa Galewicz , Jacek Lewandowski

Nadciśnienie tętnicze jest schorzeniem cywilizacyjnym szeroko rozpowszechnionym na całym świecie. Prowadzi do groźnych powikłań narządowych, a samo nadciśnienie i jego powikłania stanowią najczęstszą przyczynę hospitalizacji oraz zgonów. Zgodnie z zaleceniami Europejskiego Towarzystwa Nadciśnienia Tętniczego antagoniści receptora angiotensyny II należą do głównych grup leków wykorzystywanych w terapii nadciśnienia tętniczego. Telmisartan jest skutecznym i dobrze tolerowanym lekiem hipotensyjnym, wykazującym szereg korzyści klinicznych. Cechuje się wyjątkowym profilem farmakokinetycznym w porównaniu z innymi sartanami. Ponadto jako jedyny lek z tej grupy ma rejestrację do stosowania w profilaktyce incydentów naczyniowo-sercowych u pacjentów z grup podwyższonego ryzyka sercowo-naczyniowego. Telmisartan stanowi ważną alternatywę dla inhibitorów konwertazy angiotensyny, z udowodnioną, podobną skutecznością przy niższym odsetku działań niepożądanych.

Jedni na milion - nocna napadowa hemoglobinuria - rzadki interdyscyplinarny problem

Justyna Kozińska

Nocna napadowa hemoglobinuria to bardzo rzadka choroba związana z nabytą somatyczną mutacją w obrębie genu PIGA komórki macierzystej szpiku. Mutacja ta powoduje brak ochronnych białek na powierzchni leukocytów, erytrocytów oraz płytek krwi. Nadmierne działanie układu dopełniacza na erytrocyty pozbawione białek błonowych, tzw. GPI(-), prowadzi do ciągłej hemolizy z towarzyszącymi licznymi nietypowymi objawami. Jest to najcięższa trombofilia nabyta, a epizody zatorowo-zakrzepowe są najczęstszą przyczyną zgonów u pacjentów z nocną napadową hemoglobinurią. Mogą oni cierpieć z powodu objawów sercowo-naczyniowych, żołądkowo-jelitowych, neurologicznych lub hematologicznych. Bardzo często kierowani są do kilku specjalistów. Celem niniejszego artykułu jest przegląd diagnostyki i postępowania u pacjentów z nocną napadową hemoglobinurią, ze szczególnym uwzględnieniem identyfikacji grup wysokiego ryzyka.

5 powodów, dla których warto stosować połączenie estradiolu i dydrogesteronu w hormonalnej terapii menopauzalnej

Violetta Skrzypulec-Plinta, Katarzyna Zborowska

Skuteczną metodą łagodzenia objawów menopauzalnych jest hormonalna terapia menopauzalna. Stosowane są dwa rodzaje: monoterapia estrogenowa lub terapia łączona estrogenowo-progesteronowa. Na rynku dostępnych jest wiele preparatów, różniących się zarówno substancjami czynnymi, jak i schematami, dawkami oraz drogami ich podawania. Pozwala to na indywidualizację terapii i dostosowanie jej do potrzeb danej pacjentki. W niniejszej pracy zaprezentowano cechy charakterystyczne terapii łączonej estradiol + dydrogesteron i możliwości ich wykorzystania w praktyce.

Zapiski z wykładu 10. Kujawsko-Pomorski Dzień Gastroenterologiczny 25 listopada 2023 r. Eradykacja Helicobacter pylori zgodnie z aktualnymi wytycznymi

Jarosław Koza

W październiku 2023 r. ukazały się nowe rekomendacje Polskiego Towarzystwa Gastroenterologii, które opisują metody diagnozowania i leczenia zakażenia Helicobacter pylori. Doktor Jarosław Koza podczas swojego wystąpienia nie zdecydował się na omawianie całego dokumentu, ponieważ zabrałoby to zbyt wiele czasu, ale naświetlił te zagadnienia, które z praktycznego punktu widzenia wydały mu się najbardziej przydatne i mają największą siłę zaleceń oraz dowodów.